Άγιος Δομήνικος Απόδραση στην Punta Cana

[AMAGINI]

Οκτωβριος του 2019 και μετα απο προετοιμασια αρκετων μηνων, ηρθε η ωρα να ταξιδευσουμε στην Καραιβικη και ειδικοτερα στον Αγιο Δομηνικο. Ενα ταξιδι που ονειρευομουν χρονια.
Απο Αθηνα, πεταξαμε με την Swiss για Ζυριχη και μετα απο αναμονη 4 ωρων, πεταξαμε για Punta Cana, με την Edelweiss air,θυγατρικη της Swiss. Αν και ειχαμε αρκετο χρονο στην διαθεση μας στην Ζυριχη, δεν καναμε καποια βολτα στην πολη οπως σκεφτομαστε απο πριν, γιατι ο καιρός ηταν πολυ βροχερός και εκανε κρυο. Ετσι περασαμε τις ωρες αυτες, χαζευοντας τα μαγαζια, πινοντας καφε, μεχρι να παρουμε το τρενακι και να παμε στο αλλο terminal οπου μας περιμενε το αεροπλάνο μας.
Ενα 777 της Edelweiss air και οι επομενες 11 ωρες στο αερα μπορώ να πώ οτι ηταν λιγακι κουραστικές. Λογω της διαφορας της ωρας, το ταξιδι εγινε ολο ημερα ( φυγαμε απο Ζυριχη στις 12.00 τοπικη ωρα και φτασαμε Punta Cana στις 4 το απογευμα, τοπκη ωρα ). Η διαφορα ωρας με την Ελλαδα ειναι 7 ωρες. Ηταν οντως παράξενο, να μιλαμε με τα παιδια μας στην Ελλαδα και εμεις να ειμαστε ημερα Τριτη και στην Ελλαδα ηταν ηδη Τετάρτη. Κατα την διαρκεια της πτησης και απο την στιγμή που αφησαμε την Ιβηρικη χερσονησο, δεν υπηρχε τιποτα αλλο παρα συννεφα και θαλασσα. Στα μεσα περιπου της διαδρομης, υπηρχαν αρκετες αναταραξεις, αποτελεσμα πολλων κατακρημνησεων και ηταν η πρωτη φορα στα ταξιδια μας, που το αεροπλανο εφτασε σχεδον " οροφη ", στα 40000 ποδια.Το φαγητο ηταν αρκετα καλο. Με χρεωση ηταν τα αλκοολουχα ποτά.
Ενημερωθηκαμε απο τον πιλότο οτι θα αρχιζαμε την καταβαση και μετα απο περιπου μια ωρα ενα καταπρασινο τοπιο μας υποδεχθηκε. Προσγειωθηκαμε και ξεκινησαμε ολες τις διαδικασιες, βιζες, ελέγχους και ξανα ελέγχους, συμπληρωση χαρτιων και ολα τα σχετικα. Πηραμε τις αποσκευες μας, περασαμε ξανα απο ακτινες και βγηκαμε στον εξωτερικο χώρο, οπου ειναι συγκεντρωμενα ολα τα γκισε των διαφορων tour operator. Βρηκαμε τον δικο μας, πηραμε τον φακελλο μας με ολα τα απαραιτητα εγγραφα και περιμεναμε να ερθει το βαν για να παμε στο ξενοδοχειο. Ηδη ειχε περασει αρκετη ωρα απο την αφιξη και ειχε αρχισει να σκοτεινιαζει. Η ζεστη με την αφορητη υγρασια, ηταν εναν πολυ δυσκολο κοκτειλ, και μεχρι να ερθει το βαν, ειχαμε ηδη " σουρωσει " στον ιδρωτα. Ευτυχως που στο αεροπλανο, ειχαμε αλάξει ρουχα ( σορτσακι και τα σχετικα ) γιατι ειχαμε φυγει απο την Ελλαδα με φθινοπωρινα. Το αεροδρομιο της Punta Cana ειναι ολιγον semi open , μικρο, με ολα ομως τα απαραιτητα. Για τους καπνιστές ( εγω δεν καπνιζω ), ο χωρος ηταν εξω, διπλα στην πίστα. Στο μυαλο μου ηρθε το αεροδρομιο
του Koh Samui, που για εμενα ειναι απο τα ομορφοτερα στον κοσμο.
Δεν περασε πολυ ωρα και το αυτοκινητο μας ηρθε. Ειμαστε οι μονοι επιβατες και φυγαμε για το ξενοδοχειο μας. Οι δρομοι ηταν γεματοι νερα, που σημαινει οτι πρεπει να ειχε ριξει πολύ νερο τις προηγουμενες ωρες. Ειχε ηδη βραδιασει και δεν μπορεσαμε να δουμε και πολλα απο την διαδρομη. Το ξενοδοχειο μας ηταν στην παραλια Bavaro. Για τα επομενα 12 βραδια το Grand Bahia Principe Ambar, θα ηταν το σπιτι μας.
Φωτο θα ανεβασω εν ευθετω χρονο.

 

[AMAGINI]

Ολη η προετοιμασια , εισητηρια, ξενοδοχειο, εκδρομες κλπ, ειχε γινει απο εμας, χωρις να υπαρχει αναμιξη καποιου ταξιδιωτικου γραφειου.
Φτανοντας στην πυλη του ξενοδοχειου , μας περιμενε ενα μικρο ηλεκτρικο τρενακι το οποιο μεσα απο φωτισμενους στενους δρομους, γεματους λουλουδια , ακουγοντας απαλη μουσικη απο τα δεκαδες ηχεια στους κηπους, φτασαμε στο δικο μας section, the Ambar. Το συγκεκριμενο ξενοδοχειο αποτελειται απο 7 διαφορετικα συγκροτηματα, Αλλα μακρια απο την παραλια, αλλα ποιο κοντα και αλλα επάνω στην παραλία. Στην πραγματικοτητα ειναι ενα μεγαλο χωριο. Το συγκροτημα Ambar ηταν επανω στην θαλασσα, ανακαινισμενο προσφατα, all inclusive, adults only και πραγματικα ηταν κατι το φανταστικο.
Οταν φτασαμε στον χωρο της reception , ενας τεράστιος semi open χωρος, μας υποδεχθηκαν με ενα δροσιστικο ποτο και δροσερη βρεγμενη αρωματισμενη πετσετα. Το check-in ηταν γρηγορο και βρεθηκαμε στο δωματιο μας. Ισα που προλαβαιναμε το δειπνο και πηγαμε στον μπουφε για φαγητο. Στο συγκεκριμενο μπουφε ειχαν δυνατοτητα φαγητου μονο οι ενοικοι του Ambar , ενω ταυτοχρονα μπορουσαμε να φαμε σε ολα τα ala cart εστιατορια του ξενοδοχειου. Χρειαζοταν να εχει γινει κρατηση, κατι που το ξενοδοχειο σου εδινε την δυνατοτητα να εχεις κανει απο πριν καθως και την ωρα επιλογης σου. Εμεις ειχαμε ηδη κανει τις κρατησεις απο την Αθηνα. Δωδεκα βραδια, δωδεκα διαφορετικα δειπνα, απο Μεσογειακη κουζινα,( πρωτη φορα εμαθα και εφαγα Ψευτοκεφτεδες Σαντορινης ), Ασιατικη, Μεξικανικη, Ινδικη, Αμερικανικη, Ιταλικη , Ιαπωνικη και παει λέγοντας.
Η ωρα ειχε περασει και τα ματια μας εκλειναν, Πηγαμε στο δωματιο, βαλαμε τον αφυγραντηρα ( απαραιτητο αξεσουαρ ) και πριν το καταλαβουμε ειχαμε αφεθει στις αγκαλες του Μορφέως. Το ξημερωμα, θα αντικριζαμε ενα τοπιο βγαλένο απο πινακα ζωγραφικης

 

[LULLU]

ευχαριστουμε ..αυτα μας κρατανε σε ταξιδιωτικο μουντ..περιμενουμε τη συνεχεια.. οντως το ξενοδοχειο ειναι τοσο ωραιο και ακριβο επισης???

 

[AMAGINI]

ευχαριστουμε ..αυτα μας κρατανε σε ταξιδιωτικο μουντ..περιμενουμε τη συνεχεια.. οντως το ξενοδοχειο ειναι τοσο ωραιο και ακριβο επισης???

Ναι το ξενοδοχειο ειναι φανταστικο. Οσο για το θεμα ακριβο ή οχι, αυτο κρινεται παντα απο τις δυνατοτητες του καθενός. Το συγκεκριμενο ειχε κοστος 160 Ευρω την βραδια, all inclusive, κλεισμενο 8 μηνες πριν το ταξιδι. Τα αεροπορικα εισητηρια με τις εταιρειες που επιλεξαμε κοστισαν 1750 Ευρω.

 

[AMAGINI]

Ξυπνησαμε σχετικα νωρίς και μετα απο το πρωινο, ο Θεος να το κανει πρωινο με τετοιους μπουφεδες, περπατησαμε μεχρι την παραλια. Ομορφα πλακοστρωτα με τεραστιους κηπους και λουλουδια και στο τελος ξυλινοι διαδρομοι σε οδηγουσαν στην παραλια. Το θεαμα και η αισθηση ηταν μοναδικα. Μια απέραντη λευκη παραλια, με αμμο σαν πουδρα και αισθηση μπαμπακιου, γεματη με χιλιαδες φοινικες να λικνιζονται στο απαλο αερακι. Πραγματικα χαζεψαμε και τραβουσαμε φωτο σαν τρελοι. Εκει μου ηρθαν στο μυαλο εικονες απο τουριστες που βλεπουν την Ακροπολη και οι μηχανες παίρνουν φωτια. Βεβαιως δυο τελειως διαφορετικοι προορισμοι χωρις μετρο συγκρισης. Οι αντιδρασεις ομως ειναι ιδιες.
Περιπου στο μισο μιλι απο την ακτη, υπαρχει ενας υφαλος, ο οποιος και " κοβει " την ορμη των κυματων. Εαν δεν υπηρχε αυτος, δεν πιστευω οτι θα ηταν ευκολη η κολύμβηση. Μειναμε για αρκετη ωρα χαζευοντας το τοπιο, χιλιες φορες ωραιοτερο απο τις φωτο που ειχαμε δει στα σαιτ, και εκει νοιωσαμε πραγματικα οτι εκπληρωναμε ενα ονειρο, ενα ταξιδι ζωης. Εχουμε ταξιδεψει αρκετα σε διαφορα σημεια του πλανητη. Τελικα , μετα απο αυτο το ταξιδι, η Καραιβικη πιστευω οτι θα μεινει στους κορυφαιους για εμας προορισμους.

Εκατονταδες ξαπλώστρες και ομπρελες σε σχημα μανιταριου ηταν τοποθετημενες με ταξη κατω απο τους φοινικες . Σε αυτο το section ειχαμε την δυνατοτητα να παραγγειλουμε οτι ποτα θελαμε και μας τα εφερναν.
Ευτυχως που υπηρχαν εκατονταδες ξαπλώστρες και ομπρελες καθως και σκηνες, διοτι πολλοι ηταν αυτοι που ετρεχαν απο τις 6 το πρωι να πιασουν θεση, λες και δεν θα εβρισκαν.Αυτο το σκεπτικο, ισχυει παντου στον κοσμο, και πραγματικα δεν το εχω καταλαβει.
Στο Ambar που μεναμε εμεις, εκτος απο το κεντρικο εστιατοριο Palmyra, υπηρχει το Meat, εφαγα το ωραιοτερο Rib Eye, το Ιταλικων γευσεων Porto Fino ( ουδετερο σε γευσεις ) , το Limbo με Gourmet γευσεις και το Beach restaurant με ας πουμε προχειρο φαγητο. Υπηρχαν, 3 Bar , ενα Pool bar swim-up και ενα cafe store.
Σας παραθετω δυο φωτογραφιες. Μια μερος της παραλίας και η δευτερη τα απαραιτητα αξεσουαρ. Καρυδα και mojito.