Υπάρχει μια πόλη της Ευρώπης που επίσημα προβάλλει ως κύρια τουριστικά αξιοθέατα μια παλιά ζυθοποιία, ένα συγκρότημα φυλακών και τις μπιραρίες της! Ο λόγος για το Δουβλίνο και μην βιαστείτε να εκφράσετε ειρωνικά σχόλια του τύπου «όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες…» γιατί η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας είναι από τους πιο ενδιαφέροντες ταξιδιωτικούς προορισμούς στην ήπειρό μας και οι Ιρλανδοί εξαιρετικά συμπαθείς και με ταμπεραμέντο πολύ κοντά στο ελληνικό.
Είτε είστε φίλος της μαύρης μπύρας Guinness, είτε όχι, μια επίσκεψη στο πρώτο εργοστάσιο παραγωγής της θα την κάνετε, αν βρεθείτε στο Δουβλίνο. Κτισμένο σε σχήμα …ποτηριού μπύρας, το εργοστάσιο λειτουργεί τώρα μόνο σαν μουσείο και ο ξεναγός θα σας αναλύσει τα μυστικά της παρασκευής του ζύθου πριν να σας οδηγήσει στο μπαράκι του έκτου ορόφου, με πανοραμική θέα σε όλη την γύρω βιομηχανική ζώνη που θυμίζει μυθιστόρημα του Ντίκενς. Όσοι έχουν επιπλέον αντοχές μπορούν να επισκεφτούν στην συνέχεια τα παλιά αποστακτήρια του ουίσκι Jameson, που διαθέτουν και αυτά μπαρ γευσιγνωσίας.
Αν δεν το έχετε παρακάνει με την μπιροκατάνυξη, θα δείτε στην ίδια περιοχή τη φυλακή του Kilmainham Gaol. Για πολλές εκατοντάδες χρόνια υπήρξε πρότυπο σωφρονιστικής αρχιτεκτονικής καθώς έχει εμπνευστεί από το «Πανοπτικόν» του Άγγλου φιλόσοφου Τζέισον Μπένθαμ, έναν χώρο όπου ο κρατούμενος δεν γνωρίζει πότε τον παρακολουθούν και έτσι νοιώθει υπό διαρκή επιτήρηση. Όπως θα διαβάσετε στα διάφορα επεξηγηματικά κείμενα στους τοίχους, πολλοί «διάσημοι» κρατούμενοι της Ιρλανδικής ιστορίας έχουν περάσει από εδώ. Αν τώρα «κάτι σας θυμίζει» το εσωτερικό των φυλακών, δεν φταίνε οι μπύρες, ούτε έχετε περάσει από εδώ σε μιαν άλλη ζωή, το συγκεκριμένο κτίριο χρησιμοποιήθηκε σαν ντεκόρ σε δεκάδες ταινίες, όπως το «Εις το όνομα του Πατρός» με τον Ντάνιελ Ντει Λούις, για παράδειγμα.
Πάμε τώρα στις pub, το τρίτο αξιοθέατο του Δουβλίνου, σύμφωνα με τον Ιρλανδικό Οργανισμό Τουρισμού. Λογικό είναι να αρχίσετε την εξερεύνησή σας από την τουριστική περιοχή Temple Bar και ακόμη λογικότερο να μην συνεχίσετε παραπέρα, είναι τόσες οι επιλογές που δύσκολα θα τις εξαντλήσετε – πριν εξαντληθείτε.
Οι Ιρλανδοί έχουν τη μουσική στο αίμα τους σε ίσες ποσότητες με τη μπίρα και είναι πολύ συνηθισμένο μόλις βρεθούν σε κατάσταση ευθυμίας να αρχίσουν να τραγουδούν, μόνοι ή σε αυτοσχέδιες χορωδίες. Στο Auld Dubliner (24 Anglesea Street), θα ακούσετε πολλούς παραδοσιακούς καλλιτέχνες και γκρουπάκια σε κέλτικες μελωδίες και σκοπούς, πίνοντας τη μπίρα σας και δοκιμάζοντας coddle, το επίσης παραδοσιακό Ιρλανδικό λουκάνικο.
Ανάλογη ατμόσφαιρα και στο Foggy Dew (1 Fownes Street Upper), με περισσότερους Δουβλινέζους παρά τουρίστες, και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι θετικό για όποιον αναζητά αυθεντικότητα.