Σαν την Χαλικιδική πουθενά. Συμφωνώ και επαυξάνω...Ψηφίζω όμως δεύτερο πόδι και όσο πιο χαμηλά γίνεται, Καλαμίτσι(το κάμπινγκ), Κριαρίτσι, Λιναράκι...άντε και Καβουρότρυπες. Τα τελευταία χρόνια μετά από ένα ταξίδι στο εξωτερικό, την έχουμε πλέον καθιερώσει ως τόπο διακοπών και ξεκούρασης... αμέτρητα βέβαια και τα Σαββατοκύριακα... Συμνφωνώ με τον φίλο Φούρκα, πως τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει λίγο την ησυχία μας λόγω κόσμού...αρχίζω και αναπολώ τα χρόνια που κάναμε ώρες να φτάσουμε από χωματόδρομο... υπήρχε μόνο ένα τηλέφωνο στην Σάρτη και σε μερικές παραλίες δεν υπηρχαν καν χωματόδρομοι, κατεβαίναμε τα βράχια για να φτάσουμε... υπάρχουν κάτι λιγοστές και τώρα, αλλά καλύτερα να τις κρατήσουμε κρυφές, όσοι γνωρίζουμε