Καλντερίμια και πλατείες, σχιστόλιθος και ξύλο, μουσεία λαϊκής παράδοσης και παραδοσιακά αρχοντικά, και μια μοναδική θέα να θαρρείς πως το βλέμμα σου αγκαλιάζει ολόκληρο το Πήλιο και τον Παγασητικό. Αυτή είναι η Μακρινίτσα, κι ευτυχώς δεν είναι καθόλου άσημη.
Το κεντρικό καλντερίμι της Μακρινίτσας, αυτό το στενό και φιδογυριστό πέτρινο δρομάκι, ξεκινάει από την αρχή του χωριού κι όλο φιοριτούρες και στροφές ανηφορίζει ως την κορυφή του. Η κεντρική αυτή αρτηρία και οι διακλαδώσεις της θα είναι και ο οδηγός μας για την εξερεύνηση της τόσο όμορφης και για το λόγο αυτό τόσο διάσημης Μακρινίτσας. Μια διαδρομή από πάνω ως κάτω προσφέρει πληθώρα οπτικών απολαύσεων -δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει ανακηρυχτεί διατηρητέος οικισμός. Όμορφα αρχοντικά πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής με τη χαρακτηριστική σκεπή από σχιστόλιθο πλαισιώνουν το διάβα μας ενώ ανάμεσα τους ξεπροβάλλει η ατίθαση φύση του Πηλίου. Διάσπαρτες και οι διάσημες κρήνες του χωριού, που παλιότερα οι γυναίκες του χωριού μάζευαν νερό για το σπίτι ή επλεναν τα ρούχα της οικογένειας, ξεδιψούν τον κουρασμένο τουρίστα. Η πιο εντυπωσιακή κρήνη όμως απ όλες, βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού – μια πλατεία που αποτελεί ό,τι κοντινότερο μπορούμε τον 21ο αιώνα να βρούμε στην έννοια της παλιάς “Αγοράς” -εδώ η περαντζάδα, εδώ οι συναντήσεις, εδώ οι πολιτικές συζητήσεις – εδώ φυσικά και ο διπλός ελληνικός στα τραπεζάκια του Θεόφιλου.
Απαραίτητη στάση στη Μακρινίτσα είναι το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας του Πηλίου, που στεγάζεται στο Αρχοντικό Τοπαλη, και αποτελεί ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο της Μακρινίτσας. Το ίδιο το αρχοντικό, λιθόκτιστο, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ντόπιας αρχιτεκτονικής, το καλύτερο “σπίτι” για να αναδείξει την λαογραφική ιστορία και τον πλούτο της περιοχής.
Tip. Η Μακρινίτσα είναι γεμάτη καλόγουστα καφέ, αλλά έχουμε αδυναμία στη ζεστή ατμόσφαιρα (και τη θέα) στο Αερικό.
