ΗΠΑ Όταν οι άλλοι έψηναν αρνί εγώ άκουγα μουσική (ή Πάσχα 2015 στη Νέα Υόρκη)

[gelf]

Προς: emouli.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και συγγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντηση. Ένα ταξίδι στη Βραζιλία από 19-05-2015 έως 27-05 2015 με αποδιοργάνωσε ελαφρώς.

Επί του θέματος τώρα:.
Πληρώνεις είσοδο στα μπαρ με live μουσική, είσοδο κυμαινόμενη από 27 (ΒΒ King) έως 35 δολάρια (Blue Note) ανάλογα με το κατάστημα και το συγκρότημα.
Κατά τα λοιπά πληρώνεις ότι πάρεις με λογικές τιμές (πχ ένα ποτήρι Glenfiddich –όχι μεζούρα – κόστιζε 8 έως 10 δολάρια).
Νομίζω (από την εμπειρία μου) – χωρίς όμως να είμαι σίγουρος – ότι η είσοδος είναι των καλλιτεχνών και η κατανάλωση του καταστήματος.

Ας συνεχίσω την ιστορία με το επόμενο κεφάλαιο.


Κεφάλαιο 10

Μια μικρή βόλτα στο Μπρούκλιν και BB King.

Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε στο Μπρούκλιν. Βγήκαμε από το μετρό ανατολικά του ποταμού Ιστ.

Περπατήσαμε στην περιοχή,

φτάσαμε στη Willow street και στη συνέχεια στην Κράνμπερι street, όπου στις κατοικίες ομοσπονδιακού ρυθμού από τούβλα ή από αμμόλιθο έζησαν για αρκετά χρόνια πολλοί διάσημοι δημιουργοί, όπως ο Τρούμαν Καπότε, ο οποίος στο κτίριο Willow street 70

έγραψε το «Εν Ψυχρώ» και το «Πρόγευμα στο Τίφανις». Επίσης το σπίτι στο 144 της ίδιας οδού ανήκε στον Άρθουρ Μίλερ. Περπατήσαμε αρκετά σ’ αυτή την περιοχή του Brooklyn.

Στη συνέχεια περνώντας από το Κολούμπια Χάιτς, όπου στον αριθμό 142 ήταν το σπίτι του Νόρμαν Μέιλερ, κατεβήκαμε προς τον παραποτάμιο δρόμο στην ανατολική όχθη του ποταμού Ιστ προκειμένου να απολαύσουμε τη θέα προς τη γέφυρα του Brooklyn, προς το Manhattan και προς το άγαλμα της ελευθερίας.

Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο σε παγκάκι, προχωρήσαμε προς την άλλη πλευρά της γέφυρας Brooklyn και βρεθήκαμε κάτω από τη γέφυρα Manhattan.

Κάναμε μια μικρή βόλτα στο παραποτάμιο πάρκο που υπάρχει μεταξύ των γεφυρών Brooklyn και Manhattan.

Κάποια στιγμή πεινάσαμε και μπήκαμε σε ένα μαγαζί για χάμπουργκερ και μπύρα.

Όταν τελειώσαμε πήραμε το μετρό, κατεβήκαμε στο σταθμό Πεν, θαυμάσαμε άλλη μια φορά το Madison Square Garden και στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το φωτογραφικό κατάστημα BH Photo για να αγοράσουμε κάποια αξεσουάρ και για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας.

Τέσσερις δρόμους παραπάνω ήταν το ξενοδοχείο μας. Ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας για ένα σύντομο ντους και λίγη ξεκούραση. Ήμουν ανυπόμονος το BB King μας περίμενε!

Την ημέρα που γράφω αυτό το κείμενο, δηλαδή τις 15-05-2015, είχα μόλις διαβάσει ότι πριν από λίγες ώρες ότι ο βασιλιάς BB King είχε πεθάνει. Για να αποτίσω φόρο τιμής έβαλα τη μπλούζα που είχα αγοράσει στο κατάστημα και ένα δίσκο του να παίζει στο στερεοφωνικό. Ας επιστρέψω όμως ένα μήνα πριν στις 13-04-2015, όπου το μπλουζ-μπαρ BB King μας περίμενε.

Και επιτέλους BB King. BB King και Mary Bridget Davies.

Φτάνω στο μπλουζ μπαρ και η συναυλία αρχίζει. Παραγγέλλω ένα Glenfiddich.

Το show ήταν προγραμματισμένο για ενενήντα λεπτά αλλά κράτησε εκατόν πενήντα λεπτά. Η Mary Bridget Davies

και η μπάντα της

ξεσήκωσαν τον κόσμο. Την τελευταία ώρα παρακολουθήσαμε τη συναυλία όρθιοι και συμμετέχοντες.

Όταν τελείωσε η συναυλία ήπιαμε στο μπαρ ένα τελευταίο ποτό,

αγοράσαμε αναμνηστικά και πήραμε ένα ταξί για downtown

και συγκεκριμένα για West Village και Meatpacking District, όπου φάγαμε και ήπιαμε τα τελευταία ποτά της ημέρας (μάλλον της νύχτας). Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο η ώρα ήταν περασμένες 03.00πμ.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 11

Γέφυρα του Μπρούκλιν και Σέντραλ Παρκ.

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε πολύ νωρίς. Σχεδόν μαζί με τον ήλιο, τελείως ασυνήθιστο για μένα. Όμως την προηγούμενη ημέρα είχαμε αφήσει μια εκκρεμότητα. Το πέρασμα της γέφυρας Brooklyn. Δεν μου αρέσουν οι εκκρεμότητες. Όμως την προηγούμενη ημέρα δεν το επιχειρήσαμε λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας την οποία όμως την είχαμε αντίθετα. Ξυπνήσαμε ύστερα από λίγες ώρες ύπνου. Φάγαμε ελάχιστο πρωινό, πήγαμε γρήγορα στο σταθμό του μετρό, κατεβήκαμε στο Brooklyn στο σταθμό High St, όπου είχαμε χρησιμοποιήσει και την προηγούμενη ημέρα και ανεβήκαμε στη γέφυρα.

Όταν ανεβήκαμε στη γέφυρα η ώρα ήταν 07.35πμ και για ύπνο είχαμε πάει αρκετή ώρα μετά τις 03.00πμ. Την προηγούμενη ημέρα είχε εκτυφλωτικό ήλιο. Αυτό το πρωινό είχε ελαφρύ ψιλόβροχο. Αρχίσαμε να περπατάμε στη γέφυρα με δυτική κατεύθυνση προς το Manhattan, παρατηρώντας και την σε πολλά επίπεδα κυκλοφοριακή κίνηση στο Brooklyn.

Συνεχίσαμε την πορεία μας κατά μήκος της γέφυρας με συντροφιά το ψιλόβροχο, παρατηρώντας τα στοιχεία της γέφυρας Brooklyn,

τη γέφυρα Manhattan,

το παραποτάμιο πάρκο στο Brooklyn,

αχνά λόγω ομίχλης το άγαλμα της ελευθερίας και τα κτίρια στο Manhattan.

Ύστερα από 35 λεπτά με πολλές στάσεις για φωτογραφίες,

φτάσαμε στο Manhattan,πήραμε το μετρό, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ολοκληρώσαμε το πρωινό μας.

Ξεκουραστήκαμε λίγο κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό του μετρό και κάναμε μια μικρή βόλτα στο Midtown. Η βροχή είχε σταματήσει.

στην Park Av και στην 5η λεωφόρο και καταλήξαμε στο Central Park.

Για το Central Park, έκτασης 3,41km2, αναφέρθηκα αναλυτικά στο κεφάλαιο 5 κατά την πρώτη μου επίσκεψη. Μας άρεσε πολύ και αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μια βόλτα μέσα σ’ αυτό.

Προχωρήσαμε βόρεια στο πάρκο, φωτογραφίσαμε ένα σκιουράκι

και φτάσαμε στο Belvedere

στο ύψος της 79ης οδού. Η θέα από το μικρό πέτρινο κάστρο είναι υπέροχη. Οι βεράντες του κάστρου προσφέρουν ίσως την ωραιότερη θέα προς το πάρκο και προς την πόλη.

Βόρεια του κάστρου βρίσκεται το θέατρο Ντελακόρτε, όπου κάθε καλοκαίρι παρουσιάζονται γνωστά έργα (κυρίως του Σαίξπηρ) με γνωστούς ηθοποιούς.

Κατεβήκαμε από το κάστρο και περπατώντας προς την κεντρική λίμνη, παρατηρούσαμε διάφορα πτηνά (όπως ο τρυποκάρυδος της παρακάτω φωτογραφίας, αλλά και ένα άλλο πτηνό πολύχρωμο),

και ζώα όπως ο σκίουρος της παρακάτω φωτογραφίας,

ενώ στην περιοχή αυτή (δυτική) με φάτσα στο πάρκο υπάρχουν διάφορα φημισμένα κτίρια όπως οι δίδυμοι πύργοι Σέντραλ Παρκ Ουέστ, από τα σημαντικότερα οροθέσια της Νέας Υόρκης κτίριο το οποίο κατασκευάστηκε λίγο πριν από τη μεγάλη οικονομική κρίση του μεσοπολέμου.

Φθάνοντας στην κεντρική λίμνη, καθίσαμε σε’ ένα παγκάκι για να ξεκουραστούμε και να εμπεδώσουμε τις εικόνες γύρω μας.

Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Κάποια στιγμή έπρεπε να σκεφτούμε τι θα κάναμε στη συνέχεια. Είχαμε κοιμηθεί πολύ λίγο. Σκεφτήκαμε προς στιγμή να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Όμως ήταν η τελευταία ολόκληρη ημέρα (ή μάλλον και νύχτα) στη Νέα Υόρκη. Βέβαια υπήρχε η ανάγκη για ξεκούραση. Κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω τις κακές σκέψεις.

Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς W4 St και Washington Square. Στην αγαπημένη μας περιοχή.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 12

Washington Square, Greenwich Village και το βράδυ Blue Note.

Κατεβήκαμε από το μετρό στο σταθμό W4 St – Wash Sq και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία (ή πάρκο) Ουάσινγκτον. Για την Washington Square Park έχω αναφερθεί αναλυτικότερα στο κεφάλαιο 6. Υπήρχε ζωντάνια, όπως είχε αναφερθεί λόγω και του πανεπιστημίου, αλλά και από το ότι υπήρχε πολύς κόσμος στην πλατεία,

εξασκώντας διάφορες δραστηριότητες,

ενώ μια υπέροχη μπάντα έπαιζε κλασσική jazz κοντά στην αψίδα της πλατείας.

Στη συνέχεια κατηφορίσαμε νότια και ακολουθώντας τις συνήθειες των κατοίκων της Νέας Υόρκης σχετικά με το happy hour, μπήκαμε σε ένα καλόγουστο μπαράκι

με ωραία μουσική, προκειμένου να απολαύσουμε τα πρώτα μας κοκτέιλ.

Όταν φύγαμε από το μπαράκι, συνεχίσαμε νότια έως το επόμενο τετράγωνο όπου συναντήσαμε τη Bleecker Street, δρόμο στον οποίο υπάρχουν πολλά μπαρ και ρεστοράν (όπως είχα αναφέρει στο κεφάλαιο 6, εκεί είναι και το κλαμπ Terra Blues). Στο δρόμο αυτό ξεκίνησαν την πορεία τους μεγάλοι μουσικοί, όπως ο Jimi Hendrix, o Bob Dylan, o Μπρους Σπρίγκστιν κλπ.

Τα μπαράκια ήταν γεμάτα κόσμο το ίδιο και οι πλατείες που συναντούσαμε στην περιπλάνησή μας.

Στο δρόμο μας τη Bleecker Street παρατηρούσαμε ότι εκτός από τα πολλά μπαρ και ρεστοράν, υπάρχουν και ανθοπωλεία

και βιβλιοπωλεία

και καταστήματα με πολλές συλλογές από δίσκους βινυλίου.

Κάποια στιγμή πεινάσαμε, είχαμε πλέον φτάσει στο Greenwich Village και αποφασίσαμε να πάμε σε ένα από την Κυριακή δοκιμασμένο μπαρ-ρεστοράν. Την Κυριακή εκεί είχαμε πιεί τα κοκτέιλ μας, αλλά είχαμε παρατηρήσει ότι είχε και καλό φαγητό. Είμαστε δίπλα οπότε ξαναμπήκαμε στο Place. Δεν απογοητευτήκαμε. Το φαγητό ήταν πολύ καλό και συνοδεύτηκε από δύο μπουκάλια Pinot Noir Καλιφόρνιας.

Χαμογέλασα γιατί μου ήρθε στο μυαλό η ταινία «Πλαγίως». Το περιβάλλον ήταν υπέροχο, η μουσική πολύ καλή, αλλά δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος. Στις έντεκα το βράδυ έπρεπε να είμαστε στο Blue Note. Αφού απολαύσαμε αρκετά το μπαρ-ρεστοράν, καλέσαμε ταξί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για σύντομο ντους και ολιγόωρη ξεκούραση.

Η ξεκούραση ήταν πράγματι ολιγόωρη και εγώ ήμουν πολύ ανυπόμονος. Ήθελα να βρεθώ το ταχύτερο στο Blue Note. Βγήκαμε από το ξενοδοχείο και πήραμε ταξί.

Η τελευταία βραδιά στη Νέα Υόρκη έπρεπε να είναι οπωσδήποτε στο Blue Note. Μπήκαμε στο κλαμπ και ήδη υπήρχε αρκετός κόσμος. Είμαστε στο Blue Note. Ευτυχία. Ακόμα μια ευτυχισμένη νύχτα.

Blue Note και Roy Hargrove.

Ο μεγάλος τρομπετίστας δημιούργησε ένα καταπληκτικό show, το οποίο δεν περιγράφεται ούτε με λόγια ούτε (περισσότερο) με γραπτά. Όταν ολοκληρώθηκε η συναυλία, μείναμε λίγο στο μπαρ, στη συνέχεια αγοράσαμε αναμνηστικά και προχωρήσαμε προς τα μπαράκια της ευρύτερης περιοχής.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο τα χαράματα.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 13

Μια τελευταία ολοήμερη βόλτα και το ταξίδι της επιστροφής.

Το επόμενο πρωινό ξυπνάω χαλαρά. Ρίχνω μια ματιά στο παράθυρο

και βλέπω ότι ο καιρός είναι άριστος. Πολύ σημαντικό αυτό γιατί πετάμε τα μεσάνυχτα και όλοι την ημέρα θα είμαστε στους δρόμους.

Μετά το πρωινό παίρνω το μετρό κατεβαίνω στη στάση Lexington Av και πάω προς το εναέριο τραινάκι (ελβετικό τελεφερίκ) για Roosevelt Island. Στόχος μου ήταν να αξιοποιήσω την ηλιοφάνεια και να βγάλω και ημερήσιες φωτογραφίες από το Roosevelt Island προς το Manhattan.

Επέστρεψα με το τελεφερίκ στο Manhattan.

Στη συνέχεια κατηφορίσαμε νότια προς το ΜΟΜΑ.

Περάσαμε ευχάριστα τις επόμενες τρεις ώρες.

Όταν βγήκαμε από το μουσείο πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε νότια. Φωτογραφίσαμε το κτίριο Φλατάιρον γνωστό για το σχεδόν τριγωνικό σχήμα του, το οποίο όταν ολοκληρώθηκε το έτος 1902, ήταν το ψηλότερο κτίριο του κόσμου

και σχεδόν δίπλα του το κτίριο Μετροπόλιταν Λάιφ Ινσούρανς Κόμπανι το οποίο κατασκευάστηκε το 1893, ενώ το έτος 1909 κατασκευάστηκε η προσθήκη ενός πύργου, οπότε με την προσθήκη αυτή πήρε από το Φλατάιρον τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο.

Το κτίριο Φλατάιρον έχει σχεδόν τριγωνικό σχήμα, αφού η μία του πλευρά (η μικρή) έχει διαστάσεις 1,80 μέτρα, οπότε κατ’ ουσία «εξαφανίζεται» λαμβάνοντας υπ’ όψη τις τεράστιες διαστάσεις του λοιπού κτιρίου.

Προχωρήσαμε λίγο και ανεβήκαμε στο μπαρ 230 Fifth, για να θαυμάσουμε τη θέα

και να πιούμε το πρώτο κοκτέιλ της ημέρας.

Ο καιρός ήταν πολύ καλός και κάτσαμε αρκετή ώρα. Όμως δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε. Η ώρα έτρεχε και oχρόνος στη Νέα Υόρκη ήταν περιορισμένος και έληγε τα μεσάνυχτα. Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε ακόμα νοτιότερα. Πήγαμε για άλλη μια φορά στο Soho. Μέχρι τώρα το Soho το επισκεπτόμαστε νύχτα για τα μπαρ. Την τελευταία ημέρα όπου το πρόγραμμα ήταν πιο χαλαρό, το επισκεφτήκαμε ημέρα προκειμένου να παρατηρήσουμε την αρχιτεκτονική των κτιρίων από χυτοσίδηρο κατά μήκος των δρόμων της συνοικίας, συνοικία η οποία είχε κινδυνέψει να κατεδαφιστεί κατά τη δεκαετία του 1960, στα πλαίσια των γνωστών σχεδίων ανάπλασης, αλλά διασώθηκε χάρις στην ενεργοποίηση διανοουμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι μάλιστα είχαν αρχίσει να μετακομίζουν στη συνοικία. Το Soho θεωρείται η συνοικία με τα περισσότερα κτίρια αρχιτεκτονικής με χυτοσίδηρο στον κόσμο.

Φτάσαμε στο Soho και ξεκινήσαμε να περπατάμε και να παρατηρούμε τα κτίρια.

Περπατήσαμε και στη Green Street, τον πιο χαρακτηριστικό δρόμο της συνοικίας του Soho. Αφού περπατήσαμε αρκετά, αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε βόρεια και όταν κουραστήκαμε, σταματήσαμε σ’ ένα μπαράκι με πολύ καλή συλλογή από malt ουίσκι. Είμαστε ακόμα εντός της happy hour.

Όταν ξεκουραστήκαμε θεωρώντας ότι είχαμε πιεί τα τελευταία μας ποτά στη Νέα Υόρκη, βγήκαμε έξω από το μπαρ και πήραμε ένα ταξί προκειμένου να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, να μαζέψουμε τα πράγματά μας, να οργανωθούμε για το ταξίδι κλπ.
Με τον οδηγό του ταξί αποκτήσαμε άμεσα χημεία. Ακούγαμε την ίδια αφρο-λάτιν μουσική. Ονομαζόταν Ερνέστο και είχε φτάσει πρόσφατα στη Νέα Υόρκη από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Του εξηγήσαμε ότι τα μεσάνυχτα έπρεπε να είμαστε στο αεροπλάνο. Μας εξήγησε ότι είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας. Του προτείναμε να μας πάει στο αεροδρόμιο και αυτός το αποδέχτηκε. Το ποσό το οποίο πληρώνεις στη Νέα Υόρκη για ταξί από το Manhattan προς το αεροδρόμιο JFK είναι συγκεκριμένο και ανέρχεται στα 50 δολάρια. Του προτείναμε για να περάσει η ώρα - αφού είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας – να τον κεράσουμε ένα ποτό. Βγήκαμε από το ταξί, φωτογραφίσαμε το φωτισμένο Empire State Building

και μπήκαμε σε ένα μπαρ

για το τελευταίο μας ποτό στο ταξίδι αυτό στη Νέα Υόρκη. Συζητώντας με τον Ερνέστο καταλάβαμε γιατί τα ταξί είναι πολύ φθηνά σε σχέση με το συνολικό κόστος ζωής στη Νέα Υόρκη. Όπως μας εξήγησε ο Ερνέστο τη πρώτη δουλειά την οποία μπορεί να κάνει μετανάστης στη Νέα Υόρκη είναι οδηγός ταξί, υπάλληλος προφανώς σε εταιρείες ταξί. Κάποια στιγμή, όταν ο χρόνος ήταν οριακός, δυστυχώς αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο και μαζέψαμε τις αποσκευές μας. Ο Ερνέστο πηγαίνοντάς μας στο αεροδρόμιο μας πέρασε και από την Αστόρια, όπου και η ελληνική παροικία. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο το οποίο παρ’ όλο ότι είναι πολύ μεγάλο, είναι παράλληλα και πολύ λειτουργικό. Από την πύλη που σε αφήνει το ταξί περπατάς λιγότερο από ότι σε σχέση με πολύ μικρά αεροδρόμια. Είχαμε καθυστερήσει και επιβιβαστήκαμε άμεσα στο αεροπλάνο.

Είχαμε αρκετές ημέρες (μάλλον νύχτες) να κοιμηθούμε κανονικά. Έτσι μετά το πρώτο φαγητό κοιμηθήκαμε. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να κοιμάμαι έτσι σε ταξίδι. Και ταξίδια έχω κάνει πολλά. Αυτή τη φορά δεν κατάλαβα ούτε πότε φτάσαμε στις ακτές του Ατλαντικού στον Καναδά ούτε πως περάσαμε όλο τον Ατλαντικό. Ξύπνησα για λίγο στην Αγγλία,

Ξανακοιμήθηκα αμέσως και όταν ξύπνησα πάλι είμαστε στα σύνορα Ρουμανίας – Βουλγαρίας.

Έκανε και ένα καλό η Turkish airlines. Με αναβάθμισε σε business class.

Φτάσαμε άνετα στην Αθήνα, μέσω Ιστανμπούλ, φορτώσαμε το αυτοκίνητο, ύστερα από δύο περίπου ώρες φτάσαμε στο σπίτι και εγώ μετά τις τρεις το πρωί (τρεις η ώρα της νυκτός - κατά τον ποιητή) άρχισα να φορτώνω τις φωτογραφίες στον υπολογιστή.

 

[touristgirl]

Και περιήγηση και μουσεία και γέφυρες και τζαζ και νυχτερινή ζωή. Δεν ξέρω τι να πρωτοζηλεψω. Χαλάλι το αρνί που έχασες!!

 

[Ppetran]

Καλημέρα. Υπάρχει κάποιο κατάστημα/τα για ηλετρονικά είδη (φωτογραφικά,laptop, κ.λ.π.) με προσφορές/εκπτώσεις για μέσα Ιουλίου? Δεκτές όλες οι προτάσεις....

 

[kabamarou]

Ευχαριστούμε!Πολύ ωραίες φωτογραφίες.Ταξιδέψαμε για λίγο και εμείς στην Νέα Υόρκη.

 

[karfitsa]

Πολυ ωραια η ιστορια,αλλα και οι φωτογραφιες σου...παντα τετοια ομορφα ταξιδια

 

[gelf]

Κεφάλαιο 14

Επίλογος

Για πολλούς η Νέα Υόρκη είναι η πρωτεύουσα του κόσμου, ενώ για ακόμα περισσότερους θεωρείται η πιο όμορφη πόλη.

Δεν θα διαφωνήσω ιδιαίτερα. Θα έβαζα έναν αστερίσκο στο πιο όμορφη και θα συμπλήρωνα μεγάλη. Βέβαια τα πάντα είναι σχετικά. Και η Σαγκάη είναι πολύ όμορφη μεγαλούπολη. Τέλος πάντων με τα πιο δεν βγάζεις αποτέλεσμα. Όμως την αρχιτεκτονική της πόλης της Νέας Υόρκης πολλοί μιμήθηκαν, ακόμα και ο σύντροφος Στάλιν ο οποίος κατασκεύαζε ουρανοξύστες, παρόμοιους με αυτούς του Manhattan, στη Μόσχα και στη Βαρσοβία.

Πάντως προς όλες τις κατευθύνσεις τονίζω ότι:
Τη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης, δεν μπορεί να τη μιμηθεί κανείς,

Αυτό που πάντα με εντυπωσιάζει στη Νέα Υόρκη είναι οι άνθρωποί της. Είναι πολύ ευγενείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να κοντοσταθείς, να ανοίξεις ένα χάρτη και να μη τρέξουν άμεσα για βοήθεια (όχι μόνο ένας) οι πολίτες αυτής της πόλης. Μας έτυχαν και περιπτώσεις όπου μας έδιναν οδηγίες μέσα από τα αυτοκίνητά τους (πεζοί εμείς) καθυστερώντας την κίνηση των οχημάτων χωρίς κανείς να δυσανασχετεί.

Βέβαια η Νέα Υόρκη ζει και από τον τουρισμό. Μάθαμε ότι 70 δις δολάρια κατά μέσο όρο αφήνει ο τουρισμός στη Νέα Υόρκη. Αλλά και σε άλλες πολλές περιπτώσεις έχω βρεθεί σε τουριστικά σημεία. Όμως την ευγένεια των κατοίκων της Νέας Υόρκης δεν την έχω βρει πουθενά. Και στα σημεία που γύριζα – ιδίως το βράδυ – ήταν μόνο πολίτες της Νέας Υόρκης και κανείς τουρίστας.

Κατά τα λοιπά η Νέα Υόρκη είναι η πρωτεύουσα των μπαρ. Είναι ένας τόπος όπου και μόνος σου να βρεθείς, δεν θα καταλάβεις μοναξιά. Θα κάτσεις στο μπαρ, θα φας, θα πιείς και θα συζητήσεις.

Μου έχει μείνει μια πολύ γλυκιά ανάμνηση αυτού του ταξιδιού. Μου έχουν μείνει πάρα πολλές εικόνες.

Σηκώνομαι από το γραφείο μου βάζω ένα ποτό, προχωράω προς το στερεοφωνικό, βάζω ένα δίσκο από τη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης και αρχίζω να συλλογίζομαι για κάποιο επόμενο ταξίδι. Ευτυχώς μέσα στις επόμενες 30 ημέρες από το τέλος του ταξιδιού στη Νέα Υόρκη έχω σχεδιάσει δύο ταξίδια ένα στη Γερμανία και ένα στη Βραζιλία. Ακούω τη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης πίνοντας το ποτό μου. Είμαι ευτυχής.

Επί τέλους. Πάλι ταξιδεύω.



ΤΕΛΟΣ

 

[vasnorth]

Σ' ευχαριστούμε gelf που μας ταξίδεψες στις γειτονιές της Νέας Υόρκης.
Με την υπέροχη αφήγηση σου μας έκανες να νιώσουμε και να αισθανθούμε κι εμείς τους μοναδικούς ήχους της μουσικής σκηνής αυτής της υπέροχης πόλης.
Πάντα τέτοια!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Βόρεια Αμερική

 

[giorgosk]

Όμορφα πανέμορφα τέλεια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!