Η ορεινή Αρκαδία αποτελεί κλασικό και αγαπημένο προορισμό, ειδικά των Αθηναίων, μιας που είναι πραγματικά δυο βήματα από την πρωτεύουσα. Δεν είναι όμως μόνο η εγγύτητα που την κάνει τόσο αγαπητή – η ορεινή αρκαδία αποτελεί έναν μοναδικό προορισμό, σπαρμένο κυριολεκτικά από υπέροχα χωριά, φύση που οργιάζει, ένα ποτάμι με νερά που πέφτουν ορμητικά και ένα βουνό να ρίχνει παχιά τη σκιά του.
Παρόλο που φυσικά είναι δύσκολο να πεις ποιο χωριό είναι το πιο όμορφο, εμείς έχουμε μια μικρή αδυναμία στη Δημητσάνα, το αμφιθεατρικά χτισμένο πάνω σε δυο αντικριστούς λόφους χωριό. Παλιό κεφαλοχώρι, είναι ένα πραγματικό μνημείο λαογραφικής παράδοσης και ντόπιας αρχιτεκτονικής. Μια βόλτα στα πλακόστρωτα στενάκια μας φέρνει σε επαφή με πανύψηλα πέτρινα αρχοντικά, λιθόχτιστες βρύσες, βυζαντινές εκκλησίες, μια πλατεία όλο γλύκα και μια βιβλιοθήκη με σπάνια χειρόγραφα. Στο μουσείο της Δημητσάνας που στεγάζεται στη Βιβλιοθήκη, εκτίθενται υφαντά, αργαλειοί, είδη λαϊκής τέχνης και αρχαιολογική συλλογή. Λίγο έξω από τη Δημητσάνα βρίσκεται και το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, που στόχο έχει την ανάδειξη των παραδοσιακών υδροκίνητων εγκαταστάσεων, ιδιαίτερα διαδεδομένες στην περιοχή. Όταν έχουμε active διάθεση, πιάνουμε ένα από τα πολλά μονοπάτια του Λούσιου, που διακλαδίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, για μια πεζοπορία στη φύση πλάι στο κελαρυστό τραγούδι του ποταμού.
Αφήνουμε τις βαλίτσες στον cozy Ξενώνα Θεονύμφη, ή στον διακριτικά πολυτελή Εν Δημητσάνη, και βγαίνομε προς αναζήτηση τροφής. Στο Κιούπι θα βρούμε ντόπιο μερακλίδικο φαγητό και άφθονο κόκκινο κρασί ενώ η συνέχεια δίνεται Κάτω από το Ρολόι, για κρασί, τζαζ και ψιλή κουβέντα -ιδανικό κλείσιμο μιας ιδανικής μέρας.
