Runvel
Member
- Μηνύματα
- 40
- Likes
- 216
Καιρό είχα να γράψω και εδώ !
Σκέφτηκα να ποστάρω το παρακάτω κείμενο σε περίπτωση που σκοπεύει κάποιος να ταξιδέψει στη συγκεκριμένη γωνιά της Ευρώπης!
Το βορειότερο κράτος της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχε μπει εδώ και καιρό στο ταξιδιωτικό μου στόχαστρο. Παρόλο που τον καιρό του Covid όλα τα ταξιδιωτικά πλάνα είναι ρευστά, γνώριζα πως συντόμως θα επισκεπτόμουν τη Σλοβενία. Η αφορμή που έψαχνα ήταν ένας αγώνας ορεινού τρεξίματος στα δυτικά της χώρας και το μόνο που έπρεπε να κάνω, ήταν να προγραμματίσω την επίσκεψη μου μέσω Θεσσαλονίκης.
Αναζητώντας τις πρακτικότερες, βολικότερες και συνάμα οικονομικότερες λύσεις ακολούθησα ένα πρόγραμμα μεταφορών που θα σας παραθέσω παρακάτω. Δεν τα παρουσιάζω ως τις ιδανικότερες λύσεις, αλλά αυτές που επέλεξε ένας μοναχικός ταξιδιώτης με το σακίδιο του. Επίσης δε θα επικεντρωθώ στις εντυπώσεις μου από το ταξίδι γενικότερα, παρά μόνο στα μέσα που χρησιμοποίησα.
Αρχικά μιας και δεν υπήρχαν απευθείας πτήσεις από την πόλη μου για τη Σλοβενία, θα έπρεπε να βρω το αεροδρόμιο άφιξης που θα γειτνίαζε με τη χώρα αυτή. Έπειτα από σύντομη έρευνα κατέληξα πως η λύση που έψαχνα θα ήταν στη βόρεια Ιταλία. Ευτυχώς για εκεί υπάρχουν αρκετές πτήσεις χαμηλού κόστους από τη Θεσσαλονίκη και μου έδιναν έτσι τη δυνατότητα να προγραμματίσω το ταξίδι μου ευκολότερα.
Το αεροδρόμιο που επέλεξα ήταν αυτό του Τρεβίζο, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Βενετίας, αφενός γιατί ήταν το κοντινότερο δυνατό στη Σλοβενία και αφετέρου οι ημερομηνίες των πτήσεων ταίριαζαν με τη μέρα διεξαγωγής του αγώνα που είχα σκοπό να τρέξω. Ομολογουμένως το δυσκολότερο κομμάτι ήταν να βρω τρόπο να μεταβώ από εκεί στη γείτονα χώρα. Στην αρχική μου έρευνα ομολογώ πως απογοητεύτηκα λιγάκι, μιας και οι λύσεις που έβρισκα ήταν αρκετά ακριβές και χρονοβόρες, μιας και έπρεπε να μεταβώ πρωτίστως από το αεροδρόμιο στο σταθμό των τρένων ή λεωφορείων του Τρεβίζο ή της Βενετίας.
Αεροδρόμιο Τρεβίζο- Λιουμπλιάνα
Έπειτα από λίγη επιπλέον έρευνα ανακάλυψα τη σλοβενική εταιρεία μεταφορών GoOpti. Στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης εταιρείας επιλέγεις το δρομολόγιο που θέλεις να κάνεις και σου βρίσκουν τρόπο μεταφοράς με μικρά βανάκια 8 θέσεων. Οι τιμές εξαρτώνται και μπορεί να επιλέξει κανείς τη μεταφορά του πιο προσωποποιημένα με το ανάλογο τίμημα, παράδειγμα ¨”θέλω να φύγω συγκεκριμένη ώρα από το συγκεκριμένο μέρος“, ή να περιμένεις μέχρι την τελευταία ημέρα πως θα δημιουργηθεί το δρομολόγιο, ώστε να ξεκινήσει μόλις γεμίσει το βανάκι. Φυσικά επέλεξα το δεύτερο μιας ήταν πολύ πιο οικονομικό και σα μόνος ταξιδιώτης δε θα μπορούσα να μισθώσω ολόκληρο βαν. Στην επιλογή μου, μου ξεκαθάρισαν πως η αναχώρηση από το αεροδρόμιο του Τρεβίζο θα γίνει μεταξύ 16:00 με 19:00 και πως θα ενημερωνόμουν με sms μία ημέρα πριν για την ακριβή ώρα.
Αυτή τη λύση τη θεώρησα πολύ βολική μιας και δε χρειαζόταν να απομακρυνθώ από το χώρο του αεροδρομίου. Το μήνυμα την προηγούμενη ήρθε και μου ανέφεραν πως 15:45 θα ξεκινούσαμε για τη Λιουμπλιάνα. Αναλογιζόμενος πως η πτήση μου θα έφτανε στις 15:15 στο αεροδρόμιο, σκέφτηκα πως καλύτερος προγραμματισμός δε θα μπορούσε να γίνει. Η πτήση τελικά είχε μια καθυστέρηση και ξαφνικά βρέθηκα να τρέχω να προλάβω το βανάκι που με περίμενε 5 επιπλέον λεπτά. Ξεκινήσαμε λοιπόν το τρίωρο ταξίδι μας για Λιουμπλιάνα μέσω του αεροδρομίου της Τεργέστης για να παραλάβουμε 3 ακόμη άτομα. Το κόστος ήταν 26€ και ο οδηγός μπορούσε να σε αφήσει ακριβώς μπροστά στο σπίτι σου. Περίπου στις 19:00 ήμουν πλέον στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας.
Λιουμπλιάνα- Λίμνη Μπλεντ
Είχα πλέον φτάσει στη Λιουμπλιάνα και είχα μπροστά μου μια ταξιδιωτική βδομάδα. Μέσα σε αυτό το διάστημα χρησιμοποίησα και άλλα μέσα και θα σας τα παραθέσω για να έχετε μία εικόνα των δρομολογίων και των τιμών. Στο κέντρο της πρωτεύουσας βρίσκονται στον ίδιο χώρο ο τερματικός σταθμός των τρένων και των λεωφορείων. Από εκεί ξεκινούν δρομολόγια τόσο εξωτερικού όσο και εσωτερικού. Σε εκείνο το σημείο βρέθηκα για πρώτη φορά για να μεταβώ στην παραμυθένια λίμνη Bled στα βόρεια της χώρας. Τα δρομολόγια για εκεί είναι αρκετά συχνά, σχεδόν ένα ανά μία ώρα και η διάρκεια της διαδρομής κυμαίνεται ανάλογα το δρομολόγιο και τις στάσεις από 1h ως 1h15′ με το κόστος μία καθημερινή ημέρα να ανέρχεται στα 12,85€ μετ’ επιστροφής. Παραπάνω αναφέρω πως ήταν μια καθημερινή ημέρα μιας και για ένα παράξενο λόγο οι τιμές το σαββατοκύριακο είναι κατά πολύ φθηνότερες.
Λιουμπλιάνα- Vipava
Το δρομολόγιο που έκανα την επομένη ήταν αυτό από την πρωτεύουσα στην αμπελουργική περιοχή της Vipava στα δυτικά της χώρας. Εκεί θα διεξαγόταν ο αγώνας που ήταν ο κύριος λόγος της επίσκεψης μου. Σε μία όμορφη διαδρομή που ξεπερνούσε τη μία ώρα και με κόστος 3.90€ βρέθηκα στο όμορφο χωριό που ήταν τα κεντρικά γραφεία της διοργάνωσης. Την επομένη θα συμμετείχα στον αγώνα και για τη διανομή μου επέλεξα ένα παρακείμενο χωριό. Η περιοχή δεν έχει μεγάλες τουριστικές υποδομές και πληθώρα καταλυμάτων. Με την εισροή μάλιστα πολλών δρομέων από διάφορα μέρη της Ευρώπης, η εύρεση δωματίου ήταν λιγάκι δύσκολη και δεν είχα πολλές επιλογές. Επέλεξα ένα γειτονικό χωριό μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα με την πίστη πως θα έχω εύκολες μετακινήσεις από το ένα χωριό στο άλλο. Στην περιοχή όμως συμβαίνει το εξής παράδοξο. Δεν έχει ταξί και τα δρομολόγια των λεωφορείων είναι αραιά ή ανύπαρκτα. Έτσι λοιπόν αντί να σκέφτομαι πως θα τερματίσω τον αγώνα των 51 χιλιομέτρων, σκεφτόμουν τις μετακινήσεις μου. Για να μην πλατειάζω την πρώτη ημέρα διένυσα αυτά τα 10 χιλιόμετρα αλλάζοντας δύο λεωφορεία και περιμένοντας δύο ώρες ενδιάμεσα, με κόστος 1,80€ ανά λεωφορείο.
Την επομένη για να βρεθώ στην εκκίνηση με μετέφερε ένα ζευγάρι Αυστριακών που μέναμε στο ίδιο πανδοχείο και θα τρέχαμε όλοι στο συγκεκριμένο αγώνα. Για να γυρίσω όμως πίσω το προσπάθησα πολύ. Αρχικά το ζευγάρι θα έφευγε για άλλο προορισμό μετά τον τερματισμό και θα έπρεπε να βρω τρόπο επιστροφής. Όπως προανέφερα δεν υπήρχαν ταξί και έπρεπε να δω αν θα βολέψει κάποιο λεωφορείο να με πάει στο κατάλυμα ή έστω κοντά σε αυτό. Έπειτα από κάμποσες αποτυχημένες απόπειρες οτοστόπ, ήρθε ένα λεωφορείο για μια κοντινότερη κωμόπολη. Το εισιτήριο το Σάββατο ήταν 0,5€ ενώ το ίδιο την Παρασκευή κόστιζε 1,80€ . Έφτασα στην Ajdovcina. Απέμεναν άλλα 7-8 χιλιόμετρα προς το βουνό για να φτάσω στο χωριό που διέμενα. Ο κεντρικός σταθμός των λεωφορείων ήταν κλειστός και σίγουρα δεν υπήρχε μέσο μεταφοράς για το χωριουδάκι μου. Αποφασίζω να περπατήσω προς μια κεντρική διασταύρωση, σκεπτόμενος πως όλο και από κανένας θα μαζέψει το ταλαίπωρο κορμί μου. Όλες οι προσπάθειες για οτοστόπ απέβησαν πάλι άκαρπες και είχε ήδη σουρουπώσει. Όλα αυτά μάλιστα έχοντας ήδη τρέξει πάνω από 8 ώρες στα βουνά της περιοχής και το μόνο που ήθελα απελπισμένα ήταν να κάνω ένα ντουζ και να ξεκουραστώ.
Σαν εσχάτη λύση ήταν να βρω το τηλέφωνο του πανδοχείου και να μου δώσει μια λύση ο ιδιοκτήτης. Όπως και έγινε. Έπειτα από μερικά τηλεφωνήματα σε γνωστούς του, μετά από ένα μισάωρο εμφανίστηκε ένας ιδιώτης που εκτελούσε χρέη ταξί. Τα ροδαλά του μάγουλα ήταν το ομορφότερο θέαμα που θα μπορούσα να αντικρίσω εκείνη την στιγμή. Γελούσα με κάθε αστείο που έλεγε και κοροϊδεύαμε ένα αυτοκίνητο που μας προσπέρασε επικίνδυνα και μετά από λίγο το είδαμε σταματημένο μιας και εκτελούσαν έργα στο οδόστρωμα. Μέσα σε λιγότερο από 10 λεπτά έφτασα στο δώμα ανακουφισμένος. Το κόστος ήταν 10€ , αλλά και 50€ να μου ζητούσε θα του τα έδινα. Αν δεν ήταν ορεινά τα χιλιόμετρα και δε διέσχιζα ένα πυκνό δάσος αναμφίβολα θα το περπατούσα, παρόλη την κούραση μου και ας ήταν ήδη βράδυ.
Τελικά πλατείασα.
Έχοντας τελειώσει με τις αγωνιστικές μου υποχρεώσεις και καθώς πλησίαζε η ημέρα της επιστροφής μου στην πατρίδα, τράβηξα προς Ιταλία. Έμενε να βρω μονάχα από που θα περάσω τα σύνορα και με ποιον τρόπο. Η λύση που αποφάσισα την τελευταία στιγμή ήταν να μεταβώ από Ajdovcina στη μεθοριακή πόλη Nova Gorica και από εκεί να περάσω στην ιταλική Gorizia. Το τελευταίο σλοβενικό δρομολόγιο διήρκεσε 35 λεπτά και κόστισε 0,90€ (μειωμένο λόγω Κυριακής!). Στην ακριτική πόλη της Σλοβενίας ρώτησα με ποιο μέσο να μεταβώ στην ιταλική πλευρά και μια παρέα νεαρών μου συνέστησε να περπατήσω 10 λεπτά και να περάσω πεζός στη γειτονική χώρα, όπως και έκανα. Μου είπαν μάλιστα πως κανείς δε θα σε ρωτήσει τίποτα, απλώς περπάτα. Έτσι λοιπόν με το σακίδιο στην πλάτη αποχαιρέτησα τη Nova Gorica για την ιταλίδα αδερφή της Gorizia. Οι δύο αυτές πόλεις έχουν ενδιαφέρουσα ιστορία και θα την αναλύσω σε άλλο κείμενο.
Ήμουν πλέον σε ιταλικό έδαφος και ο στόχος της ημέρας ήταν να μεταβώ στη Βενετία όπου είχα κλείσει για τη διαμονή μου. Ήθελα να είμαι σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο του Τρεβίζο από όπου θα πετούσα σε δύο ημέρες. Αρχικά σκεφτόμουν να διανυκτερεύσω στο Ούντινε, όμως με μια σύντομη ματιά εντόπισα απλησίαστες τιμές στα καταλύματα για ένα μοναχικό ταξιδιώτη και εν τέλει επέλεξα τη Venezia Mestre, λίγα λεπτά έξω από το ιστορικό κέντρο της Βενετίας.
Οπότε επόμενος στόχος μου ήταν να βρεθώ στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και να μεταβώ στη Γαληνοτάτη. Δίχως να γνωρίζω τη συχνότητα των δρομολογίων και έχοντας περπατήσει τουλάχιστον 40 λεπτά από τα σύνορα έφτασα στον τερματικό σταθμό. Εκεί για άλλη μια φορά ήμουν τυχερός μιας και το τρένο που θα με μετέφερε θα περνούσε σε 20 λεπτά. Με κόστος 15,20€ και έπειτα από 2 ώρες έφτασα εν τέλει στη Venezia Mestre. Την προτελευταία στάση για Βενετία. Η τελευταία είναι η Venezia Santa Lucia ακριβώς στην αρχή του ιστορικού τμήματος της Βενετίας. Το κόστος με το τρένο από το προάστιο που έμενα μέχρι το κέντρο ήταν 1,35€ και το ταξίδι διαρκεί σχεδόν 12 λεπτά. Τα δρομολόγια είναι συχνότατα.
Όταν πλέον τo ταξίδι έφτανε στο τέλος του μου απέμενε ένα ακόμη δρομολόγιο. Αυτό από Venezia Mestre για το αεροδρόμιο του Τρεβίζο. Για αυτή τη διαδρομή υπάρχουν πολλές επιλογές λεωφορείων. Προσωπικά επέλεξα μια εταιρεία που έκανε στάση δίπλα από το ξενοδοχείο μου στον κεντρικό σταθμό των τρένων στη Mestre. Tο κόστος ήταν 12 € και η διαδρομή ήταν περίπου 40 λεπτά.
Αναφέρω ξανά πως το παρόν κείμενο δεν είναι συμβουλευτικό. Εμπεριέχει τα δρομολόγια που έκανα και τις τιμές που πλήρωσα. Όσο για τις ομορφιές του τόπου θα αναφερθώ σε άλλα κείμενα με πολλές φωτογραφίες. Επίσης να σημειώσω πως το ταξίδι έγινε κατά τη διάρκεια των μέτρων κατά του Covid και είμαι πλήρως εμβολιασμένος. Για την αεροπορική μου είσοδο στην Ιταλία συμπλήρωσα το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ψηφιακό έντυπο εντοπισμού επιβατών (dPLF) το οποίο το ζητάνε στο αεροδρόμιο και για την οδική μου είσοδο στη Σλοβενία συμπλήρωσα την αίτηση σε αυτό το site, η οποία αίτηση δε μου ζητήθηκε ποτέ. Να αναφέρω επίσης πως όταν επέστρεψα πεζός στην Ιταλία δε μου ζητήθηκε τίποτα και από κανέναν. Για την επιστροφή μου στην Ελλάδα συμπλήρωσα την αντίστοιχη φόρμα.
Ελπίζω να ήμουν κατατοπιστικός και να πήρατε μια γεύση.
Καλά ταξίδια να έχουμε.
Σκέφτηκα να ποστάρω το παρακάτω κείμενο σε περίπτωση που σκοπεύει κάποιος να ταξιδέψει στη συγκεκριμένη γωνιά της Ευρώπης!
Το βορειότερο κράτος της πρώην Γιουγκοσλαβίας είχε μπει εδώ και καιρό στο ταξιδιωτικό μου στόχαστρο. Παρόλο που τον καιρό του Covid όλα τα ταξιδιωτικά πλάνα είναι ρευστά, γνώριζα πως συντόμως θα επισκεπτόμουν τη Σλοβενία. Η αφορμή που έψαχνα ήταν ένας αγώνας ορεινού τρεξίματος στα δυτικά της χώρας και το μόνο που έπρεπε να κάνω, ήταν να προγραμματίσω την επίσκεψη μου μέσω Θεσσαλονίκης.
Αναζητώντας τις πρακτικότερες, βολικότερες και συνάμα οικονομικότερες λύσεις ακολούθησα ένα πρόγραμμα μεταφορών που θα σας παραθέσω παρακάτω. Δεν τα παρουσιάζω ως τις ιδανικότερες λύσεις, αλλά αυτές που επέλεξε ένας μοναχικός ταξιδιώτης με το σακίδιο του. Επίσης δε θα επικεντρωθώ στις εντυπώσεις μου από το ταξίδι γενικότερα, παρά μόνο στα μέσα που χρησιμοποίησα.
Αρχικά μιας και δεν υπήρχαν απευθείας πτήσεις από την πόλη μου για τη Σλοβενία, θα έπρεπε να βρω το αεροδρόμιο άφιξης που θα γειτνίαζε με τη χώρα αυτή. Έπειτα από σύντομη έρευνα κατέληξα πως η λύση που έψαχνα θα ήταν στη βόρεια Ιταλία. Ευτυχώς για εκεί υπάρχουν αρκετές πτήσεις χαμηλού κόστους από τη Θεσσαλονίκη και μου έδιναν έτσι τη δυνατότητα να προγραμματίσω το ταξίδι μου ευκολότερα.
Το αεροδρόμιο που επέλεξα ήταν αυτό του Τρεβίζο, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Βενετίας, αφενός γιατί ήταν το κοντινότερο δυνατό στη Σλοβενία και αφετέρου οι ημερομηνίες των πτήσεων ταίριαζαν με τη μέρα διεξαγωγής του αγώνα που είχα σκοπό να τρέξω. Ομολογουμένως το δυσκολότερο κομμάτι ήταν να βρω τρόπο να μεταβώ από εκεί στη γείτονα χώρα. Στην αρχική μου έρευνα ομολογώ πως απογοητεύτηκα λιγάκι, μιας και οι λύσεις που έβρισκα ήταν αρκετά ακριβές και χρονοβόρες, μιας και έπρεπε να μεταβώ πρωτίστως από το αεροδρόμιο στο σταθμό των τρένων ή λεωφορείων του Τρεβίζο ή της Βενετίας.
Αεροδρόμιο Τρεβίζο- Λιουμπλιάνα
Έπειτα από λίγη επιπλέον έρευνα ανακάλυψα τη σλοβενική εταιρεία μεταφορών GoOpti. Στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης εταιρείας επιλέγεις το δρομολόγιο που θέλεις να κάνεις και σου βρίσκουν τρόπο μεταφοράς με μικρά βανάκια 8 θέσεων. Οι τιμές εξαρτώνται και μπορεί να επιλέξει κανείς τη μεταφορά του πιο προσωποποιημένα με το ανάλογο τίμημα, παράδειγμα ¨”θέλω να φύγω συγκεκριμένη ώρα από το συγκεκριμένο μέρος“, ή να περιμένεις μέχρι την τελευταία ημέρα πως θα δημιουργηθεί το δρομολόγιο, ώστε να ξεκινήσει μόλις γεμίσει το βανάκι. Φυσικά επέλεξα το δεύτερο μιας ήταν πολύ πιο οικονομικό και σα μόνος ταξιδιώτης δε θα μπορούσα να μισθώσω ολόκληρο βαν. Στην επιλογή μου, μου ξεκαθάρισαν πως η αναχώρηση από το αεροδρόμιο του Τρεβίζο θα γίνει μεταξύ 16:00 με 19:00 και πως θα ενημερωνόμουν με sms μία ημέρα πριν για την ακριβή ώρα.
Αυτή τη λύση τη θεώρησα πολύ βολική μιας και δε χρειαζόταν να απομακρυνθώ από το χώρο του αεροδρομίου. Το μήνυμα την προηγούμενη ήρθε και μου ανέφεραν πως 15:45 θα ξεκινούσαμε για τη Λιουμπλιάνα. Αναλογιζόμενος πως η πτήση μου θα έφτανε στις 15:15 στο αεροδρόμιο, σκέφτηκα πως καλύτερος προγραμματισμός δε θα μπορούσε να γίνει. Η πτήση τελικά είχε μια καθυστέρηση και ξαφνικά βρέθηκα να τρέχω να προλάβω το βανάκι που με περίμενε 5 επιπλέον λεπτά. Ξεκινήσαμε λοιπόν το τρίωρο ταξίδι μας για Λιουμπλιάνα μέσω του αεροδρομίου της Τεργέστης για να παραλάβουμε 3 ακόμη άτομα. Το κόστος ήταν 26€ και ο οδηγός μπορούσε να σε αφήσει ακριβώς μπροστά στο σπίτι σου. Περίπου στις 19:00 ήμουν πλέον στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας.
Λιουμπλιάνα- Λίμνη Μπλεντ
Είχα πλέον φτάσει στη Λιουμπλιάνα και είχα μπροστά μου μια ταξιδιωτική βδομάδα. Μέσα σε αυτό το διάστημα χρησιμοποίησα και άλλα μέσα και θα σας τα παραθέσω για να έχετε μία εικόνα των δρομολογίων και των τιμών. Στο κέντρο της πρωτεύουσας βρίσκονται στον ίδιο χώρο ο τερματικός σταθμός των τρένων και των λεωφορείων. Από εκεί ξεκινούν δρομολόγια τόσο εξωτερικού όσο και εσωτερικού. Σε εκείνο το σημείο βρέθηκα για πρώτη φορά για να μεταβώ στην παραμυθένια λίμνη Bled στα βόρεια της χώρας. Τα δρομολόγια για εκεί είναι αρκετά συχνά, σχεδόν ένα ανά μία ώρα και η διάρκεια της διαδρομής κυμαίνεται ανάλογα το δρομολόγιο και τις στάσεις από 1h ως 1h15′ με το κόστος μία καθημερινή ημέρα να ανέρχεται στα 12,85€ μετ’ επιστροφής. Παραπάνω αναφέρω πως ήταν μια καθημερινή ημέρα μιας και για ένα παράξενο λόγο οι τιμές το σαββατοκύριακο είναι κατά πολύ φθηνότερες.
Λιουμπλιάνα- Vipava
Το δρομολόγιο που έκανα την επομένη ήταν αυτό από την πρωτεύουσα στην αμπελουργική περιοχή της Vipava στα δυτικά της χώρας. Εκεί θα διεξαγόταν ο αγώνας που ήταν ο κύριος λόγος της επίσκεψης μου. Σε μία όμορφη διαδρομή που ξεπερνούσε τη μία ώρα και με κόστος 3.90€ βρέθηκα στο όμορφο χωριό που ήταν τα κεντρικά γραφεία της διοργάνωσης. Την επομένη θα συμμετείχα στον αγώνα και για τη διανομή μου επέλεξα ένα παρακείμενο χωριό. Η περιοχή δεν έχει μεγάλες τουριστικές υποδομές και πληθώρα καταλυμάτων. Με την εισροή μάλιστα πολλών δρομέων από διάφορα μέρη της Ευρώπης, η εύρεση δωματίου ήταν λιγάκι δύσκολη και δεν είχα πολλές επιλογές. Επέλεξα ένα γειτονικό χωριό μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα με την πίστη πως θα έχω εύκολες μετακινήσεις από το ένα χωριό στο άλλο. Στην περιοχή όμως συμβαίνει το εξής παράδοξο. Δεν έχει ταξί και τα δρομολόγια των λεωφορείων είναι αραιά ή ανύπαρκτα. Έτσι λοιπόν αντί να σκέφτομαι πως θα τερματίσω τον αγώνα των 51 χιλιομέτρων, σκεφτόμουν τις μετακινήσεις μου. Για να μην πλατειάζω την πρώτη ημέρα διένυσα αυτά τα 10 χιλιόμετρα αλλάζοντας δύο λεωφορεία και περιμένοντας δύο ώρες ενδιάμεσα, με κόστος 1,80€ ανά λεωφορείο.
Την επομένη για να βρεθώ στην εκκίνηση με μετέφερε ένα ζευγάρι Αυστριακών που μέναμε στο ίδιο πανδοχείο και θα τρέχαμε όλοι στο συγκεκριμένο αγώνα. Για να γυρίσω όμως πίσω το προσπάθησα πολύ. Αρχικά το ζευγάρι θα έφευγε για άλλο προορισμό μετά τον τερματισμό και θα έπρεπε να βρω τρόπο επιστροφής. Όπως προανέφερα δεν υπήρχαν ταξί και έπρεπε να δω αν θα βολέψει κάποιο λεωφορείο να με πάει στο κατάλυμα ή έστω κοντά σε αυτό. Έπειτα από κάμποσες αποτυχημένες απόπειρες οτοστόπ, ήρθε ένα λεωφορείο για μια κοντινότερη κωμόπολη. Το εισιτήριο το Σάββατο ήταν 0,5€ ενώ το ίδιο την Παρασκευή κόστιζε 1,80€ . Έφτασα στην Ajdovcina. Απέμεναν άλλα 7-8 χιλιόμετρα προς το βουνό για να φτάσω στο χωριό που διέμενα. Ο κεντρικός σταθμός των λεωφορείων ήταν κλειστός και σίγουρα δεν υπήρχε μέσο μεταφοράς για το χωριουδάκι μου. Αποφασίζω να περπατήσω προς μια κεντρική διασταύρωση, σκεπτόμενος πως όλο και από κανένας θα μαζέψει το ταλαίπωρο κορμί μου. Όλες οι προσπάθειες για οτοστόπ απέβησαν πάλι άκαρπες και είχε ήδη σουρουπώσει. Όλα αυτά μάλιστα έχοντας ήδη τρέξει πάνω από 8 ώρες στα βουνά της περιοχής και το μόνο που ήθελα απελπισμένα ήταν να κάνω ένα ντουζ και να ξεκουραστώ.
Σαν εσχάτη λύση ήταν να βρω το τηλέφωνο του πανδοχείου και να μου δώσει μια λύση ο ιδιοκτήτης. Όπως και έγινε. Έπειτα από μερικά τηλεφωνήματα σε γνωστούς του, μετά από ένα μισάωρο εμφανίστηκε ένας ιδιώτης που εκτελούσε χρέη ταξί. Τα ροδαλά του μάγουλα ήταν το ομορφότερο θέαμα που θα μπορούσα να αντικρίσω εκείνη την στιγμή. Γελούσα με κάθε αστείο που έλεγε και κοροϊδεύαμε ένα αυτοκίνητο που μας προσπέρασε επικίνδυνα και μετά από λίγο το είδαμε σταματημένο μιας και εκτελούσαν έργα στο οδόστρωμα. Μέσα σε λιγότερο από 10 λεπτά έφτασα στο δώμα ανακουφισμένος. Το κόστος ήταν 10€ , αλλά και 50€ να μου ζητούσε θα του τα έδινα. Αν δεν ήταν ορεινά τα χιλιόμετρα και δε διέσχιζα ένα πυκνό δάσος αναμφίβολα θα το περπατούσα, παρόλη την κούραση μου και ας ήταν ήδη βράδυ.
Τελικά πλατείασα.
Έχοντας τελειώσει με τις αγωνιστικές μου υποχρεώσεις και καθώς πλησίαζε η ημέρα της επιστροφής μου στην πατρίδα, τράβηξα προς Ιταλία. Έμενε να βρω μονάχα από που θα περάσω τα σύνορα και με ποιον τρόπο. Η λύση που αποφάσισα την τελευταία στιγμή ήταν να μεταβώ από Ajdovcina στη μεθοριακή πόλη Nova Gorica και από εκεί να περάσω στην ιταλική Gorizia. Το τελευταίο σλοβενικό δρομολόγιο διήρκεσε 35 λεπτά και κόστισε 0,90€ (μειωμένο λόγω Κυριακής!). Στην ακριτική πόλη της Σλοβενίας ρώτησα με ποιο μέσο να μεταβώ στην ιταλική πλευρά και μια παρέα νεαρών μου συνέστησε να περπατήσω 10 λεπτά και να περάσω πεζός στη γειτονική χώρα, όπως και έκανα. Μου είπαν μάλιστα πως κανείς δε θα σε ρωτήσει τίποτα, απλώς περπάτα. Έτσι λοιπόν με το σακίδιο στην πλάτη αποχαιρέτησα τη Nova Gorica για την ιταλίδα αδερφή της Gorizia. Οι δύο αυτές πόλεις έχουν ενδιαφέρουσα ιστορία και θα την αναλύσω σε άλλο κείμενο.
Ήμουν πλέον σε ιταλικό έδαφος και ο στόχος της ημέρας ήταν να μεταβώ στη Βενετία όπου είχα κλείσει για τη διαμονή μου. Ήθελα να είμαι σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο του Τρεβίζο από όπου θα πετούσα σε δύο ημέρες. Αρχικά σκεφτόμουν να διανυκτερεύσω στο Ούντινε, όμως με μια σύντομη ματιά εντόπισα απλησίαστες τιμές στα καταλύματα για ένα μοναχικό ταξιδιώτη και εν τέλει επέλεξα τη Venezia Mestre, λίγα λεπτά έξω από το ιστορικό κέντρο της Βενετίας.
Οπότε επόμενος στόχος μου ήταν να βρεθώ στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και να μεταβώ στη Γαληνοτάτη. Δίχως να γνωρίζω τη συχνότητα των δρομολογίων και έχοντας περπατήσει τουλάχιστον 40 λεπτά από τα σύνορα έφτασα στον τερματικό σταθμό. Εκεί για άλλη μια φορά ήμουν τυχερός μιας και το τρένο που θα με μετέφερε θα περνούσε σε 20 λεπτά. Με κόστος 15,20€ και έπειτα από 2 ώρες έφτασα εν τέλει στη Venezia Mestre. Την προτελευταία στάση για Βενετία. Η τελευταία είναι η Venezia Santa Lucia ακριβώς στην αρχή του ιστορικού τμήματος της Βενετίας. Το κόστος με το τρένο από το προάστιο που έμενα μέχρι το κέντρο ήταν 1,35€ και το ταξίδι διαρκεί σχεδόν 12 λεπτά. Τα δρομολόγια είναι συχνότατα.
Όταν πλέον τo ταξίδι έφτανε στο τέλος του μου απέμενε ένα ακόμη δρομολόγιο. Αυτό από Venezia Mestre για το αεροδρόμιο του Τρεβίζο. Για αυτή τη διαδρομή υπάρχουν πολλές επιλογές λεωφορείων. Προσωπικά επέλεξα μια εταιρεία που έκανε στάση δίπλα από το ξενοδοχείο μου στον κεντρικό σταθμό των τρένων στη Mestre. Tο κόστος ήταν 12 € και η διαδρομή ήταν περίπου 40 λεπτά.
Αναφέρω ξανά πως το παρόν κείμενο δεν είναι συμβουλευτικό. Εμπεριέχει τα δρομολόγια που έκανα και τις τιμές που πλήρωσα. Όσο για τις ομορφιές του τόπου θα αναφερθώ σε άλλα κείμενα με πολλές φωτογραφίες. Επίσης να σημειώσω πως το ταξίδι έγινε κατά τη διάρκεια των μέτρων κατά του Covid και είμαι πλήρως εμβολιασμένος. Για την αεροπορική μου είσοδο στην Ιταλία συμπλήρωσα το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ψηφιακό έντυπο εντοπισμού επιβατών (dPLF) το οποίο το ζητάνε στο αεροδρόμιο και για την οδική μου είσοδο στη Σλοβενία συμπλήρωσα την αίτηση σε αυτό το site, η οποία αίτηση δε μου ζητήθηκε ποτέ. Να αναφέρω επίσης πως όταν επέστρεψα πεζός στην Ιταλία δε μου ζητήθηκε τίποτα και από κανέναν. Για την επιστροφή μου στην Ελλάδα συμπλήρωσα την αντίστοιχη φόρμα.
Ελπίζω να ήμουν κατατοπιστικός και να πήρατε μια γεύση.
Καλά ταξίδια να έχουμε.
Last edited:
