Τις προάλλες στον Αγιο Νικήτα στη Λευκάδα: σκάει μύτη νεαρός γύρω στα τριάντα κουβαλόντας σακίδιο σάκκους κλπ, ακολουθεί πενταετές κοριτσάκι και αυτό με σακίδιο στην πλάτη που προσπαθεί να σπρώξει μια αποσκευή με ροδάκια. Έχει κατακοκκινήσει από το ζόρι. Όλοι εμείς ακροβολισμένοι στα καφενεία...
Εξαιρετικα! Αναμενω τη συνεχεια! Μου θυμιζεις τα βηματα ετσι οπως μου τα περιεγραφε μια φιλη μου χιλια χρονια πριν στη Φρανκφουρτη σε παραπλησιο τομεα με σενα (αν εχω καταλαβει καλα γιατι η φυσικη μου ειναι αγνωστος τομεας). Ετσι καλα να περνας παντα!
Και τις Σπετσες τις εχει στο μαυρο καταστιχο; Καποιο κεφαλαιο θα εχασα μου φαινεται...
Αυτα παθαινω για να κανω απουσιες. Νομιζω τοι θα μεινω μετεξεταστεα για το Σεπτεμβριο:(
Υπαρχει μια ανακριβεια: η συγγραφεας Ιζαμπελ Αλλιεντε ειναι ανηψια και οχι κορη του Σαλβαντορ Αλλιεντε: Isabel Allende - Wikipedia, the free encyclopedia
Βρε παιδια δεν εκανα και τιποτε: απλως παρεθεσα το αρθρο της Καθημερινης, μην τρελλαθουμε κιολας: δεν ειμαι εγω αυτη που εβγαλε τα ματακια της να ψαχνει στο internet τα διαφορα ταξιδιωτικα site. Τα ευσημα ανηκουν στους δημοσιογραφους Γιωργο Τσιρο και Ελεαννα Κολοβου.
Οσο θυμαμαι τον εαυτο μου θυμαμαι οτι ονειρευομουνα να ταξιδεψω. Απο το νηπιαγωγειο δηλαδη. Ισως εφταιγαν τα παραμυθια που με ταξιδευαν, αλλα παντα ονειρευομουνα ενα μαγικο χαλι που θα με πηγαινε σε μερη εξω απο τα καθιερωμενα!