Bonjour σε όλη την παρέα!!
Μόλις πραγματοποίησα το πολυπόθητο ταξίδι στο μαγικό Παρίσι και παρακάτω θα παραθέσω την δική μου ιστορία εμπλουτισμένη με πληροφορίες, προκειμένου να βοηθηθεί μελλοντικός ταξιδιώτης.
Καταρχάς, το ταξίδι ξεκίνησε από την Αθήνα με Lufthansa με προορισμό το CDG του Παρισιού (26 χλμ από το κέντρο) με ενδιάμεσες στάσεις-ανταπόκριση την Φρανκφούρτη και το Μόναχο αντίστοιχα.
Τα εισιτήρια τα κλείσαμε από τον Αύγουστο σε Economy light και κόστισαν 140 ευρώ το άτομο ενώ στην συνέχεια προστέθηκε και μία βαλίτσα 23 κιλών με κόστος 50 ευρώ. Σύνολο 165 ευρώ τα εισιτήρια ανά άτομο.
Μείναμε στο 14ο Διαμέρισμα, στο ξενοδοχείο Moulin Vert (Πράσινος Μύλος) σε μία εξαιρετικά φιλήσυχη και ασφαλής περιοχή.
Το ξενοδοχείο ήταν 2 αστέρων και μάλλον για τα αστέρια του απεδείχθη εξαιρετική επιλογή.
Το δωμάτιο ήταν πεντακάθαρο, με καθημερινό σέρβις, με θέα πρός την πόλη (στην περιοχή δηλαδή) ενώ είχε και θέρμανση (παρότι είχε βλάβη τις πρώτες δύο μέρες).
Το ξενοδοχείο κόστισε 295 ευρώ (κλεισμένο από Αύγουστο) και η πληρωμή έγινε σε μετρητά επί τόπου.
Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική και είχαν τουλάχιστον 5 βάρδιες ατόμων.
Το μόνο κακό που μας χάλασε ήταν ένα περιστατικό με έναν ρεσεπτιονιστ που μας μίλησε με απρέπεια όταν κατά λάθος βρεθήκαμε στην κουζίνα αντί για την ρεσεπσιόν (με το ασανσέρ).
Για το περιστατικό αφήσαμε γράμμα στην Manager του ξενοδοχείου και αναμένουμε την απολογία της τις επομενες μέρες αλλιώς θα καταγγελθεί στο booking.
Το ξενοδοχείο είχε πρόσβαση στο κέντρο μόλις 3,5 χλμ και ήταν σε κοντινή απόσταση τρείς στάσεις και δύο γραμμές μετρό (Μωβ γραμμή και γαλάζια).
Πρώτη ημέρα:
Στο Παρίσι φτάσαμε την Παρασκευή στις 2 το μεσημέρι. Αφού παραλάβαμε τις βαλίτσες κατευθυνθήκαμε με το αυτοκινούμενο τρενάκι (χωρίς οδηγό) πρός το Terminal 2 όπου βρίσκεται και το Μετρό RER B.
Μόλις φτάσαμε στο Terminal 2 πήγαμε στα γκισέ των εισιτήριων όπου και αγοράσαμε ΌΛΑ τα εισιτήρια που θα χρειαζόμασταν τις επόμενες 5 ημέρες.
Συγκεκριμένα αγοράσαμε τα εξής για δύο άτομα:
-2 εισιτήρια RER B για πάμε στο κέντρο με κόστος 10,30
-2 εισιτήρια Mobilis ημερήσια τις ζώνες 1-2 με κόστος 7,50 (για τις μετακινήσεις της παρασκευής)
-2 εισιτήρια Jeunes Week-end (Youth) ημερήσια για τις ζώνες 1-3 με κόστος 4,10 (για το Σάββατο)
-2 εισιτήρα jeunes Week-end (Youth) ημερήσια για τις ζώνες 1-5 με κόστος 8,95 (για την Κυριακή)
-2 κάρτες Navigo εβδομαδιαίες για τις ζώνες 1-5 + Αεροδρόμιο με κόστος 22 + 5 ευρώ κόστος της κάρτας (για τις υπόλοιπες μέρες και για το Αεροδρόμιο).
Σύνολο: 117 ευρώ σε μετακινήσεις για 5 γεμάτες ημέρες για δύο άτομα.
Επειδή, τύχαμε σε μέρες που δεν μπορούσαμε να βγάλουμε απλά δύο Navigo άρα και να πληρώσουμε μόνο 2 φορτίσεις της (27+22 = 49 επί 2 =98 ευρώ), έχω να δηλώσω το εξής:
Τα 117 ευρώ που πληρώσαμε τα βγάλαμε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!
Το τονίζω γιατί εάν βγάζαμε δεκάδες εισιτηρίων των 16 ευρώ θα μας έβγαινε τουλάχιστον 200 τόσο ευρώ η όλη ιστορία + Πρός Βερσαλλίες+ Από Βερσαλλίες+ Πρός Αεροδρόμιο.
Κάθε μέρα κάναμε ΠΑΡΑ πολλές διαδρομές και με πολλές αλλαγές στις γραμμές.
Λοιπόν, ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε πρός το κέντρο με το RER B και κατεβήκαμε στην στάση Denfert-Rochereau προκειμένου να πάρουμε την Μ4 πρός Aleksia. Τελικώς, φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 4 το απόγευμα. Μετά από μερικές ώρες ξεκούρασης, ξεκινήσαμε από την στάση Pernety και αφού αλλάξαμε γραμμή φτάσαμε στα 600 μέτρα από τον Πύργο.
Προφανώς, η πρώτη στάση του ταξιδιού θα ήταν ο Πολύφημος Πύργος του Αίφελ!!
Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στον σταθμό αντικρίσαμε το κάλλος της Κεφαλής του Πύργου!
Μάλιστα ήμασταν τόσο τυχεροί, που μόλις μετά από 3 λεπτά περπάτημα και καθώς φτάναμε πρός αυτόν είδαμε για πρώτη φορά τα άσπρα λαμπάκια που τρεμοπαίζουν!!
Το θέαμα ήταν εξαιρετικό, παρά το γεγονός ότι βλέπαμε μόνο το 1/4 του Πύργου και έτσι μας κυρίευσε η ανυπομονησία ώστε να τον δούμε ολόκληρο!!
Μετά από 6 λεπτά περπάτημα, φτάσαμε στην σκοτεινή Σαμπ ντε Μαρ και έτσι ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με αυτό το μαγευτικό κατασκεύασμα!!!
Η εικόνα ήταν καταπληκτική, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στην πισινή πλευρά του Πύργου, γεγονός που μας άναψε για την συνέχεια που θα επακολουθούσε....
Έπειτα από δεκάδες (μπορεί και 100άδες) φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από κάθε πλευρά και γωνία του Πύργου... περπατήσαμε την Alle Jean Paulhan, ένα δρομάκι για να βρεθούμε στην προστινή πλευρά του Παρισιού. Εδώ, να σημειώσω ότι ο Πύργος είναι περικυκλωμένος από κιγκλιδώματα προστασίας και στρατιωτικούς και κανένας δεν μπορεί να πλησιάσει στα 100 μέτρα αν δεν περάσει πρώτα τον έλεγχο.
Συνεχίσαμε πρός την προστινή όψη και αντικρίσαμε την φωτεινότητα του Πύργου σε συγκερασμό με την δροσερότητα που δίνει ο Σιγκουάνας... διασχίσαμε την γέφυρα Pont d'Iéna για να βρεθούμε στην απέναντι όχθη, δηλαδή στους κήπους του Τροκαντερό. Οι κήποι ήταν σε κακή κατάσταση ενώ δεν είχαν καθόλου φωτισμό, γεγονός που μας έκανε τρομερή εντύπωση..
Αφού, βγάλαμε μερικές φωτογραφίες από το ύψωμα του Τροκαντερό και την Πόλη της Αρχιτεκτονικής και της Κληρονομιάς, κατεθυνθήκαμε με το Μετρό πρός την Αψίδα του Θριάμβου.
Στην πραγματικότητα, δεν πήγαμε εκεί για να δούμε την Αψίδα αλλά για να φάμε, καθώς η πείνα είχε φτάσει στα ύψη πιά (9 και είχε πάει).
Αφού κάναμε μιά σύντομη περιήγηση στις τρατορίες εκεί τριγύρω, καταλήξαμε σε ένα γαλλικό Μπιστρό όπου και φάγαμε ένα Rib eye steak Medium rare και την γνωστή Πάπια με τα γλυκομπαχαρικά.
Η Μπριζόλα ήταν Εξαιρετική ενώ η Πάπια-Σουβλάκι ήταν μέτρια. Στα πλήν ο αγενής Σερβιτόρος που μας πίεζε να πιούμε κρασί. (ρώτησε καμιά 10αριά φορές)
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ θυμάμαι πολλά ονόματα εστιατορίων και ότι σπανιώς θα δείτε ονόματα παρακάτω.....
Αφού πληρώσαμε 25 ευρώ + 21=46 ευρώ για τα δύο πιάτα και αφού είχαμε εξαντληθεί πιά (20 ώρες χωρίς ύπνο), κάναμε τον κύκλο της πόλης με το μετρό (αλλαγή τριών γραμμών) για να πάμε πρός το 14ο διαμέρισμα, για να κοιμηθούμε. Όμως, καθώς περπατούσαμε είδαμε ένα πολύ όμορφο μπαράκι και μπήκαμε για να πιούμε ένα ποτάκι για να κλείσει η αυλαία. Αφού κάτσαμε 40 λεπτά και πληρώσαμε 16 ευρώ για δύο κοκτέιλ, επιτέλους, πήγαμε στο ξενοδοχείο για τον πολυπόθητο ύπνο. Βαθμολογία: 7 λόγω της απαράδεκτης συμπεριφοράς.
Δεύτερη ημέρα:
Το Σάββατο, μας περίμενε πρωινό ξύπνημα στις 8. Κουρασμένοι λοιπόν, παρά τον ύπνο 7 ωρών, κατευθυνθήκαμε πρός το Λούβρο!!!!
Δεν χρειάζεται να επισημάνω κάτι για το Λούβρο, ούτε και για τα εκθέματα του καθώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει την αξία του για την ανθρωπότητα.
Η στάση που κατεβήκαμε ήταν η Palais Royal Louvre, η οποία μας πήγε υπογείως πρός την είσοδο του μουσείου. Οι περισσότεροι, πάνε από την πυραμίδα και περιμένουν στο κρύο τις ατέλειωτες ουρές.
Υπογείως, η ουρά είναι μικρότερη. Για να μπούμε στο Μουσείο δεν κάναμε πάνω από 30 λεπτά σε αναμονή.
Αφού περάσαμε τον έλεγχο, αντικρίσαμε το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ χάος του μεγέθους του Μουσείου. Όντας άπειροι, αφού περάσαμε τον έλεγχο εισιτηρίων με την επίδειξη της ταυτότητας μας. καθώς είμαστε κάτω των 26, άρα είχαμε και δωρεάν πρόσβαση παντού... προχωρήσαμε κατά τύχη, μιάς και δεν καταλαβαίναμε τίποτα από τους χάρτες, πρός τα Βασιλικά Εκθέματα του Ναπολέοντα. Έπειτα, από την περιήγηση δωματίων επί δωματίων... ρωτήσαμε τους υπαλλήλους για το που θα βρούμε την Αφροδίτη της Μύλου, την Νίκη της Σαμοθράκης καθώς και την Μονα λίζα. Μας κατεύθυναν πρός την αντίθετη πύλη. Τελικώς, καταφέραμε να εντοπίσουμε το σωστό σημείο και έτσι άρχισε η εντυπωσιακή περιήγηση στα διασημότερα έργα της ανθρωπότητας!!!
Είδαμε τα κύρια εκθέματα που μας ενδιέφεραν και όντας πιά εξαντλημένοι, ήδη από τις 12 και μισή, βγήκαμε έξω προκειμένου να πάμε πρός το Πύργο για να κάνουμε την Κρουαζιέρα μας!!!
Πρώτα βέβαια, είδαμε τον Κεραμικό Κήπο Tuileries.
Πήραμε, το λεωφορείο 69 ή 72 και πήγαμε πρός τις όχθες του ποταμού. Η διαδρομή ήταν φανταστική καθώς διασχίσαμε την καρδιά της Πόλης. Συγκεκριμένα, περάσαμε από την Ριβολί, την εκκλησία της Μαγδαληνής, την πλατεία Κονκόρντ, το Πτι Παλαί και το Κραν Παλέ.
Για την Κρουαζιέρα, είχαμε προσφορά από το Booking στα 7 ευρώ το άτομο από 15 που είναι κανονικά. Φτάνοντας, όμως στο γκισέ μας ενημερωσαν ότι η προσφορά ισχύει μόνο αν γίνει η πληρωμή με την κάρτα που είχαμε δηλωμένη στο Booking και ότι θα πρέπει να πληρώσουμε 15 το άτομο, αν θέλουμε μετρητά. Δυστυχώς, δεν είχαμε πλαστικό χρήμα και έτσι φύγαμε με τιμωρητική διάθεση. Προφανώς, δεν αφήσαμε να μας επηρεάσει το γεγονός και πήγαμε πρός άλλη εταιρεία όπου δώσαμε τα 15 ευρώ. (τουλάχιστον δεν τα δώσαμε στο προηγούμενο που δεν μας είχε ενημερώσει σωστά- δεν έγραφε κάτι τέτοιο στην προσφορά)
Χρησιμοποιήσαμε, την Bateaux Parisiens και πλεύσαμε με ένα εξαιρετικό πλοιάριο που ήταν κλειστό, με ανοιχτή οροφή για τους τολμηρούς!
Η κρουαζιέρα διήρκησε 1 ώρα και 5 λεπτά, το πλοιάριο έπλευσε πρός την άλλη άκρη της πόλης επιστρέφοντας από την άλλη πλευρά του Ιντε λα σιτέ. Το πρώτο μισό της διαδρομής το απολαύσαμε στην οροφή ενώ την επιστροφή την απολαύσαμε στον κλειστό χώρο, πάνω στην θέρμανση.
Το κρύο που φάγαμε γενικώς τις πρώτες τρείς μέρες ήταν ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ενώ και η βροχή ήταν ασταμάτητη.
Έπειτα, από την Κρουαζιέρα, επόμενη στάση ήταν η Σαν Μισέλ. Ο στόχος ήταν να εξερευνήσουμε την Παναγία των Παρισίων και το Ιντε λα σιτέ αλλά τελικώς μας κυρίευσε η πείνα και έτσι καταλήξαμε σε ένα Μπιστρό στα στενά γύρω από την Σαν Μισέλ. Το εστιατόριο ήταν το Le Bistro De La Huchette και επιλέξαμε δύο πλήρη μενού με κόστος 15 ευρώ έκαστος + κρασί + Μπύρα.
Για ορεκτικό πήραμε σούπα Κρεμμυδιών και ένα πάνκεικ με ham and cheese. Ενώ, για κυρίως επιλέξαμε παιδάκια με πατάτες και steak με σάλτα κρασιού. Τέλος, για επιδόρπιο πήραμε μία τάρτα μύλου και μία μούς σοκολάτας. Συνολικό κόστος 39 ευρώ με Βαθμολογία: 8,5/10
Αφού ξεκουραστήκαμε 2 ώρες και ενώ η βροχή δεν είχε σταματήσει πήγαμε πρός το Ιντε Λα Σιτέ για να εξευρευνήσουμε το νησάκι. Έλα όμως που λόγω της εορτής είχανε χαμό με τραγούδια. Παράλληλα, η βροχή δυνάμωσε και έτσι περιορίσαμε την περιήγηση. Το Ιντελ Λα Σιτέ πάντως δεν μας εντυπωσίασε παρά τα όμορφα μέγαρα που συναντήσαμε και έτσι πήγαμε πρός το δωμάτιο για να αναπληρώσουμε τον χαμένο ύπνο.
Έπειτα, από 3 ώρες ξεκούρασης βάλαμε τα πολύ καλά μας και πήγαμε πρός την Σαν Μισέλ. Είχα προετοιμάσει έκπληξη στην καλή μου στο Piano bar - Le Relais de la Huchette. Μόλις, φτάσαμε αντικρίσαμε μία απαράδεκτη και πολύ χαμηλού επιπέδου εικόνα ενώ τα άτομα που ήταν στο μαγαζί ήταν ότι ναναι και δεν ταίριαζαν σε καμία περίπτωση με την περίσταση της γραβάτας. (πολλοί μπράβοι απέξω και γενικά πολύ κακή εικόνα..)
Μετά από την απογοήτευση, πήγαμε (με μετρό φυσικά) στην εναλλακτική λύση της Λε μαραί. Αφού διασχίσαμε το George Pompidou βρεθήκαμε στα στενά, γεμάτα ζωή αλλά και βροχερά δρομάκια της ΛΑ. Έπειτα, από μία σύντομη περιήγηση τελικώς καταλήξαμε σε ένα πολύ σίκ Bar-εστιατόριο.
Το μπάρ λεγόταν Who's. Από την πρώτη στιγμή κάτι δεν μας πήγαινε καλά με τον ανδρικό πληθυσμό του Μπαρ.... Παρα το γεγονός ότι ο χώρος ήταν απλά πανέμορφος και ρομαντικός, κάτι δεν κολλούσε.
Τελικώς, καταλάβαμε ότι ο χώρος πρέπει να ήταν στέκι για Γκει....... Ευτυχώς, υπήρχαν και άλλα ζευγαράκια -κανονικά ε- (ΜΗΝ αρχίσει κάτω συζήτηση για τους Γκει) και έτσι δεν νιώσαμε άβολα.
Ο σερβιτόρος που ήρθε ήταν ένας μαύρος τύπος που ήταν ΜΟΡΦΑΡΑ!!!
Παρά το γεγονός, ότι μας ενοχλούσαν οι Γκει καταστάσεις, ο τύπος ήταν τόσο απίστευτος που τον κατασυμπαθήσαμε, παρά τα φιλιά στον λαιμό που έδινε σε άλλους (...)
Πήραμε λοιπόν ένα Mojito Passion και ένα After sex και έτσι άρχισε μία πολύ όμορφη βραδιά!!
Ο τύπος (ο μαύρος- μην ληφθεί ρατσιστικά) ήταν απλά άπαιχτος, οι αντιδράσεις του ήταν τόσο αστείες που απλά τον παρακολουθούσαμε.
Καθίσαμε 2 ώρες πληρώσαμε και φύγαμε με προορισμό το κρεβάτι. (δύο αλλαγές μετρό)
Τα κοκτέιλ πολύ πολύ υψηλού επιπέδου με εξαιρετικές γεύσεις. Πληρώσαμε 26 ή 28 ευρώ για τα δύο. Βαθμολογία: 9
Στην επιστροφή πήραμε ένα σουβλάκι από ένα μαγαζί στην Σαν Μισέλ, με κόστος 5 ευρώ. Βαθμολογία: 9,5
Τρίτη ημέρα:
Η Κυριακή είχε στο μενού, επίσκεψη στις Βερσαλλίες, Μονμάρτη, Σαν Μισέλ και Βαστίλη.
Ξεκινήσαμε το πρωί στις 9 και κατευθυνθήκαμε πρός την Γαλάζια γραμμή όπου και μας περίμενε ένα ωραιότατο πρόβλημα. Τα εισιτήρια μας δεν λειτουργούσαν!! (18 ευρώ στα σκουπίδια δηλαδή)
Αφού, προσπαθήσαμε να συνενοηθούμε με το Information γκισέ της στάσης, τελικώς η υπάλληλος που μιλούσε και στο τηλέφωνο μας άνοιξε την πόρτα και μας είπε τα εισιτήρια είναι μιά χαρά. (ακόμη την έχω άχτι - το γαιδούρι)
Προφανώς, η κοπελίτσα για να μας ξεφορτωθεί μας άνοιξε την πόρτα. Επειδή φυσικά, είχα καταλάβει τι έγινε... Κατεβήκαμε στην επόμενη στάση και κατευθυνθήκαμε πρός το Info, προκειμένου να ζητήσω εξηγήσεις για τα εισιτήρια. Εκεί συναντήσαμε δύο υπαλλήλους που μόνο η μία ήξερε (ευτυχώς) αγγλικά. Μόλις, είδαν το τι είχε συμβεί σοκαριστήκανε και οι δύο και με ενημέρωσαν ότι τα εισιτήρια είχαν λήξει γιατί χρησιμοποιήθηκαν ναι μεν στις 12/11 στις 12:50 π.μ. αλλά όχι στην επόμενη βάρδια του μετρό, που αρχίζει στις 5 π.μ και ότι πρέπει να αγοράσω άλλα!
Ουσιαστικά, προσπαθούσαν να με πείσουν ότι κακώς χρησιμοποίησα το προηγούμενο βράδυ, στην επιστροφή, τα εισιτήρια αυτά…γιατί ναι μεν είχε αλλάξει η μέρα αλλά δεν είχε ανανεωθεί το σύστημα. Εκεί ανέλαβε το νομικό μυαλό. Είχα διαβάσει στο επίσημο site RATP ότι τα εισιτήρια αρχίζουν από τις 12:00 π.μ μέχρι τις 23:59 μ.μ και άρα καλώς έπραξα και το προηγούμενο βράδυ, στην επιστροφή επικύρωσα τα νέα εισιτήρια, που θα χρησιμοποιούσα την ''επόμενη ημέρα''. Αφού τους το εξήγησα και δεν πείστηκαν..... Ανέλαβε το scripta manent (τα γραπτά μένουν).
Μπήκα στο επίσημο site της RAPT και τους ''έτριψα στα μούτρα'' την επισήμανση:
For all travel passes (regardless of the duration), the validity period starts at 12 a.m. on the first day of the period and ends at 11:59 p.m. on the last day.
Η υπάλληλος κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς (συμπαθέστατη η μία) και έτσι πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Πήρε λοιπόν τα εισιτήρια, έσβησε την ώρα που χρησιμοποιήθηκαν 12:50 π.μ., άνοιξε μία μεταλλική πόρτα και έκλεισε τα εισιτήρια ανάμεσα της. Με αυτόν τον τρόπο, χάλασε το μαγνητάκι που είχε μέσα . Μετά, μας είπε να πάμε σε σημείο πώλησης των εισιτήριων και να τους πούμε ότι απλώς δεν λειτουργούν για να μας τα αλλάξουν δωρεάν. Και πήγα και τα άλλαξα.
Την ιστορία αυτήν την αναφέρω για να μην την πατήσει κανείς (όπως εμείς) και αναγκαστεί να ξαναπληρωσει τα εισιτήρια του.
Το επισημαίνω για να γίνει κατανοητό στους επόμενους:
Τα εισιτήρια σας ισχύουν μέχρι να κλείσει το μετρό, δηλαδή στη 1 π.μ!
ΜΗΝ χρησιμοποιήσετε ημερήσια εισιτήρια της επόμενης ημέρα επειδή άλλαξε η ημέρα γιατί έχουν κάνει λάθος είτε στην ενημέρωση των συστημάτων τους είτε στο site.
Σας το λέω για να μην μπείτε σε διαδιακασίες.
Αφού, ξεμπλέξαμε από όλη αυτήν την ταλαιπωρία... Κατευθυνθήκαμε πρός την γραμμή RER C, προκειμενου να πάμε τελικώς στις Βερσαλλίες (με καθυστέρηση μίας ώρας).
Η διαδρομή πρός τις Βερσαλλίες διαρκεί 30-35 λεπτά και διασχίζει πολύ όμορφες-γραφικές περιοχές και ένα δάσος, ενώ από μακριά φαίνεται και η Βιομηχανική πόλη Λα ντεφάνς.
Η ουρά στις Βερσαλλίες ήταν αρκετά μεγάλη αλλά προχωρούσε σχετικά γρήγορα. Μέσα σε 20 λεπτά είχαμε μπεί στο Παλάτι.
Το Ανάκτορο των Βερσαλλιών δεν χρειαζεται συστάσεις. Είναι ένα εντυπωσιακό κτίριο με επίχρυσες λεπτομέρειες. Τα εκθέματά του ωστόσο, είναι υποδεέστερα από αντίστοιχα του Λούβρο. Συνολικά χρειαστήκαμε 1μιση ώρα για να περάσουμε τα εκθέματα και 30 λεπτά για να περιηγηθούμε στους κήπους. Πάντως, οι κήποι παρά το γεγονός ότι έχουν μία σημαντική φήμη, δεν μας άρεσαν όσο θα περιμέναμε. Δεν ήταν τόσο εντυπωσιακοί όσοι οι αντίστοιχοι στην Βιέννη.
Έπειτα, από αρκετές ώρες στο κρύο και με την κούραση στα ύψη κατευθυνθήκαμε πρός το Κέντρο της Πόλης με προορισμό την Βασιλική της Ιερής Καρδιάς στην Μονμάρτη.
Αφού ανεβήκαμε τα ατέλειωτα σκαλιά αντικρίσαμε ένα θαυματουργό οικοδόμημα!!!
Η Βασιλική ήταν πολύ εντυπωσιακή όπως και η θέα των 180 μοιρών στην Πόλη!!
Έπειτα από αρκετές φωτογραφίες... κάναμε μία βόλτα στην Μονμάρτη.
Μετά από αρκετή ώρα, η πείνα είχε φθάσει στα ύψη και μας οδήγησε στο Σαν μισέλ για ικανοποιήσουμε το στομάχι μας!!
Αυτή τη φορά επιλέξαμε το L'auberge du moulin, ένα πολύ όμορφο και ζεστό Μπιστρό.
Για ακόμη μία φορά επιλέξαμε το Menu με τα τρία πιάτα. Για ορεκτικά πήραμε Σούπα Κρεμμυδιών και Σαλάτα με γύδινο τυρί. Για κυρίως πιάτα: Ένα χάμπουργκερ με πατάτες και μία μπριζόλα με σπαράγγια και σάλτσα πιπεριού. Ενώ, για επιδόρπιο πήραμε μία κρέπα με σοκολάτα και ένα κρέμ κάραμελ. Σύν μία Μπύρα.
Συνολικό κόστος: 34 ευρώ. Βαθμολογία: 7
Στην συνέχεια, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για μερικές ώρες ύπνου.
Στις 10 και μισή ξεκινήσαμε πρός Βαστίλη, καθώς είχε σειρά αυτή!!
Μόλις βγήκαμε από το μετρό, αντικρίσαμε την Στήλη. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε τον σωστό φωτισμό και δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα. Προορισμός μας ήταν το Sherry Butt. Το συγκεκριμένο μπαρ μας παρουσιάστηκε ως πρόταση από το google maps. Μάλιστα, είχε και το συνοδευτικό ως το ''καλύτερο από τα κοκτέιλ bar της περιοχής''.
Το μαγαζί δεν φαίνεται, καθώς είναι σε ένα στενό, με περιορισμένο φωτισμό. Το εντοπίσαμε σχετικά δύσκολα. Ωστόσο, μας αποζημίωσε στα μέγιστα!!
Το Μπαρ δεν σέρβιρε τα γνωστά ποτά-κοκτέιλ και είχε αποκλειστικές παρασκευές και ονομασίες ποτών.
Επιλέξαμε δύο εξαιρετικά Κοκτέιλ με περίεργα ονόματα και τα απολαύσαμε στο χαμηλού φωτισμού bar. Κόστος: 26 ευρώ δύο Κοκτέιλ. Βαθμολογία: 9,5
Η αυλαία έκλεισε με ένα σουβλάκι από το ίδιο μαγαζί της προηγούμενης ημέρας.
Τέταρτη ημέρα;
Η Δευτέρα ήταν αφιερωμένη στην αρχιτεκτονική!!
Ξυπνήσαμε σχετικά αργά και στις 11 π.μ φθάσαμε στην Βιομηχανική Πόλη του Φωτός, την περίφημη Λα ντεφάνς.
Τα συγκροτήματα από τους ουρανοξύστες ήταν απλά απερίγραπτα!!!
Η πόλη είναι ένα αριστούργημα και μάλλον δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τις αντίστοιχες κατασκευές στο Ντουμπάι (πάντα με δόση υπερβολής). Τα συγκροτήματα ήταν σε τέτοια σημεία που πραγματικά δημιουργούσαν την αίσθηση του πελώριου. Τύχαμε και στις εργασίες τοποθέτησης των χριστουγεννιάτικων περιπτεριών, που έχουν στηθεί στην κεντρική πλατεία.
Σε κάθε περίπτωση, ο περίπατος στην πόλη ήταν μία εξαιρετική ανάμνηση που θα μείνει χαραγμένη για πολλά χρόνια..
Μετά από δύο ώρες στην Βιομηχανική πόλη, το μενού είχε επιστροφή στο Κέντρο του Παρισιού και συγκεκριμένα επίσκεψη στο Ciel de Paris που βρίσκεται στον 56ο όροφο του Πύργου Μοντπαρνάς.
Το συγκεκριμένο εστιατόριο-bar μαθεύτηκε έπειτα από την ανάγνωση της χρησιμότατης ιστορίας του @giannismits που του ανήκουν, τα θερμά μας συγχαρητήρια και ευχαριστήρια, για αυτό το θαύμα που εντόπισε.
Αφού βάλαμε τις γραβατούλες μας και τα φορέματα μας (στο ξενοδοχείο προφανώς), ανεβήκαμε στον 56ο όροφο του Tour μέσα σε 30 δευτερόλεπτα!!
Στο σημείο αυτό, να επισημάνω ότι για να πάτε στο εστιατόριο υπάρχει άλλη πύλη στα πλάγια και δεν πληρώνετε καποιο εισιτήριο.
Αφού, μπήκαμε στο εστιατόριο ερωτηθήκαμε εάν πήγαμε για ποτό ή για φαγητό. Τους απήντησα ότι ήρθαμε για ποτό και μας αιφνιδίασαν βάζοντας μας σε ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ-ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ-ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ-ΕΞΑΙΣΙΟ-ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ τραπέζι φάτσα φόρα πρός τον Πύργο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι, παρά το γεγονός ότι είχαμε σκοπό να πιούμε έναν καφέ (6 ευρώ τον είχε), αποφασίσαμε ότι το βράδυ δεν θα βγαίναμε για ποτό και ότι θα πίναμε το ποτό στο ciel de Paris, μιάς και τα ποτά δεν είχαν χαώδεις διαφορές στις τιμές, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς.
Επιλέξαμε, με το στόμα ανοιχτό από την θέα, ένα Mojito και ένα Aperol Spritz.
Δεν περιγράφω άλλο.... οι εικόνες θα μιλήσουν από μόνες τους.
Συνολικό κόστος: 18+18=36 ευρώ. Βαθμολογία: 9,7
Αφού πέρασαν δύο ώρες και αφού ήμασταν εκστασιασμένοι με το θέαμα... είχε φτάσει η ώρα για να αποχωρήσουμε. Ωστόσο, δεσμευτήκαμε ότι θα ξαναπηγαίναμε την επόμενη ημέρα και ας φάμε κάτι λιγότερο.
Σειρά, είχε η επίσκεψη στο Παλάτι του Λουξεμβούργου και συγκεκριμένα στους κήπους.
Αφού κάναμε 30 λεπτά διαδρομής και αλλαγές γραμμών φτάσαμε στους κήπους του Λυξουμβούργου.
Ομολογουμένως, οι κήποι και το κτίριο ήταν τόσο εντυπωσιακοί που δηλώσαμε ότι ήταν καλύτεροι από τα Ανάκτορα των Βερσαλλιών (σεβαστείτε την διαφορετικότητα των απόψεων).
Οι κήποι, πραγματικά ήταν τόσο όμορφοι και ζωντανοί που σε συγκερασμό με τα μαγευτικά αγάλματα και την μικρή λίμνη, θύμιζαν τοπίο από ταινία. Η ποικιλοχρωμία ήταν πραγματικά μοναδική!!
Η αντίθεση των φθινωπωρινών φύλλων, που ατένιζαν τα μαρμάρινα σκαλίσματα σε συνδυασμό με τα χρωματιστά λουλούδια και τις πάπιες που απολάμβαναν την λίμνη ήταν απλά υπερβατική!!!
Έπειτα, από μία φανταστική βόλτα στους κήπους, κατευθυνθήκαμε για άλλη μιά φορά πρός το Σαν Μισέλ για να ικανοποιήσουμε τις γαστρονομικές μας ανάγκες..
Αυτήν την φορά, επιλέχθηκε....... μενού με τρία πιάτα στο εστιατόριο Le Jardin du Roy.
Για ορεκτικό πήραμε: Πανκέικ με κοτόπουλο και σούπα λαχανικών. Για κυρίως πιάτα επιλέξαμε μπούτι κοτόπουλο αλά κρέμ και πατάτες ενώ για επιδόρπιο πήραμε παγωτό και κρέμ κάραμελ.
Κόστος 30 ευρώ (15 ευρώ έκαστος). Βαθμολογία: 6 επειδή μόνο το ένα μενού πιάτων ήταν πολύ ωραίο. Όπως καταλαβαίνετε, επέλεξα τρία πιάτα που δεν κατείχαν σε καλό επίπεδο...
Είχε έρθει η ώρα λοιπόν, για την καθιερωμένη ξεκούραση των 5 και μισή το απόγευμα.
Αφού ξεκουραστήκαμε δύο-τρείς ώρες, κατευθυνθήκαμε πρός την πλατεία Κονκόρτ.
Η πλατεία δεν μας εντυπωσιασε ιδιαιτέρως και έτσι έπειτα από 15 λεπτά... είχε έρθει η δεύτερη μεγάλη στιγμή: Επίσκεψη στην Αψίδα του θριάμβου!!
Μέσα σε μισή ώρα είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Η εντύπωση που δίδει η Αψίδα είναι απλά εντυπωσιακή. Η κομψότητα που διέπει την ατμόσφαιρα σε συγκερασμό με την κατάθεση στεφάνων που συναντήσαμε ( επέτειος 13/11 του τρομοκρατικού χτυπήματος) μας άφησε άφωνους.
Τόσο η ίδια η κατασκευή, όσο και η ιστορία που κρύβεται από πίσω της είναι απλά συγκινητική.
Έπειτα από αρκετή ώρα και πολλές φωτογραφίες ξεκινήσαμε το ''ταξίδι'' πρός το Ξενοδοχείο.
Πρωτού όμως το κάνουμε αυτό, δεν αντισταθήκαμε στην ιδέα να δούμε το Λούβρο το βράδυ.
Έτσι και έγινε! Κάναμε ενδιάμεση στάση στο Λούβρο για μερικές φωτογραφίες και έπειτα κατευθυνθήκαμε πρός το Σαν μισέλ, για να ικανοποιήσουμε την βραδινή πείνα, στο γνωστό Σουβλατζίδικο.
Είχαμε γίνει πιά γνωστοί..μιλούσε και ελληνικά ο ιδιοκτήτης και μέρα με την μέρα μεγάλωνε η μερίδα.... Την τρίτη φορά πιά με το σουβλάκι υπήρχε και συνοδεία από μερίδα πατάτες (χωρίς χρέωση).
Πέμπτη ημέρα:
Η πέμπτη ημέρα ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο από εμάς για εμάς!!!
Είχε έρθει η ώρα να αφιερώσουμε λίγες ιστορικές στιγμές σε έργα τέχνης που έχουν σημαδέψει την ανθρώποτητα (ή μήπως που έχει σημαδέψει η ανθρωπότητα?).
Πρώτη στάση το Μουσείο Ορσέ!!!!
Αναμονή? ΜΟΝΟ 3 λεπτά για να μπούμε. Χρέωση ΜΗΔΕΝ με την επίδειξη της ταυτότητας (κάτω των 26 ετών).
Η είσοδος του μουσείου είναι απλά μοναδική. Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το κτίριο -πρώην σταθμό τρένου- δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο ακόμη και τον απαιτητικό επισκέπτη...
Αφού περιηγηθήκαμε στα γλυπτά του Ορσέ... είχε έρθει η μεγάλη στιγμή να θαυμάσουμε ορισμένα θαυματουργά έργα που δημιούργησαν: Ο Βαν γκόγκ, ο Μανέ, ο Μονέ και οι άλλοι καλλιτέχνες της ιστορίας.
Αφού μελετήσαμε προσεκτικά τους πρώτους ορόφους, κατευθυνθήκαμε πρός τον κρυμμένο 5ο όροφο!!!
Ο 5ος όροφος περιέχει μία σειρά γνωστών έργων τέχνης που θα σας αφήσουν άφωνους τόσο για την τελειότητα όσο και για την αντοχή τους.......
Αφού, πέρασαν δύο ώρες, είχε φτάσει η επόμενη μεγάλη καλλιτεχνική στιγμή: Το ΜΟΥΣΕΙΟ του Πικάσο. Αφού αλλάξαμε αρκετές γραμμές, φτάσαμε στην άλλη πλευρά της Πόλης.
Αναμονή: Μηδενική, Κόστος: Μηδέν (είπαμε κάτω των 26 ετών).
Το μουσείο του Πικάσο δεν νομίζω ότι χρειάζεται συστάσεις. Είναι αυτό που περιγράφει. Ένα μουσείο που εμπεριέχει την προσωπική συλλογή του Πικάσο. Ακόμη και αν δεν είναι κανείς λάτρης της τέχνης δεν μπορεί να μην επισκεφθεί αυτό το μουσείο, μόνο και μόνο για να θυμάται ότι επισκέφθηκε κάτι που έχει σημαδέψει την τέχνη.
Μέσα σε 1μιση ώρα είχαμε γυρίσει όλο το μουσείο και φύγαμε με μία γεμάτη όρεξη για την συνέχεια!!!
Στην συνέχεια και αφού η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινο κατευθυνθήκαμε πρός την Μονμάρτη για να φάμε σε ένα μαγαζί που το είχαμε άχτι από την προηγούμενη επίσκεψη, που ήταν κλειστό. Μετά από διαδρομή 40 λεπτών και πολλές αλλαγές γραμμών φτάσαμε μέχρι πάνω..... Το βρήκαμε ξανά κλειστό.... Όχι ακριβώς κλειστό αλλά είχε σταματήσει να σερβίρει. Η υπάλληλος που μας υποδέχθηκε, αντίκρισε την απογοήτευση-αγανάκτηση μας καθώς για δεύτερη φορά δεν μας σέρβιραν. Να σημείωσω ότι μας είχαν ενημερώσει ότι κλείνει από τις 3 μέχρι τις 5....και αυτή μας είπε ότι μας ενημέρωσαν λάθος ώρες και ήταν 1 με 6 κλειστό.... Φύγαμε απογοητευμένοι πρός την κεντρική λεωφόρο της Μονμάρτης προκειμένου να βρούμε κάποιο άλλο εστιατόριο να φάμε.... Εκεί αντικρίσαμε μία απαίσια εικόνα, στα όρια του ανασφαλούς. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από sex shop και ύποπτους αλγερινούς. Με τον φόβο να μην μας τύχει κάτι απρόοπτο φύγαμε αμέσως και πήγαμε πρός την Σορβόννη. Άλλο ένα ταξίδι δηλαδή...
Φτάσαμε, λοιπόν έπειτα από 45 λεπτά στην Σορβόννη και φάγαμε στα Mc donalds ένα πλήρες μενού με κόστος 9,60 έκαστος. Βαθμολογία δεν βάζω καθώς τα μενού είναι τα γνωστά σε όλους.
Αφού ξεκουραστήκαμε για δύο ώρες πήγαμε πρός την κεντρική Λεωφόρο της Σορβόννης.
Η περιήγηση έγινε, συνοδευόμενη από μία κρέπα στο χέρι και έναν καφέ που είχε άσχημη αρχή (χύθηκε όλος στην πρώτη γουλιά).
Προσπεράσαμε την ατυχία και πήγαμε πρός το περίφημο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.
Το κτίριο και η πλατεία εντυπωσιακοί και σίγουρα αντάξιοι του επιστημονικού του κύρους!
Η ώρα είχε φτάσει 6 και μισή και η κούραση ήταν αφόρητη, γεγονός που μας ανάγκασε να γυρίσουμε παρά την πολύ ωραία μέρα που μας έκανε!!!!
Αφού ξεκουραστήκαμε 2 ώρες... βάλαμε τα πολύ καλά μας και κατευθυνθήκαμε ως άλλοτε προεδρικό ζεύγος πρός τα ΟΥΡΑΝΙΑ του Πύργου Μονπαρνάς!!!
Η κόκκινη γραβάτα σε συνδυασμό με το φόρεμα της καλής μου θύμιζε εικόνα Τράμπ-Μελάνια (για πλάκα φυσικά ε).
Η ανυπομονησία μας είχε φάει ήδη, όσο ανεβαίναμε τους 56 ορόφους, για αυτό που θα αντικρίσουμε αυτήν την φορά. Για ακόμη μιά φορά, στην υποδοχή, η καθιερωμένη ερώτηση από την συμπαθεστάτη κοπελίτσα της υποδοχής με το ύπουλο χαμόγελο (πάλι εσείς εδώ..) και η γνωστή απάντηση: For drink!
Παρά την ανησυχία, μην μας βάλουν στο μπάρ, για ακόμη μία φορά μας βάζουν στο διπλανό τραπέζι της προηγούμενης φοράς που αποτελεί το ΚΑΛΥΤΕΡΟ- ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ - ΚΑΛΥΤΕΡΟ τονίζω τραπέζι που προσφέρει το εξαίρετο εστιατόριο Ciel De Paris!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είμαι άνθρωπος που πραγματικά δεν ενθουσιάζεται εύκολα και γενικώς δεν εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου, ωστόσο το συγκεκριμένο Bar έχει κατατροπώσει τις μνήμες.
Τα ποτά που επιλέχθησαν ήταν τα εξής: Royal Mojito και Carousel...... Τα ποτά δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Η γεύση αστείρευτη και παραμένει ακόμη στις μνήμες του ουρανίσκου μας...
Η Θέα? η θέα των ονείρων, η θέα των θαυμάτων, η θέα του πλούτου, Ω θέα!!
Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που είδαμε.... έχω επισκεφθεί 8 χώρες μέχρι στιγμής, έχω δεί Λονδίνο, Βιέννη, Βουδαπέστη, Σαρλ Ελ Σειχ, Πυραμίδες, Δρέσδη και άλλες πόλεις...... Αυτό το θέαμα ήταν ΑΠΛΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
Στο τελος της βραδιάς αναφωνήσαμε αυθόρμητα : Ήταν το καλύτερο βράδυ της ζωής μας......
Η αυλαία της Πόλης του Φωτός έκλεισε καρτερικά..... με απόλυτη συγκίνηση και περιφάνεια....
Κόστος: 39 ευρώ, Βαθμολογία: 10!!
Το επόμενο πρωί...χθές.... κάναμε check-out (μας φύλαξαν τις βαλίτσες) και εκμεταλλευτήκαμε τις 3 τελευταίες ώρες με μία επίσκεψη στο Λούβρο για να δούμε εκθέματα που δεν είχαμε προλάβει να θαυμάσουμε............ Αναμονή? Ακριβώς 4 λεπτά με το ρολόι!!!!!!!
Δεν περιγράφω άλλο......
Και οι τελευταίες ώρες στο Λούβρο:
Χρήσιμες πληροφορίες και tips
Στο σημείο αυτό θα παραθέσω ορισμένες πληροφορίες:
-Εξαιρετική η Lufthansa τόσο στις παροχές της όσο και στην ακρίβεια της. Είχε και ωραίο φαγητό ζεστό..
-Οι βαλίτσες πήγαν απευθείας πρός το Παρίσι.
-Παντού υπάρχουν επιγραφές στα Αγγλικά στο Αεροδρόμιο και η πρόσβαση στο τρενάκι είναι πανεύκολη. (απλά ακολουθήστε το πλήθος στην χειρότερη)
-Οι Γάλλοι προσπαθούν να μιλήσουν αγγλικά και δεν είναι ξινοί! Άν δεν ξέρουν αγγλικά θα σας μιλήσουν με νοήματα.
-Η κάρτα Navigo ισχύει από Δευτέρα εώς Κυριακή. Έπειτα από την Πέμπτη σταματά να εκδίδεται η κάρτα για την υπόλοιπη εβδομάδα. Ουσιαστικά, εάν φτάσετε μετά την Τετάρτη ΔΕΝ μπορείτε να βγάλετε για το υπόλοιπο της εβδομάδας αλλά ΜΟΝΟ για την επόμενη Δευτέρα. Εάν, πάτε την Παρασκευή ή το Σάββατο και ζητήσετε να βγάλετε Navigo για την επόμενη εβδομάδα και σας το αρνηθούν, θυμίστε τους ότι είναι υποχρεωμένοι να σας την βγάλουν και να σας την φορτώσουν.
ΜΗΝ μπλέξετε με μηχανήματα καθώς το πιθανότερο είναι να μην καταφέρετε ΠΟΤΕ να την φορτίσετε και μην περιμένετε βοήθεια από τους υπαλλήλους στο Μετρό καθώς δεν ξέρουν αγγλικά.
-Στην Navigo γράφετε καθαρά το όνομα και το επίθετό σας και βάζετε και ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. Αυτα τα στοιχεία και η φωτογραφία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ. Εάν, δεν τα τηρήσετε, θα είναι σαν να μην έχετε καθόλου εισιτήριο και θα πληρώσετε πρόστιμο.
-Η χώρα είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ και δεν θα βρείτε ΠΟΥΘΕΝΑ σκουπίδια.
-Οι Γάλλοι σέβονται τους νόμους και αντιπαθούν την λαθρεπιπίβαση. Οπότε, μην διανοηθείτε να κάνετε λαμογιά γιατί θα συναντήσετε έλεγχο στην πιό άκυρη στάση στο κλείσιμο του Μετρό και εκεί δεν αστειεύονται.
-Όσοι είστε κάτω των 26 και θέλετε απεριόριστες διαδρομές και δεν σας συμφέρει η Navigo... ΥΠΑΡΧΕΙ η Youth-Jeune ticket που έχετε δικαίωμα να βγάλετε. Το κόστος είναι 4,10 ευρώ και ισχύει ΜΟΝΟ για Σάββατο, Κυριακή και τις επίσημες Αργίες.
-Όλα τα διάσημα Μουσεία, για τους Ευρωπαίους Πολίτες κάτω των 26 ετών είναι ΔΩΡΕΑΝ όλες τις ημέρες και ώρες. ΔΕΝ περιμένετε στην ουρά για εισιτήρια, πηγαίνετε ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ στην είσοδο και τους δείχνετε την ταυτότητα σας.
-ΜΗΝ αγοράζετε νερό απέξω. Κοστίζει 2 ευρώ το ένα μπουκαλάκι. Στα εστιατόρια ζητάτε ΜΟΝΟ tape of water (κανάτα με νερό) που σερβίρετε ΔΩΡΕΑΝ παντού. Το μπουκάλι στα εστιατόρια φτάνει και τα 8 και τα 10 ευρώ. Για το ξενοδοχείο αγοράστε μία ή δύο εξάδες νερά από κάποιο super market. Στα lidl πήραμε νερά με 60 λεπτά μία εξάδα!!!
-Μην μπλέξετε με χάρτες στο Μετρό. Δεν θα οδηγηθείτε πουθενά, ειδικά τις πρώτες μέρες. Το σύστημα τους είναι τόσο περίπλοκο για τον νέο επισκέπτη όσο και η πυρηνική φυσική σε έναν απόφοιτο Φιλολογίας. Χρησιμοποιείτε πάντοτε τους ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ χάρτες της Google maps. Σας πάνε ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ χωρίς πολλές στάσεις.
-ΜΗΝ διανοηθείτε και αγοράσετε κάρτα για το κινητό σας από την Γαλλία. Όλα τα εθνικά δίκτυα λειτουργούν ΚΑΝΟΝΙΚΑ στις Ε.Ε χώρες και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα πακέτα που έχετε και εδώ, εκτός από τα φοιτητικά. Εβαλα ενα πακέτο με 4 ευρώ, 7 ημέρες 3 Giga και κατανάλωσα με ολοήμερη χρήση του GPS (πάνω από 14 συνεχόμενες ωρες χρήσης καθημερινά) περίπου 400κάτι MBs.
-Προσοχή: Το μετρό κλείνει ναι μεν στην 1 π.μ και 1.30 π.μ το Σ/Κ αλλά το τελευταίο περνάει μισή ώρα πρίν. Μην την πατήσετε γιατί μετά στα λεωφορεία δεν κυκλοφορούν και πολύ όμορφες καταστάσεις.
-Οι καλύτερες περιοχές για να μείνετε είναι από 1 εώς 8. Και κατ'εμέ και η 14η, που είχε πολύ μεγάλη αίσθηση ασφάλειας και πολλούς αστυνομικούς της γειτονιάς, που γράφανε αυτοκίνητα και επιτηρούσαν με ποδήλατο τις γειτονίες. Αποφεύγετε την Μονμάρτη και τα ακριανά διαμερίσματα. Μην διανοηθείτε να μείνετε σε καμιά λεωφόρο της Μονμάρτης ή κοντά σε σταθμούς RER C. Το βράδυ στην καλύτερη θα τρέμετε να γυρίσετε πίσω. Αν δεν βρίσκετε με τίποτα στο Μπάτζετ σας, στις περιοχές που ανέφερα....Προσωπικά, δεν θα πήγαινα στο Παρίσι γιατί είναι μαθηματικά πολύ πιθανόν να σας κάνουν κακό.
-Εάν μείνετε σε κάποια περίεργη περιοχή τουλάχιστον το Ξενοδοχείο να βρίσκεται κοντά στο Μετρό και σε κάποιο μαγαζί που να κλείνει αργά.
-Μέχρι τη 1 το βράδυ υπάρχει μία αρκετά καλή ασφάλεια στο Κεντρικό Παρίσι. Μετά από τη 1 δεν γνωρίζω, γιατί δεν μείναμε ποτέ έξω πιό αργά.
-Για πρωινό, είχαμε πάρει ωραιότατο τυράκι ημίσκληρο από την Αθήνα σε ταπεράκι. Στα lild πήραμε φέτες τόστ με κόστος 89 λεπτά και έτσι κάθε πρωί τρώγαμε τοστ πρίν φύγουμε. Εάν δεν σας περισσεύουν μην ξοδεύετε σε πρωινό.
- Ο μέσος όρος των τιμών στα εστιατόρια ήταν από 15 εώς όσο πάει η φαντασία σας. Το μενού στις περισσότερες τρατορίες ξεκινάει από 15 ευρώ και μετά το επόμενο είναι στα 18 ή 22 ευρώ.
-Τα ποτά ξεκινάνε από 8 ευρώ και φτάνουν τα 20 ευρώ. Στα πιό διάσημα της πόλης τα κοκτέιλ είναι στα 13 με 15 ευρώ. Τα περισσότερα μαγαζιά έχουν τιμές happy hours από τις 16:00 εώς τις 21:00 .
-Οι ομπρέλες κοστίζουν από 4 εώς 7 ευρώ. (Θα σας χρειαστούν σίγουρα)
-Οι μπύρες στα εστιατόρια ξεκινάνε από 3,80 εώς 5 ευρώ ενώ το κρασί ξεκινάει από τα 4,50 ευρώ.
-Μία Μπριζόλα Rib eye steak κοστίζει από 21 εώς 25 ευρώ. Οι πάπιες πάνε από 18 εώς 23 ευρώ.
-Στο Λούβρο μην διστάσετε να ρωτάτε συνεχώς τους υπαλλήλους για πληροφορίες θέσεως. Μην πάτε για πρώτη φορά με τον αέρα ότι θα τα βρείτε. Θα περπατάτε τουλάχιστον τρείς μέρες για να βρείτε αυτό που θέλετε και αυτό όχι με απόλυτη σιγουριά. Απασχολούν πάνω από 1000 υπαλλήλους και θα τους βρείτε σε κάθε πόρτα εκθέματος. Για αυτό τους έχουν εκεί.
-Υπάρχουν πολλές κρυφές πύλες για να μπείτε στο Λούβρο και να προσπεράσετε τις ουρές. Μία από αυτές βρίσκετε κοντά στην Πλατεία του Κεραμεικού. Είναι υπόγεια σκαλιά που σας βγάζουν από άλλη πλευρά ακριβώς κάτω από τα ''κορόιδα'' που θα βλέπετε από το τζάμι να περιμένουν στην βροχή και στο κρύο. (παρακαλώ η πληροφορία αυτή μην διαδοθεί πρός τα έξω.....)
-Οι επιγραφές και οι ταμπέλες με τις πληροφορίες σε όλα τα εκθέματα είναι γραμμένες αποκλειστικά και μόνο στα Γαλλικά.
-Μία κρέπα με σοκολάτα και μπανάνα από τα περιπτεράκια στον δρόμο κοστίζει 3 ευρώ.
Μόλις πραγματοποίησα το πολυπόθητο ταξίδι στο μαγικό Παρίσι και παρακάτω θα παραθέσω την δική μου ιστορία εμπλουτισμένη με πληροφορίες, προκειμένου να βοηθηθεί μελλοντικός ταξιδιώτης.
Καταρχάς, το ταξίδι ξεκίνησε από την Αθήνα με Lufthansa με προορισμό το CDG του Παρισιού (26 χλμ από το κέντρο) με ενδιάμεσες στάσεις-ανταπόκριση την Φρανκφούρτη και το Μόναχο αντίστοιχα.
Τα εισιτήρια τα κλείσαμε από τον Αύγουστο σε Economy light και κόστισαν 140 ευρώ το άτομο ενώ στην συνέχεια προστέθηκε και μία βαλίτσα 23 κιλών με κόστος 50 ευρώ. Σύνολο 165 ευρώ τα εισιτήρια ανά άτομο.
Μείναμε στο 14ο Διαμέρισμα, στο ξενοδοχείο Moulin Vert (Πράσινος Μύλος) σε μία εξαιρετικά φιλήσυχη και ασφαλής περιοχή.
Το ξενοδοχείο ήταν 2 αστέρων και μάλλον για τα αστέρια του απεδείχθη εξαιρετική επιλογή.
Το δωμάτιο ήταν πεντακάθαρο, με καθημερινό σέρβις, με θέα πρός την πόλη (στην περιοχή δηλαδή) ενώ είχε και θέρμανση (παρότι είχε βλάβη τις πρώτες δύο μέρες).
Το ξενοδοχείο κόστισε 295 ευρώ (κλεισμένο από Αύγουστο) και η πληρωμή έγινε σε μετρητά επί τόπου.
Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική και είχαν τουλάχιστον 5 βάρδιες ατόμων.
Το μόνο κακό που μας χάλασε ήταν ένα περιστατικό με έναν ρεσεπτιονιστ που μας μίλησε με απρέπεια όταν κατά λάθος βρεθήκαμε στην κουζίνα αντί για την ρεσεπσιόν (με το ασανσέρ).
Για το περιστατικό αφήσαμε γράμμα στην Manager του ξενοδοχείου και αναμένουμε την απολογία της τις επομενες μέρες αλλιώς θα καταγγελθεί στο booking.
Το ξενοδοχείο είχε πρόσβαση στο κέντρο μόλις 3,5 χλμ και ήταν σε κοντινή απόσταση τρείς στάσεις και δύο γραμμές μετρό (Μωβ γραμμή και γαλάζια).
Πρώτη ημέρα:
Στο Παρίσι φτάσαμε την Παρασκευή στις 2 το μεσημέρι. Αφού παραλάβαμε τις βαλίτσες κατευθυνθήκαμε με το αυτοκινούμενο τρενάκι (χωρίς οδηγό) πρός το Terminal 2 όπου βρίσκεται και το Μετρό RER B.
Μόλις φτάσαμε στο Terminal 2 πήγαμε στα γκισέ των εισιτήριων όπου και αγοράσαμε ΌΛΑ τα εισιτήρια που θα χρειαζόμασταν τις επόμενες 5 ημέρες.
Συγκεκριμένα αγοράσαμε τα εξής για δύο άτομα:
-2 εισιτήρια RER B για πάμε στο κέντρο με κόστος 10,30
-2 εισιτήρια Mobilis ημερήσια τις ζώνες 1-2 με κόστος 7,50 (για τις μετακινήσεις της παρασκευής)
-2 εισιτήρια Jeunes Week-end (Youth) ημερήσια για τις ζώνες 1-3 με κόστος 4,10 (για το Σάββατο)
-2 εισιτήρα jeunes Week-end (Youth) ημερήσια για τις ζώνες 1-5 με κόστος 8,95 (για την Κυριακή)
-2 κάρτες Navigo εβδομαδιαίες για τις ζώνες 1-5 + Αεροδρόμιο με κόστος 22 + 5 ευρώ κόστος της κάρτας (για τις υπόλοιπες μέρες και για το Αεροδρόμιο).
Σύνολο: 117 ευρώ σε μετακινήσεις για 5 γεμάτες ημέρες για δύο άτομα.
Επειδή, τύχαμε σε μέρες που δεν μπορούσαμε να βγάλουμε απλά δύο Navigo άρα και να πληρώσουμε μόνο 2 φορτίσεις της (27+22 = 49 επί 2 =98 ευρώ), έχω να δηλώσω το εξής:
Τα 117 ευρώ που πληρώσαμε τα βγάλαμε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!
Το τονίζω γιατί εάν βγάζαμε δεκάδες εισιτηρίων των 16 ευρώ θα μας έβγαινε τουλάχιστον 200 τόσο ευρώ η όλη ιστορία + Πρός Βερσαλλίες+ Από Βερσαλλίες+ Πρός Αεροδρόμιο.
Κάθε μέρα κάναμε ΠΑΡΑ πολλές διαδρομές και με πολλές αλλαγές στις γραμμές.
Λοιπόν, ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε πρός το κέντρο με το RER B και κατεβήκαμε στην στάση Denfert-Rochereau προκειμένου να πάρουμε την Μ4 πρός Aleksia. Τελικώς, φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 4 το απόγευμα. Μετά από μερικές ώρες ξεκούρασης, ξεκινήσαμε από την στάση Pernety και αφού αλλάξαμε γραμμή φτάσαμε στα 600 μέτρα από τον Πύργο.
Προφανώς, η πρώτη στάση του ταξιδιού θα ήταν ο Πολύφημος Πύργος του Αίφελ!!
Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στον σταθμό αντικρίσαμε το κάλλος της Κεφαλής του Πύργου!
Μάλιστα ήμασταν τόσο τυχεροί, που μόλις μετά από 3 λεπτά περπάτημα και καθώς φτάναμε πρός αυτόν είδαμε για πρώτη φορά τα άσπρα λαμπάκια που τρεμοπαίζουν!!
Το θέαμα ήταν εξαιρετικό, παρά το γεγονός ότι βλέπαμε μόνο το 1/4 του Πύργου και έτσι μας κυρίευσε η ανυπομονησία ώστε να τον δούμε ολόκληρο!!
Μετά από 6 λεπτά περπάτημα, φτάσαμε στην σκοτεινή Σαμπ ντε Μαρ και έτσι ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με αυτό το μαγευτικό κατασκεύασμα!!!
Η εικόνα ήταν καταπληκτική, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν στην πισινή πλευρά του Πύργου, γεγονός που μας άναψε για την συνέχεια που θα επακολουθούσε....
Έπειτα από δεκάδες (μπορεί και 100άδες) φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από κάθε πλευρά και γωνία του Πύργου... περπατήσαμε την Alle Jean Paulhan, ένα δρομάκι για να βρεθούμε στην προστινή πλευρά του Παρισιού. Εδώ, να σημειώσω ότι ο Πύργος είναι περικυκλωμένος από κιγκλιδώματα προστασίας και στρατιωτικούς και κανένας δεν μπορεί να πλησιάσει στα 100 μέτρα αν δεν περάσει πρώτα τον έλεγχο.
Συνεχίσαμε πρός την προστινή όψη και αντικρίσαμε την φωτεινότητα του Πύργου σε συγκερασμό με την δροσερότητα που δίνει ο Σιγκουάνας... διασχίσαμε την γέφυρα Pont d'Iéna για να βρεθούμε στην απέναντι όχθη, δηλαδή στους κήπους του Τροκαντερό. Οι κήποι ήταν σε κακή κατάσταση ενώ δεν είχαν καθόλου φωτισμό, γεγονός που μας έκανε τρομερή εντύπωση..
Αφού, βγάλαμε μερικές φωτογραφίες από το ύψωμα του Τροκαντερό και την Πόλη της Αρχιτεκτονικής και της Κληρονομιάς, κατεθυνθήκαμε με το Μετρό πρός την Αψίδα του Θριάμβου.
Στην πραγματικότητα, δεν πήγαμε εκεί για να δούμε την Αψίδα αλλά για να φάμε, καθώς η πείνα είχε φτάσει στα ύψη πιά (9 και είχε πάει).
Αφού κάναμε μιά σύντομη περιήγηση στις τρατορίες εκεί τριγύρω, καταλήξαμε σε ένα γαλλικό Μπιστρό όπου και φάγαμε ένα Rib eye steak Medium rare και την γνωστή Πάπια με τα γλυκομπαχαρικά.
Η Μπριζόλα ήταν Εξαιρετική ενώ η Πάπια-Σουβλάκι ήταν μέτρια. Στα πλήν ο αγενής Σερβιτόρος που μας πίεζε να πιούμε κρασί. (ρώτησε καμιά 10αριά φορές)
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ θυμάμαι πολλά ονόματα εστιατορίων και ότι σπανιώς θα δείτε ονόματα παρακάτω.....
Αφού πληρώσαμε 25 ευρώ + 21=46 ευρώ για τα δύο πιάτα και αφού είχαμε εξαντληθεί πιά (20 ώρες χωρίς ύπνο), κάναμε τον κύκλο της πόλης με το μετρό (αλλαγή τριών γραμμών) για να πάμε πρός το 14ο διαμέρισμα, για να κοιμηθούμε. Όμως, καθώς περπατούσαμε είδαμε ένα πολύ όμορφο μπαράκι και μπήκαμε για να πιούμε ένα ποτάκι για να κλείσει η αυλαία. Αφού κάτσαμε 40 λεπτά και πληρώσαμε 16 ευρώ για δύο κοκτέιλ, επιτέλους, πήγαμε στο ξενοδοχείο για τον πολυπόθητο ύπνο. Βαθμολογία: 7 λόγω της απαράδεκτης συμπεριφοράς.
Δεύτερη ημέρα:
Το Σάββατο, μας περίμενε πρωινό ξύπνημα στις 8. Κουρασμένοι λοιπόν, παρά τον ύπνο 7 ωρών, κατευθυνθήκαμε πρός το Λούβρο!!!!
Δεν χρειάζεται να επισημάνω κάτι για το Λούβρο, ούτε και για τα εκθέματα του καθώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει την αξία του για την ανθρωπότητα.
Η στάση που κατεβήκαμε ήταν η Palais Royal Louvre, η οποία μας πήγε υπογείως πρός την είσοδο του μουσείου. Οι περισσότεροι, πάνε από την πυραμίδα και περιμένουν στο κρύο τις ατέλειωτες ουρές.
Υπογείως, η ουρά είναι μικρότερη. Για να μπούμε στο Μουσείο δεν κάναμε πάνω από 30 λεπτά σε αναμονή.
Αφού περάσαμε τον έλεγχο, αντικρίσαμε το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ χάος του μεγέθους του Μουσείου. Όντας άπειροι, αφού περάσαμε τον έλεγχο εισιτηρίων με την επίδειξη της ταυτότητας μας. καθώς είμαστε κάτω των 26, άρα είχαμε και δωρεάν πρόσβαση παντού... προχωρήσαμε κατά τύχη, μιάς και δεν καταλαβαίναμε τίποτα από τους χάρτες, πρός τα Βασιλικά Εκθέματα του Ναπολέοντα. Έπειτα, από την περιήγηση δωματίων επί δωματίων... ρωτήσαμε τους υπαλλήλους για το που θα βρούμε την Αφροδίτη της Μύλου, την Νίκη της Σαμοθράκης καθώς και την Μονα λίζα. Μας κατεύθυναν πρός την αντίθετη πύλη. Τελικώς, καταφέραμε να εντοπίσουμε το σωστό σημείο και έτσι άρχισε η εντυπωσιακή περιήγηση στα διασημότερα έργα της ανθρωπότητας!!!
Είδαμε τα κύρια εκθέματα που μας ενδιέφεραν και όντας πιά εξαντλημένοι, ήδη από τις 12 και μισή, βγήκαμε έξω προκειμένου να πάμε πρός το Πύργο για να κάνουμε την Κρουαζιέρα μας!!!
Πρώτα βέβαια, είδαμε τον Κεραμικό Κήπο Tuileries.
Πήραμε, το λεωφορείο 69 ή 72 και πήγαμε πρός τις όχθες του ποταμού. Η διαδρομή ήταν φανταστική καθώς διασχίσαμε την καρδιά της Πόλης. Συγκεκριμένα, περάσαμε από την Ριβολί, την εκκλησία της Μαγδαληνής, την πλατεία Κονκόρντ, το Πτι Παλαί και το Κραν Παλέ.
Για την Κρουαζιέρα, είχαμε προσφορά από το Booking στα 7 ευρώ το άτομο από 15 που είναι κανονικά. Φτάνοντας, όμως στο γκισέ μας ενημερωσαν ότι η προσφορά ισχύει μόνο αν γίνει η πληρωμή με την κάρτα που είχαμε δηλωμένη στο Booking και ότι θα πρέπει να πληρώσουμε 15 το άτομο, αν θέλουμε μετρητά. Δυστυχώς, δεν είχαμε πλαστικό χρήμα και έτσι φύγαμε με τιμωρητική διάθεση. Προφανώς, δεν αφήσαμε να μας επηρεάσει το γεγονός και πήγαμε πρός άλλη εταιρεία όπου δώσαμε τα 15 ευρώ. (τουλάχιστον δεν τα δώσαμε στο προηγούμενο που δεν μας είχε ενημερώσει σωστά- δεν έγραφε κάτι τέτοιο στην προσφορά)
Χρησιμοποιήσαμε, την Bateaux Parisiens και πλεύσαμε με ένα εξαιρετικό πλοιάριο που ήταν κλειστό, με ανοιχτή οροφή για τους τολμηρούς!
Η κρουαζιέρα διήρκησε 1 ώρα και 5 λεπτά, το πλοιάριο έπλευσε πρός την άλλη άκρη της πόλης επιστρέφοντας από την άλλη πλευρά του Ιντε λα σιτέ. Το πρώτο μισό της διαδρομής το απολαύσαμε στην οροφή ενώ την επιστροφή την απολαύσαμε στον κλειστό χώρο, πάνω στην θέρμανση.
Το κρύο που φάγαμε γενικώς τις πρώτες τρείς μέρες ήταν ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ενώ και η βροχή ήταν ασταμάτητη.
Έπειτα, από την Κρουαζιέρα, επόμενη στάση ήταν η Σαν Μισέλ. Ο στόχος ήταν να εξερευνήσουμε την Παναγία των Παρισίων και το Ιντε λα σιτέ αλλά τελικώς μας κυρίευσε η πείνα και έτσι καταλήξαμε σε ένα Μπιστρό στα στενά γύρω από την Σαν Μισέλ. Το εστιατόριο ήταν το Le Bistro De La Huchette και επιλέξαμε δύο πλήρη μενού με κόστος 15 ευρώ έκαστος + κρασί + Μπύρα.
Για ορεκτικό πήραμε σούπα Κρεμμυδιών και ένα πάνκεικ με ham and cheese. Ενώ, για κυρίως επιλέξαμε παιδάκια με πατάτες και steak με σάλτα κρασιού. Τέλος, για επιδόρπιο πήραμε μία τάρτα μύλου και μία μούς σοκολάτας. Συνολικό κόστος 39 ευρώ με Βαθμολογία: 8,5/10
Αφού ξεκουραστήκαμε 2 ώρες και ενώ η βροχή δεν είχε σταματήσει πήγαμε πρός το Ιντε Λα Σιτέ για να εξευρευνήσουμε το νησάκι. Έλα όμως που λόγω της εορτής είχανε χαμό με τραγούδια. Παράλληλα, η βροχή δυνάμωσε και έτσι περιορίσαμε την περιήγηση. Το Ιντελ Λα Σιτέ πάντως δεν μας εντυπωσίασε παρά τα όμορφα μέγαρα που συναντήσαμε και έτσι πήγαμε πρός το δωμάτιο για να αναπληρώσουμε τον χαμένο ύπνο.
Έπειτα, από 3 ώρες ξεκούρασης βάλαμε τα πολύ καλά μας και πήγαμε πρός την Σαν Μισέλ. Είχα προετοιμάσει έκπληξη στην καλή μου στο Piano bar - Le Relais de la Huchette. Μόλις, φτάσαμε αντικρίσαμε μία απαράδεκτη και πολύ χαμηλού επιπέδου εικόνα ενώ τα άτομα που ήταν στο μαγαζί ήταν ότι ναναι και δεν ταίριαζαν σε καμία περίπτωση με την περίσταση της γραβάτας. (πολλοί μπράβοι απέξω και γενικά πολύ κακή εικόνα..)
Μετά από την απογοήτευση, πήγαμε (με μετρό φυσικά) στην εναλλακτική λύση της Λε μαραί. Αφού διασχίσαμε το George Pompidou βρεθήκαμε στα στενά, γεμάτα ζωή αλλά και βροχερά δρομάκια της ΛΑ. Έπειτα, από μία σύντομη περιήγηση τελικώς καταλήξαμε σε ένα πολύ σίκ Bar-εστιατόριο.
Το μπάρ λεγόταν Who's. Από την πρώτη στιγμή κάτι δεν μας πήγαινε καλά με τον ανδρικό πληθυσμό του Μπαρ.... Παρα το γεγονός ότι ο χώρος ήταν απλά πανέμορφος και ρομαντικός, κάτι δεν κολλούσε.
Τελικώς, καταλάβαμε ότι ο χώρος πρέπει να ήταν στέκι για Γκει....... Ευτυχώς, υπήρχαν και άλλα ζευγαράκια -κανονικά ε- (ΜΗΝ αρχίσει κάτω συζήτηση για τους Γκει) και έτσι δεν νιώσαμε άβολα.
Ο σερβιτόρος που ήρθε ήταν ένας μαύρος τύπος που ήταν ΜΟΡΦΑΡΑ!!!
Παρά το γεγονός, ότι μας ενοχλούσαν οι Γκει καταστάσεις, ο τύπος ήταν τόσο απίστευτος που τον κατασυμπαθήσαμε, παρά τα φιλιά στον λαιμό που έδινε σε άλλους (...)
Πήραμε λοιπόν ένα Mojito Passion και ένα After sex και έτσι άρχισε μία πολύ όμορφη βραδιά!!
Ο τύπος (ο μαύρος- μην ληφθεί ρατσιστικά) ήταν απλά άπαιχτος, οι αντιδράσεις του ήταν τόσο αστείες που απλά τον παρακολουθούσαμε.
Καθίσαμε 2 ώρες πληρώσαμε και φύγαμε με προορισμό το κρεβάτι. (δύο αλλαγές μετρό)
Τα κοκτέιλ πολύ πολύ υψηλού επιπέδου με εξαιρετικές γεύσεις. Πληρώσαμε 26 ή 28 ευρώ για τα δύο. Βαθμολογία: 9
Στην επιστροφή πήραμε ένα σουβλάκι από ένα μαγαζί στην Σαν Μισέλ, με κόστος 5 ευρώ. Βαθμολογία: 9,5
Τρίτη ημέρα:
Η Κυριακή είχε στο μενού, επίσκεψη στις Βερσαλλίες, Μονμάρτη, Σαν Μισέλ και Βαστίλη.
Ξεκινήσαμε το πρωί στις 9 και κατευθυνθήκαμε πρός την Γαλάζια γραμμή όπου και μας περίμενε ένα ωραιότατο πρόβλημα. Τα εισιτήρια μας δεν λειτουργούσαν!! (18 ευρώ στα σκουπίδια δηλαδή)
Αφού, προσπαθήσαμε να συνενοηθούμε με το Information γκισέ της στάσης, τελικώς η υπάλληλος που μιλούσε και στο τηλέφωνο μας άνοιξε την πόρτα και μας είπε τα εισιτήρια είναι μιά χαρά. (ακόμη την έχω άχτι - το γαιδούρι)
Προφανώς, η κοπελίτσα για να μας ξεφορτωθεί μας άνοιξε την πόρτα. Επειδή φυσικά, είχα καταλάβει τι έγινε... Κατεβήκαμε στην επόμενη στάση και κατευθυνθήκαμε πρός το Info, προκειμένου να ζητήσω εξηγήσεις για τα εισιτήρια. Εκεί συναντήσαμε δύο υπαλλήλους που μόνο η μία ήξερε (ευτυχώς) αγγλικά. Μόλις, είδαν το τι είχε συμβεί σοκαριστήκανε και οι δύο και με ενημέρωσαν ότι τα εισιτήρια είχαν λήξει γιατί χρησιμοποιήθηκαν ναι μεν στις 12/11 στις 12:50 π.μ. αλλά όχι στην επόμενη βάρδια του μετρό, που αρχίζει στις 5 π.μ και ότι πρέπει να αγοράσω άλλα!
Ουσιαστικά, προσπαθούσαν να με πείσουν ότι κακώς χρησιμοποίησα το προηγούμενο βράδυ, στην επιστροφή, τα εισιτήρια αυτά…γιατί ναι μεν είχε αλλάξει η μέρα αλλά δεν είχε ανανεωθεί το σύστημα. Εκεί ανέλαβε το νομικό μυαλό. Είχα διαβάσει στο επίσημο site RATP ότι τα εισιτήρια αρχίζουν από τις 12:00 π.μ μέχρι τις 23:59 μ.μ και άρα καλώς έπραξα και το προηγούμενο βράδυ, στην επιστροφή επικύρωσα τα νέα εισιτήρια, που θα χρησιμοποιούσα την ''επόμενη ημέρα''. Αφού τους το εξήγησα και δεν πείστηκαν..... Ανέλαβε το scripta manent (τα γραπτά μένουν).
Μπήκα στο επίσημο site της RAPT και τους ''έτριψα στα μούτρα'' την επισήμανση:
For all travel passes (regardless of the duration), the validity period starts at 12 a.m. on the first day of the period and ends at 11:59 p.m. on the last day.
Η υπάλληλος κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς (συμπαθέστατη η μία) και έτσι πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Πήρε λοιπόν τα εισιτήρια, έσβησε την ώρα που χρησιμοποιήθηκαν 12:50 π.μ., άνοιξε μία μεταλλική πόρτα και έκλεισε τα εισιτήρια ανάμεσα της. Με αυτόν τον τρόπο, χάλασε το μαγνητάκι που είχε μέσα . Μετά, μας είπε να πάμε σε σημείο πώλησης των εισιτήριων και να τους πούμε ότι απλώς δεν λειτουργούν για να μας τα αλλάξουν δωρεάν. Και πήγα και τα άλλαξα.
Την ιστορία αυτήν την αναφέρω για να μην την πατήσει κανείς (όπως εμείς) και αναγκαστεί να ξαναπληρωσει τα εισιτήρια του.
Το επισημαίνω για να γίνει κατανοητό στους επόμενους:
Τα εισιτήρια σας ισχύουν μέχρι να κλείσει το μετρό, δηλαδή στη 1 π.μ!
ΜΗΝ χρησιμοποιήσετε ημερήσια εισιτήρια της επόμενης ημέρα επειδή άλλαξε η ημέρα γιατί έχουν κάνει λάθος είτε στην ενημέρωση των συστημάτων τους είτε στο site.
Σας το λέω για να μην μπείτε σε διαδιακασίες.
Αφού, ξεμπλέξαμε από όλη αυτήν την ταλαιπωρία... Κατευθυνθήκαμε πρός την γραμμή RER C, προκειμενου να πάμε τελικώς στις Βερσαλλίες (με καθυστέρηση μίας ώρας).
Η διαδρομή πρός τις Βερσαλλίες διαρκεί 30-35 λεπτά και διασχίζει πολύ όμορφες-γραφικές περιοχές και ένα δάσος, ενώ από μακριά φαίνεται και η Βιομηχανική πόλη Λα ντεφάνς.
Η ουρά στις Βερσαλλίες ήταν αρκετά μεγάλη αλλά προχωρούσε σχετικά γρήγορα. Μέσα σε 20 λεπτά είχαμε μπεί στο Παλάτι.
Το Ανάκτορο των Βερσαλλιών δεν χρειαζεται συστάσεις. Είναι ένα εντυπωσιακό κτίριο με επίχρυσες λεπτομέρειες. Τα εκθέματά του ωστόσο, είναι υποδεέστερα από αντίστοιχα του Λούβρο. Συνολικά χρειαστήκαμε 1μιση ώρα για να περάσουμε τα εκθέματα και 30 λεπτά για να περιηγηθούμε στους κήπους. Πάντως, οι κήποι παρά το γεγονός ότι έχουν μία σημαντική φήμη, δεν μας άρεσαν όσο θα περιμέναμε. Δεν ήταν τόσο εντυπωσιακοί όσοι οι αντίστοιχοι στην Βιέννη.
Έπειτα, από αρκετές ώρες στο κρύο και με την κούραση στα ύψη κατευθυνθήκαμε πρός το Κέντρο της Πόλης με προορισμό την Βασιλική της Ιερής Καρδιάς στην Μονμάρτη.
Αφού ανεβήκαμε τα ατέλειωτα σκαλιά αντικρίσαμε ένα θαυματουργό οικοδόμημα!!!
Η Βασιλική ήταν πολύ εντυπωσιακή όπως και η θέα των 180 μοιρών στην Πόλη!!
Έπειτα από αρκετές φωτογραφίες... κάναμε μία βόλτα στην Μονμάρτη.
Μετά από αρκετή ώρα, η πείνα είχε φθάσει στα ύψη και μας οδήγησε στο Σαν μισέλ για ικανοποιήσουμε το στομάχι μας!!
Αυτή τη φορά επιλέξαμε το L'auberge du moulin, ένα πολύ όμορφο και ζεστό Μπιστρό.
Για ακόμη μία φορά επιλέξαμε το Menu με τα τρία πιάτα. Για ορεκτικά πήραμε Σούπα Κρεμμυδιών και Σαλάτα με γύδινο τυρί. Για κυρίως πιάτα: Ένα χάμπουργκερ με πατάτες και μία μπριζόλα με σπαράγγια και σάλτσα πιπεριού. Ενώ, για επιδόρπιο πήραμε μία κρέπα με σοκολάτα και ένα κρέμ κάραμελ. Σύν μία Μπύρα.
Συνολικό κόστος: 34 ευρώ. Βαθμολογία: 7
Στην συνέχεια, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για μερικές ώρες ύπνου.
Στις 10 και μισή ξεκινήσαμε πρός Βαστίλη, καθώς είχε σειρά αυτή!!
Μόλις βγήκαμε από το μετρό, αντικρίσαμε την Στήλη. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε τον σωστό φωτισμό και δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα. Προορισμός μας ήταν το Sherry Butt. Το συγκεκριμένο μπαρ μας παρουσιάστηκε ως πρόταση από το google maps. Μάλιστα, είχε και το συνοδευτικό ως το ''καλύτερο από τα κοκτέιλ bar της περιοχής''.
Το μαγαζί δεν φαίνεται, καθώς είναι σε ένα στενό, με περιορισμένο φωτισμό. Το εντοπίσαμε σχετικά δύσκολα. Ωστόσο, μας αποζημίωσε στα μέγιστα!!
Το Μπαρ δεν σέρβιρε τα γνωστά ποτά-κοκτέιλ και είχε αποκλειστικές παρασκευές και ονομασίες ποτών.
Επιλέξαμε δύο εξαιρετικά Κοκτέιλ με περίεργα ονόματα και τα απολαύσαμε στο χαμηλού φωτισμού bar. Κόστος: 26 ευρώ δύο Κοκτέιλ. Βαθμολογία: 9,5
Η αυλαία έκλεισε με ένα σουβλάκι από το ίδιο μαγαζί της προηγούμενης ημέρας.
Τέταρτη ημέρα;
Η Δευτέρα ήταν αφιερωμένη στην αρχιτεκτονική!!
Ξυπνήσαμε σχετικά αργά και στις 11 π.μ φθάσαμε στην Βιομηχανική Πόλη του Φωτός, την περίφημη Λα ντεφάνς.
Τα συγκροτήματα από τους ουρανοξύστες ήταν απλά απερίγραπτα!!!
Η πόλη είναι ένα αριστούργημα και μάλλον δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τις αντίστοιχες κατασκευές στο Ντουμπάι (πάντα με δόση υπερβολής). Τα συγκροτήματα ήταν σε τέτοια σημεία που πραγματικά δημιουργούσαν την αίσθηση του πελώριου. Τύχαμε και στις εργασίες τοποθέτησης των χριστουγεννιάτικων περιπτεριών, που έχουν στηθεί στην κεντρική πλατεία.
Σε κάθε περίπτωση, ο περίπατος στην πόλη ήταν μία εξαιρετική ανάμνηση που θα μείνει χαραγμένη για πολλά χρόνια..
Μετά από δύο ώρες στην Βιομηχανική πόλη, το μενού είχε επιστροφή στο Κέντρο του Παρισιού και συγκεκριμένα επίσκεψη στο Ciel de Paris που βρίσκεται στον 56ο όροφο του Πύργου Μοντπαρνάς.
Το συγκεκριμένο εστιατόριο-bar μαθεύτηκε έπειτα από την ανάγνωση της χρησιμότατης ιστορίας του @giannismits που του ανήκουν, τα θερμά μας συγχαρητήρια και ευχαριστήρια, για αυτό το θαύμα που εντόπισε.
Αφού βάλαμε τις γραβατούλες μας και τα φορέματα μας (στο ξενοδοχείο προφανώς), ανεβήκαμε στον 56ο όροφο του Tour μέσα σε 30 δευτερόλεπτα!!
Στο σημείο αυτό, να επισημάνω ότι για να πάτε στο εστιατόριο υπάρχει άλλη πύλη στα πλάγια και δεν πληρώνετε καποιο εισιτήριο.
Αφού, μπήκαμε στο εστιατόριο ερωτηθήκαμε εάν πήγαμε για ποτό ή για φαγητό. Τους απήντησα ότι ήρθαμε για ποτό και μας αιφνιδίασαν βάζοντας μας σε ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ-ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ-ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ-ΕΞΑΙΣΙΟ-ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ τραπέζι φάτσα φόρα πρός τον Πύργο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι, παρά το γεγονός ότι είχαμε σκοπό να πιούμε έναν καφέ (6 ευρώ τον είχε), αποφασίσαμε ότι το βράδυ δεν θα βγαίναμε για ποτό και ότι θα πίναμε το ποτό στο ciel de Paris, μιάς και τα ποτά δεν είχαν χαώδεις διαφορές στις τιμές, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς.
Επιλέξαμε, με το στόμα ανοιχτό από την θέα, ένα Mojito και ένα Aperol Spritz.
Δεν περιγράφω άλλο.... οι εικόνες θα μιλήσουν από μόνες τους.
Συνολικό κόστος: 18+18=36 ευρώ. Βαθμολογία: 9,7
Αφού πέρασαν δύο ώρες και αφού ήμασταν εκστασιασμένοι με το θέαμα... είχε φτάσει η ώρα για να αποχωρήσουμε. Ωστόσο, δεσμευτήκαμε ότι θα ξαναπηγαίναμε την επόμενη ημέρα και ας φάμε κάτι λιγότερο.
Σειρά, είχε η επίσκεψη στο Παλάτι του Λουξεμβούργου και συγκεκριμένα στους κήπους.
Αφού κάναμε 30 λεπτά διαδρομής και αλλαγές γραμμών φτάσαμε στους κήπους του Λυξουμβούργου.
Ομολογουμένως, οι κήποι και το κτίριο ήταν τόσο εντυπωσιακοί που δηλώσαμε ότι ήταν καλύτεροι από τα Ανάκτορα των Βερσαλλιών (σεβαστείτε την διαφορετικότητα των απόψεων).
Οι κήποι, πραγματικά ήταν τόσο όμορφοι και ζωντανοί που σε συγκερασμό με τα μαγευτικά αγάλματα και την μικρή λίμνη, θύμιζαν τοπίο από ταινία. Η ποικιλοχρωμία ήταν πραγματικά μοναδική!!
Η αντίθεση των φθινωπωρινών φύλλων, που ατένιζαν τα μαρμάρινα σκαλίσματα σε συνδυασμό με τα χρωματιστά λουλούδια και τις πάπιες που απολάμβαναν την λίμνη ήταν απλά υπερβατική!!!
Έπειτα, από μία φανταστική βόλτα στους κήπους, κατευθυνθήκαμε για άλλη μιά φορά πρός το Σαν Μισέλ για να ικανοποιήσουμε τις γαστρονομικές μας ανάγκες..
Αυτήν την φορά, επιλέχθηκε....... μενού με τρία πιάτα στο εστιατόριο Le Jardin du Roy.
Για ορεκτικό πήραμε: Πανκέικ με κοτόπουλο και σούπα λαχανικών. Για κυρίως πιάτα επιλέξαμε μπούτι κοτόπουλο αλά κρέμ και πατάτες ενώ για επιδόρπιο πήραμε παγωτό και κρέμ κάραμελ.
Κόστος 30 ευρώ (15 ευρώ έκαστος). Βαθμολογία: 6 επειδή μόνο το ένα μενού πιάτων ήταν πολύ ωραίο. Όπως καταλαβαίνετε, επέλεξα τρία πιάτα που δεν κατείχαν σε καλό επίπεδο...
Είχε έρθει η ώρα λοιπόν, για την καθιερωμένη ξεκούραση των 5 και μισή το απόγευμα.
Αφού ξεκουραστήκαμε δύο-τρείς ώρες, κατευθυνθήκαμε πρός την πλατεία Κονκόρτ.
Η πλατεία δεν μας εντυπωσιασε ιδιαιτέρως και έτσι έπειτα από 15 λεπτά... είχε έρθει η δεύτερη μεγάλη στιγμή: Επίσκεψη στην Αψίδα του θριάμβου!!
Μέσα σε μισή ώρα είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Η εντύπωση που δίδει η Αψίδα είναι απλά εντυπωσιακή. Η κομψότητα που διέπει την ατμόσφαιρα σε συγκερασμό με την κατάθεση στεφάνων που συναντήσαμε ( επέτειος 13/11 του τρομοκρατικού χτυπήματος) μας άφησε άφωνους.
Τόσο η ίδια η κατασκευή, όσο και η ιστορία που κρύβεται από πίσω της είναι απλά συγκινητική.
Έπειτα από αρκετή ώρα και πολλές φωτογραφίες ξεκινήσαμε το ''ταξίδι'' πρός το Ξενοδοχείο.
Πρωτού όμως το κάνουμε αυτό, δεν αντισταθήκαμε στην ιδέα να δούμε το Λούβρο το βράδυ.
Έτσι και έγινε! Κάναμε ενδιάμεση στάση στο Λούβρο για μερικές φωτογραφίες και έπειτα κατευθυνθήκαμε πρός το Σαν μισέλ, για να ικανοποιήσουμε την βραδινή πείνα, στο γνωστό Σουβλατζίδικο.
Είχαμε γίνει πιά γνωστοί..μιλούσε και ελληνικά ο ιδιοκτήτης και μέρα με την μέρα μεγάλωνε η μερίδα.... Την τρίτη φορά πιά με το σουβλάκι υπήρχε και συνοδεία από μερίδα πατάτες (χωρίς χρέωση).
Πέμπτη ημέρα:
Η πέμπτη ημέρα ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο από εμάς για εμάς!!!
Είχε έρθει η ώρα να αφιερώσουμε λίγες ιστορικές στιγμές σε έργα τέχνης που έχουν σημαδέψει την ανθρώποτητα (ή μήπως που έχει σημαδέψει η ανθρωπότητα?).
Πρώτη στάση το Μουσείο Ορσέ!!!!
Αναμονή? ΜΟΝΟ 3 λεπτά για να μπούμε. Χρέωση ΜΗΔΕΝ με την επίδειξη της ταυτότητας (κάτω των 26 ετών).
Η είσοδος του μουσείου είναι απλά μοναδική. Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το κτίριο -πρώην σταθμό τρένου- δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο ακόμη και τον απαιτητικό επισκέπτη...
Αφού περιηγηθήκαμε στα γλυπτά του Ορσέ... είχε έρθει η μεγάλη στιγμή να θαυμάσουμε ορισμένα θαυματουργά έργα που δημιούργησαν: Ο Βαν γκόγκ, ο Μανέ, ο Μονέ και οι άλλοι καλλιτέχνες της ιστορίας.
Αφού μελετήσαμε προσεκτικά τους πρώτους ορόφους, κατευθυνθήκαμε πρός τον κρυμμένο 5ο όροφο!!!
Ο 5ος όροφος περιέχει μία σειρά γνωστών έργων τέχνης που θα σας αφήσουν άφωνους τόσο για την τελειότητα όσο και για την αντοχή τους.......
Αφού, πέρασαν δύο ώρες, είχε φτάσει η επόμενη μεγάλη καλλιτεχνική στιγμή: Το ΜΟΥΣΕΙΟ του Πικάσο. Αφού αλλάξαμε αρκετές γραμμές, φτάσαμε στην άλλη πλευρά της Πόλης.
Αναμονή: Μηδενική, Κόστος: Μηδέν (είπαμε κάτω των 26 ετών).
Το μουσείο του Πικάσο δεν νομίζω ότι χρειάζεται συστάσεις. Είναι αυτό που περιγράφει. Ένα μουσείο που εμπεριέχει την προσωπική συλλογή του Πικάσο. Ακόμη και αν δεν είναι κανείς λάτρης της τέχνης δεν μπορεί να μην επισκεφθεί αυτό το μουσείο, μόνο και μόνο για να θυμάται ότι επισκέφθηκε κάτι που έχει σημαδέψει την τέχνη.
Μέσα σε 1μιση ώρα είχαμε γυρίσει όλο το μουσείο και φύγαμε με μία γεμάτη όρεξη για την συνέχεια!!!
Στην συνέχεια και αφού η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινο κατευθυνθήκαμε πρός την Μονμάρτη για να φάμε σε ένα μαγαζί που το είχαμε άχτι από την προηγούμενη επίσκεψη, που ήταν κλειστό. Μετά από διαδρομή 40 λεπτών και πολλές αλλαγές γραμμών φτάσαμε μέχρι πάνω..... Το βρήκαμε ξανά κλειστό.... Όχι ακριβώς κλειστό αλλά είχε σταματήσει να σερβίρει. Η υπάλληλος που μας υποδέχθηκε, αντίκρισε την απογοήτευση-αγανάκτηση μας καθώς για δεύτερη φορά δεν μας σέρβιραν. Να σημείωσω ότι μας είχαν ενημερώσει ότι κλείνει από τις 3 μέχρι τις 5....και αυτή μας είπε ότι μας ενημέρωσαν λάθος ώρες και ήταν 1 με 6 κλειστό.... Φύγαμε απογοητευμένοι πρός την κεντρική λεωφόρο της Μονμάρτης προκειμένου να βρούμε κάποιο άλλο εστιατόριο να φάμε.... Εκεί αντικρίσαμε μία απαίσια εικόνα, στα όρια του ανασφαλούς. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από sex shop και ύποπτους αλγερινούς. Με τον φόβο να μην μας τύχει κάτι απρόοπτο φύγαμε αμέσως και πήγαμε πρός την Σορβόννη. Άλλο ένα ταξίδι δηλαδή...
Φτάσαμε, λοιπόν έπειτα από 45 λεπτά στην Σορβόννη και φάγαμε στα Mc donalds ένα πλήρες μενού με κόστος 9,60 έκαστος. Βαθμολογία δεν βάζω καθώς τα μενού είναι τα γνωστά σε όλους.
Αφού ξεκουραστήκαμε για δύο ώρες πήγαμε πρός την κεντρική Λεωφόρο της Σορβόννης.
Η περιήγηση έγινε, συνοδευόμενη από μία κρέπα στο χέρι και έναν καφέ που είχε άσχημη αρχή (χύθηκε όλος στην πρώτη γουλιά).
Προσπεράσαμε την ατυχία και πήγαμε πρός το περίφημο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.
Το κτίριο και η πλατεία εντυπωσιακοί και σίγουρα αντάξιοι του επιστημονικού του κύρους!
Η ώρα είχε φτάσει 6 και μισή και η κούραση ήταν αφόρητη, γεγονός που μας ανάγκασε να γυρίσουμε παρά την πολύ ωραία μέρα που μας έκανε!!!!
Αφού ξεκουραστήκαμε 2 ώρες... βάλαμε τα πολύ καλά μας και κατευθυνθήκαμε ως άλλοτε προεδρικό ζεύγος πρός τα ΟΥΡΑΝΙΑ του Πύργου Μονπαρνάς!!!
Η κόκκινη γραβάτα σε συνδυασμό με το φόρεμα της καλής μου θύμιζε εικόνα Τράμπ-Μελάνια (για πλάκα φυσικά ε).
Η ανυπομονησία μας είχε φάει ήδη, όσο ανεβαίναμε τους 56 ορόφους, για αυτό που θα αντικρίσουμε αυτήν την φορά. Για ακόμη μιά φορά, στην υποδοχή, η καθιερωμένη ερώτηση από την συμπαθεστάτη κοπελίτσα της υποδοχής με το ύπουλο χαμόγελο (πάλι εσείς εδώ..) και η γνωστή απάντηση: For drink!
Παρά την ανησυχία, μην μας βάλουν στο μπάρ, για ακόμη μία φορά μας βάζουν στο διπλανό τραπέζι της προηγούμενης φοράς που αποτελεί το ΚΑΛΥΤΕΡΟ- ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ - ΚΑΛΥΤΕΡΟ τονίζω τραπέζι που προσφέρει το εξαίρετο εστιατόριο Ciel De Paris!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Είμαι άνθρωπος που πραγματικά δεν ενθουσιάζεται εύκολα και γενικώς δεν εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου, ωστόσο το συγκεκριμένο Bar έχει κατατροπώσει τις μνήμες.
Τα ποτά που επιλέχθησαν ήταν τα εξής: Royal Mojito και Carousel...... Τα ποτά δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Η γεύση αστείρευτη και παραμένει ακόμη στις μνήμες του ουρανίσκου μας...
Η Θέα? η θέα των ονείρων, η θέα των θαυμάτων, η θέα του πλούτου, Ω θέα!!
Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που είδαμε.... έχω επισκεφθεί 8 χώρες μέχρι στιγμής, έχω δεί Λονδίνο, Βιέννη, Βουδαπέστη, Σαρλ Ελ Σειχ, Πυραμίδες, Δρέσδη και άλλες πόλεις...... Αυτό το θέαμα ήταν ΑΠΛΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
Στο τελος της βραδιάς αναφωνήσαμε αυθόρμητα : Ήταν το καλύτερο βράδυ της ζωής μας......
Η αυλαία της Πόλης του Φωτός έκλεισε καρτερικά..... με απόλυτη συγκίνηση και περιφάνεια....
Κόστος: 39 ευρώ, Βαθμολογία: 10!!
Το επόμενο πρωί...χθές.... κάναμε check-out (μας φύλαξαν τις βαλίτσες) και εκμεταλλευτήκαμε τις 3 τελευταίες ώρες με μία επίσκεψη στο Λούβρο για να δούμε εκθέματα που δεν είχαμε προλάβει να θαυμάσουμε............ Αναμονή? Ακριβώς 4 λεπτά με το ρολόι!!!!!!!
Δεν περιγράφω άλλο......
Και οι τελευταίες ώρες στο Λούβρο:
Χρήσιμες πληροφορίες και tips
Στο σημείο αυτό θα παραθέσω ορισμένες πληροφορίες:
-Εξαιρετική η Lufthansa τόσο στις παροχές της όσο και στην ακρίβεια της. Είχε και ωραίο φαγητό ζεστό..
-Οι βαλίτσες πήγαν απευθείας πρός το Παρίσι.
-Παντού υπάρχουν επιγραφές στα Αγγλικά στο Αεροδρόμιο και η πρόσβαση στο τρενάκι είναι πανεύκολη. (απλά ακολουθήστε το πλήθος στην χειρότερη)
-Οι Γάλλοι προσπαθούν να μιλήσουν αγγλικά και δεν είναι ξινοί! Άν δεν ξέρουν αγγλικά θα σας μιλήσουν με νοήματα.
-Η κάρτα Navigo ισχύει από Δευτέρα εώς Κυριακή. Έπειτα από την Πέμπτη σταματά να εκδίδεται η κάρτα για την υπόλοιπη εβδομάδα. Ουσιαστικά, εάν φτάσετε μετά την Τετάρτη ΔΕΝ μπορείτε να βγάλετε για το υπόλοιπο της εβδομάδας αλλά ΜΟΝΟ για την επόμενη Δευτέρα. Εάν, πάτε την Παρασκευή ή το Σάββατο και ζητήσετε να βγάλετε Navigo για την επόμενη εβδομάδα και σας το αρνηθούν, θυμίστε τους ότι είναι υποχρεωμένοι να σας την βγάλουν και να σας την φορτώσουν.
ΜΗΝ μπλέξετε με μηχανήματα καθώς το πιθανότερο είναι να μην καταφέρετε ΠΟΤΕ να την φορτίσετε και μην περιμένετε βοήθεια από τους υπαλλήλους στο Μετρό καθώς δεν ξέρουν αγγλικά.
-Στην Navigo γράφετε καθαρά το όνομα και το επίθετό σας και βάζετε και ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. Αυτα τα στοιχεία και η φωτογραφία είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ. Εάν, δεν τα τηρήσετε, θα είναι σαν να μην έχετε καθόλου εισιτήριο και θα πληρώσετε πρόστιμο.
-Η χώρα είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ και δεν θα βρείτε ΠΟΥΘΕΝΑ σκουπίδια.
-Οι Γάλλοι σέβονται τους νόμους και αντιπαθούν την λαθρεπιπίβαση. Οπότε, μην διανοηθείτε να κάνετε λαμογιά γιατί θα συναντήσετε έλεγχο στην πιό άκυρη στάση στο κλείσιμο του Μετρό και εκεί δεν αστειεύονται.
-Όσοι είστε κάτω των 26 και θέλετε απεριόριστες διαδρομές και δεν σας συμφέρει η Navigo... ΥΠΑΡΧΕΙ η Youth-Jeune ticket που έχετε δικαίωμα να βγάλετε. Το κόστος είναι 4,10 ευρώ και ισχύει ΜΟΝΟ για Σάββατο, Κυριακή και τις επίσημες Αργίες.
-Όλα τα διάσημα Μουσεία, για τους Ευρωπαίους Πολίτες κάτω των 26 ετών είναι ΔΩΡΕΑΝ όλες τις ημέρες και ώρες. ΔΕΝ περιμένετε στην ουρά για εισιτήρια, πηγαίνετε ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ στην είσοδο και τους δείχνετε την ταυτότητα σας.
-ΜΗΝ αγοράζετε νερό απέξω. Κοστίζει 2 ευρώ το ένα μπουκαλάκι. Στα εστιατόρια ζητάτε ΜΟΝΟ tape of water (κανάτα με νερό) που σερβίρετε ΔΩΡΕΑΝ παντού. Το μπουκάλι στα εστιατόρια φτάνει και τα 8 και τα 10 ευρώ. Για το ξενοδοχείο αγοράστε μία ή δύο εξάδες νερά από κάποιο super market. Στα lidl πήραμε νερά με 60 λεπτά μία εξάδα!!!
-Μην μπλέξετε με χάρτες στο Μετρό. Δεν θα οδηγηθείτε πουθενά, ειδικά τις πρώτες μέρες. Το σύστημα τους είναι τόσο περίπλοκο για τον νέο επισκέπτη όσο και η πυρηνική φυσική σε έναν απόφοιτο Φιλολογίας. Χρησιμοποιείτε πάντοτε τους ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ χάρτες της Google maps. Σας πάνε ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ χωρίς πολλές στάσεις.
-ΜΗΝ διανοηθείτε και αγοράσετε κάρτα για το κινητό σας από την Γαλλία. Όλα τα εθνικά δίκτυα λειτουργούν ΚΑΝΟΝΙΚΑ στις Ε.Ε χώρες και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα πακέτα που έχετε και εδώ, εκτός από τα φοιτητικά. Εβαλα ενα πακέτο με 4 ευρώ, 7 ημέρες 3 Giga και κατανάλωσα με ολοήμερη χρήση του GPS (πάνω από 14 συνεχόμενες ωρες χρήσης καθημερινά) περίπου 400κάτι MBs.
-Προσοχή: Το μετρό κλείνει ναι μεν στην 1 π.μ και 1.30 π.μ το Σ/Κ αλλά το τελευταίο περνάει μισή ώρα πρίν. Μην την πατήσετε γιατί μετά στα λεωφορεία δεν κυκλοφορούν και πολύ όμορφες καταστάσεις.
-Οι καλύτερες περιοχές για να μείνετε είναι από 1 εώς 8. Και κατ'εμέ και η 14η, που είχε πολύ μεγάλη αίσθηση ασφάλειας και πολλούς αστυνομικούς της γειτονιάς, που γράφανε αυτοκίνητα και επιτηρούσαν με ποδήλατο τις γειτονίες. Αποφεύγετε την Μονμάρτη και τα ακριανά διαμερίσματα. Μην διανοηθείτε να μείνετε σε καμιά λεωφόρο της Μονμάρτης ή κοντά σε σταθμούς RER C. Το βράδυ στην καλύτερη θα τρέμετε να γυρίσετε πίσω. Αν δεν βρίσκετε με τίποτα στο Μπάτζετ σας, στις περιοχές που ανέφερα....Προσωπικά, δεν θα πήγαινα στο Παρίσι γιατί είναι μαθηματικά πολύ πιθανόν να σας κάνουν κακό.
-Εάν μείνετε σε κάποια περίεργη περιοχή τουλάχιστον το Ξενοδοχείο να βρίσκεται κοντά στο Μετρό και σε κάποιο μαγαζί που να κλείνει αργά.
-Μέχρι τη 1 το βράδυ υπάρχει μία αρκετά καλή ασφάλεια στο Κεντρικό Παρίσι. Μετά από τη 1 δεν γνωρίζω, γιατί δεν μείναμε ποτέ έξω πιό αργά.
-Για πρωινό, είχαμε πάρει ωραιότατο τυράκι ημίσκληρο από την Αθήνα σε ταπεράκι. Στα lild πήραμε φέτες τόστ με κόστος 89 λεπτά και έτσι κάθε πρωί τρώγαμε τοστ πρίν φύγουμε. Εάν δεν σας περισσεύουν μην ξοδεύετε σε πρωινό.
- Ο μέσος όρος των τιμών στα εστιατόρια ήταν από 15 εώς όσο πάει η φαντασία σας. Το μενού στις περισσότερες τρατορίες ξεκινάει από 15 ευρώ και μετά το επόμενο είναι στα 18 ή 22 ευρώ.
-Τα ποτά ξεκινάνε από 8 ευρώ και φτάνουν τα 20 ευρώ. Στα πιό διάσημα της πόλης τα κοκτέιλ είναι στα 13 με 15 ευρώ. Τα περισσότερα μαγαζιά έχουν τιμές happy hours από τις 16:00 εώς τις 21:00 .
-Οι ομπρέλες κοστίζουν από 4 εώς 7 ευρώ. (Θα σας χρειαστούν σίγουρα)
-Οι μπύρες στα εστιατόρια ξεκινάνε από 3,80 εώς 5 ευρώ ενώ το κρασί ξεκινάει από τα 4,50 ευρώ.
-Μία Μπριζόλα Rib eye steak κοστίζει από 21 εώς 25 ευρώ. Οι πάπιες πάνε από 18 εώς 23 ευρώ.
-Στο Λούβρο μην διστάσετε να ρωτάτε συνεχώς τους υπαλλήλους για πληροφορίες θέσεως. Μην πάτε για πρώτη φορά με τον αέρα ότι θα τα βρείτε. Θα περπατάτε τουλάχιστον τρείς μέρες για να βρείτε αυτό που θέλετε και αυτό όχι με απόλυτη σιγουριά. Απασχολούν πάνω από 1000 υπαλλήλους και θα τους βρείτε σε κάθε πόρτα εκθέματος. Για αυτό τους έχουν εκεί.
-Υπάρχουν πολλές κρυφές πύλες για να μπείτε στο Λούβρο και να προσπεράσετε τις ουρές. Μία από αυτές βρίσκετε κοντά στην Πλατεία του Κεραμεικού. Είναι υπόγεια σκαλιά που σας βγάζουν από άλλη πλευρά ακριβώς κάτω από τα ''κορόιδα'' που θα βλέπετε από το τζάμι να περιμένουν στην βροχή και στο κρύο. (παρακαλώ η πληροφορία αυτή μην διαδοθεί πρός τα έξω.....)
-Οι επιγραφές και οι ταμπέλες με τις πληροφορίες σε όλα τα εκθέματα είναι γραμμένες αποκλειστικά και μόνο στα Γαλλικά.
-Μία κρέπα με σοκολάτα και μπανάνα από τα περιπτεράκια στον δρόμο κοστίζει 3 ευρώ.
Attachments
Last edited:
)) Και πριν πεις για "μενος" δες λίγο το δικο σου μενος σε ορισμενα πράγματα.Αυτα ολα οχι λόγω προσωπικων μου προτιμησεων(όπως θα φανταζόταν κάποιος αδαής)αλλα γιατι η υποκρισια και η κοροϊδία(του εαυτού τους) καποιων καλό να επισημαινεται οταν τη βλεπεις μπροστά σου για καλό ολων,οχι βέβαια οτι υπάρχει η ελπιδα ν αλλάξουν ολες οι στρεβλες καταστασεις του κόσμου αυτού
