StellAnna
Member
- Μηνύματα
- 921
- Likes
- 365
- Επόμενο Ταξίδι
- Αίγυπτος επιτέλους!!!!!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μποτσουάνα? Γιατί όχι?
Ο λόφος αυτός των 213 μέτρων, που υψώνεται στα νότια της πόλης, δίπλα από τη θάλασσα, άλλαζε ονόματα, ανάλογα με τη χρήση. Ξεκίνησε από ʽΒουνό του Δίαʼ επί ρωμαίων, έγινε ʽΒουνό των Εβραίωνʼ επειδή βρέθηκε στα χώματά του μια εβραϊκή νεκρόπολη, και κατέληξε ʽ Ορος ΄Ολυμποςʼ επί Ολυμπιακών Αγώνων.
Πάντως σε όλους είναι γνωστός, ως Μονζουίκ, ή Μονχουίτς, ανάλογα με την διάλεκτο που επιλέγεις.
Για να φτάσεις εύκολα και γρήγορα, πάρε το μετρό (2 και 3). Στη στάση Paral-lel, κατεβαίνεις και περνάς απέναντι, για να επισκεφθείς την εκκλησία του Αγίου Παύλου των Αγρών, την Σαν Πάου δελ Κάμπο. Μοναδική εκκλησιά του 10ου αιώνα, που ξαναχτίστηκε με ρωμανικό ρυθμό γύρω στα 1120. ΄Ομως τα κιονόκρανα της εισόδου της, ανάγονται στη Βισιγοτθική εποχή. Υπάρχει μια πανέμορφη εσωτερική στοά του 13ου αιώνα, με τόξα και ανάγλυφα κιονόκρανα.
Επιστρέφεις στη στάση και παίρνεις τον οδοντωτό μέχρι την Estacio Parc Monjuic, απ΄όπου το τελεφερίκ θα σε ανεβάσει κατ΄ ευθείαν στην κορυφή. Στον πρώτο σταθμό, δες το γλυπτικό σύμπλεγμα της σαρντάνα, του τυπικού χορού της Βαρκελώνης. Από το λόφο, θα απολαύσεις υπέροχη θέα, που γίνεται ακόμα πιο όμορφη τις ώρες της δύσης, αν και βρίσκεται ανατολικά.
Στο ψηλότερο σημείο του λόφου, βρίσκεται το κάστρο του Μονζουίκ. Το κάστρο κτίστηκε το 1640, όταν η Βαρκελώνη επαναστάτησε εναντίον του βασιλιά της Φίλιππου και αυτός τέθηκε υπό την προστασία του βασιλιά της Γαλλίας. Νέες προσθήκες έγιναν το 1751 και οχυρώσεις, προς το τέλος του 19ου αιώνα. Το 1962 παραχωρήθηκε στην πόλη και στεγάζει το Στρατιωτικό Μουσείο της πόλης http://www.bcn.cat/castelldemontjuic/ca/welcome.html
Η Διεθνής ΄Εκθεση του 1929, χάρισε στο Μονζουίκ αρκετά κτίρια, στα οποία στεγάζονται μουσεία, όπως το Αρχαιολογικό και το Εθνικό Μουσείο. Το Παλάου Νασιονάλ, που δεσπόζει με την νεοκλασική του γραμμή στη βόρεια πλευρά του λόγου, στεγάζει ένα από τα καλλίτερα μουσεία μεσαιωνικής τέχνης στον κόσμο. Το ΜΝΑC, To Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλωνίας http://www.mnac.es/index.jsp?lan=003 . Το κτίριο αυτό χτίστηκε ως σύμβολο της Διεθνούς Έκθεσης του ʼ29 και είναι αντάξιο των θησαυρών που φιλοξενεί. Υπέροχες συλλογές ξυλόγλυπτων, νομισμάτων, ιερατικών κειμηλίων, τοιχογραφιών, πίνακες, εικόνες και ανάμεσά τους ένα απίστευτο γλυπτό Αγίας Τράπεζας, του 15ου αιώνα, που παριστά την Παρθένο με στολή φλαμένκο.
Από εδώ, μπορείς να κατηφορίσεις μέχρι την πρώτη στάση του τελεφερίκ, να κάνεις αριστερά και να συνεχίσεις την εξερεύνηση των μνημείων και μουσείων του λόφου.
Εάν όμως, έρχεσαι από την βορειοδυτική πλευρά της πόλης, θα περάσεις από το πάρκο Χουάν Μιρό. Μια στάση είναι απαραίτητη. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά πάρκα της πόλης. Δημιουργήθηκε στη θέση των παλαιών σφαγείων, τη δεκαετία του 1980. Κοσμείται από υπέροχα φυτά, πέργκολες, φοίνικες και ένα από τα πιο εντυπωσιακά γλυπτά του Χουάν Μιρό, ύψους 22 μέτρων. Το άγαλμα, που ονομάζεται Γυναίκα και Πουλί, (Ντόνα ι Οσέλ), είναι καλυμμένο από πολύχρωμα πλακίδια, κεραμικής υφής.
Συνεχίζοντας, θα φτάσεις στην Πλάθα ντ΄ Εσπάνια.
Εδώ βρίσκεται η είσοδος του πάρκου του Μονζουίκ, που ήταν και η είσοδος στην ΄Εκθεση του ʼ29, με τους βενετσιάνικους πύργους. Η μικρή λεωφόρος που ανοίγεται προς τον λόφο, η Λεωφόρος της Ρέινα Μαρία Κριστίνα, οδηγεί στην Πλατεία ντε λα Φοντ Μάζικα, με τα υπέροχα συντριβάνια που κυρίως τα βράδια, φωτισμένα παρέχουν πανέμοφες εικόνες και χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής. www.bcn.es/fonts
Ο δρόμος ανεβαίνει και στα δεξιά σου βρίσκεται το Παβέλο Μπαρτσελόνα. http://www.miesbcn.com/en/pavilion.html Μοναδικό αρχιτεκτόνημα, από όνυχα, μάρμαρο και γυαλί, εκπροσωπεί γνήσια τον μοντερνισμό του 20ού αιώνα. Δημιουργήθηκε για την έκθεση του ʼ29, από τον αρχιτέκτονα Mies van der Rohe. Ο ίδιος αρχιτέκτονας σχεδίασε μια πολυθρόνα για τις ανάγκες της ΄Εκθεσης. Η πολυθρόνα αυτή, με το όνομα Μπαρτσελόνα, έχει κατακτήσει πια όλο τον κόσμο.
Συνεχίζεις για το Πόμπλε Εσπανιόλ, το ισπανικό χωριό. Αν το περιδιαβείς, γνωρίζεις με μιας όλους τους πιο χαρακτηριστικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της Ισπανίας. Ακριβώς αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του, όταν χτίστηκε για την έκθεση του ʼ29, προκειμένου να παρουσιάσει στους αρχιτέκτονες που έλαβαν μέρος στην έκθεση, την αρχιτεκτονική της Ισπανίας. Το χωριό είναι ζωντανό, με μπαρς, εστιατόρια, εκθέσεις, οργανωμένες εκδηλώσεις και σώου φλαμένγκο. http://www.poble-espanyol.com/pemsa/en.html
Ο δρόμος περνά από το 1929, στο 1992, στην εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων και ονομάζεται Ανέλα Ολύμπικα, δηλαδή Ολυμπιακό Δακτυλίδι. Το Ολυμπιακό στάδιο δεσπόζει δεξιά σου και διάφορα άλλα κτίρια, ανάμεσα στα οποία και ο περίφημος πύργος επικοινωνιών του Καλατράβα. Το στάδιο είχε είδε χτιστεί από το 1936, για να φιλοξενήσει τους ʽΛαϊκούς Ολυμπιακούςʼ, σε αντίβαρο των κανονικών ολυμπιακών αγώνων, του Βερολίνου, ορνανωμένους από το 3ο Ράιχ. Οι αγώνες της Βαρκελώνης δεν έγιναν, γιατί μόλις μία ημέρα πριν, ξέσπασε ο εμφύλιος της Ισπανίας. Το στάδιο όμως είχε ήδη χτιστεί και τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992, αυξήθηκε η χωρητικότητά του, από 25.000 σε 70.000 θεατές.Το κλειστό γήπεδο, είναι έργο του Ιάπωνα Ισοζάκι και μοιάζει περισσότερο με ούφο, έτσι όπως ατενίζει τον βαρκελωνικό ουρανό, μέσα στο γυαλί και το μαύρο ατσάλι. Αν θέλεις να ξαναζήσεις τις ολυμπιακές στιγμές, μπορείς να τις παρακολουθήσεις σε βίντιο, στην Γκαλερία Ολίμπικα, κάτω από το στάδιο.
Το ΄Ιδρυμα Χοάν Μιρό, σε περιμένει λίγο πιο κάτω και αριστερά σου.
Υπέροχη πινακοθήκη, υπέροχη θέα, υπέροχη συλλογή, που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, το 1971. Ο Μιρό, γνωστός για τα πολύχρωμα έργα του με την παιδική αφέλεια, γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1893 και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του στην πόλη αυτή, δημιουργώντας. Παρά του ότι μετακόμισε στη Μαγιόρκα, μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλαδή το 1983, πάντοτε είχε στραμμένη την προσοχή του στη Βαρκελώνη.
Συνεχίζοντας φτάνεις στην στάση του τελεφερίκ και ανεβαίνεις, με αυτό, αν δεν θέλεις να περπατήσεις, μέχρι το κάστρο του Μονζουίκ για να δεις το Στρατιωτικό Μουσείο και βέβαια, όλη την πόλη.
Επιστρέφοντας πάλι στη στάση του τελεφερίκ, κάνεις δεξιά και αναζητάς την στάση του Trasbordador Aeri delport. Αυτό το μοναδικό εναέριο τελεφερίκ, φτιάχτηκε το 1929, για την ΄Εκθεση και ενώνει τον λόφο του Μονζουίκ με την Μπαρτσελονέτα. Περνά πάνω από το λιμάνι και έχει υπέροχη θέα. Η διαδρομή διαρκεί 5 λεπτά και κοστίζει 9 ευρώ να πας και 12,5 μετ΄ επιστροφής, αν και ίσως να έχουν αλλάξει οι τιμές. Κάνει μια στάση στο κτίριο του Παγκοσμίου Εμπορίου. ΄Οταν έχει αέρα ή μεγάλη κακοκαιρία, δεν γίνονται δρομολόγιο.
Πάντως σε όλους είναι γνωστός, ως Μονζουίκ, ή Μονχουίτς, ανάλογα με την διάλεκτο που επιλέγεις.
Για να φτάσεις εύκολα και γρήγορα, πάρε το μετρό (2 και 3). Στη στάση Paral-lel, κατεβαίνεις και περνάς απέναντι, για να επισκεφθείς την εκκλησία του Αγίου Παύλου των Αγρών, την Σαν Πάου δελ Κάμπο. Μοναδική εκκλησιά του 10ου αιώνα, που ξαναχτίστηκε με ρωμανικό ρυθμό γύρω στα 1120. ΄Ομως τα κιονόκρανα της εισόδου της, ανάγονται στη Βισιγοτθική εποχή. Υπάρχει μια πανέμορφη εσωτερική στοά του 13ου αιώνα, με τόξα και ανάγλυφα κιονόκρανα.
Επιστρέφεις στη στάση και παίρνεις τον οδοντωτό μέχρι την Estacio Parc Monjuic, απ΄όπου το τελεφερίκ θα σε ανεβάσει κατ΄ ευθείαν στην κορυφή. Στον πρώτο σταθμό, δες το γλυπτικό σύμπλεγμα της σαρντάνα, του τυπικού χορού της Βαρκελώνης. Από το λόφο, θα απολαύσεις υπέροχη θέα, που γίνεται ακόμα πιο όμορφη τις ώρες της δύσης, αν και βρίσκεται ανατολικά.
Στο ψηλότερο σημείο του λόφου, βρίσκεται το κάστρο του Μονζουίκ. Το κάστρο κτίστηκε το 1640, όταν η Βαρκελώνη επαναστάτησε εναντίον του βασιλιά της Φίλιππου και αυτός τέθηκε υπό την προστασία του βασιλιά της Γαλλίας. Νέες προσθήκες έγιναν το 1751 και οχυρώσεις, προς το τέλος του 19ου αιώνα. Το 1962 παραχωρήθηκε στην πόλη και στεγάζει το Στρατιωτικό Μουσείο της πόλης http://www.bcn.cat/castelldemontjuic/ca/welcome.html
Η Διεθνής ΄Εκθεση του 1929, χάρισε στο Μονζουίκ αρκετά κτίρια, στα οποία στεγάζονται μουσεία, όπως το Αρχαιολογικό και το Εθνικό Μουσείο. Το Παλάου Νασιονάλ, που δεσπόζει με την νεοκλασική του γραμμή στη βόρεια πλευρά του λόγου, στεγάζει ένα από τα καλλίτερα μουσεία μεσαιωνικής τέχνης στον κόσμο. Το ΜΝΑC, To Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλωνίας http://www.mnac.es/index.jsp?lan=003 . Το κτίριο αυτό χτίστηκε ως σύμβολο της Διεθνούς Έκθεσης του ʼ29 και είναι αντάξιο των θησαυρών που φιλοξενεί. Υπέροχες συλλογές ξυλόγλυπτων, νομισμάτων, ιερατικών κειμηλίων, τοιχογραφιών, πίνακες, εικόνες και ανάμεσά τους ένα απίστευτο γλυπτό Αγίας Τράπεζας, του 15ου αιώνα, που παριστά την Παρθένο με στολή φλαμένκο.
Από εδώ, μπορείς να κατηφορίσεις μέχρι την πρώτη στάση του τελεφερίκ, να κάνεις αριστερά και να συνεχίσεις την εξερεύνηση των μνημείων και μουσείων του λόφου.
Εάν όμως, έρχεσαι από την βορειοδυτική πλευρά της πόλης, θα περάσεις από το πάρκο Χουάν Μιρό. Μια στάση είναι απαραίτητη. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά πάρκα της πόλης. Δημιουργήθηκε στη θέση των παλαιών σφαγείων, τη δεκαετία του 1980. Κοσμείται από υπέροχα φυτά, πέργκολες, φοίνικες και ένα από τα πιο εντυπωσιακά γλυπτά του Χουάν Μιρό, ύψους 22 μέτρων. Το άγαλμα, που ονομάζεται Γυναίκα και Πουλί, (Ντόνα ι Οσέλ), είναι καλυμμένο από πολύχρωμα πλακίδια, κεραμικής υφής.
Συνεχίζοντας, θα φτάσεις στην Πλάθα ντ΄ Εσπάνια.
Εδώ βρίσκεται η είσοδος του πάρκου του Μονζουίκ, που ήταν και η είσοδος στην ΄Εκθεση του ʼ29, με τους βενετσιάνικους πύργους. Η μικρή λεωφόρος που ανοίγεται προς τον λόφο, η Λεωφόρος της Ρέινα Μαρία Κριστίνα, οδηγεί στην Πλατεία ντε λα Φοντ Μάζικα, με τα υπέροχα συντριβάνια που κυρίως τα βράδια, φωτισμένα παρέχουν πανέμοφες εικόνες και χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής. www.bcn.es/fonts
Ο δρόμος ανεβαίνει και στα δεξιά σου βρίσκεται το Παβέλο Μπαρτσελόνα. http://www.miesbcn.com/en/pavilion.html Μοναδικό αρχιτεκτόνημα, από όνυχα, μάρμαρο και γυαλί, εκπροσωπεί γνήσια τον μοντερνισμό του 20ού αιώνα. Δημιουργήθηκε για την έκθεση του ʼ29, από τον αρχιτέκτονα Mies van der Rohe. Ο ίδιος αρχιτέκτονας σχεδίασε μια πολυθρόνα για τις ανάγκες της ΄Εκθεσης. Η πολυθρόνα αυτή, με το όνομα Μπαρτσελόνα, έχει κατακτήσει πια όλο τον κόσμο.
Συνεχίζεις για το Πόμπλε Εσπανιόλ, το ισπανικό χωριό. Αν το περιδιαβείς, γνωρίζεις με μιας όλους τους πιο χαρακτηριστικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της Ισπανίας. Ακριβώς αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του, όταν χτίστηκε για την έκθεση του ʼ29, προκειμένου να παρουσιάσει στους αρχιτέκτονες που έλαβαν μέρος στην έκθεση, την αρχιτεκτονική της Ισπανίας. Το χωριό είναι ζωντανό, με μπαρς, εστιατόρια, εκθέσεις, οργανωμένες εκδηλώσεις και σώου φλαμένγκο. http://www.poble-espanyol.com/pemsa/en.html
Ο δρόμος περνά από το 1929, στο 1992, στην εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων και ονομάζεται Ανέλα Ολύμπικα, δηλαδή Ολυμπιακό Δακτυλίδι. Το Ολυμπιακό στάδιο δεσπόζει δεξιά σου και διάφορα άλλα κτίρια, ανάμεσα στα οποία και ο περίφημος πύργος επικοινωνιών του Καλατράβα. Το στάδιο είχε είδε χτιστεί από το 1936, για να φιλοξενήσει τους ʽΛαϊκούς Ολυμπιακούςʼ, σε αντίβαρο των κανονικών ολυμπιακών αγώνων, του Βερολίνου, ορνανωμένους από το 3ο Ράιχ. Οι αγώνες της Βαρκελώνης δεν έγιναν, γιατί μόλις μία ημέρα πριν, ξέσπασε ο εμφύλιος της Ισπανίας. Το στάδιο όμως είχε ήδη χτιστεί και τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992, αυξήθηκε η χωρητικότητά του, από 25.000 σε 70.000 θεατές.Το κλειστό γήπεδο, είναι έργο του Ιάπωνα Ισοζάκι και μοιάζει περισσότερο με ούφο, έτσι όπως ατενίζει τον βαρκελωνικό ουρανό, μέσα στο γυαλί και το μαύρο ατσάλι. Αν θέλεις να ξαναζήσεις τις ολυμπιακές στιγμές, μπορείς να τις παρακολουθήσεις σε βίντιο, στην Γκαλερία Ολίμπικα, κάτω από το στάδιο.
Το ΄Ιδρυμα Χοάν Μιρό, σε περιμένει λίγο πιο κάτω και αριστερά σου.
Υπέροχη πινακοθήκη, υπέροχη θέα, υπέροχη συλλογή, που δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, το 1971. Ο Μιρό, γνωστός για τα πολύχρωμα έργα του με την παιδική αφέλεια, γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1893 και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του στην πόλη αυτή, δημιουργώντας. Παρά του ότι μετακόμισε στη Μαγιόρκα, μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλαδή το 1983, πάντοτε είχε στραμμένη την προσοχή του στη Βαρκελώνη.
Συνεχίζοντας φτάνεις στην στάση του τελεφερίκ και ανεβαίνεις, με αυτό, αν δεν θέλεις να περπατήσεις, μέχρι το κάστρο του Μονζουίκ για να δεις το Στρατιωτικό Μουσείο και βέβαια, όλη την πόλη.
Επιστρέφοντας πάλι στη στάση του τελεφερίκ, κάνεις δεξιά και αναζητάς την στάση του Trasbordador Aeri delport. Αυτό το μοναδικό εναέριο τελεφερίκ, φτιάχτηκε το 1929, για την ΄Εκθεση και ενώνει τον λόφο του Μονζουίκ με την Μπαρτσελονέτα. Περνά πάνω από το λιμάνι και έχει υπέροχη θέα. Η διαδρομή διαρκεί 5 λεπτά και κοστίζει 9 ευρώ να πας και 12,5 μετ΄ επιστροφής, αν και ίσως να έχουν αλλάξει οι τιμές. Κάνει μια στάση στο κτίριο του Παγκοσμίου Εμπορίου. ΄Οταν έχει αέρα ή μεγάλη κακοκαιρία, δεν γίνονται δρομολόγιο.
