tanasis
Member
- Μηνύματα
- 171
- Likes
- 6
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΠΑΝΤΟΥ
Η Ισπανία ήταν καιρό μέσα στο μυαλό μας όχι τόσο η Μαδρίτη όσο η Βαρκελώνη τελικά όμως οι ώρες για Μαδρίτη μας ταίριαζαν καλύτερα και αφήσαμε τη Βαρκελώνη για μια άλλη φορά που θα έχουμε πιο πολλές μέρες στη διάθεσή μας και μάλλον για καλοκαίρι.
Τετάρτη 24-12-2008
Πρωινό ξύπνημα (04:00) ξεκινάμε για το αεροδρόμιο εγώ και η μόνιμη συνταξιδιώτισσα μου, η σύζυγος Χριστίνα που ακολουθεί τις επιλογές μου με τυφλή εμπιστοσύνη.
Πόσο γλυκό και αβίαστο αυτό το ξύπνημα;
Σε μισή ωρίτσα είμαστε στο Parking P3 και αφού αφήνουμε το αυτοκίνητο γράφουμε το σημείο μη το ψάχνουμε όπως πέρσι. Μετά από τις σχετικές διαδικασίες check-in, μια βόλτα στα μαγαζιά, καφές κλπ. Βρισκόμαστε στην έξοδο Β28, περιμένοντας την ώρα για να μπούμε στο λεωφορείο που θα μας πάει στο αεροπλάνο της φυγής μας, βρίσκω χρόνο να ρίξω μια ματιά στο φόρουμ και να στείλω μια απάντηση στον traveler που με είχε παρεξηγήσει την προηγούμενη μέρα.
Επιτέλους μπήκαμε στο αεροπλάνο και είμαστε στο διάδρομο απογείωσης ευτυχώς έκανα e-check in και διάλεξα μπροστινές θέσεις πίσω γίνεται ένας σχετικώς χαμός από ένα γκρουπ, η Iberia είναι μια σχετικά μέτρια εταιρεία σε σχέση με τις τιμές της.
Σε 3 ώρες και 40 λεπτά περίπου είμαστε στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης παίρνουμε τις βαλίτσες μας και πάμε στο μετρό βγάζουμε στο μηχάνημα ένα εισιτήριο για 5 ημέρες με 8,00? και κάτι ψιλά (πολύ καλή τιμή με δεδομένο ότι περιέχει και τις διαδρομές από και προς το αεροδρόμιο) μετά από 30 λεπτά βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο και ορμάμε στην πόλη.
Από τα πρώτα μας βήματα η διάθεση μας είναι γιορτινή, περπατάμε προς την Puerta del Sol και ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο που τα κομμάτια του είναι από γαλακτερό Plexiglas μας δείχνει ότι βρισκόμαστε σε μια πόλη με χαρακτήρα (ποιος θα τολμούσε στην Ελλάδα να βάλει στο Σύνταγμα ένα τέτοιο δέντρο?).
Ανηφορίζουμε στη plaza Mayor που έχει στηθεί ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι και ο κόσμος τριγυρνάει φορώντας πολύχρωμες περούκες! Διαβάζουμε τις λιγοστές πληροφορίες που μας δίνει ο οδηγός explorer (μάπα ο οδηγός) για την πλατεία που είναι κλειστή γύρω-γύρω σαν μια μεγάλη αυλή. Το μυαλό ακόμα προσπαθεί να ανταπεξέλθει στους ήχους, τις μυρωδιές και τις εικόνες των πρώτων ωρών.
Κλείνουμε το χάρτη και ξεκινάμε το περπάτημα στα στενάκια της παλιάς πόλης και φτάνουμε στα ανάκτορα τα οποία είναι κλειστά για το κοινό εντάξει δε θα τα βάψουμε και μαύρα, η ώρα περνάει και το στομάχι έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει οπότε είναι η ώρα να περπατήσουμε προς κάποιο φαγάδικο. Περπατάμε και περπατάμε μέχρι η μύτη και το μάτι μας εγκρίνει κάτι τελικά μπήκαμε σε ένα στενάκι κάθετο στη Gran Via και είδαμε κόσμο να κάθονται όρθιοι με μια μπύρα στο χέρι, εδώ φαίνεται καλό, μπήκαμε μέσα και πηγαίνοντας σε ένα τραπέζι η σερβιτόρα μας λέει κάτι σε άπταιστα Ισπανικά και της απαντώ 2 «δος» αυτή συνεχίζει και μας δείχνει μια πινακίδα για το κάπνισμα, ααα τώρα κατάλαβα για καπνίζοντες ή μη μας λέει, πήγαμε σε ένα τραπέζι που δεν είχε τασάκι καθότι μη καπνίζοντες. Στη συνέχεια μας φέρνει τους καταλόγους της η οποίοι είναι στα Ισπανικά και εκεί επιστρατεύω τον οδηγό μου και μεταφράζω τα βασικά με τον ίδιο τρόπο παραγγέλνουμε. Το φαγητό πολύ καλό οι μπύρες πάνε και έρχονται, τελειώνουμε το φαγητό και ζητάμε το «λα κουέντα» (λογαριασμό) για 1 ορεκτικό (καλαμαράκια) 4 μπύρες και 2 κυρίως πιάτα πληρώσαμε 45,00? νομίζω μια χαρά.
Βγαίνοντας έξω από το εστιατόριο το κρύο το αισθανόμαστε περισσότερο αλλά απτόητοι περπατάμε στα στενάκια της και στους πεζόδρομους που είναι γεμάτα κόσμο, πολύ ζωή ρε παιδί μου! Η περιπλάνηση συνεχίστηκε μέχρι που σκοτείνιασε η κούραση από το περπάτημα και το πρωινό ξύπνημα έχει κάνει την εμφάνιση της αλλά δε σου πάει να πάς στο ξενοδοχείο αλλά μας χρειάζεται ξεκούραση ένα ξεστό μπάνιο και χαλάρωση γιατί από αύριο έχει περπάτημα όλη μέρα, στο δωμάτιο ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί με μερικά γλυκάκια μας περίμεναν προσφορά του ξενοδοχείου για το καλωσόρισμα, λίγο κρασάκι θα μας χαλαρώσει…
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Μετά το πρωινό είμαστε έτοιμοι για την εξόρμηση μας, το Prado και τα άλλα μουσεία είναι κλειστό, αλλά ας ρωτήσουμε μήπως έχει αλλάξει κάτι. Στη ρεσεψιόν μας επιβεβαιώνει τις πληροφορίες μας. Το Μπερναμπέου μήπως; Όχι σήμερα είναι σημαντική γιορτή και επίσημη αργία.
Τι κάνουμε? Τολέδο δε προλαβαίνουμε δεδομένου ότι στις 20.00 πρέπει να είμαστε στο corral de la morierra (φλαμένγκο). Πάρκα και διαδρομές στην πόλη και καφεδάκι σε γνωστά καφέ που έχουν κλείσει αιώνα λειτουργίας, χαλαρά.
Ανυπομονησία να περάσουν οι ώρες για τη βραδινή μας έξοδο γιορτάζει και το έτερο ήμισυ. Αργά το μεσημέρι μαζευτήκαμε στο δωμάτιο μπανάκι και λίγη ξάπλα 19.00 ξεκινάμε για το corral de la morierra σε 20 λεπτά με χαλαρό περπάτημα φτάσαμε. Τι κάνουμε μέχρι τις 20.00 πάμε να βρούμε ένα καφέ να αράξουμε τελικά περπατήσαμε μέχρι τη puerta del Toledo και καφέ τις προκοπής δε βρήκαμε η ώρα πέρασε και πρέπει να πάμε πίσω.
Επιτέλους μπήκαμε στο corral de la morierra «ζεστός» χώρος με μικρές καρέκλες και μικρά τραπεζάκια (μάλλον για να χωράνε πολλά) το τραπέζι μας κοντά στην υπερυψωμένη πίστα που βρίσκεται στη γωνία του μαγαζιού αλλά μια κολώνα μας κρύβει μεγάλο μέρος της, στις 22.00 είχαμε τελειώσει το φαγητό μας άρχισε η παράσταση αρχικά βγήκαν 3 μαυροντυμένοι κιθαρίστες, στη συνέχεια 2 τραγουδιστές και αφού κάνανε μια «εισαγωγή» βγήκαν και οι χορεύτριες. Για εμένα δεν ήταν η πρώτη φορά (είχα παρακολουθήσει και μια φορά στη Βαρκελώνη) αλλά για τη Χριστίνα ήταν γι΄ αυτό όταν με ρώτησε στο ξενοδοχείο αν θα πάρουμε μαζί μας φωτογραφική της απάντησα ότι δεν επιτρέπουν φωτογραφίες, η γνώμη μου είναι ότι σε τέτοια γεγονότα όταν έχεις το νου σου να βγάλεις φωτογραφίες χάνεις τη στιγμή. Οι εμπειρία ήταν μοναδική και φύγαμε με το χαμόγελο ως τα αυτιά περπατήσαμε σε μια πόλη ντυμένη στα γιορτινά και δε μας έκανε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο.
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008
Η μέρα σήμερα έχει επίσκεψη σε μουσείο Prado για αρχή μιας και είναι κοντά στο ξενοδοχείο και μετά βλέπουμε. Όπα τι έγινε ρε παιδιά σα πολλοί δε μαζευτήκαμε μέσα στο κρύο, το Prado έχει κόσμο στην ουρά και σήμερα είναι από τις πιο κρύες μέρες για να περιμένουμε στην ουρά, αλλαγή προγράμματος. Λοιπόν που να πάμε? Πάμε στο “Santiago Bernabeu” να δούμε το ¨ναό¨. Κάναμε λοιπόν τη βόλτα μας στο γήπεδο μιας από τις πιο ιστορικές ομάδες του κόσμου της Ρεάλ, για εμένα σήμαινε κάτι αλλά η σύζυγος απλός χαιρόταν με τη χαρά μου. Μετά πήραμε ένα λεωφορείο στην τύχη με κατεύθυνση βόρεια και κατεβείκαμε στην plaza castilla με τα σύγχρονα κτίριακαι αφού περπατήσαμε στην περιοχή και δεν βρήκαμε κάτι ενδιαφέρον εκτός από τους δυο ουρανοξύστες με το περίεργο σχήμα που βρίσκονται αντικριστά, πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στη Gran Via ,περπατήσαμε για λίγο αλλά είχε φτάσει η ώρα για μπύρες και φαγητό φάγαμε πάλι τα ψητά μας δοκιμάσαμε και κάτι λουκάνικα που όση ώρα τρώγαμε τα βλέπαμε να περνάνε προκλητικά από μπροστά μας… σκάσαμε τώρα έτσι όπως γίναμε μόνο η ζέστη του ξενοδοχείου μας σώζει μετρό και πίσω για ζεστό μπανάκι, λίγο ύπνο και πάλι έξω για βραδινές διαδρομές.
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Αφού πήραμε το πρωινό μας πήγαμε στο σταθμό Attocha να πάρουμε το τρένο για Toledo. Βγάλαμε τα εισιτήρια και για την επιστροφή καλού-κακού. Περάσαμε από τους απαραίτητους ελέγχους (σαν αυτούς στο αεροδρόμιο) μετά από 40 λεπτά φτάσαμε στο σταθμό του Toledo ο οποίος είναι πολύ όμορφος. Περιπλανηθήκαμε στην πόλη, μπήκαμε στον επιβλητικό καθεδρικό ναό όπου μεταξύ άλλων θαυμάσαμε και έργα το El-Greco, πήγαμε στο σπίτι που μάλλον έζησε αλλά ήταν κλειστό λόγο εργασιών (φάγαμε πακέτο) και αφού φάγαμε σε ένα “τουριστικό” εστιατόριο, όμορφο μεν το φαγητό όμως μάπα, πήραμε το τρένο της επιστροφής. Όταν φτάσαμε στη Μαδρίτη και βγήκαμε από το σταθμό, αφού πρώτα κάναμε μια βόλτα στον εσωτερικό κήπο του σταθμού της Attocha, αντικρίσαμε μια πόλη γεμάτη κόσμο και πολλούς αστυνομικούς στην αρχή νομίζαμε ότι κάτι είχε συμβεί στην περιοχή αλλά αυτό ήταν κάτι που συνέβαινε σε όλη την πόλη όπου και αν πήγαμε εκείνο το βράδυ ήταν γεμάτο κόσμο που ψώνιζε στα μαγαζιά τα οποία ήταν ανοικτά έως τις 21.00 και αφού έκλεισαν τα μαγαζιά ο κόσμος ήταν ακόμα στο δρόμο τα αυτοκίνητα δεν μπορούσαν να κινηθούν από τον κόσμο. Σαββατόβραδο στη Μαδρίτη λοιπόν πρόταση για έξοδο.
Κυριακή 28 Δεκεβρίου 2008
Η τελευταία μέρα μας στη Μαδρίτη ξημέρωσε το απόγευμα στις 18.30 πετάμε για Αθήνα τα συναισθήματα των τελευταίων ωρών είχαν αρχίσει να με πνίγουν. Πάμε σήμερα στο μουσείο Reina Sofia λίγο από τον αγαπημένο μου Dali θα μου κάνει καλό. Στην είσοδο μας μοίραζαν χαρτάκια ελεύθερης εισόδου, το Σάββατο το απόγευμα και την Κυριακή η είσοδος είναι ελεύθερη. Τελικά η μοντέρνα τέχνη, ο σουρεαλισμός και ο Picasso μου έφτιαξαν λίγο τη διάθεση, μετά το μουσείο γεμάτοι από εικόνες καθίσαμε σε ένα μικρό καφέ μέσα σε ένα στενάκι για ένα τελευταίο καφεδάκι εγώ ήθελα να πιω μια σοκολάτα ζεστή (είχα διαβάσει στους διάφορους οδηγούς για τα churros και τη πηχτή σοκολάτα), την είχα στο μυαλό μου όλες αυτές τις μέρες, διαβάζω στον κατάλογο κάτι cacao…κάτι και λέω αυτό μάλλον θα είναι σοκολάτα ρόφημα το παράγγειλα και έρχεται ο τύπος με ένα βάζο με caotonic, ένα κουταλάκι, το φλιτζάνι μου, και μια κανάτα με ζεστό γάλα μου αφήνει το φλιτζάνι και το caotonic μου δίνει και το κουταλάκι και περιμένει, με κοιτάει, τον κοιτάω μου χαμογελάει του χαμογελάω και μου δείχνει ότι πρέπει να βάλω όσο caotonic θέλω για να μου βάλει μετά γάλα, όχι ρε…. γάλα με κακάο έγραφε ο κατάλογος. Δε με θέλει η σοκολάτα στη Μαδρίτη τελικά δεν θα πιω αυτή τη πηχτή σοκολάτα που μου διαφήμιζαν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί δεν πειράζει έτσι και αλλιώς είναι τόσα άλλα πράγματα που δεν πρόλαβα. Δε πειράζει θα υπάρχει λόγος κάποια στιγμή να επιστρέψω. Αφού πήραμε τα πράγματα μας από το ξενοδοχείο (check out είχαμε κάνει από το πρωί) πήραμε το μετρό για το αεροδρόμιο. Ενώ στην επιστροφή από κάθε ταξίδι παρηγορώ εγώ τη Χριστίνα φέτος οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί τώρα ήταν εκείνη που μου έδινε κουράγιο. Στο αεροδρόμιο μπορώ να πω ότι το Ελληνικό στοιχείο κυριαρχούσε όπου και αν βρισκόσουν ειδικά στα καταστήματα.
Χρήσιμα:
esMADRID.com
Sistema de Informacion de Transportes de Madrid - Pagina de Inicio (συγκοινωνίες)
Συμπεράσματα:
1) Οι Ισπανοί είναι πολύ φιλικοί όπως οι Έλληνες και καπνίζουν όπως οι Έλληνες και σε κλειστούς χώρους.
2) Ο οδηγός explorer δεν είναι τόσο καλός και χρήσιμος όσο αυτός του national geographic που συνήθως χρησιμοποιώ.
3) Στην Ισπανία δεν υπάρχει περίπτωση να μη πάρεις κιλά (πολύ και καλό φαγητό).
4) Λογικές τιμές ακόμα και στα τουριστικά μέρη (Toledo).
Αυτό ήταν το ταξίδι μου στη Μαδρίτη το ξέρω ότι μπορεί να σας κούρασα αλλά είναι η πρώτη φορά που γράφω μια ιστορία μου στο forum.
Τετάρτη 24-12-2008
Πρωινό ξύπνημα (04:00) ξεκινάμε για το αεροδρόμιο εγώ και η μόνιμη συνταξιδιώτισσα μου, η σύζυγος Χριστίνα που ακολουθεί τις επιλογές μου με τυφλή εμπιστοσύνη.
Πόσο γλυκό και αβίαστο αυτό το ξύπνημα;
Σε μισή ωρίτσα είμαστε στο Parking P3 και αφού αφήνουμε το αυτοκίνητο γράφουμε το σημείο μη το ψάχνουμε όπως πέρσι. Μετά από τις σχετικές διαδικασίες check-in, μια βόλτα στα μαγαζιά, καφές κλπ. Βρισκόμαστε στην έξοδο Β28, περιμένοντας την ώρα για να μπούμε στο λεωφορείο που θα μας πάει στο αεροπλάνο της φυγής μας, βρίσκω χρόνο να ρίξω μια ματιά στο φόρουμ και να στείλω μια απάντηση στον traveler που με είχε παρεξηγήσει την προηγούμενη μέρα.
Επιτέλους μπήκαμε στο αεροπλάνο και είμαστε στο διάδρομο απογείωσης ευτυχώς έκανα e-check in και διάλεξα μπροστινές θέσεις πίσω γίνεται ένας σχετικώς χαμός από ένα γκρουπ, η Iberia είναι μια σχετικά μέτρια εταιρεία σε σχέση με τις τιμές της.
Σε 3 ώρες και 40 λεπτά περίπου είμαστε στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης παίρνουμε τις βαλίτσες μας και πάμε στο μετρό βγάζουμε στο μηχάνημα ένα εισιτήριο για 5 ημέρες με 8,00? και κάτι ψιλά (πολύ καλή τιμή με δεδομένο ότι περιέχει και τις διαδρομές από και προς το αεροδρόμιο) μετά από 30 λεπτά βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο και ορμάμε στην πόλη.
Από τα πρώτα μας βήματα η διάθεση μας είναι γιορτινή, περπατάμε προς την Puerta del Sol και ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο που τα κομμάτια του είναι από γαλακτερό Plexiglas μας δείχνει ότι βρισκόμαστε σε μια πόλη με χαρακτήρα (ποιος θα τολμούσε στην Ελλάδα να βάλει στο Σύνταγμα ένα τέτοιο δέντρο?).
Ανηφορίζουμε στη plaza Mayor που έχει στηθεί ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι και ο κόσμος τριγυρνάει φορώντας πολύχρωμες περούκες! Διαβάζουμε τις λιγοστές πληροφορίες που μας δίνει ο οδηγός explorer (μάπα ο οδηγός) για την πλατεία που είναι κλειστή γύρω-γύρω σαν μια μεγάλη αυλή. Το μυαλό ακόμα προσπαθεί να ανταπεξέλθει στους ήχους, τις μυρωδιές και τις εικόνες των πρώτων ωρών.
Κλείνουμε το χάρτη και ξεκινάμε το περπάτημα στα στενάκια της παλιάς πόλης και φτάνουμε στα ανάκτορα τα οποία είναι κλειστά για το κοινό εντάξει δε θα τα βάψουμε και μαύρα, η ώρα περνάει και το στομάχι έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει οπότε είναι η ώρα να περπατήσουμε προς κάποιο φαγάδικο. Περπατάμε και περπατάμε μέχρι η μύτη και το μάτι μας εγκρίνει κάτι τελικά μπήκαμε σε ένα στενάκι κάθετο στη Gran Via και είδαμε κόσμο να κάθονται όρθιοι με μια μπύρα στο χέρι, εδώ φαίνεται καλό, μπήκαμε μέσα και πηγαίνοντας σε ένα τραπέζι η σερβιτόρα μας λέει κάτι σε άπταιστα Ισπανικά και της απαντώ 2 «δος» αυτή συνεχίζει και μας δείχνει μια πινακίδα για το κάπνισμα, ααα τώρα κατάλαβα για καπνίζοντες ή μη μας λέει, πήγαμε σε ένα τραπέζι που δεν είχε τασάκι καθότι μη καπνίζοντες. Στη συνέχεια μας φέρνει τους καταλόγους της η οποίοι είναι στα Ισπανικά και εκεί επιστρατεύω τον οδηγό μου και μεταφράζω τα βασικά με τον ίδιο τρόπο παραγγέλνουμε. Το φαγητό πολύ καλό οι μπύρες πάνε και έρχονται, τελειώνουμε το φαγητό και ζητάμε το «λα κουέντα» (λογαριασμό) για 1 ορεκτικό (καλαμαράκια) 4 μπύρες και 2 κυρίως πιάτα πληρώσαμε 45,00? νομίζω μια χαρά.
Βγαίνοντας έξω από το εστιατόριο το κρύο το αισθανόμαστε περισσότερο αλλά απτόητοι περπατάμε στα στενάκια της και στους πεζόδρομους που είναι γεμάτα κόσμο, πολύ ζωή ρε παιδί μου! Η περιπλάνηση συνεχίστηκε μέχρι που σκοτείνιασε η κούραση από το περπάτημα και το πρωινό ξύπνημα έχει κάνει την εμφάνιση της αλλά δε σου πάει να πάς στο ξενοδοχείο αλλά μας χρειάζεται ξεκούραση ένα ξεστό μπάνιο και χαλάρωση γιατί από αύριο έχει περπάτημα όλη μέρα, στο δωμάτιο ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί με μερικά γλυκάκια μας περίμεναν προσφορά του ξενοδοχείου για το καλωσόρισμα, λίγο κρασάκι θα μας χαλαρώσει…
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
Μετά το πρωινό είμαστε έτοιμοι για την εξόρμηση μας, το Prado και τα άλλα μουσεία είναι κλειστό, αλλά ας ρωτήσουμε μήπως έχει αλλάξει κάτι. Στη ρεσεψιόν μας επιβεβαιώνει τις πληροφορίες μας. Το Μπερναμπέου μήπως; Όχι σήμερα είναι σημαντική γιορτή και επίσημη αργία.
Τι κάνουμε? Τολέδο δε προλαβαίνουμε δεδομένου ότι στις 20.00 πρέπει να είμαστε στο corral de la morierra (φλαμένγκο). Πάρκα και διαδρομές στην πόλη και καφεδάκι σε γνωστά καφέ που έχουν κλείσει αιώνα λειτουργίας, χαλαρά.
Ανυπομονησία να περάσουν οι ώρες για τη βραδινή μας έξοδο γιορτάζει και το έτερο ήμισυ. Αργά το μεσημέρι μαζευτήκαμε στο δωμάτιο μπανάκι και λίγη ξάπλα 19.00 ξεκινάμε για το corral de la morierra σε 20 λεπτά με χαλαρό περπάτημα φτάσαμε. Τι κάνουμε μέχρι τις 20.00 πάμε να βρούμε ένα καφέ να αράξουμε τελικά περπατήσαμε μέχρι τη puerta del Toledo και καφέ τις προκοπής δε βρήκαμε η ώρα πέρασε και πρέπει να πάμε πίσω.
Επιτέλους μπήκαμε στο corral de la morierra «ζεστός» χώρος με μικρές καρέκλες και μικρά τραπεζάκια (μάλλον για να χωράνε πολλά) το τραπέζι μας κοντά στην υπερυψωμένη πίστα που βρίσκεται στη γωνία του μαγαζιού αλλά μια κολώνα μας κρύβει μεγάλο μέρος της, στις 22.00 είχαμε τελειώσει το φαγητό μας άρχισε η παράσταση αρχικά βγήκαν 3 μαυροντυμένοι κιθαρίστες, στη συνέχεια 2 τραγουδιστές και αφού κάνανε μια «εισαγωγή» βγήκαν και οι χορεύτριες. Για εμένα δεν ήταν η πρώτη φορά (είχα παρακολουθήσει και μια φορά στη Βαρκελώνη) αλλά για τη Χριστίνα ήταν γι΄ αυτό όταν με ρώτησε στο ξενοδοχείο αν θα πάρουμε μαζί μας φωτογραφική της απάντησα ότι δεν επιτρέπουν φωτογραφίες, η γνώμη μου είναι ότι σε τέτοια γεγονότα όταν έχεις το νου σου να βγάλεις φωτογραφίες χάνεις τη στιγμή. Οι εμπειρία ήταν μοναδική και φύγαμε με το χαμόγελο ως τα αυτιά περπατήσαμε σε μια πόλη ντυμένη στα γιορτινά και δε μας έκανε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο.
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008
Η μέρα σήμερα έχει επίσκεψη σε μουσείο Prado για αρχή μιας και είναι κοντά στο ξενοδοχείο και μετά βλέπουμε. Όπα τι έγινε ρε παιδιά σα πολλοί δε μαζευτήκαμε μέσα στο κρύο, το Prado έχει κόσμο στην ουρά και σήμερα είναι από τις πιο κρύες μέρες για να περιμένουμε στην ουρά, αλλαγή προγράμματος. Λοιπόν που να πάμε? Πάμε στο “Santiago Bernabeu” να δούμε το ¨ναό¨. Κάναμε λοιπόν τη βόλτα μας στο γήπεδο μιας από τις πιο ιστορικές ομάδες του κόσμου της Ρεάλ, για εμένα σήμαινε κάτι αλλά η σύζυγος απλός χαιρόταν με τη χαρά μου. Μετά πήραμε ένα λεωφορείο στην τύχη με κατεύθυνση βόρεια και κατεβείκαμε στην plaza castilla με τα σύγχρονα κτίριακαι αφού περπατήσαμε στην περιοχή και δεν βρήκαμε κάτι ενδιαφέρον εκτός από τους δυο ουρανοξύστες με το περίεργο σχήμα που βρίσκονται αντικριστά, πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στη Gran Via ,περπατήσαμε για λίγο αλλά είχε φτάσει η ώρα για μπύρες και φαγητό φάγαμε πάλι τα ψητά μας δοκιμάσαμε και κάτι λουκάνικα που όση ώρα τρώγαμε τα βλέπαμε να περνάνε προκλητικά από μπροστά μας… σκάσαμε τώρα έτσι όπως γίναμε μόνο η ζέστη του ξενοδοχείου μας σώζει μετρό και πίσω για ζεστό μπανάκι, λίγο ύπνο και πάλι έξω για βραδινές διαδρομές.
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Αφού πήραμε το πρωινό μας πήγαμε στο σταθμό Attocha να πάρουμε το τρένο για Toledo. Βγάλαμε τα εισιτήρια και για την επιστροφή καλού-κακού. Περάσαμε από τους απαραίτητους ελέγχους (σαν αυτούς στο αεροδρόμιο) μετά από 40 λεπτά φτάσαμε στο σταθμό του Toledo ο οποίος είναι πολύ όμορφος. Περιπλανηθήκαμε στην πόλη, μπήκαμε στον επιβλητικό καθεδρικό ναό όπου μεταξύ άλλων θαυμάσαμε και έργα το El-Greco, πήγαμε στο σπίτι που μάλλον έζησε αλλά ήταν κλειστό λόγο εργασιών (φάγαμε πακέτο) και αφού φάγαμε σε ένα “τουριστικό” εστιατόριο, όμορφο μεν το φαγητό όμως μάπα, πήραμε το τρένο της επιστροφής. Όταν φτάσαμε στη Μαδρίτη και βγήκαμε από το σταθμό, αφού πρώτα κάναμε μια βόλτα στον εσωτερικό κήπο του σταθμού της Attocha, αντικρίσαμε μια πόλη γεμάτη κόσμο και πολλούς αστυνομικούς στην αρχή νομίζαμε ότι κάτι είχε συμβεί στην περιοχή αλλά αυτό ήταν κάτι που συνέβαινε σε όλη την πόλη όπου και αν πήγαμε εκείνο το βράδυ ήταν γεμάτο κόσμο που ψώνιζε στα μαγαζιά τα οποία ήταν ανοικτά έως τις 21.00 και αφού έκλεισαν τα μαγαζιά ο κόσμος ήταν ακόμα στο δρόμο τα αυτοκίνητα δεν μπορούσαν να κινηθούν από τον κόσμο. Σαββατόβραδο στη Μαδρίτη λοιπόν πρόταση για έξοδο.
Κυριακή 28 Δεκεβρίου 2008
Η τελευταία μέρα μας στη Μαδρίτη ξημέρωσε το απόγευμα στις 18.30 πετάμε για Αθήνα τα συναισθήματα των τελευταίων ωρών είχαν αρχίσει να με πνίγουν. Πάμε σήμερα στο μουσείο Reina Sofia λίγο από τον αγαπημένο μου Dali θα μου κάνει καλό. Στην είσοδο μας μοίραζαν χαρτάκια ελεύθερης εισόδου, το Σάββατο το απόγευμα και την Κυριακή η είσοδος είναι ελεύθερη. Τελικά η μοντέρνα τέχνη, ο σουρεαλισμός και ο Picasso μου έφτιαξαν λίγο τη διάθεση, μετά το μουσείο γεμάτοι από εικόνες καθίσαμε σε ένα μικρό καφέ μέσα σε ένα στενάκι για ένα τελευταίο καφεδάκι εγώ ήθελα να πιω μια σοκολάτα ζεστή (είχα διαβάσει στους διάφορους οδηγούς για τα churros και τη πηχτή σοκολάτα), την είχα στο μυαλό μου όλες αυτές τις μέρες, διαβάζω στον κατάλογο κάτι cacao…κάτι και λέω αυτό μάλλον θα είναι σοκολάτα ρόφημα το παράγγειλα και έρχεται ο τύπος με ένα βάζο με caotonic, ένα κουταλάκι, το φλιτζάνι μου, και μια κανάτα με ζεστό γάλα μου αφήνει το φλιτζάνι και το caotonic μου δίνει και το κουταλάκι και περιμένει, με κοιτάει, τον κοιτάω μου χαμογελάει του χαμογελάω και μου δείχνει ότι πρέπει να βάλω όσο caotonic θέλω για να μου βάλει μετά γάλα, όχι ρε…. γάλα με κακάο έγραφε ο κατάλογος. Δε με θέλει η σοκολάτα στη Μαδρίτη τελικά δεν θα πιω αυτή τη πηχτή σοκολάτα που μου διαφήμιζαν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί δεν πειράζει έτσι και αλλιώς είναι τόσα άλλα πράγματα που δεν πρόλαβα. Δε πειράζει θα υπάρχει λόγος κάποια στιγμή να επιστρέψω. Αφού πήραμε τα πράγματα μας από το ξενοδοχείο (check out είχαμε κάνει από το πρωί) πήραμε το μετρό για το αεροδρόμιο. Ενώ στην επιστροφή από κάθε ταξίδι παρηγορώ εγώ τη Χριστίνα φέτος οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί τώρα ήταν εκείνη που μου έδινε κουράγιο. Στο αεροδρόμιο μπορώ να πω ότι το Ελληνικό στοιχείο κυριαρχούσε όπου και αν βρισκόσουν ειδικά στα καταστήματα.
Χρήσιμα:
esMADRID.com
Sistema de Informacion de Transportes de Madrid - Pagina de Inicio (συγκοινωνίες)
Συμπεράσματα:
1) Οι Ισπανοί είναι πολύ φιλικοί όπως οι Έλληνες και καπνίζουν όπως οι Έλληνες και σε κλειστούς χώρους.
2) Ο οδηγός explorer δεν είναι τόσο καλός και χρήσιμος όσο αυτός του national geographic που συνήθως χρησιμοποιώ.
3) Στην Ισπανία δεν υπάρχει περίπτωση να μη πάρεις κιλά (πολύ και καλό φαγητό).
4) Λογικές τιμές ακόμα και στα τουριστικά μέρη (Toledo).
Αυτό ήταν το ταξίδι μου στη Μαδρίτη το ξέρω ότι μπορεί να σας κούρασα αλλά είναι η πρώτη φορά που γράφω μια ιστορία μου στο forum.
σε ευχαριστώ για την περιγραφή! 
αυτη την παραμετρο ομολογω οτι δεν την σκεφτηκα!!!
