Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 316
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Η Ιρλανδία ήταν πάντα ένα μέρος που μου ξύπναγε ωραίες σκέψεις. Είναι η χώρα από όπου κατάγεται η γιαγιά μου και με έναν περίεργο όσο και μυθιστορηματικό τρόπο έφυγε από εκεί γνώρισε τον Έλληνα παππού και έτσι ήρθε στην Ελλάδα. Είναι επίσης ο τόπος που γέννησε τους προγόνους της άλλης μου γιαγιάς που μένει στον Καναδά και σαν μετανάστες πήγαν πριν 3 ή 4 γενιές (δεν θυμάμαι) για να γλιτώσουν από τον τότε μεγάλο λιμό που έπληττε την χώρα. Είναι μια χώρα που κάποιος από πρώτη ματιά θα πει τι κοινό μπορεί να έχει η Ελλάδα με ένα λαό της Βορειοδυτικής Ευρώπης τόσο από θέμα χαρακτήρα αλλά τόσο και από ιστορικά στοιχεία. Έλα μου όμως πως οι Ιρλανδοί είναι οι «Έλληνες της Βόρειας Ευρώπης» όπως πολύ σωστά είχε πει ο Ιρλανδός ποιητής Όσκαρ Ουάιλντ. Η χώρα αυτή ήταν για πολλά χρόνια κάτω από ξένο ζυγό και ελευθερώθηκε μετά από σκληρούς αγώνες. Επίσης μετά τους αγώνες αυτούς έζησε έναν αδυσώπητο εμφύλιο. Στοιχεία εντελώς ίδια με την Ελλάδα όπως επίσης πως και οι δύο λαοί έχουν ανεπτυγμένη πολύ την αίσθηση του χιούμορ, της φιλοξενίας των παραδόσεων τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους ένα ταξίδι στην χώρα αυτή ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο μιας και την παρέα την είχα και άκουγε στο όνομα Αχιλλέας (φίλος που λόγω μουσικής ήθελε πάντα να πάει και αυτός εκεί) έμενε μόνο ο τρόπος που θα πάμε για να δούμε την αυθεντική Ιρλανδία, να δούμε τα χωριά της και να γνωρίσουμε τους ντόπιους, μπαίνοντας στα σπίτια τους μιλώντας με αυτούς και να είμαστε μακριά από τα τουριστικά μέρη του Δουβλίνου, όχι ότι δεν είναι ωραία και αυτά (μιας και τα επισκεφθήκαμε) αλλά αυτό το ταξίδι θέλαμε να είναι διαφορετικό.
Ο τρόπος βρέθηκε και φάνταζε ιδανικός. Για 15 μέρες θα ήμασταν στην υπηρεσία των Ιρλανδικών ταχυδρομίων. Θα ταξιδεύαμε τη χώρα με τα βαν του ταχυδρομείου με ελάχιστα λεφτά ή θα γινόμασταν εμείς οι ίδιοι ταχυδρόμοι στα Ιρλανδικά χωριά και όπου μας άρεσε θα σταματάγαμε και θα παίρναμε το βαν της επόμενης μέρας. Έτσι σαν ταχυδρόμοι θα τα ταξιδεύαμε τη χώρα δωρεάν ενώ θα πηγαίναμε στα πιο απομακρυσμένα και παραδοσιακά χωριά της χώρας, χωριά στα οποία ο κόσμος ακόμα μιλάει Ιρλανδικά και όχι Αγγλικά. Και οι 2 μας ήμασταν ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι να αρχίσει το ταξίδι μας στην χώρα των μεγάλων ποιητών…
Για όλους αυτούς τους λόγους ένα ταξίδι στην χώρα αυτή ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο μιας και την παρέα την είχα και άκουγε στο όνομα Αχιλλέας (φίλος που λόγω μουσικής ήθελε πάντα να πάει και αυτός εκεί) έμενε μόνο ο τρόπος που θα πάμε για να δούμε την αυθεντική Ιρλανδία, να δούμε τα χωριά της και να γνωρίσουμε τους ντόπιους, μπαίνοντας στα σπίτια τους μιλώντας με αυτούς και να είμαστε μακριά από τα τουριστικά μέρη του Δουβλίνου, όχι ότι δεν είναι ωραία και αυτά (μιας και τα επισκεφθήκαμε) αλλά αυτό το ταξίδι θέλαμε να είναι διαφορετικό.
Ο τρόπος βρέθηκε και φάνταζε ιδανικός. Για 15 μέρες θα ήμασταν στην υπηρεσία των Ιρλανδικών ταχυδρομίων. Θα ταξιδεύαμε τη χώρα με τα βαν του ταχυδρομείου με ελάχιστα λεφτά ή θα γινόμασταν εμείς οι ίδιοι ταχυδρόμοι στα Ιρλανδικά χωριά και όπου μας άρεσε θα σταματάγαμε και θα παίρναμε το βαν της επόμενης μέρας. Έτσι σαν ταχυδρόμοι θα τα ταξιδεύαμε τη χώρα δωρεάν ενώ θα πηγαίναμε στα πιο απομακρυσμένα και παραδοσιακά χωριά της χώρας, χωριά στα οποία ο κόσμος ακόμα μιλάει Ιρλανδικά και όχι Αγγλικά. Και οι 2 μας ήμασταν ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι να αρχίσει το ταξίδι μας στην χώρα των μεγάλων ποιητών…
Attachments
-
95,9 KB Προβολές: 59