Κροατία Ουγγαρία Πολωνία Σερβία Σλοβακία Αποκάλυψη: «Κεντρική Ευρώπη-Βαλκάνια» Μύθοι και πραγματικότητα

[pattyyy]

Πολύ ταξιδιάρικη αλλά και ενημερωτική η περιγραφή σου Λεωνίδα! Την απολαμβάνω και περιμένω ανυπόμονα το next part!

 

[leon00]

bravissimo ρε Λεωνιδα (ειμαστε στο καραβι απο ανκονα) με την ιστορια σου
μας ζωντανεψες εικονες (εσυ βεβαια μας ξεπερασες με τα φυσιολατρικα σου τα ραφτινγκ,την κατακτηση βουνοκορφων)
περιμενουμε τη συνεχεια

 

[Lianos Leonidas]

bravissimo ρε Λεωνιδα (ειμαστε στο καραβι απο ανκονα) με την ιστορια σου
μας ζωντανεψες εικονες (εσυ βεβαια μας ξεπερασες με τα φυσιολατρικα σου τα ραφτινγκ,την κατακτηση βουνοκορφων)
περιμενουμε τη συνεχεια

Καλή επιστροφή και θα τα πούμε απο κοντά!!!!

 

[Aria_C]

σ' ευχαριστούμε Λεωνίδα για την τόσο λεπτομερή και γεμάτη χρήσιμες και χρηστικές λεπτομέρειες ταξιδιωτική ιστορία.
Είναι τόσο περιγραφική που θαρρείς και αν αποφασίσεις να κάνεις το ίδιο ταξίδι δεν θα χρειαστεί να κουραστείς καθόλου ψάχνοντας.
θα μας βάλεις και φωτογραφιούλες μήπως;

 

[Lianos Leonidas]

Κεφάλαιο 5ο
10η ημέρα ( 9 Ιουλ 2010) Αποχαιρετούμε τη Βουδαπέστη , στη οποία δεν μπορώ να πω ότι περάσαμε αρκετά καλά και με δεδομένο ότι ξαναείχαμε επισκεφθεί τη πόλη,ακόμη και με δεδομένο ότι τα αξιοθέατά της είναι συγκεντρωμένα σε σχέση με άλλες πόλεις.Κακά τα ψέματα χρειάζεται κάποιος τουλάχιστον τρείς ημέρες για να το ευχαριστηθεί.Κατευθυνόμαστε λοιπόν σήμερα προς αναζήτηση του χωριού Μπελογιάννηςτο οποίο δεν είχα τη τύχη να επισκεφθώ στο παρελθόν και είχα μια διακαή επιθυμία. Το χωριό Μπελογιάννηςπου βρίσκεται 60 χιλ νότια της Βουδαπέστης , στην επαρχία Fejer κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Ivancsa , άρχισε να κτίζεται το 1950, αρχικά ονομάστηκε Gorogfalva, δηλαδή Ελληνοχώρι, αφού προοριζόταν να φιλοξενήσει εξόριστους Έλληνες, ηττημένους αριστερούς του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1946-49. Στις 3 Απριλίου 1952 μετονομάστηκε σε Μπελογιάννης (Beloiannisz στα ουγγρικά), προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος είχε εκτελεστεί στην Ελλάδα λίγες μέρες νωρίτερα . Ίσως τότε πολλοί να μην ήξεραν ότι το χωριό, ανεγείρεται στα πρώην αγροκτήματα του μεγάλου Έλληνα ευεργέτη και βαρόνου της Αυστρο-Ουγγαρίας, Γεωργίου Σίνα. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται μέσω ενός δρόμου μήκους 1 χλμ περίπου, ο οποίος το συνδέει με τον κεντρικό δρόμο Ivancsa- Besnyo.. Το χωριό σήμερα αριθμεί 1100 κατοίκους εκ των οποίων οι 400 περίπου είναι ελληνικής καταγωγής.Φθάνουμε στο χωριό και κατευθυνόμαστε στο Δημαρχείο να γνωρίσουμε τον ελληνικής καταγωγής δήμαρχο.Ο δήμαρχος όμως απουσιάζει, δεν είναι στο χωριό και έτσι κατευθυνόμαστε σ’ένα από τα δύο καφενεία του χωριού για ένα καφέ,όπου για καλή μας τύχη πίνοντας καφέ , εμφανίζεται ένας από τους εναπομείναντες Ελληνες ο κυρ Χρήστος μας εξιστορεί με συντομία τη ιστορία τόσο του χωριού , όσο και τη δική του. Μας μιλάει για τα βιώματα που έζησε, για το πρώτο χωρισμό από την Ελλάδα τα χρόνια του εμφυλίου και βουρκώνει, μας μιλάει για το δεύτερο χωρισμό μετά το 1954 και κυρίως μετά το 1974 όταν αρκετοί κάτοικοι επέστρεψαν στην Ελλάδα, όταν τους επιτράπηκε η επιστροφή και ξεσπάει. Μέσα στα δύσκολα και ταραγμένα εκείνα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου το 1946-1949 ,στην πατρίδα μας την Ελλάδα μας λέει , ήρθαν εδώ στην Ουγγαρία 7-8 χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες, οικογένειες, παιδιά και τραυματίες του εμφυλίου πολέμου. Για όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους το Ουγγρικό κράτος, εξασφάλισε, την περίθαλψη τους. Ετσι μεταξύ των άλλων κτίστηκε και το χωριό μας, με τη δικιά μας δουλειά, των προσφύγων Ελλήνων και με τη βοήθεια του Ουγγρικού κράτους , σε σύντομο χρονικό διάστημα, το 1950.Ο κύρ Χρήστος που είναι απόμαχος από τη ζωή , αφού δούλεψε στις φάμπρικες της Ουγγαρίας για πάνω από 35 ετη ζεί τώρα εδώ μόνος με μια σύνταξη των 350 περίπου ευρώ. Στο χωριό λειτουργεί σχολείο με εντεταγμένη τη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας, η οποία διδάσκεται σε κάθε τάξη 2 ώρες επί καθημερινής βάσεως από έναν Έλληνα δάσκαλο που δουλεύει αποσπασμένος από το Υπουργείο παιδείας της Ελλάδας και μια ομογενή δασκάλα. Τα παιδιά που παρακολουθούν τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας είναι περίπου 70. Από τα πρώτα χρόνια, οι κάτοικοι του χωριού προσπαθούν να διατηρήσουν την Ελληνικότητα τους, τα ήθη και έθιμα τους. Γι’ αυτό από τα πρώτα χρόνια γιορτάζονται χωρίς διακοπή οι Εθνικές μας γιορτές και παραδόσεις. Οι εθνικές εορτές και των δύο κρατών, Ελλάδος και Ουγγαρίας, συν εορτάζονται από κοινού απ' όλους τους μαθητές. Στις 20 Αυγούστου δε κάθε χρόνου, από την αρχή της ίδρυσης του χωριού μας έως σήμερα, συνεχίζει ,γιορτάζεται η εορτή της ίδρυσης του χωριού μας(παράλληλα με την Ουγγρική γιορτή του Αγ. Στεφάνου).Εδώ μας λέει στην Ουγγαρία μας αποκαλούν Ελληνες, όταν κατεβαίνουμε και επισκεπτόμαστε την Ελλάδα μας αποκαλούν ξένους Μαγυάρους.Τον κοίταξα απορημένος και λίγο καχύποπτα.Είχε διαβάσει τη σκέψη μου?Δεν ξέρω.Αλλά στο τέλος μας ζήτησε συγγνώμη.Μας είπε ότι παρασύρθηκε , γιατί ήθελε κάπου να τα πεί κι αυτός.Πικραμένοι, πονεμένοι άνθρωποι,σφίγγουν τη καρδιά τους για να μη ξεσπάσουν. Εξακολουθούν να πληρώνουν τα λάθη του παρελθόντος αλλά και του παρόντος..Μήπως όμως δεν επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές στα Σκόπια, στη Ρουμανία, κ.α.Οποιος από εμάς έχει γυρίσειεκεί έξω ,θακαταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω.Γεμίσαμε κάθε λογής μετανάστες με διαφορετικά ήθη και έθιμα, εντελώς ξένους προς τοπολιτισμό μας και τις παραδόσεις μας και αυτούς τους ανθρώπους τους έχουμε ακόμη εκεί έξω και τους εκμεταλεύονται προς ίδιο όφελος η κάθε χώρα ανάλογα με τους σκοπούς της..Τουλάχιστον να τους δίναμε εκείνα τα άκρως απαραίτητα εφόδια να προβάλουν την Ελλάδα και τα συμφέροντά της όποια και αν είναι αυτά( εμπορικά, βιομηχανικά, κουλτούρας κ.α).
Γι’αυτό αγάπησα τον Σεφέρη.Για μια και μόνο του φράση.Το « Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδαμε πληγώνει» .
Αφήνουμε το χωριό και πληροφορούμενοι από τους κατοίκους του ότι στο μεθοριακό σταθμό του Szeged,όπως μεταδίδει και η ουγγρική τηλεόραση επικρατεί κομφούζιο από τις ορδές αδειούχων κατά βάση Τούρκων της Δυτικής Ευρώπης που κινούνται για τη πατρίδα τους για τις καλοκαιρινές διακοπές αποφασίζουμε να αλλάξουμε ρότα και να κινηθούμε προς τα Σερβοουγγρικά σύνορα από τον Ε 53 , από το σταθμό της Tompa μιας και ο προορισμός μας σήμερα είναι το Βελιγράδι. .Ησυχος δρόμος καθαρά επαρχιακός , μαγυάρικη φύση. Κάτι όμως τα χωριά τα οποία προσπερνάμε το ένα μετά το άλλο, κάτι οι ποδηλάτες που κινούνται στις άκρες του επαρχιακού δρόμου μας βγήκε η πίστη μέχρι να φθάσουμε στο Νόβισαντ και από εκεί να πάρουμε τον αυτοκινητόδρομο για το Βελιγράδι. Οι Ούγγροι σέβονται σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ποδηλάτες, γι’αυτό απαιτείται σε τέτοιο δρόμο να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.Μπήκαμε στη Σερβία, μια Σερβία που συντηρεί το παρελθόν ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζεται για το μέλλον, μια Σερβία που και αυτή με τη σειρά της έχει τείνει χείρα βοηθείας από το 2009 στο ΔΝΤ ύψους 3 περίπου δις. ευρώ και κάθε τόσο περνάει τέστ drive…….απο τους ελεγκτές, οι οποίοι στη τελευταία έκθεσή τους διαπιστώνουν ότι η ανάκαμψη της χώρας δεν θα είναι εύκολη ούτε γρήγορη και οποσδήποτε όχι πρίν από το 2012.Με αναγνωρίζουν αρα υπάρχω, να τι ψάχνει διαρκώς να βρεί ο Σέρβος.Ο σερβικός πατριωτισμός, που γίνεται κατανοητός, όταν ληφθεί υπόψη το περιβάλλον και οι καιροί, θα φανεί ίσως σωβινιστικός σε μερικούς.Ο Γάλλος, ο Αγγλος, ο Ελβετός, ο Γερμανός,κ.α δεν είναι αναγκασμένος να αποδεικνύει κάθε στιγμή πως είναι είναι Γάλλος, ο Αγγλος, ο Ελβετός,κ.αΟ Σέρβος όμως είναι αλλιώς.Το ότι η Ευρώπη αναγνωρίζει στο Σέρβο πως υπάρχει, πως είναι μια πραγματικότητα είναι γι’αυτόν το μεγαλύτερο δώρο, αν και αυτό το «εγω» έχει αρχίσει να αμφισβητείται από τους νεώτερους. Στη reception του ξενοδοχείου η όμορφη Σερβα receptionist μας λέει “Ο μέσος μηνιαίος μισθός ενός Σέρβου τον περασμένο Γενάρη ήταν 375 ευρώ"το Κόσσοβο δεν με ενδιαφέρει καθόλου, ούτε και η εθνική υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και τα άλλα παραμύθια για ηλίθιους… Απλά θέλω να ζήσω".Ενας άλλος Σέρβος ο Drako που συναντήσαμε στο ξενοδοχείο είναι απογοητευμένος και οργισμένος με όλη τη κατάσταση και μας λέει "Η γυναίκα μου έχει πτυχίο μάστερ στην ιατρική, εγώ έχω πτυχίο στην πληροφορική". "Συνολικές απολαβές Ιουλίου 2010 – 805 ευρώ. Απολαβές Ιουλίου 2008 – 1.100 ευρώ".Οσο πάμε και κατεβαίνουμε.Ο κόσμος τουλάχιστον στο Βελιγράδι έχει μπουχτίσει από τα κόμματα της εξουσίας και "όλους τους άλλους". Το σέρβικο δηνάριο μειώνεται έναντι του ευρώ από τις αρχές του έτους. Την 1η Ιανουαρίου ένα ευρώ άξιζε 95,8 δηνάρια, ενώ τώρα που επισκεπτόμαστε εμείς το Βελιγράδι φθάνει τα 102 δηνάρια.Στο Βελιγράδι στο οποίο σαφώς θα πρέπει να αφιερώσει κανείς δύο τουλάχιστον διανυκτερεύσεις πρέπει απαραιτήτως να επισκεφθείτε το Μουσείο του Τίτο που είναι έξω από τη πόλη, στο οποίο περίεχονται όλα σχεδόν τα προσωπικά του αντικείμενα , καθώς και τα δώρα που του πρόσφεραν οι διάφοροι ηγέτες ανα τον κόσμο τις δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου, το φρούριο που βρίσκεται στη προέκταση του κεντρικού πεζόδρομου της πόλης της Knez Mihalova που όλο το 24ωρο είναι γεμάτο και σφίζει κατά βάση από νεαρόκοσμο, το άγαλμα του Ρήγα Φεραίου που βρίσκεται απέναντι από τον ζωολογικό κήπο της πόλης, το βομβαρδισμένο από τα νατοικά πυρά Υπουργείο Αμυνας και τέλος τις καφάνες.Τι εστι καφάνα.Οι ταβέρνες του Βελιγραδίου , επι το λαικότερο τα καπηλιά( καλούς κρεατομεζέδες, κρασί και μουσική).Εμείς παίρνωντας ένα ταξί κατευθυνθήκαμε στη Knez Mihalova και από εκεί περιηγηθήκαμε στο φρούριο.Για το βράδυ επισκεφθήκαμε τη μποέμικη συνοικία της πόλης τη ξακουστή Σκαντάλια.Σ’αυτή τη παλιά συνοικία ( φανταστείτε του Ψυρρή υπο σμίκρυνση) κάθε βράδυ γίνεται ένα ξεφάντωμα ανευ προηγουμένου.Κάθε κέντρο έχει τη δικιά του ορχήστρα με χάλκινα κατά βάση όργανα, αλλά και βιολιά και βιολετσέλο, που περιέρχονται στα τραπέζια και παίζουν άσματα των αγίων..Εαν φυσικά τρελλαίνεστε για χάλκινα, όπως εμείς θα πρέπει να προγραμματίσετε και να πραγματοποιήσετε μια επίσκεψη μέχρι το φεστιβάλ χάλκινων της Guca,που γίνεται κάθε χρόνο 10-12 Αυγ.Οχι χαμός αλλά χαημός …μέχρι πρωίας και πτώσεως στο φεστιβάλ αυτό που μαζεύονται ορχήστρες απ’όλα τα Βαλκάνια και κόσμος απ’΄ολη την οικουμένη.Του χρόνου ναμαστε καλά, πιστεύω να πάμε μέχρι εκεί.Καθήσαμε λοιπόν γιας να επανέλθω σε μια από τις καφάνες της Σκαντάλια και απολαύσαμε τους μεζέδες μας και τις μπύρες μας συνοδεία των χάλκινων.Τ ιμές 8 ευρώ το άτομο.Αν τώρα τα απεχθάνεστε αυτά και το παίζετε φυσιολάτρες το Βελιγράδι έχει και τα Boat Restaurants(10 τον αριθμό παρακαλώ) κατά μήκος της όχθης του Δούναβη, όπου μπορείτε να γευθείτε ποταμίσιο κατά βάση δεψαράκι.Δεν θα το συνιστούσα..Το Βελιγράδι όπως και οι άλλες πόλεις προσφέρονται γιδομένης της συναλλαγματικής ισοτιμίας και της ισχυροποίησης του ευρώ.Ενα καλό εμπορικό κέντρο είναι το City Passage που βρίσκεται στη Obilicev venac .Τα Σκόπια και η Σερβία απορροφούν περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ από καταναλωτές και επισκέπτες που επισκέπτονται από την Ελλάδα αυτές τις δύο χώρες.

 

[Lianos Leonidas]

11η ημέρα(10 Ιουλ 2010)
Αποχαιρετούμε σήμερα πρωί-πρωί μετά το πρωινό το ελαφρώς ομιχλώδες(εξ αιτίας του Δούναβη) Βελιγράδι και μέσω του Ε75 κατευθυνόμαστε αρχικά προς Δημοκρατία Σκοπίων και στη συνέχεια για πάτρια εδάφη.Εχει δυστυχώς κίνηση, η οποία μας ακολουθεί κατά βάση μέχρι τα διόδια της Νις, αφού τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι μετανάστες Τούρκοι και Βούλγαροι της Δυτικής Ευρώπης που πάνε στις χώρες τους για τις καλοκαιρινές διακοπές.Φθάνουμε μετά από 4 και… ώρες στα σύνορα Σερβίας-Σκοπίων , όπου συναντήσαμε απίστευτη ταλαιπωρία και καθυστέρηση μιας και επιπλέον ώρας.Μπαίνουμε τελικά στη Δημοκρατία των Σκοπίων και αποφασίζουμε μια στάση στη πόλη του Κουμάνοβο, που αριθμεί 70000 κατοίκους περίπου.Επισκεφθήκαμε ένα σούπερ μάρκετ που υπάρχει και εδώ και μετά από σύγκριση τιμών αγοράσαμε μερικά σαμπουάν και αφρόλουτρα σε όντως πολύ πιο προσιτές τιμές από την Ελλάδα.Επειδή τα είδη που αγοράσαμε ήταν όλα διεθνή brand πιστεύω ότι οι τιμές στον καταναλωτή διαμορφώνονται ανάλογα με το μηνιαίο εισόδημα.Ετσι λοιπόν στα Σκόπια ο μηνιαίος μισθός ενός βιομηχανικού εργάτη είναι γύρω στα 120 ευρώ, ενώ μιας υπαλλήλου στο δημόσιο 240 ευρώ περίπου. Ενα κούρεμα στα Σκόπια κοστίζει μόλις 2 ευρώ, μια εξαγωγή δοντιού 8 ευρώ και ένα σφράγισμα δεν ξεπερνά τα 20 ευρώ. Μια καινούργια οδοντοστοιχία στη Γευγελή κοστίζει μόνον 150 ευρώ όταν στην Ελλάδα μπορεί να φτάσει και τα 1000 ευρώ.Στις νότιες περιοχές των Σκοπίων, στις οποίες υπάρχει εύκολη πρόσβαση από την Ελλάδα χάρη στην ύπαρξη τριών μεθοριακών σταθμών (Νίκη Φλώρινας, Εύζωνοι και Δοϊράνη στο Κιλκίς), οι τοπικές αγορές έχουν στηθεί με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των Ελλήνων. Πινακίδες στα ελληνικά και ελληνόγλωσση υπάλληλοι είναι έτοιμοι να εξυπηρετήσουν τον Ελληνα επισκέπτη. Ο τζίρος που δημιουργούν οι Ελληνες στα Σκόπια έχει προκαλέσει και το ενδιαφέρον των Τουρκων επιχειρηματιών.Ετσι κοντά στα ελληνικά σύνορα και πρίν τη πόλη του Γευγελή τελειώνει από τον από τον τούρκο Sudi Ozkan , γνωστό και ως «βασιλιά των καζίνο», η κατασκευή ξενοδοχείου-καζίνου σε συνεργασία με την «Sheraton».
Στα Σκόπια δραστηριοποιούνται περί τις 300 ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν επεκτείνει τις επενδύσεις τους σ’αυτή τη βαλκανική χώρα, απασχολώντας περί τους 20.000 εργαζομένους. Ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών μέσα σε μια δεκαετία δεκατετραπλασιάστηκε, αγγίζοντας τα 758,4 εκατομμύρια ευρώ το 2006, από μόλις 52 εκατομμύρια ευρώ το 1995.
Πρακτικά η Ελλάδα αποτελεί το βασικό οικονομικό αιμοδότη των Σκοπίων.
Μ’αυτές τις λίγες ή πολλές σκέψεις μπήκαμε Ελλάδα, χωρίς καμμία απολύτως καθυστέρηση ή ταλαιπωρία στο συνοριακό σταθμό των Ευζώνων και πρίν συνεχίσουμε για τα ενδότερα της πατρίδας μας , στάση για ένα frape και τσιγάρο.Φοβερή εμπειρία αυτό το ταξίδι με μεγάλη ποικιλία παραστάσεων και δυνατές εικόνες.Δεν θα πώ τίποτε περισσότερο.Καληνύκτα….(Ντόμπρο νότσε):roll:

 

[NTINA]

Φίλε μου Λεωνίδα όπως πάντα κατατοπιστικότατος στις περιγραφές σου.
Το σημείο που θα σταθώ,και να σου πω την αλήθεια θα θελα να μαι μαζί σας
είναι στο χωριό Μπελογιάννης.
Δε μπορείς να φανταστείς πόσο μ αρέσει ν ακούω, απ ανθρώπους που έζησαν τον εμφύλιο, τη δική τους ιστορία.
Ελπίζω όταν καταφέρω να πάω να υπάρχουν ακόμα.

 

[Lianos Leonidas]

Φίλε μου Λεωνίδα όπως πάντα κατατοπιστικότατος στις περιγραφές σου.
Το σημείο που θα σταθώ,και να σου πω την αλήθεια θα θελα να μαι μαζί σας
είναι στο χωριό Μπελογιάννης.
Δε μπορείς να φανταστείς πόσο μ αρέσει ν ακούω, απ ανθρώπους που έζησαν τον εμφύλιο, τη δική τους ιστορία.
Ελπίζω όταν καταφέρω να πάω να υπάρχουν ακόμα.

Ντίνα δεν μπορείς να φανταστείς τα αισθήματα που διακατέχεσαι όταν συναντάς Ελληνες της διασποράς.Αν δεν υπάρχουν εκεί όταν και όποτε πας θα σε στείλω στο Ιασιο της Ρουμανίας, όπου υπάρχουν κάτι Ελληνες απο το Υψηλάντη ακόμη , με Ελληνικά σχολεία, γλώσσα κ.λ.π

 

[STAV]

Λεωνίδα,
πολύ κατατοπιστικός όπως πάντα και με πολλές πληροφορίες.
Βάλε καμιά φωτογραφία βρε αδελφέ.
ΥΓ: Η λίμνη Morskie Oko καταπληκτική και το μουσείο Schindler καταπληκτικό...για την επόμενη φορά

 

[Lianos Leonidas]

Σταύρο συμφωνώ.Δεν ξέρω τι εμπειρίες απεκόμισες.Πάντως όπως σου τα έλεγα ήθελε περισσότερες ημέρες.Για φωτογραφίες είμαι λίγο κολλημένος με τη τεχνολογία , αλλά θα τις βάλω που θα μου πάει.....

 

[αθηνα123]

εξαιρετικη περιγραφη.ευχαριστουμε πραγματικα

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.