Ινδονησία Μαλαισία Σιγκαπούρη Απο δω κ απο κει στη Ν.Α. Ασία

[go2dbeach]

Ωραία η αφήγηση από Κουάλα Λουμπουρ, Εγώ δεν κατάφερα να πάρω το πολυπόθητο εισιτήριο για Petronas Towers, τουλάχιστον ανέβηκα στον πύργο τηλεπικοινωνιών . Ωραία τα Batu caves με τα πιθίκια!

Πού πάμε μετά?

 

[silversurfer]

Bali (I)

Βγαίνοντας απτο αεροδρόμιο συναντήσαμε αυτό για το οποίο μας είχαν όλοι προειδοποιήσει. Ένα σμήνος ανθρώπων μας τη πέσαν ταυτόχρονα , ή για να πάρουμε το ταξί τους είτε για να αλλάξουμε τα χρήματα μας. "Μην κουράζεστε παιδιά, θα πάω καρφί στο επίσημο γραφείο των ταξιτζήδων του αεροδρομίου" ... Εκεί λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που με έκλεψαν στο Μπαλί.
Του δίνω (βλακωδώς) το χαρτί του Booking με την διεύθυνση, το κοιτάει ο "βρωμάει απο μακριά οτι είμαι λαμόγιο" "υπεύθυνος" .... - 300000 αποκρίνεται
- Κάτσε ρε φιλαράκι, στον πίνακα λέει για Ubud είναι 250000
- Εεε, εσείς δεν μένετε κεντρο κεντρο άλλα απόκεντρο ... οπότε είναι extra διαδρομή κ είναι +50000 .. αποκρίνεται ενώ ταυτόχρονα μου ετοιμάζει το εισητήριο μου

Φυσικά ο τύπος ΔΕΝ είχε ιδέα που βρίσκεται το κατάλυμα μας .. εν τέλει, αυτό ήταν ΠΡΙΝ το κέντρο του Ubud συνεπώς έπρεπε να πληρώσουμε (θεωρητικά) λιγότερα αν ίσχυαν όλα αυτά !! Φυσικά στο Μπαλί δεν αυτά δεν έχουν σημασία, ισχύει ΜΟΝΟΝ το "ο πιο καπάτσος και καλύτερος διαπραγματευτής κερδίζει" !!
Μπαίνουμε λοιπόν στο παμπάλαιο ταξί με έναν νεαρούλη ο οποίος δεν σταμάτησε στιγμή να χαμογελά και ξεκινήσαμεεεεεε ... Εκεί λοιπόν που πάει το αμάξι, κάπου κλωτσάει, κάπου μαγκώνει, κάπου δεν τη παλεύει ρε παιδί μου.
- "Φιλαράκι πως το βλέπεις το όχημα, θα μας φτάσει μέχρι το Ubud ή να κατεβούμε να σπρώξουμε .. είμαι και λίγο πιασμένος απτις θεόστενες θέσεις της AirAsia, δεν θα το κάνω κ ζήτημα" ...
- "Dont worry " μου λέει και αρχίζει τα τηλέφωνα ... - "Εε αφου το λές εσύ" ...
Το αμάξι βέβαια δεν τραβούσε με τίποτα. Ήταν θέμα χρόνου --- ο μαγκάκος συνέχιζε να μιλάει ανελειπώς στο τηλ. και κάποια στιγμή στρίβει σε ένα σπίτι. Να φτάσαμε , λέω, αποκλείεται.

Ξάφνου εμφανίζεται ένα άλλο αυτοκίνητο, καινούριο, μεγάλο και ένας άλλος συμπαθής Μπαλινεζούλης --- " Φορτώστε !!!" -- Για πότε αλλάξαμε αυτοκίνητα, χαμπάρι δεν πήρα.
'Οντας πλέον στο καινούριο, ευρύχωρο και άνετο αυτοκίνητο, ο νέος οδηγός, εμφανώς πιο περπατημένος απτον προηγούμενο, μας αρχίζει στο μπλα μπλα
Με πολύ καλά αγγλικά και ευχέρεια λόγου, μας εξήγησε οτι το προηγούμενο παλικαράκι ήταν ο αδερφός του και οτι .... "Αυτά συμβαίνουν στο Μπαλί !!!" .. Dont worry , δεν θα σας παρεξηγήσουμε

Στην περίπου μια ώρα που διήρκησε η διαδρομή, ο τυπάκος είχε καταφέρει να μας γίνει ιδιαίτερα συμπαθής, ευγενικός, ομιλητικός, με χιούμορ και αρκετές γνώσεις για τον τόπο του άλλα και για τον κόσμο, παρόλο που δεν πήγε ποτε πουθενά εκτος του νησιού. Ντάξει, ξέρει να χρησιμοποιεί το Google σκέφτηκα ... Όταν πλησιάζαμε βέβαια, άρχισε να μας πλασάρει αυτο που ήθελε να πετύχει. Τι ήταν αυτό ? Μα φυσικά, να τον αγκαζάρουμε τις υπόλοιπες μέρες ώστε να αποτελέσει τον ημερήσιο οδηγό μας στο Μπαλί. Και ομολογώ οτι ο τρόπος του και η φυσιογνωμία του γενικότερα τον έκαναν ιδιαίτερα συμπαθή. Επιφυλαχθήκαμε να απαντήσουμε την επόμενη μέρα και πήραμε το τηλ του.

Ένα πράγμα που μας έκανε τρομερή εντύπωση με τη διαδρομή, ήταν οτι ήταν αδύνατο να διαχωρίσεις τα χωριά μεταξύ τους. Σε ΟΛΟ το μήκος του δρόμου υπήρχαν σπίτια, μαγαζιά, σπίτια .. δεν υπήρχε ένα κομμάτι να έχει μονο δρόμο ώστε να ξέρεις και εσυ οτι το χωριό τελείωσε. Ειλικρινά απτο Denpasar που ήταν το αεροδρόμιο μεχρι το Ubud μου φάνηκε ένας τεράστιος ατελείωτος οικισμός
Με τα πολλά φθάσαμε το βραδάκι στο Pondok Oka όπου θα περνούσαμε τα επόμενα 5 βράδυα μας. Ο συμπαθής Agung μας υποδέχθηκε εγκάρδια και μας προέτρεψε να πάμε σύντομα για φαγητό. Εεε, οκ λέμε εμείς, κάτσε να κάνουμε ένα μπανάκι και πάμε. "Ναι μην αργήσετε όμως εεεε" αποκρίθηκε ξανα ... Εντάξει μωρε, εμείς Ελληνάρες, και 12 το βράδυ να φάμε δεν τρέχει τίποτα
Ξεκινάμε που λέτε την πρώτη βόλτα μας στο Ubud. Το σπίτι που μέναμε ήταν κανα 15-20 λεπτά απτο υποτιθέμενο κέντρο. Λέμε πάμε τη βόλτα μας, να μαρκάρουμε οτι μας αρέσει και μετά καθόμαστε μωρε ... χαλαρά, δε θέλω βιασύνες, διακοπές είμαστε !!!

Πράγματι ξεκινάμε, προχωράμε, σκοτάδι, κόσμος πουθενά, κάτι μηχανάκια πηγαινοέρχοταν, πεζοδρόμια ανύπαρκτα, οι οικισμοί φτωχικοί και σαν παρατημένοι ένα πράγμα, γενικώς αν πας απροετοίμαστος, σε πιάνει μια κατάθλιψη απτην πρώτη εικόνα. Δεν πτοούμαστε, θα κρίνουμε αύριο με το φώς του ήλιου. Ααααα, να ένα ωραίο εστιατόριο ... μπαίνουμε , καθόμαστε, έρχετε η κοπελίτσα, παραγγέλνουμε ..."Εεεεε, sorry , υπάρχει ειδικο μενού για τέτοια ώρα, το late night menu !!!" .. κοιτάμε τα ρολόγια, 10:00 -- ντάξει δεν το λές και αργά (στην Ελλάδα)
Φεύγουμε , λέμε πάμε παρακάτω θα βρούμε. Δρόμο πέρνουμε, δρόμο αφήνουμε , ΤΙΠΟΤΑ, όλα κλειστά Κουραστήκαμε και μεις να περπατάμε, λέμε κομμάτια να γίνει, ας φάμε στο late night. Μόνο που όταν φτάσαμε, το late night ήταν very very late και συνεπώς closed !!!!

Και τώρα ? Δεν τη βγάζουμε με τίποτα τη νύχτα λέμε, ουτε μπισκότα δεν είχαμε -- Εκεί που ήμαστε στη μέση του δρόμου απεγνωσμένοι, σκάει ένα βανάκι, και ένας πιτσιρικάς μας φωνάζει ... "Ψάχνετε ταξί ?? " ---- Τον αρπάζουμε απτα μούτρα, και του αναθέτουμε αποστολή ... ΒΡΕΣ ΜΑΣ ΦΑΪ --- οτιδήποτε , οπουδήποτε --- ΠΕΙΝΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Ψάχνει απο δω, ψάχνει απο κει, στρίβει εδώ, μπαίνει απο κει, τζίφος, μου λέει μια ελπίδα έχουμε, θα σας πάω σε ένα local ταχυφαγείο, δεν πάνε ξένοι, δεν είανι και πολύ σόι .... Μας τα μασούσε ο μικρός, άλλα εμείς αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε
Φθάνουμε λοιπόν σε ένα στενό, το αντικρύζουμε , κοιταζόμαστε, λέμε "θα το τολμήσουμε !!!!"
Κάνουμε και μια συμφωνία με τον νεαρό ταξιτζή, να κάτσει στο τζιπ να μας περιμένει και μετα να μας πάει και σπίτι, όλα αυτά για 50000.
Μπαίνουμε λοιπόν στη γιάφκα .. εεεε ... στη ταβέρνα, σκάει ο ράσταμαν σερβιτόρος-μάγειρας-ιδιοκτήτης και μας δείχνει τη πραμάτεια. Μερικά ψάρια και καλαμάρια και ασορτί ρύζι και λαχανικά. Το ρύζι μάλιστα το είχε σε βαρέλι !!!
Φέρε ρε φιλάρα, φέρε οτι έχεις ---- Έχουμε και λέμε λοιπό, ένα ψάρι , δυο καλαμάρια, 2 κούπες ρύζι και δυο κούπες λαχανικά, καταβροχθήστηκαν σε χρόνο dt --- απο γεύση .. δε θυμάμαι
Απο τιμή ---- 3 (τρία) ευρώ !!!!

Tips

• Στο αεροδρόμιο αποφύγετε τους γνωστούς ντελάληδες και απευθυνθείτε στο γραφείο των taxi --- Εκεί ΜΗΝ μπείτε σε καμία διαπραγμάτευση, αναφέρετε το χωριό που θέλετε να πάτε και δώστε ΟΤΙ λέει ο πίνακας που είναι αναρτημένος πίσω απτον ταμία. Ούτε ερωτήσεις για διευθύνσεις ούτε τίποτα. Αφήστε τα για μέσα στο ταξί
• Η αναλογία στα ανταλλακτήρια ήταν πάρα πολύ καλή, αυτό οφείλετε βέβαια και στο γεγονός πως είναι ΠΑΡΑ πολλά. Όσο πιο μακριά απτο κέντρο, τόσο καλύτερη αναλογία
• Στο Ubud μην κάνετε το λάθος και βγείτε για φαγητό μετά τις 10. 8-9 η ενδεδειγμένη ώρα
• Η τιμή των ταξί εντος του χωριού είναι συγκεκριμένη, κάτι σαν πλαφόν. Φυσικά οι ταξιτζήδες ζητάνε παραπάνω. Αν δεν δεχθούν, απλά σηκωθείτε να φύγετε. Κατά 99,99 % θα σας φωνάξουν πίσω, αλλιώς θα σας βρούν οι επόμενοι. Ρωτήστε εκεί που μένετε να σας πούν
• By the way, η αναλογία την εποχή του ταξιδιού μας ήταν πάνω-κάτω 1€ = 15000 IDR
• ΜΗΝ κρίνετε το Ubud απο την πρώτη μέρα ...

 

[xenos]

Πεθυμησα Ουμπουντ ορυζονες και νασι κορενγκ.
Σε διαβαζουμε silver

 

[Panos_65]

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...
Από τη δικιά μου επίσκεψη στο Μπαλί, πέρασαν 11 χρόνια

 

[babaduma]

• Στο αεροδρόμιο αποφύγετε τους γνωστούς ντελάληδες και απευθυνθείτε στο γραφείο των taxi

+1 Πληρώνεις 1-2 ευρώ παραπάνω και γλυτώνεις τη σύγχυση και το άγχος

Σε ολόκληρη την Ινδονησία, η πλέον αξιόπιστη εταιρία ταξί είναι η Bluebird. Ούτε επιπλέον χρεώσεις, ούτε τίποτα. Ταξίμετρο κανονικά. Τηλεφωνάς και σού'ρχονται. Για την κλήση υπάρχει στάνταρ χρέωση (ήταν 25000, μπορεί νά'χει ανέβει στις 30 τώρα). Αλλά, και στο δρόμο αν σταματήσεις κάποιο, μ' αυτούς έχεις τις λιγότερες πιθανότητες να σε χρεώσουν παραπάνω.

 

[silversurfer]

Bali (II)

Δεν πρόλαβα να ανοίξω την πόρτα του δωματίου μας και να ξεμυτίσω στον όμορφο μπαλινέζικο κήπο, νασου ο ιδιοκτήτης πανέτοιμος να μας εξυπηρετήσει !!! Τι στο καλό, καραούλι φυλούσε πότε θα σηκωθούμε ?
Στο Ubud οι επιλογές για διαμονή αγγίζουν τα δυο άκρα. Απο υπερπολυτελή πανάκριβα ειδυλλιακά ξενοδοχεία εώς homestay ειδικά διαμορφωμένους πάμφθηνους ξενώνες-δωμάτια. Εμείς επιλέξαμε το τελευταίο, και ειλικρινά δεν μετανιώσαμε στιγμή. Ευρύχωρα δωμάτια με παραδοσιακή διακόσμηση, πολύ όμορφος κήπος και πολύ ζεστός και φιλόξενος ιδιοκτήτης.


Πήραμε πρωινό στον κήπο και ο Agung κάθισε για να συζητήσει μαζί μας, μας έδωσε φυλλάδια με χάρτες του νησιού, αξιοθέατα. χρηστικές πληροφορίες κλπ και βέβαια στο τέλος μας πρότεινε και κάποια tours (απο τα οποία προφανώς θα έπερνε προμήθεια). Βέβαια ήταν πολυ ευγενικός και διακριτικός και η παρουσία του δεν ήταν διόλου φορτική.
Ξεκινήσαμε λοιπόν για τη βόλτα μας. Το περιβόητο Monkey Forest το οποίο ήταν κοντά ---- αυτό το κοντά βέβαια είναι σχετικό καθώς στο δρόμο προς τα εκεί συναντήσαμε άπειρα μικρά και μεγάλα μαγαζάκια που πουλούσαν ... και τι δεν πουλούσαν. Αγαλματάκια, μπιχλιμπιδάκια, κρεμαστά, εικόνες, φορέματα, καφέ ... ναι, καφέ, τον πιο ακριβό καφέ στον κόσμο !! Άλλα γι'αυτο θα μιλήσουμε σε άλλο κεφάλαιο. Η χαρά της Μ. λοιπόν η οποία φρόντισε να με σύρει σε ΟΛΑ τα μαγαζάκια μην τυχόν και μας ξεφύγει τίποτα. Όταν επιτέλους φτάσαμε στο Monkey Forest, ήμουν ήδη εξαντλημένος !!

Ουσιαστικά είναι ένα μεγάλο πάρκο, με μικρούς ναούς και αμέτρητα αγαλματάκια, φοβερό φυσικό τοπίο και άπειρα μαιμουδάκια, τους γνωστούς (και) απτον Λαζόπουλο, Μακάκες (macaques). Περιπλανηθήκαμε για πολύ ώρα στα μονοπάτια του, χαζέψαμε σαν κλασικοί χαζοτουρίστες τα πιθηκάκια , τα κόλπα και τις βουτιές τους στα συντριβάνια , καθίσαμε έξω απτους ναούς και φωτογραφίσαμε όλα τα αγαλματάκια.
Αφού φχαριστηθίκαμε τη βόλτα μας και κινήσαμε να φύγουμε, νάσου η Μ. εντοπίζει ένα μαγαζί με κολιέ , δαχτυλίδια, σκουλαρίκια κλπ
Ωωχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ, λέω μέσα μου.... Εκεί κάναμε το λάθος να μαζέψουμε καμια δεκαριά κομμάτια, δίνοντας στην πωλήτρια την ευκαιρία να μας κάνει σκληρό παζάρι (εαν δείχνεις οτι κάτι το θέλεις πολύ , χάνεις το πλεονέκτημα). Με τα πολλά, εδεήσαμε να πάμε και μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο του Ubud όπου είχε τα περισσότερα εστιατόρια, μπαράκια, καταστήματα κλπ Χαμένος χρόνος κατεμέ, άλλα να πάρουμε και μια ιδέα απτο χωριό βρε αδερφέ .. Και αφου περπατήσαμε και περπατήσαμε και περπατήσαμε, στο δρόμο του γυρισμού το αετίσιο μάτι του silversurfer πέφτει σε μια ταμπέλα μασάζ . Αυτομάτως στο μυαλό μου πλημμύρισε εκείνος ο ήχος απο τις τραγουδιστές ταϋλανδέζικες φωνούλες και απο αίσθημα απόλυτης χαλάρωσης απτο ταξίδι μου στην Ταυλάνδη. Απο τότε είχαν περάσεις 2,5 χρόνια ...
ΑΠΟΛΥΤΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ --- Το δικαιούμουν μετά τις τόσες στριμόκωλες πτήσεις των τελευταίων ημερών

By the way, εκει στο δρόμο επισκεφθήκαμε και μερικούς επίδοξους tour operators. Ξέχασα να σας πω ... στο Μπαλί ΟΛΟΙ οι κάτοικοι είναι εν δυνάμει ταξιτζήδες και tour operators !!! ΟΛΟΙ --- μπαίναμε σε κατάστημα, λέμε ψάχνουμε ταξί, παρατούσε ο μαγαζάτορας το μαγαζί , μας φόρτωνε και μας πήγαινε. Όποιος είχε όχημα , ισχυριζόταν οτι ήταν ταξιτζής και φυσικά μας έπιανε την κουβέντα να μας κάνει tour. Ακόμα και αν τα αγγλικά του ήταν σε επίπεδο "yes, no, thank you" και ... τέλος !!! Η επιλογή ήταν εύκολη. Τηλεφωνήσαμε στον Eka, τον ταξιτζή που μας έφερε απτο αεροδρόμιο, συμφωνήσαμε στην τιμή και κλείσαμε το αυριανό tour.

Ήρθε λοιπόν η ώρα του φαγητού. Μετά τα περίεργα σουποειδή της Kuala Lumbur και το χθεσινό πάθημα με το Μπαλινέζικο φαστφουντάδικο, ήταν η στιγμή να πάρουμε το αίμα μας πίσω !!!
To Terracotta αποτελεί με διαφορά το καλύτερο εστιατόριο στο Ubud --- είναι αρκετά μακριά απτο κέντρο και πρέπει να πας με ταξί. Αποτελεί gurmet εστιατόριο - μπαρ χωμένο στα ριζοχώραφα, ατμοσφαιρικό, καλαίσθητο, ρομαντικό, εξαίσιο. Δεν έχω ενθουσιαστεί ποτέ μου με εστιατόριο όπως με το συγκεκριμένο. Άψογο σερβις απο το προσωπικό, ψαγμένες γεύσεις με ψάρια ψημένα σε μπανάνες, φρούτα, τοπικές σπεσιαλιτέ, το ιδανικό μέρος για μια ρομαντική βραδυά με το έτερον ήμισυ. Κλου του μαγαζιού, ένα απομακρυσμένο τραπέζι μέσα στο λειβάδι, , υπο το φώς των κεριών και μόνο και αποκλειστικό σερβιτόρο. Κρίμα που δεν το ξέραμε νωρίτερα για να κάνουμε κράτηση. Το δε επιδόρπιο ήταν λόγος για να μαλώσεις με τη σύντροφό σου !!! ΑΞΕΧΑΣΤΟ

 

[xenos]

Πανεμορφο φαινεται το Teracotta το σημειωσα για την επομενη.

Απο τιμες τι λεει?

 

[silversurfer]

Για δυο πιάτα με περίεργα θαλασσινά, μια σαλάτα, κρασί, δυο μπύρες και επιδόρπιο (θανατηφόρο λέμε !!) δώσαμε ... μισό εκατομμύριο

 

[xenos]

Για δυο πιάτα με περίεργα θαλασσινά, μια σαλάτα, κρασί, δυο μπύρες και επιδόρπιο (θανατηφόρο λέμε !!) δώσαμε ... μισό εκατομμύριο

Πολυ καλη τιμη περιπου 15 ευρω το ατομο !!!!

 

[ELGEO2]

Ξεκινώντας την ιστορία αυτή θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ΚΑΤΗΓΟΡΩ σε όλους αυτούς τους περίεργους τύπους της κοινότητας του travelstories που γράφουν για φανταστικά ταξίδια σε περίεργα μέρη που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους ...

σωστά τα λες........εδώ έχει πολλλλους περίεργους που ξεσηκώνουν αθώους ανθρώπους και τους
στέλνουν σε εκείνα τα μέρη ...εάν τους μηνύσεις θα είμαι μαζί σου ....

 

[silversurfer]

Bali (III)

Σήμερα το πρόγραμμα περιελάμβανε πρωινό ξύπνημα καθώς θα κάναμε το πρώτο ημερήσιο tour. Ο Eka ήταν στην ώρα του και μαζί του είχε έναν πιτσιρίκο ξάδερφο του ο οποίος θα είχε την πρώτη επαφή του με τουρίστες καθώς προοριζόταν και αυτός να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση (ταξιτζήδες πάππου προς πάππου λεμε)

Πρώτη στάση ένα πάρκο με ναούς και μαιμουδάκια έξω απο την πόλη. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, άλλα έτσι και αλλιώς, έχοντας περάσει την προηγούμενη άπειρες ώρες στο monkey forest του Ubud , αυτό δεν μας έκανε εντύπωση (και έπρεπε να ακολουθήσουμε τις συμβουλές του οδηγού μας και να το παραλέιψουμε). Είχε και αυτό το χάζι του βέβαια, κλου της υπόθεσης, η "επίθεση" που δέχτηκα απο αέρος απο μια μαιμού η οποία προφανώς πίστεψε οτι έχω φαγητό στα χέρια μου

Επόμενος και πολυαναμενόμενος σταθμός, ο ναός Pura Ulun Danu στις όχθες της λίμνης Bratan --- ένας απο τους πιο πολυ φωτογραφημένους και όμορφους water temples στο Μπαλί. Ειδυλλιακό μέρος, με τη λίμνη , το ναό και το βουνό να δημιουργούν πανέμορφες εικόνες. Περιπλανηθήκαμε με τις ώρες, παρακολουθήσαμε και μια τελετή που γινόταν εκείνη την ώρα και καθίσαμε αντικρυστά του ναού να θαυμάζουμε το τοπίο και τη γαλήνη που αυτό εξέπεμπε.

Η διαδρομή μέχρι την επόμενη στάση ήταν αρεκτά μεγάλη και κουραστική. Το θέαμα όμως μας αποζημίωσε πλήρως. Τα Tegalalang Rice Terraces είναι απο τις πιο όμορφες φυτείες ρυζιού. Παρότι πριν πάμε εκεί κορόιδευα και αμφισβητούσα : ---ένα χωράφι με ρύζι είναι μωρέ, σιγά το αξιοθέατο -- Φθάνοντας εκεί αλλάζεις άποψη, σε συνεπαίρνει το φυσικό τοπίο. Υπάρχει ένα εστιατόριο το οποίο όμως ΔΕΝ θα συνιστούσα καθώς είναι μπουφές, δεν αναφέρουν τιμές πουθενά, τα φαγητό είναι μετριότατο και πολύ ακριβό (για τα δεδομένα της χώρας). Αφού την πατήσαμε, περιπλανηθήκαμε στη φυτεία --- ένα τέτοιο μέτος είναι ιδανικό για κάποιον που θέλει απλά να περπατήσει και να χαθεί στη φύση.

Στο δρόμο για το πολυδιαφημισμένο Tanah Lot ο Eka μας ρώτησε αν θέλουμε να δοκιμάσουμε τον πιο ακριβό καφέ του κόσμου !! Λέω πόσο πιο ακριβός να είναι απτα καφέ στην Κρήνη και στην Αριστοτέλους Για πάμε να δούμε ...
Φθάνοντας στη φυτεία, μας παραλαμβάνουν για να μας κάνουν ένα σύντομο briefing. Ο καφές Luwak λοιπόν έχει το ιδιαίτερο γνώρισμα οτι ταϊζεται στο αποκρουστικό συνονόματο ζώο της φωτογραφίας, και αφού αυτό τον χωνέψει, τον .....γκχχχχ..... αποβάλλει μέσω εκκένωσης και μετά πάνε οι μάγκες, τον περισυλλέγουν !!!! (μην ρωτάτε πως και τι, δεν ρώτησα όλες τις λεπτομέρειες) και αφου τον καθαρίσουν και τον ψήσουν , τον μοσχοπουλάν σε χαζούς αμερικανούς και ευρωπαίους. Μας έβαλαν να δοκιμάσουμε διάφορα έιδη άλλα γι'αυτον έπρεπε να πληρώσουμε. Εγώ να πω την αμαρτία μου, απο καφέδες δεν ξέρω. Με ένα freddo είμαι more than happy --- Η Μ. που πίνει 5-6 καφέδες τη μέρα και ξέρει λεπτομέρειες κλπ , δεν τρελάθηκε κιόλας. Τελικά αγοράσαμε ενα πακετάκι καφε με καρύδα !!! και αποχωρήσαμε

Στο δρόμο για το Tanah Lot αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο ναός ήταν το πιο τουριστικό σημείο του νησιού. Ο δρόμος επιτέλους φάρδυνε, μαγαζιά γέμισαν τις γύρω περιοχές και πάμπολλα λεωφορεία μετέφεραν κόσμο. Αποτελεί έναν απτους 7 ναούς της θάλασσας στο Μπαλί, άλλωστε το όνομα του σημαίνει Στεριά στη Θάλασσα. Δυστυχώς η πρόσβαση στο εσωτερικό του απαγορεύεται.
Επίσης δυστυχώς πως τις προγούμενες μέρες είχαν φωτογράφιση εκεί οι υποψήφιες Miss Cosmos για τον διαγωνισμό που διοργανώθηκε στο Μπαλί. Το χάσαμε για λίγο ....
Με τον καιρό ο ωκεανός έχει διαβρώσει τον βράχο στον οποίο είναι χτισμένος ο ναός και έχει δημιουργήσει φανταστικούς σχηματισμούς. High Light το απίστευτης ομορφιάς ηλιοβασίλεμα για το οποίο όλοι φροντίζουν να πραγματοποιήσουν την επίσκεψή τους το απογεματάκι.

Μ'αυτά και μ'αυτά, και αφου αγοράσαμε απτην προσκείμενη αγορά ένα σωρό μπλουζάκια Μπαλι για φίλους και γνωστούς (τα οποία ενώ ήταν και καλά XL μάλλον προορίζοταν για τον Φρόντο !!) πήραμε σιγά σιγά το δρόμο του γυρισμού. Μια εξαντλητική όσο και γεμάτη εικόνες και στιγμές μέρα. Για αυτό το λόγο, όποιος βρεθεί στο Μπαλί και επιδιώξει ολοήμερα tour να φροντίσει ώστε ο οδηγός να είναι ευχάριστος και ομιλητικός τύπος (όπως ο δικός μας)

Η επόμενη μέρα είχε bonus ----- ήμασταν καλεσμένοι σε cremation ceremony

 

[babaduma]

τον μοσχοπουλάν σε χαζούς αμερικανούς και ευρωπαίους.

Πρακτικά, ο καφές αυτός έχει γεύση παραπλήσια με τον "σκούρο" ελληνικό του Coffeeway. Πιο εξειδικευμένα; Κάτι σαν χαρμάνι 1:1 Αραβίας και Κολομβίας. Όσο για την τιμή του, δεν είναι και τόσο "τραγική". Στις "φυτείες" που πάνε τους τουρίστες οι οδηγοί κοστίζει ακριβότερα αλλά στο σουπερμάρκετ στο Ντενπάσαρ κοστίζει μέχρι 50% ακριβότερα απ' ότι σ' εμάς ένα χαρμάνι σαν το παραπάνω που ανέφερα στου Λουμίδη.