Ινδονησία Αγροτουρισμός στα έγκατα της Σουμάτρα - Σαμοσίρ

[nenena]

Φοβερή η εξέλιξη της ιστορίας σου!

 

[zmaria]

παααααάρα πολύ μου αρέσει η ιστορία σου, αλλά πάρα πολύ και πιο πολύ ακόμα ο ενθουσιασμένος τρόπος γραφής!

 

[eleana_lion]

Η ώρα 7, τα παιδιά στο σχολείο έκαναν την πρωινή τους γυμναστική και εγώ νιώθωντας πολύ καλύτερα (έιχαν ενεργήσει τα χάπια) αποφάσισα να ακολουθήσω την οικογένεια που θα πήγαινε να μνημονεύσει τους τάφους των νεκρών συγγενών τους! Απίστευτοι οι τάφοι που τους έφτιαχναν.. μεγαλοπρεπείς!! Στην αρχή πήγαμε στον τάφο της γιαγιάς ο οποίος ήταν ακόμα μισοφτιαγμένος! Σταθήκαμε όλη η οικογένεια και εμείς γύρω από τον τάφο και ο πατέρας έκανε μια προσευχή. "Αμήν" .. Κάθε ένα μέλος της οικογένειας έβαζε μπροστά από τον τάφο από ένα ανθισμένο κλαδάκι, έλεγε 2 λόγια κ μετά αποχωρούσε. Μετά έπρεπε να περπατήσουμε μισό χιλιόμετρο (με εξαίρεση τον πατέρα που πήγε με το παπί) για να πάμε σε κάτι άλλους τάφους και εκεί ήταν που δεν είχα ξαναδει τέτοιο πράγμα.. Πίστευαν λοιπόν ότι το σώμα του νεκρού πρέπει να τοποθετείτε σε μέρος που θα νιώθει άνετα - "σαν το σπίτι του" - γι αυτο και δεν τους έθαβαν κάτω από την γη αλλά έφτιαχναν τάφους σπιτάκια! (βλ. φωτό) Όταν φτάσαμε εκεί κάναμε την ίδια διαδικασία κ επιστρέψαμε σπίτι!
Είχε έρθει η ώρα να αποχωριστούν τα παιδιά τους γονείς τους... και μετα από πολλές αγκαλιές και φιλιά μας ζήτησαν να τους βγάλουμε μερικές οικογενειακές φωτογραφίες.. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε για την υπέροχη φιλοξενία τους.... Ποζάρανε, ποζάραμε και όλοι μαζί, τους αποχαιρετήσαμε -HORAS!!!- και πήραμε το βανάκι για το κεντρικό χωριό από το οποίο θα πέρναμε το τοπικό λεωφορείο για Parapat. Στο κέντρο του χωριού απ όπου περνούσαν ένα σωρό λεωφορεία, περιμέναμε και το δικό μας.. 1 ώρα περίπου! Οι φίλοι μας είχαν ρωτήσει αν θέλαμε να πάρουμε ιδιωτικό λεωφορειάκι με το κλιματιστικό του και την άνεση του αλλά εγώ επέμενα ότι ήθελα να δοκιμάσω τις τοπικές συγκοινωνίες και να ζήσω όπως αυτοί για λίγο! Και έτσι και έγινε... έφτασε το λεωφορείο μας - πήχτρα!! Κ πουυυ να χωρέσουμε με τα σακίδια μέσα σε τόσο συνωστισμό? Με τα πολλά στριμωχτίκαμε οι μισοί ανάμεσα στα μαθητούδια που επέστρεφαν από το σχολείο και οι υπόλοιποι στις σκάλες του λεωφορείου! Το οποίο ήταν τόσο γεμάτο που η πόρτα του δεν έκλεινε από τον πολύ κόσμο.. δε πειράζει, ήθελα να το ζήσω! Τι κι αν έκανε ένα απότομο φρενάρισμα και μ έπιασε η μάνα μου στον αέρα από το σακίδιο που είχα στη πλάτη? Ήθελα να το ζήσω... Τί κι αν έστεκα μιαμιση ώρα μέχρι να φτάσουμε? Ήθελα να το ζήσω... κ ήμουν και πολύ χαρούμενη!
Το λιμανάκι στο οποίο φτάσαμε καταιδρωμένοι (πέραν του είμασταν ο ένας πάνω στον άλλο, έκανε τρελή ζέστη) ήταν γεμάτο από μικροπωλητές και ένα είδος λαικής αγοράς! Μπορεί τα ρούχα να ήταν ελάχιστα και ψιλοβρώμικα αλλά από φρούτα έσκιζαν! Ανακάλυψα το υπέροχο αυτό φρούτο που τις επόμενες 3 μέρες έτρωγα συνέχεια... Mangosteen !!! (μανγκοστιν) Είναι απίστευτα γλυκό (είμαι λάτρης των γλυκών) και σε σύγκριση με τις τιμές σε άλλα μέρη ήταν πααααρα πολύ φτηνό εδώ (η πενταπλάσια τιμή στην ταιλάνδη) Πήραμε από 2 σακούλες φρούτα, μερικούς φρέσκους λουκουμάδες που έφτιαχναν μπροστά μας (εμείς έχουμε τα σουβλάκια στις λαικές - αυτοί έχουν τους λουκουμάδες με φρούτα ) και μπήκαμε στο καραβάκι για να περάσουμε απέναντι στο μαγικό νησάκι Σαμοσίρ!!!Εκεί συναντήσαμε τον Τζέρι, φίλος των παιδιών από παλιά ο οποίος γεννήθηκε στο νησάκι αυτό κ θα μας βοηθούσε στην ξενάγηση.
Μέσα σε μισή ώρα είχαμε περάσει απέναντι στην περιοχή Τουκ- τουκ. Μας ξεφόστωσαν μπροστά από μια προκυμαία μπροστά από την οποία θα ήταν το πανσιον που θα μέναμε με 12 ευρό... Μαγικά σπιτάκια με εκπληκτική αρχιτεκτόνική σε σχήμα καραβιού, με τις επιβλητικές τους οροφές (στυλ μπατάκ - όπως ακριβώς έχτιζαν τους τάφους) τις μικροσκοπικές πόρτες που έπρεπε να σκύψεις για να μπεις και τον ξαφνικά τεράστιο εσωτερικά χώρο - δυόροφο παρακαλώ!! Αφού ξεφορτώσαμε τα πράγματα μας, νοικιάσαμε μηχανάκια για να αρχίσουμε να εξερευνούμε το νησί.. Τόσο ανυπόμονοι να το φάμε με το μεδούλι!!
Μηχανάκια λοιπόν και βουρ... Η εξοχή απερίγραπτη... η πτώτη μας στάση ήταν σε ένα.. βουνό. Αφήσαμε τα μηχανάκια και ξεκινήσαμε το σκαρφάλωμα! Σε 15 λεπτά είχαμε φτάσει σε μια καλύβα που ήταν και κάποιοι άλλοι τουρίστες και πίναν αράκ.. φρέσκο, ολόφρεσκο! Μπροστά μου ανέβηκε ο άνθρωπος κ το έβγαλε από το δέντρο.. αφού ήπιαμε ένα ποτηράκι (με θέα τους αγρούς και τις αγελάδες) κατεβήκαμε, πήραμε τα μηχανάκια (καταχτηπηθήκαμε) και πήγαμε σε μια άλλη καλύβα. Εκεί είχε και μουσικά όργανα τα οποία έπαιζαν οι ντόπιοι και τραγουδούσαν. ΉπιαΝε άλλο ένα ποτηράκι (με θέα τον γκρεμό) εκεί και κάναμε μια ακόμα στάση για ένα ακόμα ποτηράκι - εγώ δεν ήπια παιδιά, οδηγούσα! Εκεί έπιασαν την κιθάρα ο Τομ και το τουμπερλέκι ο Τζέρι και λιώσαμε στο τραγούδι! Όταν λοιπόν είχε πια σκοτεινιάσει, γυρίσαμε στο ξενοδοχειάκι μας, φάγαμε εκεί και αράξαμε στις ξαπλώστρες που ήταν στην προκυμαία μπροστά στην λίμνη με την υπέροχη θέα.. Μόνο αυτή, αρκούσε για να καταλάβω ότι αυτό το μέρος θα το λάτρευα...

 

[eleana_lion]

Ο τάφος...
Η προκυμαίες....

 

[eleana_lion]

Το υπέροχο σπιτάκι και εμείς πάνω...
Και η θέα μας, το σημείο της απόλυτης γαλήνης μπροστά στη λίμνη..

 

[zmaria]

Πολύ ωραία η συνέχεια! Κι οι τάφοι, τι περίεργοι! Περιμένω κι άλλη συνέχεια, κοίτα μην κάνεις 2 μήνες πάλι να γράψεις!!

 

[renata]

Το να βλέπω οτι πουθενά δεν υπάρχουν πληροφορίες ή ιστορίες για την Σουμάτρα δε ξέρω αν με κάνει περήφανη που επισκέφτηκα αυτήν την χώρα ή λυπημένη που δεν βλέπω να την έχουν κ πολλοί σε εκτίμηση...Βέβαια δεν έχει και τόσα πολλά να κάνεις αλλά τα τοπία είναι μαγικά!.

έ οχι και πουθενά....τωρα θίχτηκα!!
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...-aceh-%F3%E7%EC%E5%DF%EF-%EC%E7%E4%DD%ED.html

 

[eleana_lion]

Με έφαγαν οι έρωτες....

έ οχι και πουθενά....τωρα θίχτηκα!!
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...-aceh-%F3%E7%EC%E5%DF%EF-%EC%E7%E4%DD%ED.html

Συγχώρα με... έχεις δίκιο!! Απλά δεν είδα και πολλά θετικά στοιχεία στην ιστορία σου.. (δικαιολογημένα φυσικά) και εγώ έχω φύγει με πολύ καλές εντυπώσεις από αυτό το μέρος!!! Κ είπα να τις μοιραστώ!

 

[pattyyy]

H ιστορία σου είναι πολύ παραστατική και ξεχωριστή, και οι φωτογραφίες πολύ ιδιαίτερες!

 

[eleana_lion]

Ανάμεικτα συναισθήματα

Ξεκινάμε δυναμικά!!! Εγώ 7 να ξυπνάω και οι υπόλοιποι να είναι στη λίμνη για μπάνιο... Με το που παίρνουμε το πρωινό μας, ρίχνουμε άλλη μια βουτιά στην λίγο παγωμένη για τα γούστα μου λίμνη και πάμε να νοικιάσουμε μηχανάκια!!!
1η στάση χωριό Simanindo: παρακολουθήσαμε παραδοσιακούς χορούς (όπως κάνουν συνήθως για τους τουρίστες) με το ανάλογο αντίτιμο - εισητήριο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες στα παραδοσιακά μουσικά όργανα φορώντας τα καπελάκια τους και παίζοντας ένα μικρό θέατρο
2η στάση Siallagan (η αλλιώς χωριό των καννιβάλων): όπου όπως μας είπαν εκεί ζούσαν ανθρωποφάγοι και σκοτώναν τους ανθρώπους μετά από τελετή μπροστά σε κοινό ανεξαρτήτως ηλικίας! Πολλά γέλια με την μάνα μου να γονατίζει τον Ντένυ (-σκύψε!) και να παίρνει τον... "μπαλτά" για να κάνει την ιεροτελεστία όπως τους προγόνους!! Και ενω φεύγαμε είδαμε το απίστευτο... 2 κοριτσάκια να έχουν ένα ποδήλατο ως μηχάνημα καθαρίσματος καλαμποκιών! Πφ, δε ξέρω πως να το περιγράψω γι αυτό θα αναρτήσω εικόνα!
Αφού χωριστήκαμε με τους ντόπιους φίλους μας (θέλαμε να πάμε σε διαφορετικά μέρη) ξεκινήσαμε εγώ και η μάνα μου τις εξορμήσεις.. Πρώτα κάναμε στάση στο υπέροχο "Ρέγγε" εστιατόριο - μπαρ με την εκπληκτική θέα - να φάμε ένα νασι γκοράνγκ.. Στη συνέχεια πήραμε το μηχανάκι και περάσαμε από βουνά και λαγγάδια θέλοντας να φτάσουμε στην άλλη άκρη του νησιού αλλά διασχίζοντας το και όχι περιμετρικά! Τεράστιες εκτάσεις πράσινου... Στον δρόμο λοιπόν συναντάμε 2 κοριτσάκια, το ένα να τραβάει ένα βόδι και το άλλο να κάθεται πάνω του, κουβαλώντας τα.. κουζινικά τους! Μας έκαναν χίλιες δυο πόζες και όσο ευχαριστιόταν αυτά, τόσο εμείς τα τραβούσαμε φωτογραφίες!Πήραν και τις καραμέλες τους!(Τι δασκάλα θα ήμουν χωρίς καραμέλες στη τσέπη μου Πολύ εντύπωση μας έκανε τόσο μικρά και να βρίσκονται στη μέση του πουθενά!
Ο καιρός χαλούσε.. ευτυχώς μετά από πολύ ώρα οδήγησης βρήκαμε ένα χωριό!!! Που είχε παζάρι!! Υπέροχα! Χαζέψαμε, πήραμε και κάτι τέλεια μπλουζάκια και φυσικά τους διάσημους λουκουμάδες!!! Αλλά ξεκίνησε βροχή.. και το κακό ήταν ότι ήταν απόγευμα και έπρεπε να φύγουμε πριν νυχτώσει.. Σύμβασα την μάνα μου να φύγουμε με βροχη.. Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει! Παραλίγο βέβαια να στοιχίσει τη ζωή μας αυτή η απόφαση αλλά είχαμε άγιο! (γλιστρήσαμε με το μηχανάκι και γλιτώσαμε παρα τρίχα να μη πέσουμε σε ρεματιά) Η βροχή να γίνεται μπόρα και στην επιστροφή μας να συναντάμε τα κοριτσάκια με το βόδι, ολόγυμνα να κουβαλάνε το βόδι και τα κουζινικά που προφανώς είχαν πάει να τα πλύνουν κάπου (να πλυθούν και αυτά) και επιστρέφαν σπίτι τους! Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να τους δώσουμε τους λουκουμάδες!! Και μπράβο τους!
Αφού φτάσαμε στη πανσιόν μούσκεμα και κάναμε το μπάνιο μας, κατεβήκαμε στο εστιατόριο όπου είχε χορούς Bata και ορχήστρα! Μα πόσες εκπλήξεις πια αυτό το μέρος; Δε προλάβαινες να βαρεθείς!!!!! Εκεί ήρθαν και οι φίλοι μας, φάγαμε όλοι μαζί, ήπιαμε τις μπύρες μας, παίξαμε και λίγο μπιλιάρδο - προσφορά του ξενοδοχείου - και όλοι για ύπνο.

 

[NTINA]

Μόλις ανακάλυψα την τρελοιστορία σας και να σας πω την μαύρη αλήθεια, ζήλεψα πολύ:xmas_evil:
γιατί αυτό ακριβώς, θέλω να το ζήσω κι εγώ,με το μπουμπούκι μου.
Οι εικόνες καταπληκτικές:xmas_wink:

 

[ikarialover]

Κι εγώ μόλις διάβασα την καταπληκτική ιστορία σου! Έζησες μοναδικές εμπειρίες ζώντας σε σπίτι ντόπιων! Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεις χρόνο να συνεχίσεις τη συγγραφή..