Thanasis_v
Member
- Μηνύματα
- 100
- Likes
- 90
Περιεχόμενα
Παραμονή
Τα μικρά νησιά δημιουργούν σε μένα, και στους περισσότερους εδώ μέσα φαντάζομαι, αρχικά σκέψεις, στη συνέχεια έμμονες ιδέες και μετά την επίσκεψη σε αυτά γλυκιές αναμνήσεις συνοδευόμενες από δυνατούς συνειρμούς. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω και η οποία αφορά την επίσκεψη μου στα Αντικύθηρα, η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες από αυτές που είχα φανταστεί.
Πέρσι στις αρχές του Ιουλίου που σκεφτόμουν τις θερινές μου διακοπές, είχα στο μυαλό μου να φτάσω οδικώς στη Νεάπολη, από εκεί μερικές μέρες στα Κύθηρα, μετά στα Αντικύθηρα και τέλος να κατέβω στον Κίσσαμο για να πάω στο Μπάλο. Τελικά ο Πατριάρχης και η Aegean χαλάσανε τη δουλειά, γιατί προτίμησα οδοιπορικό στον Πόντο και την πατριαρχική θεία λειτουργία στην Παναγία Σουμελά και στη συνέχεια η προσφορά της Aegean για Χανιά ήταν τόσο δελεαστική που αφιέρωσα ένα τριήμερο στο Μπάλο και στο Ελαφονήσι.
Φέτος δεν το σκεφτόμουν καθόλου για Κύθηρα και Αντικύθηρα, αλλά το σερφάρισμα με πέταξε πάνω στα απόκρημνα βράχια του www.antikythira.gr και στα τελευταία νέα που αναφέρουν για το περσινό πανηγύρι και τον πολιούχο του νησιού, τον Άγιο Μύρωνα που εορτάζει στις 17 Αυγούστου. Αυτό ήταν! Με δεδομένο ότι σε λίγες μέρες παντρεύομαι στον Άγιο Μύρωνα στην Πάρο, ήξερα αυτόματα που θα περάσω με τη μέλλουσα σύζυγό μου την εβδομάδα του δεκαπενταύγουστου.
Όπως πληροφορήθηκα από το site, τα καταλύματα είναι ελάχιστα και ειδικά τις μέρες του πανηγυριού τα δωμάτια ήταν κλεισμένα από τον Μάρτιο, όπως με ενημέρωσε η κυρία Μαρίκα που διαθέτει μία από τις 3-4 εγκαταστάσεις του νησιού. Συνεπώς το εφτάστερο ξενοδοχείο της Μεγάλης Άρκτου ήταν η καλύτερη, αλλά και η φθηνότερη επιλογή. Το γεγονός όμως αυτό, αλλά και το ότι δεν υπάρχει καθημερινή συγκοινωνία μας ανάγκασε να πάμε στο νησί την παραμονή του Αγίου Μύρωνα στις 16 Αυγούστου από τη Νεάπολη και να επιστρέψουμε την Πέμπτη στις 18 Αυγούστου.
Έτσι το απόγευμα της 16ης έχοντας κάνει ένα μεσημεριανό μπάνιο στην Πλύτρα, κατευθυνθήκαμε γρήγορα, παρά τις συνεχόμενες στροφές του επαρχιακού δρόμου, στη Νεάπολη όπου εκείνη την ώρα άδειαζε η Πορφυρούσα και ετοιμαζόταν για το έκτακτο δρομολόγιο για Κύθηρα-Αντικύθηρα λόγω του πανηγυριού. Ξεκινήσαμε με μισή ώρα καθυστέρηση και με μπουνάτσα, η οποία διευκόλυνε πάρα πολύ το διάπλου μεταξύ των δύο νησιών. Όπως μας εξήγησε αργότερα η δόκιμη ανθυποπλοίαρχος της Πορφυρούσας, την προηγούμενη εβδομάδα το καράβι είχε διαταχθεί από τον Αίολο να χορέψει πεντοζάλη πάνω στα κύματα με αποτέλεσμα πέντε ζαλισμένα στομάχια να κάνουν σούστες σε τέτοιο ρυθμό ώστε να αφήσουν τα πεπτικά τους υγρά να ξεχυθούν στο λουσμένο από την αρμύρα κατάστρωμα.
Αφού παραλάβαμε το μητροπολίτη Κυθήρων από το Διακόφτι, φτάσαμε κατά τις 10:30 στον Ποταμό, το χωριουδάκι στο λιμάνι των Αντικυθήρων. Εκεί περίμεναν ένα δύο αγροτικά τα οποία φόρτωσαν στις καρότσες τους αρκετούς προσκυνητές και κατευθυνθήκαμε πομπή στον οικισμό Γαλανιανά, όπου βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Μύρωνα. Ο εσπερινός είχε ήδη ξεκινήσει νωρίτερα και θα είχε τελειώσει, αν δεν περίμεναν το μητροπολίτη να τελέσει την αρτοκλασία. Τις μέρες αυτές το νησί φιλοξενεί τους περισσότερους επισκέπτες του έτους, καθώς έρχονται πολλοί μετανάστες από την Αμερική και την Αυστραλία και ταυτόχρονα έρχονται με σκάφη πολλοί από τα Κύθηρα και την Κρήτη. Το έθιμο επιτάσσει ότι κάθε χρόνο ένας "πανηγυριώτης" αναλαμβάνει τα έξοδα του πανηγυριού και έχει φροντίσει για το φαγητό και τη μουσική. Φέτος ήταν ένας γιατρός από τις ΗΠΑ, του χρόνου ανακοινώθηκε ότι θα αναλάβει ένας μόνιμος κάτοικος της Αυστραλίας. Έτσι στη μεγάλη αυλή του μοναστηριού είχε συγκεντρωθεί όλο το νησί, οι 20-30 μόνιμοι κάτοικοι και όλοι οι επισκέπτες φτάνοντας στο σύνολο τα 200-300 άτομα. Οι ντόπιοι και οι καταγόμενοι από το νησί δράττονται της ευκαιρίας να συναντηθούν και να πουν τα νέα της χρονιάς, καθώς και να συγκινηθούν με παλιές χιλιοειπωμένες ιστορίες. Φέτος υπήρχαν και πολλοί νέοι, παιδιά μεταναστών που δεν μιλούσαν καλά καλά τα ελληνικά και ήρθαν στο νησί για πρώτη φορά.
Αφού βολεύτηκαν άλλοι στα τραπέζια και άλλοι στα πλατιά σκαλοπάτια, άρχισε η διανομή του φαγητού. Στην αρχή μοιράστηκαν οι άρτοι της αρτοκλασίας και ειδικά ο ένας ήταν πεντανόστιμος καθώς πέρα από τη σωστή αναλογία γλυκανίσου είχε και κάτι άλλο "μυστικό" που τον έκανε ξεχωριστό. Περιττό να πω πως η κάθε οικογένεια μοίρασε τους άρτους της που έφταναν για όλους τους προσκυνητές, φανταστείτε για τι ποσότητες μιλάμε 200-300 άτομα επί 10 οικογένειες, με συνέπεια να χορτάσω μόνο με αυτούς. Στη συνέχεια μοιράστηκε ψωμί και κρέας από ντόπια κατσίκια και ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσους ανθρώπους να γλύφουν κυριολεκτικά τα δάκτυλά τους. Ακόμα και εγώ που δεν είμαι φίλος του κατσικιού, δεν μπορούσα να αντισταθώ στη νοστιμιά του συγκεκριμένου εδέσματος.
Μετά το φαγητό δεν ακολούθησε ο χορός, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια όπου ερχόντουσαν λυράρηδες από την Κρήτη και ξεσήκωναν τους Αντικυθηριώτες στο πόδι μέχρι το πρωί. Έτσι σιγά σιγά αποχώρησε ο κόσμος για τα καταλύματά του και εμείς για το εφτάστερο μας. Αφού τα κελιά της μονής ήταν γεμάτα, στρώσαμε το στρωματάκι μας στην ταράτσα των κελιών και αφεθήκαμε στα χέρια του Μορφέα υπό την επίβλεψη του Αγίου Μύρωνα. Ήταν η πρώτη φορά που κοιμήθηκα στο ύπαιθρο από το 2000 στη Σέριφο, αλλά οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Απόλυτη ησυχία, μια ελαφριά αύρα για δροσιά με μόνη παραφωνία ένα κουνούπι που μας δώρισε λίγο ζουζούνισμα και μια δυο φουσκαλίτσες με αντάλλαγμα λίγο αίμα ομάδας ΑΒ+.
Τα μικρά νησιά δημιουργούν σε μένα, και στους περισσότερους εδώ μέσα φαντάζομαι, αρχικά σκέψεις, στη συνέχεια έμμονες ιδέες και μετά την επίσκεψη σε αυτά γλυκιές αναμνήσεις συνοδευόμενες από δυνατούς συνειρμούς. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω και η οποία αφορά την επίσκεψη μου στα Αντικύθηρα, η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες από αυτές που είχα φανταστεί.
Πέρσι στις αρχές του Ιουλίου που σκεφτόμουν τις θερινές μου διακοπές, είχα στο μυαλό μου να φτάσω οδικώς στη Νεάπολη, από εκεί μερικές μέρες στα Κύθηρα, μετά στα Αντικύθηρα και τέλος να κατέβω στον Κίσσαμο για να πάω στο Μπάλο. Τελικά ο Πατριάρχης και η Aegean χαλάσανε τη δουλειά, γιατί προτίμησα οδοιπορικό στον Πόντο και την πατριαρχική θεία λειτουργία στην Παναγία Σουμελά και στη συνέχεια η προσφορά της Aegean για Χανιά ήταν τόσο δελεαστική που αφιέρωσα ένα τριήμερο στο Μπάλο και στο Ελαφονήσι.
Φέτος δεν το σκεφτόμουν καθόλου για Κύθηρα και Αντικύθηρα, αλλά το σερφάρισμα με πέταξε πάνω στα απόκρημνα βράχια του www.antikythira.gr και στα τελευταία νέα που αναφέρουν για το περσινό πανηγύρι και τον πολιούχο του νησιού, τον Άγιο Μύρωνα που εορτάζει στις 17 Αυγούστου. Αυτό ήταν! Με δεδομένο ότι σε λίγες μέρες παντρεύομαι στον Άγιο Μύρωνα στην Πάρο, ήξερα αυτόματα που θα περάσω με τη μέλλουσα σύζυγό μου την εβδομάδα του δεκαπενταύγουστου.
Όπως πληροφορήθηκα από το site, τα καταλύματα είναι ελάχιστα και ειδικά τις μέρες του πανηγυριού τα δωμάτια ήταν κλεισμένα από τον Μάρτιο, όπως με ενημέρωσε η κυρία Μαρίκα που διαθέτει μία από τις 3-4 εγκαταστάσεις του νησιού. Συνεπώς το εφτάστερο ξενοδοχείο της Μεγάλης Άρκτου ήταν η καλύτερη, αλλά και η φθηνότερη επιλογή. Το γεγονός όμως αυτό, αλλά και το ότι δεν υπάρχει καθημερινή συγκοινωνία μας ανάγκασε να πάμε στο νησί την παραμονή του Αγίου Μύρωνα στις 16 Αυγούστου από τη Νεάπολη και να επιστρέψουμε την Πέμπτη στις 18 Αυγούστου.
Έτσι το απόγευμα της 16ης έχοντας κάνει ένα μεσημεριανό μπάνιο στην Πλύτρα, κατευθυνθήκαμε γρήγορα, παρά τις συνεχόμενες στροφές του επαρχιακού δρόμου, στη Νεάπολη όπου εκείνη την ώρα άδειαζε η Πορφυρούσα και ετοιμαζόταν για το έκτακτο δρομολόγιο για Κύθηρα-Αντικύθηρα λόγω του πανηγυριού. Ξεκινήσαμε με μισή ώρα καθυστέρηση και με μπουνάτσα, η οποία διευκόλυνε πάρα πολύ το διάπλου μεταξύ των δύο νησιών. Όπως μας εξήγησε αργότερα η δόκιμη ανθυποπλοίαρχος της Πορφυρούσας, την προηγούμενη εβδομάδα το καράβι είχε διαταχθεί από τον Αίολο να χορέψει πεντοζάλη πάνω στα κύματα με αποτέλεσμα πέντε ζαλισμένα στομάχια να κάνουν σούστες σε τέτοιο ρυθμό ώστε να αφήσουν τα πεπτικά τους υγρά να ξεχυθούν στο λουσμένο από την αρμύρα κατάστρωμα.
Αφού παραλάβαμε το μητροπολίτη Κυθήρων από το Διακόφτι, φτάσαμε κατά τις 10:30 στον Ποταμό, το χωριουδάκι στο λιμάνι των Αντικυθήρων. Εκεί περίμεναν ένα δύο αγροτικά τα οποία φόρτωσαν στις καρότσες τους αρκετούς προσκυνητές και κατευθυνθήκαμε πομπή στον οικισμό Γαλανιανά, όπου βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Μύρωνα. Ο εσπερινός είχε ήδη ξεκινήσει νωρίτερα και θα είχε τελειώσει, αν δεν περίμεναν το μητροπολίτη να τελέσει την αρτοκλασία. Τις μέρες αυτές το νησί φιλοξενεί τους περισσότερους επισκέπτες του έτους, καθώς έρχονται πολλοί μετανάστες από την Αμερική και την Αυστραλία και ταυτόχρονα έρχονται με σκάφη πολλοί από τα Κύθηρα και την Κρήτη. Το έθιμο επιτάσσει ότι κάθε χρόνο ένας "πανηγυριώτης" αναλαμβάνει τα έξοδα του πανηγυριού και έχει φροντίσει για το φαγητό και τη μουσική. Φέτος ήταν ένας γιατρός από τις ΗΠΑ, του χρόνου ανακοινώθηκε ότι θα αναλάβει ένας μόνιμος κάτοικος της Αυστραλίας. Έτσι στη μεγάλη αυλή του μοναστηριού είχε συγκεντρωθεί όλο το νησί, οι 20-30 μόνιμοι κάτοικοι και όλοι οι επισκέπτες φτάνοντας στο σύνολο τα 200-300 άτομα. Οι ντόπιοι και οι καταγόμενοι από το νησί δράττονται της ευκαιρίας να συναντηθούν και να πουν τα νέα της χρονιάς, καθώς και να συγκινηθούν με παλιές χιλιοειπωμένες ιστορίες. Φέτος υπήρχαν και πολλοί νέοι, παιδιά μεταναστών που δεν μιλούσαν καλά καλά τα ελληνικά και ήρθαν στο νησί για πρώτη φορά.
Αφού βολεύτηκαν άλλοι στα τραπέζια και άλλοι στα πλατιά σκαλοπάτια, άρχισε η διανομή του φαγητού. Στην αρχή μοιράστηκαν οι άρτοι της αρτοκλασίας και ειδικά ο ένας ήταν πεντανόστιμος καθώς πέρα από τη σωστή αναλογία γλυκανίσου είχε και κάτι άλλο "μυστικό" που τον έκανε ξεχωριστό. Περιττό να πω πως η κάθε οικογένεια μοίρασε τους άρτους της που έφταναν για όλους τους προσκυνητές, φανταστείτε για τι ποσότητες μιλάμε 200-300 άτομα επί 10 οικογένειες, με συνέπεια να χορτάσω μόνο με αυτούς. Στη συνέχεια μοιράστηκε ψωμί και κρέας από ντόπια κατσίκια και ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσους ανθρώπους να γλύφουν κυριολεκτικά τα δάκτυλά τους. Ακόμα και εγώ που δεν είμαι φίλος του κατσικιού, δεν μπορούσα να αντισταθώ στη νοστιμιά του συγκεκριμένου εδέσματος.
Μετά το φαγητό δεν ακολούθησε ο χορός, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια όπου ερχόντουσαν λυράρηδες από την Κρήτη και ξεσήκωναν τους Αντικυθηριώτες στο πόδι μέχρι το πρωί. Έτσι σιγά σιγά αποχώρησε ο κόσμος για τα καταλύματά του και εμείς για το εφτάστερο μας. Αφού τα κελιά της μονής ήταν γεμάτα, στρώσαμε το στρωματάκι μας στην ταράτσα των κελιών και αφεθήκαμε στα χέρια του Μορφέα υπό την επίβλεψη του Αγίου Μύρωνα. Ήταν η πρώτη φορά που κοιμήθηκα στο ύπαιθρο από το 2000 στη Σέριφο, αλλά οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Απόλυτη ησυχία, μια ελαφριά αύρα για δροσιά με μόνη παραφωνία ένα κουνούπι που μας δώρισε λίγο ζουζούνισμα και μια δυο φουσκαλίτσες με αντάλλαγμα λίγο αίμα ομάδας ΑΒ+.
Attachments
Last edited by a moderator:
