Έφυγε ένας μεγάλος

[interted]

Ο νομπελίστας και πολυδιαβασμένος συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου, έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών, στο Ισπανικό νησί Λανθαρότε, όπου ζούσε αυτοεξόριστος, λόγω της ρήξης του με την πορτογαλική εκκλησία

Πέθανε ο βραβευμένος με Νόμπελ Πορτογάλος συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου σε ηλικία 87 ετών στο ισπανικό νησί Λανθαρότε (Κανάρια Νησιά), ανακοινώθηκε από την οικογένειά του και τον εκδοτικό του οίκου Alfaguara.
Γεννήθηκε το 1922 στην Αζινιάγκα από αγροτική οικογένεια. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του μετά τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου και να αρχίσει να δουλεύει.
Μετά από πολλές δουλειές βρέθηκε να εργάζεται επί δώδεκα χρόνια σε έναν εκδοτικό οίκο, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να δημοσιογραφεί.
Το πρώτο έργο που δημοσίευσε ήταν μια συλλογή διηγημάτων το 1966. Γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1969, ενώ τον Απρίλιο του 1974 πήρε μέρος στην "Επανάσταση των Γαρυφάλλων" που οδήγησε στην πτώση της χούντας του Σαλαζάρ.
Το δεύτερο μυθιστόρημά του "Εγχειρίδιο Ζωγραφικής και Καλλιγραφίας" δημοσιεύθηκε το 1977, όμως έγινε γνωστός το 1982, σε ηλικία 60 ετών, με το βιβλίο του "Το χρονικό του μοναστηριού", ένα ερωτικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται τον 18ο αιώνα.
Το 1992 ξέσπασε σκάνδαλο στην Πορτογαλία με την έκδοση του βιβλίου "Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον", όπου περιγράφει τον Χριστό να χάνει την παρθενιά του από τη Μαρία Μαγδαληνή και χρησιμοποιεί το Θεό για να εξασφαλίσει την παγκόσμια κυριαρχία. Το βιβλίο δέχθηκε τα πυρά της πορτογαλική εκκλησίας, ενώ η πορτογαλική κυβέρνηση απέρριψε την υποψηφιότητά του για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, γεγονός που ώθησε τον συγγραφέα να κατηγορήσει την κυβέρηση για λογοκρισία. Την επόμενη χρονιά ο Σαραμάγκου εγκατέλειψε τη χώρα του και από το 1993 ζούσε αυτοεξόριστος στο νησί Λανθαρότ στα ισπανικά Κανάρια Νησιά.
Ο Σαραμάγκου τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1998, ενώ το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Κάιν" εκδόθηκε το Νοέμβριο.
Ο Σαραμάγκου, που έπασχε από λευχαιμία, νοσηλεύθηκε αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια στο νοσοκομείο κυρίως εξαιτίας αναπνευστικών προβλημάτων.
Το Νοέμβριο του 2009 εξέδωσε το τελευταίο του μυθιστόρημα "Κάιν", που εξιστορεί με ειρωνικό τρόπο τη βιβλική ιστορία της δολοφονίας του Άβελ από τον αδερφό του Κάιν, προκαλώντας και πάλι την Καθολική Εκκλησία. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου ο Σαραμάγκου είπε ότι η Βίβλος είναι "ένα εγχειρίδιο κακής ηθικής" και "ένας καταλογος με ό,τι χειρότερο έχει η ανθρώπινη φύση". Μέσα σε εξήντα χρόνια ο Σαραμάγκου εξέδωσε 30 έργα: μυθιστορήματα, ποιήματα, δοκίμια και θεατρικά έργα.


Πηγή: Μεγάλη απώλεια - NEWS 24|7 -Nέα με άποψη, για την Ελλάδα και τον Kόσμο. Blogs, Videos, Πρωτοσέλιδα

 

[eleni70]

μια πραγματικα μεγαλη απωλεια για τον κοσμο των γραμματων...
απο τους αγαπημενους μου συγγραφεις, που ειχε πολλα ακομη να δωσει, αφου σε μια προσφατη συνεντευξη του μιλουσε για τα μελλοντικα του σχεδια κ βιβλια που ειχε στα σκαρια...
Καλο σου ταξιδι Ζοζε...

 

[kalspiros]

Εν αναμονή του Caim που εντός των ημερών θα μεταφραστεί στα Αγγλικά
Πολύ αγαπημένος, τον παρακολουθούσα σε κάθε του βιβλίο.. τα καλύτερά μου: Όλα τα ονόματα, Περι φωτίσεως..
Κρίμα...

 

[galat]

Πριν 4-5 μέρες αγόρασα ένα βιβλίο, που μόλις κυκλοφόρησε. Πρόκειται για «Το τετράδιο» του Ζοζέ Σαραμάγκου των εκδόσεων Καστανιώτη. Δεν πρόκειται για κάποιο μυθιστόρημα ή φιλοσοφικό δοκίμιο, αλλά για αποσπάσματα κειμένων που έγραφε στο blog του ο Ζοζέ Σαραμάγκου από τον Σεπτέμβριο του 2008 μέχρι και τον Μάρτιο του 2009 και που βέβαια συνέχισε να γράφει μέχρι και τις τελευταίες του μέρες.

Αυτό που με παρακίνησε να αγοράσω αυτό το βιβλίο, δεν ήταν απλά ότι ήταν ένα ακόμα βιβλίο ενός αγαπημένου μου συγγραφέα, αλλά ένα απόσπασμα του προλόγου, που κάνει ο Ουμπέρτο Έκο:

«Περίεργο άτομο αυτός ο Σαραμάγκου. Είναι ογδόντα επτά χρονών με κάποια (λέει ο ίδιος) σοβαρά προβλήματα υγείας, έχει κερδίσει το Νόμπελ, διάκριση που θα του επέτρεπε να μην παράγει πλέον τίποτα, αφού έτσι κι αλλιώς έχει εξασφαλισμένη την είσοδό του στο Πάνθεον και να τος που αρχίζει να γράφει σε μία ιστοσελίδα επιτιθέμενος λίγο-πολύ στους πάντες, προκαλώντας πολεμικές και αναθέματα από πολλές πλευρές – συνήθως όχι επειδή λέει πράγματα που δεν θα έπρεπε να πει, αλλά επειδή δεν χάνει τον καιρό του για να μετρήσει τα λόγια του – κι ίσως αυτός ακριβώς να ήταν ο σκοπός του…»

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, διάβασα μία άκρως αιρετική άποψη του αριστερού Σαραμάγκου, που σίγουρα θα ξενίσει πολλούς, ιδιαίτερα εάν – κακώς - συσχετιστεί με τις επώδυνες αλλαγές στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Διαβάστε τις απόψεις του ανθρώπου, που δούλευε μέχρι την τελευταία στιγμή :

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν την Ρίτα (γράφει στις 27/10/2008 ο 86χρονος τότε Σαραμάγκου)

«Η Ρίτα αυτή, στην οποία θέλω να μοιάσω όταν μεγαλώσω, είναι η Ρίτα Λέβι-Μονταλτσίνι, βραβευμένη με το Νόμπελ Ιατρικής το 1984 για την έρευνά της σχετικά με την ανάπτυξη των νευρολογικών κυττάρων. Ε λοιπόν, βραβείο Νόμπελ έχω ήδη, άρα δεν είναι από φιλοδοξία γι’ αυτή τη μεγάλη ή μικρή δόξα, οι απόψεις των επαϊόντων διίστανται, που είμαι διατεθειμένος να σταματήσω να είμαι αυτός που ήμουν και να γίνω η Ρίτα…

Και γιατί θέλω να μοιάσω στη Ρίτα; Είναι απλό. Στην τελετή αναγόρευσής της σε διδάκτορα Honoris Causa στο μεγάλο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, η γυναίκα αυτή, που τον Απρίλιο θα συμπληρώσει τα εκατό της χρόνια, έκανε ορισμένες δηλώσεις, που με άφησαν από τη μια έκπληκτο και από την άλλη ευγνώμονα…

Είπε λοιπόν : “Ποτέ δεν σκέφτηκα για μένα. Να ζήσω ή να πεθάνω είναι το ίδιο. Γιατί, φυσικά, η ζωή δεν βρίσκεται σε αυτό το μικρό σώμα. Το σημαντικό είναι ο τρόπος που ζούμε και το μήνυμα που αφήνουμε. Αυτό είναι που επιζεί μετά από εμάς. Αυτό είναι η αθανασία”.

Κι είπε ακόμα : “Η εμμονή με τα γηρατειά είναι γελοία. Ο εγκέφαλός μου είναι καλύτερος τώρα απ’ ότι ήταν όταν ήμουν νέα. Είναι αλήθεια ότι βλέπω άσχημα και ακούω χειρότερα, όμως το κεφάλι μου πάντα λειτουργούσε καλά. Το βασικό είναι να διατηρούμε τον εγκέφαλό δραστήριο, να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους άλλους και να διατηρούμε την περιέργειά μας για τον κόσμο”.

Και οι λέξεις αυτές μ’ έκαναν να νιώσω πως είχα συναντήσει την αδελφή ψυχή :
“Είμαι εναντίον της συνταξιοδότησης ή οποιουδήποτε είδους επιδότησης. Ζω χωρίς αυτήν. Το 2001 δεν εισέπραττα από πουθενά και είχα οικονομικά προβλήματα μέχρι που ο πρόεδρος Κιάμπι με έχρισε ισόβια συγκλητικό”.

Δεν θα συμφωνήσουν όλοι μ’αυτή τη ριζοσπαστική ιδέα. Στοιχηματίζω όμως ότι πολλοί απ’αυτούς που με διαβάζουν θέλουν επίσης να γίνουν σαν τη Ρίτα όταν μεγαλώσουν….»

 

[maris-lou]

Ενας αληθινος επαναστατης που τα "εβαλε" με ολους τους κατεστημενους θεσμους και κυριως με τον πιο σαπιο,αυτον της εκκλησιας... αν και δηλωνει σε συνεντευξη πως "η επανασταση που εχουμε αναγκη ειναι αυτη της καλοσυνης..."