Γαλλία «Vous etes en pays Cathare»…

[Italitsa]

Beziers

Ή αλλιώς η μεγάλη μου απογοήτευση… Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα την έβγαζα από το ταξίδι ή έστω δε θα έβαζα εκεί τη διανυκτέρευση… Εδώ ήρθαμε σε επαφή με τη βρωμιά, πολύ βρωμιά όμως και να σε περιτριγυρίζει από παντού… Ο δρόμος, όλοι οι δρόμοι για την ακρίβεια, ήταν γεμάτοι «κακάκια» σκύλων!! Κάναμε σλάλομ για να ξεφύγουμε από τις κατά τόπους κουραδίτσες και για να πω την αλήθεια δεν τα καταφέρναμε πάντα… Θα μου πείτε «Όποιος τη νύχτα περπατεί…» και θα συμφωνήσω μαζί σας αλλά και το επόμενο πρωί πάλι τα ίδια ήταν… Πέρα από τα κακάκια όμως οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αποτσίγαρα και διάφορα σκουπιδάκια, εικόνες τελείως κόντρα με όλες αυτές που είχαμε ως τώρα… Το αποκορύφωμα δε, όταν καθίσαμε για καφέ στην πλατεία (σε τραπεζάκι έξω γιατί είχε πολύ καλό καιρό) και μπήκαμε στο μαγαζί να ζητήσουμε ένα τασάκι για τις στάχτες μας, ο κυριούλης μας υπέδειξε το «μεγάλο τασάκι», λέγοντας μας πως δεν υπάρχει πρόβλημα… Εννοείται ότι τα παιδιά που κάπνιζαν έκαναν υπομονή και δεν το άναψαν καν…

Επειδή όμως την έχω καταθάψει την πόλη, οφείλω να παραδεχτώ πως –αν εξαιρέσεις τη βρωμιά- είναι ενδιαφέρουσα πόλη, με πολύ όμορφα κτίρια αλλά όταν πρέπει να κοιτάς συνέχεια κάτω για να μην πατήσεις περιττώματα ε, όσο να’ναι δεν εκτιμάς και πολύ την αρχιτεκτονική δομή της!! Παρ’όλα αυτά μια όαση μέσα σ’αυτό το χάος, αποδείχθηκε το Plateau des Poetes… Πρόκειται για ένα πάρκο καθαρό κυρίως, με αγάλματα ποιητών, λιμνούλα, όμορφη βλάστηση, καμία σχέση με ότι είχαμε δει ως εκείνη τη στιγμή στην πόλη… Ίσως να υπάρχουν και άλλα τέτοια σημεία όμως προσωπικά εμένα δε με είχε κερδίσει στο ελάχιστο αυτή η πόλη και ανυπομονούσα να την κάνουμε από εκεί… Δε ξέρω αν στο μέλλον θα της έδινα μια δεύτερη ευκαιρία αλλά όπως με κόβω μάλλον όχι…

 

[Italitsa]

Να'μαι πάλι!!

Τρελαινομαι να διαβαζω γαλλικα απο την ιταλιτσα
Alors, allons-y !!

Που να με ακουγες που προσπαθούσα να τα μιλήσω κιολας!!! Πολλή πλάκααα!!!

:roll: Ποιά αεροπορική;

το σάββατο εκεί θα είμαι

Ελααα, δεν το ειπα για να με δουλευετε...
Αν σου πω πως δε σε ζηλευω θα ειναι μεγαλο ψεμα.......

Αν τους μιλήσεις στη γλώσσα τους γίνονται πιο ευγενικοί.

Σε όλους, τουλαχιστον οι πρωτες κουβεντες ηταν στα γαλλικα... Απο κει κ περα αναλογως την περισταση δε μπορουσαμε να μιλαμε συνεχως γαλλικα γιατι ολοι γνωριζαμε ελαχιστες λεξεις...Ο τυπος στο σπηλαιο ενταξει, δεν εχω λογια...Αλλα η αλλη η κυρια στην pattiserie ετσι πρεπει να ειναι ο χαρακτηρας της...Αφου το παιδακι που "βουτηξε" γαλλάκι ήταν... Παντως περα απο αυτες τις 2 τρανταχτες περιπτωσεις ολοι οι αλλοι ηταν πολυ ευγενικοι...σε οποια γλωσσα και αν τους μιλουσαμε.....

Ελπίζω να καταφέρατε να αναγνωρίσετε τη γλώσσα στην οποία σας ευχόντουσαν καλές γιορτές τα λαμπάκια της φωτογραφίας.... (Όχι, δεν είναι Γαλλικά).

Και βεβαια το ειδαμε taver μου..Μια αλφα μυωπια την εχουμε αλλα στραβαδια δεν ειμαστε...Απλα δεν καταλαβα αν ηταν καταλανικα ή occitan
και για να πω την μαυρη μου αληθεια δεν το εψαξα παραπερα....:roll:

Λοιπον συνεχιζω....

 

[Italitsa]

Narbonne

Ευτυχώς μετά την ήττα που φάγαμε στη Beziers ήρθε η Narbonne να μας χαρίσει πάλι όμορφες εικόνες και να σβήσει το ξενέρωμα…
Πρώτη στάση ο υπέροχος καθεδρικός, η κατασκευή του οποίου δεν τελείωσε ποτέ γιατί η ολοκλήρωση του απαιτούσε την κατεδάφιση του τείχους της πόλης… Παραμένει ωστόσο ένα από τα ψηλότερα κτίρια της Γαλλίας… Η εξωτερική του όψη είναι πολύ επιβλητική, ο προαύλιος χώρος του το ίδιο και το εσωτερικό του μαγεία… Πετυχαίνουμε και το εκκλησιαστικό όργανο και η ατμόσφαιρα γίνεται πολύ κατανυκτική… Στον καθεδρικό υπάρχει και ένα παρεκκλήσι. Γενικά τα παρεκκλήσια χρησιμοποιούνταν από την ελίτ των Ναϊτών ιπποτών, οι οποίοι μαζεύονταν ξεχωριστά από τον λοιπό πληθυσμό για να πάρουν άφεση αμαρτιών για ότι επρόκειτο να διαπράξουν στην σταυροφορία. Ένας-ένας οι ιππότες γονάτιζαν μπροστά στον αρχιερέα ενώ κάποιες φορές ήταν ο ίδιος ο Πάπας που τους έδινε την άφεση και την ευλογία του. Τους φανταζόμουν με τις βαριές στολές τους, τα σπαθιά και τις ασπίδες τους να στέκονται στο σημείο που βρισκόμουν κι εγώ και με έπιανε ρίγος… Συγκεκριμένα τώρα στο παρεκκλήσι αυτό, δεδομένου ότι η Narbonne βρισκόταν κοντά σε λιμάνι μαζεύονταν ιππότες από όλη τη Γαλλία, είτε αυτοί ήταν Ναΐτες, είτε Τέκτονες, είτε άλλων ταγμάτων, με σκοπό στη συνέχεια να μπαρκάρουν προς τη Βενετία από όπου θα έφευγαν ή για την Πόλη ή για την Αίγυπτο…

Το Αρχαιολογικό Μουσείο ήταν κλειστό (Δευτέρα γαρ) οπότε πήγαμε κατ’ευθείαν στην πλατεία, όπου είχε στηθεί μια εξέδρα προφανώς για κάποιο eventπου εμείς θα χάναμε οπότε δε ρωτήσαμε λεπτομέρειες… Το ερώτημα που μας έκαιγε ήταν καφές ή φαγητό;; Μια μίνι βόλτα μέχρι να αποφασίσουμε και ο δρόμος μας βγάζει στο Canal de la Robine και συγκεκριμένα στο La mie caline… Ένας χαμός από άτομα που περίμεναν στην ουρά μας προϊδεάζει ότι εκεί θα φάμε καλά… Οπότε στηνόμαστε…Ο κόσμος δε μου επιτρέπει να έχω οπτική επαφή με τη βιτρίνα του μαγαζιού όμως όταν αυτή συμβαίνει είναι καταστροφική… 3 τεράστια μακαρόν με μια πλάκα από σοκολάτα ενδιάμεσα, μια κις λωρέν και ένα σαντουιτσάκι με σολωμό είναι τα δικά μου λάφυρα!! Τα απολαμβάνω με θέα το κανάλι και μετά από αυτό το όργιο γεύσεων, ναι, μπορώ να πιω ένα καφεδάκι να χωνέψω!! Επιστροφή στην πλατεία και ένα μαγαζάκι με όνομα «Le soleil noir» μας τραβάει την προσοχή και συμφωνούμε όλοι ότι σ’αυτόν τον μαύρο ήλιο πρέπει να πιούμε το καφεδάκι μας… Καθόμαστε έξω γιατί ο καιρός είναι απροσδόκητα καλός και θέλουμε να χαρούμε και τον κανονικό - κίτρινο ήλιο… Και κάπως έτσι παρατηρώ τις σπείρες που υπάρχουν σε όλη την πλατεία… Αγαπώ τις σπείρες, είναι ένα σχήμα που δεν τελειώνει ποτέ και αν και δε μπορώ να εξηγήσω το λόγο για τον οποίο υπάρχουν σε όλη την πλατεία, μου αρέσει που υπάρχουν…

Η βόλτα μας συνεχίστηκε κατά μήκος του καναλιού, μέχρι που πέσαμε πάνω σε μια μικρούλα χριστουγεννιάτικη αγορά, χαζέψαμε λίγο, εγώ πήρα και ένα ζεστό κρασάκι και συνεχίσαμε μέχρι την παλιά γέφυρα… Επόμενος σταθμός μας ήταν ο …σιδηροδρομικός γιατί κάπου εκεί είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητο και δυστυχώς είχε φτάσει η ώρα που έπρεπε να φύγουμε… Να, ας πούμε, εδώ θέλω να ξαναγυρίσω γιατί νομίζω πως η πόλη έχει κι άλλα πράγματα να μου δώσει… Ας όψεται που ακολουθούσε επίσκεψη στο Fontfroide Abbey όπου προβλεπόταν οινοποσία…

 

[Italitsa]

Fontfroide Abbey

Πρόκειται για ένα πρώην μοναστήρι, ένα μοναστήρι που ιδρύθηκε το 1093 από τον υποκόμη της Narbonne αλλά παρέμεινε φτωχό και άγνωστο μέχρι και το 1144 που συσχετίστηκε με το order των Cistercians… Στον ρου της ιστορίας, το μοναστήρι αυτό θα πολεμήσει μαζί με τον Πάπα Ιννοκεντιο ΙΙΙ ενάντια της αιρετικής διδασκαλίας των Καθαρών που ζούσαν στην περιοχή, θα καταστραφεί κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και θα επανιδρυθεί από κάποιους μοναχούς του Senanque Abbey… H τοπική κοινωνία οδηγήθηκε στην εξορία από τις νομικές αλλαγές του 1901. Οι χώροι που έχουν μεγάλη αρχιτεκτονική σημασία πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια το 1908 όταν οι καλλιτέχνες Gustave και Madeleine Fayet d'Andoque το αγόρασαν για να προστατέψουν τα αγάλματα και τις τοιχογραφίες. Το ανασκεύασαν και το χρησιμοποιούσαν ως χώρο επίδειξης τέχνης…

Σήμερα βρίσκεται ακόμη σε ιδιωτικά χέρια και εκεί παρασκευάζεται το κρασί AOC Corbières… Έχει μια μικρή φάρμα, βιβλιοπωλείο και εστιατόριο και δέχεται επισκέψεις… Μπορείς να έχεις και ξενάγηση στους χώρους του, πράγμα το οποίο εμείς δεν κάναμε αφενός λόγω της ύπαρξης μόνο γαλλικής ξενάγησης (και μετά το σπήλαιο απλά δεν τέθηκε ούτε προς συζήτηση το θέμα) αφετέρου γιατί με τόσα κρασιά που είχαμε δοκιμάσει (λευκά, κόκκινα, ξηρά, ημίγλυκα…χαμός!!) είχαμε γίνει ολίγον τι κουδούνι (εξαιρείται ο οδηγός!!) Αγοράσαμε κρασάκια για να φέρουμε, πήραμε και ένα τέλειο ημίγλυκο του 1998 το οποίο τσακίσαμε το βράδυ στο ξενοδοχείο αλλά αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση (και αίσθηση όταν το δοκίμασα) ήταν ένα αλάτι με επίγευση κρασιού, κόκκινο στο χρώμα, σε συσκευασία με μύλο, το οποίο έκανε το κοτοπουλάκι που έψησα κόλαση!!

 

[Italitsa]

Εκτακτο παραρτημα : Μπορει καποιος mod στο κεφαλαιο με την Carcassonne καπου στις αρχικες γραμμες να διορθωσει ενα λαθος μου γιατι μου εχει κλεισει η επεξεργασια;;; Θελω το "πρωσιακα" να γινει "πρωσικα" που ειναι και η σωστη λεξη...

Ευχαριστω elefinor για την επισημανση και φυσικα ευχαριστω οποιον το διορθωσει....

 

[elenara88]

Εκτακτο παραρτημα : Μπορει καποιος mod στο κεφαλαιο με την Carcassonne καπου στις αρχικες γραμμες να διορθωσει ενα λαθος μου γιατι μου εχει κλεισει η επεξεργασια;;; Θελω το "πρωσιακα" να γινει "πρωσικα" που ειναι και η σωστη λεξη...

Ευχαριστω elefinor για την επισημανση και φυσικα ευχαριστω οποιον το διορθωσει....

done siniorita!

 

[Italitsa]

Μontolieu

Ή αλλιώς «Το χωριό του Βιβλίου»… Όπως καταλαβαίνετε, στο χωριό υπάρχουν πολλά βιβλιοπωλεία και την τρίτη Κυριακή κάθε μήνα έχει μια μεγάλη αγορά… Μπορείς να βρεις πολλά βιβλία, σε πολύ χαμηλές τιμές αλλά μόνο στα γαλλικά…… Εννοείται ότι πήρα κι εγώ ένα αναμνηστικό και ποιος ξέρει μπορεί μια μέρα να αξιωθώ να το διαβάσω… Το θέμα του;; Mafia et Mafiosi!!

Επίσης στο χωριό υπάρχει ένας όμορφος κήπος από κάκτους… Η φωτεινή επιγραφή «pizza» σε ένα μαγαζάκι μας προκαλεί η αλήθεια είναι αλλά προτιμούμε να πιούμε έναν καφέ, αν και ο ξυλόφουρνος φαίνεται πολλά υποσχόμενος… Απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας, ξεδιπλώνουμε και τις ικανότητές μας στο επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι και στο μπιλιάρδο και κάποια στιγμή θυμόμαστε ότι πρέπει να φύγουμε γιατί έχουμε δρόμο μέχρι τον επόμενο προορισμό μας…

 

[Italitsa]

Και κάπως έτσι φτάνουμε στην Toulouse… Στο ξενοδοχείο μας περιμένει και η χαμένη βαλίτσα… Οπότε, δίνουμε στο φίλο μας λίγη ώρα με τα πράγματά του, να τα χαρεί μα κυρίως να τα φορέσει!! Ραντεβού σε μια ώρα για μίνι βόλτα στο κέντρο της πόλης προς αναζήτηση φαγητού… Καθώς φεύγουμε από το ξενοδοχείο με κατεύθυνση προς την πλατεία Wilson και στη συνέχεια την Place du Capitol, ξαφνικά ο φίλος μου μαρμαρώνει σαν να είδε φάντασμα… Τον κοιτάζω και πράγματι έχει παγώσει και είναι έτοιμος να βάλει τα κλάματα από τη συγκίνηση… Ακολουθώ το βλέμμα του και τότε καταλαβαίνω…… Subway!! Διαφορετικά, ο σύντροφος του καλού μου στο Λονδίνο όταν σπούδαζε… Δε μπόρεσα να του χαλάσω το χατίρι και έτσι κάψαμε το Emile που είχα στις σημειώσεις μου για φαγητό απόψε… Subway λοιπόν και σαν να μην πέρασε μια μέρα μπαίνουμε μέσα και παραγγέλνει με μια ανάσα «12 inch italian with meat, ham, cheese, tomato, corn, onion, lettuce and southwest sauce, + 1 coke and 2 cookies»!! Ο γλυκός μου, πραγματικά έπρεπε να τον βλέπατε για να καταλάβετε, δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς την αρχική του αντίδραση αλλά και τη χαρά του έπειτα… Αφού φάγαμε (ομολογώ πως για junk food είναι ίσως το καλύτερο που έχω φάει ποτέ) συνεχίσαμε τη βόλτα μας… Περάσαμε από την πλατεία Wilson και καταλήξαμε στην Πλατεία του Καπιτωλίου όπου γινόταν ένας μικρός χαμός από κόσμο και φωτάκια!! Η χριστουγεννιάτικη αγορά είχε κατακλύσει όλη την πλατεία... μουσικές, γέλια, χαρούμενοι άνθρωποι... Aφού γυρίσαμε λίγο την αγορά και πήραμε ένα παραδοσιακό και παράξενο εμφανισιακά γλυκάκι, το broche, καθίσαμε για ένα χωνευτικό καφεδάκι στην πλατεία… Επιστροφή στο ξενοδοχείο και τσάκισμα κρασιού και γλυκού (το οποίο ήταν πολύ νόστιμο)…

 

[taver]

Ακολουθώ το βλέμμα του και τότε καταλαβαίνω…… Subway!! Διαφορετικά, ο σύντροφος του καλού μου στο Λονδίνο όταν σπούδαζε… Δε μπόρεσα να του χαλάσω το χατίρι και έτσι κάψαμε το Emile που είχα στις σημειώσεις μου για φαγητό απόψε…

Ένα από τα χειρότερα junk food στον κόσμο αντί για το καλύτερο cassoulet του κόσμου.... Κάτι νευρώνες καίγονται.... (αν και μπορώ να καταλάβω το <€10 αντί για >€40 ....)
Σημειωτέον ότι Subway έχει και στην Αθήνα.

 

[Italitsa]

Albi

Ξημερώνει και η προτελευταία μέρα του ταξιδιού μας… Το πρόγραμμα σήμερα λέει Albi, παράδοση αυτοκινήτου και Toulouseee!! Το Albi το περιμένω πως και πως… Να ‘ναι καλά ο Traveller που με την περιγραφή στην ιστορία του http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...FE%F0%E7/34043-l%E1-vie-en-rose-dordogne.html με έκανε να θέλω σαν τρελή να το επισκεφθώ!! Τι να πω γι’ αυτό το μέρος!! Το είχα ερωτευτεί πριν καν πατήσω το πόδι μου εκεί… (Ευχαριστώ Traveller!!) Φτάνουμε στο Albi και αφήνουμε το αυτοκίνητο σε πάρκινγκ… Ήδη με έχουν εντυπωσιάσει κάποια κτίρια όμως αυτό που θα έβλεπα στην συνέχεια ήταν πραγματικά το κάτι άλλο… Κατευθυνόμενοι προς το κέντρο και τον Καθεδρικό, πέφτουμε πάνω σε ένα μαγαζάκι της αλυσίδας με τα τέλεια μακαρόν που φάγαμε και στη Narbonne, La mie caline… Εντάξει, όταν πρόκειται για φαγητό όλα μπορούν να περιμένουν, ακόμη και το όνειρο… Κανονικό ντου στο μαγαζί, με 4 άτομα να τρώνε πράγματα για 10!! Αυτά είναι!! Τώρα μπορούμε απερίσπαστοι να συνεχίσουμε… Και συνεχίζουμε… Διασχίζουμε τον πλακόστρωτο δρόμο με τα κοκκινωπά κτίρια δεξιά και αριστερά, με κάθε είδους μαγαζάκι και πανέμορφες βιτρίνες… Ειδικά το μαγαζί με τα καπέλα…. Και ξαφνικά μπροστά μας ο Καθεδρικός…

Σαν κτίριο είναι πολύ εντυπωσιακό, γοτθικού ρυθμού με αυτό το υπεροχότατο χρώμα που λατρεύω… Δίχως δεύτερη σκέψη μπαίνουμε μέσα… Είναι ο πρώτος «ντυμένος» ναός στον οποίο μπήκαμε… και ο τελευταίος αν θυμάμαι καλά… Με το «ντυμένος» θέλω να πω πως σε αντίθεση με του υπόλοιπους που είχαμε δει, οι οποίοι εσωτερικά είχαν γυμνό μάρμαρο, εδώ είναι όλα ζωγραφισμένα…όλα υπέροχα… Μπορεί να μείναμε και μια ώρα μέσα στο ναό (μπορεί και περισσότερο), είναι πραγματικά τεράστιος και σε προκαλεί να τον δεις όλο με προσοχή… Δεν είναι ναός που ξεπετιέται, με την καμία… Φανταστικές τοιχογραφίες και γλυπτά τον κοσμούν μοναδικά ενώ το εκκλησιαστικό όργανο, επιβλητικό και υπέροχο συνοδεύει τον διάκοσμο οπτικά αλλά και ακουστικά… Δεν μπορώ να μεταφέρω τα συναισθήματά μου, όσο κι αν προσπαθώ να βρω λέξεις δε μπορώ… Είναι από του λίγους καθεδρικούς που με έχουν συναρπάσει… Ανεβήκαμε και σε ένα μουσειάκι που στεγάζεται μέσα στο ναό, στο οποίο υπάρχουν εικόνες με βιβλικές σκηνές, κάποια αγαλματάκια (μεταξύ τους και μια Pieta’), άμφια και ιερατικά αντικείμενα… Ήταν μια επίσκεψη που άξιζε από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο το χρόνο και την προσοχή μας…

Πραγματικά συγκλονισμένοι από ότι είχαμε δει στο ναό, επόμενος σταθμός μας ήταν το μουσείο του Lautrec…το οποίο όμως δεν μας την έκανε τη χάρη γιατί τις Τρίτες είναι κλειστό και μαντέψτε τι μέρα πήγαμε εμείς…σωστά!! Οπότε αρκεστήκαμε στο να θαυμάσουμε το καταπληκτικό καστρο-εξωτερικό του και έπειτα συνεχίσαμε σε ένα μικρό μονοπατάκι πίσω από το μουσείο που μας έβγαλε στις όχθες του όμορφου Tarn… Απερίγραπτη ομορφιά!! Ο ουρανός ήταν λίγο συννεφιασμένος και έκανε τα χρώματα της φύσης, των κτιρίων, της γέφυρας, πιο σκούρα, πιο έντονα… Το τοπίο μοιάζει πραγματικά σαν να έχει ξεπηδήσει από παραμύθι, από όνειρο… Η βόλτα μας μέσα από τα στενάκια για την επιστροφή στην πλατεία, μας χαρίζει ακόμη κάποιες μοναδικές στιγμές με όμορφα σπιτάκια, στολισμένα χριστουγεννιάτικα και με αυτό το κοκκινωπό χρώμα που με καθήλωνε… Η βόλτα συνεχίζεται με ένα πέρασμα από την κλειστή αγορά και τελειώνει με καφεδάκι στην πλατεία… Και κάπως έτσι, μαγικά, έχουν περάσει πάνω από 6 ώρες στο Albiκαι πρέπει να φύγουμε γιατί υποτίθεται πως στις 15:00 έπρεπε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο… Ήταν ήδη τρεις παρά κάτι και απλά ήταν ανέφικτο να είμαστε στην ώρα μας… Κανείς μας όμως δεν ήθελε να αφήσει αυτό το μέρος…πόσο μάλλον εγώ!! Όμως έπρεπε… έτσι σιγά-σιγά πήραμε το δρόμο προς το αυτοκίνητο και το δρόμο της επιστροφής στην Τουλούζη… Και ω ναι, όπως θα καταλάβετε, πρόκειται για ακόμη ένα μέρος που θέλω να επισκεφθώ ξανά και ξανά και ξανά…………………

 

[Italitsa]

Toulouse

Επιστροφή στην Τουλούζη και αφού παραδίδουμε το αυτοκινητάκι που μας πήγε σε τόσα όμορφα μέρη αυτές τις ημέρες, είμαστε πλέον ελεύθεροι να περπατήσουμε και να χαρούμε την «Ροζ Πόλη»… Η αφετηρία μας τυγχάνει να είναι η πλατεία St. Cyprien μιας και εκεί μας άφησε το λεωφορείο, οπότε περπατώντας την rue de le Republique, οδηγούμαστε στην πανέμορφη Pont Neuf… Το κοκκινωπό χρώμα που τόσο μου άρεσε στο Albi μας ακολουθεί και στην Τουλούζη… Περνάμε από την Galerie du Chateau d’Eau, την οποία θα επισκεφθώ την επόμενη μέρα και να ‘μαστε, να διασχίζουμε την αγαπημένη μου Pont Neuf… Στεκόμαστε λίγο και χαζεύουμε τον Garonne… Έχει αρχίσει να κατεβαίνει και ο ήλιος χαρίζοντας μας μια υπέροχη αντανάκλαση της γέφυρας και των δέντρων μέσα στο ποτάμι… Δεκάδες φωτογραφίες αφιερωμένες σε αυτό το θέαμα… Tres tres romantique!!

Με βαριά καρδιά αφήνουμε τη γέφυρα για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας πριν νυχτώσει για τα καλά… Επόμενη στάση μας το Hotel de Bagis ή Hotel de Clary ή Hotel del Pierre, ένα αναγεννησιακό κτίριο που αποτελεί μια όμορφη «παραφωνία» στην πόλη της Τουλούζης μιας και η πρόσοψη του είναι από πέτρα (γι’ αυτό και del Pierre…), πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με το αρχιτεκτονικό στυλ της πόλης… Είναι όμως όμορφο και επιβλητικό κτίριο, δε χωράει αμφιβολία… Το άσχημο είναι ότι ο François de Clary, ένας από τους ιδιοκτήτες του κτιρίου αυτού και του οποίου ήταν η ιδέα για την πρόσοψη από πέτρα, πέθανε πριν δει το έργο αυτό να ολοκληρώνεται… Η ολοκλήρωση επήλθε με τον επόμενο ιδιοκτήτη…

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς την Eglise Notre Dame de la Dalbade, μια γοτθικής αρχιτεκτονικής εκκλησία... Εδώ αξίζει να κάνουμε μια αναφορά στο καμπαναριό αυτής της εκκλησίας, το οποίο χτίστηκε από τον Nicolas Bachelier (στον οποίο οφείλουμε επίσης την Pont Neufκαι το Hotel d’Assezat που θα δούμε παρακάτω) περί το 1551. Μετά από 300 περίπου χρόνια ξαναχτίστηκε και αποτέλεσε το υψηλότερο σημείο της πόλης μέχρι και το 1926 που έπεσε σκοτώνοντας δυστυχώς ένα ζευγάρι αρτοποιών…

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας ανάμεσα στα πανέμορφα κοκκινωπά σοκάκια (έχω φάει κόλλημα το ξέρω αλλά αγαπώ αυτό το χρώμα στα κτίρια) ώσπου βγαίνουμε στην κεντρική οδό rue de Metz, όπου συναντάμε το Musee des Augustins… Συνειδητοποιώ ότι ξεχάσαμε να δούμε το Hoteld’Assezatοπότε το σημειώνω για την επόμενη και ξαναμπαίνουμε στα στενάκια (μιας και το μουσείο δεν περίμενε εμάς όπως ήταν φυσικό και επόμενο) με κατεύθυνση την πλατεία St Etienneμε τον ομώνυμο γοτθικό-ρωμανικό καθεδρικό…

Αφήνουμε πίσω μας τον καθεδρικό και κατευθυνόμαστε προς την πλατεία St Georges και αφού περάσουμε μέσα από την κλειστή αγορά, βγαίνουμε στην place Occitane… Συνεχίζουμε κλασσικά πλέον προς place Wilson και place du Capitol… Αυτή τη φορά μπαίνουμε στην χριστουγεννιάτικη αγορά και με ζεστή σοκολάτα στο χέρι αρχίζουμε να την περιδιαβαίνουμε… Μια «ύποπτη» μυρωδιά μας τραβάει προς το σημείο που ο φίλος μας ψήνει λουκάνικα Τουλούζης σ’ ένα τεράστιο ταψί με συνοδεία σοταρισμένων κρεμμυδακίων… Δεν το παρακάνουμε όμως γιατί μετά μας περίμενε φαγητό στο εστιατόριο που τόσα είχα ακούσει από την Ευαγγελία μας… Οπότε με ρέγουλα το λουκανικάκι και αφού κάνουμε λίγες μικρές αγορές πάμε προς το ξενοδοχείο να αφήσουμε τα πράγματα και να ετοιμαστούμε για μαμ…

Έτοιμοι λοιπόν και ο δρόμος μας βγάζει για ακόμη μια φορά στην place du Capitolαπό την οποία αυτή τη φορά θα πάρουμε την rue la Fayette για να καταλήξουμε τελικά στο εστιατόριο au coin de la rue, το οποίο βρίσκεται στη γωνία (όπως λέει και το όνομά του) των rue Pargaminieres και rue Valade… Η ώρα είναι λίγο πριν τις 21:00 και συνειδητοποιούμε ότι πεινάμε τρελάαα!! Βολευόμαστε σε ένα τραπέζι στο όμορφο μαγαζάκι και αρχίζουμε να παραγγέλνουμε…. Και δώστου foie gras και δώστου cassoulet και camembert και πάπιες και σαλάτες και ο χαμός ο ίδιος… Τώρα που έτρωγα αυτό το cassoulet κατάλαβα ότι το άλλο στην Carcassonne ήταν σαφέστατα κατώτερου επιπέδου… Φάγαμε, σκάσαμε στο φαγητό για την ακρίβεια, πήραμε και την crème brulee μας στο τέλος και ήμασταν κομπλέ… Δοκίμασα και το περιβόητο φουα γκρα και ναι μεν δε με χάλασε ιδιαίτερα αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό… Κάπως έτσι πέρασε το τελευταίο μας βράδυ στην Τουλούζη…. Ηταν γευστικότατο, δε μπορώ να πω..... Ευχαριστούμε Ευαγγελία και taver, φαγαμε και ήπιαμε και στην υγειά σας...!!

Και ξημερώνει η 12-12-’12… Ή μάλλον εγώ και ο φίλος μου είμαστε ήδη στο δρόμο προτού καλά καλά ξημερώσει για να χαρούμε λίγο ακόμη την πόλη… Στις 10:00 είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη στο εργοστάσιο κατασκευής airbus Α380 και θέλαμε να προλάβουμε να δούμε μέχρι τότε κάποια πράγματα γιατί τα χρονικά περιθώρια στένευαν…. Ξεκινάμε τα δυο μας λοιπόν μια βολτίτσα προς το κέντρο και ξαφνικά (τι καλά !!) αρχίζει να χιονίζειιιι!! Τα βήματα μας οδηγούν στην Βασιλική του St Sermin και πλέον το χιόνι έχει αφήσει ένα ελαφρύ στρώμα στο δρόμο αλλά και στα αυτοκίνητα, το οποίο βεβαίως εκμεταλλεύομαι και ξαφνικά «Ωχ αγάπη μου, τι είναι αυτό στο κεφάλι σου;;» «Ποιο;;» έρχεται η απάντηση με τρόμο… «Αυτό!!» και μια ωραιότατη μπαλίτσα από χιόνι προσγειώνεται πανηγυρικά στη μουρίτσα του φίλου μου!! Χεχε πανούργο!! Τα αντίποινα δεν άργησαν και συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της βόλτας μας με το αποκορύφωμα να συμβαίνει στην Pont St Pierre, όπου είχα στηθεί και τραβούσα μια ωραιότατη φωτογραφία το ποταμάκι μας με την Pont Neuf να αχνοφαίνεται στο βάθος και τότε το έξυπνο αγόρι μου τη θεώρησε κατάλληλη στιγμή να πετάξει όλο το χιόνι της Τουλούζης πάνω μου!! Τέλος πάντων, το άξιζα και από τη στιγμή που δεν έπαθε κάτι η μηχανή, τη γλίτωσε κι αυτός… Συνεχίζουμε τη βόλτα μας βλέποντας και το Hopital de la Grave και στη συνέχεια πάμε πάλι στην αγαπημένη μου γέφυρα, την Pont Neuf ντε!!

Περνάμε από την Galerie du Chateau d’Eau, η οποία την περίοδο εκείνη φιλοξενούσε τις εκθέσεις των Richard Pak και Gael Bonnefon, βλέπουμε ότι ανοίγει στη 13:00 και κάπου εκεί σκεφτόμαστε «Α, ωραία, προλαβαίνουμε να έρθουμε μετά την επίσκεψη στο airbus!!» Και τότε ερχόμαστε ξανά στην πραγματικότητα… «Η επίσκεψη στο airbus!! Τι ώρα είναι;;;» «Δε θέλω να σε στεναχωρήσω», έρχεται η απάντηση «αλλά μάλλον το ξεχνάμε…»… Ως γνωστόν εγώ άρχισα τα δικά μου ότι αν βιαστούμε θα προλάβουμε κτλ κτλ αλλά απλά δε γινόταν να προλάβουμε… Οπότε το μόνο που μου έμεινε ήταν να ψάχνω τρόπους να αισθανθώ καλύτερα «Εντάξει, σιγά, εξάλλου η ξενάγηση θα ήταν στα γαλλικά, δε θα καταλάβαινα τίποτα και σιγά κιόλας σ’ ένα μπαλκονάκι σ’ έχουν και βλέπεις τη γραμμή παραγωγής, δεν είναι τίποτα σπουδαίο και άλλα τέτοια»… Βέβαια με τίποτα δεν ένιωθα καλύτερα γιατί αν και τα χρήματα που είχαμε δώσει ήταν σχετικά λίγα (30 ευρώ το ζευγάρι) προτιμούσα να τα πιω κρασιά και μπύρες παρά να πάνε έτσι χαμένα…Ασε που ήθελα πολύ να πάω!! Αχ τί να κάνουμε, συμβαίνουν καμιά φορά και αυτά...Τουλάχιστον περάσαμε όμορφα μιας και ήταν το πρώτο μας χιόνι γι'αυτό το χειμώνα... Να σημειώσω εδώ πάντως ότι αν θελήσετε να κάνετε την επίσκεψη πρέπει να έχει προηγηθεί κράτηση (εμείς την κάναμε 10 μέρες πριν, τρομάρα μας!!), κατά την οποία σας ζητούνται εκτός από ονοματεπώνυμο, αριθμός ταυτότητας, εθνικότητα και ημερομηνία γέννησης… Κανονικό φακέλωμα!!

Τέλος πάντων αφού το ξεπέρασα, πήγαμε στο ξενοδοχείο να μαζέψουμε τα πράγματά μας για να αφήσουμε τα δωμάτια, ενημερώσαμε και τα παιδιά ότι ακυρώνεται η επίσκεψη (ευτυχώς το πήραν καλύτερα από εμένα) και αφού είμαστε όλοι έτοιμοι αφήνουμε τα κλειδιά και τα μπαγκάζια μας στον αγαπητό μας ρεσεψιονιστ και βγαίνουμε για την τελευταία μας βόλτα στην Τουλούζη… Λίγα δωράκια για φίλους, επίσκεψη στην έκθεση φωτογραφίας (υπέροχος χώρος, πρόκειται για ένα παλιό νερόμυλο), Hoteld’Assezat, καφεδάκι στην place du Capitol και αποχαιρετιστήριο γεύμα στα Subway!! Χαχαχα είπα να μη του το στερήσω!!

Κάποιες τελευταίες εικόνες από Τουλούζη...

Galerie du Chateau d'Eau...

Hotel d'Assezat...

Και κάπως έτσι Τουλούζ καπούτ…... Φτάνουμε στον σιδηροδρομικό σταθμό απ’ όπου θα παίρναμε το λεωφορείο για το αεροδρόμιο και αποχαιρετάμε την όμορφη, παραμυθένια, «κοκκινωπή» Τουλούζη… Ναι, μου άρεσε πολύ αυτή η πόλη, ναι δεν είδα σχεδόν τίποτα από όλα αυτά που έχει να δεις και ναι θέλω να ξαναπάω οπωσδήποτεεεε…!!

 

[Italitsa]

Το αεροπλάνο απογειώνεται στην ώρα του (Alitalia γαρ!!) και ενώ οι άλλοι ψιλοκοιμούνται, κάνω έναν σύντομο απολογισμό του ταξιδιού… Έχω να θυμάμαι όμορφα μέρη, όμορφα φαγητά, γραφικά χωριά, το Rennes le Chateau που επιτέλους απέκτησα την εικόνα όσων υπήρχαν θεωρητικά στο μυαλό μου…. Έχω να θυμάμαι βέβαια και τον ξεναγό στο σπήλαιο και την βρώμικη Beziers αλλά οκ αυτά παντού υπάρχουν (εξαιρείται η Ιταλία που είναι όλα άψογα, χεχε)… Έχω να αγαπώ την Carcassonne, το Lagrasse, το Albi και φυσικά την Toulouse ή με τη σωστή σειρά αν θέλετε το Albi, την Toulouse, την Carcassonneκαι το Lagrasse… Και με αυτές τις σκέψεις καταλήγω στο Languedoc-love… το οποίο Languedoc όπως διάβασα σημαίνει «γλώσσα του Ok» (langue d’ Oc=Οk)… Προσωπικά βέβαια πιο πολύ μου κάνει να προέρχεται απ’ το «langue d’ Occitan», πάντως όπως και να’ χει δεν είναι «langue d’ oui» που είναι και το ζητούμενο μιας και οι κάτοικοι της περιοχής ήθελαν να δηλώσουν έτσι ότι διαφοροποιούνται από τους Γάλλους καθότι Καταλανοί …

Το αεροπλάνο προσγειώνεται στο Fiumicino και μια jazz εκδοχή του Jingle Bells μας κάνει παρέα μέχρι να αποβιβαστούμε… Η συνέχεια γνωστή…. Τσιγάρο οι υπόλοιποι, pizza και παγωτό San Crispino εγώ ενώ περιμένουμε την πτήση για Αθήνα………

Fin


ΥΓ: Εκτός απο την ιστορία του Traveller, σαν οδηγό στο ταξίδι μου είχα και την ιστορία του taver http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...F4%E7-%ED%FC%F4%E9%E1-%E3%E1%EB%EB%DF%E1.html η οποία περιλαμβάνει πολύ όμορφες περιγραφές των πόλεων Carcassonne και Toulouse μεταξύ άλλων.... Ευχαριστώ taver...

ΥΓ1 : Αν και οι καιροί είναι δύσκολοι γενικότερα και για ταξίδια ειδικότερα, ας είμαστε αισιόδοξοι... Αν κάτι δεν έρχεται είναι συνήθως επειδή δεν το έχουμε κυνηγήσει αρκετα... Εύχομαι σε όλους σας Καλά Ταξίδια... εμένα τουλάχιστον ένα ταξίδι μπορεί να μου "τρώει" κάποια ευρώ αλλά μου δίνει χρόνια ζωής...χρόνια "καλής" ζωής....(και ας μην ειναι στην Ιταλία...)