D
Delmem38110
Guest
Η δεύτερη στάση του μεγάλου ταξιδιού μας μετά το Σαν Πάολο.
Δεν θα γράψω την εμπειρία μου στην ευρύτερη περιοχή γιατί απλά δεν ξέρω να γράφω.
Θα ήθελα όμως να αναφέρω μερικά πράγματα για να βοηθήσουν τους επόμενους που θα πάνε.
Ξεκινώντας από Σαν Πάολο έχεις την επιλογή να πας στο αεροδρόμιο IGU που είναι οι καταραχτές είτε από το GRU το κεντρικό αεροδρόμιο της πόλης η από το VCP (βιρακόπος) μια ώρα περίπου μακριά με ουμπερ με κόστος 200 ρεάλ, κόστος ταξί του ξενοδοχείου 450 ρεάλ.
Η επιλογή ήταν καθαρά ωραρίου πτήσης μιας και έφευγε πολύ νωρίς το πρωί με άφιξη μιάμιση ώρα αργότερα
κερδίζοντας όλη την ημέρα. Πολύ σημαντικό για όποιον επισκέπτεται το μέρος για δυο η τρεις μέρες. Η πτήση της αναχώρησης επίσης σκόπιμα ήταν πολύ αργά το βράδυ για να κερδίσουμε ώρες στην περιοχή.
Πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο ξενοδοχείο με ουμπερ. Το κλείνετε μόνο μέσω της εφαρμογής και περιμένετε επιβεβαίωση. Ενδέχεται ο οδηγός να σας ζητήσει περισσότερα χρήματα με μήνυμα μέσα από την εφαρμογή, λέγοντας ότι το ουμπερ του δίνει αυτό το δικαίωμα, αρνηθείτε, ακυρώστε τη κράτησης και αν μπορείτε κάντε καταγγελία. Θα βρείτε εύκολα άλλο αυτοκίνητο.. κόστος μεταφοράς από το αεροδρόμιο μέχρι το ξενοδοχείο μας 25 ρεάλ για μια απόσταση 17 περίπου χιλιομέτρων. Στο αεροδρόμιο υπάρχουν αρκετοί που θα θελήσουν να σας μεταφέρουν λέγοντας ότι είναι ουμπερ. Αρνηθείτε ευγενικά και αναζητήστε μεταφορά μόνο μέσα από την εφαρμογή.
χρησημοποιηστε ρεβολουτ στο ουμπερ σαν σκέτη κάρτα η μέσω apple pay. αυτό γιατί σε περίπτωση ακύρωση από αυτούς η από εσάς η επιστοφη χρημάτων θα είναι διαθέσιμη ξανά στην κάρτα σας σε λίγα λεπτά.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο Αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο που ήταν άμεσα ελεύθερο ξαναπήραμε ουμπερ και πήγαμε στους καταρακτεσ κατα τις 10 το πρωί.
Οι θερμοκρασίες μήνα Αύγουστο είναι αρκετά χαμηλές το πρωί και το βράδυ, ειδικά αν έχει συννεφιά και έχει βρέξει. Μπορεί να χρειαστεί και χειμερινό μπουφάν τη νύχτα η νωρίς το πρωί.
Προτιμήστε αυτά με πούπουλα όπου συμπιέζονται και χωράνε άνετα στον σάκο αφού ο καιρός έχει ζεστάνει.
Βραζιλιάνικη πλευρά.
Βγάλαμε τα εισιτήρια (κάπου 100 Ρεάλ) για την είσοδο στους καταρράκτες.
Μεταφορά αποκλειστικά με λεωφορείο μέσα στο πάρκο μέχρι την στάση που επιθυμείς. Όλοι σταματάνε στην ίδια στάση και μετά περπατάνε αργά θαυμάζοντας απέναντι την αργεντίνικη πλευρά έως ότου φτάσουν στο τέλος όπου οι Βραζιλιάνοι έχουν χτίσει μια μεγάλη γέφυρα αποβάθρα που σε οδηγεί πολύ κοντά στον τελευταίο καταρράκτη. Εκεί βρέχεσαι. Χρειάζεται να προμηθευτείς αδιάβροχο η να έχεις μαζί σου. Το θέαμα είναι υπέροχο πραγματικά και αξίζει όλες τις στιγμές του και τον κόπο για να φτάσεις εκεί κάτω. Στο τέλος βγαίνεις από τοις καταρράκτες παίρνοντας το ασανσέρ. Πάνω σε περιμένουν τα ίδια λεοφωρεια να σε οδηγήσουν ξανά στην έξοδο. Το τελευταίο κομμάτι είναι προσβάσιμο για ΑΜΕΑ.
Επιστρέφοντας μπορείς να σταματήσεις σε ένα σημείο όπου σε οδηγεί στις βάρκες για να μπεις μέσα στο ποτάμι και να βραχείς. δεν το κάναμε γιατί οι θερμοκρασίες ήταν αρκετά χαμηλές και το ταξίδι μας είχε μόλις αρχίσει. Δεν θέλαμε να κρυώσουμε....
Πάλι στην αφετηρία έχεις την επιλογή να πας στο πάρκο των πουλιών (για μένα τουριστοπαγίδα) που είναι απενατι και φυσικά αν επιθυμείς να ανέβεις σε ελικόπτερο για να δεις τους καταρράκτες από ψηλά και να αγοράσεις σουβενίρ από τα όμορφα καταστήματα που έχουν κάνει στην είσοδο του πάρκου.
Αρκετά κουρασμένοι και μούσκεμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Επιλέξαμε το JL by Bourbon, ένα πεντακάθαρο καινούριο ξενοδοχείο με πολύ άνετα κρεβάτια.
Απέναντι ακριβώς από το ξενοδοχείο έχει ένα τεράστιο εμπορικό, στον πρώτο όροφο έχει πάμπολλες επιλογές για φαγητό για όλα τα γούστα. Από φαστφουντάδικο, από φαγητό με το κιλό μέχρι και εστιατόριο που προσφέρει ψητά στα κάρβουνα.
Λύνει πραγματικά τα χέρια γιατί δεν χρειάζεται να ψάξεις για φαγητό όσες μέρες θα μείνεις εκεί. επίσης σουπερ μάρκετ μέσα για μικροαγορές.
Στο ξενοδοχείο έχει ένα γραφειο απέναντι από τη ρεσεψιόν όπου πουλάνε πακέτα για τους καταρράκτες. Μην αγοράσετε κάτι γιατί οι τιμές είναι στα αστέρια. Και ο τύπος βασίζετε στην άγνοια του καινούριου τουρίστα. Μπορείτε να τα κάνετε μόνοι σας όλα πολύ πιο οικονομικά χρησιμοποιώντας ουμπερ για τις μετακινήσεις σας και αγοράζοντας εισιτήρια επιτόπου.
Φυσικά οποίος θέλει αγοράζει τα πακέτα του.
Εκείνο το βράδυ επιλέξαμε να φάμε βραζιλιάνικα ψητά με τοπικό κρασί και μετά ύπνο.η επόμενη μέρα είχε πολύ νωρίς ξύπνημα.
Αργεντίνικη πλευρά.
Αρκετά μπελαλίδικη να φτάσεις ως εκεί παρόλο που είναι πολύ κοντά.
Το ουμπερ δεν μπορεί να περάσει τα σύνορα.
Εμείς συνεννοηθήκαμε με έναν ταξιτζή, τον Τιάγκο, που τον βρήκαμε τυχαία και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι ποσά δώσαμε. Δεν πρέπει να ήταν πάνω κάτω 400 Ρεάλ για να μας πάει και να μας φέρει. Οποίος θέλει μπορώ να του δόσω το γουατσαππ του για συνεννόηση και μεταφορά.
Περνάτε κανονικά τα σύνορα με στάση και στις δυο πλευρές και πρέπει να είστε ενήμεροι για τις τρέχουσες υγειονομικές απαιτήσεις κάθε χώρας.
Η Βραζιλία σφραγίζει διαβατήρια. Η Αργεντινή όχι. Η διαδικασία με ταξί είναι γρήγορη γιατί έχουν τη δικιά τους γραμμή και σε λίγα λεπτά τελειώνεις τις διαδικασίες αρκεί να μην έχει ουρά στον ελεχγο διαβατηρίων. Από τα σύνορα της Βραζιλίας υπάρχει ένα κενό 7 χιλιομέτρων.
Η διαδρομή ήταν πανέμορφη.
Μετά από περίπου 45 λεπτά φτάνεις στην είσοδο για τους καταρράκτες της Αργεντινής.
Βγάζεις τα εισιτήρια και κατευθύνεσαι στο σταθμό τρένων (μην φανταστείτε τεράστια τρένα) όπου και σε μεταφέρουν στισ διάφορες στάσεις διαδρομές που θέλεις να ακολουθήσεις. Νομίζω ότι μπορείς να πας και με τα πόδια αλλά η απόσταση είναι άκρετα μεγάλη. Εμείς πήγαμε κατευθείαν στην τελευταία στάση στο devils throat αρχικά. Θαυμάσαμε το μέγεθος του και εντυπωσιαστήκαμε από τις βουτιές των εκατοντάδων πουλιών που έμπαιναν μέσα στα σύννεφα νερού, χάνονταν και ξανάβγαιναν πάλι. Έμαθα ότι λέγονται great dusky swift και ήταν για μένα μια ανεπανάληπτη εμπειρία πιο πολύ και από τους ίδιους τους καταρράκτες θα έλεγα. Η διαδρομή μέσα στα νερά είναι αρκετά μεγάλη. Οι Αργεντίνοι έχουν χτίσει έναν διάδρομο πάνω από τα ποτάμια για να θαυμάσεις τα πάντα από ψηλά. Οποίος έχει προβλήματα συχνουρίας καλό θα ήταν να επισκεφτεί μια τουαλέτα πριν μπει. Ο ίδιος ο θόρυβος των νερών φέρνει μη επιθυμητά αποτελέσματα
.
Τίποτε δεν προμηνύει στο τι θα δεις στον τελικό προορισμό όσες φορές και αν το έχεις δει σε φωτογραφίες. Και φυσικά η κάμερα δεν καταγράφει στο ελάχιστο ότι το μάτι βλέπει και το μυαλό αισθάνεται εκείνη τη στιγμή.
Επιστρέφεις στο τρενάκι όπου σε πάει στην αφετηρία για να ακολουθήσεις τις υπόλοιπες διαδρομές (οποίες θέλεις) που έχουν σχεδιάσει οι Αργεντίνοι και να θαμάσεις τους καταρράκτες που βρίσκονται βραζιλιάνικη πλευρά αλλά κυρίως να περπατήσεις πάνω η δίπλα σε αυτούς.
Η Αργεντινή κατέχει το 80%.
Ένα μπράβο στους ντόπιους που έκαναν αρκετές διαδρομές προσβάσιμες και σε ΑΜΕΑ.
Πριν ξεκινήσετε από το ξενοδοχείο πάρτε μαζί σας σάντουιτς και νερό για όλη τη μέρα. Θα σας χρειαστούν. Να υπολογίσετε ότι θα μείνετε εκεί κάνα 8ωρο πολύ χαλαρά.
Σε αντίθεση με την βραζιλιάνικη πλευρά εδώ έχεις πολύ περισσότερα να δεις και να θαυμάσεις.
Δεν είναι τόσο κινηματογραφικό όσο το βραζιλιάνικο μέρος αλλά είναι πολύ πιο περιπετειώδες και συναρπαστικό.
Τέλος πήραμε ξανά το τρενάκι απόλυτα ικανοποιημένοι και επιστρέψαμε στην αφετηρία όπου μας περίμενε ο Τιάγκο για να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο μας.
Τελευταία μέρα ξυπνήσαμε αργά όσο πιο αργά μπορούσαμε και παίρνοντας ουμπερ πήγαμε στην τουριστοπαγίδα, στο τριεθνές. Ανοίγει στισ 2 το μεσημέρι έχει είσοδο, είναι ένα αδιάφορο μέρος με το μόνο πλεονέκτημα να μπορείς να δεις τρεις χώρες ταυτόχρονα και να απολαύσεις ένα υπέροχο δείπνο με θέα τον παρανα και τον ιγκουαζου μαζί. Αυτό και μόνο αξίζει.
Εκεί θα ήταν καλό να έχετε και κάτι για τα κουνούπια. Εμείς κουβαλούσαμε πάντα μαζί αλλά δεν χρειάστηκε. Έβλεπες όμως τους άλλους να έχουν τσιμπήματα.
Και κάπου εκεί τελείωσε και το δεύτερο κομμάτι του ταξιδιού μας με επιστροφή στο ξενοδοχείο και μετά στο αεροδρόμιο για να πάμε στο ζεστό ριο.
Και τέλος παπαγάλοι από το πάρκο των πουλιών.
Εδώ τελειώνει και η πρώτη ιστορία μου.
Δεν θα γράψω την εμπειρία μου στην ευρύτερη περιοχή γιατί απλά δεν ξέρω να γράφω.
Θα ήθελα όμως να αναφέρω μερικά πράγματα για να βοηθήσουν τους επόμενους που θα πάνε.
Ξεκινώντας από Σαν Πάολο έχεις την επιλογή να πας στο αεροδρόμιο IGU που είναι οι καταραχτές είτε από το GRU το κεντρικό αεροδρόμιο της πόλης η από το VCP (βιρακόπος) μια ώρα περίπου μακριά με ουμπερ με κόστος 200 ρεάλ, κόστος ταξί του ξενοδοχείου 450 ρεάλ.
Η επιλογή ήταν καθαρά ωραρίου πτήσης μιας και έφευγε πολύ νωρίς το πρωί με άφιξη μιάμιση ώρα αργότερα
κερδίζοντας όλη την ημέρα. Πολύ σημαντικό για όποιον επισκέπτεται το μέρος για δυο η τρεις μέρες. Η πτήση της αναχώρησης επίσης σκόπιμα ήταν πολύ αργά το βράδυ για να κερδίσουμε ώρες στην περιοχή.
Πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο ξενοδοχείο με ουμπερ. Το κλείνετε μόνο μέσω της εφαρμογής και περιμένετε επιβεβαίωση. Ενδέχεται ο οδηγός να σας ζητήσει περισσότερα χρήματα με μήνυμα μέσα από την εφαρμογή, λέγοντας ότι το ουμπερ του δίνει αυτό το δικαίωμα, αρνηθείτε, ακυρώστε τη κράτησης και αν μπορείτε κάντε καταγγελία. Θα βρείτε εύκολα άλλο αυτοκίνητο.. κόστος μεταφοράς από το αεροδρόμιο μέχρι το ξενοδοχείο μας 25 ρεάλ για μια απόσταση 17 περίπου χιλιομέτρων. Στο αεροδρόμιο υπάρχουν αρκετοί που θα θελήσουν να σας μεταφέρουν λέγοντας ότι είναι ουμπερ. Αρνηθείτε ευγενικά και αναζητήστε μεταφορά μόνο μέσα από την εφαρμογή.
χρησημοποιηστε ρεβολουτ στο ουμπερ σαν σκέτη κάρτα η μέσω apple pay. αυτό γιατί σε περίπτωση ακύρωση από αυτούς η από εσάς η επιστοφη χρημάτων θα είναι διαθέσιμη ξανά στην κάρτα σας σε λίγα λεπτά.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο Αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο που ήταν άμεσα ελεύθερο ξαναπήραμε ουμπερ και πήγαμε στους καταρακτεσ κατα τις 10 το πρωί.
Οι θερμοκρασίες μήνα Αύγουστο είναι αρκετά χαμηλές το πρωί και το βράδυ, ειδικά αν έχει συννεφιά και έχει βρέξει. Μπορεί να χρειαστεί και χειμερινό μπουφάν τη νύχτα η νωρίς το πρωί.
Προτιμήστε αυτά με πούπουλα όπου συμπιέζονται και χωράνε άνετα στον σάκο αφού ο καιρός έχει ζεστάνει.
Βραζιλιάνικη πλευρά.
Βγάλαμε τα εισιτήρια (κάπου 100 Ρεάλ) για την είσοδο στους καταρράκτες.
Μεταφορά αποκλειστικά με λεωφορείο μέσα στο πάρκο μέχρι την στάση που επιθυμείς. Όλοι σταματάνε στην ίδια στάση και μετά περπατάνε αργά θαυμάζοντας απέναντι την αργεντίνικη πλευρά έως ότου φτάσουν στο τέλος όπου οι Βραζιλιάνοι έχουν χτίσει μια μεγάλη γέφυρα αποβάθρα που σε οδηγεί πολύ κοντά στον τελευταίο καταρράκτη. Εκεί βρέχεσαι. Χρειάζεται να προμηθευτείς αδιάβροχο η να έχεις μαζί σου. Το θέαμα είναι υπέροχο πραγματικά και αξίζει όλες τις στιγμές του και τον κόπο για να φτάσεις εκεί κάτω. Στο τέλος βγαίνεις από τοις καταρράκτες παίρνοντας το ασανσέρ. Πάνω σε περιμένουν τα ίδια λεοφωρεια να σε οδηγήσουν ξανά στην έξοδο. Το τελευταίο κομμάτι είναι προσβάσιμο για ΑΜΕΑ.
Επιστρέφοντας μπορείς να σταματήσεις σε ένα σημείο όπου σε οδηγεί στις βάρκες για να μπεις μέσα στο ποτάμι και να βραχείς. δεν το κάναμε γιατί οι θερμοκρασίες ήταν αρκετά χαμηλές και το ταξίδι μας είχε μόλις αρχίσει. Δεν θέλαμε να κρυώσουμε....
Πάλι στην αφετηρία έχεις την επιλογή να πας στο πάρκο των πουλιών (για μένα τουριστοπαγίδα) που είναι απενατι και φυσικά αν επιθυμείς να ανέβεις σε ελικόπτερο για να δεις τους καταρράκτες από ψηλά και να αγοράσεις σουβενίρ από τα όμορφα καταστήματα που έχουν κάνει στην είσοδο του πάρκου.
Αρκετά κουρασμένοι και μούσκεμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Επιλέξαμε το JL by Bourbon, ένα πεντακάθαρο καινούριο ξενοδοχείο με πολύ άνετα κρεβάτια.
Απέναντι ακριβώς από το ξενοδοχείο έχει ένα τεράστιο εμπορικό, στον πρώτο όροφο έχει πάμπολλες επιλογές για φαγητό για όλα τα γούστα. Από φαστφουντάδικο, από φαγητό με το κιλό μέχρι και εστιατόριο που προσφέρει ψητά στα κάρβουνα.
Λύνει πραγματικά τα χέρια γιατί δεν χρειάζεται να ψάξεις για φαγητό όσες μέρες θα μείνεις εκεί. επίσης σουπερ μάρκετ μέσα για μικροαγορές.
Στο ξενοδοχείο έχει ένα γραφειο απέναντι από τη ρεσεψιόν όπου πουλάνε πακέτα για τους καταρράκτες. Μην αγοράσετε κάτι γιατί οι τιμές είναι στα αστέρια. Και ο τύπος βασίζετε στην άγνοια του καινούριου τουρίστα. Μπορείτε να τα κάνετε μόνοι σας όλα πολύ πιο οικονομικά χρησιμοποιώντας ουμπερ για τις μετακινήσεις σας και αγοράζοντας εισιτήρια επιτόπου.
Φυσικά οποίος θέλει αγοράζει τα πακέτα του.
Εκείνο το βράδυ επιλέξαμε να φάμε βραζιλιάνικα ψητά με τοπικό κρασί και μετά ύπνο.η επόμενη μέρα είχε πολύ νωρίς ξύπνημα.
Αργεντίνικη πλευρά.
Αρκετά μπελαλίδικη να φτάσεις ως εκεί παρόλο που είναι πολύ κοντά.
Το ουμπερ δεν μπορεί να περάσει τα σύνορα.
Εμείς συνεννοηθήκαμε με έναν ταξιτζή, τον Τιάγκο, που τον βρήκαμε τυχαία και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι ποσά δώσαμε. Δεν πρέπει να ήταν πάνω κάτω 400 Ρεάλ για να μας πάει και να μας φέρει. Οποίος θέλει μπορώ να του δόσω το γουατσαππ του για συνεννόηση και μεταφορά.
Περνάτε κανονικά τα σύνορα με στάση και στις δυο πλευρές και πρέπει να είστε ενήμεροι για τις τρέχουσες υγειονομικές απαιτήσεις κάθε χώρας.
Η Βραζιλία σφραγίζει διαβατήρια. Η Αργεντινή όχι. Η διαδικασία με ταξί είναι γρήγορη γιατί έχουν τη δικιά τους γραμμή και σε λίγα λεπτά τελειώνεις τις διαδικασίες αρκεί να μην έχει ουρά στον ελεχγο διαβατηρίων. Από τα σύνορα της Βραζιλίας υπάρχει ένα κενό 7 χιλιομέτρων.
Η διαδρομή ήταν πανέμορφη.
Μετά από περίπου 45 λεπτά φτάνεις στην είσοδο για τους καταρράκτες της Αργεντινής.
Βγάζεις τα εισιτήρια και κατευθύνεσαι στο σταθμό τρένων (μην φανταστείτε τεράστια τρένα) όπου και σε μεταφέρουν στισ διάφορες στάσεις διαδρομές που θέλεις να ακολουθήσεις. Νομίζω ότι μπορείς να πας και με τα πόδια αλλά η απόσταση είναι άκρετα μεγάλη. Εμείς πήγαμε κατευθείαν στην τελευταία στάση στο devils throat αρχικά. Θαυμάσαμε το μέγεθος του και εντυπωσιαστήκαμε από τις βουτιές των εκατοντάδων πουλιών που έμπαιναν μέσα στα σύννεφα νερού, χάνονταν και ξανάβγαιναν πάλι. Έμαθα ότι λέγονται great dusky swift και ήταν για μένα μια ανεπανάληπτη εμπειρία πιο πολύ και από τους ίδιους τους καταρράκτες θα έλεγα. Η διαδρομή μέσα στα νερά είναι αρκετά μεγάλη. Οι Αργεντίνοι έχουν χτίσει έναν διάδρομο πάνω από τα ποτάμια για να θαυμάσεις τα πάντα από ψηλά. Οποίος έχει προβλήματα συχνουρίας καλό θα ήταν να επισκεφτεί μια τουαλέτα πριν μπει. Ο ίδιος ο θόρυβος των νερών φέρνει μη επιθυμητά αποτελέσματα
.Τίποτε δεν προμηνύει στο τι θα δεις στον τελικό προορισμό όσες φορές και αν το έχεις δει σε φωτογραφίες. Και φυσικά η κάμερα δεν καταγράφει στο ελάχιστο ότι το μάτι βλέπει και το μυαλό αισθάνεται εκείνη τη στιγμή.
Επιστρέφεις στο τρενάκι όπου σε πάει στην αφετηρία για να ακολουθήσεις τις υπόλοιπες διαδρομές (οποίες θέλεις) που έχουν σχεδιάσει οι Αργεντίνοι και να θαμάσεις τους καταρράκτες που βρίσκονται βραζιλιάνικη πλευρά αλλά κυρίως να περπατήσεις πάνω η δίπλα σε αυτούς.
Η Αργεντινή κατέχει το 80%.
Ένα μπράβο στους ντόπιους που έκαναν αρκετές διαδρομές προσβάσιμες και σε ΑΜΕΑ.
Πριν ξεκινήσετε από το ξενοδοχείο πάρτε μαζί σας σάντουιτς και νερό για όλη τη μέρα. Θα σας χρειαστούν. Να υπολογίσετε ότι θα μείνετε εκεί κάνα 8ωρο πολύ χαλαρά.
Σε αντίθεση με την βραζιλιάνικη πλευρά εδώ έχεις πολύ περισσότερα να δεις και να θαυμάσεις.
Δεν είναι τόσο κινηματογραφικό όσο το βραζιλιάνικο μέρος αλλά είναι πολύ πιο περιπετειώδες και συναρπαστικό.
Τέλος πήραμε ξανά το τρενάκι απόλυτα ικανοποιημένοι και επιστρέψαμε στην αφετηρία όπου μας περίμενε ο Τιάγκο για να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο μας.
Τελευταία μέρα ξυπνήσαμε αργά όσο πιο αργά μπορούσαμε και παίρνοντας ουμπερ πήγαμε στην τουριστοπαγίδα, στο τριεθνές. Ανοίγει στισ 2 το μεσημέρι έχει είσοδο, είναι ένα αδιάφορο μέρος με το μόνο πλεονέκτημα να μπορείς να δεις τρεις χώρες ταυτόχρονα και να απολαύσεις ένα υπέροχο δείπνο με θέα τον παρανα και τον ιγκουαζου μαζί. Αυτό και μόνο αξίζει.
Εκεί θα ήταν καλό να έχετε και κάτι για τα κουνούπια. Εμείς κουβαλούσαμε πάντα μαζί αλλά δεν χρειάστηκε. Έβλεπες όμως τους άλλους να έχουν τσιμπήματα.
Και κάπου εκεί τελείωσε και το δεύτερο κομμάτι του ταξιδιού μας με επιστροφή στο ξενοδοχείο και μετά στο αεροδρόμιο για να πάμε στο ζεστό ριο.
Και τέλος παπαγάλοι από το πάρκο των πουλιών.
Εδώ τελειώνει και η πρώτη ιστορία μου.
Attachments
Last edited by a moderator:
