Σαμουράι

[Bahari]

Οι 47 Ρόνιν

​

Σκηνοθεσία: Kenji Mizoguchi
Πρωταγωνιστούν: Chojuro Kawarazaki, Yoshizaburo Arashi, Manpoyo Mimasu, Kanemon Nakamura, Utaemon Ichikawa

Η ταινία «Οι 47 Ρόνιν» βασίζεται στο θεατρικό έργο «Genroku chushingura» του Ιάπωνα συγγραφέα Seika Mayama. Ο Kenji Mizoguchi το μετέφερε στην μεγάλη οθόνη σε δύο μέρη. Το πρώτο γυρίστηκε το 1941 και το δεύτερο με τον τίτλο «Η εκδίκηση των 47 Ρόνιν», το 1942.

Η υπόθεση της διλογίας εξελίσσεται κατά την διάρκεια της περιόδου Tokugawa (1603-1868). Όπως συμβαίνει κάθε τέλος του
χρόνου, οι απεσταλμένοι της αυλής του Κιότο, κάνουν μια εθιμοτυπική επίσκεψη στο παλάτι του Edo (σημερινό Τόκιο). Ο Τακουμίνο κάμι Ασάνο, υποδέχεται τους επισκέπτες στη θέση του Shogun. Τελετάρχης είναι ο Kουζονοσούκε Kίρα, ο οποίος συμπεριφέρεται στον Aσάνο με υπεροπτικό τρόπο και δεν τον ενημερώνει για το πρωτόκολλο της τελετής. Tην τρίτη ημέρα της επίσκεψης, ο Aσάνο, τραβάει σπαθί εναντίον του Κίρα, γεγονός που είναι αυστηρά απαγορευμένο μέσα στα σύνορα του κάστρου του Έντο και θεωρείται άμεση προσβολή στο πρόσωπο του Shogun. Tα περιουσιακά στοιχεία του Ασάνο κατάσχονται και ο ίδιος αναγκάζεται να κάνει χαρακίρι. 47 Σαμουράι, πιστοί στον Aσάνο, ορκίζονται εκδίκηση και δύο χρόνια αργότερα, τον Iανουάριο του 1703, εισβάλλουν στην κατοικία του Kίρα και τον σκοτώνουν.

 

[Bahari]

Ζατόιτσι: Ο τυφλός Σαμουράι

Σκηνοθεσία: Takeshi Kitano
Πρωταγωνιστούν: Takeshi Kitano, Tadanobu Asano, Yuko Daike, Akira Emoto, Taka Gatarukanaru

Στην Ιαπωνία του 19ου αιώνα, ένας τυφλός χειροπρακτικός φτάνει σε ένα
απομονωμένο χωριό και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι μιας μοναχικής γυναίκας. Σύντομα γνωρίζεται με τον αργόσχολο ανιψιό της και μαζί επιδίδονται συστηματικά σε τυχερά παιχνίδια. Όταν δεν παίζει στον τζόγο, ο τυφλός άνδρας πίνει σάκε στην ταβέρνα του χωριού. Εκεί μαθαίνει για την συμμορία ενός επικίνδυνου εγκληματία, του Γκίνζο και γνωρίζει τον ικανό ρόνιν που δουλεύει γι’ αυτόν. Ένα τυχαίο περιστατικό, θα τον φέρει κοντά με δυο γκέισες, οι οποίες θέλουν να εκδικηθούν τον φόνο των γονιών τους από τα μέλη της αδίστακτης συμμορίας. Τότε, ο τυφλός χειροπρακτικός, θα αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα: Πίσω από την ταπεινή του εμφάνιση, κρύβεται ο Ζατόιτσι, ο θρυλικός Σαμουράι και δεξιοτέχνης του ξίφους!

Ένας φόρος τιμής στον ιαπωνικό κινηματογράφο, είναι η ταινία του Takeshi
Kitano, με ήρωα, τον τυφλό Σαμουράι Ζατόιτσι, έναν ήρωα της λαϊκής παράδοσης της χώρας του ανατέλoντος ηλίου. Τον πασίγνωστο μύθο του
Ζατόιτσι, έχουν αφηγηθεί οι ιάπωνες κινηματογραφιστές σε πάνω από είκοσι ταινίες, ενώ ο ίδιος, ήταν κεντρικό πρόσωπο μιας τηλεοπτικής σειράς του 1960 με πρωταγωνιστή τον Sintaro Katsu.

O Kitano, διστακτικός στην αρχή, ανέλαβε τελικά τη σκηνοθεσία αλλά και τη συγγραφή του σεναρίου, ενώ πρωταγωνίστησε ο ίδιος στον ρόλο του μεγάλου ξιφομάχου. Η ταινία διακρίνεται για τις εξαιρετικές χορογραφίες μάχης αλλά και το λακωνικό σενάριο, το οποίο περιέχει αρκετές δόσεις κυνικού χιούμορ. Εμπνευσμένος δημιουργός ο Kitano, δίνει τέλος στην ιστορία του κάτω από τους παραδοσιακούς ρυθμούς μιας τοπικής γιορτής, με τους βασικούς χαρακτήρες να χορεύουν σε ένα τεράστιο παλκοσένικο. Όχι άδικα, η ταινία κέρδισε το 2003 τον Αργυρό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας και το βραβείο κοινού του Διεθνούς Φεστιβάλ του Τορόντο. Από πολλούς, ο Takeshi Kitano θεωρείται ο σημαντικότερος σκηνοθέτης της σύγχρονης Ιαπωνίας μετά τον Ακίρα Κουροσάβα.

 

[Bahari]

Ο τελευταίος Σαμουράι

Σκηνοθεσία: Edward Zwick
Πρωταγωνιστούν: Tom Cruise, Ken Watanabe, William Atherton, Chad Lindberg, Ray Godshall Sr.

«Είδα τους 7 Σαμουράι του Akira Kurosawa σε ηλικία 17 ετών και από τότε την έχω δει πάρα πολλές φορές. Ήταν αυτή που με ενέπνευσε να γίνω σκηνοθέτης» είχε πει ο Edward Zwick σε παλιότερη συνέντευξή του. Ο δημιουργός των ταινιών «Glory: Ο δρόμος προς τη δόξα» και «Θρύλοι του πάθους» γοητεύτηκε από την Ιαπωνική κουλτούρα και χρόνια αργότερα, τον Οκτώβρη του 2002, ανέλαβε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία του επικού δράματος «Ο τελευταίος Σαμουράι».

Ο Nathan Algren, αξιωματικός του Αμερικάνικου στρατού και βετεράνος του Εμφυλίου πολέμου, γίνεται αλκοολικός, μετά τη συμμετοχή του στη γενοκτονία των Ινδιάνων. Όταν αντιπρόσωποι του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας του προτείνουν να εκπαιδεύσει τον νεοσυσταθέντα αυτοκρατορικό στρατό, δέχεται χωρίς ενδοιασμούς.

Στην ασιατική χώρα, φτάνουν τα πρώτα όπλα νέας τεχνολογίας και ο Algren εκπαιδεύει τους στρατιώτες να τα χρησιμοποιούν. Στην πρώτη μάχη τους, εναντίων των Σαμουράι, ο Αμερικανός πιάνεται αιχμάλωτος. Ο αρχηγός των περήφανων πολεμιστών θα τον μυήσει στη φιλοσοφία τους.

Εξακόσιοι Ιάπωνες, 40 Νεοζηλανδοί και άλλα τριακόσια άτομα διαφόρων εθνικοτήτων συγκρότησαν τον αυτοκρατορικό στρατό της ταινίας. Κάθε ένας από αυτούς έμαθε να ρίχνει με τουφέκι ή τόξο και να ξιφομαχεί. Πενήντα άλογα ακροβατικών επιδείξεων και υποβάθρου εκπαιδεύτηκαν από ομάδα έμπειρων εκπαιδευτών για να αποτελέσουν τους πιστούς συντρόφους των Σαμουράι. Περισσότεροι από 200 τεχνίτες εργάστηκαν για να κατασκευάσουν τα κτίρια και τους ορυζώνες του γραφικού χωριού. Εκατόν πενήντα κερασιές δημιουργήθηκαν με μετακινούμενα κλαδιά για να αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές του χρόνου. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα εντυπωσιακά νούμερα της μεγάλης χολιγουντιανής παραγωγής.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει ο Tom Cruise, ο οποίος εκπαιδεύτηκε στην ξιφομαχία από τον Nick Powell (δάσκαλο του Rushell Crowe στον «Μονομάχο» και του Mel Gibson στο «Braveheart») και έμαθε Ιαπωνικά για τις ανάγκες της ταινίας. Την παράσταση κλέβει ο Ken Watanabe, εκπληκτικός στο ρόλο του αρχηγού των Σαμουράι, Katsumoto και υποψήφιος το 2004 για το βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου. Το σενάριο έχει γράψει ο John Logan (Ο μονομάχος) ενώ η αριστουργηματική μουσική ανήκει στον βραβευμένο Hans Zimmer.

 

[Bahari]

Ghost Dog: Ο τρόπος του Σαμουράι

Ghost Dog: The way of the Samurai
Σκηνοθεσία: Jim Jarmusch
Πρωταγωνιστούν: Forest Whitaker, John Tormey, Cliff Gorman, Dennis Liu, Frank Minucci

Στο κοινωνικό δράμα «Ghost Dog: Ο τρόπος του Σαμουράι», πρωταγωνιστεί ο Forest Whitaker στον ρόλο ενός πληρωμένου εκτελεστή, πιστού στον κώδικα των Σαμουράι: «...Όταν αποφασίσεις να σκοτώσεις κάποιον, δεν ωφελεί να επιλέξεις το χρονοβόρο πλάγιο δρόμο. Ο μόνος τρόπος είναι να προχωρήσεις ευθεία. Ο τρόπος των σαμουράι είναι εκείνος της αμεσότητας. Και είναι καλύτερο να χτυπήσεις με ορμή. Ο σαμουράι γίνεται σαν εκδικητικό φάντασμα και δείχνει μεγάλη αποφασιστικότητα. Έστω κι αν του κόψουν το κεφάλι δεν πρέπει να πεθάνει. Αυτή είναι η πεμπτουσία του τρόπου των σαμουράι».

Ο «Ghost Dog» διαβάζει το Hagakure, το βιβλίο των Σαμουράι και ακολουθεί τον θείο δρόμο της εντιμότητας, της τιμής, του θάρρους και της υποταγής. Παρά την ιδιαιτερότητα του σεναρίου και την έλλειψη μεγάλων ονομάτων από το καστ της, η ταινία απέσπασε το 1999 το βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας, ενώ ήταν υποψήφια και για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών την ίδια χρονιά. Για τις τιμητικές διακρίσεις που έλαβε το «Ghost Dog: The way of the Samurai», ευθύνεται ο Jim Jarmusch, ο μεγάλος δημιουργός του «Νεκρού», ο οποίος, έδωσε το προσωπικό του στυλ στην ταινία, αναδεικνύοντας την ωριμότητά του. Η σκληρότητα του δρόμου και οι αυστηροί κώδικες της μαφίας είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν περισσότερο την ταινία. Η ταινία ανέδειξε το ταλέντο του Forest Whitaker και τον καταξίωσε ως έναν από τους πιο προικισμένους αφροαμερικανούς ηθοποιούς της γενιάς του.

 

[Bahari]

Shogun

Σκηνοθεσία: Jerry London
Πρωταγωνιστούν: Richard Chamberlain, Toshiro Mifune, Yoko Shimada

Βασισμένη στην επιτυχημένη τηλεοπτική μίνι-σειρά του 1980, η ταινία Shogun, αφηγείται τις περιπέτειες ενός Βρετανού ναυτικού στην Ιαπωνία. Στις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα, ένα Ολλανδικό πλοίο ταξιδεύει στον Ειρηνικό ωκεανό, προσπαθώντας να ξεφύγει από εχθρικά Ισπανικά πλεούμενα. Μια καταιγίδα παρασύρει το πλοίο και τον Βρετανό κυβερνήτη του, John Blackthorne, στις ακτές της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνία είναι μια φεουδαρχική χώρα όπου βασιλεύουν οι πολιτικές πλεκτάνες και η βιαιότητα. Δύο μεγάλοι φεουδάρχες, ο βάρβαρος Ishido και ο πανούργος Toranaga, μάχονται για τον τίτλο του Shogun, του αρχιστράτηγου και δεύτερου άρχοντα της χώρας. Καθώς ο Blackthorne αρχίζει να εξοικειώνεται με τον τρόπο ζωής και των πολιτισμό των κατοίκων, αναπτύσσει έντονο ενδιαφέρον για την πολιτική κατάσταση της χώρας και συμμετέχει ενεργά σε όσα συμβαίνουν. Σύντομα, ο Βρετανός κυβερνήτης θα γίνει ένα πιόνι στη διαμάχη μεταξύ των δύο αντρών, αποκτώντας την δική του δύναμη και αξία.

Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του James Clavell, το Chogun είναι μια επική ταινία που γυρίστηκε σε φυσικούς χώρους της Ιαπωνίας με εκπληκτική φωτογραφία. Στο ρόλο του Blackthorne, πρωταγωνιστεί ο χαρισματικός Richard Chamberlain ενώ τον αυστηρό Toranaga υποδύεται ο Toshiro Mifune. Η Yoko Shimada έχει το ρόλο της μεταφράστριας και ερωμένης του Blackthorne, Μαρίκο.

 

[Rosa]

Requests δέχεστε?

Μια περιποιημένη φωτό του Ken Wattanabe θα ήθελα, παρακαλώ... Με στολή σαμουράι, εννοείται...

 

[Bahari]

Ουγκέτσου Μονογκατάρι

Σκηνοθεσία: Kenji Mizoguchi
Πρωταγωνιστούν: Machiko Kyo, Masayuki Mori, Kinuyo Tanaka, Mitsuko Mito

Ο Αντρέι Ταρκόφσκι τον θεωρούσε ιδιοφυία και καλλιτέχνη του αναστήματος του Μπουνιουέλ, του Μπρεσόν και του Ντοβζένκο. Ο λόγος για τον Kenji Mizoguchi, έναν από τους πιο σπουδαίους Ιάπωνες εκπροσώπους της έβδομης τέχνης, ο οποίος αν και πέθανε στην ηλικία των 58 ετών, άφησε πίσω του περισσότερες από εκατό ταινίες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Μία από αυτές, και η γνωστότερη ίσως του σκηνοθέτη, είναι η ταινία «Ουγκέτσου Μονογκατάρι». Άλλο ένα φιλμ του Kenji Mizoguchi που βασίζεται σε λογοτεχνικό έργο, επιβεβαιώνοντας την μακρόχρονη σχέση του Ιάπωνα δημιουργού με τη λογοτεχνία. Το σενάριο του «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» βασίζεται στην συλλογή διηγημάτων «Ugetsu Monogatari: Tales of Moonlight and rain» του Akinari Ueda και στο διήγημα «Το κόσμημα» του Guy De Maupassant. Η ταινία γυρίστηκε το 1953 και αφηγείται την ιστορία του φτωχού αγγειοπλάστη Γκενζούρο και του γαμπρού του Τομπέι. Οι δύο άντρες κατοικούν σε ένα χωριό της μεσαιωνικής Ιαπωνίας την περίοδο των Εμφυλίων πολέμων και ονειρεύονται πλούτη και δόξα.

Μαζί με τις συζύγους τους, ξεκινούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους αλλά με τον φόβο των ληστών, αποφασίζουν να συνεχίσουν μόνοι τους. Ο Γκενζούρο θα γοητευτεί από μια πανέμορφη αλλά μυστηριώδη πριγκίπισσα και ο Τομπέι θα γίνει Σαμουράι, λέγοντας ότι δήθεν σκότωσε έναν στρατηγό του αντίπαλου στρατού. Οι γυναίκες τους θα βρουν τραγικό θάνατο ενώ οι ίδιο θα γυρίσουν μετανιωμένοι στο σπίτι τους. Το ταξίδι τους θα τους οδηγήσει στη κατανόηση της αληθινής ευτυχίας και θα τους μυήσει στις αληθινές έννοιες του καλού και του κακού.

Στο σινεμά του Mizoguchi κάθε τι είναι υποκείμενο στην ενέργεια δυνάμεων που εξουδετερώνονται αμοιβαία: Η φωτιά και το νερό, το ερωτικό πάθος και ο θάνατος, τα φαντάσματα και τα ζωντανά πρόσωπα. Αγνές οι προθέσεις του σκηνοθέτη, ο οποίος χρησιμοποιεί την αλληγορική διήγηση για να δείξει την προτεραιότητα της ανθρώπινης ζωής. O Akira Kurosawa είχε πει για τον πρόωρο θάνατο του Kenji Mizoguchi: «Καλοί άνθρωποι, σύντομη ζωή».

 

[Bahari]

The twilight Samurai

Σκηνοθεσία: Yoji Yamada
Πρωταγωνιστούν: Hiroyuki Sanada, Rie Miyazawa, Nenji Kobayashi, Ren Osugi, Mitsuru Fukikoshi

Όπως και η «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» έτσι και ο «Σαμουράι του λυκόφωτος» εστιάζει στην παρουσίαση του δρόμου του πολεμιστή, των κανόνων και των ιδεών δηλαδή που διέπουν τη ζωή ενός γενναίου και υπερήφανου πολεμιστή. Το σενάριο της ταινίας του Yoji Yamada, θέλει έναν φτωχό Σαμουράι του 19ου αιώνα να προσπαθεί να προστατέψει μια κακοποιημένη γυναίκα. Η υπόθεση της ταινίας εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της δύσκολης περιόδου Tokugawa.

Ο Seibei είναι ένας φτωχός Σαμουράι, ο οποίος εργάζεται ως υπάλληλος για να συντηρήσει την οικογένεια του. Την ώρα που οι συνάδελφοί του ξοδεύουν το μισθό τους σε σάκε, εκείνος βρίσκεται στο σπίτι του και φροντίζει τις δυο μικρές του κόρες. Μια μέρα, μαθαίνει πως η αδερφή του φίλου του Rin-no-Jo, εγκατέλειψε τον άντρα της που την κακοποιούσε και επέστρεψε στο πατρικό τους σπίτι. Ο Seibei γνωρίζει τη γοητευτική γυναίκα και την ερωτεύεται. Όταν νικήσει τον σύζυγό της σε μονομαχία, ο ταπεινός Σαμουράι διστάζει να την παντρευτεί εξαιτίας της άσχημης οικονομικής του κατάστασης. Όμως η κοπέλα δε θα είναι μόνη για πολύ καιρό...

Τον κεντρικό ήρωα ερμηνεύει ο Hiroyuki Sanada, γνωστός από τις ταινίες «Ringu» και «Ο τελευταίος Σαμουράι». Η ταινία ήταν υποψήφια για το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2003.

Πηγή: Seven Samurai - Gold Collection

 

[Bahari]

Requests δέχεστε?

Μια περιποιημένη φωτό του Ken Wattanabe θα ήθελα, παρακαλώ... Με στολή σαμουράι, εννοείται...

Πώς σου φαίνεται αυτή;

 

[Rosa]

Πώς σου φαίνεται αυτή;

Το κοινό σας σας ευχαριστεί!

(ήμουνα μπερδεμένη χτες βράδυ, κάπου ανάμεσα σε κουβανούς ιχθυολόγους και γιαπωνέζους σαμουράι, αλλά κάπου κατέληξα!)

 

[Bahari]

Οι επτά Σαμουράι (Shichinin no samurai)

Σκηνοθεσία: Akira Kurosawa
Διεύθυνση φωτογραφίας: Asakazu Nakai
Σενάριο: Akira Kurosawa, Hideo Oguni
Μουσική: Fumio Hayasaka
Πρωταγωνιστούν: Takashi Shimura, Toshiro Mifune, Yoshio Inaba, Seiji Miyaguchi, Minoru Chiaki

Επτά Σαμουράι για έναν... «Αυτοκράτορα»
Ο Kurosawa, έλεγε ότι ήταν η ταινία που αγαπούσε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη είχε σκηνοθετήσει στην μακρόχρονη πορεία του στον κινηματογράφο: Οι «Επτά Σαμουράι» γυρίστηκαν το 1954, όταν ο Ιάπωνας σκηνοθέτης ήταν σαράντα τεσσάρων ετών. Είχε προηγηθεί η βράβευση του στο Φεστιβάλ της
Βενετίας το 1951 για την ταινία «Rashomon». Ο Kurosawa καταξιώθηκε ως μεγάλος δημιουργός και απολάμβανε, όσο κανείς άλλος Ιάπωνας σκηνοθέτης, την
εκτίμηση του δυτικού κόσμου. Με το παρωνύμιο «ο αυτοκράτορας» (λόγω του
λυγερού παραστήματός του) και τη σιγουριά της επιτυχίας και της παγκόσμιας αναγνώρισης, ο Kurosawa, έγραψε και σκηνοθέτησε το επικό δράμα «Οι Επτά Σαμουράι», την παραγωγή του οποίου ανέλαβαν τα Toho Studios. Ήταν η πιο ακριβή παραγωγή που είχε δει μέχρι τότε ο ασιατικός κινηματογράφος. Ο Kurosawa γύρισε σχεδόν όλες τις σκηνές της ταινίας, η διάρκεια της οποίας ξεπερνούσε τις τρεις ώρες, σε εξωτερικούς χώρους. Για την τελική σκηνή της μάχης, χρησιμοποίησε τρεις κάμερες, έτσι ώστε η δράση να είναι συνεχής. Η εταιρία προσπάθησε να τον πείσει να κάνει εσωτερικά γυρίσματα, για να μειωθεί το κόστος, εκείνος όμως αρνήθηκε πεισματικά. Το αποτέλεσμα ήταν μία jidai-geki (ταινία εποχής) απαράμιλλης αισθητικής και μεγάλης κινηματογραφικής αξίας. Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία και τιμήθηκε με τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας.

 

[Bahari]

«Βρείτε πεινασμένους Σαμουράι»
Όπως πολλές παραγωγές της περιόδου, η υπόθεση της ταινίας τοποθετείται στον ταραγμένο 16ο αιώνα, όπου οι damyo (τοπικοί πολέμαρχοι) μάχονται μεταξύ τους για την κυριαρχία της γης. Στο καθεστώς αυτό, του εμφυλίου πολέμου, έντονος είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις κοινωνικές κάστες, κάτι που αποτελεί και ένα από τα κεντρικά σημεία αναφοράς του σκηνοθέτη στους «Επτά Σαμουράι». Οι συνθήκες που επικρατούν, ευνοούν τη δράση παράνομων ομάδων που λεηλατούν χωριά και σκορπούν το θάνατο στο διάβα τους. Μια τέτοια συμμορία ληστών, απειλεί την ήρεμη ζωή ενός χωριού της Ιαπωνίας και οι κάτοικοι του, πανικόβλητοι ζητούν την συμβουλή του γηραιότερου της κοινότητας. Ο σοφός γέροντας τους συμβουλεύει να βρουν Σαμουράι για να προστατέψουν το χωριό.

Χωρίς χρήματα, παρά μόνο ρύζι, οι χωρικοί ταξιδεύουν στην πόλη και αντιμετωπίζουν την απόρριψη από τους πρώτους πολεμιστές που συναντούν. Τυχαία, γίνονται μάρτυρες της απαγωγής ενός μικρού κοριτσιού από έναν ληστή. Ένας Σαμουράι, ο Καμπέι, κόβει τα μαλλιά του και μεταμφιέζεται σε κληρικό για να ελευθερώσει το παιδί. Οι χωρικοί τον ακολουθούν και του ζητούν να αναλάβει την προστασία του χωριού τους. Του εξηγούν ότι δεν διαθέτουν χρήματα αλλά μπορούν να του παρέχουν μόνο τροφή. Με μοναδική αμοιβή του τρεις κούπες ρύζι την ημέρα, ο Καμπέι δέχεται να προστατέψει το χωριό και μαζί με τον νεαρό μαθητή του Κατσουχίρο, αναζητούν τα υπόλοιπα μέλη της επταμελούς ομάδας.

Σύντομα, δίπλα τους θα συνταχτούν ένας παλιός σύντροφος του Καμπέι, ο Σιχιρόσι, ένας σοφός πολεμιστής, ο Γκορομπέι, ο εύθυμος Χειάκι και ο δεξιοτέχνης ξιφομάχος, Κιούζο. Την θέση του έβδομου Σαμουράι, θα πάρει ένας φλύαρος πολεμιστής, ο οποίος τους ακολουθεί με πείσμα μέχρι το χωριό. Όταν η ομάδα φτάνει εκεί, οι χωρικοί κρύβονται στα σπίτια τους, φοβισμένοι. Με ένα έξυπνο τέχνασμα, ο πολεμιστής, του οποίου δεν μαθαίνουμε ποτέ το πραγματικό όνομα, καταφέρνει να τους συγκεντρώσει στην πλατεία του χωριού. Αμέσως, κερδίζει την συμπάθεια και την αναγνώριση των άλλων Σαμουράι, που τον καλωσορίζουν στην ομάδα τους. Ο Καμπέι τον ονομάζει Κικουτζίρο και μαζί του φροντίζει για την άμυνα και τον πολεμικό εξοπλισμό του χωριού. Σύντομα θα έρθει η ώρα της τελικής αναμέτρησης.