soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.717
- Likes
- 6.359
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Είναι οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι στον κόσμο γράφει ο Βροχίδης στο βιβλίο του. Κι αυτός με μοτοσυκλέτα πήγε.
Εμείς δυστυχώς είδαμε μπροστά μας δύο θανατηφόρα και ένα φορτηγό να βγαίνει από τον δρόμο να έρχεται Τούμπα μα ευτυχώς ο οδηγός βγήκε σώος.
Συμφωνούμε σε αυτό γιατί και εγώ αυτό διαπιστώνω όσο τους συναναστρεφομαι, σε μια πόλη Izeh όσο ψάχναμε για ξενοδοχείο ήρθαν και επίμονα ήθελαν να κατέβουμε από το μηχανάκι για να πιούμε τσάι μαζί τους.
Να πω εδώ ότι με το μηχανάκι μπαίνουμε αναγκαστικά μέσα σε χωριά και πόλεις εκτός των τουριστικών περιοχών. Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από τις όμορφες μεγάλες πόλεις όπως Ισπαχαν ή Ισφαχαν Σιραζ, Γιαζντ, Ταμπριζ και πολλές άλλες. Οι άνθρωποι πάραμένουν ίδιοι αλλά το όλο σκηνικό σε παραπέμπει στην Συρία πριν τον πόλεμο στο Ιράκ και τις Ινδίες.
soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.717
- Likes
- 6.359
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Μάλιστα, Ευτυχώς που είχες μαζί σου το έτερον ήμισυ αλλιώς θα σου κάνανε και προξενιά!
Χαχαχαχα λες να έχασα την τύχη μου...
soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.717
- Likes
- 6.359
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Νεότερα μας έχεις με την τωρινή κατάσταση?
Όχι ευτυχώς κατάφερα και βγήκα γιατί με την πτώση του ελικοπτέρου τα πράγματα στα σύνορα δυσκόλεψαν για κάποιες ημέρες. Όταν βρω χρόνο θα ανεβάσω φωτογραφίες και λεπτομέρειες από το ταξίδι.
fotast
Member
- Μηνύματα
- 9.451
- Likes
- 14.457
Φωτογραφίες+λεπτομέρειες..."Διψάμε"...
Όταν ξεκίνησα να σχεδιάζω το ταξίδι για την Περσία αν και ήξερα ότι η οδήγηση στην χώρα είναι κάπως περίεργη - ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό το μέγεθος της αναρχίας στην οδική τους παιδεία. Δεν υπάρχει ΚΟΚ, δεν υπάρχουν προτεραιότητές και φυσικά δεν υπάρχει σεβασμός σε πεζούς και μηχανάκια.
Οι αυτοκινητόδρομοι, αν και μεγάλοι με 3 και 4 λωρίδες, έχουν άσχημο οδόστρωμα με πολλές λακκούβες και μπαλώματα παντού. Πλησιάζοντας στις πόλεις και στα χωριά υπάρχουν «σαμαράκια» (τις περισσότερες φορές χωρίς σήμανση και με ίδιο χρώμα με την άσφαλτο). Αν δεν προπορεύεται κάποιος να δεις τα φρένα του, έχεις κάνει άλμα με δυσάρεστα αποτελέσματα. Το αντίθετο ρεύμα είναι το «φόρτε» τους! Πηγαίνεις στην επαρχιακή οδό με μια λωρίδα κυκλοφορίας με 80 χιλιόμετρα και σε στροφή επάνω βλέπεις το ΙΧ να κάνει προσπέραση στο φορτηγό κι εσύ είσαι υποχρεωμένος να μπεις στο χώμα για να γλιτώσεις την μετωπική. Στα 9 χιλιάδες χιλιόμετρα που κάναμε στο Ιράν (και σε πόλεις- εκτός της Τεχεράνης που δεν την είδαμε), συναντήσαμε μόνο 2 στοπ. Επίσης, είναι αξιοπερίεργο ότι δεν ανάβουν τα φώτα στο αυτοκίνητο ούτε με βροχή ούτε μέσα στα τούνελ!
Κατά τα άλλα είναι μια υπέροχη χώρα με ωραίους και φιλόξενους κατοίκους, γελαστούς που σε καλούν συνέχεια στο σπίτι τους για φαγητό και για ξεκούραση! Σε προσκαλούν να καθίσεις με την οικογένειά τους στα εστιατόρια που τρώνε! Δηλώνουν με χαρά ότι είναι τιμή τους που επισκέπτεσαι τη χώρα τους! Ακόμη και σε εστιατόριο που πήγαμε για φαγητό δεν δέχτηκαν να πληρώσουμε τον λογαριασμό και μετά από μεγάλο αγώνα κράτησε τα χρήματα (ούτως ή άλλως είναι αστεία τα ποσά για φαγητό) και μας κέρασε τσάϊ τι άλλο; Και μια ξενάγηση στην πόλη του με το ΙΧ του. Οι γυναίκες έχουν την υποχρέωση να έχουν σκεπασμένο το κεφάλι τους, αλλά ιδιαίτερα στο Βορρά αυτό συχνά δεν ισχύει. Είναι πολύ περιποιημένες, μοντέρνες και με χαμόγελο απαντούν στις ερωτήσεις μας. Μιλούν Αγγλικά σε μεγαλύτερη συχνότητα από τους νεαρούς άνδρες!
Τα παιδιά είναι γελαστά! Συνήθως φοιτούν σε σχολεία θηλέων και αρένων! Ελάχιστες φορές είδαμε μεικτό μαθητικό πληθυσμό. Το πρόγραμμα αρχίζει στις 07:30 και σχολάνε στις 12:30. Επισκέπτονται τους θησαυρούς της χώρας φυσικούς (σπήλαια…), αρχαιολογικούς, πολιτισμικούς με τα σχολεία τους και συνοδεία εκπαιδευτικών! Τόσο τα παιδιά όσο κι οι πολίτες του Ιράν δεν πληρώνουν εισιτήρια για την είσοδό τους σ΄αυτούς τους χώρους!
Οι έφηβοι μαθητές δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τους ξένους με ευγένεια! Ρωτούν για την άποψη των ξένων για τη χώρα τους και αναφέρουν ότι θα ήθελαν να ταξιδέψουν οι ίδιοι και στην τεράστια χώρα τους και στο εξωτερικό.
Οι πόλεις είναι πανέμορφες με πολλά σύγχρονα καταστήματα και τα αξιοθέατα της καθεμιάς μοναδικά με τη σφραγίδα των ονομαστών Περσών αρχιτεκτόνων! Η αντίθεση όμως με τα χωριά είναι έντονη!
Εκτός από τους ανθρώπους το Ιράν έχει άπειρες φυσικές ομορφιές! Ταξιδεύοντας στα φαράγγια τους, στα βουνά, στις πεδιάδες, στην έρημο, στις πόλεις, στα χωριά διαπιστώνεις ότι έχει φοβερές αντιθέσεις πολύ γοητευτικές! Αυτές οι αντιθέσεις επηρεάζουν και τις καιρικές συνθήκες που ποικίλλουν από ψηλά βουνά και κρύο μέχρι έρημο και αρκετή ζέστη με τον συνδυασμό της υγρασίας. Άρα και τα ρούχα επάνω στο μηχανάκι χρειάζονται προσαρμογή! Τα αδιάβροχα σε σημείο που εύκολα έχει πρόσβαση στο ταξίδι και πάντα στην βροχή όλες οι αισθήσεις σου χρειάζεται να είναι σε επαγρύπνηση γιατί η οδήγηση δεν διαφοροποιείται λόγω καιρικών συνθηκών ( πότε δεν κατάλαβα γιατί δεν ανάβουν τα φώτα τους στην βροχή και στα τούνελ)!
Στα σύνορα, εκεί είναι η μεγάλη πληγή, υπάρχουν επιτήδειοι που πιθανότατα με την ανοχή και το αζημίωτο των υπαλλήλων του τελωνείου και της αστυνομίας έρχονται, σου παίρνουν τα χαρτιά και εξαφανίζονται. Περιμένεις εσύ και ως δια μαγείας εμφανίζονται ζητώντας αποζημίωση για τις υπηρεσίες τους που έτρεξαν για να σε βοηθήσουν στη διεκπεραίωση των εγγράφων. Αρχίζουν τα παζάρια και τελικά παίρνει πολύ λιγότερα από αυτά που ζητάει (ο «διεκπεραιωτής»)! Το παζάρι καταλήγει στα 20€ τα οποία είναι και πάρα πολλά. Ο δεύτερος αγώνας ξεκινάει όταν προσπαθεί να σε πείσει να αλλάξεις χρήματα από αυτόν. Εκεί πρέπει να συγκρατηθείς για να αλλάξεις στο πρώτο ανταλλακτήριο σε μεγάλη πόλη που θα βρεις. Ενδεικτικά όταν πήγα εγώ μου άλλαζε ο τύπος στα σύνορα το ένα ευρώ με 50.000 χιλιάδες Ριαλ ενώ στο ανταλλακτήριο που έκανα και την συναλλαγή μας έδωσαν 63.000 Ριαλ στο 1 ευρώ. Και κατά την έξοδο από τη χώρα επικρατεί η ίδια κατάσταση! Ενώ έχεις η δυνατότητα με τα έγγραφά σου και τα νόμιμα ποσά που ζητάει το κράτος του Ιράν (π.χ. φόρο καυσίμου 22 ευρώ για μηχανή που πληρώνονται μόνο με πιστωτική κάρτα δική τους που εσύ δεν έχεις ) είναι αδύνατον να προχωρήσεις τη διαδικασία εάν δεν πληρώσεις «διεκπεραιωτή». Είναι ντυμένος με πολιτικά ρούχα, συστήνεται ως εργαζόμενος του τελωνείου κι αν τον αγνοήσεις, δεν τελειώνεις ποτέ! Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανείς (ούτε ένστολος ούτε υπάλληλος-είναι παρόντες αλλά σε αγνοούν επιδεικτικά) στον οποίο μπορείς να απευθυνθείς, αναγκάζεσαι να πληρώσεις για τα αυτονόητα!
Οι αυτοκινητόδρομοι, αν και μεγάλοι με 3 και 4 λωρίδες, έχουν άσχημο οδόστρωμα με πολλές λακκούβες και μπαλώματα παντού. Πλησιάζοντας στις πόλεις και στα χωριά υπάρχουν «σαμαράκια» (τις περισσότερες φορές χωρίς σήμανση και με ίδιο χρώμα με την άσφαλτο). Αν δεν προπορεύεται κάποιος να δεις τα φρένα του, έχεις κάνει άλμα με δυσάρεστα αποτελέσματα. Το αντίθετο ρεύμα είναι το «φόρτε» τους! Πηγαίνεις στην επαρχιακή οδό με μια λωρίδα κυκλοφορίας με 80 χιλιόμετρα και σε στροφή επάνω βλέπεις το ΙΧ να κάνει προσπέραση στο φορτηγό κι εσύ είσαι υποχρεωμένος να μπεις στο χώμα για να γλιτώσεις την μετωπική. Στα 9 χιλιάδες χιλιόμετρα που κάναμε στο Ιράν (και σε πόλεις- εκτός της Τεχεράνης που δεν την είδαμε), συναντήσαμε μόνο 2 στοπ. Επίσης, είναι αξιοπερίεργο ότι δεν ανάβουν τα φώτα στο αυτοκίνητο ούτε με βροχή ούτε μέσα στα τούνελ!
Κατά τα άλλα είναι μια υπέροχη χώρα με ωραίους και φιλόξενους κατοίκους, γελαστούς που σε καλούν συνέχεια στο σπίτι τους για φαγητό και για ξεκούραση! Σε προσκαλούν να καθίσεις με την οικογένειά τους στα εστιατόρια που τρώνε! Δηλώνουν με χαρά ότι είναι τιμή τους που επισκέπτεσαι τη χώρα τους! Ακόμη και σε εστιατόριο που πήγαμε για φαγητό δεν δέχτηκαν να πληρώσουμε τον λογαριασμό και μετά από μεγάλο αγώνα κράτησε τα χρήματα (ούτως ή άλλως είναι αστεία τα ποσά για φαγητό) και μας κέρασε τσάϊ τι άλλο; Και μια ξενάγηση στην πόλη του με το ΙΧ του. Οι γυναίκες έχουν την υποχρέωση να έχουν σκεπασμένο το κεφάλι τους, αλλά ιδιαίτερα στο Βορρά αυτό συχνά δεν ισχύει. Είναι πολύ περιποιημένες, μοντέρνες και με χαμόγελο απαντούν στις ερωτήσεις μας. Μιλούν Αγγλικά σε μεγαλύτερη συχνότητα από τους νεαρούς άνδρες!
Τα παιδιά είναι γελαστά! Συνήθως φοιτούν σε σχολεία θηλέων και αρένων! Ελάχιστες φορές είδαμε μεικτό μαθητικό πληθυσμό. Το πρόγραμμα αρχίζει στις 07:30 και σχολάνε στις 12:30. Επισκέπτονται τους θησαυρούς της χώρας φυσικούς (σπήλαια…), αρχαιολογικούς, πολιτισμικούς με τα σχολεία τους και συνοδεία εκπαιδευτικών! Τόσο τα παιδιά όσο κι οι πολίτες του Ιράν δεν πληρώνουν εισιτήρια για την είσοδό τους σ΄αυτούς τους χώρους!
Οι έφηβοι μαθητές δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τους ξένους με ευγένεια! Ρωτούν για την άποψη των ξένων για τη χώρα τους και αναφέρουν ότι θα ήθελαν να ταξιδέψουν οι ίδιοι και στην τεράστια χώρα τους και στο εξωτερικό.
Οι πόλεις είναι πανέμορφες με πολλά σύγχρονα καταστήματα και τα αξιοθέατα της καθεμιάς μοναδικά με τη σφραγίδα των ονομαστών Περσών αρχιτεκτόνων! Η αντίθεση όμως με τα χωριά είναι έντονη!
Εκτός από τους ανθρώπους το Ιράν έχει άπειρες φυσικές ομορφιές! Ταξιδεύοντας στα φαράγγια τους, στα βουνά, στις πεδιάδες, στην έρημο, στις πόλεις, στα χωριά διαπιστώνεις ότι έχει φοβερές αντιθέσεις πολύ γοητευτικές! Αυτές οι αντιθέσεις επηρεάζουν και τις καιρικές συνθήκες που ποικίλλουν από ψηλά βουνά και κρύο μέχρι έρημο και αρκετή ζέστη με τον συνδυασμό της υγρασίας. Άρα και τα ρούχα επάνω στο μηχανάκι χρειάζονται προσαρμογή! Τα αδιάβροχα σε σημείο που εύκολα έχει πρόσβαση στο ταξίδι και πάντα στην βροχή όλες οι αισθήσεις σου χρειάζεται να είναι σε επαγρύπνηση γιατί η οδήγηση δεν διαφοροποιείται λόγω καιρικών συνθηκών ( πότε δεν κατάλαβα γιατί δεν ανάβουν τα φώτα τους στην βροχή και στα τούνελ)!
Στα σύνορα, εκεί είναι η μεγάλη πληγή, υπάρχουν επιτήδειοι που πιθανότατα με την ανοχή και το αζημίωτο των υπαλλήλων του τελωνείου και της αστυνομίας έρχονται, σου παίρνουν τα χαρτιά και εξαφανίζονται. Περιμένεις εσύ και ως δια μαγείας εμφανίζονται ζητώντας αποζημίωση για τις υπηρεσίες τους που έτρεξαν για να σε βοηθήσουν στη διεκπεραίωση των εγγράφων. Αρχίζουν τα παζάρια και τελικά παίρνει πολύ λιγότερα από αυτά που ζητάει (ο «διεκπεραιωτής»)! Το παζάρι καταλήγει στα 20€ τα οποία είναι και πάρα πολλά. Ο δεύτερος αγώνας ξεκινάει όταν προσπαθεί να σε πείσει να αλλάξεις χρήματα από αυτόν. Εκεί πρέπει να συγκρατηθείς για να αλλάξεις στο πρώτο ανταλλακτήριο σε μεγάλη πόλη που θα βρεις. Ενδεικτικά όταν πήγα εγώ μου άλλαζε ο τύπος στα σύνορα το ένα ευρώ με 50.000 χιλιάδες Ριαλ ενώ στο ανταλλακτήριο που έκανα και την συναλλαγή μας έδωσαν 63.000 Ριαλ στο 1 ευρώ. Και κατά την έξοδο από τη χώρα επικρατεί η ίδια κατάσταση! Ενώ έχεις η δυνατότητα με τα έγγραφά σου και τα νόμιμα ποσά που ζητάει το κράτος του Ιράν (π.χ. φόρο καυσίμου 22 ευρώ για μηχανή που πληρώνονται μόνο με πιστωτική κάρτα δική τους που εσύ δεν έχεις ) είναι αδύνατον να προχωρήσεις τη διαδικασία εάν δεν πληρώσεις «διεκπεραιωτή». Είναι ντυμένος με πολιτικά ρούχα, συστήνεται ως εργαζόμενος του τελωνείου κι αν τον αγνοήσεις, δεν τελειώνεις ποτέ! Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανείς (ούτε ένστολος ούτε υπάλληλος-είναι παρόντες αλλά σε αγνοούν επιδεικτικά) στον οποίο μπορείς να απευθυνθείς, αναγκάζεσαι να πληρώσεις για τα αυτονόητα!
Attachments
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.606
- Likes
- 8.360
Ευχαριστουμε πολυ για τις πληροφοριες!
Αχ Ιραν απωθημενο μου!
Αχ Ιραν απωθημενο μου!
Εκπομπές Travelstories
