Το πρωί ήρθε...Στη ζεστασιά του δωματίου με το τσαγάκι στο χέρι απολάμβανα από το μεγάλο παράθυρο την απαλότητα του λευκού στα απέραντα έλατα...Αληθινός πίνακας ζωγραφικής!Η ώρα 9 και το χάραμα ερχόταν δειλά δειλά και έτσι είπα να ξυπνήσω τον άγγελό μου να το απολαύσουμε παρέα.Αυτό που με...
Χαχα!!!Κι όμως...Βέβαια η στολή που φορούσαμε πάνω από τα ρούχα μας και τα ισοθερμικά μας κράταγε τις ισορροπίες και το κρύο δεν το πολυκαταλάβαινες..Τα άκρα μας μονάχα υπέφεραν...Θα το αναφέρω στη συνέχεια της ιστορίας.Όσον αφορα τη κουβερτούλα...Απαλή δεν τη λες...περισσότερο με το τομάρι...
Σε ολόκληρο το τρένο επικρατούσε απόλυτη ησυχία...Μόνο έμενα η χαρά και η ανυπομονησία δεν άφηναν να κλείσω μάτι.Η ώρα έχει πάει 6 το πρωί ωσπού το δυνατό ηχογραφημένο μήνυμα ξυπνάει τους επιβάτες:''Next stop Rovaniemi''.
-Τί έγινε?Φτάσαμε?
-Όχι ακόμα αλλά νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις...