Ένα φλουρί, μία υπόσχεση και το όρος Κιλιματζάρο!

[Marinetta]

Υπέροχο

 

[chris7]

Καταπληκτικό, αλλά αυτό ήταν μόνο;
Δεν θα διαβάσουμε ιστορία;

 

[Sassenach77]

Καταπληκτικό, αλλά αυτό ήταν μόνο;
Δεν θα διαβάσουμε ιστορία;

Θα ανεβάσω εδώ και τη διαδρομή των 8 ημερών που διήρκησε η πεζοπορία μαζί με φωτογραφίες απο τη κάθε μέρα, όταν αξιωθώ να το κάνω.... Ιστορία θα ήθελα πολύ να γράψω γι αυτό το ταξίδι για να την έχω να τη διαβάζω και να αναπολώ, αλλά δεν το κόβω οτι αυτή τη στιγμή μπορώ να το κάνω Ίσως στο μέλλον να το κάνω. Γενικά δυσκολεύομαι με τον χρόνο πλέον. Κανένα σ/κ δεν κάθομαι στη βάση μου και όταν είμαι στο πόδι δεν μπορώ να γράφω ιστορίες....

 

[chris7]

Θα ανεβάσω εδώ και τη διαδρομή των 8 ημερών που διήρκησε η πεζοπορία μαζί με φωτογραφίες απο τη κάθε μέρα, όταν αξιωθώ να το κάνω.... Ιστορία θα ήθελα πολύ να γράψω γι αυτό το ταξίδι για να την έχω να τη διαβάζω και να αναπολώ, αλλά δεν το κόβω οτι αυτή τη στιγμή μπορώ να το κάνω Ίσως στο μέλλον να το κάνω. Γενικά δυσκολεύομαι με τον χρόνο πλέον. Κανένα σ/κ δεν κάθομαι στη βάση μου και όταν είμαι στο πόδι δεν μπορώ να γράφω ιστορίες....

Μακάρι να βρεις το χρόνο να γράψεις ιστορία.

 

[Sassenach77]

Lemosho route - 8 days

Για να φτάσει κάποιος στη κορυφή του Κιλιματζάρου υπάρχουν 7 διαδρομές. Αφού τις μελετήσαμε όλες αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη Lemosho που θεωρείται οτι προσφέρει το πιο σωστό εγκλιματισμό στο υψόμετρο για να φτάσεις στη κορυφή. Τη διαδρομή αυτή μπορεί να τη κάνει κάποιος είτε σε 7 μέρες, παρακάμπτοντας το Shira I camp, είτε σε 8. Διαλέξαμε να την κάνουμε σε 8 μέρες γιατί και χρόνος υπήρχε και όρεξη για πεζοπορία, αλλά κυρίως γιατί στις 8 μέρες χωρίζονται οι αποστάσεις καλύτερα! Άλλωστε το ταξίδι αυτό πραγματοποιήθηκε για αυτό το σκοπό!

Στο παρακάτω σχέδιο φαίνονται όλες οι διαδρομές και με κόκκινο είναι αυτή που ακολουθήσαμε εμείς με εκκίνηση απο τα δυτικά προς τα ανατολικά.

Σε κάθε camp σε υποδέχεται μία ξύλινη επιγραφή που αναφέρει σε πιο πάρκο είσαι, σε πιο camp έφτασες, σε τι υψόμετρο βρίσκεσαι και θα διανυκτερεύσεις, σε ποια κλιματική ζώνη του βουνού βρίσκεσαι, πόσα χλμ μακριά βρίσκονται όλα τα επόμενα camp της διαδρομής που θα ακολουθήσεις και πόσες ώρες πεζοπορίας χρειάζεσαι για να φτάσεις στο καθένα απο το σημείο που βρίσκεσαι κάθε φορά.


17/06/23 Day 1: Lemosho gate -> Mkubwa Camp
Τη πρώτη μέρα ξεκινήσαμε απο το κατάλυμα μας στο Moshi, όπου ήρθε η ομάδα που θα μας ακολουθούσε όλες τις μέρες, μπήκαμε σε ένα βανάκι και πήγαμε οδικώς μέχρι τη πύλη της διαδρομής Lemosho.

Για να μπει κάποιος στο Εθνικό Πάρκο του Κιλιματζάρου, πρέπει να έχει μαζί του εξουσιοδοτημένο οδηγό-πράκτορα απο το κράτος της Τανζανίας. Για να φτάσει όμως στη κορυφή κάνοντας καθημερινές πεζοπορίες με ένα μικρό σακίδιο στη πλάτη μόνο, πρέπει να έχει ολόκληρη ομάδα μαζί του!...

Στη δική μας ομάδα ήμασταν εγώ και ο αδερφός μου και για εμάς τους δύο υπήρχαν:

• Δύο οδηγοί βουνού, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο συντονιστής όλης της υπόλοιπης ομάδας
• 'Ενας μάγειρας
• Ένας βοηθός μάγειρα που εκτελούσε και χρέη αχθοφόρου
• Πέντε ακόμα αχθοφόροι

Στην είσοδο περιμέναμε λίγο για να διευθετήσει τη χαρτούρα ο συντονιστής της ομάδας μας και αμέσως μετά ξεκινήσαμε τη πεζοπορία της πρώτης μέρας μέχρι το πρώτο σημείο διανυκτέρευσης.

Η πρώτη μέρα μας υποδέχτηκε με ομίχλη

Οι δύο οδηγοί μας: δεξιά ο Εμανουέλ ο πρώτος οδηγός μας και συντονιστής της ομάδας και αριστερά ο Μάικο ο δεύτερος οδηγός μας.

Το ίδιο μοτίβο καιρού συνεχίστηκε μέχρι να φτάσουμε στο πρώτο camp όπου και θα διανυκτερεύαμε

Η σκηνή που κοιμόμασταν, ο τρόπος που πλενόμασταν (μας έφερναν ζεστό νερό) και στο λευκό δοχείο με τη κάνουλα το πόσιμο νερό μας.

Τρώγαμε τρεις φορές τη μέρα, πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό. Το πρωινό και το βραδινό γεύμα ξεκινούσε πάντα με σούπα. Αυτές οι σούπες ήταν βάλσαμο!!! Το μεσημεριανό το είχαμε μαζί μας συνήθως (όχι πάντα) και το τρώγαμε κάνοντας στάση στη διαδρομή μας.

18/06/23 Day 2: Mkubwa Camp -> Shira I camp
Η σημερινή μέρα ήταν ηλιόλουστη!

Ο αδερφό μου κυνηγούσε να φωτογραφίσει τις μαϊμούδες που εγώ αδυνατούσα να δω! Τις άκουγα μόνο...

Κάποια στιγμή η βλάστηση άρχισε να αλλάζει και έγινε πιο κοντή. Μπαίναμε σιγά σιγά στην επόμενη κλιματική ζώνη του βουνού.

Ένα κομμάτι αυτής της διαδρομής είναι απότομο και με πολλά "σκαλιά", οπότε αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σε υψόμετρο ώσπου φτάσαμε σε ένα πλάτωμα. Στάση για ξεκούραση και φαγητό.

Λίγο πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας εμφανίστηκε ομίχλη πάλι, η οποία δεν κράτησε πολύ όμως.

Καθώς προχωρούσαμε η βλάστηση γινόταν ακόμα πιο κοντή, ώσπου σε μία στροφή εμφανίστηκε ο κρατήρας Kibo! Η θέα του ήταν υπέροχη!!! Ασυναίσθητα το βήμα μας έγινε ταχύ...

Απο αυτό το σημείο και έπειτα είχαμε θέα το κρατήρα σχεδόν πάντα. Ο στόχος ήταν μπροστά μας και λίγο λίγο τον πλησιάζαμε...

....ώσπου φτάσαμε και για σήμερα στο σημείο που θα διανυκτερεύαμε.

Σε κάθε camp που διανυκτερεύαμε υπήρχε σε μία καλύβα να το πω, ένα βιβλίο εγγραφής όλων των πεζοπόρων που έφταναν στο σημείο, όπου γράφαμε όλοι τα στοιχεία μας. Αυτό ξεκίνησε απο τη πύλη εισόδου την πρώτη μέρα και συνεχίστηκε μέχρι και τη πύλη εξόδου τη τελευταία μέρα.

 

[Sassenach77]

19/06/23 Day 3: Shira I camp -> Shira II camp
Η πεζοπορία της σημερινής μέρας ήταν μικρής διάρκειας και εύκολη. Η βλάστηση πλέον γύρω μας είχε εξαφανιστεί και τη θέση της είχαν πάρει τα ηφαιστειακά τοπία.

Το Κιλιματζάρο έχει τρεις ηφαιστειακές κορυφές. Η μικρότερη σε μέγεθος και υψόμετρο είναι η κορυφή Shira.Κατα τη πορεία μας κάναμε μία μικρή παράκαμψη και φτάσαμε στις παρυφές της κορυφής αυτής. Εκεί αφήσαμε τα σακίδια μας σε ένα σημείο και ανεβήκαμε στη κορυφή (Cathedral point) για να απολαύσουμε τη θέα!

Στη συνέχεια συναντήσαμε ένα δρόμο και ένα ελικοδρόμιο. Ήταν σημείο διάσωσης απο αυτή τη πλευρά του βουνού. Αφού ακολουθήσαμε για λίγα μέτρα το δρόμο, βγήκαμε απο αυτόν και πήραμε πάλι τα βουνά

Μετά απο σχετικά μικρό χρονικό διάστημα φτάσαμε στο σημείο που θα διανυκτερεύαμε σήμερα. Την υπόλοιπη μέρα βόλτες τριγύρω και ξεκούραση.

Οι τουαλέτες του σημερινού camp. To μπροστινό κτίριο για τους "άρχοντες" τουρίστες και οι παράγκες πίσω για τους "δούλους" αχθοφόρους.... Αν και δεν τηρούνταν αυτό και πολύ

20/06/23 Day 4: Shira ΙI camp -> Baranco camp
Η πρώτη εικόνα που είχαμε κατα τη σημερινή διαδρομή ήταν η θέα της κορυφής του ηφαιστείου Meru!

Σήμερα θα πεζοπορούσαμε με ανύψωση εως και τα 4600μ για εγκλιματισμό και πιο συγκεκριμένα θα πηγαίναμε στο Lava tower camp, όπου θα τρώγαμε το μεσημεριανό μας, θα ξεκουραζόμασταν και θα κατηφορίζαμε πάλι για να κοιμηθούμε κάτω απο τα 4000μ.

Ο πύργος λάβας...

Όλοι είχαν στήσει τις σκηνές πρόχειρα για φαγητό μόνο και ξεκούραση...

Και εδώ ο μάγειρας μας Remi

Αφού ξεκουραστήκαμε όλοι και κυρίως οι αχθοφόροι μας, πήραμε τη κατιούσα απο το πύργο λάβας μέσω ενός κακοτράχαλου μονοπατιού....

Και μετά πάλι την ανιούσα...

Και το αυτό! Κοινώς ανεβοκατεβαίναμε τις πλαγιές του βουνού και κινούμασταν περιμετρικά του κρατήρα Kibo μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο σημείο για διανυκτέρευση. Στο ενδιάμεσο οι εικόνες εναλλάσσονταν μεταξύ αλπικής ερήμου και των υπέροχων φυτών Lobelia deckenii που συναντώνται στα βουνά της Τανζανίας και θεωρούνται απειλούμενο είδος.

Είχε έρθει η ώρα για ανάπαυση...

 

[Sassenach77]

21/06/23 Day 5: Baranco camp -> Karanga camp
Η σημερινή μέρα ειχε στο πρόγραμμα κάτι χαράδρες.... Η πρώτη βρίσκονταν ακριβώς απέναντι απο το camp που είχαμε διανυκτερεύσει. Αφού κατηφορίσαμε για λίγο, πήραμε την ανιούσα...

Ώσπου φτάσαμε σε ένα βραχώδες πλάτωμα που είχε γαμάτη θέα και κάτσαμε να φάμε την μπάρα μας για να πάρουμε δυνάμεις.

Μετά απο λίγο συνεχίσαμε το δρόμο μας σε ένα πιο βατό μονοπάτι, ανάμεσα σε ηφαιστειακά πετρώματα.

Το τέρμα του βατού μονοπατιού βρίσκονταν στο χείλος μίας μεγάλης χαράδρας και απο εκεί που ήμασταν μπορούσαμε να δούμε απέναντι το camp που θα διανυκτερεύαμε! Για να φτάσουμε όμως εκεί έπρεπε να κατέβουμε τη χαράδρα και να την ξανά ανέβουμε.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, την κατιούσα και κατά τη διαδρομή χαζεύαμε το μονοπάτι απέναντι που έπρεπε μετά να ανέβουμε....

Και αφού φτάσαμε κάτω, τώρα έπρεπε να πάμε επάνω!

Αφού ανεβήκαμε τη "μικρή" αυτή χαράδρα, είχαμε πλέον φτάσει στο camp που θα μας φιλοξενούσε εκείνο το βράδυ

Την υπόλοιπη μέρα βόλτες, ανάπαυση και μετά νάνι πάνω απο τα σύννεφα...

 

[Sassenach77]

22/06/23 Day 6: Karanga camp -> Barafu camp
Σήμερα η πεζοπορία θα συνεχίζονταν περιμετρικά του κρατήρα Kibo, αλλά θα ανεβαίναμε υψόμετρο και θα κοιμόμασταν εκεί, χωρίς να κατέβουμε.

Κατά τη σημερινή διαδρομή συναντήσαμε τo four-striped grass mouse. Ένα ποντικάκι που ζει στα βουνά της κεντρικής και νότιας Αφρικής. Δεν γνωρίζαμε για αυτό και ξαφνιαστήκαμε όταν το είδαμε καθώς δεν περιμέναμε να δούμε κάποιο ζώο!

Συνεχίσαμε τη πορεία μας, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ήταν σε πλάτωμα της πλαγιάς του κρατήρα και συνεχώς ανοδική...

...ώσπου νωρίς το μεσημέρι φτάσαμε στο τελευταίο camp πριν τη κορυφή.

Εδώ ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στη κορυφή...

Και εδώ μία ταμπέλα που λέει με απλά λόγια "μη κάνετε μαλακίες με τα υψόμετρα"!...

Απο αυτό το camp φαίνεται η κορυφή Mawenzi, η δεύτερη ψηλότερη του Κιλιματζάρου και η πιο δύσκολη! Σε αυτοί ανεβαίνουν μόνο έμπειροι ορειβάτες, δεν είναι για πεζοπόρους... Στην αρχή τη βλέπαμε καλυμμένη με σύννεφα.

Πήγαμε στη καλύβα για να δηλωθούμε ότι περάσαμε και απο αυτό το σημείο και μετά στις σκηνές μας, όπου μας περίμενε η παρέα μας με ζεστές αγκαλιές!

Κάποια στιγμή έφυγαν τα σύννεφα απο το Mawenzi και μπορέσαμε να απολαύσουμε τη θέα!

Την υπόλοιπη μέρα θα τη βγάζαμε στο camp. Οι οδηγίες ήταν φαγητό και ύπνο όλο το απόγευμα μέχρι τις 23:00 το βράδυ....

 

[STKF]

Συγχαρητήρια για την ανάβαση!

 

[Sassenach77]

23/06/23 Day 7: Barafu camp -> Uhuru peak -> Mweka camp
Ξυπνήσαμε γύρω στις 21:00 (22/06/24). Φάγαμε ελαφριά, ντυθήκαμε και ετοιμάσαμε τις τσάντες μας. Στη διαδρομή προς τη κορυφή θα μας ακολουθούσαν οι δύο οδηγοί μας και ένας αχθοφόρος, ο Arami Οι οδηγοί θα είχαν τις τσάντες μας (κάτι που δεν περίμενα και μου έκανε πολύ εντύπωση), στις οποίες ουσιαστικά είχαμε το φαρμακείο μας, νερό και μία μπάρα ενέργειας. Αρχικά δεν κατάλαβα για πιο λόγο θα ερχόταν και ένας αχθοφόρος μαζί μας απο τη στιγμή που δεν είχε να κουβαλήσει κάτι. Μετά κατάλαβα γιατί. Οι υπόλοιποι μας έδωσαν το καλύτερο κατευόδιο και θα μας περίμεναν στο camp μέχρι να γυρίσουμε.

- Benson: Tania don't forget the coin!
- I won't dear

Για την τελική ευθεία προς τη κορυφή είχαμε λάβει κάποιες οδηγίες. Η πιο σημαντική ήταν να κινούμαστε συνέχεια! Οι στάσεις μας έπρεπε να είναι μικρές, ίσα ίσα για λίγο νερό. Ήταν το πιο σημαντικό....
Φωτογραφίες δεν έχω απο τη διαδρομή κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά ήταν μία νύχτα που δεν θα ξεχάσω ποτέ!

***
Το μονοπάτι αρχικά ήταν με αναβαθμίδες, περίπου στο χιλιόμετρο, και μετά ομαλό και πάντα ανοδικό. Περπατούσαμε "φιδωτά" κάτι που διευκόλυνε την ανάβαση. Στην ουσία βλέπαμε 2-3 μέτρα μπροστά μας με το φακό κεφαλής που φορούσαμε και τίποτα άλλο πέρα απο αυτό. Όταν σηκώναμε το κεφάλι ψηλά βλέπαμε το φως των φακών όσων προπορεύονταν ή όταν κοιτούσαμε κάτω βλέπαμε το φως αυτών που ακολουθούσαν. Όλη η πλαγιά προς την κορυφή ήταν στολισμένη με μία φωτεινή γιρλάντα....

Μετά απο 3-4 ώρες περπάτημα κάνουμε μία μικρή στάση. Ο Arami ανοίγει τη τσάντα του και βγάζει ένα θερμό που περιείχε ζεστό τσάι! Βγάζει και δύο ποτήρια, τα γεμίζει και μας δίνει να πιούμε... Αυτό το τσάι ζέστανε και τη ψυχή μου!!!

Όταν φτάσαμε στο Stella point ήταν ακόμα νύχτα. Λίγη ώρα πριν είχε βγάλει αέρα και υγρασία και τα πάντα γύρω μας πάγωσαν και καλύφθηκαν με πυκνή πάχνη...και εμείς μαζί! Όταν περάσαμε το Stella point βγήκαν οι πρώτες αχτίδες του ήλιου. Έναν ήλιο που πρόσμενα, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου...

Η θέα της κορυφής Mweka ήταν εκθαμβωτική!

Συνεχίσαμε τη πορεία μας ώσπου φάνηκε το σημείο της κορυφής...

Λίγο πριν τη κορυφή σταματήσαμε. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποιήσαμε οτι είχαμε πραγματοποιήσει ένα ακόμα όνειρό μας, και είχαμε εκπληρώσει μία ταξιδιωτική επιθυμία μας! Ήταν μία στιγμή ευτυχίας....

Μείναμε λίγο εκεί, μακριά απο το κόσμο, για να ρουφήξουμε τις εικόνες που μας χάριζε απλόχερα η φύση, θαυμάζοντας το κρατήρα Kibo προς πάσα κατεύθυνση!

Βγάλαμε και το "coin" απο τη τσάντα για να το απαθανατίσουμε

Και μετά κινήσαμε προς το σημείο που δεσπόζει η ταμπέλα που σηματοδοτεί τη "Στέγη της Αφρικής"! Σε τέσσερα τετραγωνικά μέτρα βουνού γινόταν συνωστισμός....

Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας μετα κόπων και βασάνων και αφού μείναμε λίγο ακόμα για να χορτάσουμε τη θέα και τη στιγμή, ξεκινήσαμε την επιστροφή

Κάναμε μια μικρή στάση στο Stella point...

Και μετά είχε έρθει η ώρα να δούμε τη πλαγιά που ανεβαίναμε όλο το βράδυ...

...ώσπου φτάσαμε στο camp. Μας περίμενε η υπόλοιπη παρέα πάντα με το χαμόγελο, μόνο που αυτή τη φορά το δικό μας ήταν απέραντο!

Ξαπλώσαμε για ύπνο ένα δίωρο. Αρχικά μας είπαν μία ώρα, αλλά "πάτησα πόδι" και τελικά μας άφησαν ένα δίωρο.

Και η μέρα δεν τελείωσε εκεί... Σήμερα θα διανυκτερεύαμε στο Mweka camp που απείχε 10 χλμ. Για να φτάσουμε εκεί έπρεπε να διανύσουμε ένα απο τα χειρότερα πεζοπορικά μονοπάτια που έχω δει... Ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημέρι

Στην αρχή έριχνα καντήλια για το "χέρι" που έχουν βάλει στο μονοπάτι και το έχουν κάνει τελείως σκατά....

...και μετά παράτησα τα καντήλια και ξεκίνησα τα γαμωσταυρίδια προς πάσα κατεύθυνση!...

Κάναμε μία μικρή στάση σε ένα camp που συναντήσαμε για να φάμε μία μπάρα και να ξεκουραστούμε λίγο

Η υπόλοιπη διαδρομή κύλησε παρόμοια, ώσπου φτάσαμε στο camp που θα μας φιλοξενούσε. Λόγω κούρασης δεν βγάλαμε καμία φωτογραφία. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να ξεκουραστούμε... Η παρακάτω φώτο της σήμανσης του camp είναι απο το διαδίκτυο. Ούτε λόγος για φωτογραφίες εκείνη τη στιγμή...

Λίγο πριν ξαπλώσουμε είχε ξεκινήσει βροχούλα. Το καλύτερο μου! Μόλις μπήκα στον υπνόσακό μου και ακούμπησα το κεφάλι μου στη κουκούλα "έσβησαν" όλα κατευθείαν!...

 

[Sassenach77]

Συγχαρητήρια για την ανάβαση!

Ευχαριστούμε!

 

[mariath]

Τι συγκλονιστικές φωτογραφίες είναι αυτές! Υπέροχες!