Φιλιππίνες Ένας μήνας στις Φιλιππίνες - Ανοίγοντας το δρόμο για το Nomads

[DrG]

Manila
Το χάος!!!

Στόχος να τη δω μεν, αλλά να μην μείνω ούτε μία μέρα. Ο στόχος επετεύχθη!
Την είδα σε 2 δόσεις. Πριν και μετά το Banaue.
Όταν έφτασα Μανίλα (από Mindoro, μέσω Batangas), πήγα στο σταθμό του λεωφορείου για το Banaue (στο Cubao, Quezon city), έβλαλα εισιτήριο για το βράδυ, άφησα στη βαλίτσα στο σεκιουριτά να την προσέχει και είχα 4 ώρες μέχρι να νυχτώσει.
Είπα να πάω στο Makati. Και είπα να δοκιμάσω τη τύχη μου, παίρνοντας αστικό λεωφοφείο και όχι ταξί (είχα διαβάσει πολλά άσχημα για τα ταξί αναφορικά με την ασφάλεια). Τελικά με το λεωφορείο ήταν πανεύκολα, γιατί απλά πήγε μία ευθεία στη λεωφόρο και δεν έστριψε καθόλου. Και κατέβηκα στο Makati.
Εντυπώσεις θετικές. Όμορφη πόλη. Καθαρή. Ασφαλής. Με εντυπωσιακούς ουρανοξύστες. Εντάξει δεν ήταν και Νέα Υόρκη, αλλά ωραία ήταν. Το γυρνάς άνετα με τα πόδια σε 2 ώρες.

Λίγο πριν νυχτώσει, λεωφορείο και επιστροφή στο σταθμό των λεωφορείων για Banaue. Όταν έπεσε η νύχτα, η περιοχή μεταμορφώθηκε. Γέμισε με κόσμο, πωλητές, ζητιάνους, άστεγους κλπ. Δεν θα ήθελα καθόλου να τριγυρνάω πάνω κάτω εκεί γύρω. Έριξα μια γρήγορη βόλτα και έμεινα στο σταθμό μέχρι να φύγω για Banaue.

Manila part 2

Επιστρέφοντας από Banaue, πάλι με βραδυνό λεωφορείο, έφτασα στη Μανίλα στις 5 το πρωί. Ο σταθμός ήταν και πάλι στο Cubao, αλλά πήγαινε και στο Sampaloc, όπου και κατέβηκα, γιατί ήταν πιο κοντά στο Intramuros. Πάλι το ίδιο, βαλίτσες στο σεκιουριτά και βουρ για Intramuros (είχε πάει 6 το πρωί).
Είπα πάλι να αποφύγω το ταξί και πήρα jeepney. Με 10p με άφησε 100 μέτρα από την είσοδο του Intramuros. Το Intramuros, αν και το πιο κεντρικό και τουριστικό μέρος της Μανίλας δεν είναι ασφαλές. Έχει πολλούς άστεγους και παράγκες και γενικά φτωχό κόσμο, τους οποίους ευτυχώς πέτυχα στον ύπνο (6 - 7 το πρωί). Έχει βέβαια και αστυνομία, αλλά κυρίως στην κεντρική πλατεία, όχι στα γύρω δρομάκια.
Δεν αισθάνθηκα ανασφάλεια, αλλά δεν έφυγα από τους 4-5 κεντρικούς δρόμους.
Το Intramuros δεν είναι άσχημο. Μία ωραία πλατεία (Roma) με τον Manila Cathedral, μία περιοχή με 3-4 σπίτια ισπανικού ρυθμού πάρα πολύ όμορφα, ένα εκ των οποίων μουσείο (Casa Manila) και ένα φρούριο (Fort Santiago), το οποίο όμως ήταν κλειστό ως τις 9 και δεν μπορούσα να περιμένω. Όμορφα ήταν, αλλά και να μην πάει κάποιος δεν χάνει και τίποτα.

- Rizal park. Το πήγα με τα πόδια από Intramuros (15΄). Στη διαδρομή περπατάς σε μία λεωφόρο, στο πεζοδρόμιο της οποίας κοιμούνται 100άδες άστεγοι. Ίσως και να ήταν επικίνδυνα, αλλά είπαμε, τους έπιασα στον ύπνο (7.30). Το πάρκο, τίποτα ιδιαίτερο. Ένα παρκάκι, με μερικούς ενδιαφέροντες κήπους, π.χ. το γιαπωνέζικο κήπο.

- Manila bay. Λίγο πιο κάτω με τα πόδια (15΄). Και πάλι τίποτα ιδιαίτερο. Παραλιακό μέτωπο, βρώμικη θάλασσα, πολλοί άστεγοι και ζητιάνοι. Το απόγευμα λογικά θα γίνεται χαμός και το βράδυ καλό θα είναι να μην πατήσεις το πόδι σου!

Επιστροφή από τον εσωτερικό δρόμο της Ermita. Το χάλι το μαύρο. Παλιοί ουρανοξύστες και κάποια παλιοκτίρια. Είδα και κάποια ξενοδοχεία ή "ξενοδοχεία" που σκεφτόμουν να μείνω και ευτυχώς που βόλεψαν τα πράγματα και είδα την πόλη χωρίς να χρειαστεί να μείνω. Λογικά το βράδυ εδώ δεν θα είναι και το πιο ασφαλές μέρος, αφού είναι και γνωστά στέκια πορνείας.

Επιστροφή κάπου κοντά στο Intramuros, jeepney για το σταθμό των λεωφορείων, παίρνω τη βαλίτσα, παίρνω και ένα ταξί, του κάνω και το απαραίτητο παζάρι (200p αντί για 500p που ήθελε) και έφυγα για το αεροδρόμιο.
Η κ...φαρδία της ημέρας; Ήταν η ημέρα των εκλογών και δεν είχε καθόλου κίνηση στους δρόμους. Σε 5 λεπτά ήμουν στο αεροδρόμιο.

Συμπέρασμα: Και να μην πας Μανίλα, δεν χάνεις και τίποτα.
Αν πας, καλύτερα να μείνεις και να κινηθείς στο Makati.
Intramuros, Rizal park, Manila bay δεν είναι και άσχημα, αλλά με μεγάλη προσοχή και καλύτερα όχι τη νύχτα.

 

[DrG]

Banaue

Μετάβαση σε 9 ώρες με νυχτερινό λεωφορείο.
Έχει μόνο δύο εταιρίες. Τη Florida bus στο Cubao και το Ohayami (κάπως έτσι) bus στο Sampaloc. Πήγα και γύρισα με Florida (530P), δεν έχω παράπονο, με εξαίρεση το κλιματιστικό που το έχουν στους 15 βαθμούς και το βράδυ παγώνεις.
Ο δρόμος δεν ήταν κακός. Μικρό μέρος της διαδρομής είναι πάνω στα βουνά, ενώ εγώ περίμενα ότι 5-6 ώρες θα πηγαίνει από φιδίσιους δρόμους πάνω στα βουνά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το Google δίνει 12 ώρες διαδρομή με αυτοκίνητο κιόλας.
9 ώρες και άνετα. Μην το φοβηθείτε.

Διαμονή
Κάποτε ένας τουρίστας άφησε τα συμπράκαλά του στην πρίζα και έφυγε. Για κακή του τύχη, έγινε κάτι και πήρε φωτιά το ξενοδοχείο και πιθανόν και τα παραδιπλανά. Έκτοτε, ο έξυπνος δήμαρχος, έβγαλε φιρμάνι, με το οποίο απαγόρευσε στα ξενοδοχεία να έχουν πρίζες μέσα στα δωμάτια!!!! Μόνο στους κοινόχρηστους χώρους, εστιατόριο κλπ.
Και ενώ βρήκα μία δωματιάρα, με 700p και υπέροχη θέα στα ρυζοχώραφα, μου λέει η τύπισσα, πρέπει να σας πω ότι δεν έχουμε πρίζες στο δωμάτιο. Μόνο στο εστιατόριο. Κανένα ξενοδοχείο δεν έχει.
Λέω, δεν παίζει, πέρα που έχω να φορτίζω 2 φωτογραφικές, 3 κινητά, ένα τάμπλετ και μία ξυριστική μηχανή (το πολύμπριζο είναι must), πρέπει να βάλω και το αντικουνουπικό στην πρίζα για να κοιμηθώ το βράδυ. Πώς θα κοιμηθώ χωρίς αντικουνουπικό; (τελικά πολλά κουνούπια δεν είχε, όλως παραδόξως. Σε αντίθεση με το Boracay που γινόταν χαμός).
Αφού πήρα σβάρνα τα δωμάτια, βρήκα μία θεία, που είχε δωμάτια με πρίζες μέσα! Δεν σε πιάνει εσένα η απαγόρευση της λέω; Δεν πολυκατάλαβε! Πόσο πάει το μαλλί λέω;; 250p μου λέει και με αφήνει να την κοιτάω με απορία!!! Deal της λέω. Πάρε 750p για 3 μέρες! Η δεύτερη φορά που δεν έκανα παζάρι! Ένα απλό δωμάτιο. Τίποτα ιδιαίτερο. Αλλά με πρίζες και ζεστό νερό (το πρώτο που πέτυχα με ζεστό νερό στις Φιλιππίνες).
Βουρ για τα ρυζοχώραφα!

Η πόλη τίποτα το ιδιαίτερο. Καταπράσινο τοπίο, αλλά άθλια σπίτια. Παραγκοπολυκατοικίες. Με τον πρώτο σεισμό θα πέσουν όλες.

Αλλά τα ρυζοχώραφα, το κάτι άλλο!!! Δεν χόρταινες να βγάζεις φωτογραφίες! Καταπράσινα, πανέμορφα, ακόμα και για μένα που είμαι της παραλίας και όχι του βουνού. Που έχω πάει 5 φορές στην Ταϊλάνδη και δεν έχω πάει ποτέ στη βόρεια Ταϊλάνδη. Περπάτησα από την πόλη ως το viewpoint (4-5 χλμ.) και έβγαλα εκατοντάδες φωτογραφίες. Κατέβηκα και μέσα στα ρυζοχώραφα. Από πάνω δείχνουν πιο εντυπωσιακά. Από κοντά, χάνουν.

Η πόλη έχει ένα τουριστικό κέντρο και καλά. Αυτοί προσπαθούν να σου πουλήσουν τις δικές τους εκδρομές και σε κοροϊδεύουν λέγοντας σου ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Π.χ. ήθελα να πάω Batad και μου έλεγαν ότι δεν έχει jeepney το πρωί. Μόνο το απόγευμα, πράγμα που ήταν ασύστολο ψέμα!
Έχει ένα σταθμό με jeepney και ένα σημείο που φεύγουν κάτι βανάκια. Και 2-3 διερχόμενα λεωφορεία από και προς Μανίλα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ. Δεν υπάρχει κανένας να σου πει πως πας από το ένα μέρος στο άλλο. Τι δρομολόγια υπάρχουν; Τι ώρες; Πώς μπορείς να πας και να γυρίσεις. Τίποτα. Καμία πληροφόρηση. Όλα πρέπει να τα ψάξεις μόνος σου. Και για κακή σου τύχη, όλα κλείνουν στις 5 το απόγευμα. Άρα, για να τα δεις πρέπει να χάσεις "παραγωγικές ώρες" της ημέρας.
Ας όψεται, παιδεύτηκα, αλλά έβγαλα άκρη!

 

[DrG]

Batad
Το τοπ των τοπ των ρυζοχωραφιών!!!
Όμως κυκλοφορεί ένα μπλουζάκι που γράφει "I survived Batad". Σας πληροφορώ ότι το μπλουζάκι δεν υπερβάλει!!! Έγραψα 15 χλμ. περπάτημα σύμφωνα με το pedometer. Ήπια 3 λίτρα νερό και ανεβοκατέβηκα τουλάχιστον 3.000 σκαλοπάτια, απότομα, μισό μέτρο ύψος το καθένα!
Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Πώς πάνε Batad μπάρμπα;;; Με 1000P το άτομο με οδηγό έλεγε το δημοτικό τουριστικό γραφείο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Με 1000P να πας εσύ του λέω και κατεβαίνω εκεί που ήταν τα jeepney. Πάει κανένας Batad ρωτάω; Εγώ μου λέει ένας. Τι ώρα; 9 μου λέει. Τζάμι λέω εγώ! Επιστροφή. Στις 3 μου λέει. Σίγουρα λέω; Ναι μου λέει, αφού περιμένω εκεί για να σας φέρω πίσω. Ξανά τζάμι λέω εγώ.
Σημείωση: Το jeepney φεύγει μόνο αν καταφέρει να μαζέψει 5-6 άτομα και πάνω. Αν όχι, δεν το κάνει το δρομολόγιο. Εγώ ήμουν τυχερός!

Είχα διαβάσει ότι το jeepney σε πάει μέχρι τη διασταύρωση (junction). Μετά ανεβαίνεις το βουνό με τα πόδια (1 ώρα) και το κατεβαίνεις ως το Batad πάλι με τα πόδια (45΄). Για την ακρίβεια ως το viewpoint του Batad. Και τα ίδια στην επιστροφή. Χώρια το πόσο πρέπει περπατήσεις από το viewpoint του Batad ως το χωριό και από εκεί ως τον καταρράκτη.
Τελικά, οι πληροφορίες ήταν παλιές. Ο δρόμος πλέον σε ανεβάζει και σε κατεβάζει το βουνό (κάνεις την προσευχή σου το jeepney να έχει καλά φρένα) και σε αφήνει να περπατήσεις ένα εύκολο μονοπάτι (20΄) ως το viewpoint.
Στο viewpoint μένεις με ανοιχτό το στόμα, σε φάση ουάου, αλλά Βαρουφάκης!
Απίθανη εικόνα! Αμφιθεατρικοί ορυζώνες και στη μέση το μικρό σπίτι στο λιβάδι! Δεν ξέρω πόσες φορές το έβγαλα φωτογραφία.

Όταν σχεδίαζα το ταξίδι, σκεφτόμουν ότι στο Batad θα σταματήσω εδώ. Στο viewpoint. Δεν θα πάω ούτε από την άλλη μεριά των αμφιθεατρικών ορυζώνων, ούτε κάτω στο χωριό, ούτε στον καταρράκτη!!! Ναι καλά! Δεν χάνεται αυτό το θέαμα, οπότε βουρ!
Λένε, ότι για την απέναντι πλευρά των ορυζώνων, για τον καταρράκτη και το χωριό πρέπει να πάρεις οδηγό. Θα έλεγα ότι ίσως είναι καλό να πάρεις, αλλά μπορείς να το κάνεις και μόνος σου. Εύκολο είναι.

- Για τον καταρράκτη. Ακολουθείς ένα μονοπάτι. Είναι εμφανές. Περνάει μέσα από την κερκίδα των ορυζώνων και σε πάει στην απέναντι πλευρά, προς τα κάτω, σε ένα λοφάκι που έχει ένα σπίτι πάνω. Ακολουθείς το μονοπάτι και φτάνεις σχετικά εύκολα και άνετα σε μισή ώρα. Το τι φωτογραφίες βγάζεις στη διαδρομή δεν περιγράφεται. Για κακή μου τύχη, εκεί βγήκε να χαλάσει η φωτογραφική και συνέχισα να βγάζω με το κινητό δυστυχώς. Όταν φτάνεις στο σπιτάκι, έχει κάτι σκαλοπάτια, με τα οποία κατεβαίνεις το βουνό και πας στον καταρράκτη σε 20΄. Δεν το έκανα, κατέβηκα μόνο 5-6 λεπτά, γιατί τα σκαλοπάτια ήταν τόσο απότομα, που το ανέβασμα ήταν θάνατος κυριολεκτικά (ακόμα και για κάποιον που είναι γυμνασμένος). Δεν είχα και φωτογραφική, είπα τζάμπα η κούραση.

- Για το χωριό. Από το σπιτάκι, έχει ένα άλλο μονοπάτι, εμφανές και εύκολο και αυτό μέχρι το χωριό. Σε 10 λεπτά είσαι εκεί. Η διαδρομή υπέροχη, το χωριό υπέροχο. Κρίμα που δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες.

- Επιστροφή στο Viewpoint. Έχοντας ξεψαρώσει πια, λέω να μην γυρίσω πίσω από τον ίδιο δρόμο, αλλά να ανέβω από το χωριό στο Viewpoint. Υπάρχει μονοπάτι. Από πάνω προς το χωριό λογικά είναι εύκολο να το ακολουθήσεις. Από το χωριό προς τα πάνω όμως;;; Άντε να το βρεις!!! Ήταν και ντάλα μεσημέρι, 13.30, οι φιλιππινέζοι κοιμόντουσαν, ποιον να ρωτήσεις από που αρχίζει το μονοπάτι;;;
Παίρνω ένα μονοπάτι και βρίσκομαι μέσα στη μέση των ρυζοχώραφων. Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Οι "ταράτσες" δεν είναι χαμηλές. Κάθε ταράτσα έχει 2-3 μέτρα ύψος. Αν χάσεις το μονοπάτι, δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις στις ταράτσες και να πας προς τα πάνω. Με λίγα λόγια, αν χάσεις το μονοπάτι, χάνεσαι!
Έτσι χάθηκα κι εγώ. Και άρχισα να απελπίζομαι, γιατί δεν μπορούσα να πάω ούτε πάνω, ούτε κάτω. Ήμουν μέσα στη μέση των χωραφιών. Σε μια φάση, 3 μέτρα στην πιο πάνω κερκίδα ήταν μια γιαγιά. Δεν πας καλά μου λέει. Το ξέρω της λέω. Πρέπει να κατέβεις κάτω στο χωριό και να πάρεις άλλο δρόμο (2 το μεσημέρι τώρα, με τον ήλιο ντάλα και έχοντας ήδη κάνει 12 χλμ. ανέβα κατέβα). Δεν παίζει λέω γιαγιά. Όπως κατέβηκες εσύ εδώ, έτσι θα ανέβω κι εγώ πάνω!
Σκαρφαλώνω τα τρία μέτρα της ταράτσας (δύσκολα) και μου δείχνει από που να πάω. Περπάτησα για 5 λεπτά πολύ δύσκολα (με το γεμάτο νερό ρυζοχώραφο από τη μία και τον γκρεμό από την άλλη), ήταν αρκετά επικίνδυνα, αλλά μετά από 5 λεπτά ήμουν και πάλι στο μονοπάτι για το viewpoint! Πάλι καλά. Οπότε προσοχή στα ρυζοχώραφα. Μην ξεψαρώνετε!

Έφτασα πάνω. Ο οδηγός ήταν εκεί (κοιμόταν όλη μέρα, ζωάρα). Μασουλούσε και κάτι φύλλα (όλοι το κάνουν, είναι ψιλοναρκωτικά), έβγαλε και ένα σακκουλάκι κοκαϊνη και έφαγε και 2 δαχτυλιές, μου λέει και cocaine όλο περηφάνεια και όλα καλά! Αφού μας γύρισε πίσω, πάλι καλά!
Και η ημέρα έκλεισε με έναν ανανά, τον οποίο τον πουλούσε το πρώτο μαγαζάκι 100P και εγώ τον πήρα 40P από το διπλανό τους!

Συμπέρασμα: Υπέροχο το Batad, αλλά θέλει γερά πόδια και προσοχή στα ρυζοχώραφα!

 

[DrG]

Sagada
Σχετικά μακριά. Κανονικά θα πήγαινα να μείνω μία μέρα εκεί, αλλά είπα τελικά να το κάνω daytrip. Φυσικά, για να το κανονίσω έφαγα δύο ώρες.
Τελικά κατέληξα ως εξής: Βανάκι στις 9 το πρωί για Sagada και επιστροφή από Sagada στις 14.30 με το λεωφορείο που ξεκινάει από εκεί και πάει για Μανίλα και περνάει από Banaue. Εύκολο; Όχι τόσο εύκολο όσο ακούγεται.
Προς Sagada. Έχει ένα βανάκι που πάει Bontoc (45΄ από Sagada) και ένα jeepney που επίσης πάει Bontoc. Για να πάνε ΚΑΙ Sagada, πρέπει να βρουν 3-4 ενδιαφερόμενους, αλλιώς δεν πάνε. Εκείνη την ημέρα ήμουν ο μοναδικός ενδιαφερόμενος. Βανάκι και jeepney δεν ήταν στο ίδιο μέρος. Το ένα ήταν στον κάτω δρόμο, στο κέντρο και το άλλο ήταν στον πάνω δρόμο. Έπρεπε να ανεβοκατέβεις 100 σκαλοπάτια. Το έκανα 5-6 φορές, πηγαίνοντας από τον έναν στον άλλον, για να δω αν θα βρει κάποιος από τους δύο κάποιον άλλον που πάει Sagada! ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΗΔΕΝ (το ξαναείπα;;; ).
Τελικά, ο πάνω με το βανάκι αποφάσισε να με πάει στη Sagada έστω και μόνο μου. Πάλι καλά. Τυχερός ήμουν.
Στη διαδρομή του είπα να με σταματήσει 5 λεπτά στο Bayyo που είχε τους δεύτερους πιο ωραίους ορυζώνες μετά το Batad. Πράγματι με σταμάτησε, έβγαλα φωτογραφίες (με τη μηχανή που ξαναπήρε μπρος τελικά) και κανένας από τους άλλους επιβάτες δεν διαμαρτυρήθηκε. Πολύ ωραίο το Bayyo. Εντυπωσιάστηκα επίσης.

Η διαδρομή ωραία. Μέσα από βουνά, ποτάμια, ρυζοχώραφα.

Η Sagada σαν πόλη, τίποτα το ιδιαίτερο. Υπερτιμημένη.

Στις σπηλιές δεν πήγα, γιατί θέλει να φας όλη μέρα. Έβγαλα εισιτήριο με το λεωφορείο για την επιστροφή στο Banaue στις 14.30. Τελικά αποδείχτηκε ότι είχε και στις 15.30. Ποιος να σου το πει όμως;;;; Με τα χίλια ζόρια ανακάλυψα ότι υπάρχει αυτό το λεωφορείο για να γυρίσω, καθώς κανονικά τα jeepney και τα βανάκια πάνε και γυρίζουν αμέσως, οπότε δεν μπορείς να δεις τίποτα. Αν ήξερα ότι έχει στις 14.30 και στις 15.30, θα έφευγα με τον 14.30, θα κατέβαινα στο Bayyo, θα έμενα μία ώρα εκεί και θα έπαιρνα το επόμενο (των 15.30) για να γυρίσω Banaue. Κρίμα γιατί το Bayyo ήταν υπέροχο.

- Κρεμαστά φέρετρα. Το τοπ αξιοθέατο της Sagada. Πώς πας εκεί; Θυμάμαι περιγραφές του συνταξιδώτη @10900km στο φόρουμ που έλεγε ότι χωρίς οδηγό γυρνάς όλη μέρα χωρίς να το βρεις. Είπα να τον διαψεύσω!!! Ρωτάω εκεί που με άφησε το λεωφορείο, που είναι τα φέρετρα; Προς τα κει μου λέει; Πόση ώρα λέω; 7 λεπτά μου λέει. Ωραία, βουρ. Φτάνω στο μονοπάτι. Επ sir, για που το βαλες, μου λέει μια θεία σε ένα κιόσκι, απέναντι από κάτι τύπους που κοιμόντουσαν στα πεζούλια (αυτοί ήταν οι οδηγοί). Λέω πάω για τα φέρετρα. Μου λέει πρέπει να πάρεις οδηγό. Λέω, ευχαριστώ, δεν χρειάζομαι. Μου λέει, δεν κατάλαβες καλά, θα τον πάρεις με το ζόρι, αλλιώς φέρετρα δεν βλέπεις!!! Μάλιστα. Πόσο πάει το μαλλί; 200p μου λέει! Καλά λέω, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Δεν ήταν τα 4 ευρώ. Ήταν το γαμώτο. Λέω ρε φούστη μου, δεν θα με εκβιάσετε εσείς να πάρω οδηγό με το ζόρι.
Κάνω μία μελέτη της περιοχής. Βλέπω το μονοπάτι πήγαινε από αριστερά προς τα πάνω. Λέω ας κάνω μία βόλτα από την άλλη μεριά. Πάω από την άλλη μεριά, είχε ένα σχολείο. Μπαίνω μέσα, ανεβαίνω προς τα πάνω και τσουπ βγαίνω στο μονοπάτι για τα φέρετρα!!! Τόσο απλά! Περνάω το νεκροταφείο, ακολουθώ το μονοπάτι και φτάνω στην Echo valley, όπου βρίσκονται και τα φέρετρα. Έλα όμως που εκεί είχε διάφορα μονοπάτια προς διάφορες κατευθύνσεις! Ποιο είναι το σωστό; Παίρνω ένα προς τα κάτω. Τζίφος. Βγήκα σε κάτι σπηλιές. Ξανά προς τα πάνω. Λέω θα ακολουθήσω τις φωνές. Πάω προς τις φωνές και φτάνω σε ένα σημείο με κόσμο. Τι κοιτάνε όλοι αυτοί; Σηκώνω το κεφάλι μου και τα φέρετρα κρέμονταν από πάνω μου!!! Όντως ήταν κρυμμένα σε σημείο που αν δεν είχε κόσμο και φωνές, δύσκολα θα το εντόπιζες! Έβγαλα τις απαραίτητες φώτο και πίσω. Βγήκα σαν κύριος από το κανονικό μονοπάτι και έκλεισα και το μάτι στη θεία!

Συμπέρασμα: Δεν τρελάθηκα με τη Sagada. Δεν χάνετε και τίποτα αν δεν πάτε. Πιο πολύ το Bayyo και η διαδρομή αξίζουν. Τα φέρετρα είναι έτσι να τα δεις από περιέργεια. Δεν είναι και κάτι το ουάου!

 

[DrG]

Bangaan
Το μικρό σπίτι στο λιβάδι με τα ρυζοχώραφα!
Κοντά στο Batad, από τη διασταύρωση (junction) συνεχίζεις ευθεία για 20΄ με τα πόδια.
Γύρω γύρω ρυζοχώραφα και στη μέση ένα μικρό γραφικό κυκλικό χωριουδάκι. Πανέμορφο, αν και όχι γνωστό όπως το Batad.

Πώς πάμε εκεί μπάρμπα;;; Το γνωστό βασανιστικό ερώτημα. Jeepney δεν έχει. Το τρίκυκλο ήθελε 700p. Εγώ είχα κανονίσει να με πάει ως τη διασταύρωση ο τύπος με το jeepney που πήγαινε στο Batad με 100p (one way). Έλα όμως που ο τύπος εκείνη την ημέρα δεν βρήκε κανέναν πελάτη και δεν πήγε στο Batad!!!
Και τώρα τί κάνουμε; Με τα πόδια ήταν 16 χλμ. Μάλλον το ξεχνάμε λέω. Και πήρα το δρόμο προς τα κει, με σκοπό να περπατήσω 2-3 χλμ, να δω κάποια ωραία μέρη που είχα σταμπάρει όταν πήγαινα στο Batad.
Περπατώντας πέρασαν κάποια βαν και κάποια jeepney, τα οποία σταμάτησα, αλλά είτε δεν σταμάτησαν είτε δεν με πήραν όταν τους είπα για Bangaan. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω προς τα πού πήγαιναν, αλλά σε κάθε περίπτωση περνούσαν από το Bangaan, γιατί ο δρόμος ήταν ένας. Δεν είχε άλλη διαδρομή. Μυστήριο.
Τελικά πέρασε έναν με ένα τρίκυκλο που είχε μέσα μια τουρίστρια. Bangaan του λέω. Batad μου λέει πάω. Εντάξει, θα με αφήσεις στη διασταύρωση του λέω. Πόσα θες; 300p μου λέει. 100 του λέω. Εγώ. 150 λέει αυτός. 100 επιμένω εγώ. Όχι μου λέει και κάνει να φύγει. Πάει 5 μέτρα πιο κάτω, σταματάει και μου λέει έλα!!! Εννοείται, χαζός είναι να μην πάρει έστω και τα 2 ευρώ; Αφού πάει που πάει κατά κει. Αλάνθαστο το κόλπο. Γερμανίδα η επιβάτης. Τον είχε πληρώσει 1.200p για να την πάει στο Batad. Από πού είσαι μου λέει. Ελλάδα της λέω. Στραβομουτσούνιασε. Δεν σε χάλασε της λέω που εγώ πάω με 100p!

Από τη διασταύρωση μετά από 20΄ περπάτημα είναι το Bangaan από ψηλά. Πραγματικά υπέροχο και αυτό. Όχι τόσο όσο το Batad, αλλά αρκετά ωραίο. Διαφορετικό τοπίο.

Από το μονοπάτι, μέσα σε 15΄ λεπτά κατεβαίνεις στο χωριό. Εύκολα, όχι όπως στο Batad.

Το χωριουδάκι πολύ γραφικό, με σπίτια καλύβες.

Φωτογραφίες και επιστροφή προς τα πάνω. Εύκολο το μονοπάτι, αλλά ανηφορικό και κουραστικό να το κάνεις μεσημεριάτικα. Είπα να μιμηθώ τους φιλιππινέζους και έβγαλα την ομπρέλα για να προστατευτώ από τον ήλιο. Μια ομπρέλα που την έσερνα ένα μήνα μαζί μου όλη μέρα, και δεν έβρεξε ούτε μία σταγόνα (επίσης θετικό σε σύγκριση με την Ταϊλάνδη, που τέτοια εποχή, ε, μια βροχή κάθε μέρα θα τη ρίξει, ή έστω μια ενοχλητική, για τους φωτογράφους, συννεφιά).
Πώς γυρνάνε τώρα πίσω;;; Ε όλο και κάποιος θα περάσει. Περνάει ένα βανάκι, λογικά ήταν του δήμου. Το σταματάω. Banaue του λέω. Έμπα μου λέει. Πόσο πάει το μαλλί; Τζάμπα μου λέει!!! Κοίτα να δεις! Στη διαδρομή μάζεψε άλλους 20-30 από το δρόμο. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος!

Στο δωμάτιο, που η θεία με άφησε να μείνω ως τις 8 το απόγευμα χωρίς έξτρα χρέωση (250p είπαμε τη μέρα, 5 ευρώ δηλαδή!), βαλίτσα και λεωφορείο στις 8 το απόγευμα για επιστροφή στη Μανίλα. Στις 5 το πρωί ήμουν Μανίλα!

 

[DrG]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

20 γραμμές με κάποιες εντυπώσεις και πληροφορίες για κάθε μέρος ήθελα να γράψω και τελικά έγραψα ολόκληρη ιστορία!!!
Δεν τα έγραψα τόσο ποιητικά όπως η @go2dbeach, αλλά προσπάθησα να δώσω χρηστικές πληροφορίες για όποιον ενδιαφερθεί να επισκεφθεί τις Φιλιππίνες.

Συνολικό κόστος του ταξιδιού, μόλις 750 ευρώ για ένα μήνα + 590 το αεροπορικό εισιτήριο.

Ήταν ωραία; Ωραία ήταν, αλλά δεν ξετρελάθηκα. Έχω πάει σε πιο όμορφα μέρη. Δεν το συζητάω ότι η Ταϊλάνδη είναι πιο όμορφη. Και ο Άγιος Δομίνηκος. Μάλλον και η Κούβα. Οπότε, σε κάποιον που δεν έχει πάει εκεί, θα έλεγα να ξεκινήσει πρώτα από αυτά τα μέρη και μετά να πάει στις Φιλιππίνες. Ίσως μέχρι τότε να έχουν οργανωθεί κιόλας.

Θετικά στοιχεία (σε σύγκριση με την Ταϊλάνδη):
- Μιλάνε όλοι αγγλικά. Μεγάλη ευκολία.
- Τρώνε σαν αμερικάνοι. Έχουν χοιρινό κρέας. Όχι μόνο θαλασσινά και ζαρζαβατικά. Έφαγα καλά, σε σχέση με την Ταϊλάνδη που τη βγάζω με φρούτα και χυμούς.
- Δεν έβρεξε καθόλου, ούτε είχε συννεφιές. Σε αντίθεση με την Ταϊλάνδη που τον Απρίλιο μια βροχή τη μέρα τη ρίχνει ή έχει συννεφιές και περιμένω πότε θα βγει ο ήλιος για να συνεχίσω τις φωτογραφίες.
- Οδηγούν δεξιά όπως εμείς. Μεγάλη υπόθεση και για οδηγούς, αλλά και για πεζούς. Όχι σαν την Ταϊλάνδη που έχω γλιτώσει παρατρίχα να με πατήσουν, γιατί πάω να περάσω το δρόμο και κοιτάω ανάποδα!

Αρνητικά στοιχεία:
- Οργάνωση μηδέν. Μηδέν υποδομές. Μηδέν εξυπηρέτηση στον τουρίστα. Αν πας αδιάβαστος, την πάτησες. Θα φας ώρες για να βρεις πώς θα πας από το ένα μέρος στο άλλο.
- Τα αξιοθέατα είναι διάσπαρτα, οπότε μοιραία χάνεις πολύ χρόνο στις μετακινήσεις. Και αναγκάζεται να ξυπνάς και από τα χαράματα.
- Ο ήλιος δύει 17.45!!! Σε σχέση με την Ταϊλάνδη που δύει στις 18.30.
- Τα δωμάτια είναι χάλια και ακριβά, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα της Ταϊλάνδης. με τα 15 ευρώ που στην Ταϊλάνδη έχεις μια χαρά δωμάτιο με κλιματιστικό και ψυγείο και μπάνιο με ζεστό νερό, στις Φιλιππίνες έχει ένα δωμάτιο 3Χ2, με ένα κρεβάτι, έναν ανεμιστήρα και κρύο νερό. Για ψυγείο, ούτε συζήτηση. Το ρωτούσα και με κοιτούσαν λες και τους ζητήσα αν έχει τζάκι! Μόνο σε Bantayan και Boracay είχα ψυγείο στο δωμάτιο.
- Είναι σαφώς επικίνδυνο μέρος. Όχι στα νησάκια, αλλά στις πόλεις. Υπάρχει εγκληματικότητα και κίνδυνος. Και σας το λέει αυτό κάποιος που κυκλοφορούσε νύχτα χαλαρά στη Μόσχα, στο Κάιρο κλπ.
- Οι Φιλιππινέζοι είναι πιο κακομούτσουνοι και πιο "εγκληματικές φυσιογνωμίες" σε σύγκριση με τους "χαζοχαρούμενους" ταϊλανδούς. Δεν είναι χαμογελαστοί και μοιάζουν πιο πολύ με λατινοαμερικάνους, π.χ. μεξικάνους.
- Σαν γυναίκες, οι φιλιππινέζες είναι πιο στρουμπουλές από τις ταϊλανδές και πιο κλειστές από αυτές.
- Ψώνια επίσης μηδέν, με εξαίρεση τις μεγάλες πόλεις και το Boracay. Μία μπλούζα που να γράφει πάνω Φιλιππίνες δεν κατάφερα να βρω. Αντιηλιακά και αντικουνουπικά που έφερνα αβέρτα από Ταϊλάνδη, εκεί τζίφος. Έψαχνα να βρω αντικουνουπικό υγρό για την μπρίζα και δεν βρήκα πουθενά. Με τα χίλια ζόρια και αφού γύρισα όλο το Boracay, βρήκα κάτι ταμπλέτες.
- Οι θάλασσες δεν είναι ουάου. Με εξαίρεση το Panglao (dumuluan beach) που ήταν γαλάζιο το νερό και λίγο το Bantayan και το Boracay, που ήταν προς το γαλάζιο, όλες οι άλλες παραλίες ήταν απλώς συμπαθητικές. Όχι κάτι που να αξίζει να κάνεις 20 ώρες ταξίδι.
- Επίσης, οι θάλασσες έχουν πολλά φύκια, κοντά στην ακτή. Με λίγο αεράκι και λίγο κυματάκι, τα φύκια βγαίνουν προς τα έξω και χαλάνε το κόνσεπτ της εξωτικής παραλίας.
- Τέλος, φυσάει!!! Εκεί είναι ωκεανός. Ανοιχτός. Δεν είναι κλειστό μέρος όπως η Ταϊλάνδη. Οπότε να περιμένετε αεράκι (δροσιστικό, δεν είναι κακό αυτό), αλλά και κύμα, πράγμα που κάνει δύσκολες τις μετακινήσεις, ειδικά κατά τη wet season!

Όλο και κάτι θα ξέχασα, αλλά αν το θυμηθώ στην πορεία, θα επανέλθω!

Αν θα ξαναπήγαινα ένα μήνα, θα πήγαινα μόνο Palawan - Coron, Boracay και Banaue - Batad. Αν έμεναν μέρες θα προσέθετα και το Bantayan. Και αν έμεναν και 2-3 μέρες ακόμα, θα προσέθετα και το Bohol - Panglao. Όλα τα υπόλοιπα δεν πολυαξίζουν την ταλαιπωρία. Έχει άλλες χώρες, με πιο όμορφα μέρη, που έχουν πιο εύκολη και οργανωμένη πρόσβαση.

Προτείνεται για όσους αναζητούν περιπέτεια (από περιπέτεια άλλο τίποτα) και για όσους έχουν γυρίσει όλα τα άλλα φτηνά εξωτικά μέρη της Ασίας και της Καραϊβικής και θέλουν να δουν και κάτι άλλο!

Αυτά τα "ολίγα". Καλή ανάγνωση και πάμε γι' άλλα!!!

Περισσότερα στο Travelistas - The travel guru (https://www.facebook.com/groups/827195334083278/)

 

[LIK]

Ευχαριστώ πολύ για την αναλυτική πληροφόρηση σχετικά με το ταξίδι σου στις Φιλιππίνες . Προγραμματίζω ένα δεκαήμερο ταξίδι αρχές Αυγούστου και μετά τα όσα διάβασα θα επιλέξω το Palawan ! Τι λές ;

 

[silversurfer]

Βάλε μας κ καμια φωτο !!!

 

[go2dbeach]

Πάρα πολύ ωραία όσα μας είπες!! Με κάποια σχόλια χαμογέλασα γιατί θυμήθηκα στιγμιότυπα από το ταξίδι μου, και κάποια άλλα με στενοχώρησαν για το πώς καταστρέφονται κάποια υπέροχα μέρη για χάρη του τουρισμού..

Για το Πανγκλάο συμφωνούμε οτι η ωραιότερη παραλία είναι (βλέπω ότι παραμένει) η Dumuluan beach και πέρασα και μια Κυριακή του Πάσχα υπέροχη σουβλίζοντας ψάρια με τους ντόπιους. Την Αλόνα την πέτυχα σε καλύτερη κατάσταση, με φύκια μεν, αλλά πιο μέσα απ'ότι εσύ, είχε δλδ αρκετά μέτρα για μπανάκι εκεί στα 5άστερα που λες.

Για το Μποχόλ επίσης συμφωνούμε οτι ήταν υπέροχο στο εσωτερικό, τροπικό τοπίο και καταπράσινο. Συμβουλή σε όποιον πάει, να νοικιάσει μηχανάκι (ή όχημα) και να πάει μόνος του στα μέρη ενδιαφέροντος (τάρσιερ, σοκολατολόφοι).
Να εξερευνήσει με την ησυχία του τα χωριουδάκια του Μποχόλ, τα ρυζοχώραφα το man made forest.

Για το Malapascua το είχα ακούσει κι εγώ αυτό που λες. "Μια μαλα...πάσκουα και μισή! Πλήρης απογοήτευση. Παραλίες μηδέν. Μόνο για όσους θέλουν να πάνε να δουν τους καρχαρίες". Γι' αυτό και δεν πήγα.

Για το Bantayan συμφωνούμε απόλυτα..σου το είχα πει να το αφήσεις για μετά το Malapascua λόγω παραλιών. Οι παραλιάκηδες καταλαβαινόμαστε

Για το Μπορακάι λυπάμαι που άλλαξε τόσο..ευτυχώς το πρόλαβα πάνω που ανέβαινε τουριστικά (ή μήπως κατέβαινε ) Ίσως να υπάρχει κάποιος μήνας που είναι πιο ήσυχα τα πράγματα. Μου κάνει εντύπωση αυτό με τους vendors που σε ενοχλούν παντού. Εμας μας είχε κάνει εντύπωση το αντίθετο- είχε προηγηθεί το ταξίδι μας στο Δομίνικο που είναι ενοχλητικοί σε ένα δύο τουριστικά μέρη- και λέγαμε πόσο χαλαρά και ήρεμα και με χαμόγελο και δε σε ενοχλεί κανένας, ήταν στο Μπορακάι.

Για το Carabao το είχα σκεφτεί κι εγώ να πάω ολοήμερη, αλλά ήταν τόσο τέλειο το Μπορακάι που δεν είχα λόγο. Το νησί ονομάστηκε έτσι από τους νεροβούβαλους carabao που υπήρχαν σε αφθονία. Σήμερα δεν ξέρω αν έχει πολλούς ακόμα, αλλά σύντομα θα πνιγεί και αυτό από τα ξενοδοχεία και τον τουρισμό.
Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες για τις παραλίες!

Για το Puerto Galera σου είχα πει οτι δε γνωρίζω πολλά και δεν έχω πάει επίσης, αλλά μου κάνει εντύπωση που δε βρήκες βάρκα για να πας σε άλλες παραλίες. Το μέρος είναι ιδανικό για beach hopping και snorkel trips. Μάλιστα στις πιο πολλές παραλίες πας μόνο με βάρκα. Και πάλι καλά όμως γύρισες αρκετά.

Πολλά δρομολόγια έκανες! Αυτό το δρομολόγιο να πας Μπορακάι και μετά Puerto, οδύσσεια πραγματικά! Για κάποιους ίσως είναι περιπέτεια, αλλά για μένα είναι κούραση, σύγχυση (γιατί όντως οι Φιλιππινέζοι δε βοηθάνε..μάλιστα σε ότι ρωτήσεις απαντάνε ναι αλλά κουνάνε το κεφάλι γνέφοντας όχι - τρελό γέλιο ) και τέλος όλο αυτό είναι χρόνος κλεμμένος από την παραλία .
Δικό μου όχημα παντού και πάντα!!

Πάντως σου βγήκε πάρα πολύ φθηνό το όλο ταξίδι! Και φυσικά ευχαριστούμε που μας θυμήθηκες με την επιστροφή σου και έγραψες τόσο χρηστικές πληροφορίες

 

[go2dbeach]

Ίσως θα έπρεπε να μεταφερθεί στις ταξιδιωτικές ιστορίες το θέμα

 

[go2dbeach]

Boracay- White beach! Γιατί δεν ήταν η ωραιότερη παραλία στον κόσμο;;; Για πολλούς λόγους:Πίσω από τη σειρά με τα φοινικόδεντρα ήταν κτισμένο κάθε λογής ξενοδοχείο και μαγαζί. Μέχρι εδώ παλεύεται. Ακριβώς πίσω όμως ήταν η Μανίλα. Κυριολεκτικά. Πολυκατοικίες, τσιμέντο, κάτι δρομάκια τούνελ μέχρι να βγεις στον κεντρικό δρόμο, βρωμιά, κίνηση απίστευτη στον κεντρικό δρόμο, ουρές ατέλειωτες (σε ένα δρόμο που χωράει ένα αυτοκίνητο έχει χιλιάδες οχήματα) και πιο πίσω παραγκουπόλεις (ναι στο Boracay όλα αυτά).

 

[DrG]

Ευχαριστώ πολύ για την αναλυτική πληροφόρηση σχετικά με το ταξίδι σου στις Φιλιππίνες . Προγραμματίζω ένα δεκαήμερο ταξίδι αρχές Αυγούστου και μετά τα όσα διάβασα θα επιλέξω το Palawan ! Τι λές ;

Για 10 μέρες ναι Palawan - Coron. Αλλά για Αύγουστο ισχύουν τα γνωστά. Μουσώνες, βροχές κλπ. Ίσως το Palawan να μην είναι καλή επιλογή για Αύγουστο, γιατί θα έχεις ημερίσια εκδρομή κάθε μέρα και αν η θάλασσα έχει κύμα, δεν θα ευχαριστηθείς καθόλου. Μόνο θα ταλαιπωρηθείς. Άσε που αν θες να πας από Palawan - Coron με πλοίο, καλύτερα να μην το επιχειρήσεις Αύγουστο.
Για Αύγουστο, θα πρότεινα Ταϊλάνδη, Koh Samui ή/και Koh Pangan, που έχει καλύτερο καιρό