vasnorth
Member
- Μηνύματα
- 603
- Likes
- 1.854
Περιεχόμενα
Εδώ και πολλά χρόνια με τριγύριζε η ιδέα για ένα ταξίδι στην Πόλη. 'Εχοντας περάσει πάρα πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που πήγα, πάντα το άφηνα για αργότερα με την δικαιολογία ότι η Πόλη είναι δίπλα, προτιμούσα να επισκεφθώ πιο μακρυνούς προορισμούς τόσο στην Ευρώπη όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Φέτος όμως οι συγκυρίες βοήθησαν να πραγματοποιηθεί ξανά αυτό το ταξίδι.
Ξέρω ότι πολλοί θα πουν, πάλι άλλη μια συνηθισμένη ιστορία για την Πόλη, τη στιγμή που έχουν ειπωθεί τόσα πολλά και με τόσες λεπτομέρειες από πολλούς ταξιδιώτες - γνώστες της Πόλης μέσα από αυτό το forum. Απλά θα ήθελα κι εγώ, χωρίς να κουράσω, να προσθέσω κάποιες λεπτομέρειες και εντυπώσεις από αυτά που είδα τόσο στην Πόλη όσο και στο Μπόντρουμ που ήταν και ο τελικός μας προορισμός.
Επιπλέον ζητώ και την επιείκεια σας για τυχόν λάθη επειδή είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω στο forum εντυπώσεις από κάποιο ταξίδι.
Το ταξίδι έγινε με την Pegasus, αν και αποφασίστηκε τελευταία στιγμή, παρατήρησα ότι οι τιμές των εισιτηρίων παρέμεναν σταθερές μέχρι την τελευταία στιγμή συγκρίνοντας με την αρχή του καλοκαιριού που είχα ρίξει μιά πρόχειρη ματιά και δεν είχαν αυξήσεις, όπως συνήθως συμβαίνει σχεδόν με όλες τις αεροπορικές εταιρείες. Οι εντυπώσεις από την Pegasus, για μια low cost εταιρεία, θα έλεγα ότι είναι θετικές.
Έχοντας σαν μέτρο σύγκρισης από τις lo-co μόνο την Easy και την Air Transat με τις οποίες έχω ταξιδέψει (αν και στις lo-co συμπεριλαμβάνω και την απαράδεκτη Scandinavian) σχεδόν πάντα προτιμώ τις regular εταιρείες, έτσι σίγουρα μπορώ να πώ ότι υπερτερεί κατά πολύ των υπολοίπων τόσο σε εξυπηρέτηση όσο και σε άνεση. Οι πτήσεις έγιναν με Boeing 737 - 800 και Airbus A320 - 200. Άλλωστε η διάρκεια της πτήσης είναι τόσο σύντομη που τυχόν μικροπροβλήματα δεν σε ενοχλούν.
Το μόνο αρνητικό ήταν ότι στον πηγαιμό στο ATH - IST μου έσπασαν μία ρόδα από τη βαλίτσα. Αυτό όμως δεν χαλάει την θετική εικόνα για την εταιρεία γιατί μπορεί να συμβεί και συμβαίνει με οποιαδήποτε εταιρεία.
Η Pegasus προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Sabiha Gokcen και από εκεί, όπως έχει ειπωθεί από πολλούς, ο πιό ιδανικός και οικονομικός τρόπος για να πας στο κέντρο είναι τα λεωφορεία της Havatas.
Τα λεωφορεία αναχωρούν κάθε μισή ώρα και υπάρχουν δύο γραμμές, μία για το Taksim (διάρκεια περίπου 1 ώρα και 15’ και κόστος 13TL) και μία άλλη για το Kadikoy (διάρκεια σχεδόν 45΄- 50΄και κόστος 8TL), από όπου παίρνοντας το καραβάκι περνάς σε 20΄ απέναντι στο Eminonu και εξυπηρετεί πολύ αν έχεις διαλέξει να μείνεις στην ευρύτερη περιοχή του Sultanahmet και ιδίως στο Sirkeci. Από το Eminonu περνά και η γραμμή Τ1 του Τραμ , όπου με κατεύθυνση Bagcilar περνά από τις πιο τουριστικές περιοχές όπως Τοπ Καπί , Αγιά Σοφιά, Καπαλί Τσαρσί . Φυσικά κάποιος που πάει για πρώτη φορά θα προτιμήσει τη γραμμή για Taksim γιατί σαν περιοχή είναι πιό οικεία σε όλους και από εκεί, όπως και έχουν συμβουλεύσει οι ειδικοί του forum, είτε με ταξί είτε με τα Μ.Μ.Μ φτάνει εύκολα στον προορισμό του.
Γιά περιοχή διαμονής διαλέξαμε το Sirkeci και για ξενοδοχείο το Ilkay. Αρκετά συμπαθητικό ξενοδοχείο, με την προϋπόθεση ότι θα μείνεις στα ανακαινισμένα δωμάτια γιατί τα παλιά είναι απαράδεκτα. Αρχικά είχα καταλήξει στο Evsen Hotel, αλλά τη στιγμή που αποφασίσαμε να πάμε δεν είχε διαθέσιμα δωμάτια για τις μέρες που θέλαμε.
Η επιλογή της περιοχής, ύστερα και από τις προτροπές του forum, ήταν ιδανική. Βρίσκεσαι παντού είτε με τα πόδια (Eminonu, Yeni Cami, Misir Carsisi, Αγιά Σοφιά, Τοπ Καπί, Ιππόδρομο κλπ.) είτε χρησιμοποιώντας το Τραμ με τις κοντινές στάσεις Sirkeci και Gulhane βρίσκεσαι στις πιό μακρινές περιοχές (Taksim, Istiklal, Kabatas, Karakoy κλπ).
Επειδή είχαμε στη διάθεση μας μια ολόκληρη εβδομάδα και επειδή είχε, όπως ήταν αναμενόμενο, πολύ ζέστη, θελήσαμε να γυρίσουμε την Πόλη χαλαρά και χωρίς πολύ τρέξιμο.
Πέρα από τα “must” αξιοθέατα τα οποία είχα ξαναεπισκεφθεί μικρός πρίν πολλά χρόνια, αυτή τη φορά περπατήσαμε και σε γειτονιές που δεν είχαμε δει την πρώτη φορά με το “οργανωμένο πρακτορείο”!!!
Από τα σημαντικά αξιοθέατα φυσικά κορυφαίο είναι η Αγιά Σοφιά, όντας ο τέταρτος μεγαλύτερος Καθεδρικός στον κόσμο, μετά τον Άγιο Παύλο στο Λονδίνο, τον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη και το Ντουόμο στο Μιλάνο, δεν σε εντυπωσιάζει τόσο με τον όγκο της αλλά αφενός με το ότι κτίστηκε σχεδόν πάνω από 1000 χρόνια πριν από τους άλλους και αφετέρου γιά την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική για την εποχή της αλλά και πάνω από όλα για την αύρα και την ιστορία που την ακολουθεί!
Η επίσκεψη φυσικά πολύ δύσκολη, ατελείωτη ουρά (όπως και παντού άλλωστε) κάτω από τον καυτό ήλιο. Ευτυχώς εδώ, όπως και σε όλο το ταξίδι, βοήθησαν οι συμβουλές των γκουρού της Πόλης (vegerazaros , greco, ΕΡΣΗ, ikarialover, giannismits, συγνώμη αν ξεχνώ κάποιον) τους οποίους και ευχαριστώ, για την χρήση του MuseumPass (3 μέρες 85 TL). Με την χρήση της συγκεκριμένης κάρτας αφενός γλυτώνεις τις ουρές και αφετέρου χρήματα.
Αγία Σοφία
Δεν με ενθουσίασε, το θυμόμουνα πιό εντυπωσιακό από παλιά, το Τοπ Καπί και ιδίως με απογοήτευσε το Χαρέμι (το θεωρώ χάσιμο χρόνου). Αυτό που μου άρεσε είναι το Θησαυροφυλάκιο και ο περιβάλλων χώρος και κυρίως η εξαιρετική θέα από τα τείχη του παλατιού στο Βόσπορο.
Το περίφημο στιλέτο, δώρο του σουλτάνου Μαχμούτ Α' στον Σάχη της Περσίας, ο οποίος πέθανε προτού το παραλάβει
Επισκεπτόμενοι το Τοπ Καπί μη χάσετε την ευκαιρία για μιά επίσκεψη και στο γειτονικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Περιέχει εξαιρετικές συλλογές από κάθε γωνιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με κορυφαία φυσικά τα ευρήματα από την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή.
http://www.istanbularkeoloji.gov.tr/main_page
Εκεί κοντά βρίσκεται και η εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Aya Irini Kilisesi). Η εκκλησία χρονολογικά είναι κοντά με την Αγία Σοφία (6ος αιώνας) και αμέσως μετά την Άλωση έγινε τμήμα του παλατιού Τοπ Καπί και χρησίμευσε ως οπλοστάσιο. Εσωτερικά είναι άδεια, εντύπωση όμως προκαλεί το σύνθρονο (το σημερινό ιερό) που αποτελείται από πέντε σειρές στασίδια (θυμίζει διάζωμα αρχαίου θεάτρου) όπου καθόταν ο κλήρος γιά την λειτουργία. Σήμερα, λόγω της εξαίρετης ακουστικής, χρησιμοποιείται σαν χώρος συναυλιών. Το εισιτήριο είναι 20 TL (λίγο ακριβό κατά τη γνώμη μου, αλλά τουλάχιστον περιλαμβάνεται στα αξιοθέατα που καλύπτει η κάρτα Museum Pass).
Αγία Ειρήνη (το σύνθρονο)
Φεύγοντας από το Τοπ Καπί θα είναι παράλειψη και μία βόλτα στο γειτονικό πάρκο του Gulhane, ένα πανέμορφο πάρκο με λίμνες και ψηλά δέντρα, είναι ιδανικός τόπος δροσιάς και χαλάρωσης ιδίως τις ζεστές μέρες.
Αντίθετα, με γοήτευσε το Ντολμά Μπαχτσέ (Dolmabahce Sarayi). Ενα επιδεικτικά χλιδάτο Παλάτι, σε αντίθεση με την παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας την συγκεκριμένη περίοδο. Σε πολλούς ίσως φανεί κιτς και κραυγαλέο (προσωπικά το βρίσκω λιγότερο υπερβολικό από πολλά άλλα που έχω συναντήσει στην Ευρώπη και ιδίως στην Ασία). Η περιήγηση στους χώρους του παλατιού γίνεται υποχρεωτικά σε γκρουπ και με ξεναγό και περιέχει δύο τμήματα. Το πρώτο περιλαμβάνει το αντρικό τμήμα του Παλατιού (το Selamlik) με τις αίθουσες συνεδριάσεων και τελετών. Το δεύτερο μέρος της ξενάγησης (το Harem), που περιέχει το Χαρέμι και τα διαμερίσματα του σουλτάνου, είναι και το πιο εντυπωσιακό. Το ενιαίο εισιτήριο και για τα δύο τμήματα είνα 40 TL (χωριστά κοστίζει 30 TL και 20 TL αντίστοιχα). Εξαίρετης ομορφιάς είναι και οι κήποι του Παλατιού όπου και συναντάς και κοπάδι από πεινασμένες φραγκόκοτες που περιμένουν να τις ταϊσεις!
Εκείνη την ημέρα, γύρω στο μεσημέρι , από την πολύβουη αποβάθρα του Eminonu πήραμε και το καραβάκι της Turyol (εξαιρετική επιλογή κατά τη γνώμη μου) για να κάνουμε την “κλασική” βόλτα στο Βόσπορο. Το ταξιδάκι κρατά γύρω στη μιάμιση ώρα και κοστίζει 12 TL, κάνει αρκετές στάσεις και έχεις την ευκαιρία να δεις πανέμορφες τοποθεσίες από τα προάστια της Πόλης τόσο από την Ασιατική όσο και από την Ευρωπαϊκή πλευρά. Μου άρεσαν ιδιαίτερα το Bebek και το Kandili.
Πολλά από τα απογεύματα στην Πόλη τα περάσαμε στο Beyoglu και ιδίως στην περιοχή της Ιστικλάλ (Istiklal cad.), στον Πύργο του Γαλατά (Galata Kulesi) και στην παραλία του Καράκιοϋ. Ξεκινώντας από την αδιάφορη πλατεία Ταξίμ και κατηφορίζοντας την Ιστικλάλ φτάσαμε στην εξαιρετικά καλόγουστη πλατεία του Πύργου του Γαλατά (κάπου μου θύμισε γωνιές της Μονμάρτης) και τέλος μετά από μια απότομη κατηφόρα φτάσαμε στην παραλία στο Καράκιοϋ. Τέλειο μέρος για να χαλαρώσεις στα καφέ και στα ταβερνάκια και να βυθιστείς στην ομορφιά της θέας της απέναντι όχθης του Κεράτιου κόλπου.
Ένα απόγευμα όμως ατυχήσαμε στην επιλογή μας. Είπαμε να πάρουμε το λεωφορείο από το Eminonu και να πάμε στο Eyup και από εκεί με το τελεφερίκ στο λόφο Πιερ Λοτί. Κάναμε όμως το λάθος να ξεκινήσουμε γύρω στις εφτά παρά τέταρτο (ώρα αιχμής για την Πόλη) και για μιά απόσταση δεκαπέντε λεπτών (τόσο κάναμε στην επιστροφή) περάσαμε στο λεωφορείο σχεδόν μιάμιση ώρα (τέτοια κίνηση είχα να δω από το Mexico city) . Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης είναι νομίζω, όπως έχει επισημάνει και η vegerazaros , μέσω θαλάσσης με καραβάκι από το Εμινονού. Το Eyup είναι ένα πολύ γραφικό χωριό με έντονη ζωή με πολλά μαγαζάκια, καφέ και εστιατόρια.
Ενώ το μεγάλο τζαμί στην κεντρική πλατεία αποτελεί μεγάλο θρησκευτικό κέντρο για τους μουσουλμάνους.
Φυσικά μέσα στο πρόγραμμα με τα αξιοθέατα είναι και η επίσκεψη σε κάποια από τα πολλά Τζαμιά που έχει να δείξει η Πόλη. Αν και θεωρείται περισότερο φημισμένο το Μπλε Τζαμί (Sultan Ahmet Cami) σαν απάντηση των Οθωμανών στο μεγαλείο της Αγιά Σοφιάς, προσωπικά με εντυπωσίασαν περισσότερο το Γενί Τζαμί (Yeni Cami) και το, εντυπωσιακότερο κατά την άποψη μου, μεγαλοπρεπές Τέμενος Σουλεϊμάνιγε (Suleymaniye Cami).
Το τελευταίο ήταν αφιερωμένο στο Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή και δεν ήταν απλά τόπος λατρείας αλλά ένα πλήρες φιλανθρωπικό ίδρυμα με νοσοκομείο, κουζίνα, λουτρά και σχολές. Το συγκρότημα φρόντιζε για τη σίτιση πολλών απόρων μουσουλμάνων, χριστιανών και Εβραίων.
Το Τέμενος Σουλεϊμάνιγε βρίσκεται πίσω από το Πανεπιστήμιο της Πόλης στην πλατεία Μπέγιαζιτ και πολύ κοντά στην Μεγάλη Αγορά (KapaliCarsi). Η επίσκεψη όμως ήταν περιπετειώδης.
Αυτή την εποχή ανακαινίζουν το Πανεπιστήμιο και έχουν κλείσει τους γύρω δρόμους και προσπαθώντας να φτάσουμε στο Τζαμί χαθήκαμε στα στενά. Ρωτώντας πολλούς περαστικούς μετά από αρκετή ώρα κατορθώσαμε επιτέλους να το βρούμε. Η περιπέτεια όμως δεν είχε τελειώσει. Στην επιστροφή είπαμε να κατηφορήσουμε το λόφο πιστεύοντας ότι εύκολα θα φτάναμε στην παραλία του Eminonu, η οποία και φαινόταν να είναι κοντά από το Τζαμί. Η απόσταση όμως ήταν παρα πολύ μεγάλη και το χειρότερο έπρεπε να περάσουμε από γειτονιές που δεν θα τις έλεγες και ότι καλύτερο για ένα περαστικό πόσο μάλλον για ένα ξένο σαν εμάς. Από ότι είδα στο χάρτη η περιοχή, αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν η Βεφά. Έτσι προσοχή την επόμενη φορά μόνο με ταξί! Το Τέμενος Σουλεϊμάνιγε είναι ένα από τα Τζαμιά που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.
Κάποιο πρωϊνό είπαμε να περάσουμε απέναντι και να δούμε και λίγο από την Ασιατική πλευρά. Ετσι εύκολα με το καραβάκι της γραμμής από το Eminonu σε 20’ φτάσαμε στο απεναντινό Kadikoy (την αρχαία Χαλκηδόνα).
Η πρώτη εντύπωση από το λιμάνι στο Kadikoy δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο. Μιά συνηθισμένη πολύβοη πόλη. Είχα διαβάσει όμως στο forum ότι αξίζει η περιοχή γύρω από την Bagdad str., έτσι ρωτώντας στο info centre, που έχει στο λιμάνι, μας είπαν ότι πρέπει να πάρουμε το λεωφορείο 16D και να κατεβούμε στο Caddebostan. Πράγματι η διαδρομή και η όλη περιοχή αξίζει πολύ. Αφού περάσαμε και από το γήπεδο της Fener Bahce φτάσαμε σε ένα πανέμορφο προάστιο που μου θύμισε κάτι σαν την Κηφισιά, με καλοφτιαγμένα σπίτια, ωραίους δρόμους, καταστήματα, καφέ και εστιατόρια. Σε κάποια ψαροταβέρνα είδαμε και επιγραφή που έγραφε Mykonos, πιθανόν να ήταν Έλληνες οι ιδιοκτήτες. Έτσι με ωραίες εικόνες επιστρέψαμε πίσω στο κέντρο της Πόλης.
Ένα από τα βράδυα μας θέλαμε να το περάσουμε σε κάποια παράσταση και να πάρουμε μια ιδέα από την καλλιτεχνική ζωή της Πόλης. Φυσικά ούτε καν σαν σκέψη δεν πέρασε από το μυαλό μας η παρακολούθηση των “show” με τις δευτεροκλασάτες χορεύτριες οριεντάλ που πηγαίνουν τους τουρίστες τα οργανωμένα τουριστικά γραφεία.
Έτσι ψάχνοντας στο διαδίκτυο ανακάλυψα το Hodja pasha dance theater. Μπορώ να πω ότι ήταν ότι καλύτερο, από άποψη ποιότητας και αρτιότητας, που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Αρχικά εντυπωσιάζεσαι από το χώρο, ένα ιστορικό χαμάμ 550 χρόνων, όπου το 2008 το μετέτρεψαν σε θεατρική σκηνή. Εκεί καθημερινά στις επτά το βράδυ παρουσιάζουν την κλασσική παράσταση με το χορό των Δερβίσηδων και στις εννέα, μέρα παρα μέρα και εβδομάδα ανα εβδομάδα δύο διαφορετικές παραστάσεις. Την εβδομάδα που ήμασταν παρουσίαζαν το “White Rose”. Η παράσταση ήταν απλά μαγική! Βασίζεται στην αληθινή ιστορία αγάπης μιάς Οθωμανής σκλάβας και του Ολλανδού πρέσβη κατά την περίοδο της Τουλίπας (1718 - 1730), ειρηνική περίοδος στην Οθωμανική ιστορία κατά την οποία η Οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε να προσεγγίζει περισσότερο την Ευρώπη. Αυτό το θεατρικό χορευτικό σόου συνδυάζει χορό από το χαρέμι, οριένταλ και σύγχρονο χορό μαζί, ενώ παρουσιάζει και την καθημερινή ζωή στο χαρέμι στο Παλάτι του Τοπ Καπί.
Αν τύχει και είστε στην Πόλη και παίζουν την παράσταση σας προτείνω να μην τη χάσετε. Το θέατρο βρίσκεται κοντά στο σταθμό τραίνων του Sirkeci και στην ομώνυμη στάση του Τραμ.
http://www.hodjapasha.com/en/about-us
ο σταθμός Sirkeci - εδώ τερμάτιζε κάποτε το περίφημο Orient Express
Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες μας σ΄αυτή την τόσο γοητευτική και συνάμα μυστηριώδη πόλη.
Αυτή την πόλη που τη νοιώθεις τόσο κοντά αλλά και τόσο μακρυά.
Σίγουρα θέλεις να επιστρέψεις ξανά και ξανά για να ζήσεις από την αρχή αυτά που σου άρεσαν αλλά και αυτά που σε κούρασαν και σε ενόχλησαν . Άλλωστε έτσι δεν είναι και η ζωή μας ? Αλλοίμονο άν ήταν όλα τέλεια, θα πεθαίναμε από πλήξη!
Πολλά μας άρεσαν (τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, η ζεστασιά των ανθρώπων), πολλά μας απογοήτευσαν (το κυκλοφοριακό, η ζέστη - θα μου πείς και συ Αύγουστο μήνα βρήκες να πας, οι ατελείωτες ουρές κάτω από τον καυτό ήλιο, οι εκνευριστικά φορτικοί κράχτες στην αγορά και στα φαγάδικα, τα πολλά σκουπίδια στις πολυσύχναστες γειτονιές όπως στο Εμινονού), όμως η γοητεία, η αύρα και η ιστορία αυτής της πόλης σε κάνουν να τα ξεχάσεις γρήγορα.
Έτσι φορτωμένοι με ωραίες εικόνες και μπαγκάζια περάσαμε με το καραβάκι από το Eminonu στο Kadikoy, όπου με το λεωφορείο της Havatas, που ξεκινά από το λιμάνι, άνετα και σε 45΄, φτάσαμε πάλι στο αεροδρόμιο Sabiha Gokcen.
Η συνέχεια θα ήταν στο τουριστικό Μπόντρουμ ...
Φέτος όμως οι συγκυρίες βοήθησαν να πραγματοποιηθεί ξανά αυτό το ταξίδι.
Ξέρω ότι πολλοί θα πουν, πάλι άλλη μια συνηθισμένη ιστορία για την Πόλη, τη στιγμή που έχουν ειπωθεί τόσα πολλά και με τόσες λεπτομέρειες από πολλούς ταξιδιώτες - γνώστες της Πόλης μέσα από αυτό το forum. Απλά θα ήθελα κι εγώ, χωρίς να κουράσω, να προσθέσω κάποιες λεπτομέρειες και εντυπώσεις από αυτά που είδα τόσο στην Πόλη όσο και στο Μπόντρουμ που ήταν και ο τελικός μας προορισμός.
Επιπλέον ζητώ και την επιείκεια σας για τυχόν λάθη επειδή είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω στο forum εντυπώσεις από κάποιο ταξίδι.
Το ταξίδι έγινε με την Pegasus, αν και αποφασίστηκε τελευταία στιγμή, παρατήρησα ότι οι τιμές των εισιτηρίων παρέμεναν σταθερές μέχρι την τελευταία στιγμή συγκρίνοντας με την αρχή του καλοκαιριού που είχα ρίξει μιά πρόχειρη ματιά και δεν είχαν αυξήσεις, όπως συνήθως συμβαίνει σχεδόν με όλες τις αεροπορικές εταιρείες. Οι εντυπώσεις από την Pegasus, για μια low cost εταιρεία, θα έλεγα ότι είναι θετικές.
Έχοντας σαν μέτρο σύγκρισης από τις lo-co μόνο την Easy και την Air Transat με τις οποίες έχω ταξιδέψει (αν και στις lo-co συμπεριλαμβάνω και την απαράδεκτη Scandinavian) σχεδόν πάντα προτιμώ τις regular εταιρείες, έτσι σίγουρα μπορώ να πώ ότι υπερτερεί κατά πολύ των υπολοίπων τόσο σε εξυπηρέτηση όσο και σε άνεση. Οι πτήσεις έγιναν με Boeing 737 - 800 και Airbus A320 - 200. Άλλωστε η διάρκεια της πτήσης είναι τόσο σύντομη που τυχόν μικροπροβλήματα δεν σε ενοχλούν.
Το μόνο αρνητικό ήταν ότι στον πηγαιμό στο ATH - IST μου έσπασαν μία ρόδα από τη βαλίτσα. Αυτό όμως δεν χαλάει την θετική εικόνα για την εταιρεία γιατί μπορεί να συμβεί και συμβαίνει με οποιαδήποτε εταιρεία.
Η Pegasus προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Sabiha Gokcen και από εκεί, όπως έχει ειπωθεί από πολλούς, ο πιό ιδανικός και οικονομικός τρόπος για να πας στο κέντρο είναι τα λεωφορεία της Havatas.
Τα λεωφορεία αναχωρούν κάθε μισή ώρα και υπάρχουν δύο γραμμές, μία για το Taksim (διάρκεια περίπου 1 ώρα και 15’ και κόστος 13TL) και μία άλλη για το Kadikoy (διάρκεια σχεδόν 45΄- 50΄και κόστος 8TL), από όπου παίρνοντας το καραβάκι περνάς σε 20΄ απέναντι στο Eminonu και εξυπηρετεί πολύ αν έχεις διαλέξει να μείνεις στην ευρύτερη περιοχή του Sultanahmet και ιδίως στο Sirkeci. Από το Eminonu περνά και η γραμμή Τ1 του Τραμ , όπου με κατεύθυνση Bagcilar περνά από τις πιο τουριστικές περιοχές όπως Τοπ Καπί , Αγιά Σοφιά, Καπαλί Τσαρσί . Φυσικά κάποιος που πάει για πρώτη φορά θα προτιμήσει τη γραμμή για Taksim γιατί σαν περιοχή είναι πιό οικεία σε όλους και από εκεί, όπως και έχουν συμβουλεύσει οι ειδικοί του forum, είτε με ταξί είτε με τα Μ.Μ.Μ φτάνει εύκολα στον προορισμό του.
Γιά περιοχή διαμονής διαλέξαμε το Sirkeci και για ξενοδοχείο το Ilkay. Αρκετά συμπαθητικό ξενοδοχείο, με την προϋπόθεση ότι θα μείνεις στα ανακαινισμένα δωμάτια γιατί τα παλιά είναι απαράδεκτα. Αρχικά είχα καταλήξει στο Evsen Hotel, αλλά τη στιγμή που αποφασίσαμε να πάμε δεν είχε διαθέσιμα δωμάτια για τις μέρες που θέλαμε.
Η επιλογή της περιοχής, ύστερα και από τις προτροπές του forum, ήταν ιδανική. Βρίσκεσαι παντού είτε με τα πόδια (Eminonu, Yeni Cami, Misir Carsisi, Αγιά Σοφιά, Τοπ Καπί, Ιππόδρομο κλπ.) είτε χρησιμοποιώντας το Τραμ με τις κοντινές στάσεις Sirkeci και Gulhane βρίσκεσαι στις πιό μακρινές περιοχές (Taksim, Istiklal, Kabatas, Karakoy κλπ).
Επειδή είχαμε στη διάθεση μας μια ολόκληρη εβδομάδα και επειδή είχε, όπως ήταν αναμενόμενο, πολύ ζέστη, θελήσαμε να γυρίσουμε την Πόλη χαλαρά και χωρίς πολύ τρέξιμο.
Πέρα από τα “must” αξιοθέατα τα οποία είχα ξαναεπισκεφθεί μικρός πρίν πολλά χρόνια, αυτή τη φορά περπατήσαμε και σε γειτονιές που δεν είχαμε δει την πρώτη φορά με το “οργανωμένο πρακτορείο”!!!
Από τα σημαντικά αξιοθέατα φυσικά κορυφαίο είναι η Αγιά Σοφιά, όντας ο τέταρτος μεγαλύτερος Καθεδρικός στον κόσμο, μετά τον Άγιο Παύλο στο Λονδίνο, τον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη και το Ντουόμο στο Μιλάνο, δεν σε εντυπωσιάζει τόσο με τον όγκο της αλλά αφενός με το ότι κτίστηκε σχεδόν πάνω από 1000 χρόνια πριν από τους άλλους και αφετέρου γιά την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική για την εποχή της αλλά και πάνω από όλα για την αύρα και την ιστορία που την ακολουθεί!
Η επίσκεψη φυσικά πολύ δύσκολη, ατελείωτη ουρά (όπως και παντού άλλωστε) κάτω από τον καυτό ήλιο. Ευτυχώς εδώ, όπως και σε όλο το ταξίδι, βοήθησαν οι συμβουλές των γκουρού της Πόλης (vegerazaros , greco, ΕΡΣΗ, ikarialover, giannismits, συγνώμη αν ξεχνώ κάποιον) τους οποίους και ευχαριστώ, για την χρήση του MuseumPass (3 μέρες 85 TL). Με την χρήση της συγκεκριμένης κάρτας αφενός γλυτώνεις τις ουρές και αφετέρου χρήματα.
Αγία Σοφία
Δεν με ενθουσίασε, το θυμόμουνα πιό εντυπωσιακό από παλιά, το Τοπ Καπί και ιδίως με απογοήτευσε το Χαρέμι (το θεωρώ χάσιμο χρόνου). Αυτό που μου άρεσε είναι το Θησαυροφυλάκιο και ο περιβάλλων χώρος και κυρίως η εξαιρετική θέα από τα τείχη του παλατιού στο Βόσπορο.
Το περίφημο στιλέτο, δώρο του σουλτάνου Μαχμούτ Α' στον Σάχη της Περσίας, ο οποίος πέθανε προτού το παραλάβει
Επισκεπτόμενοι το Τοπ Καπί μη χάσετε την ευκαιρία για μιά επίσκεψη και στο γειτονικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Περιέχει εξαιρετικές συλλογές από κάθε γωνιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με κορυφαία φυσικά τα ευρήματα από την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή.
http://www.istanbularkeoloji.gov.tr/main_page
Εκεί κοντά βρίσκεται και η εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Aya Irini Kilisesi). Η εκκλησία χρονολογικά είναι κοντά με την Αγία Σοφία (6ος αιώνας) και αμέσως μετά την Άλωση έγινε τμήμα του παλατιού Τοπ Καπί και χρησίμευσε ως οπλοστάσιο. Εσωτερικά είναι άδεια, εντύπωση όμως προκαλεί το σύνθρονο (το σημερινό ιερό) που αποτελείται από πέντε σειρές στασίδια (θυμίζει διάζωμα αρχαίου θεάτρου) όπου καθόταν ο κλήρος γιά την λειτουργία. Σήμερα, λόγω της εξαίρετης ακουστικής, χρησιμοποιείται σαν χώρος συναυλιών. Το εισιτήριο είναι 20 TL (λίγο ακριβό κατά τη γνώμη μου, αλλά τουλάχιστον περιλαμβάνεται στα αξιοθέατα που καλύπτει η κάρτα Museum Pass).
Αγία Ειρήνη (το σύνθρονο)
Φεύγοντας από το Τοπ Καπί θα είναι παράλειψη και μία βόλτα στο γειτονικό πάρκο του Gulhane, ένα πανέμορφο πάρκο με λίμνες και ψηλά δέντρα, είναι ιδανικός τόπος δροσιάς και χαλάρωσης ιδίως τις ζεστές μέρες.
Αντίθετα, με γοήτευσε το Ντολμά Μπαχτσέ (Dolmabahce Sarayi). Ενα επιδεικτικά χλιδάτο Παλάτι, σε αντίθεση με την παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας την συγκεκριμένη περίοδο. Σε πολλούς ίσως φανεί κιτς και κραυγαλέο (προσωπικά το βρίσκω λιγότερο υπερβολικό από πολλά άλλα που έχω συναντήσει στην Ευρώπη και ιδίως στην Ασία). Η περιήγηση στους χώρους του παλατιού γίνεται υποχρεωτικά σε γκρουπ και με ξεναγό και περιέχει δύο τμήματα. Το πρώτο περιλαμβάνει το αντρικό τμήμα του Παλατιού (το Selamlik) με τις αίθουσες συνεδριάσεων και τελετών. Το δεύτερο μέρος της ξενάγησης (το Harem), που περιέχει το Χαρέμι και τα διαμερίσματα του σουλτάνου, είναι και το πιο εντυπωσιακό. Το ενιαίο εισιτήριο και για τα δύο τμήματα είνα 40 TL (χωριστά κοστίζει 30 TL και 20 TL αντίστοιχα). Εξαίρετης ομορφιάς είναι και οι κήποι του Παλατιού όπου και συναντάς και κοπάδι από πεινασμένες φραγκόκοτες που περιμένουν να τις ταϊσεις!
Εκείνη την ημέρα, γύρω στο μεσημέρι , από την πολύβουη αποβάθρα του Eminonu πήραμε και το καραβάκι της Turyol (εξαιρετική επιλογή κατά τη γνώμη μου) για να κάνουμε την “κλασική” βόλτα στο Βόσπορο. Το ταξιδάκι κρατά γύρω στη μιάμιση ώρα και κοστίζει 12 TL, κάνει αρκετές στάσεις και έχεις την ευκαιρία να δεις πανέμορφες τοποθεσίες από τα προάστια της Πόλης τόσο από την Ασιατική όσο και από την Ευρωπαϊκή πλευρά. Μου άρεσαν ιδιαίτερα το Bebek και το Kandili.
Πολλά από τα απογεύματα στην Πόλη τα περάσαμε στο Beyoglu και ιδίως στην περιοχή της Ιστικλάλ (Istiklal cad.), στον Πύργο του Γαλατά (Galata Kulesi) και στην παραλία του Καράκιοϋ. Ξεκινώντας από την αδιάφορη πλατεία Ταξίμ και κατηφορίζοντας την Ιστικλάλ φτάσαμε στην εξαιρετικά καλόγουστη πλατεία του Πύργου του Γαλατά (κάπου μου θύμισε γωνιές της Μονμάρτης) και τέλος μετά από μια απότομη κατηφόρα φτάσαμε στην παραλία στο Καράκιοϋ. Τέλειο μέρος για να χαλαρώσεις στα καφέ και στα ταβερνάκια και να βυθιστείς στην ομορφιά της θέας της απέναντι όχθης του Κεράτιου κόλπου.
Ένα απόγευμα όμως ατυχήσαμε στην επιλογή μας. Είπαμε να πάρουμε το λεωφορείο από το Eminonu και να πάμε στο Eyup και από εκεί με το τελεφερίκ στο λόφο Πιερ Λοτί. Κάναμε όμως το λάθος να ξεκινήσουμε γύρω στις εφτά παρά τέταρτο (ώρα αιχμής για την Πόλη) και για μιά απόσταση δεκαπέντε λεπτών (τόσο κάναμε στην επιστροφή) περάσαμε στο λεωφορείο σχεδόν μιάμιση ώρα (τέτοια κίνηση είχα να δω από το Mexico city) . Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης είναι νομίζω, όπως έχει επισημάνει και η vegerazaros , μέσω θαλάσσης με καραβάκι από το Εμινονού. Το Eyup είναι ένα πολύ γραφικό χωριό με έντονη ζωή με πολλά μαγαζάκια, καφέ και εστιατόρια.
Ενώ το μεγάλο τζαμί στην κεντρική πλατεία αποτελεί μεγάλο θρησκευτικό κέντρο για τους μουσουλμάνους.
Φυσικά μέσα στο πρόγραμμα με τα αξιοθέατα είναι και η επίσκεψη σε κάποια από τα πολλά Τζαμιά που έχει να δείξει η Πόλη. Αν και θεωρείται περισότερο φημισμένο το Μπλε Τζαμί (Sultan Ahmet Cami) σαν απάντηση των Οθωμανών στο μεγαλείο της Αγιά Σοφιάς, προσωπικά με εντυπωσίασαν περισσότερο το Γενί Τζαμί (Yeni Cami) και το, εντυπωσιακότερο κατά την άποψη μου, μεγαλοπρεπές Τέμενος Σουλεϊμάνιγε (Suleymaniye Cami).
Το τελευταίο ήταν αφιερωμένο στο Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή και δεν ήταν απλά τόπος λατρείας αλλά ένα πλήρες φιλανθρωπικό ίδρυμα με νοσοκομείο, κουζίνα, λουτρά και σχολές. Το συγκρότημα φρόντιζε για τη σίτιση πολλών απόρων μουσουλμάνων, χριστιανών και Εβραίων.
Το Τέμενος Σουλεϊμάνιγε βρίσκεται πίσω από το Πανεπιστήμιο της Πόλης στην πλατεία Μπέγιαζιτ και πολύ κοντά στην Μεγάλη Αγορά (KapaliCarsi). Η επίσκεψη όμως ήταν περιπετειώδης.
Αυτή την εποχή ανακαινίζουν το Πανεπιστήμιο και έχουν κλείσει τους γύρω δρόμους και προσπαθώντας να φτάσουμε στο Τζαμί χαθήκαμε στα στενά. Ρωτώντας πολλούς περαστικούς μετά από αρκετή ώρα κατορθώσαμε επιτέλους να το βρούμε. Η περιπέτεια όμως δεν είχε τελειώσει. Στην επιστροφή είπαμε να κατηφορήσουμε το λόφο πιστεύοντας ότι εύκολα θα φτάναμε στην παραλία του Eminonu, η οποία και φαινόταν να είναι κοντά από το Τζαμί. Η απόσταση όμως ήταν παρα πολύ μεγάλη και το χειρότερο έπρεπε να περάσουμε από γειτονιές που δεν θα τις έλεγες και ότι καλύτερο για ένα περαστικό πόσο μάλλον για ένα ξένο σαν εμάς. Από ότι είδα στο χάρτη η περιοχή, αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν η Βεφά. Έτσι προσοχή την επόμενη φορά μόνο με ταξί! Το Τέμενος Σουλεϊμάνιγε είναι ένα από τα Τζαμιά που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.
Κάποιο πρωϊνό είπαμε να περάσουμε απέναντι και να δούμε και λίγο από την Ασιατική πλευρά. Ετσι εύκολα με το καραβάκι της γραμμής από το Eminonu σε 20’ φτάσαμε στο απεναντινό Kadikoy (την αρχαία Χαλκηδόνα).
Η πρώτη εντύπωση από το λιμάνι στο Kadikoy δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο. Μιά συνηθισμένη πολύβοη πόλη. Είχα διαβάσει όμως στο forum ότι αξίζει η περιοχή γύρω από την Bagdad str., έτσι ρωτώντας στο info centre, που έχει στο λιμάνι, μας είπαν ότι πρέπει να πάρουμε το λεωφορείο 16D και να κατεβούμε στο Caddebostan. Πράγματι η διαδρομή και η όλη περιοχή αξίζει πολύ. Αφού περάσαμε και από το γήπεδο της Fener Bahce φτάσαμε σε ένα πανέμορφο προάστιο που μου θύμισε κάτι σαν την Κηφισιά, με καλοφτιαγμένα σπίτια, ωραίους δρόμους, καταστήματα, καφέ και εστιατόρια. Σε κάποια ψαροταβέρνα είδαμε και επιγραφή που έγραφε Mykonos, πιθανόν να ήταν Έλληνες οι ιδιοκτήτες. Έτσι με ωραίες εικόνες επιστρέψαμε πίσω στο κέντρο της Πόλης.
Ένα από τα βράδυα μας θέλαμε να το περάσουμε σε κάποια παράσταση και να πάρουμε μια ιδέα από την καλλιτεχνική ζωή της Πόλης. Φυσικά ούτε καν σαν σκέψη δεν πέρασε από το μυαλό μας η παρακολούθηση των “show” με τις δευτεροκλασάτες χορεύτριες οριεντάλ που πηγαίνουν τους τουρίστες τα οργανωμένα τουριστικά γραφεία.
Έτσι ψάχνοντας στο διαδίκτυο ανακάλυψα το Hodja pasha dance theater. Μπορώ να πω ότι ήταν ότι καλύτερο, από άποψη ποιότητας και αρτιότητας, που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Αρχικά εντυπωσιάζεσαι από το χώρο, ένα ιστορικό χαμάμ 550 χρόνων, όπου το 2008 το μετέτρεψαν σε θεατρική σκηνή. Εκεί καθημερινά στις επτά το βράδυ παρουσιάζουν την κλασσική παράσταση με το χορό των Δερβίσηδων και στις εννέα, μέρα παρα μέρα και εβδομάδα ανα εβδομάδα δύο διαφορετικές παραστάσεις. Την εβδομάδα που ήμασταν παρουσίαζαν το “White Rose”. Η παράσταση ήταν απλά μαγική! Βασίζεται στην αληθινή ιστορία αγάπης μιάς Οθωμανής σκλάβας και του Ολλανδού πρέσβη κατά την περίοδο της Τουλίπας (1718 - 1730), ειρηνική περίοδος στην Οθωμανική ιστορία κατά την οποία η Οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε να προσεγγίζει περισσότερο την Ευρώπη. Αυτό το θεατρικό χορευτικό σόου συνδυάζει χορό από το χαρέμι, οριένταλ και σύγχρονο χορό μαζί, ενώ παρουσιάζει και την καθημερινή ζωή στο χαρέμι στο Παλάτι του Τοπ Καπί.
Αν τύχει και είστε στην Πόλη και παίζουν την παράσταση σας προτείνω να μην τη χάσετε. Το θέατρο βρίσκεται κοντά στο σταθμό τραίνων του Sirkeci και στην ομώνυμη στάση του Τραμ.
http://www.hodjapasha.com/en/about-us
ο σταθμός Sirkeci - εδώ τερμάτιζε κάποτε το περίφημο Orient Express
Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες μας σ΄αυτή την τόσο γοητευτική και συνάμα μυστηριώδη πόλη.
Αυτή την πόλη που τη νοιώθεις τόσο κοντά αλλά και τόσο μακρυά.
Σίγουρα θέλεις να επιστρέψεις ξανά και ξανά για να ζήσεις από την αρχή αυτά που σου άρεσαν αλλά και αυτά που σε κούρασαν και σε ενόχλησαν . Άλλωστε έτσι δεν είναι και η ζωή μας ? Αλλοίμονο άν ήταν όλα τέλεια, θα πεθαίναμε από πλήξη!
Πολλά μας άρεσαν (τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, η ζεστασιά των ανθρώπων), πολλά μας απογοήτευσαν (το κυκλοφοριακό, η ζέστη - θα μου πείς και συ Αύγουστο μήνα βρήκες να πας, οι ατελείωτες ουρές κάτω από τον καυτό ήλιο, οι εκνευριστικά φορτικοί κράχτες στην αγορά και στα φαγάδικα, τα πολλά σκουπίδια στις πολυσύχναστες γειτονιές όπως στο Εμινονού), όμως η γοητεία, η αύρα και η ιστορία αυτής της πόλης σε κάνουν να τα ξεχάσεις γρήγορα.
Έτσι φορτωμένοι με ωραίες εικόνες και μπαγκάζια περάσαμε με το καραβάκι από το Eminonu στο Kadikoy, όπου με το λεωφορείο της Havatas, που ξεκινά από το λιμάνι, άνετα και σε 45΄, φτάσαμε πάλι στο αεροδρόμιο Sabiha Gokcen.
Η συνέχεια θα ήταν στο τουριστικό Μπόντρουμ ...
Attachments
Last edited:
Μόνο που μόλις είχε ανοίξει και ήταν πάμθηνα, τώρα το ξανακοίταζα και είναι ακριβό, κυρίως highseason..
