Ινδονησία Αγροτουρισμός στα έγκατα της Σουμάτρα - Σαμοσίρ

[eleana_lion]

Το να βλέπω οτι πουθενά δεν υπάρχουν πληροφορίες ή ιστορίες για την Σουμάτρα δε ξέρω αν με κάνει περήφανη που επισκέφτηκα αυτήν την χώρα ή λυπημένη που δεν βλέπω να την έχουν κ πολλοί σε εκτίμηση...Βέβαια δεν έχει και τόσα πολλά να κάνεις αλλά τα τοπία είναι μαγικά!Το ταξίδι αυτό το πραγματοποίησα με την μητέρα μου την οποία αποκαλώ και καλύτερη μου φίλη!
Κουβαλώντας λοιπόν την ίδια τρέλα μάνα και κόρη αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την "εκδρομή" 2 αγοριών οι οποίοι θα πήγαιναν να δουν την οικογένεια τους! Πολύ μπερδεγουέι η κατάσταση αλλά δεν έχει σημασια.. θα επιχειρήσω για το καλύτερο (παρακαλώ να είσαστε επιεικείς γιατί είναι η πρώτη μου προσπάθεια)
Το ταξίδι ξεκίνησε από Μπαλί. Εκεί γνωρίσαμε 2 αδέρφια τα οποία ήταν από την Σουμάτρα κ είχαν βοηθηθεί από έναν Ιάπωνα μεγαλοεπιχειρηματία για να
ανοίξουν ένα μαγαζί για σερφ. ουδεμία σχέση εγώ με το άθλημα... απλά γυρνούσαμε από το κλάμπινγκ κ ήταν στον δρόμο μας, έπαιζαν κιθάρες έξω από το μαγαζί (μαζί και τουρίστες και άλλοι φίλοι τους)κ μας πρότειναν να καθήσουμε μαζί τους για να μας αφιερώσουν ένα τραγούδι.(σαν χόμπι/κομπίνα το είχαν όπως ανακαλύψαμε αργότερα - με το να σταματάνε τουρίστες και να τους προτείνουν να καθήσουν στη παρέα τους πίστευαν θα έβγαζαν και τους "αυριανούς" πελάτες!) Κάπως έτσι ξεκίνησε μια φιλία από τις πολλές που γίνονται στις διακοπές. Κάθε μέρα και νύχτα περνούσαμε από το μαγαζί - ήταν ο δρόμος μας για το ξενοδοχείο μας - και ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα και να βγαίνουμε,πίνουμε,τρώμε μπουλούκι.Τουρίστες και Ινδονήσιοι!
3 μέρες μετά και αφού είχαμε φάει την βροχή της ζωής μας (χάλια οι εντυπώσεις μου απ το Μπαλί αλλά δεν ειναι του παρόντος) μας εξομολογήθηκαν τα 2 αδέρφια ότι πέθανε η γιαγιά τους και θα πήγαιναν να της κανουν την κηδεία. Εμείς ούτε που ξέραμε που πέφτει η Σουμάτρα... αλλά η πρόταση έγινε και φυσικά μόνο 2 τρελές θα την δεχόταν! συγκεκριμένα ο μεγάλος αδερφός Τομ έκλεισε εισητήρια για την μέρα της κηδείας κ οι υπόλοιποι που δεν βρήκαμε την ίδια μέρα(ο αδερφός Ντενυ, η μανα μου, εγώ κ μια γαλλιδούλα που ήθελε να ακολουθήσει) βρήκαμε 2 μέρες μετα! πφ... πραγματικά το να χάσουμε τέτοια κηδεία ήταν πολύ κρίμα. κ τώρα ακούγεται σαν αχαριστία και ντροπή αλλά παρακάτω θα το δικαιολογήσω...
Βγάλαμε λοιπόν τα εισητήρια, φτιάξαμε βαλίτσες και πανέτοιμοι για την χώρα των ανάμεικτων για μένα συναισθημάτων... ούτε ξέραμε που πάμε..

 

[_antonis_]

Πολύ ωραία!!
Γιατί να είναι ντροπή που λές οτι έπρεπε να' σαι στην κηδεία; Καθένας μας δε θα' θελε να το χάσει αυτό!! Αλλά περιμένουμε και για λεπτομέρειες που θα μας πείς...

 

[pattyyy]

Ξεκινάς την ιστορία σου με πρωτότυπο τρόπο...Η σύνθεση της παρέας σας είναι τρελή!-) Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[nenena]

Wild καταστάσεις! Περιμένω να διαβάσω τι έκανε όλη αυτή η παρέα στη Σουμάτρα!

 

[Eftichia]

τι περιεργη ιστορια !!!! περιμενω και εγω την συνεχεια......

 

[eleana_lion]

Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα θα έπρεπε να το ονομάσω αυτό το ταξίδι... Ξεκινήσαμε από το αεροδρόμιο του Denpasar με LionAir για Jakarta! Μία ωρίτσα με το αεροπλάνο, ούτε που το καταλάβαμε. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο εγώ ήθελα τουαλέτα.. για ψιλό βέβαια.. και εκεί ήταν που μου γεννήθηκε η απορία που κανένας ντόπιος δε μου έλυσε ποτέ! πως σκ@τα σκουπίζοντε όλοι? Κ καλα λέει πλένοντε με το "τσιριχτίρι" που λέγαμε και μεις.. αλλά οκ, πλένοντε με το εργαλείο.. μετα? Δεεεεεε σκουπίζοντε? με τα νερα μένουν? πφφφφφ Εγώ πάντως από το πρώτο μου ταξίδι είχα προμελετήσει.. (πάλι καλα δηλαδή).
Το αεροδρόμιο πολύ περίπλοκο.. αλλά την βρήκαμε γρήγορα την άκρη.Κ τώρα ξεκινάν οι περιπέτειες...
Μας έκαναν chech in και περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής. κατά τις 3 ήταν η πτήση. στις 2 λοιπόν (δικό μου λά8ος) ξεκινήσαμε να μπαίνουμε στο επόμενο δωμάτιο που θα μας έβγαζε στο υπόγειο για να πάμε στο αεροπλάνο. (μας είχαν κάνει check in) πάω να μπω στο λεωφορείο (που πήγαινε στο αεροπλάνο) δείχνουμε τα εισητήρια στα παιδιά που δούλευαν εκεί κ μας λένε ότι δεν είναι αυτό το σωστό λεωφορείο. (με το ένα πόδι μέσα στο λεωφορείο εγω) μας πάνε άρον άρον πάνω για να τσεκάρουν λέει τα εισητήρια. τα ξανατσεκάρουν κ λένε ότι θα φύγει σε 1 ώρα. Λογικό αφού έκανα εγώ την βλακεία.Ή εμείς είμασταν τελείως ηλίθιοι ή αυτοί δεν ήξεραν τι τους γίνεται - δεν εξηγήται αλλιώς,2 φορές τα τσέκαραν. περιμέναμε... σε μισή ώρα βγάζουν ανακοίνωση. πάμε λοιπόν να πάρουμε το αεροπλάνο μας να πάμε στην ευχή του θεού. περνάμε τα check in ξανα (λεωφορείο γι' αυτό το αεροπλάνο δεν είχε) Μπαίνω μέσα στο αεροπλάνο..(αφού δείχνω στην αεροσυνοδό το εισητήριο μου) και... "Μαμά, μας έχουν πάρει τις θέσεις...ρε μαμά!" , "Ε δε πειράζει παιδί μου, κάτσε απο πίσω" Στρογγυλοκάθομαι και γω.. κ έρχεται ένα γομάρι κ προφανώς ήθελε να καθήσει στη θέση του. Έβαλα τον Ντένυ να καθαρήσει.. κ ούτε αυτός δε πορούσε να συννενοηθεί! "Σηκω μαμά να καθήσουν στις θέσεις τους κ βλέπουμε τι κάνουμε", "Εγώ δε το κουνάω!!" "Σήκω ρε σου λέω, θα μας βγάλουν έξω σηκωτούς1"Τελικά σηκώθηκε...και μας πετάξαν έξω....κ να χω κ τον άλλο να στεναχωριέται ότι δε θα δει την οικογένεια του τελικά αντί να πάει να μιλήσει μαζί τους! πφ... βρήκα επιτέλους κάποιον να συννενοηθώ κ τελικά... μας είχαν βάλει σε λάθος αεροπλάνο!! μα είναι δυνατόν? μετά απο τόσα check???????? ελεος όμως! Επακόλουθο ήταν μετά να τρέχουμε να προλάβουμε την πτήση μας... Συμπέρασμα...? Δικό σας..
Δυομιση ώρες μετά προσγειωθήκαμε στο Μεντάν. Από εκεί μετά από πολλάααααα παζάρια και μια στάση στα Carrefour για φαγητό φτάσαμε στο χωριό Padang Tualang όπου μας άφησε ο οδηγός. Η διαδρομή ήταν από τις πιο υπέροχες και αξιοθαύμαστες που έχω κάνει, το πράσινο ήταν τόσο μαγικό που αν ο οδηγός δεν οδηγούσε τόσο γρήγορα θα την είχαε απολαύσει ακόμα καλύτερα. Είναι τρελοί αυτοί οι Σουματρανοί στην οδήγηση.. Τα χαμε κανει πάνω μας έτισ όπως πήγαινε..κ σε όοοολη την διαδρομή δε σταμάτησε να τραγουδάει! Ήρθαν τα αδέρφια να μας πάρουν.. κ όταν λέω αδέρφια ήταν 6 και όχι 2 που νομίζαμε αρχικά.. μπήκαμε στο... ας το πούμε βαν (λεωφορειάκι σαν τα τοπικά της ταιλάνδης χωρίς παράθυρα και πόρτες με σκεπαστή καρότσα που επικοινωνεί όμως με τον οδηγό) και 1 ώρα μετά φτάσαμε στο χωριό των παιδιών... Μας υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά γονείς και φίλοι, πραγματικά μπράβο τους γιατι είμασταν 3 τελείως άγνωστα γι αυτούς άτομα. κ μετα ήρθε "Η" έκπληξη... Μας είχαν προετοιμάσει βέβαια εκ προτέρων αλλά λίγο... μας είχαν πει ότι μπορεί να μη μας άρεσε ο τρόπος διαβίωσης τουςκ ότι ίσως ήταν καλύτερα να μείνουμε σε ξενοδοχείο αν δε μας άρεσε κ είχαμε πει να δοκιμάζαμε την πρώτη νύχτα κ μετά θα κρίναμε κ θα κάναμε ανάλογα.
Ένα μακρόστενο σπίτι με 2 υπνοδωμάτια, στο ένα κοιμόταν ο παππούς(που έχασε την γυναίκα του) και στο άλλο οι γονείς. όπως έμπαινες στο σπίτι είχαν μια τεράστια ψάθα στο... living room στην οποία έτρωγαν, κάπνιζαν, έπαιζαν μουσική, άραζαν γενικά και.. κοιμόταν! εκεί λοιπόν κοιμόταν τα παιδια.. στο πάτωμα. μετά ήταν ο διάδρομος ο οποίος απο δεξιά είχε το δωμάτιο του παππού ( ψιλοτυφλός κ μεγάλος άνθρωπος) κ αριστερά την τηλεόραση κ καθώς πήγαινες προς την κουζίνα στ αριστερα ήταν το δωμάτιο των γονιών κ δεξιά είχε ένα διπλό κρεβάτι στο οποίο θα κοιμόμασταν εγώ με την μητέρα μου. Η γαλλιδούλα στο πάτωμα με τους υπόλοιπους. Μεγάλη η χάρη μας, είχαμε και κρεβάτι!Μετά το κρεβάτι είχαν ένα τραπέζι - περίεργο γιατί δεν έτρωγαν σε αυτό - και μια τοθαλέτα σαν αυτές που έχουμε στο υπνοδωμάτιο. Άνοιγες μια πόρτα και.. Η κουζίνα και το μπανιο. με οροφή η οποία ήταν μισοκτισμένη, μπορούσες δηλαδή να πας να πιεις νερό κ να βλέπεις κ τ αστέρια .. με τσιμέντο (τουλάχιστον το υπόλοιπο σπίτι είχε πλακάκια) πιατα κ ποτήρια πλαστικά, και μια γάτα να ζει μέσα στη κουζίνα. Ευτυχώς μπορούσε να βγει από την οροφή! Όσο για το μπάνιο... εννοείται γούρνα, κουβά για το μπάνιο σου κ για ότι άλλο χρειαζόταν να πλυθεί (βλ. πιάτα). ούτε πλακάκια, ούτε νεροχύτη, ούτε κάτι ν ακουμπήσεις την πετσέτα σου. Μπορεί η γυναίκα-μάνα να ήταν με μια σκούπα κ μια σφουγγαρίστρα όλη μέρα αλλά την έννοια "φάρμακο για τις βρωμιές" δεν την ξέρουν. Αντιθέτως αυτοί πεντακάθαροι! Όλα τα μέλη της οικογένειας! Η μάνα έναν έναν τους διέταζε κ πήγαιναν για μπάνιο 2 φορές την μέρα! Καθήσαμε για λίγο ήπιαμε 2 μπύρες και συζητήσαμε όσο μπορούσαμε με την οικογένεια (ήξεραν λίγα Αγγλικά) Εξαντλημένοι όπως είμασταν όλοι πέσαμε να κοιμηθούμε χωρίς να ξέρουμε που βρισκόμαστε καν. Αλλά είπαμε, εμείς τρελές είμαστε! Ο αγροτουρισμός ξεκινησε...

 

[nenena]

Αν έχεις ανέβασε και καμιά φωτογραφία να συνοδέψει την ιστορία σου.

 

[Eftichia]

πραγματικα ειστε φοβερες !!!!θαυμαζω τη μαμα σου.....
τι να εχει αραγε η συνεχεια?

 

[eleana_lion]

Η ψάθα

 

[LULLU]

..ωραια η ιστορια σου για ενα νησι που η ρενατα και εγω το ζησαμε σε διαφορετικες συνθηκες.. αυτο με τα αεροπλανα ειναι τελικα συνταγη παγια σε αυτη τη χωρα...

 

[renata]

..ωραια η ιστορια σου για ενα νησι που η ρενατα και εγω το ζησαμε σε διαφορετικες συνθηκες.. αυτο με τα αεροπλανα ειναι τελικα συνταγη παγια σε αυτη τη χωρα...

Στη Σουμάτρα θα ξαναπαμε αγαπημένη μου φίλη..χωρίς τσουναμια..
γιατί το αγαπήσαμε και το πονέσαμε πολύ αυτο το νησί!!

 

[KLEOPATRA]

Οντως πολυ τρελιαρικη ιστορια!!!
Μου αρεσει που εισαστε πολυ ανετα ατομα ..προσαρμοζεστε στις καταστασεις και επιζητατε την περιπετεια ...δηλ δεν λετε τιποτα"δυσκοιλια"του στυλ: μα δεν τους ξερουμε..μα που θα παμε τωρα..μα ειναι εκτος προγραμματος κλπ κλπ