Το τριήμερο ήταν παντού κοπάδια... Φυσικό, (δύσκολο καλοκαίρι, άσχημα μαντάτα), ο κόσμος θέλει να χαρεί. Οι υποδομές όμως δεν είναι επαρκείς... Υπομονή και αγάπη. Όλοι μας έχουμε τα ίδια δικαιώματα
Θυμάμαι τη δεκαετία του 50 και του 60, τα θαλάσσια μπάνια μας τελείωναν στις 30 Ιουνίου. Ιούλιο και Αύγουστο μετακομίζαμε στη Μακρινίτσα για δροσιά και καθαρό αέρα. Ο πατέρας νοίκιαζε δωμάτιο σε χωριάτικο σπίτι. Επιστρέφαμε μετά το πανηγύρι της Παναγίας, για λίγα μπάνια ακόμη πριν το σχολείο...
Πήλιο για ποσότητα και ποιότητα. Ποσότητα ενδιαφερόντων και ποιότητα αυτών. Μια ζωή δε φτάνει να το γνωρίσεις. Ακτές βραχώδεις κι αμμουδερές, βουνά, ρεματιές, καταρράκτες, μονοπάτια και καλντερίμια, χωριά, πλατείες, αρχιτεκτονική, εκδηλώσεις, γαστρονομία, μοναστήρια, μουσεία...
Φιλόζωοι ταξιδιώτες! Ειδικά όσοι έχουμε περισσότερες από μία ψυχούλες στην οικογένεια μας, αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τα ταξίδια μας. Ιδιαίτερες δυσκολίες και ειδική οργάνωση. Από την άλλη, στην επιστροφή οι πρώτες ειλικρινείς αγκαλιές κι αγάπη, έρχεται απ τα ζωάκια μας!
Μπράβο σου φίλε μου!
Να σαι καλά που κοινοποίησες αυτό το καταπληκτικό ταξίδι σου! Μας πήρες απ το χέρι και μας έσυρες σε εναλλακτικά μονοπάτια. Μας έβγαλες απ την καθημερινότητα με ποιοτικό τρόπο. Μακάρι να μ αξιώσει ο Θεός να κάνω ένα μικρό τμήμα της διαδρομής σου.
Σ ευχαριστώ
Ξεχνάτε την βυζαντινή Ravenna! Πολύ κοντά και κατ' αρχήν "διαφορετική" από τις "παρόμοιες" (και πανέμορφες βέβαια) υπόλοιπες μεσαιωνικού-αναγεννησιακού στυλ ιταλικές πόλεις. Στην πραγματικότητα ένα επιβεβλημένο προσκύνημα! Για να θυμηθούμε τα βιβλία μας του σχολείου