Για τους περισσότερους Καρναβάλι στη Βραζιλία σημαίνει Ρίο ντε Τζανέιρο. Δε λέω, εκθαμβωτικό το θέαμα που προσφέρουν οι σχολές σάμπα στο Sambodromo, αλλά στο Σαλβαδόρ, την πρωτεύουσα της επαρχίας Μπαϊα, το καρναβάλι είναι λιγότερο θέαμα που παρακολουθείς σα θεατής και περισσότερο συμμετοχή και ξέφρενος χορός μέχρι τελικής πτώσης. Περισσότεροι από δυο εκατομμύρια καρναβαλιστές συμμετέχουν κάθε χρόνο και οι εκδηλώσεις ξεκινούν συνήθως την Πέμπτη και διαρκούν μέχρι την Τετάρτη το πρωί, για όσους αντέξουν βέβαια.
Αυτό που χαρακτηρίζει το Καρναβάλι του Σαλβαδόρ είναι τα trio eletricos, τρέιλερ με τρελαμένη διακόσμηση πάνω στα οποία παίζουν ζωντανά μουσικά συγκροτήματα με ηχητικά συστήματα… πολλών ντεσιμπέλ. Στην απορία μας γιατί ονομάζονται trios αφού συνήθως είναι πολύ περισσότερα τα μέλη κάθε συγκροτήματος, μας απάντησαν ότι το πρώτο τέτοιο κινούμενο stage που παρέλασε το 1950 ήταν ένα παλιό Φορντ του 1929 με έναν οδηγό και δύο μουσικούς πίσω.
Γύρω από κάθε trio είναι τα blocos, μεγάλες ομάδες μουσικών, χορευτών και καρναβαλιστών που παρελαύνουν και ξεφαντώνουν μέχρι το πρωί. Ο καθένας μπορεί να συμμετέχει σε ένα bloco, έτσι πληρώσαμε μια μικρή συμμετοχή και μας έδωσαν το «κουστούμι» μας, abada το ονομάζουν, ένα σορτσάκι και ένα μπλουζάκι στα χρώματα της ομάδας. Με αυτόν τον τρόπο αποκτήσαμε το δικαίωμα να χορεύουμε μέσα από το cordao, ένα σκοινί που κρατά το προσωπικό ασφαλείας και που χωρίζει τα blocos από το πλήθος των θεατών που οι Βραζιλιάνοι ονομάζουν pipoca, δηλαδή ποπ-κορν, απόλυτα παραστατικός όρος, έτσι που τους βλέπαμε να χοροπηδάνε πάνω κάτω σαν τρελοί!
Παρελάσαμε χορεύοντας σάμπα και axe, ένα μουσικό είδος με ρίζες στην αφρικάνικη και βραζιλιάνικη ποπ, σε όλη την Παραδοσιακή Διαδρομή μήκους 6 χιλιομέτρων κατά μήκος της Avenida Sete de Setembro, όπου βρίσκονται και όλα τα ιστορικά κτίρια της πόλης. Αλλά πιστέψτε με, πραγματικά δεν μας ενδιέφεραν καθόλου τα κτίρια, στο διονυσιακό καρναβάλι του Σαλβαδόρ το σώου ήμασταν εμείς και όλοι όσοι παίρνουν μέρος στο «μεγαλύτερο πάρτι του κόσμου».