Ιταλία Ανάμεσα στα λόγια και τη πράξη υπάρχει….το πέλαγος! Οδοιπορικό στη Β.Ιταλία

[Smaragda53]

εκεί δεν είναι κι ένα άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου σαν κι αυτό της Βαρκελώνης, ή κάνω λάθος?

 

[Sassenach77]

εκεί δεν είναι κι ένα άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου σαν κι αυτό της Βαρκελώνης, ή κάνω λάθος?

Με το εκεί τι εννοείς; Το νεκροταφείο ή τη Γένοβα; Το μοναδικό άγαλμα του Κολόμβου που έχω δει είναι αυτό στη Βαρκελώνη. Δεν ξέρω για τη Γένοβα μικρούλα...

 

[Smaragda53]

Με το εκεί τι εννοείς; Το νεκροταφείο ή τη Γένοβα; Το μοναδικό άγαλμα του Κολόμβου που έχω δει είναι αυτό στη Βαρκελώνη. Δεν ξέρω για τη Γένοβα μικρούλα...

Το γκούγκλαρα και υπάρχει άγαλμα του Κολόμβου έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Γένοβα, αλλά δεν είναι σαν αυτό στη Βαρκελώνη. Κάπου τα μπέρδεψα φαίνεται. Ε, είμαι και "μικρούλα" 69 ετών!

 

[Sassenach77]

19 Ιουλίου 2021 – Riviera di Levante (Santa Margherita, Portofino, Monterosso al Mare)

Santa Margherita, Portofino
Είχε έρθει η ώρα να κάνουμε μπάνιο, ήδη είχα ανεβάσει θερμοκρασία με τα σούρτα φέρτα στη Γένοβα! Είχε έρθει όμως και η ώρα για φαγητό!...Βγαίνοντας από τη Γένοβα περάσαμε το Bogliasco και φτάσαμε στο Recco. Εκεί σταματήσαμε για να κάνουμε μπάνιο και να φάμε μετά πριν κλείσουν οι κουζίνες και μείνουμε πάλι με τα σάντουιτς…

Το ιδανικό ήταν να κάνουμε πρώτα μπάνιο και μετά να φάμε. Έλα όμως που υπήρχε ένα ρέμα που κατέληγε δίπλα στην ακτή και η όψη του ήταν κάτι παραπάνω από χάλια…Οπότε αρκεστήκαμε μόνο στο φαγητό για να μην έχουμε απώλειες δύο στα δύο!...Εν τω μεταξύ η κιτσάτη πράσινη τέντα εδώ έδινε ρεσιτάλ!

Καθίσαμε στο Α’Caladda, σε ένα ωραίο και παχύ ίσκιο, φάγαμε όμορφα και ήσυχα τα σπαγγέτι μας, φρεσκαριστήκαμε στο μπάνιο του, πληρώσαμε και συνεχίσαμε τη πορεία μας!

Μέχρι στιγμής δεν με είχε ενθουσιάσει και τόσο η ανατολική Ιταλική Ριβιέρα. Τα πάντα γύρω μας ήταν σχεδόν χτισμένα…μου θύμισε το 1ο πόδι της Χαλκιδικής, με εξαίρεση την αρχιτεκτονική φυσικά που εδώ είναι όμορφη! Αν έλειπαν βέβαια και οι πράσινες τέντες θα ήταν πολύ καλύτερα...
Επόμενη στάση, που δεν έγινε τελικά στάση, ήταν το Camogli. Και λέω ότι δεν έγινε στάση τελικά, γιατί είχε πολύ ζέστη! Μέσα στο καταμεσήμερο δεν έλεγε να κάνουμε βόλτα, ούτε να ψάχνουμε που θα κάνουμε μπάνιο...Ναι, είχα αρχίσει τη γκρίνια λόγω ζέστης!

Το Camogli είναι ένα ψαροχώρι που έχει γίνει τουριστικό θέρετρο, όπως οι περισσότεροι οικισμοί εδώ άλλωστε, και βρίσκεται στη δυτική πλευρά της χερσονήσου του Portofino, στο κόλπο Paradiso. Έχει όμορφο λιμανάκι αλλά πρέπει να παρκάρεις, να κάνεις βόλτα ως την άκρη του λιμανιού για να το δεις και εμείς δεν σταματήσαμε καν…
Συνεχίσαμε για το βασικό σημείο που θέλαμε να δούμε, δηλαδή το Portofino. Για να μεταβούμε εκεί έπρεπε να μπούμε στη Santa Margherita.

O οικισμός της Santa Margherita είναι αρκετά μεγάλος. Αποτελεί, επίσης, σημαντικό τουριστικό θέρετρο της Ιταλικής Ριβιέρα. Από εδώ υπάρχει λεωφορείο που σε πάει στο Portofino ή μπορείς να συνεχίσεις με αυτοκίνητο ή να παρκάρεις εδώ και να πας με τα πόδια.

Εννοείται ότι το τελευταίο δεν έπαιζε σαν επιλογή με τίποτα λόγω ζέστης! Ούτε βέβαια το πρώτο, να μπούμε δηλαδή σε λεωφορείο με μάσκες και τα συναφή…Είχα ψάξει πριν το ταξίδι και είχα δει ότι υπάρχει πάρκινγκ στην αρχή του οικισμού στο Portofino. Και για να μην υπάρχει η ατελείωτη γκρίνια μου μέσα στο αυτί του bro, οδηγήσαμε μέχρι εκεί!

Μόλις φτάσαμε στο πάρκινγκ και είδαμε τις τιμές, μας έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα και πετάχτηκαν τα μάτια έξω από το παρμπρίζ….(5,50€/ώρα παρακαλώ!). Κρατήσαμε χρόνο για να μην μείνουμε παραπάνω από μία ώρα στο λιμανάκι και πληρώσουμε κι άλλα γ@@@τικα, και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.

Το Portofino είναι ένα πανάκριβο τουριστικό θέρετρο, πόλος έλξης διασήμων και όχι μόνο, τόσο όμορφο όμως, που είπαμε χαλάλι το πάρκινγκ! Υπάρχουν κάποια σημεία ενδιαφέροντος που μπορείς να δεις και να κάνεις, όπως η εκκλησία Divo Martino, που είναι στο παλαιότερο τμήμα του οικισμού και είχαμε δει μπαίνοντας σε αυτόν, ένα μουσείο με κάτι γλυπτά και κάτι άλλα που δεν ασχολήθηκα καν, το Castello Brown που δεσπόζει ψηλά στο λόφο, χτισμένο από τους Γενουάτες προς υπεράσπιση του κόλπου του Portofino με καταπληκτική θέα στο κόλπο, αλλά εννοείται ότι δεν ανεβήκαμε λόγω ζέστης…και επίσης υπάρχει ένας φάρος στην άκρη της χερσονήσου και μπορείς να πεζοπορήσεις μέχρι εκεί και να δεις και τις βιλάρες που υπάρχουν εκεί πάνω, όταν φυσικά δεν κάνει ΤΟΣΟ ζέστη

Περπατήσαμε κατά μήκος του λιμανιού, απολαμβάνοντας τη γραφικότητα του οικισμού και το όμορφο τοπίο τριγύρω. Το Portofino είναι τόσο όμορφο που δεν αφήνει ασυγκίνητο ούτε αόμματο…τόσο όμορφο είναι!!!

Ήταν γεγονός πλέον ότι είχα βγάλει τη μπέμπελη και όχι μόνο εγώ, γιατί και ο bro είχε ξεκινήσει δειλά δειλά τη γκρίνια!... Γυρίσαμε στη κεντρική πλατεία του οικισμού και πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο.

Ερχόμενοι είχαμε δει ότι τα νερά εδώ είναι πεντακάθαρα και έκαναν μπάνιο! Δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια αναβολής της βουτιάς μας…Αρχικά έπρεπε να βρούμε να παρκάρουμε κάπου, που να μην χρειαστεί να αφήσω τα κοκκαλάκια μου στο δρόμο προς τη θάλασσα! Κάνοντας 2-3 πήγαινε έλα κατά μήκος του δρόμου που ενώνει τη Santa Margherita με το Portofino, τελικά βρήκαμε μια θέση να παρκάρουμε. Ελέγξαμε αν υπάρχει απαγορευτική πινακίδα για παρκάρισμα, είδαμε πως όχι (το κρατάμε αυτό…) και ξεχυθήκαμε! Κατά μήκος της παραλιακής υπάρχει πεζόδρομος με υπέροχη θέα στο κόλπο! Φτάσαμε στο σημείο που είχαμε σταμπάρει και κατεβήκαμε για μπάνιο.

Μόλις μπήκα στη θάλασσα ακούστηκε ένα ττττςςςς….είχα σβήσει!!! Το νερό είχε τέλεια θερμοκρασία, δροσερό δηλαδή, καθώς δεν το χτυπούσε ο ήλιος το σημείο εκείνη την ώρα. Αφού πλατσούρισα ευτυχισμένα μέχρι να μουλιάσω, βγήκα και έφαγα το φρούτο μου, για να συμπληρώσω την ευτυχία μου!

Όταν γυρίσαμε στο αυτοκίνητο βρήκαμε μία κλήση στο παρμπρίζ….Ήταν που είχαμε ελέγξει αν μπορούμε να παρκάρουμε! Τι είχαμε κάνει; Είδαμε αν η πινακίδα είναι απαγορευτική (που δεν ήταν), αλλά δεν είδαμε τι οχήματα επιτρέπονταν να παρκάρουν. Ήταν πάρκινγκ μηχανών τόσο ευρύχωρο που χωρούσε και αυτοκίνητο….Το "μαλλί" ήταν 42€ και αν το πληρώναμε εντός 5 ημερών θα μειώνονταν κατά 30%. Έβαλα το ραβασάκι στη τσάντα, για να το πληρώσω όταν φτάσουμε στο κατάλυμα μέσω web banking (στο πίσω μέρος της κλήσης υπήρχε λογαριασμός τραπέζης), και ξεκινήσαμε. Επόμενη στάση το σημερινό μας κατάλυμα για ανασυγκρότηση!

Cinque Terre
Τα Cinque Terre , οι πέντε γαίες δηλαδή, είναι ένα από τα μικρότερα εθνικά πάρκα της Ιταλίας, αλλά από τα πιο πυκνοκατοικημένα, με περίπου 4.000 κατοίκους κατανεμημένους σε πέντε οικισμούς: Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza και Monterosso al Mare.

Η πολιτισμική τους αξία ανάγεται σε περισσότερο από χίλια χρόνια πίσω, όταν οι άνθρωποι εδώ άλλαξαν το φυσικό περιβάλλον τιθασεύοντας τις απότομες πλαγιές των λόφων για να αποκτήσουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις γης, τα λεγόμενα "ciàn"! Σήμερα τα χωριά αυτά είναι ενταγμένα στην Unesco και προστατεύονται.

Monterosso al Mare
Η διαδρομή από το Portofino μέχρι το Monterosso al Mare που βρισκόταν το κατάλυμα που είχαμε κλείσει για σήμερα, ήταν πιο ενδιαφέρουσα και όμορφη από αυτήν που είχαμε κάνει ως τώρα! Απολαμβάναμε τα τοπία και την αρχιτεκτονική της περιοχής χωρίς βιασύνη και συζητώντας για τα μέρη που είχαμε έρθει!

Άλλος ένας Città Slow οικισμός που πραγματικά τον λιγουρεύτηκα απο ψηλά όταν τον είδα!!! Για την επόμενη φορά όμως έμεινε και αυτό...

Το κατάλυμα που είχαμε κλείσει για σήμερα ήταν το Hotel Il colle di Monterosso (128€/βραδιά) με πρωινό και πάρκινγκ. Στο check in μας εξήγησαν οτι υπάρχει ένα βαν που ανεβοκατεβάζει κόσμο στο Monterosso al Mare και μας έδωσαν ένα χαρτάκι, στο οποίο αναγράφονταν τα δρομολόγια του. Η στάση βρίσκονταν έξω από το κατάλυμα ακριβώς και η μεταφορά αυτή συμπεριλαμβάνονταν στη τιμή της διαμονής μας και ίσχυε μέχρι να φύγουμε από το κατάλυμα! Πολύ βολικό μας έκατσε για την επόμενη μέρα που κάναμε τουρ στα χωριουδάκια με τρένο! Μετά ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας να βολευτούμε, να πληρώσουμε τη κλήση μας και να ετοιμαστούμε για τη βραδινή μας έξοδο.

Η σημερινή μας διαδρομή φαίνεται παρακάτω:

Στο χωριό κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο, γιατί το τελευταίο βαν σε ανέβαζε στο κατάλυμα στις 23:55 και δεν θέλαμε να είμαστε με το ρολόι στο χέρι. Θέλαμε να απολαύσουμε τη βραδιά μας χωρίς σκοτούρες! Παρκάραμε στο ένα και μοναδικό πάρκινγκ του χωριού (~1€/ώρα), που βρίσκεται στην είσοδο του. Πήγαμε πρώτα στο σταθμό των τρένων, που είναι πολύ κοντά στο πάρκινγκ, να τσεκάρουμε ωράρια και μετά κάναμε βόλτα στη παραλιακή του χωριού, χωρίς να φτάσουμε στα ενδότερά του. Το χωριό θα το βλέπαμε την επόμενη μέρα.

Διαλέξαμε να κάτσουμε για φαγητό και ποτό σε ένα γουστόζικο μαγαζί, το Lapo'S Italian Tapas Pizza & Drink. Μας άρεσε η διακόσμηση του και η ατμόσφαιρα τριγύρω, καθώς τα τραπέζια βρίσκονταν σε επίπεδα και είχες δίπλα σου σκηνικό βγαλμένο από το μεσαίωνα!

Πήραμε διάφορα για τσιμπολόγημα και διαλέξαμε μια τοπική μπύρα που αποδείχτηκε πάρα πολύ γευστική! Στη Λιγουρία είχαμε πιεί τις καλύτερες μπύρες ως τώρα!

Η βραδιά κύλισε χαζεύοντας τη περατζάδα και ψάχνοντας καταλύματα για τα επόμενα δύο βράδια μας. Ο δε ύπνος στο βουνό, μακριά από την υγρασία της θάλασσας, αν όχι δροσερός ήταν πάρα πολύ ευχάριστος!............zzzzzzzzzzzz

 

[Sassenach77]

20 Ιουλίου 2021 – Cinque Terre

Το πρωί αφού φάγαμε, βάλαμε τα πράγματα μας στο αυτοκίνητο, το οποίο θα αφήναμε στο πάρκινγκ του καταλύματος δωρεάν μετά από συναίνεση τους όταν το ζητήσαμε, θα παίρναμε από μια τσάντα ο καθένας με τα απαραίτητα για όλη την ημέρα και θα κατεβαίναμε στο χωριό με το βανάκι. Όταν φτάσαμε κάτω το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε ήταν η μεγάλη παραλία του χωριού, που για πρωί είχε κόσμο.

Στην συνέχεια πήγαμε στο σταθμό των τρένων για να βγάλουμε κάρτα για το εθνικό πάρκο. Διαλέξαμε την απλή μονοήμερη κάρτα, χωρίς πεζοπορίες λόγω κάψας που έπονταν…με ελεύθερη πρόσβαση στα τρένα εντός του πάρκου έως τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας, ελεύθερο wifi που δε δούλευε και τόσο καλά…και ελεύθερη πρόσβαση σε τουαλέτες για όλη μέρα. Το κόστος ήταν 16€/άτομο και η κάρτα είναι ονομαστική. Πρώτο σημείο ενδιαφέροντος για σήμερα το χωριό Vernazza! To Monterosso al Mare θα το βλέπαμε το απόγευμα στο γυρισμό.

Vernazza
Η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε στη Vernazza όταν κατεβήκαμε από το τρένο ήταν ένα "πανηγύρι"! Στο κεντρικό δρόμο του χωριού υπήρχαν τέντες και μαγαζάκια δεξιά και αριστερά με κάθε λογής πράγματα προς πώληση, κόσμος που πηγαινοέρχονταν και η ζέστη ήταν ήδη προ των πυλών! Φορέσαμε μάσκες λόγω του συνωστισμού που επικρατούσε (το χειρότερο μου μέσα στη ζέστη!) και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας…

Πρώτα πήγαμε στο λιμανάκι του χωριού. Είναι το μοναδικό φυσικό λιμάνι των Cinque Terre. Υπήρχαν κάποιοι τολμηροί που έκαναν μπάνιο….εγώ εκεί δεν έμπαινα να κάνω μπάνιο με τίποτα! Τα κτίρια τριγύρω "φαγωμένα" από την αρμύρα της θάλασσας και η πρώτη εντύπωση ήταν ότι είναι ένα κλασικό ψαροχώρι.

Μετά το λιμανάκι σειρά είχε το ίδιο το χωριό. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το λατινικό επίθετο verna , που σημαίνει ιθαγενής. Με την πρώτη εγκατάσταση κατοίκων στην περιοχή, άρχισε η εκμετάλλευση της τραχιάς γης στις απότομες ακτές και πιο συγκεκριμένα η καλλιέργεια αμπελιών. Από τον 19ο αι., και μετά από μια μακρά περίοδο στασιμότητας, δημιουργήθηκαν νέες πλαγιές με αναβαθμίδες και οι κάτοικοι επέστρεψαν στη παραγωγή κρασιού. Το γηγενές κρασί vernaccia (τοπικό), έδωσε το όνομα στο χωριό Vernazza!
Τα σπίτια του χωριού κυριολεκτικά "κρέμονται" στις απότομες πλαγιές του βουνού! Περπατώντας ή μάλλον σκαρφαλώνοντας στα στενά και τα δρομάκια, ο κόσμος ήταν αισθητά λιγότερος! Στρίβαμε δεξιά και αριστερά στα στενά και σε λίγα λεπτά είχα ξεχάσει την άσχημη εικόνα που αντίκρυσα μόλις κατέβηκα από το τρένο, και το όλο σκηνικό ήταν ένα από τα πιο γραφικά μέρη που είχα δει!

Τα πρώτα αρχεία που αναφέρουν τη Vernazza ως οχυρωμένο οικισμό χρονολογούνται από το 1080. Το 1209 περίπου ενενήντα από τις πιο ισχυρές οικογένειες της Vernazza ορκίστηκαν πίστη στη δημοκρατία της Γένοβας. Το 15ο αι. η Vernazza εστίασε την άμυνά της ενάντια στις τρομερές και τακτικά εμφανιζόμενες επιδρομές πειρατών υψώνοντας ένα οχυρωματικό τείχος. Εμείς πηγαίναμε να δούμε το κάστρο της, το επονομαζόμενο Castello Doria, από το οποίο έχεις υπέροχη πανοραμική θέα! Όταν φτάσαμε διαπιστώσαμε ότι έχει είσοδο…2€/άτομο! Αν σκεφτείς ότι το κάστρο δεν έχει τίποτα άλλο αξιόλογο εκτός από τη θέα, η είσοδος σε αυτό είναι καθαρά αρπαχτή!

Μέχρι να κατασκευαστεί η σιδηροδρομική γραμμή Γένοβα-Λα Σπέτσια, τα χωριά αυτά ήταν απομονωμένα! Η οικονομία τους βασίζονταν και εξακολουθεί να βασίζεται στη παραγωγή κρασιού & ελαιόλαδου, την αλιεία και φυσικά τον τουρισμό. Για να πάμε στο σταθμό πήραμε άλλη πορεία, ώστε να δούμε και άλλα σημεία του χωριού.

Corniglia
Η επόμενη στάση μας ήταν φυσικά το επόμενο χωριό, η Corniglia! Είχαμε αφήσει το Monterosso για να φτάσουμε στη Corniglia νωρίς το μεσημέρι πριν το φαγητό. Ο λόγος ήταν μια "κρυφή παραλία", για την οποία μου είχε πει ένα καλό κορίτσι εδώ στο φόρουμ και είχα σκυλιάσει εγώ να βρω!...

Απο το σταθμό του τρένου ανεβήκαμε στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο χωριό. Εκεί βρίσκεται και η στάση που έρχεται το λεωφορειάκι για να μαζέψει κόσμο και να τον πάει στο χωριό. Έλα όμως που δεν ερχόταν και τόσο συχνά, με αποτέλεσμα να μαζεύεται στη στάση πολύς κόσμος κάθε φορά, και μάλιστα να μην χωράνε όλοι να μπούνε. Για να μη πω πόσο παστωμένοι ήταν όταν έμπαιναν… Νομίζω ότι έπαιρνε το τριπλάσιο κόσμο απ’ όσο χωρούσε! Ούτε λόγος, λοιπόν, να ανέβουμε…

Οι εναλλακτικές που έχεις από το σταθμό για να προσεγγίσεις το χωριό είναι είτε με τα πόδια από το δρόμο, που είναι μια Α απόσταση, είτε από τα "περίφημα" σκαλιά της Corniglia (382 σκαλιά) που ακούν στο όνομα Lardarina! Τα σκαλιά αυτά μικραίνουν κατά πολύ την απόσταση για να φτάσεις στο χωριό, αλλά η Sassenach μόλις τα είδε έπεσε ξερή κάτω....…..

Ανα χείρας τις οδηγίες που είχα για τη κρυφή παραλία, προσπαθήσαμε να τη βρούμε. Αντί να πάμε προς το χωριό, όπως πήγαιναν όλοι, εμείς πήγαμε αντίθετα. Βλέπαμε πέρα μακριά που θέλαμε να φτάσουμε, αλλά έπρεπε να βρούμε το δρόμο για εκεί…

Αρχικά πήραμε λάθος δρόμο και βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο αγωγό όμβριων υδάτων, που ήταν κοντά στο σταθμό κιόλας….σκεφτήκαμε γρήγορα ότι κάτι έχουμε κάνει λάθος και το ξανα πήραμε από την αρχή! Αυτό που μας μπέρδεψε είναι μία υπόδειξη που υπήρχε πάνω σε ένα τοίχο….
Το πήραμε ευθεία το δρόμο τελικά, ανάμεσα απο χαλάσματα, που παρατηρώντας τα λίγο καλύτερα μου φάνηκαν παλιές εγκαταστάσεις λουτρών! Δεν είμαι σίγουρη αν ήταν, αλλά έβλεπα νιπτήρες, ντουζ και παραβάν ανάμεσα στα γκρέμια…

Τελικά ο δρόμος αυτός κάπου οδηγούσε…είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το σταθμό και κάποια στιγμή συναντήσαμε έναν ακόμα αγωγό, τελείως στεγνό. Κάποιοι είχαν βάλει μία ξύλινη σκάλα για να κατεβαίνεις και το επιχειρήσαμε. Είχαμε βγει στη παραλία που κοιτάζαμε πριν από μακριά και βλέπαμε κάποιους λιγοστούς λουόμενους! Προχωρήσαμε κι άλλο μέχρι να βρούμε ένα μέρος καλό να μπούμε στη θάλασσα, γιατί σε αρκετά σημεία είχε βράχια. Η ζέστη είχε βαρέσει κόκκινο, στη παραλία δεν είχε πουθενά σκιά και η βουτιά πλέον δεν έπαιρνε άλλη αναβολή…

Μετά τη δόση δροσιάς πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Τα σκαλιά μου φαίνονταν πιο υποφερτά τώρα που ήμουν βρεγμένη, οπότε το πήρα απόφαση να ακολουθήσω τον bro που ήδη είχε ξεκινήσει προς αυτά….…Το αρχικό μέρος της διαδρομής είχε σκιά, γιατί περνάς ανάμεσα από βλάστηση. Όσο ανέβαινες όμως η βλάστηση μειώνονταν. Επίσης έχει παγκάκια για ξεκούραση σε αρκετά σημεία! Όμως από ένα σημείο και μετά σε βαράει ο ήλιος αλύπητα και η Sassenach λίγο πριν φτάσει στο τέρμα κόντεψε να παραδώσει πνεύμα!!!.... Η θέα ήταν φοβερή πάντως από εκεί πάνω!!!

Όταν φτάσαμε τελικά πάνω στο χωριό, βρήκαμε ένα σημείο με ίσκιο και καθίσαμε λίγο να ξαποστάσουμε. Ανοίγω το κινητό και βλέπω ότι έχω μήνυμα από το κατάλυμα που είχαμε κλείσει για τη σημερινή διαμονή μας στη La Spezia. Είχαμε ενημερώσει ότι θα φτάναμε μετά τις 20:00 και στην κράτηση έλεγε ότι το check in είναι μέχρι τις 20:00. Οπότε μας ζητούσαν να αυτοτσεκινιαστούμε. Δεν το είχαμε ξανακάνει και στην αρχή διστάσαμε….μετά είπαμε να το πάρει το ποτάμι και όσο η σκιά ήταν παχιά εγώ ξεκίνησα τα διαδικαστικά και ο bro πήγε να γεμίσει τα μπουκάλια μας με νερό από μία βρύση εκεί κοντά.

Αφού έλαβα όλες τις οδηγίες για το πώς θα μπούμε στο κατάλυμα και πως θα βρούμε το χώρο του πάρκινγκ, ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο χωριό. Η Corniglia είναι το μοναδικό χωριό που δεν έχει άμεση πρόσβαση στη θάλασσα. Το όνομα της το έχει πάρει από την ρωμαϊκή οικογένεια Gens Cornelia, στην οποία ανήκε αρχικά αυτή η γη. Βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, ύψους περίπου 100 μέτρων, και από τις τρείς πλευρές του περιβάλλεται από αμπελώνες, ενώ η τέταρτη πλευρά βλέπει σε μια απότομη πλαγιά προς τη θάλασσα. Με το αυτοκίνητο μπορείς να φτάσεις πολύ κοντά στο χωριό και γενικά είναι πιο ξεκούραστο το περπάτημα στα δρομάκια του.

Όταν φτάσαμε στη κεντρική πλατεία του χωριού βρήκαμε ένα μαγαζάκι με γρανίτες και πήραμε από μια για να δροσιστούμε. Με τόση ζέστη δεν είχαμε όρεξη για φαγητό…Η γρανίτα αυτή μου έχει μείνει, όχι επειδή ήταν νόστιμη (που ήταν), αλλά επειδή ήταν ο μοναδικός τρόπος να κατεβάσω θερμοκρασία εκείνη τη στιγμή! Με τη γρανίτα, λοιπόν, ανα χείρας συνεχίσαμε τις τσάρκες μας.

Κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα σημείο, στην άκρη του λόφου, όπου κάτω χαμηλά βλέπαμε μια μικρή παραδεισένια παραλία! Εκείνη τη στιγμή άρχισα να αμφιβάλω αν είχα καταλάβει σωστά ποια είναι η παραλία που έψαχνα και αν τελικά είχα βρει τη σωστή… Για να κάνεις μπάνιο σε αυτή τη παραλία που βλέπαμε έπρεπε να κατέβεις την απότομη πλαγιά (αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι) και να ξανανέβεις για να φύγεις! Με τη σκέψη και μόνο αυτής της ανηφόρας στην απότομη πλαγιά, η Sassenach είδε κάτι εγκεφαλικά να περνάνε ξώφαλτσα και παράτησε την ιδέα του δεύτερου μπάνιου αμέσως!….

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σταθμό για να πάρουμε το τρένο για το επόμενο χωριό, τη Manarola.

Συνεχίζεται…

 

[Iris_90]

Έρωτας με τη πρώτη ματιά το Cinque Terre !!!

 

[Sassenach77]

20 Ιουλίου 2021 – Cinque Terre, La Spezia

Manarola

Για να φτάσεις στο χωριό από το σταθμό, περνάς από ένα τούνελ. Στη συνέχεια πήραμε το κεντρικό δρόμο και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε. Πλέον είχε μεσημεριάσει για τα καλά και κοιτούσαμε να βρούμε να φάμε κάπου.

Είχε αρκετό κόσμο και δυσκολευτήκαμε να βρούμε να κάτσουμε για φαγητό. Τελικά βρήκαμε ένα τραπέζι στο La Regina Manarola. Αν καθόσουν έξω είχες πολύ ωραία θέα, αλλά έξω δεν είχε τραπέζια και εκτός αυτού έκανε τρομερή ζέστη! Bρήκαμε τραπέζι, όμως, εντός του μαγαζιού που δεν είχε κόσμο γιατί όλοι θέλανε τη θέα, ενώ εμείς τη δροσιά! Τα σερβίτσια που έχουν ήταν πολύ ευχάριστα και το φαγητό ήταν αρκετά καλό.

Η Manarola είναι ο πιο μικρός οικισμός από τους πέντε και το όνομα του προέρχεται από το magna roea, που στη τοπική διάλεκτο σημαίνει "μεγάλος τροχός" από τον τροχό του τοπικού μύλου. Το κρασί που παράγεται εδώ ονομάζεται Sciacchetrà και είναι υψηλής ποιότητας, αλλά δυστυχώς δεν το δοκιμάσαμε…ε ναι, λόγω της ζέστης! Που να πιείς αλκοόλ και μετά να περπατάς στη κάψα....νερό και πάλι νερό!

Η Manarola είναι το ένα από τα δύο χωριά που μου άρεσε περισσότερο!

Monterosso al Mare
Στο σταθμό δεν πήραμε το τρένο για το επόμενο χωριό, αλλά γυρίσαμε πίσω στο Monterosso al Mare, γιατί είχε έρθει η σειρά του! Μόλις βγήκαμε από το σταθμό αντικρύσαμε τη μεγάλη παραλία, που είχαμε δει και το πρωί με περισσότερο κόσμο αυτή τη φορά όμως.

Περπατήσαμε όλη τη via Fegina, ώσπου φτάσαμε στο τούνελ που οδηγεί στο παλιό οικισμό του χωριού.

Το Monterosso είναι το πιο "επίπεδο" χωριό από τα πέντε. Για να πιάσεις ανηφοριές θα πρέπει να ανέβεις πχ στο λόφο των Καπουτσίνων όπου βρίσκεται η μονή. Δεν πήγαμε γιατί δεν είχαμε άλλο χρόνο για σκαρφαλώματα. Μπροστά στο χωριό υπάρχει άλλη μια παραλία, πιο μικρή και ήταν γεμάτη! Είχα διαβάσει για ένα μεγάλο άγαλμα σκαλισμένο σε βράχο, σε μία βίλα που κοιτάει προς τη θάλασσα, το επονομαζόμενο γίγαντα Monterosso αλλά δεν το είδαμε, τουλάχιστον από τα σημεία που κοιτούσαμε, και δεν ασχοληθήκαμε περισσότερο.

Προτιμήσαμε τη βολτούλα στα σοκάκια του χωριού που ήταν πολύ όμορφα! Συναντήσαμε πρώτα τους δύο κύριους ναούς του χωριού, που βρίσκονται σε μία τόσο μικρή πλατεία που δεν έχεις χώρο να τους φωτογραφίσεις ολόκληρους. Τον έναν κάπως τον κατάφερα…

Συνεχίσαμε τη βόλτα στα στενά και τους δρόμους του οικισμού. Τα παλιά κτίρια έχουν την γραφικότητα που διακρίνει τα πέντε χωριά, αλλά υπάρχουν και σημεία που τα κτίρια είναι πιο νέα. Αναμενόμενο, καθώς το Monterosso είναι αρκετά τουριστικό λόγω της εύκολης πρόσβασης σε αυτό με κάθε μέσο. Έχει το μεγαλύτερο πάρκινγκ αυτοκινήτων και τις μεγαλύτερες παραλίες από τα πέντε χωριά.

Στο γυρισμό πήραμε και τα αναμνηστικά μας από τα Cinque Terre και καθίσαμε λίγο σε ένα παγκάκι για να χαζέψουμε τη περατζάδα του χωριού, αλλά κυρίως για να οργανωθούμε για τη συνέχεια.

Γυρίσαμε στη στάση που μας είχε αφήσει το βανάκι το πρωί για να το πάρουμε ξανά και να πάμε πάλι στο χθεσινό μας κατάλυμα να πάρουμε το αυτοκίνητο και να συνεχίσουμε…

La Spezia
Η διαδρομή μέχρι τη La Spezia ήταν πολύ ωραία, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, ότι πρέπει δηλαδή για να απολαύσεις μια ορεινή διαδρομή! Το σημερινό μας κατάλυμα ήταν ένα ξενώνας, ας το πω έτσι, με την ονομασία Affittacamere Lunamar (89,25€/βραδιά χωρίς πρωινό). Ήταν ένα δωμάτιο στο ισόγειο πολυκατοικίας, πολύ κοντά στο σταθμό, είχε συγκεκριμένες ώρες για check in και ιδιωτικό πάρκινγκ για το αυτοκίνητο στα 100 μέτρα από το κατάλυμα, το οποίο όμως δεν συμπεριλαμβάνονταν στη τιμή του καταλύματος και ήταν 15€/ 24ωρο.

Ο οικοδεσπότης μας μου είχε στείλει οδηγίες πως θα βρούμε το κατάλυμα και με ποιους κωδικούς θα μπούμε, πως θα βρούμε το πάρκινγκ και με ποιους κωδικούς θα μπούμε και εκεί, καθώς ήταν ιδιωτικό πάρκινγκ. Στην ουσία ήταν το δικό του πάρκινγκ που μας παραχώρησε έναντι αμοιβής για την οποία δεν μας έδωσε καν απόδειξη…Ο τύπος είχε κάμερες και κουμπάκια παντού!

Είχαμε κάνει self check in αλλά όταν φτάσαμε τον βρήκαμε εκεί, γιατί τελικά είχαμε φτάσει πιο νωρίς απ’ ότι υπολογίζαμε. Το δωμάτιο ήταν πάρα πολύ καλό και σε πολύ βολική θέση για να κάνουμε και την τελευταία μας εξόρμηση για σήμερα στο πέμπτο χωριό των Cinque Terre. Μπανιαριστήκαμε και φύγαμε κατευθείαν για το σταθμό, όπου θα χρησιμοποιούσαμε την κάρτα που είχαμε όλη μέρα για να μετακινούμαστε στο εθνικό πάρκο και είχε ισχύ μέχρι τα μεσάνυχτα.

Riomaggiore
Το Riomaggiore χρονολογείται από τις αρχές του 13ου αι. και όπως όλα τα χωριά του πάρκου έτσι και αυτό στηρίζει την οικονομία του στη παραγωγή κρασιού και στον τουρισμό. Από τον σταθμό μπαίνεις σε ένα τούνελ διακοσμημένο με πλακάκια για να μεταβείς στο κεντρικό δρόμο του χωριού τη via Colombo.

Πρώτα κάναμε μια βόλτα στη via Colombo, κατά μήκος της οποίας έχει μπαρ και εστιατόρια. Κοιτούσαμε συγχρόνως και που θα κάτσουμε για φαγητό.

Μετά κατεβήκαμε στο λιμανάκι του χωριού το οποίο εκείνη την ώρα ήταν ήσυχο και μας έδωσε όμορφες εικόνες του οικισμού!

Γυρίσαμε στο κέντρο του χωριού και πήγαμε κατευθείαν στη τρατορία που μας είχε γεμίσει το μάτι. Ήταν η Trattoria Bar La Grotta με πολύ όμορφο χώρο και το φαγητό ήταν πολύ καλό! Ήπιαμε τις μπύρες μας και χαλαρώσαμε συζητώντας για τη μέρα που είχαμε στα χωριά του πάρκου και πως η ιδανική εποχή για να τα επισκεφτείς είναι άνοιξη ή και φθινόπωρο. Πάντως όχι καλοκαίρι….

Μετά το φαγητό κάναμε πάλι μια βόλτα στο χωριό για να χωνέψουμε. Ο κόσμος ήταν αισθητά μειωμένος και το χωριό είχε μια μυστηριακή ατμόσφαιρα…Το Riomaggiore είναι το δεύτερο χωριό απο τα πέντε που μου άρεσε πάρα πολύ!!!

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, σαν σύγχρονες σταχτοπούτες, κινήσαμε προς το σταθμό για να πάρουμε το τρένο του γυρισμού πριν λήξει η κάρτα που είχαμε για τις μετακινήσεις μας.

Φτάνοντας στο κεντρικό σταθμό της La Spezia επικρατούσε ηρεμία και εμείς χωρίς γοβάκι περπατήσαμε ανάμεσα στα τρένα και βγήκαμε απο το σταθμό να πάμε για νάνι….

.................zzzzzzzzzzzzzz

 

[paefstra]

Ιδιο γουστο εχουμε στα χωρια. Κι εμενα αυτα τα δυο μου αρεσαν.

 

[Sassenach77]

Ιδιο γουστο εχουμε στα χωρια. Κι εμενα αυτα τα δυο μου αρεσαν.

Αντικειμενικά πάντα...

 

[Iris_90]

Όλα τα χωριά της είναι όμορφα , μας προκαλείς όμως : πότε με τις μακαρονάδες με τα θαλασσινά , πότε με τις μοτσαρέλες και πότε με εκείνο το γεύμα με τα μακαρόνια που φάγατε στη Μαναρόλα !!!

 

[Sassenach77]

Όλα τα χωριά της είναι όμορφα , μας προκαλείς όμως : πότε με τις μακαρονάδες με τα θαλασσινά , πότε με τις μοτσαρέλες και πότε με εκείνο το γεύμα με τα μακαρόνια που φάγατε στη Μαναρόλα !!!

Που και να έτρωγα μακαρόνια στη Μαναρόλα.....θα είχα κάνει θραύση!

 

[Iris_90]

Που και να έτρωγα μακαρόνια στη Μαναρόλα.....θα είχα κάνει θραύση!

Τι θες να πεις ;;;