Το ιστορικό λιμάνι της ποικιλόμορφης Χιλής υπήρξε κάποτε ο πιο σημαντικός σταθμός του εμπορίου που ένωνε τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό. Χτισμένη στις ράχες περίπου 44 λόφων και ανηφορίζοντας μέχρι την κορυφή, η αχτένιστη πόλη, όπως την αποκαλεί ο Pablo Neruda, ενέπνευσε πολλούς ποιητές και καλλιτέχνες και αποτέλεσε λίκνο για τις τέχνες και την μποέμ ιδεολογία της Νότιας Αμερικής.
Ανηφορίζοντας στις στενές σκάλες με στόχο να χαθούμε στα φιδωτά πετρόχτιστα καλντερίμια, το κάθε κτίριο μας κερδίζει με τα murals στους τοίχους του, σαν να εισβάλαμε σε ένα ολοζώντανο μουσείο τέχνης. Λόγω της απότομης κλίσης και της άναρχης αρχιτεκτονικής, τις μετακινήσεις εξυπηρετούν ξύλινα ascensores σε ράγες, που με ένα μικρό αντίτιμο μεταφέρουν κατοίκους και επισκέπτες στα διαφορετικά επίπεδα της πόλης. Με θέα που κόβει την ανάσα στο μπλε του Ειρηνικού, την περιέργεια μας κεντρίζουν οι ξύλινες επαύλεις με τους κήπους και τα μεγάλα παράθυρα που βλέπουν την πόλη από ψηλά. Παραφωνία στο τοπίο μοιάζουν τα κοντέινερ του λιμανιού και οι πολυκατοικίες εκτρώματα που ξεπροβάλλουν ανάμεσα από τα πολύχρωμα γραφικά σπίτια των λόφων. Κατηφορίζοντας στην Plaza Mayor, ένα υπαίθριο παζάρι στήνεται καθημερινά με παραδοσιακά τοπικά προϊόντα, χειροποίητα σουβενίρ και καλλυντικά. Οι γλάροι, αιώνιοι κάτοικοι και οικοδεσπότες της πόλης, ανταλλάσουν με έντονες φωνές τις απόψεις τους πάνω από τις οροφές των σπιτιών.
Τα τοπικά λεωφορεία, ονόματι micro bus, μπορούν να σταματήσουν οπουδήποτε στον δρόμο και αποτελούν τον πιο εύκολο και οικονομικό τρόπο για να περιηγηθούμε στις γύρω περιοχές. Το κάλεσμα του Ειρηνικού μας οδηγεί στην Βίνα ντελ Μαρ, ένα πολυτελές παραλιακό θέρετρο, με ψηλά μοντέρνα κτίρια και εμπορικά κέντρα. Η παραλία είναι κατάμεστη με κόσμο, πολύχρωμη από ομπρέλες, πετσέτες και κορμιά, ενώ λίγοι τολμηροί βυθίζονται στο παγωμένο νερό και τα άγρια ρεύματα του ωκεανού. Μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά, στο Κονκόν και την παραλία της Μπόκα, οι σέρφερ μάχονται με τις προκλήσεις της θάλασσας. Η περιοχήείναι φημισμένη για τα καλύτερα εστιατόρια θαλασσινών και για τους τεράστιους αμμόλοφους που δεσπόζουν στην είσοδο της. Φτάνοντας στους χρυσαφένιους λόφους, το αστικό τοπίο εξαφανίζεται καθώς τα βήματα μας βυθίζονται στην άμμο. Η ανάβαση στην κορυφή μας αποζημιώνει με ένα μεγαλειώδες ηλιοβασίλεμα που βυθίζεται στον ωκεανό. Την ίδια στιγμή πίσω μας το φεγγάρι ανατέλλει ολόγιομο μέσα από τους αμμόλοφους.
Βράδυ πια, στο Βαλπαραΐσο, ενώ τα φώτα της πόλης μοιάζουν με θάλασσα αστεριών, οι μουσικές από τα μπιστρό και ο κόσμος στα παγκάκια και τις πλατείες, μας παρασύρουν σε μια μεθυσμένη νύχτα γεμάτη χορό, παράφωνα τραγούδια και γεύση από pisco sour.
Tips:
Διαμονή: Στο Hostel Los Gaviotines ο ιδιοκτήτης Javier ονειρεύεται την μέρα που θα επισκεφτεί την Ελλάδα. Με άριστη αξιολόγηση σε όλες τις μηχανές αναζήτησης, διαθέτοντας όμορφα διαμορφωμένους χώρους και αληθινά πλούσιο πρωινό, το συγκεκριμένο κατάλυμα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της φημισμένης Χιλιανής φιλοξενίας, στο καλύτερο σημείο της πόλης.
Καφέ:
Με 10 χρόνια λειτουργίας, η ιδιοκτήτρια του Cafe de Iris Evelyn Hyvar, σε ένα από τα πιο υπέροχα view points της πόλης, μας παρασύρει στον κήπο της που μοιάζει σαν να ξεπήδησε από τις σελίδες ενός παραμυθιού. Με γευστικές επιλογές σε καφέδες, γλυκά και παγωτά, δεν υπάρχει πιο μαγικό μέρος για να ξεκουραστούμε από τις περιπλανήσεις μας.
Φαγητό:
Στην λεωφόρο της διασκέδασης Ave. Equador και στον αριθμό 6, η ιδιοκτήτρια Viviana του A destajo, εδώ και εννιά χρόνια, ετοιμάζει τις καλύτερες εμπανάδες της πόλης. Με επιλογές στην γέμιση όπως κιμά, ζαμπόν τυρί, ψάρι, λαχανικά και πολλά άλλα, το πιο χορταστικό στέκι της πόλης είναι και το οικονομικότερο.