Το απόλυτο road trip του φθινοπώρου θα το κάνουμε στην ορεινή Αρκαδία, ανάμεσα σε γραφικά χωριά και κατάφυτες πλαγιές, από δυσπρόσιτους χωματόδρομους, κάτω από τη σκιά του Μαινάλου και με συντροφιά το “τραγούδι” του Λούσιου.
Το σωστό οδοιπορικό στην ορεινή Αρκαδία ξεκινά από το αρχοντικό Λεβίδι, το πρώτο που συναντάμε μετά την Τρίπολη. Πνιγμένο στο πράσινο, με όμορφα, πετρόχτιστα σπίτια, αποτελεί ένα υπέροχο καλωσόρισμα στην Αρκαδία. Στη συνέχεια κατευθύνομαι Βυτίνα, το κοσμοπολίτικο αυτό χωριό, που σφύζει από ζωή. Οι δρόμοι γύρω από την κεντρική πλατεία είναι γεμάτοι παραδοσιακές ταβέρνες, καφενεδάκια, μαγαζιά με προϊόντα λαϊκής τέχνης. Δεν παραλείπουμε να περάσουμε το Δρόμο της Αγάπης, τη δεντροσκέπαστη αυτή αλέα στην είσοδο του χωριού.
Από τη Βυτίνα προχωράμε στο χωριό Μαγούλιανα, το χωριό με το μεγαλύτερο υψόμετρο στην Αρκαδία (1365μ.). Αμφιθεατρικά χτισμένο στη βουνοπλαγιά, με πυκνό ελατόδασος να το περιβάλλει, προσφέρεται και προσφέρει μοναδική θέα. Η συνέχεια δίνεται στο μικροσκοπικό αλλά φιλόξενο Βαλτεσινίκο, με τα έλατα τις καρυδιές, τις κόκκινες κεραμιδένιες στέγες, τα πέτρινα κτήρια γύρω από την πλατεία και τις διάσπαρτες κρήνες με τα τρεχούμενα νερά.
Γυρίζουμε και ανηφορίζουμε προς Αλωνίσταινα -γιατί το όρος Μαίναλον κρύβει κι άλλα μυστικά. Στη διαδρομή ξεδιπλώνεται μπρος στα μάτια μου ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς. Ένα υπέροχο δάσος καλύπτει τις πλαγιές, γεμάτο πεύκα, κέδρους και κάθε μορφής βλάστηση, ενώ ο δρόμος είναι ελατοσκέπαστος, φιδογυριστός, κάθε στροφή κρύβει και μια καινούρια εικόνα.
Από την Αλωνίσταινα συνεχίζουμε στη Στεμνίτσα, ένα από τα ομορφότερα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Οξιές, έλατα και κερασιές, πετρόχτιστα σπίτια και καλντερίμια και η κλασική πλατεία με τα πλατάνια – αφήνουμε τις βαλίτσες στον φιλόξενο ξενώνα Μπελλαίικο, γιατί αναζητάμε ακριβώς την ηρεμία και τη ζεστασιά του για να κλείσουμε τη μέρα!
