Οι θεόρατοι, σκουρόχρωμοι βράχοι των Μετεώρων, υψώνονται επιβλητικοίπάνω από την Καλαμπάκα. Η θέα τους προκαλεί δέος στον επισκέπτη και τον κάνειο να νιώθει μικρός και ταπεινός. Στις κορυφές και τις σπηλιές των βράχων, άλλοτε καλά κρυμμένα άλλοτε περήφανα, κάπου το 14ο αιώνα βρήκαν για πρώτη φορά καταφύγιο τα μοναστήρια. Θαρρείς πως βλέπεις μια προσπάθεια να σκαρφαλώσουν όσο κοντύτερα γίνεται στο θεό. Με το πέρασμα των χρόνων έγιναν πολλές αλλαγές στη μορφή και τη δομή τους, έτσι ώστε σήμερα να μοιάζουν σχεδόν με συνέχεια των βράχων. Από τα 24 μοναστήρια λειτουργούν ουσιαστικά τα 6 και είναι επισκέψιμα. Μάλιστα οι μοναχοί, με σχοινιά, με δίχτυα ή και με γυμνά χέρια ξεκίνησαν, αιώνες πριν για πρακτικούς λόγους, αυτό που έμελλε να αποτελέσει παράδοση αιώνων: την αναρρίχηση. Σήμερα αναρριχητές από όλον τον κόσμο συνεχίζουν αυτή την παράδοση κι έρχονται στα Μετέωρα για να αναμετρηθούν και αυτοί με τους πανύψηλους βράχους.
Χαρακτηρισμένα από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, το πώς τα Μετέωρα, οι μοναδικοί αυτοί γεωλογικοί σχηματισμοί δημιουργήθηκαν, αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα μυστήριο. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, ένας μεγάλος ποταμός είχε εκβολή σε αυτή την περιοχή που κάποτε, σκεπαζόταν από θάλασσα. Τα νερά του ποταμού κατέβαζαν πετρώματα και διάφορα υλικά και από τη συσσώρευσή τους δημιουργήθηκαν αυτοί οι εντυπωσιακοί προορισμοί, όταν χαμήλωσαν πια τα νερά και η θάλασσα έγινε λίμνη. Σήμερα τίποτε δεν θυμίζει ότι ο τόπος ήταν κάποτε καλυμμένος από νερό – αυτό που έχει μείνει είναι οι “ψυχεδελικοί” σχηματισμοί των βράχων που ειδικά το σούρουπο δημιουργούν ένα τοπίο απόκοσμο.
Μολονότι η Καλαμπάκα δεν φημίζεται για την ομορφιά της, αποτελεί το σύγχρονο κέντρο της περιοχής που ορίζει τα Μετέωρα και αποτελεί την αφετηρία για εκδρομή σε αυτά. Πιο όμορφο το χωριό Καστράκι, φωλιασμένο στο βράχο, με τα σοκάκια του, τα αρχοντικά του, τους ξενώνες του και τα Μετέωρα σε απόσταση.. αναπνοής!
