Ιταλία Ανάμεσα στα λόγια και τη πράξη υπάρχει….το πέλαγος! Οδοιπορικό στη Β.Ιταλία

[Sassenach77]

13 Ιουλίου 2021 – Lake Garda (Sirmione, Lazise, Punta San Vigilio)

Sirmione
Το ξενοδοχείο μας εκτός ότι είχε ιδανική θέση για περιήγηση βρίσκονταν και δίπλα στη λίμνη. Βέβαια αυτό δεν αποτελεί πλεονέκτημα για μένα, γιατί σημαίνει πολύ υγρασία…αλλά όπου και να μέναμε σε αυτή τη χερσόνησο το ίδιο θα ήταν. Παρ' όλα αυτά κοιμήθηκα καλά! Και ακόμα πιο καλά ήταν όταν κατεβήκαμε στην αυλή του ξενοδοχείου να πάρουμε το πρωινό μας δίπλα στη λίμνη!

Πρώτος στόχος μας για σήμερα ήταν να δούμε ένα σημείο ενδιαφέροντος στο Sirmione και να αναχωρήσουμε. Η πεζοπορία μέχρι τη βίλα στην άκρη της χερσονήσου μαζί με τη παλιά εκκλησία του Αγ. Πέτρου σήμαινε ότι έπρεπε να διανύσουμε ~3,5 χλμ πήγαινε-έλα. Ήταν κάτι εύκολο, αλλά χρονοβόρο. Είχα επιλέξει γι’ αυτό το ταξίδι να δώσω βάρος στα σημεία ενδιαφέροντος που βρίσκονται βόρεια της λίμνης Garda, γιατί το νότο θα μπορούσαμε να τον προσεγγίσουμε πιο εύκολα σε άλλο ταξίδι στη γύρω περιοχή όπως πχ από τη Verona! Όταν μερικοί γκαντέμηδες, όμως, κάνουν σχέδια κάποιοι άλλοι τα βλέπουν και γελούν.......

Επιλέξαμε, λοιπόν, να επισκεφτούμε το Castello Scaligero, που βρίσκεται στην είσοδο του παλιού οικισμού και πολύ κοντά στο κατάλυμα μας. Από το πρωί είχε μια αραιή συννεφιά στην οποία δεν δώσαμε καμία σημασία. Είχα δει τον καιρό πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι μας και είχα σημειώσει συννεφιές για σήμερα, αλλά ακεφιές δεν θα κάναμε σε καμία περίπτωση. Όλα καλά δηλαδή! Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο κομμάτι του παλιού οικισμού που δεν είχαμε περπατήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι να φτάσουμε στο κάστρο.

Το κάστρο Scaligero (13ος αι.) αποτελεί σπάνιο παράδειγμα μεσαιωνικής οχύρωσης λιμανιού, το οποίο χρησιμοποιούσε ο στόλος Scaligeri, που ανήκε στην ομώνυμη και κυρίαρχη οικογένεια της Verona για συνολικά 125 χρόνια έως τα μέσα του 14ου αι. Οχυρώσεις του οίκου Scaligeri υπάρχουν και σε άλλα σημεία της λίμνης καθώς αποτελούσαν σημεία άμυνας και προστασίας απο τους εχθρούς τους.

Στην είσοδο του κάστρου πληρώσαμε το αντίτιμο του εισιτηρίου (6€/άτομο) και ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας. Το κάστρο περιβάλλεται από τάφρο και στο εσωτερικό του μπορείς να μπεις μόνο από δύο κινητές γέφυρες. Ιδρύθηκε κυρίως ως προστασία ενάντια στους εχθρούς, αλλά και στους ντόπιους. Από τον 16ο αι. και μετά, η σημασία της αμυντικής του θέσης μειώθηκε και το βάρος της άμυνας δόθηκε στο φρούριο της Peschiera del Garda. Στην εποχή του Ναπολέοντα και μετέπειτα υπό την αυστριακή κυριαρχία, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως οπλοστάσιο και στρατώνας. Η σημερινή εμφάνιση είναι αποτέλεσμα αποκατάστασης που ξεκίνησε το 1919.

Από τις επάλξεις του κάστρου η θέα είναι απρόσκοπτη προς κάθε κατεύθυνση. Χάρμα οφθαλμών!

Το εσωτερικό του κάστρου δεν έχει κάτι αξιόλογο από εκθέματα εκτός από το ίδιο το κτίριο, την ιστορία του και τη θέα που προσφέρει. Αφού το γυρίσαμε όλο, φεύγοντας είχαμε και μία όμορφη συνάντηση με την οποία παίξαμε και λίγο….Τον φιόγκο σου να φάω!!!

Όταν βγήκαμε συνεχίσαμε τη βόλτα μας πηγαίνοντας προς τα σημεία που αποτελούν πλαζ και μπορείς να κάνεις μπάνιο. Ξύπνησε και το δελφίνι μέσα στον αδερφό μου και είχαμε ερωτήσεις του στυλ "μα εγώ πότε θα κάνω μπάνιο;;;…" Του είπα ότι είχα ένα καλύτερο μέρος κατά νου στη συνέχεια και κράτησε όρεξη για μετά!

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματά μας και όσο κάναμε check out κάλεσαν το ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο να μας πάρει. Πριν φύγουμε από τo Sirmione κάναμε και μία στάση σε μία τράπεζα για ανάληψη μετρητών και φύγαμε για νέες συγκινήσεις!

Lazise
Κινούμασταν στον επαρχιακό SR249 που σε πολλά σημεία του γίνεται παραλίμνιος περνώντας από διάφορα γνωστά και μη σημεία της λίμνης. Είχε αρκετή κίνηση, αλλά κανένα μποτιλιάρισμα. Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας μέχρι που φτάσαμε στο Lazise, όπου και κάναμε στάση για βολτούλα. Σε αυτό το σημείο η λίμνη έχει το μεγαλύτερο πλάτος (17 χλμ)

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε πάρκινγκ εκτός των τειχών (1,5€/ώρα) και συνεχίσαμε με τα πόδια εντός αυτών για να περιπλανηθούμε στις μεσαιωνικές οχυρώσεις της και στο παλιό της κέντρο, το οποίο μας εξέπληξε ευχάριστα!

Δεν είχα διαβάσει κάτι το ιδιαίτερο για τον οικισμό εκτός από την ρωμαϊκού ρυθμού εκκλησία του Αγ. Νικολάου στο κέντρο της, με τις νωπογραφίες που χρονολογούνται από τον 14ο αι., και το πάλαι ποτέ κάστρο των Scaligeri και τις αμυντικές οχυρώσεις. Το όνομα Lazise προέρχεται από τη λατινική λέξη "laceses", που σημαίνει "πόλη στη λίμνη".

Περνώντας τη Porta San Zeno είδαμε αρκετό κόσμο να κάνει βόλτα στους δρόμους και τα στενά. Το δάπεδο της κεντρικής πλατείας του οικισμού μοιάζει με σκακιέρα και στο λιμανάκι έβλεπες από τη μία μεριά τις βάρκες αραγμένες και από την άλλη παραταγμένα τα πολύχρωμα κτίρια με τα πράσινα παραθυρόφυλλα, να δίνουν στην όλη εικόνα την αίσθηση ενός πίνακα ζωγραφικής!

Δίπλα στο λιμανάκι βρίσκεται η παλιά εκκλησία του Αγ. Νικολάου. Ήταν ανοιχτή οπότε μπήκα να τη δω. Όχι που δε θα ‘μπαινα….

Συνεχίσαμε στα στενά του οικισμού μέχρι που φτάσαμε στις οχυρώσεις. Αρχικά πηγαίναμε παράλληλα με αυτές και κάποια στιγμή περάσαμε έξω από τα τείχη και κινούμασταν στο πολύ όμορφο πάρκο που υπάρχει δίπλα σε αυτά!

Όταν φτάσαμε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε, πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε. Το πρόγραμμα έλεγε βουτιά στη λίμνη. Εν τω μεταξύ η συννεφιά είχε πυκνώσει αλλά εμείς στη κοσμάρα μας!...

Punta San Vigilio
Στη διαδρομή περιέγραφα στον bro πως είναι η παραλία και είχε εκστασιαστεί! Είχε φορέσει μαγιό και με τη σκέψη μόνο Περάσαμε από Cisano, Bardolino και Garda, τα οποία αγνοήσαμε επιδεικτικά, μέχρι που είδαμε μία ταμπέλα ΝΑ, να μας λέει να στρίψουμε αριστερά για Punta San Vigilio!

Παρκάραμε ελεύθερα όπου βρήκαμε χώρο, και ξεκινήσαμε να βρούμε τη παραλία. Ακολουθήσαμε τον δρόμο που βλέπαμε, ανάμεσα από κυπαρίσσια, στη συνέχεια σε πλακόστρωτο δρομάκι πλαισιωμένο με οχυρώσεις, περάσαμε τη βίλα San Vigilio, ώσπου φτάσαμε κάτω και συναντήσαμε το απόλυτο….τίποτα!!! Δεν υπήρχε ψυχή! Και δεν βλέπαμε πουθενά κάτι που να μοιάζει με παραλία….Μία πρώτη απογοήτευση την πήραμε! Στο γυρισμό προσέξαμε οτι υπήρχε μία είσοδος προς Parco San Vigilio, την οποία και δεν είχαμε δει αρχικά από τη φούρια μας να κάνουμε μπάνιο. Υπήρχε και μια ταμπέλα που σε διαφώτιζε για την τιμή εισόδου και τι παρέχει το πάρκο, αλλά τα πάντα ήταν κλειστά!!! Δίπλα στην είσοδο ήταν άλλα δύο άτομα που είχαν σταματήσει γι αυτό το λόγο και μας είπαν ότι είναι κλειστή η είσοδος που οδηγεί στη παραλία…. Τότε ήταν που μας ήρθαν οι πρώτες ψιχάλες, αλλά δεν δώσαμε καμία σημασία πάλι (εντάξει ψιχάλες είναι!), γιατί είχαμε το καημό μας που δεν μπορέσαμε να κάνουμε μπάνιο! Στην ουσία ήταν η τελευταία παραλία στη Garda. Προχωρώντας βόρεια δεν υπάρχουν άλλες παραλίες και οι ακτές της γίνονται πιο απότομες έως τελείως απόκρημνες, ειδικά από την δυτική πλευρά!

Η παραλία στο San Vigilio της λίμνης Garda είναι μια πολύ όμορφη παραλία! Πλαισιώνεται από ελιές σε όλο το μήκος της, που προσφέρουν στο επισκέπτη σκιά τις πολύ ζεστές μέρες! Ήταν ιδανική για τα γούστα μας και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να τη χαρούμε…. Η παρακάτω φώτο είναι από το διαδίκτυο.

Συνεχίζεται….

 

[Iris_90]

Τέλειο το Σιρμιόνε και οι άλλες περιοχές πολύ ωραίες ... Η είσοδος στο κάστρο του Σιρμιόνε ήταν δωρεάν ή με εισιτήριο ;;; Και αν ήταν με εισιτήριο πόσο κόστισε ;;;

 

[Sassenach77]

13 Ιουλίου 2021 – Lake Garda (Torri del Benaco, Limone sul Garda, Toscolano-Maderno)

Torri del Benaco
Οι ψιχάλες συνέχισαν να πέφτουν καθώς κινούμασταν προς βόρεια, οπότε ανοίγω να δω τον καιρό. Έδειχνε καταιγίδες στη γύρω περιοχή που ήμασταν…..κακό αυτό! Είχε μεσημεριάσει και θέλαμε να φάμε επίσης, οπότε το Torri del Benaco ήταν ιδανικό σημείο για στάση. Παρκάραμε στο πάρκινγκ που βρίσκεται δίπλα από το κάστρο (υπάρχουν και εδώ οχυρώσεις των Scaligeri) (4€ για 1,5 ώρα).

Το ψιλόβροχο δεν μας εμπόδιζε να κάνουμε βόλτα και θέλαμε να δούμε λίγο και αυτόν τον οικισμό αφού σταματήσαμε εδώ. Το κάστρο των Scaligeri στεγάζει μουσείο και έναν κήπο με εσπεριδοειδή, που χρονολογείται από το 1760, ένα μέρος του οποίου είναι ορατό από το πάρκινγκ που είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο. Δυστυχώς είχε διακεκομμένο ωράριο και εκείνη την ώρα ήταν κλειστό. Παράλληλα κοιτούσαμε που θα φάμε, γιατί αν το αργούσαμε πολύ θα βρίσκαμε κλειστές κουζίνες! Μας έμεινε, λοιπόν, μόνο η βόλτα μέσα στον οικισμό, ο οποίος εκτείνεται και πάνω από το δρόμο στη πλαγιά του βουνού. Δεν είχαμε όμως το χρόνο, ούτε και τις πιο ευνοϊκές συνθήκες να πάμε και εκεί, οπότε περιοριστήκαμε στο λιμανάκι και τα πέριξ αυτού.

Η ψιχάλα είχε αρχίσει να γίνεται πιο δυνατή και η ώρα περνούσε. Αποφασίζουμε να κάτσουμε για φαγητό στην Osteria La Barchessa, που βρίσκεται παραλιακά και μας άρεσε. Αρχικά κάτσαμε στα τραπεζοκαθίσματα που είχαν έξω, αλλά ο ουρανός είχε μαυρίσει τόσο πολύ που (σοφά) αποφασίσαμε να κάτσουμε στο κλειστό, με νάιλον τέντες, σημείο του εστιατορίου.

Έχουμε παραγγείλει, μας έχουν φέρει τα ποτά μας και το φαγητό και τρώμε υπο την θέα της βροχής. Σκηνικό θεϊκό για μένα, καθώς μου αρέσει τρελά η βροχή!

Σε λίγο αρχίζει να φυσάει και να βρέχει δυνατά. Τα νάιλον μπάζουν γύρω μας και οι υπάλληλοι του εστιατορίου ζητούν από όλους μας να μεταφερθούμε στα τραπεζοκαθίσματα εντός του κτιρίου.

Μόλις καθίσαμε μέσα ξεκίνησε το "πανηγύρι"!!! Άρχισε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα, να φυσάει διαολεμένα, η λίμνη είχε φουσκώσει και είχε βγει κυριολεκτικά στη στεριά, οι δρόμοι έγιναν ποτάμια και βλέπαμε διάφορα αντικείμενα να κάνουν βόλτες….Το αποτέλεσμα ήταν να μπει νερό ακόμα και στο χώρο που βρισκόμασταν απο μια πόρτα που αδυνατούσε να συγκρατήσει το ποτάμι που υπήρχε στο πλαϊνό δρόμο που έβλεπε….

Είχαμε μια ανησυχία για το αυτοκίνητο, αλλά το σημείο που το είχαμε αφήσει θεωρούσαμε ότι είναι καλό και δεν θα είχε πρόβλημα και τελικά όλα καλά. Εγώ είχα μία ακόμα ανησυχία μετά από αυτό. Σκεφτόμουν αν θα συναντήσουμε προβλήματα στο δρόμο από κατολισθήσεις και αν θα καταφέρναμε να κάνουμε το κύκλο της λίμνης, καθώς το κατάλυμα που θα μέναμε εκείνη την ημέρα βρισκόταν ακριβώς απέναντι από εκεί που ήμασταν εκείνη τη στιγμή! Άνοιξα τις εφαρμογές καιρού και είδα ότι η κακοκαιρία θα συνεχιζόταν όλο το απόγευμα στην ανατολική ακτή της λίμνης και προς τα νότια. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε βόρεια και αν βρίσκαμε πρόβλημα στο δρόμο θα γυρνούσαμε πίσω. Βλέποντας και κάνοντας από εδώ και πέρα….Περιμέναμε να κοπάσει η βροχή για να φύγουμε.

Κατά τη διαδρομή μέχρι τη Riva δεν συναντήσαμε ιδιαίτερα προβλήματα ευτυχώς, αλλά σε όλη τη διαδρομή έβρεχε και όσο ανεβαίναμε βόρεια η βροχή δυνάμωνε...

…ώσπου φτάσαμε στο Torbole και στη συνέχεια στη Riva. Εκεί άνοιξαν οι ουρανοί πάλι και άρχισε να βρέχει πολύ! Βρήκαμε ένα πάρκινγκ στη Riva και βάλαμε το αυτοκίνητο σε ένα σημείο που μας φαίνονταν όσο το δυνατόν πιο ασφαλές και περιμέναμε μέσα να κοπάσει η βροχή…

Μετά από αρκετά λεπτά σταμάτησε να βρέχει δυνατά επιτέλους! Για το βόρειο κομμάτι της Garda είχα στόχο δύο σημεία. Το ένα ήταν η Riva και μόλις είχε κάνει φτερά!... Τελικά έμεινε για άλλο ταξίδι…δεν μας ήθελε και πολύ σήμερα!

Για το δεύτερο σημείο όμως, όσο προχωρούσαμε τα πράγματα φαίνονταν καλύτερα, καθώς ο ήλιος είχε βγει πάλι παγανιά και η λίμνη πάλευε να ηρεμήσει…

Limone sul Garda
Ο δεύτερος μας στόχος ήταν το όμορφο χωριό Limone sul Garda! Το όνομα του το έχει πάρει από τα λεμόνια που καλλιεργούνταν κάποτε εδώ σε μεγάλα γυάλινα θερμοκήπια!

Μέχρι τη δεκαετία του 1940, ο οικισμός ήταν προσβάσιμος μόνο μέσω της λίμνης ή μέσω των βουνών από πεζοπορικά μονοπάτια. Σήμερα το Limone είναι ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα της Garda και δικαιολογημένα! Παρκάραμε στο πάνω μέρος του οικισμού (2,5€/ώρα) και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Μετά από τόσο βροχή ξεχυθήκαμε τελείως, λες και δεν υπήρχε αύριο Και το Limone μας αντάμειψε αδρά!

Το 1979 ανακαλύφθηκε ότι οι κάτοικοι του Limone διαθέτουν μια μεταλλαγμένη μορφή πρωτεΐνης (ApoA-1) στο αίμα τους, η οποία προκαλεί μια υγιή μορφή χοληστερόλης, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος αθηροσκληρώσεων και καρδιαγγειακών παθήσεων! Η πρωτεΐνη αυτή φαίνεται ότι έχει δώσει στους κατοίκους του χωριού εξαιρετική μακροζωία, καθώς πολλοί από αυτούς ζουν πάνω από τα 100 χρόνια!!! Τα έλεγα αυτά στο bro όταν κάναμε βόλτα στα στενά και θαυμάζαμε το χωριό....αυτό το υπέροχο χωριό!!!

Κάποια στιγμή φτάσαμε στη παραλία. Όλα γύρω μας έλαμπαν! Ο ήλιος φαινόταν να χρυσαφίζει τη φύση γύρω μας μετά από τη καταιγίδα…η τουλάχιστον έτσι έμοιαζε σε εμένα και αυτό μου αρκεί! Κάναμε πολλές βόλτες, χαζεύαμε τις καλλιέργειες των εσπεριδοειδών απέναντι από τη παραλία στους πρόποδες του βουνού που πλαισιώνει το χωριό, κάτσαμε να πιούμε καφέ, ξανα κάναμε βόλτα και κάποια στιγμή είπαμε να αναχωρήσουμε, αλλά το κάναμε με μισή καρδιά…

Το Limone το αγάπησα!

Toscolano-Maderno
Επόμενη και τελευταία στάση για σήμερα θα ήταν το Toscolano-Maderno, όπου και θα διανυκτερεύαμε σήμερα. Μέχρι εκεί όμως μεσολαβούσε η δυτική όχθη της Garda, που είναι από τις πιο όμορφες διαδρομές της λίμνης!

Το κατάλυμα που είχαμε κλείσει ήταν το Albergo CAVALLINO 10 (75,80€/βραδιά με πρωινό) στον οικισμό Cecine και ήταν ένα από τα καλύτερα καταλύματα αυτού του ταξιδιού! Ο οικισμός είναι πανέμορφος…

….και η θέα απο το κατάλυμα αυτή! Άνετα ζούσα εκεί…

Μπανιαριστήκαμε, ξαποστάσαμε και κατεβήκαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Μέσα στα καλά του καταλύματος ήταν και αυτό, ένας προσεγμένος και μοντέρνος χώρος με πολύ καλή κουζίνα και κάβα κρασιών!

Φάγαμε πολύ καλά, ήπιαμε τα κρασιά μας και ήταν ακόμα καλύτερα και μετά νάνι σαν σε βελούδο….zzzzzzzzzzzzzzz

Η σημερινή διαδρομή φαίνεται παρακάτω

 

[Sassenach77]

Η είσοδος στο κάστρο του Σιρμιόνε ήταν δωρεάν ή με εισιτήριο ;;; Και αν ήταν με εισιτήριο πόσο κόστισε ;;;

Τα γράφω αυτά στην ιστορία.

 

[Italitsa]

Ρε συ, ρε συ... Μπήκα να διαβάσω για το δικό μου ταξίδι (σε άλλη χώρα) και κατέληξα να διαβάζω πάλι για την αγαπημένη μου Ιταλία από τις πιο αγαπημένες μου storytellers... Δεν κάνουμε δουλίτσα έτσι...

Ευχαριστώ για τον απρόσμενο και εξαιρετικό αποσυντονισμό!!

 

[Iris_90]

Τα γράφω αυτά στην ιστορία.

Ok το πρόσεξα ... Όνειρο η λίμνη Γκάρντα ... Είχατε και τα αναπάντεχα των ταξιδιών ... Αλλά ευτυχώς ηρέμησαν τα πράγματα ...

Ρε συ, ρε συ... Μπήκα να διαβάσω για το δικό μου ταξίδι (σε άλλη χώρα) και κατέληξα να διαβάζω πάλι για την αγαπημένη μου Ιταλία από τις πιο αγαπημένες μου storytellers... Δεν κάνουμε δουλίτσα έτσι...

Ευχαριστώ για τον απρόσμενο και εξαιρετικό αποσυντονισμό!!

@Italitsa Και εγώ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ , δεν είσαι η μόνη !!!

 

[Sassenach77]

14 Ιουλίου 2021 – Lake Garda (Salo), Alto Garda Bresciano Park (Navazzo, Valvestino, Magasa)

Το πρωί αφού χόρτασα να κοιτώ την υπέροχη θέα που είχαμε από το παράθυρο του δωματίου, ντύθηκα και κατεβήκαμε στο κήπο του καταλύματος για να πάρουμε το πρωινό μας. Πριν εγκαταλείψουμε οριστικά τη Garda, γι αυτό το ταξίδι, θέλαμε να δούμε ένα ακόμα σημείο της…

Salo
Αφού περάσαμε από Gardone Riviera χωρίς να σταματήσουμε (δεν μας έπαιρνε χρονικά για δύο βόλτες στη Garda), φτάσαμε στο Salo. Παρκάραμε σε ένα υπαίθριο δημόσιο πάρκινγκ (2€/ώρα) και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στη πόλη.

Tο 1943 έως το 1945 το Salo έγινε η de facto έδρα της κυβέρνησης του φασιστικού καθεστώτος "Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία" του Μπενίτο Μουσολίνι, ένα κράτος μαριονέτα των Ναζί γνωστό και ως "Δημοκρατία του Σαλό"… Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών οι Γερμανοί κατακτητές κυβέρνησαν με τη βία και τη βοήθεια των ντόπιων φασιστών.....Έγιναν πολλά και άσχημα, τα οποία λίγο πολύ είναι γνωστά. Αρχικά κάναμε βόλτα στη παραλία. Είχε συννεφιά και δεν έκανε ζέστη. Πίασαμε και μια κουβέντα με τον bro για τα γεγονότα εκείνων των μαύρων ετών και χάσαμε για λίγο την αίσθηση του χρόνου…

Κατά τη διάρκεια της "Δημοκρατίας του Σαλό" πολλά δημόσια αλλά και ιδιωτικά κτίρια έγιναν γραφεία και υπουργεία του Μουσολίνι. Αφήσαμε τη παραλία και μπήκαμε στα ενδότερα της πόλης, για να δούμε την αρχιτεκτονική της, και γιατί όχι, να ανακαλύψουμε κάποια από αυτά τα ιστορικά κτίρια, αλλά κυρίως για να δούμε πως κυλάει η ζωή στους δρόμους που κάποτε άνθησε ο φασισμός…

Η επίσκεψη στο Salo ήταν γλυκόπικρη…από τη μία η όμορφη γραφική πόλη δίπλα στη λίμνη, με τα υπέροχα διακοσμημένα κτίρια της, και από την άλλη η μαύρη ιστορία της που ακόμα και σήμερα είναι χαραγμένη σε πολλά σημεία της, να θυμίζει ότι η οποιαδήποτε ιδεολογία από μόνη της δεν είναι επικίνδυνη. Αυτό που την κάνει να είναι πραγματικά επικίνδυνη είναι η ύπαρξη μίσους και η ικανότητα αυτού να σε κρατά δέσμιο με τον εχθρό…..

….είχε έρθει η ώρα να αναχωρήσουμε.

Navazzo & Lake Valvestino
Έχουμε βγει από το Salo και κατευθυνόμαστε βόρεια περνώντας πάλι από Gardone Riviera μέχρι το Gargnano όπου βρίσκεται η διασταύρωση για Navazzo.

Μπήκαμε στον SP9, έναν στενό φιδωτό δρόμο που οδηγεί στο Alto Garda Bresciano Park. H διαδρομή ήταν ανηφορική και μας χάρισε υπέροχες πανοραμικές εικόνες της Garda!

Αρχικά ο στόχος μας ήταν το χωριό Magasa, αλλά όταν φτάσαμε στο Navazzo η θέα της γύρω περιοχής και των βουνών μας έκανε να σταματήσουμε! Τα όμορφα των ιταλικών Άλπεων είχαν ξεκινήσει!

Λίγο πριν μπούμε στο χωριό, στα αριστερά είδαμε ένα κτίριο που μας χτύπησε στο μάτι. Φαινόταν σαν εγκαταλελειμμένη εκκλησία, αρκετά παλιά, με ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία, αλλά δεν είχα ιδέα τι είναι ακριβώς. Παρκάραμε εκεί κοντά και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στη γύρω περιοχή, στην οποία υπάρχουν και πεζοπορικά μονοπάτια. Χρόνο να έχεις να κάνεις βόλτες και να ανακαλύπτεις όμορφα μέρη!!!

Συνεχίζοντας, η διαδρομή ήταν από αυτές τις ορεινές, με τους φιδογυριστούς δρόμους, που σε κάθε στροφή ξεπετάγεται ένα μαγικό τοπίο και που εμείς αγαπάμε τόσο πολύ! Κατευθυνόμασταν προς τη κοιλάδα Vestino (Valvestino), που έχει δώσει το όνομα της στο φράγμα που βρίσκεται στους πρόποδες της και δημιουργεί την ομώνυμη λίμνη. Εκεί κάναμε στάση για φωτογραφίες και βόλτα.

Magasa
Ψάχνοντας να βρω πριν το ταξίδι τι μπορούμε να δούμε μεταξύ των λιμνών Garda και Idro, ανακάλυψα το χωριό Magasa. Βρίσκεται στη κοιλάδα Vestino, ανήκει στο Alto Garda Bresciano Park, σε ύψος 986μ και έχει περίπου 150 κατοίκους. Ε και; Θα πει τώρα κάποιος….Το χωριό αυτό και η ευρύτερη περιοχή γύρω από αυτό έχει ιστορία, η οποία ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων και πιο συγκεκριμένα η καταγωγή του χωριού ανάγεται στους Κέλτες! Ε, δεν ήθελα κάτι περισσότερο εγώ για να το βάλω στο πρόγραμμα! Άλλωστε ήταν στο δρόμο μας (λέμε τώρα).... Διασχίζοντας ένα στενό δρόμο χωρίς διαγράμμιση και περνώντας από γέφυρες και χωριουδάκια, φτάσαμε στο χωριό Magasa.

Το όνομα του χωριού προέρχεται από τη λέξη Mag (λιβάδι) και τη τη λέξη Gasa (αρχαίο όνομα του όρους Tombea στο Valvestino). Σε αυτή τη περιοχή έζησαν πρώτα οι Γαλάτες Stoni και Cenomani και μετά οι Ρωμαίοι και οι Λομβαρδοί, τα ίχνη των οποίων είναι έντονα στην αρχιτεκτονική των αχυρώνων που βρίσκονται στο οροπέδιο Cima Rest, λίγο πιο ψηλά από το χωριό. Στα τέλη του 19ου αι. πολλοί κάτοικοι τη περιοχής μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Το 1934 πέρασε από το Trento στη Brescia και επι φασιστικού καθεστώτος ενώθηκε με τo Valvestino. Με τη πτώση του φασισμού το 1947 αυτονομήθηκε.

Η κύρια πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους είναι η κτηνοτροφία. Εδώ έχει τη καταγωγή του το γνωστό για κάποιους (όχι για μένα) τυρί Τombea, που έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο βουνό της περιοχής. Το τυρί παράγεται στα ορεινά βοσκοτόπια της περιοχής Valvestino το καλοκαίρι, απο νωπό γάλα των αγελάδων Bruno-Alpina, που είχαμε τη χαρά να δούμε αργότερα στο ταξίδι αυτό. Αυτή τη φορά είχε αγελαδίτσες το πρόγραμμα! Γιατί οδικό ταξίδι χωρίς βουκολικότητα, δεν λέει Εν τω μεταξύ παίζει να έχω φάει τέτοιο τυρί, μετά από τόσα τυριά που έχω φάει στην Ιταλία, και να μη το ξέρω…anyway

Παρκάραμε στην είσοδο του χωριού και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Περάσαμε από δρόμους και δρομάκια, ανεβήκαμε και κατεβήκαμε στα στενά, αλλά δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο! Τι διάολο, όλοι είχαν πάει για άρμεγμα;…

Από το χωριό βλέπαμε τον παραδοσιακό οικισμό που βρίσκεται ψηλά στο οροπέδιο. Εκεί υπάρχει και εθνογραφικό μουσείο, καθώς και ένα αστεροσκοπείο. Η ξαστεριά από εκεί τα βράδια πρέπει να είναι μοναδική!!!

Η ώρα περνούσε όμως και βλέποντας να μην υπάρχει καθόλου κινητικότητα, κάναμε μια μικρή σύσκεψη και αποφασίσαμε τελικά να μην ανέβουμε στο οροπέδιο, γιατί κόντευε μεσημέρι και θα μέναμε νηστικοί αν δεν βρίσκαμε μέσα σε ένα δίωρο να φάμε και στο χωριό δεν υπήρχε τίποτα που να θυμίζει φαγητό....

Συνεχίζεται…

 

[Sassenach77]

Ρε συ, ρε συ... Μπήκα να διαβάσω για το δικό μου ταξίδι (σε άλλη χώρα) και κατέληξα να διαβάζω πάλι για την αγαπημένη μου Ιταλία από τις πιο αγαπημένες μου storytellers... Δεν κάνουμε δουλίτσα έτσι...

Ευχαριστώ για τον απρόσμενο και εξαιρετικό αποσυντονισμό!!

Πολύ χαίρομαι που οργανώνεις ταξιδάκι! Άντε με το καλό, όπου και αν είναι αυτό!!!
Εγώ σ' ευχαριστώ αγαπημένη

 

[Viaggi]

Διαβάζοντας και αυτή σου την ιστορία δε σου κρύβω πως ζήλεψα ένα road trip ταξίδι, κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ εκτός Ελλάδας!

 

[Sassenach77]

14 Ιουλίου 2021 –Lake Idro, Bagolino, Val Camonica (Breno), Lake Iseo (Pisogne, Cislano, Lovere)

Lake Idro
Η λίμνη Idro βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων και είναι και αυτή παγετωνικής προέλευσης. Είναι η ψηλότερη από τις προαλπικές λίμνες της Λομβαρδίας και τροφοδοτείται από το ποταμό Chiese. Το όνομα της προέρχεται από ένα θρυλικό τέρας (Idra) που υποτίθεται ότι ζούσε εκεί….πολύ γουστάρω λαογραφία!

Στη συνέχεια του δρόμου μας και λίγο πριν φτάσουμε στη λίμνη Idro, που ήταν η επόμενη στάση μας, άρχισε να βρέχει: "όχι πάλι" με ένα στόμα μια φωνή και οι δύο!...

Όταν ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε το βουνό η βροχή έγινε ψιχάλα και εμφανίστηκε μπροστά μας η λίμνη. Είχαμε φτάσει στο νότιο τμήμα της λίμνης και η θέα από το σημείο που κάναμε στάση ήταν πανέμορφη! Αλλά τα καλύτερα μας τα φύλαγε για μετά η λίμνη

Όση ώρα κατεβαίναμε εγώ είχα ανοίξει εφαρμογές και έψαχνα που θα φάμε. Μόλις φτάσαμε κάτω σταματήσαμε στη Trattoria Alla Grotta. Παρκάραμε απέναντι ελεύθερα και μπήκαμε μέσα. Ο χώρος περιποιημένος και υπήρχε μία μεγάλη παρέα που έτρωγε. Το καλύτερο απ’ όλα όμως είναι ότι η τρατορία βρίσκεται δίπλα στη λίμνη και η θέα όταν τρως είναι ανάλογη…Έχεις πιάτο όλη τη λίμνη! Το περιβάλλον ήταν ιδανικό για μία στάση ξεκούρασης και φαγητού! Η απογοήτευση όμως δεν άργησε να έρθει, καθώς η ώρα ήταν 14:15 και μόλις μπήκαμε μας ενημέρωσαν ότι η κουζίνα τους έχει κλείσει….
Το ότι κλείνει η κουζίνα των περισσότερων εστιατορίων μετά τις 14:00 στην Ιταλία το γνωρίζω. Το πρόβλημα μας, όμως, είναι ότι είμαστε μαθημένοι να τρώμε από τις 14:00 και μετά….Ήταν κάτι που γενικά μας δυσκόλεψε κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού και επειδή το ήξερα είχα μεριμνήσει! Πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι προμηθεύτηκα διάφορα καλούδια, χρήσιμα για αυτές τις περιπτώσεις που δεν θα βρίσκαμε φαγητό. Στην αρχή ο bro γκρίνιαζε για το που θα τα βάλουμε, και ότι δεν χωράνε, και θα φαίνονται όταν παρκάρουμε, και και και…. Τελικά τα πήραμε και εκείνη τη στιγμή τα είχε ανοίξει και διάλεγε τι θα φάει! Μόνο η γκρίνια του έμεινε…

Συνεχίσαμε κατά μήκος της λίμνης με κατεύθυνση το Anfo και το ομώνυμο κάστρο , το οποίο βρίσκεται ψηλά στη πλαγιά του βουνού Censo και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ναπολαιόντια φρούρια της Ιταλίας! Η τοποθεσία του το καθιστά ιδανικό για βόλτα και όμορφες φωτογραφίες, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ανοιχτό. Σταματήσαμε στην είσοδο του για λίγο, αλλά γρήγορα συνεχίσαμε μιας και η βροχή έκανε πάλι την εμφάνισή της…

Στο βόρειο τμήμα της λίμνης βρίσκεται το Ponte Caffaro. Στις όχθες του έχει κάποια κάμπινγκ και καθώς είχαμε χρόνο πλέον πήγαμε μία βόλτα να δούμε τη περιοχή. Όταν φτάσαμε στο πρώτο κάμπινγκ ο bro συνέχισε το φαγητό του στο αυτοκίνητο και εγώ μπήκα να κάνω μια βόλτα. Στην είσοδο με σταμάτησαν (καλό αυτό) και αφού τους εξήγησα τι ήθελα να κάνω μου επέτρεψαν την είσοδο για λίγη ώρα όμως μόνο. Τους ευχαρίστησα και συνέχισα. Η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος έκανε μετά από αρκετή ώρα πάλι την εμφάνισή του. Περπάτησα ανάμεσα απο τροχοβίλες και αυτοκινούμενα μέχρι να φτάσω στην όχθη της λίμνης. Η τοποθεσία ήταν πάρα πολύ ωραία, αλλά είχα μία απορία…δεν τους τρώνε τα κουνούπια εδώ;;;…

Πριν πάρουμε τα όρη και τα βουνά ξανά μέσω του SP669, μπήκα και στα τοπικά νεκροταφεία που ήταν εκεί δίπλα, να δω πως είναι, γιατί μέχρι τότε δεν είχα μπει ποτέ σε ιταλικά νεκροταφεία….Μεγάλη παράλειψη για τα δικά μου δεδομένα!

Όταν φτάσαμε αρκετά ψηλά στο βουνό σταματήσαμε για να θαυμάσουμε τη καλύτερη εικόνα που θα μπορούσε να μας χαρίσει ποτέ η λίμνη…

Bagolino
Αφήσαμε πίσω μας τη λίμνη Idro και συνεχίσαμε στη ορεινή διαδρομή μέχρι να συναντήσουμε το Bagolino, ένα ορεινό οικισμό γνωστό για το τυρί που ονομάζεται Bagòss. Πρόκειται για ένα σκληρό τυρί, που το χαρακτηριστικό του είναι το σαφράν! Όσοι είστε των τυριών φαντάζομαι το ξέρετε. Εγώ πάλι ούτε που το ‘χα ματακούσει…αλλά τελικά το έφαγα μετά από λίγο καιρό στο Μιλάνο.

Val Camonica & Breno
Στη συνέχεια του ταξιδιού μας θα μπαίναμε στη Val Camonica. Πρόκειται για μία πο τις μεγαλύτερες κοιλάδες των κεντρικών Άλπεων, που εκτείνεται 90 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Oglio, ξεκινώντας από τη περιοχή Pisogne στη λίμνη Iseo μέχρι βόρεια στο πέρασμα Tonale. Ο βασικός οικισμός της κοιλάδα είναι το Breno και θα ήταν ο οικισμός που θα μας φιλοξενούσε για το αποψινό βράδυ. Η κοιλάδα είναι, επίσης, γνωστή για τα χωριά της και το αρχαιολογικό ενδιαφέρον που συγκεντρώνει με τα προϊστορικά λαξεύματα.

Για να φτάσουμε εκεί συνεχίσαμε στον SP669, ο οποίος περνάει από βουκολικά μέρη, με τρεχούμενα νερά, δάση, φάρμες, αλπικά τοπία και φυσικά αγελαδίτσες, ποοοοοολλές αγελαδίτσες Bruno-Alpina! Guest star τα γαϊδουράκια

Ώσπου φτάσαμε στα σύνορα της κοιλάδας Camonica, στο καταφύγιο Passo Crocedomini. Από εκεί είχαμε θέα τα βουνά που πλαισιώνουν τη κοιλάδα και καθώς κατεβαίναμε βλέπαμε και τους οικισμούς της!

Αυτό που ξεχωρίζει στο Breno είναι το κάστρο του. Κατά το Μεσαίωνα είχε δύο πύργους, ο ένας ανήκε στην οικογένεια των Guelph Ronchi και ο άλλος στην οικογένεια Ghibelline Alberzoni, ενώ επι Ενετοκρατίας ήταν έδρα της Κοινότητας Val Camonica.
Φτάσαμε στο κατάλυμα μας, το Hotel Giardino , (65€/βραδιά με πρωινό). Το δωμάτιο που μας έδωσαν είχε ένα ατού για μένα, άνοιγες το παράθυρο και είχες φάτσα κάρτα το κάστρο! Θέα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μου!!! Σήμερα το κάστρο έχει μόνο τον ένα του πύργο, αλλά αυτό δεν μείωνε καθόλου για μένα τη γοητεία του…

Ξαπλώσαμε ένα μισάωρο να ξαποστάσουμε και μετά ετοιμαστήκαμε για την απογευματινή μας βόλτα. Το μενού είχε πάλι υδάτινο στοιχείο, τη λίμνη Iseo! Κάναμε πρώτα μια στάση στο Breno για να βάλουμε βενζίνη και φύγαμε για τη λίμνη.

Lake Iseo (Pisogne, Cislano, Lovere)
Η λίμνη Iseo, γνωστή και ως Sebino, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη στη Λομβαρδία και τροφοδοτείται από το ποταμό Oglio. Η λίμνη διατηρεί το φυσικό της περιβάλλον, με τα καταπράσινα βουνά που τη περιβάλλουν. Υπάρχουν μεσαιωνικοί οικισμοί γύρω από τη λίμνη, όπως το Iseo και το Sarnico, που δεν είδαμε γιατί δεν χωρούσε και το νότιο κομμάτι της λίμνης στο ταξίδι…
---

Το πρώτο σημείο που είδαμε ήταν το Pisogne.

Μετά από τις βροχές, το τελείωμα της σημερινής ημέρας μας επιφύλαξε ένα ηλιόλουστο απόγευμα! Είχαμε σκοπό να κάνουμε μόνο βόλτα εδώ και να δούμε ένα αξιοθέατο που είχα βάλει στο μάτι, αν το βρίσκαμε φυσικά ανοιχτό (τέτοια ώρα, τέτοια λόγια). Αφού διασχίσαμε την όμορφη πλατεία του οικισμού, συνεχίσαμε μέσα στα στενά της, ώσπου φτάσαμε στην άκρη σχεδόν του οικισμού, όπου και βρίσκεται η εκκλησία Santa Maria della Neve.

Η Santa Maria della Neve είναι μία ρωμαιοκαθολική εκκλησία που χτίστηκε στα τέλη του 15ου αι. Πριν το ταξίδι είχα διαβάσει ότι αυτό που έχει ενδιαφέρον σε αυτήν είναι οι νωπογραφίες της στο εσωτερικό και κυρίως αυτή που βρίσκεται στο θόλο του κεντρικού κλίτους και έχει φιλοτεχνηθεί από τον Girolamo Romanino, όπως και πολλές άλλες νωπογραφίες του ναού.

Τελικά τη βρήκαμε κλειστή, οπότε αρκεστήκαμε μόνο στο εξωτερικό της. Δίπλα από την εκκλησία έχει και γραφείο πληροφοριών.

Την επιστροφή στο αυτοκίνητο την κάναμε παραλίμνια. Δεν σταματήσαμε στη κεντρική πλατεία να πιούμε έναν καφέ, όπως θα έκανε κάθε νορμάλ άνθρωπος, αλλά όταν κάναμε τη βόλτα μας και θαυμάσαμε τα υπέροχα καρποσταλικά τοπία της λίμνης, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξαναπήραμε τα βουνά….

Η δεύτερη στάση στη λίμνη Iseo ήταν στο Cislano. Πρόκειται για ένα μικρό χωριό περίπου 165 κατοίκων και σε υψόμετρο 600μ. που φιλοξενεί μερικούς "μυστηριώδεις" φυσικούς σχηματισμούς βράχων, γνωστοί ως Piramide di Zone…Τέτοια διάβαζα εγώ πριν το ταξίδι, χωρίς να μπω να δω τι είναι (το είχα σαν ένα ακόμα δευτερεύον σημείο επίσκεψης και δεν το είχα ψάξει παραπάνω), και νόμιζα ότι θα δω πυραμίδες (!) και φυσικά αυτό έλεγα και στο bro: πάμε να βρούμε τις πυραμίδες Η αλήθεια είναι ότι βρήκα το πάρκο ψάχνοντας πεζοπορικά μονοπάτια στη περιοχή και δεν είχα ασχοληθεί παραπάνω, οπότε και δεν είχα εικόνα του φυσικού φαινομένου. Ε, ας έχω και εγώ μια έκπληξη πχια!

Φτάνουμε στο χωριό, παρκάρουμε και αρχίζουμε το ψάξιμο. Γρήγορα βρήκαμε το μονοπάτι που οδηγούσε στις "πυραμίδες" καθώς υπήρχαν σημάνσεις. "Κοίτα να δεις", μονολογώ, "που είναι οργανωμένη η φάση και θα δούμε κάτι καλό"...

Αυτοί οι παράξενοι σχηματισμοί είναι γνωστοί στη γεωλογία ως hoodoo. Συναντώνται σε όλο το κόσμο και οι πιο διάσημοι είναι στο φαράγγι Bryce της Γιούτα των ΗΠΑ. Αυτές οι "πυραμίδες", λοιπόν, που δεν ήταν και τόσο πυραμίδες τελικά...., σχηματίζονται με την πάροδο των αιώνων λόγω της φυσικής και της χημικής διάβρωσης του εδάφους.
Περπατούσαμε στο μονοπάτι έχοντας τη λίμνη σε πανοραμικό πλάνο. Το πάρκο δημιουργήθηκε το 1984 και καλύπτει μια έκταση 21 εκταρίων. Σε αυτό υπάρχει πεζοπορικό μονοπάτι, που από κάποιο σημείο και μετά γίνεται πιο δύσκολο και οδηγεί χαμηλά στους φυσικούς σχηματισμούς.

Εμείς ακολουθήσαμε το μονοπάτι μέχρι το σημείο που υπάρχει ένα άνοιγμα από το οποίο είναι ορατοί οι φυσικοί σχηματισμοί. Δεν κατεβήκαμε πιο χαμηλά, γιατί ανακαλύψαμε ότι είναι κάτι που είχαμε ξαναδεί και σίγουρα αυτό δεν ήταν πυραμίδες...

Αυτές είναι οι πυραμίδες που μου έλεγες;…
Ε, πυραμίδες τις γράφει! Να δες και τις ταμπέλες!
Έχουμε ξαναδεί τέτοια και δεν είναι πυραμίδες αυτά…
Δεν φταίω εγώ που οι ιταλοί είναι ευφάνταστοι…
Πάμε να φάμε τώρα!
---

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν φτάσαμε στο Lovere. Αρχικά κάναμε μια μικρή βόλτα στο λιμανάκι του και μετά βρήκαμε ένα εστιατόριο για να φάμε επιτέλους σαν άνθρωποι σήμερα…

Μας γυάλισε η Osteria Spirito Divino. Το φαγητό ήταν πεντανόστιμο και πήραμε και ένα κρασάκι ροζέ με καταγωγή από τις νότιες όχθες της λίμνης Garda, το Rosa dei Frati. Ήταν όλα τα λεφτά το κρασί, αλλά εγώ ήπια μόνο ένα ποτηράκι, γιατί οδηγούσα, ενώ έβλεπα τον bro να καταβροχθίζει το υπόλοιπο μπουκάλι προκλητικά μπροστά μου…. Ντροπήηηηηηηηηηηη!!!

Η σημερινή διαδρομή είναι σε δύο χάρτες, γιατί το κομμάτι από Bagolino μέχρι Breno, μέσω του SP669 και SP345, δεν με αφήνει να το σημειώσω…με πάει μέσω Λαμίας το google map!

.............zzzzzzzzzzz

 

[Sassenach77]

Διαβάζοντας και αυτή σου την ιστορία δε σου κρύβω πως ζήλεψα ένα road trip ταξίδι, κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ εκτός Ελλάδας!

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά....

 

[psilos3]

Καταπληκτικές εικόνες στα χωριά γύρω απ' τη λίμνη.