ΕΡΣΗ
Member
Ημέρα Πρώτη
Θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε τη γνωριμία σας με την πόλη κάνοντας μια βόλτα με καραβάκι πάνω στο Σηκουάνα. Το Παρίσι είναι μια πόλη που αξιοποίησε εις το έπακρο την σχέση του με το ποτάμι. Τα περισσότερα δημόσια κτίρια κτίστηκαν δίπλα του ή σε κοντινή απόσταση από αυτό. Οι όχθες του ποταμού με τα κτίρια που έχουν κτιστεί στο διάβα των αιώνων έχουν χαρακτηρισθεί συνολικά, από την Unesco, ως μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς.
Έχετε τη δυνατότητα να πάρετε ένα τουριστικό καραβάκι που θα σας κάνει όλη τη βόλτα με ξεναγήσει σε κάποια ξένη γλώσσα. Υπάρχουν αρκετές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό. Επίσης πολύ ρομαντικό είναι να δειπνήσετε βράδυ σε ένα από αυτά τα καραβάκια και να δείτε φωτισμένο το Παρίσι και τα μνημεία του. Compagnie des Bateaux Mouches ® » Accueil * Bienvenue aux Bateaux Parisiens – Welcome to Bateaux Parisiens * Croisi Bateaux Les Vedettes du Pont-Neuf – Paris boats, Seine river cruise, Paris sightseeing cruise
Άλλη εκδοχή είναι να πάρετε το πλοίο της γραμμής και να κατεβαίνετε στα σημεία που θέλετε ώστε να επισκέπτεστε παράλληλα το μνημείο που σας ενδιαφέρει. Vogu
Άλλη τέτοια δυνατότητα είναι και τα Batobus /// NAVETTES BATOBUS PARIS /// Promenade et Transport en bateau sur la Seine, croisi
Στην περίπτωση του batobus βγάζει κανείς εισιτήριο για μία ή δύο ημέρες και ανεβοκατεβαίνει χωρίς να ξαναπληρώνει Για μία ημέρα το εισιτήριο είναι 12 ευρώ ενώ για δύο είναι 14 ευρώ. Για τα παιδιά είναι αντιστοίχως 6 και 7 ευρώ.
Ας ξεκινήσουμε την πλεύση από το ύψος του pont Sully. Στην αριστερή όχθη θα δείτε ένα υπαίθριο μουσείο γλυπτικής το οποίο είναι αφιερωμένο στη γλυπτική μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα θαυμάσετε το «τραπέζι της σιωπής του Μπρανκούζι». Το καλοκαίρι έχει χαβά. Γίνονται υπαίθρια πικ νικ και χοροί.
Δίπλα βρίσκεται το Ινστιτούτο του Αραβικού Κόσμου, Institut du Monde Arabe. Πρόκειται για ένα μοντέρνο κτίριο σχεδιασμένο από τον εξαιρετικό αρχιτέκτονα Jean Nouvel. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά αυτού του κτιρίου είναι τα παράθυρά του: Το σχέδιό τους βασίζεται στα μουχαραμπίγια, δηλαδή στα καφασωτά των παραθύρων που συναντώνται από το Μαρόκο ως τη νοτιοανατολική Ασία. Κάθε πλαίσιο περιέχει 21 ίριδες που ελέγχονται ηλεκτρονικά και ανοιγοκλείνουν ανάλογα με την ποσότητα του φωτός που πέφτει πάνω στα φωτοευαίσθητα παράθυρα. Το κτίριο αυτό εγκαινιάστηκε το 1987 και κτίστηκε από την ένωση αραβικών κρατών. Περιέχει ένα ενδιαφέρον μουσείο αραβοϊσλαμικής τέχνης, μια βιβλιοθήκη, εστιατόριο, βιβλιοπωλείο, mediatheque, κινηματογράφο. Το εστιατόριο σας το συστήνω για το καλοκαίρι: βρίσκεται στην ταράτσα του κτιρίου με μαγευτική θέα. Φυσικά το φαγητό είναι ανατολίτικο.
Το ινστιτούτο επίσης διοργανώνει ενδιαφέρουσες θεματικές εκθέσεις. BIENVENUE A L’INSTITUT DU MONDE ARABE | Accueil des activit
Το πλοιάριο κατόπιν προσπερνά το Ile Saint Louis. Πρόκειται για ένα νησάκι το οποίο είναι περιοχή κατοικιών, με παλιά μέγαρα, πολύ γραφικό για να κάνει κανείς βόλτες, αλλά χωρίς κάποιο πολύ σημαντικό αξιοθέατο. Δεν είναι λόγος αυτός για να το αγνοήσετε. Συνδέεται με γέφυρα με το μεγαλύτερο νησί Ile de la Cité.
Εκεί πια κυριαρχεί η υπέροχη Παναγία των Παρισίων ή γαλλιστί Nôtre Dame de Paris. Cathédrale Notre Dame de Paris
Η εκκλησία προσφέρει ξεναγήσεις σε διάφορες γλώσσες. Περισσότερες πληροφορίες για ωράρια θα βρείτε στο site. Η εκκλησία αυτή είναι ονομαστή για την εκκλησιαστική μουσική της. Θα βρείτε πρόγραμμα και ωράρια συναυλιών στο site Musique sacrée à Notre-Dame de Paris
Όμως δεν πρέπει να χάσετε για κανένα λόγο το Ιερόν Παρεκκλησίων, έτσι τουλάχιστον μεταφράζεται από τα γαλλικά ο όρος Sainte Chapelle. Sainte-Chapelle – Centre des monuments nationaux
Πρόκειται για το παρεκκλήσιο στο οποίο εκκλησιαζόταν η βασιλική οικογένεια. Αποτελούσε τμήμα ενός παλατιού το οποίο πλέον δεν υπάρχει. Είναι διώροφο. Στον κάτω όροφο που είναι σκοτεινός παρέμεναν οι υπηρέτες, ενώ στον πάνω όροφο τα μέλη της βασιλικής οικογένειας και η ανώτερη αριστοκρατία παρακολουθούσε τη λειτουργία. Κτίστηκε το 1248 σε ρυθμό γοτθικό ο οποίος είχε εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε στο δεύτερο όροφο να έχουν παραμείνει όλες οι κολώνες, να έχει αφαιρεθεί σχεδόν όλος ο τοίχος και έχει αντικατασταθεί με τεράστια παράθυρα τα οποία κοσμούνται με θεσπέσια βιτρό. Ο ναός αυτός κτίστηκε κατόπιν εντολής από τον Λουδοβίκο ΙΧ ο οποίος ήταν πολύ ευσεβής και αργότερα αγιοποιήθηκε, προκειμένου να στεγασθούν κειμήλια τα οποία οι σταυροφόροι έκλεψαν από την Κωνσταντινούπολη. Τίποτε από αυτά δε σώθηκε, γιατί κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ο ναός συλήθηκε.
Άλλο υπόλειμμα από το αρχαίο αυτό παλάτι είναι η διαβόητη Conciergerie. Conciergerie – Centre des monuments nationaux
Αν ενδιαφέρεσθε για την Γαλλική Επανάσταση και την περίοδο της Τρομοκρατίας μη παραλείψετε να επισκεφθείτε τη φοβερή αυτή φυλακή. Κατά την επανάσταση το κτίριο αυτό «φιλοξένησε» πάνω από 4.000 κρατουμένους. Εδώ πέρασε τις τελευταίες της μέρες η Μαρία Αντουανέτα, η Charlotte Cordai, η οποία είχε δολοφονήσει τον Μαρά, ο Antoine Lavoisier, ο πατέρας της σύγχρονης χημείας, και τελικά και ο ίδιος ο Δαντόν και στη συνέχεια ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα μεσαιωνικά κτίρια που υπάρχουν πια στο Παρίσι.
Στο ύψος της Ile de la Cité, στην δεξιά όχθη, αρχίζει η περιοχή του Marais. Από την αποβάθρα διακρίνεται το Δημαρχείο του Παρισιού ή Hôtel de Ville. Στο σημείο αυτό προϋπήρχε κάποιο άλλο κτίριο για τις συνελεύσεις του δημοτικού συμβουλίου το οποίο όμως κάηκε το 1874 κατά τη διάρκεια της Κομούνας του Παρισιού. Η πλατεία μπροστά του υπήρξε χώρος των πιο φρικτών εκτελέσεων, όπως του François Ravaillac, δολοφόνου του βασιλιά Ερρίκου Δʼ και του Robert François Damiens ο οποίος απέτυχε να δολοφονήσει τον Λουδοβίκο ΙΕʼ. Ο τρόπος εκτέλεσης των βασιλοκτόνων αυτών ή εν πάση περιπτώσει αυτών που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν βασιλέα, είναι ότι πιο διεστραμμένο μπόρεσε να γεννήσει η ανθρώπινη φαντασία.
Στην αριστερή όχθη, στο ύψος της Ile de la Cité, θα δείτε το Quartié Latin. Πολύ το περιφρονούν πια ως εξόχως τουριστικό και φασαριόζικο μέρος. Ενδεχομένως να μην έχουν και άδικο. Μη παραλείψετε όμως να επισκεφθείτε την Place Saint Michel και να θαυμάσετε ένα περίτεχνο σιντριβάνι το οποίο αναπαριστά τον Άγιο Μιχαήλ να σκοτώνει το Δράκο. Πρόκειται για ένα σχεδόν εφάμιλλο σιντριβάνι, κατά τη ταπεινή μου γνώμη, με τη Fontana di Trevi στη Ρώμη, το οποίο όμως καμία εκρηκτική καλλονή (ή εμπνευσμένος σκηνοθέτης) δεν το τίμησε ακόμη. Παροχθίως θα δείτε μια παλιά γοτθική εκκλησία. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες του Παρισιού και ονομάζεται Saint Julien le Pauvre και ανήκει στους Μαρωνίτες (ανατολικούς καθολικούς ελληνόφωνους μελχίτες), οπότε μη ξαφνιαστείτε για το οικείο σε εμάς εσωτερικό της. Δεν υπάγεται στην ελληνορθόδοξη μητρόπολη του Παρισιού.
Στο τέλος της Ile de la Cité θα δείτε το Pont Neuf, δηλαδή την νέα γέφυρα, η οποία είναι η πιο παλιά του Παρισιού. Καθώς θα αφήνετε τελειώνει η Ile de la Cité, στη μύτη της περίπου θα δείτε το Musée de la Monnaie, ένα εντυπωσιακό κτίριο του 1777. Αν σας ενδιαφέρει να αγοράσετε δωράκια και αναμνηστικά έχει ένα πολύ ενδιαφέρον πωλητήριοMonnaie de Paris : coin collection – gold medal Λίγο πιο κάτω θα δείτε στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Το επόμενο μεγάλο συγκρότημα που θα συναντήσετε είναι το παλάτι του Λούβρου, πίσω του βρίσκεται το διαβόητο Palais Royal, και μετά από αυτό ακολουθούν οι κήποι του Κεραμικού ή le Jardin des Tuileries, οι οποίοι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα γαλλικών κήπων και σχεδιάστηκαν από τον Le Nôtre ο οποίος σχεδίασε και τους κήπους στις Βερσαλίες. Οι κήποι του έχουν αυστηρούς και περίτεχνους σχηματισμούς και γεωμετρικά σχέδια. Στην απέναντι όχθη από τους κήπους του Κεραμικού θα διακρίνετε το επίμηκες κτίριο του Musée d’ Orsay. Στο τέλος των κήπων υπάρχουν δύο ημικυκλικά κτίρια : η Orangerie, που είναι πια μουσείο και το Jeu de Paume που είναι αίθουσα περιοδικών εκθέσεων. Οι κήποι τελειώνουν στην Place de la Concorde με τον εμβληματικό οβελίσκο τον οποίο έφερε ο Ναπολέοντας από την Αίγυπτο. Επί του παλαιού καθεστώτος ονομαζόταν Πλατεία του Λουδοβίκου ΙΕʼ και υπήρχε εκεί ένα άγαλμά του. Στη συνέχεια η πλατεία αυτή απέκτησε τη δική της ματωμένη ιστορία: κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης στη θέση του έφιππου ανδριάντα του βασιλέα τοποθετήθηκε η γκιλοτίνα (γαλλική εφεύρεση και αυτή, είχε όμως ανθρωπιστικό χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι πρόσφερε γρήγορο και ανώδυνο σχετικά θάνατο σε σχέση με τον αποκεφαλισμό με τσεκούρι). Μετονομάστηκε φυσικά σε Πλατεία της Επανάστασης. Υπολογίζεται ότι μέσα σε δύο χρόνια έγιναν πάνω από 1.100 εκτελέσεις. Εδώ αποκεφαλίστηκε ο Λουδοβίκος ΙΣΤʼ ο οποίος μεταφέρθηκε με άμαξα και λίγους μήνες αργότερα η Μαρία Αντουανέτα στην οποία όμως δεν έγινε η αντίστοιχη τιμή: μεταφέρθηκε με κάρο. Ο κύκλος έκλεισε με την εκτέλεση επαναστατών όπως η κυρία Manon Roland, η οποία πριν αποκεφαλιστεί είπε την περίφημη φράση « Ω Ελευθερία! Πόσα εγκλήματα τελούνται στο όνομά σου!» και τελικά με τον ίδιο τον Δαντόν και τον Ροβεσπιέρο. Αφού έκλεισε, κατʼ αυτόν τον τρόπο, ο κύκλος του αίματος, η πλατεία μετονομάστηκε σε Place de la Concorde, δηλαδή Πλατεία Ομονοίας. Εδώ καταλήγουν οι παρελάσεις κάθε 14 Ιουλίου. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας θα δείτε το επιβλητικό παλάτι το οποίο έχει μετασκευασθεί σε ξενοδοχείο: πρόκειται για το Hotel de Crillon. Επειδή η χρέωση ανά βραδιά ξεκινά στα 750 ευρώ, σας συστήνω να πιείτε μόνο ένα καφεδάκι, για να το χαζέψετε επειδή πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Ευρώπης σε μια από τις ωραιότερες τοποθεσίες. Όταν βρεθείτε στη πλατεία στα βόρεια διακρίνεται η εκκλησία της Madeleine και δυτικά θα βρείτε τη λεωφόρο των Champs Elyseés. Στο ύψος της πλατείας στη δεξιά όχθη θα θαυμάσετε το κτίριο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης,την Assemblée Nationale. Το παλάτι αυτό κτίστηκε για την κόρη του Λουδοβίκου ΙΔ και ονομαζόταν Palais de Bourbon, μετά την Γαλλική Επανάσταση περιήλθε στο κράτος και από το 1830 έγινε η έδρα της γαλλικής βουλής.
Πιο κάτω θα περάσετε την ωραιότερη γέφυρα του Παρισιού, την Pont Alexandre III, η οποία είναι κτισμένη σε στυλ art nouveau με γλυπτά ερωτιδείς και νύμφες και φτερωτά άλογα. Κατασκευάστηκε για τη Διεθνή Έκθεση του 1900 και πήρε το όνομά της από τον τσάρο Αλέξανδρο ΙΙΙ ο οποίος έβαλε τον θεμέλιο λίθο της το 1896. Από την αριστερή όχθη θα θαυμάσετε το Palais des Invalides με τον χρυσό τρούλο της εκκλησίας του. Σας προτείνω να περιοριστείτε να τα θαυμάσετε εξωτερικά, γιατί εσωτερικά δεν έχουν τίποτε αξιόλογο, εκτός αν θέλετε να ανάψετε το καντηλάκι στον τάφο του Ναπολέοντα ο οποίος είναι θαμμένος μέσα στην εκκλησία, μαζί με άλλους Βοναπαρταίους και παρέα με κάποιους στρατάρχες.
Στην δεξιά όχθη θα θαυμάσετε το Grand Palaisκαι το Petit Palais τα οποία κατασκευάστηκαν ταυτόχρονα με τη γέφυρα του Αλεξάνδρου ΙΙΙ. Τα κτίρια αυτά είναι εντυπωσιακά γιατί η κατασκευή τους συνδυάζει την πέτρα, το μέταλλο και το γυαλί. Τώρα τα κτίρια αυτά λειτουργούν ως μουσεία.
Ήδη στον ορίζοντα διακρίνεται ο πύργος του Άιφελ. Πριν φτάσουμε όμως εκεί ρίξτε μια ματιά στο κτίριο του καινούργιου μουσείου που κτίστηκε επί προεδρίας Jacques Chirac σε σχέδια του εξαιρετικού αρχιτέκτονα Jean Nouvel και είναι αφιερωμένο στον μη δυτικό πολιτισμό. Πρόκειται για το Musée du Quai Branly. Ο κήπος του έχει σχεδιασθεί με τέτοιον τρόπο ώστε με την πάροδο του χρόνου τα φυτά να καλύψουν το κτίριο ώστε να κρυφθεί. Ότι είδατε είδατε δηλαδή, σε λίγα χρόνια δε θα φαίνεται.
Και φθάνουμε στον πύργο του Άιφελ, το σύμβολο του Παρισιού. Κατασκευάστηκε για να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες της Διεθνούς Εκθέσεως του 1889 ως ένα εφήμερο κατασκεύασμα. Οι επικρίσεις ήταν έντονες. Ο ποιητής Πολ Βερλέν άλλαζε δρόμο για να μη τον βλέπει. Υπήρξε το υψηλότερο κτίριο του κόσμου μέχρι το 1930 οπότε και ολοκληρώθηκε το Empire State Building στη Νέα Υόρκη. Ο Πύργος έχει τρία επίπεδα και ανελκυστήρες οδηγούν σε αυτά. Στο τρίτο επίπεδο η θέα κόβει την ανάσα: δεδομένου ότι το Παρίσι είναι κτισμένο σε πεδιάδα, τίποτε δεν κόβει τη θέα. Στο δεύτερο όροφο υπάρχει ένα πολύ καλό εστιατόριο το Jules Vern όπου κανείς μπορεί να γευματίσει έχοντας μια υπέροχη θέα. Απέναντι από τον Πύργο του Άιφελ θα δείτε το πανέμορφο Palais de Chaillot το οποίο κτίστηκε για τη Διεθνή Έκθεση του 1937. Σήμερα στεγάζει τέσσερα μουσεία και ένα θέατρο.
Λίγο πιο κάτω η βόλτα με το καραβάκι τελειώνει: στο ύψος του pont de Grenelle παίρνει τη στροφή της επιστροφής: εκεί στη μακρόστενη νησίδα που σχηματίζει ο Σηκουάνας θα δείτε το άγαλμα της Ελευθερίας σε μικρότερες διαστάσεις το οποίο βλέπει δυτικά προς τη μεγαλύτερη αδελφή του στη Νέα Υόρκη.
Τώρα που τελείωσε η βόλτα αυτή με τα ανεβοκατεβάσματα σας από το καραβάκι σας συστήνω να επισκεφθείτε το Marais με τα γραφικά στενά του, την παλιά εβραϊκή γειτονιά, γύρω από την οδό Rosier, καθώς και τα υπέροχα τα αναγεννησιακά μέγαρα. Θαρρείς ότι από κάπου θα ξεπροβάλλει η άμαξα με τους αριστοκράτες οι οποίοι είναι καθοδόν για τις Βερσαλίες. Καθίστε να ξεκουραστείτε στην πανέμορφη πλατεία των Βοσγιών ή γαλλιστί Place deVosges. Καιρού επιτρέποντος και αν βρείτε θέση έξω, ώστε να χαζεύετε την όμορφη πλατεία, σας συστήνω να γευματίσετε στο Ma Bourgogne 19, Place de Vosges
Ημέρα Δεύτερη
Σήμερα θα αφήσουμε το Παρίσι, αλλά το μνημείο που θα επισκεφθούμε είναι τόσο στενά συνυφασμένο με τη ζωή του Παρισιού που θα είναι λάθος να το αγνοήσουμε. Προτείνω λοιπόν εκδρομή στα πέριξ. Δηλαδή στα είκοσι χιλιόμετρα. Το πρόγραμμα σήμερα έχει Βερσαλίες: Château de Versailles. Château de Versailles – Site officiel – Résidence royale du Roi Louis XIV.
Θα πάρετε το RER τη γραμμή C (προσέξτε να κατεβείτε στη στάση Versailles Rive Gauche και όχι στο Versailles Chantiers) είναι πιο κοντά στο παλάτι ή το λεωφορείο τη γραμμή 171 το οποίο ξεκινά από το Pont de Sevres. Άλλη δυνατότητα είναι με το τρένο από το σταθμό Montparnasse. Το τρένο θα σας αφήσει λίγο μακρύτερα στο Versailles- Chantiers.
Μιλάμε ότι πρόκειται για το πιο εντυπωσιακό ανάκτορο της εποχής του. Από τότε που κτίστηκε έγινε το πρότυπο για κάθε ανακτορική κατασκευή από εκεί και πέρα. Έκανε τους άλλους εστεμμένους να σκάσουν από το κακό τους και να θέλουν φρικτά να μιμηθούν τον βασιλιά- ήλιο με το υπέροχο παλάτι του. Δε λειτούργησε ως μια βασιλική κατοικία μόνο, αλλά ως έδρα της κυβέρνησης και ως έδρα των ευγενών οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται εκεί. Όποιος δεν ήταν παρών ήταν προφανές ότι είχε χάσει τη βασιλική εύνοια. Μετά την αποτυχημένο κίνημα της Fronde ( της Σφενδόνης δηλαδή) οι ευγενείς είχαν χάσει όλη τους την εξουσία και πλέον την εξουσία ασκούσε απολυταρχικά ο βασιλεύς, συνήθως και χωρίς πρωθυπουργό.
Στις Βερσαλίες πολλά έχετε να δείτε. Μη παραλείψετε την Αίθουσα των Κατόπτρων, μήκους 70 μέτρων ανοικτή στους κήπους από τη μια μεριά και αντί για παράθυρα η άλλη μακριά πλευρά έχει τεράστιους καθρέπτες. Εδώ το 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη των Βερσαλιών που σήμανε τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μη χάσετε τα διαμερίσματα της βασίλισσας και του βασιλιά.
Θα δείτε ανακαινισμένο – άνοιξε φέτος – το Petit Trianon και το Grand Trianon, οι οποίοι υπήρξαν ιδιωτικοί χώροι των βασιλέων. Μην παραλείψετε την αγροικία της Μαρίας Αντουανέτας.
Επίσης, αν είναι ο καιρός καλός, μην παραλείψετε να κάνετε βόλτα στους υπέροχους κήπους. Από το Πάσχα και έπειτα κλείστε μάλιστα και εισιτήριο για να δείτε το «Les Grandes Eaux Musicales» ή το «Les Grandes Eaux Nocturnes». Θα κάνετε δηλαδή μια βόλτα ανάμεσα στα σιντριβάνια του κήπου είτε το μεσημέρι, είτε το βράδυ (όπου θα είναι και φωτισμένα) και παράλληλα θα ακούτε μουσική της εποχής. Το καλοκαίρι υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις στους κήπους των Βερσαλιών: σόου με πυροτεχνήματα, χορευτικές παραστάσεις κλπ. Να τσεκάρετε το παρακάτω site ώστε να είστε ενημερωμένοι για τις μέλλουσες εκδηλώσεις.
Château de Versailles Spectacles : Accueil
Γυρνώντας από τις Βερσαλίες κατά το απόγευμα σας προτείνω μια βόλτα στο Etoile ή αλλιώς Place Charles de Gaulle. Etoile, αστέρι δηλαδή, αποκαλούν οι Γάλλοι αυτήν την περιοχή επειδή δώδεκα λεωφόροι ανοίγονται ακτινωτά. Εκεί θα δείτε την Αψίδα του Θριάμβου ή Arc de Triomphe. Πρόκειται για μια αψίδα θριάμβου την οποία υποσχέθηκε ο Ναπολέοντας στους στρατιώτες του μετά τη νίκη του Αούστερλιτς το 1805. Στην είσοδο του μνημείου αναπαύεται ο άγνωστος στρατιώτης. Στο σημείο που βρίσκεται ενοποιεί τον άξονα που ενώνει την Αψίδα του Θριάμβου του Carousel Arc de Triomphe du Carousel στο Λούβρο με την Μεγάλη Αψίδα της Defence, Grande Arche de laDefence. Κατόπιν μπορείτε να κάνετε μια όμορφη και μεγάλη βόλτα στη λεωφόρο Champs Elysees Faubourg Saint Honore να σταματήσετε για να χαζέψετε τα μαγαζιά και τα καφέ.
Ημέρα Τρίτη
Σήμερα θα περάσετε απέναντι, στην αριστερή όχθη, για να γνωρίσετε το πιο παλιό τμήμα της πόλης. Εδώ υπήρξε η ρωμαϊκή πολίχνη της Lutetia και κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα εδώ αναπτύχθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο, εξʼου και Quartié Latin. Εδώ πλέον συγκεντρώνονται ως επί το πλείστον οι μεγαλύτεροι εκπαιδευτικοί θεσμοί της Γαλλίας.
Καταρχήν θα σας εντυπωσιάσει έτσι όπως υψώνεται στον λόφο της Αγίας Γενεβιέβης το Πάνθεον με τον εντυπωσιακό τρούλο του. Panthéon – Centre des monuments nationaux
Λίγα λόγια για το μνημείο:Το κτίριο αυτό έχει μια παράξενη ιστορία: άρχισε να κτίζεται το 1744 ως ναός-τάμα του Λουδοβίκου ΙΕ προς την Αγία Γενεβιέβη, που κατά τη γνώμη του τον έσωσε από μια θανάσιμη αρρώστια. Λόγω οικονομικών δυσκολιών τελείωσε το 1790 μεσούσης της Γαλλικής Επανάστασης, οπότε και δεν έγινε εκκλησία αλλά δημόσιο κτίριο στο οποίο ενταφιάζονται οι σημαντική άνδρες της Γαλλίας. Ο Ναπολέων το μετέτρεψε ξανά σε χώρο λατρείας, κρατώντας όμως την κρύπτη ως χώρος ταφής επιφανών ανδρών, αλλά αργότερα έγινε αποδόθηκε ξανά ως εκκλησία της Αγίας Γενεβιέβης. Αυτό το πήγαινε-έλα από εκκλησία σε δημόσιο κτίριο συνεχίστηκε σχεδόν σε όλο τον 19ο αιώνα. Μόλις το 1885 αποφάσισαν οριστικά ότι πρόκειται για Πάνθεον και όχι για εκκλησία. Στην κρύπτη κανείς συναντά τους τύμβους του Βολταίρου, του Ζολά, του Ρουσώ, του Ουγκώ, του Μπράιγ (ο εφευρέτης της γραφής μπράιγ για τους τυφλούς), του Δουμά (πατέρα), του Ζαν Μονέ (εμπνευστή της Ε.Ε), του Μαλρό, του Πέτρου Κιουρί και της γυναίκας του Μαρίας Κιουρί. Η τελευταία είναι η μόνη γυναίκα που είναι ενταφιασμένη στο Πάνθεον. Ουδέν σχόλιον.
Το Πάνθεον έχει κτισθεί σε ρυθμό νεοκλασικό και είναι εμπνευσμένο από το ρωμαϊκό Πάνθεον. Ένα ενδιαφέρον σημείο στην ιστορία αυτού του μνημείου είναι ότι σε αυτόν τον τρούλο στηρίχθηκε στις 31 Μαρτίου 1851 το εκκρεμές του Φουκώ. Με το πείραμα αυτό ο Φουκώ απέδειξε ότι η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της. Ο Φουκώ το είχε αποδείξει με μικρότερα εκκρεμή, αλλά χρειαζόταν ένα μεγάλο προκειμένου η απόδειξη να είναι εμφανής και εντυπωσιακή. Την εποχή εκείνη έτυχε το κτίριο αυτό να μην είναι εκκλησία (δεν υπήρχε περίπτωση η καθολική εκκλησία να του έδινε ποτέ άδεια να αποδείξει κάτι τέτοιο, είδαμε τι έπαθε ο Γαλιλαίος που προσπάθησε να αποδείξει ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο. ). Κρέμασε ένα εκκρεμές μήκους 67 μέτρων από το θόλο του κτιρίου το οποίο είχε ένα βαρίδι 28 κιλών. Η απόκλιση από την προηγούμενη κίνηση του εκκρεμούς ήταν εμφανής πάνω στην άμμο που υπήρχε από κάτω. Η επίδειξη αυτή κράτησε μέχρι το Δεκέμβριο του ιδίου έτους, όταν ο πρίγκιπας- πρόεδρος Λουδοβίκος Βοναπάρτης, αφού έκανε πραξικόπημα και έγινε πλέον αυτοκράτορας της Γαλλίας, απέδωσε τον χώρο για μια ακόμη φορά στην εκκλησία. Τέρμα λοιπόν τα πειράματα. Επιστήμη –Εκκλησία σημειώσατε 0-1.
Στη συνέχεια μπορείτε να χαζέψετε το κτίριο της Σορβόνης. Στην οδό Saint Jacques θα δείτε το αστρονομικό παρατηρητήριο του πανεπιστημίου, όπου κάθε Δευτέρα και Τετάρτη λαμβάνουν χώρα παρατηρήσεις του παρισινού ουρανού ανοικτές για το κοινό. Στην πλατεία της Σορβόνης (Place de la Sorbonne) θα δείτε και το παρεκκλήσι της το οποίο είναι σε ρυθμό μπαρόκ και θεωρείται αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Σήμερα δε λειτουργεί ως εκκλησία, αλλά ως χώρος εορτασμών του πανεπιστημίου.
Στην Place Marcelin Berthelot βρίσκεται το College de France, άλλος ένας εκπαιδευτικός, επιστημονικός και ερευνητικός θεσμός, μοναδικός και ανορθόδοξος στο είδος του: Παρέχει ανωτάτου επιπέδου εκπαίδευση σε όποιον ενδιαφέρεται, χωρίς διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: οι διαλέξεις είναι ανοικτές σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις. Δεν απονέμει διπλώματα και πτυχία: η όλη διαδικασία γίνεται για την χαρά της γνώσης και μόνο. Δίνονται διαλέξεις για όλο το επιστητό σχεδόν. Θεωρείται μεγάλη ακαδημαϊκή τιμή να εκλεχθεί κάποιος καθηγητής στο College de France και επιπλέον είναι από τα πιο σοβαρά ερευνητικά κέντρα παγκοσμίως. Ο Roland Barthes, Claude Levi Strauss, Paul Valery, Henri Bergson, Jacqueline de Romilly υπήρξαν κάποιοι από τους πιο διάσημους καθηγητές του.
Αρκετά όμως με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ας κάνουμε μια βόλτα στο Boulevard Saint Michel χαζεύοντας μαγαζιά και βιβλιοπωλεία ας περάσουμε απέναντι, από την είσοδο της Place Edmond Rostand για να επισκεφθούμε τους Κήπους του Λουξεμβούργου (Les Jardins de Luxembourg) και να περιπλανηθούμε σε κάποιους από τους ωραιότερους κήπους του Παρισιού. Αφού ξεκουραστούμε ακούγοντας μουσική στο μουσικό κιόσκι-αν είμαστε τυχεροί και το προλάβουμε εν ώρα συναυλίας ας προχωρήσουμε προς την εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου. Μπορεί ο Βίκτωρ Ουγκώ να έκανε διάσημη την Παναγία των Παρισίων τον 19οαιώνα, αλλά ο Νταν Μπράουν, στις αρχές του 21ου αιώνα, έκανε γνωστή στο παγκόσμιο κοινό την εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου, η οποία απέκτησε μια ξαφνική διασημότητα λόγω του βιβλίου «Κώδικας Ντα Βίντσι». Ο λόγος που μου άρεσε η συγκεκριμένη εκκλησία και πριν την έκδοση του βιβλίου είναι η υπέροχη πλατεία έμπροσθεν της: η Place Saint Sulpice με την μαγευτική κρήνη. Μέσα στον ναό θα σας προέτρεπα να προσέξετε στο Παρεκκλήσι των Αγγέλων (Chapelle des Anges) τα έργα του Delacroix « Η πάλη του Ιακώβ με τον Άγγελο» και «ο Ηλιόδωρος εκδιώκεται από τον ναό». Ειδικά το πρώτο θεωρείται μεγάλο αριστούργημα. Στα στενά γύρω από την εκκλησία θα κάνετε όμορφες βόλτες, αλλά μην ξεχάσετε να περπατήσετε και στο διάσημο Boulevart Saint Germain de Pres. Μια και θα περιπλανιέστε εκεί, μην παραλείψετε να περάσετε και από την Rue de Furstenberg, είναι εξαιρετικά γραφική.
Αλλά ας αφήσουμε αυτήν την περιοχή και του Παρισιού και ας πάμε κάπου αλλού: στη Μονμάρτη. Φροντίστε να πάτε απόγευμα ώστε να πετύχετε τη δύση του ηλίου από αυτό το ύψωμα και να χαζεύετε τα χρώματα να αλλάζουν και τον Σηκουάνα να φιδογυρίζει, είναι μαγεία. Φυσικά και θα επισκεφθείτε την πανέμορφη λευκή βασιλική της Sacre Coeur , η οποία κτίστηκε σε ρομανοβυζαντινό ρυθμό. Θα ανεβείτε χρησιμοποιώντας το Funiculaire ή αν είστε αθλητικοί τύποι τις σκάλες. Η εκκλησία αυτή κτίστηκε ως τάμα, προκειμένου με άνωθεν βοήθεια να ξεπεράσει η Γαλλία τα προβλήματά της από τον Γαλλο-πρωσικό Πόλεμο που έχανε. Η εκκλησία ολοκληρώθηκε το 1914, τότε δηλαδή που ξεκίνησε ο επόμενος πόλεμος με τους Γερμανούς. Καθαγιάστηκε τελικά μετά τη λήξη του πολέμου, ολοκληρώνοντας το τάμα εφόσον η Γαλλία ξαναπήρε πίσω τις επαρχίες της Αλσατίας και της Λωραίνης τις οποίες είχε χάσει κατά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο. Αφού επισκεφθείτε την εκκλησία θα κάνετε μια επίσκεψη στην εντελώς τουριστικοποιημένη, αλλά ακόμη γραφική Place du Tertre . Πλήθος πλανόδιων ζωγράφων θα θελήσουν να σας κάνουν το πορτραίτο σας, είτε την καρικατούρα σας (αυτό το τελευταίο κατά τη γνώμη μου έχει πιο πλάκα). Γύρω γύρω καφέ, αν πεινάσετε μπορείτε να φάτε στο À la Mère Catherine, το παλαιότερο εστιατόριο της περιοχής και μάλλον πολύ τουριστικό πλέον. Το 1814, μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Παρίσι στρατοπεύδευσαν Κοζάκοι οι οποίοι ανακάλυψαν αυτό το εστιατόριο. Συνήθιζαν να κτυπούν το τραπέζι και να φωνάζουν «Bystro!» που στα ρώσικα σημαίνει «γρήγορα». Έκτοτε τα μικρά πρόχειρα εστιατόρια ονομάστηκαν μπιστρό.Μη χάσετε την πολύ όμορφη εκκλησία Saint-Pierre de Montmartre, η οποία βρίσκεται δίπλα στην πλατεία και είναι μια από τις παλιότερες του Παρισιού. Στο εσωτερικό υπάρχουν τέσσερις μαρμάρινες κολώνες που μάλλον ανήκαν σε ρωμαϊκό ναό, που προϋπήρχε στον χώρο, μάλλον του Άρη . Και καθώς το τελευταίο φως της ημέρας θα χάνεται αποχαιρετίστε το Παρίσι. Ξανά μιαν άλλη φορά.
Θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε τη γνωριμία σας με την πόλη κάνοντας μια βόλτα με καραβάκι πάνω στο Σηκουάνα. Το Παρίσι είναι μια πόλη που αξιοποίησε εις το έπακρο την σχέση του με το ποτάμι. Τα περισσότερα δημόσια κτίρια κτίστηκαν δίπλα του ή σε κοντινή απόσταση από αυτό. Οι όχθες του ποταμού με τα κτίρια που έχουν κτιστεί στο διάβα των αιώνων έχουν χαρακτηρισθεί συνολικά, από την Unesco, ως μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς.
Έχετε τη δυνατότητα να πάρετε ένα τουριστικό καραβάκι που θα σας κάνει όλη τη βόλτα με ξεναγήσει σε κάποια ξένη γλώσσα. Υπάρχουν αρκετές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό. Επίσης πολύ ρομαντικό είναι να δειπνήσετε βράδυ σε ένα από αυτά τα καραβάκια και να δείτε φωτισμένο το Παρίσι και τα μνημεία του. Compagnie des Bateaux Mouches ® » Accueil * Bienvenue aux Bateaux Parisiens – Welcome to Bateaux Parisiens * Croisi Bateaux Les Vedettes du Pont-Neuf – Paris boats, Seine river cruise, Paris sightseeing cruise
Άλλη εκδοχή είναι να πάρετε το πλοίο της γραμμής και να κατεβαίνετε στα σημεία που θέλετε ώστε να επισκέπτεστε παράλληλα το μνημείο που σας ενδιαφέρει. Vogu
Άλλη τέτοια δυνατότητα είναι και τα Batobus /// NAVETTES BATOBUS PARIS /// Promenade et Transport en bateau sur la Seine, croisi
Στην περίπτωση του batobus βγάζει κανείς εισιτήριο για μία ή δύο ημέρες και ανεβοκατεβαίνει χωρίς να ξαναπληρώνει Για μία ημέρα το εισιτήριο είναι 12 ευρώ ενώ για δύο είναι 14 ευρώ. Για τα παιδιά είναι αντιστοίχως 6 και 7 ευρώ.
Ας ξεκινήσουμε την πλεύση από το ύψος του pont Sully. Στην αριστερή όχθη θα δείτε ένα υπαίθριο μουσείο γλυπτικής το οποίο είναι αφιερωμένο στη γλυπτική μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα θαυμάσετε το «τραπέζι της σιωπής του Μπρανκούζι». Το καλοκαίρι έχει χαβά. Γίνονται υπαίθρια πικ νικ και χοροί.
Δίπλα βρίσκεται το Ινστιτούτο του Αραβικού Κόσμου, Institut du Monde Arabe. Πρόκειται για ένα μοντέρνο κτίριο σχεδιασμένο από τον εξαιρετικό αρχιτέκτονα Jean Nouvel. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά αυτού του κτιρίου είναι τα παράθυρά του: Το σχέδιό τους βασίζεται στα μουχαραμπίγια, δηλαδή στα καφασωτά των παραθύρων που συναντώνται από το Μαρόκο ως τη νοτιοανατολική Ασία. Κάθε πλαίσιο περιέχει 21 ίριδες που ελέγχονται ηλεκτρονικά και ανοιγοκλείνουν ανάλογα με την ποσότητα του φωτός που πέφτει πάνω στα φωτοευαίσθητα παράθυρα. Το κτίριο αυτό εγκαινιάστηκε το 1987 και κτίστηκε από την ένωση αραβικών κρατών. Περιέχει ένα ενδιαφέρον μουσείο αραβοϊσλαμικής τέχνης, μια βιβλιοθήκη, εστιατόριο, βιβλιοπωλείο, mediatheque, κινηματογράφο. Το εστιατόριο σας το συστήνω για το καλοκαίρι: βρίσκεται στην ταράτσα του κτιρίου με μαγευτική θέα. Φυσικά το φαγητό είναι ανατολίτικο.
Το ινστιτούτο επίσης διοργανώνει ενδιαφέρουσες θεματικές εκθέσεις. BIENVENUE A L’INSTITUT DU MONDE ARABE | Accueil des activit
Το πλοιάριο κατόπιν προσπερνά το Ile Saint Louis. Πρόκειται για ένα νησάκι το οποίο είναι περιοχή κατοικιών, με παλιά μέγαρα, πολύ γραφικό για να κάνει κανείς βόλτες, αλλά χωρίς κάποιο πολύ σημαντικό αξιοθέατο. Δεν είναι λόγος αυτός για να το αγνοήσετε. Συνδέεται με γέφυρα με το μεγαλύτερο νησί Ile de la Cité.
Εκεί πια κυριαρχεί η υπέροχη Παναγία των Παρισίων ή γαλλιστί Nôtre Dame de Paris. Cathédrale Notre Dame de Paris
Η εκκλησία προσφέρει ξεναγήσεις σε διάφορες γλώσσες. Περισσότερες πληροφορίες για ωράρια θα βρείτε στο site. Η εκκλησία αυτή είναι ονομαστή για την εκκλησιαστική μουσική της. Θα βρείτε πρόγραμμα και ωράρια συναυλιών στο site Musique sacrée à Notre-Dame de Paris
Όμως δεν πρέπει να χάσετε για κανένα λόγο το Ιερόν Παρεκκλησίων, έτσι τουλάχιστον μεταφράζεται από τα γαλλικά ο όρος Sainte Chapelle. Sainte-Chapelle – Centre des monuments nationaux
Πρόκειται για το παρεκκλήσιο στο οποίο εκκλησιαζόταν η βασιλική οικογένεια. Αποτελούσε τμήμα ενός παλατιού το οποίο πλέον δεν υπάρχει. Είναι διώροφο. Στον κάτω όροφο που είναι σκοτεινός παρέμεναν οι υπηρέτες, ενώ στον πάνω όροφο τα μέλη της βασιλικής οικογένειας και η ανώτερη αριστοκρατία παρακολουθούσε τη λειτουργία. Κτίστηκε το 1248 σε ρυθμό γοτθικό ο οποίος είχε εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε στο δεύτερο όροφο να έχουν παραμείνει όλες οι κολώνες, να έχει αφαιρεθεί σχεδόν όλος ο τοίχος και έχει αντικατασταθεί με τεράστια παράθυρα τα οποία κοσμούνται με θεσπέσια βιτρό. Ο ναός αυτός κτίστηκε κατόπιν εντολής από τον Λουδοβίκο ΙΧ ο οποίος ήταν πολύ ευσεβής και αργότερα αγιοποιήθηκε, προκειμένου να στεγασθούν κειμήλια τα οποία οι σταυροφόροι έκλεψαν από την Κωνσταντινούπολη. Τίποτε από αυτά δε σώθηκε, γιατί κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ο ναός συλήθηκε.
Άλλο υπόλειμμα από το αρχαίο αυτό παλάτι είναι η διαβόητη Conciergerie. Conciergerie – Centre des monuments nationaux
Αν ενδιαφέρεσθε για την Γαλλική Επανάσταση και την περίοδο της Τρομοκρατίας μη παραλείψετε να επισκεφθείτε τη φοβερή αυτή φυλακή. Κατά την επανάσταση το κτίριο αυτό «φιλοξένησε» πάνω από 4.000 κρατουμένους. Εδώ πέρασε τις τελευταίες της μέρες η Μαρία Αντουανέτα, η Charlotte Cordai, η οποία είχε δολοφονήσει τον Μαρά, ο Antoine Lavoisier, ο πατέρας της σύγχρονης χημείας, και τελικά και ο ίδιος ο Δαντόν και στη συνέχεια ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα μεσαιωνικά κτίρια που υπάρχουν πια στο Παρίσι.
Στο ύψος της Ile de la Cité, στην δεξιά όχθη, αρχίζει η περιοχή του Marais. Από την αποβάθρα διακρίνεται το Δημαρχείο του Παρισιού ή Hôtel de Ville. Στο σημείο αυτό προϋπήρχε κάποιο άλλο κτίριο για τις συνελεύσεις του δημοτικού συμβουλίου το οποίο όμως κάηκε το 1874 κατά τη διάρκεια της Κομούνας του Παρισιού. Η πλατεία μπροστά του υπήρξε χώρος των πιο φρικτών εκτελέσεων, όπως του François Ravaillac, δολοφόνου του βασιλιά Ερρίκου Δʼ και του Robert François Damiens ο οποίος απέτυχε να δολοφονήσει τον Λουδοβίκο ΙΕʼ. Ο τρόπος εκτέλεσης των βασιλοκτόνων αυτών ή εν πάση περιπτώσει αυτών που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν βασιλέα, είναι ότι πιο διεστραμμένο μπόρεσε να γεννήσει η ανθρώπινη φαντασία.
Στην αριστερή όχθη, στο ύψος της Ile de la Cité, θα δείτε το Quartié Latin. Πολύ το περιφρονούν πια ως εξόχως τουριστικό και φασαριόζικο μέρος. Ενδεχομένως να μην έχουν και άδικο. Μη παραλείψετε όμως να επισκεφθείτε την Place Saint Michel και να θαυμάσετε ένα περίτεχνο σιντριβάνι το οποίο αναπαριστά τον Άγιο Μιχαήλ να σκοτώνει το Δράκο. Πρόκειται για ένα σχεδόν εφάμιλλο σιντριβάνι, κατά τη ταπεινή μου γνώμη, με τη Fontana di Trevi στη Ρώμη, το οποίο όμως καμία εκρηκτική καλλονή (ή εμπνευσμένος σκηνοθέτης) δεν το τίμησε ακόμη. Παροχθίως θα δείτε μια παλιά γοτθική εκκλησία. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες του Παρισιού και ονομάζεται Saint Julien le Pauvre και ανήκει στους Μαρωνίτες (ανατολικούς καθολικούς ελληνόφωνους μελχίτες), οπότε μη ξαφνιαστείτε για το οικείο σε εμάς εσωτερικό της. Δεν υπάγεται στην ελληνορθόδοξη μητρόπολη του Παρισιού.
Στο τέλος της Ile de la Cité θα δείτε το Pont Neuf, δηλαδή την νέα γέφυρα, η οποία είναι η πιο παλιά του Παρισιού. Καθώς θα αφήνετε τελειώνει η Ile de la Cité, στη μύτη της περίπου θα δείτε το Musée de la Monnaie, ένα εντυπωσιακό κτίριο του 1777. Αν σας ενδιαφέρει να αγοράσετε δωράκια και αναμνηστικά έχει ένα πολύ ενδιαφέρον πωλητήριοMonnaie de Paris : coin collection – gold medal Λίγο πιο κάτω θα δείτε στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Το επόμενο μεγάλο συγκρότημα που θα συναντήσετε είναι το παλάτι του Λούβρου, πίσω του βρίσκεται το διαβόητο Palais Royal, και μετά από αυτό ακολουθούν οι κήποι του Κεραμικού ή le Jardin des Tuileries, οι οποίοι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα γαλλικών κήπων και σχεδιάστηκαν από τον Le Nôtre ο οποίος σχεδίασε και τους κήπους στις Βερσαλίες. Οι κήποι του έχουν αυστηρούς και περίτεχνους σχηματισμούς και γεωμετρικά σχέδια. Στην απέναντι όχθη από τους κήπους του Κεραμικού θα διακρίνετε το επίμηκες κτίριο του Musée d’ Orsay. Στο τέλος των κήπων υπάρχουν δύο ημικυκλικά κτίρια : η Orangerie, που είναι πια μουσείο και το Jeu de Paume που είναι αίθουσα περιοδικών εκθέσεων. Οι κήποι τελειώνουν στην Place de la Concorde με τον εμβληματικό οβελίσκο τον οποίο έφερε ο Ναπολέοντας από την Αίγυπτο. Επί του παλαιού καθεστώτος ονομαζόταν Πλατεία του Λουδοβίκου ΙΕʼ και υπήρχε εκεί ένα άγαλμά του. Στη συνέχεια η πλατεία αυτή απέκτησε τη δική της ματωμένη ιστορία: κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης στη θέση του έφιππου ανδριάντα του βασιλέα τοποθετήθηκε η γκιλοτίνα (γαλλική εφεύρεση και αυτή, είχε όμως ανθρωπιστικό χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι πρόσφερε γρήγορο και ανώδυνο σχετικά θάνατο σε σχέση με τον αποκεφαλισμό με τσεκούρι). Μετονομάστηκε φυσικά σε Πλατεία της Επανάστασης. Υπολογίζεται ότι μέσα σε δύο χρόνια έγιναν πάνω από 1.100 εκτελέσεις. Εδώ αποκεφαλίστηκε ο Λουδοβίκος ΙΣΤʼ ο οποίος μεταφέρθηκε με άμαξα και λίγους μήνες αργότερα η Μαρία Αντουανέτα στην οποία όμως δεν έγινε η αντίστοιχη τιμή: μεταφέρθηκε με κάρο. Ο κύκλος έκλεισε με την εκτέλεση επαναστατών όπως η κυρία Manon Roland, η οποία πριν αποκεφαλιστεί είπε την περίφημη φράση « Ω Ελευθερία! Πόσα εγκλήματα τελούνται στο όνομά σου!» και τελικά με τον ίδιο τον Δαντόν και τον Ροβεσπιέρο. Αφού έκλεισε, κατʼ αυτόν τον τρόπο, ο κύκλος του αίματος, η πλατεία μετονομάστηκε σε Place de la Concorde, δηλαδή Πλατεία Ομονοίας. Εδώ καταλήγουν οι παρελάσεις κάθε 14 Ιουλίου. Στη βόρεια πλευρά της πλατείας θα δείτε το επιβλητικό παλάτι το οποίο έχει μετασκευασθεί σε ξενοδοχείο: πρόκειται για το Hotel de Crillon. Επειδή η χρέωση ανά βραδιά ξεκινά στα 750 ευρώ, σας συστήνω να πιείτε μόνο ένα καφεδάκι, για να το χαζέψετε επειδή πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Ευρώπης σε μια από τις ωραιότερες τοποθεσίες. Όταν βρεθείτε στη πλατεία στα βόρεια διακρίνεται η εκκλησία της Madeleine και δυτικά θα βρείτε τη λεωφόρο των Champs Elyseés. Στο ύψος της πλατείας στη δεξιά όχθη θα θαυμάσετε το κτίριο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης,την Assemblée Nationale. Το παλάτι αυτό κτίστηκε για την κόρη του Λουδοβίκου ΙΔ και ονομαζόταν Palais de Bourbon, μετά την Γαλλική Επανάσταση περιήλθε στο κράτος και από το 1830 έγινε η έδρα της γαλλικής βουλής.
Πιο κάτω θα περάσετε την ωραιότερη γέφυρα του Παρισιού, την Pont Alexandre III, η οποία είναι κτισμένη σε στυλ art nouveau με γλυπτά ερωτιδείς και νύμφες και φτερωτά άλογα. Κατασκευάστηκε για τη Διεθνή Έκθεση του 1900 και πήρε το όνομά της από τον τσάρο Αλέξανδρο ΙΙΙ ο οποίος έβαλε τον θεμέλιο λίθο της το 1896. Από την αριστερή όχθη θα θαυμάσετε το Palais des Invalides με τον χρυσό τρούλο της εκκλησίας του. Σας προτείνω να περιοριστείτε να τα θαυμάσετε εξωτερικά, γιατί εσωτερικά δεν έχουν τίποτε αξιόλογο, εκτός αν θέλετε να ανάψετε το καντηλάκι στον τάφο του Ναπολέοντα ο οποίος είναι θαμμένος μέσα στην εκκλησία, μαζί με άλλους Βοναπαρταίους και παρέα με κάποιους στρατάρχες.
Στην δεξιά όχθη θα θαυμάσετε το Grand Palaisκαι το Petit Palais τα οποία κατασκευάστηκαν ταυτόχρονα με τη γέφυρα του Αλεξάνδρου ΙΙΙ. Τα κτίρια αυτά είναι εντυπωσιακά γιατί η κατασκευή τους συνδυάζει την πέτρα, το μέταλλο και το γυαλί. Τώρα τα κτίρια αυτά λειτουργούν ως μουσεία.
Ήδη στον ορίζοντα διακρίνεται ο πύργος του Άιφελ. Πριν φτάσουμε όμως εκεί ρίξτε μια ματιά στο κτίριο του καινούργιου μουσείου που κτίστηκε επί προεδρίας Jacques Chirac σε σχέδια του εξαιρετικού αρχιτέκτονα Jean Nouvel και είναι αφιερωμένο στον μη δυτικό πολιτισμό. Πρόκειται για το Musée du Quai Branly. Ο κήπος του έχει σχεδιασθεί με τέτοιον τρόπο ώστε με την πάροδο του χρόνου τα φυτά να καλύψουν το κτίριο ώστε να κρυφθεί. Ότι είδατε είδατε δηλαδή, σε λίγα χρόνια δε θα φαίνεται.
Και φθάνουμε στον πύργο του Άιφελ, το σύμβολο του Παρισιού. Κατασκευάστηκε για να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες της Διεθνούς Εκθέσεως του 1889 ως ένα εφήμερο κατασκεύασμα. Οι επικρίσεις ήταν έντονες. Ο ποιητής Πολ Βερλέν άλλαζε δρόμο για να μη τον βλέπει. Υπήρξε το υψηλότερο κτίριο του κόσμου μέχρι το 1930 οπότε και ολοκληρώθηκε το Empire State Building στη Νέα Υόρκη. Ο Πύργος έχει τρία επίπεδα και ανελκυστήρες οδηγούν σε αυτά. Στο τρίτο επίπεδο η θέα κόβει την ανάσα: δεδομένου ότι το Παρίσι είναι κτισμένο σε πεδιάδα, τίποτε δεν κόβει τη θέα. Στο δεύτερο όροφο υπάρχει ένα πολύ καλό εστιατόριο το Jules Vern όπου κανείς μπορεί να γευματίσει έχοντας μια υπέροχη θέα. Απέναντι από τον Πύργο του Άιφελ θα δείτε το πανέμορφο Palais de Chaillot το οποίο κτίστηκε για τη Διεθνή Έκθεση του 1937. Σήμερα στεγάζει τέσσερα μουσεία και ένα θέατρο.
Λίγο πιο κάτω η βόλτα με το καραβάκι τελειώνει: στο ύψος του pont de Grenelle παίρνει τη στροφή της επιστροφής: εκεί στη μακρόστενη νησίδα που σχηματίζει ο Σηκουάνας θα δείτε το άγαλμα της Ελευθερίας σε μικρότερες διαστάσεις το οποίο βλέπει δυτικά προς τη μεγαλύτερη αδελφή του στη Νέα Υόρκη.
Τώρα που τελείωσε η βόλτα αυτή με τα ανεβοκατεβάσματα σας από το καραβάκι σας συστήνω να επισκεφθείτε το Marais με τα γραφικά στενά του, την παλιά εβραϊκή γειτονιά, γύρω από την οδό Rosier, καθώς και τα υπέροχα τα αναγεννησιακά μέγαρα. Θαρρείς ότι από κάπου θα ξεπροβάλλει η άμαξα με τους αριστοκράτες οι οποίοι είναι καθοδόν για τις Βερσαλίες. Καθίστε να ξεκουραστείτε στην πανέμορφη πλατεία των Βοσγιών ή γαλλιστί Place deVosges. Καιρού επιτρέποντος και αν βρείτε θέση έξω, ώστε να χαζεύετε την όμορφη πλατεία, σας συστήνω να γευματίσετε στο Ma Bourgogne 19, Place de Vosges
Ημέρα Δεύτερη
Σήμερα θα αφήσουμε το Παρίσι, αλλά το μνημείο που θα επισκεφθούμε είναι τόσο στενά συνυφασμένο με τη ζωή του Παρισιού που θα είναι λάθος να το αγνοήσουμε. Προτείνω λοιπόν εκδρομή στα πέριξ. Δηλαδή στα είκοσι χιλιόμετρα. Το πρόγραμμα σήμερα έχει Βερσαλίες: Château de Versailles. Château de Versailles – Site officiel – Résidence royale du Roi Louis XIV.
Θα πάρετε το RER τη γραμμή C (προσέξτε να κατεβείτε στη στάση Versailles Rive Gauche και όχι στο Versailles Chantiers) είναι πιο κοντά στο παλάτι ή το λεωφορείο τη γραμμή 171 το οποίο ξεκινά από το Pont de Sevres. Άλλη δυνατότητα είναι με το τρένο από το σταθμό Montparnasse. Το τρένο θα σας αφήσει λίγο μακρύτερα στο Versailles- Chantiers.
Μιλάμε ότι πρόκειται για το πιο εντυπωσιακό ανάκτορο της εποχής του. Από τότε που κτίστηκε έγινε το πρότυπο για κάθε ανακτορική κατασκευή από εκεί και πέρα. Έκανε τους άλλους εστεμμένους να σκάσουν από το κακό τους και να θέλουν φρικτά να μιμηθούν τον βασιλιά- ήλιο με το υπέροχο παλάτι του. Δε λειτούργησε ως μια βασιλική κατοικία μόνο, αλλά ως έδρα της κυβέρνησης και ως έδρα των ευγενών οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται εκεί. Όποιος δεν ήταν παρών ήταν προφανές ότι είχε χάσει τη βασιλική εύνοια. Μετά την αποτυχημένο κίνημα της Fronde ( της Σφενδόνης δηλαδή) οι ευγενείς είχαν χάσει όλη τους την εξουσία και πλέον την εξουσία ασκούσε απολυταρχικά ο βασιλεύς, συνήθως και χωρίς πρωθυπουργό.
Στις Βερσαλίες πολλά έχετε να δείτε. Μη παραλείψετε την Αίθουσα των Κατόπτρων, μήκους 70 μέτρων ανοικτή στους κήπους από τη μια μεριά και αντί για παράθυρα η άλλη μακριά πλευρά έχει τεράστιους καθρέπτες. Εδώ το 1919 υπογράφηκε η Συνθήκη των Βερσαλιών που σήμανε τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μη χάσετε τα διαμερίσματα της βασίλισσας και του βασιλιά.
Θα δείτε ανακαινισμένο – άνοιξε φέτος – το Petit Trianon και το Grand Trianon, οι οποίοι υπήρξαν ιδιωτικοί χώροι των βασιλέων. Μην παραλείψετε την αγροικία της Μαρίας Αντουανέτας.
Επίσης, αν είναι ο καιρός καλός, μην παραλείψετε να κάνετε βόλτα στους υπέροχους κήπους. Από το Πάσχα και έπειτα κλείστε μάλιστα και εισιτήριο για να δείτε το «Les Grandes Eaux Musicales» ή το «Les Grandes Eaux Nocturnes». Θα κάνετε δηλαδή μια βόλτα ανάμεσα στα σιντριβάνια του κήπου είτε το μεσημέρι, είτε το βράδυ (όπου θα είναι και φωτισμένα) και παράλληλα θα ακούτε μουσική της εποχής. Το καλοκαίρι υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις στους κήπους των Βερσαλιών: σόου με πυροτεχνήματα, χορευτικές παραστάσεις κλπ. Να τσεκάρετε το παρακάτω site ώστε να είστε ενημερωμένοι για τις μέλλουσες εκδηλώσεις.
Château de Versailles Spectacles : Accueil
Γυρνώντας από τις Βερσαλίες κατά το απόγευμα σας προτείνω μια βόλτα στο Etoile ή αλλιώς Place Charles de Gaulle. Etoile, αστέρι δηλαδή, αποκαλούν οι Γάλλοι αυτήν την περιοχή επειδή δώδεκα λεωφόροι ανοίγονται ακτινωτά. Εκεί θα δείτε την Αψίδα του Θριάμβου ή Arc de Triomphe. Πρόκειται για μια αψίδα θριάμβου την οποία υποσχέθηκε ο Ναπολέοντας στους στρατιώτες του μετά τη νίκη του Αούστερλιτς το 1805. Στην είσοδο του μνημείου αναπαύεται ο άγνωστος στρατιώτης. Στο σημείο που βρίσκεται ενοποιεί τον άξονα που ενώνει την Αψίδα του Θριάμβου του Carousel Arc de Triomphe du Carousel στο Λούβρο με την Μεγάλη Αψίδα της Defence, Grande Arche de laDefence. Κατόπιν μπορείτε να κάνετε μια όμορφη και μεγάλη βόλτα στη λεωφόρο Champs Elysees Faubourg Saint Honore να σταματήσετε για να χαζέψετε τα μαγαζιά και τα καφέ.
Ημέρα Τρίτη
Σήμερα θα περάσετε απέναντι, στην αριστερή όχθη, για να γνωρίσετε το πιο παλιό τμήμα της πόλης. Εδώ υπήρξε η ρωμαϊκή πολίχνη της Lutetia και κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα εδώ αναπτύχθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο, εξʼου και Quartié Latin. Εδώ πλέον συγκεντρώνονται ως επί το πλείστον οι μεγαλύτεροι εκπαιδευτικοί θεσμοί της Γαλλίας.
Καταρχήν θα σας εντυπωσιάσει έτσι όπως υψώνεται στον λόφο της Αγίας Γενεβιέβης το Πάνθεον με τον εντυπωσιακό τρούλο του. Panthéon – Centre des monuments nationaux
Λίγα λόγια για το μνημείο:Το κτίριο αυτό έχει μια παράξενη ιστορία: άρχισε να κτίζεται το 1744 ως ναός-τάμα του Λουδοβίκου ΙΕ προς την Αγία Γενεβιέβη, που κατά τη γνώμη του τον έσωσε από μια θανάσιμη αρρώστια. Λόγω οικονομικών δυσκολιών τελείωσε το 1790 μεσούσης της Γαλλικής Επανάστασης, οπότε και δεν έγινε εκκλησία αλλά δημόσιο κτίριο στο οποίο ενταφιάζονται οι σημαντική άνδρες της Γαλλίας. Ο Ναπολέων το μετέτρεψε ξανά σε χώρο λατρείας, κρατώντας όμως την κρύπτη ως χώρος ταφής επιφανών ανδρών, αλλά αργότερα έγινε αποδόθηκε ξανά ως εκκλησία της Αγίας Γενεβιέβης. Αυτό το πήγαινε-έλα από εκκλησία σε δημόσιο κτίριο συνεχίστηκε σχεδόν σε όλο τον 19ο αιώνα. Μόλις το 1885 αποφάσισαν οριστικά ότι πρόκειται για Πάνθεον και όχι για εκκλησία. Στην κρύπτη κανείς συναντά τους τύμβους του Βολταίρου, του Ζολά, του Ρουσώ, του Ουγκώ, του Μπράιγ (ο εφευρέτης της γραφής μπράιγ για τους τυφλούς), του Δουμά (πατέρα), του Ζαν Μονέ (εμπνευστή της Ε.Ε), του Μαλρό, του Πέτρου Κιουρί και της γυναίκας του Μαρίας Κιουρί. Η τελευταία είναι η μόνη γυναίκα που είναι ενταφιασμένη στο Πάνθεον. Ουδέν σχόλιον.
Το Πάνθεον έχει κτισθεί σε ρυθμό νεοκλασικό και είναι εμπνευσμένο από το ρωμαϊκό Πάνθεον. Ένα ενδιαφέρον σημείο στην ιστορία αυτού του μνημείου είναι ότι σε αυτόν τον τρούλο στηρίχθηκε στις 31 Μαρτίου 1851 το εκκρεμές του Φουκώ. Με το πείραμα αυτό ο Φουκώ απέδειξε ότι η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της. Ο Φουκώ το είχε αποδείξει με μικρότερα εκκρεμή, αλλά χρειαζόταν ένα μεγάλο προκειμένου η απόδειξη να είναι εμφανής και εντυπωσιακή. Την εποχή εκείνη έτυχε το κτίριο αυτό να μην είναι εκκλησία (δεν υπήρχε περίπτωση η καθολική εκκλησία να του έδινε ποτέ άδεια να αποδείξει κάτι τέτοιο, είδαμε τι έπαθε ο Γαλιλαίος που προσπάθησε να αποδείξει ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο. ). Κρέμασε ένα εκκρεμές μήκους 67 μέτρων από το θόλο του κτιρίου το οποίο είχε ένα βαρίδι 28 κιλών. Η απόκλιση από την προηγούμενη κίνηση του εκκρεμούς ήταν εμφανής πάνω στην άμμο που υπήρχε από κάτω. Η επίδειξη αυτή κράτησε μέχρι το Δεκέμβριο του ιδίου έτους, όταν ο πρίγκιπας- πρόεδρος Λουδοβίκος Βοναπάρτης, αφού έκανε πραξικόπημα και έγινε πλέον αυτοκράτορας της Γαλλίας, απέδωσε τον χώρο για μια ακόμη φορά στην εκκλησία. Τέρμα λοιπόν τα πειράματα. Επιστήμη –Εκκλησία σημειώσατε 0-1.
Στη συνέχεια μπορείτε να χαζέψετε το κτίριο της Σορβόνης. Στην οδό Saint Jacques θα δείτε το αστρονομικό παρατηρητήριο του πανεπιστημίου, όπου κάθε Δευτέρα και Τετάρτη λαμβάνουν χώρα παρατηρήσεις του παρισινού ουρανού ανοικτές για το κοινό. Στην πλατεία της Σορβόνης (Place de la Sorbonne) θα δείτε και το παρεκκλήσι της το οποίο είναι σε ρυθμό μπαρόκ και θεωρείται αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Σήμερα δε λειτουργεί ως εκκλησία, αλλά ως χώρος εορτασμών του πανεπιστημίου.
Στην Place Marcelin Berthelot βρίσκεται το College de France, άλλος ένας εκπαιδευτικός, επιστημονικός και ερευνητικός θεσμός, μοναδικός και ανορθόδοξος στο είδος του: Παρέχει ανωτάτου επιπέδου εκπαίδευση σε όποιον ενδιαφέρεται, χωρίς διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: οι διαλέξεις είναι ανοικτές σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις. Δεν απονέμει διπλώματα και πτυχία: η όλη διαδικασία γίνεται για την χαρά της γνώσης και μόνο. Δίνονται διαλέξεις για όλο το επιστητό σχεδόν. Θεωρείται μεγάλη ακαδημαϊκή τιμή να εκλεχθεί κάποιος καθηγητής στο College de France και επιπλέον είναι από τα πιο σοβαρά ερευνητικά κέντρα παγκοσμίως. Ο Roland Barthes, Claude Levi Strauss, Paul Valery, Henri Bergson, Jacqueline de Romilly υπήρξαν κάποιοι από τους πιο διάσημους καθηγητές του.
Αρκετά όμως με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ας κάνουμε μια βόλτα στο Boulevard Saint Michel χαζεύοντας μαγαζιά και βιβλιοπωλεία ας περάσουμε απέναντι, από την είσοδο της Place Edmond Rostand για να επισκεφθούμε τους Κήπους του Λουξεμβούργου (Les Jardins de Luxembourg) και να περιπλανηθούμε σε κάποιους από τους ωραιότερους κήπους του Παρισιού. Αφού ξεκουραστούμε ακούγοντας μουσική στο μουσικό κιόσκι-αν είμαστε τυχεροί και το προλάβουμε εν ώρα συναυλίας ας προχωρήσουμε προς την εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου. Μπορεί ο Βίκτωρ Ουγκώ να έκανε διάσημη την Παναγία των Παρισίων τον 19οαιώνα, αλλά ο Νταν Μπράουν, στις αρχές του 21ου αιώνα, έκανε γνωστή στο παγκόσμιο κοινό την εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου, η οποία απέκτησε μια ξαφνική διασημότητα λόγω του βιβλίου «Κώδικας Ντα Βίντσι». Ο λόγος που μου άρεσε η συγκεκριμένη εκκλησία και πριν την έκδοση του βιβλίου είναι η υπέροχη πλατεία έμπροσθεν της: η Place Saint Sulpice με την μαγευτική κρήνη. Μέσα στον ναό θα σας προέτρεπα να προσέξετε στο Παρεκκλήσι των Αγγέλων (Chapelle des Anges) τα έργα του Delacroix « Η πάλη του Ιακώβ με τον Άγγελο» και «ο Ηλιόδωρος εκδιώκεται από τον ναό». Ειδικά το πρώτο θεωρείται μεγάλο αριστούργημα. Στα στενά γύρω από την εκκλησία θα κάνετε όμορφες βόλτες, αλλά μην ξεχάσετε να περπατήσετε και στο διάσημο Boulevart Saint Germain de Pres. Μια και θα περιπλανιέστε εκεί, μην παραλείψετε να περάσετε και από την Rue de Furstenberg, είναι εξαιρετικά γραφική.
Αλλά ας αφήσουμε αυτήν την περιοχή και του Παρισιού και ας πάμε κάπου αλλού: στη Μονμάρτη. Φροντίστε να πάτε απόγευμα ώστε να πετύχετε τη δύση του ηλίου από αυτό το ύψωμα και να χαζεύετε τα χρώματα να αλλάζουν και τον Σηκουάνα να φιδογυρίζει, είναι μαγεία. Φυσικά και θα επισκεφθείτε την πανέμορφη λευκή βασιλική της Sacre Coeur , η οποία κτίστηκε σε ρομανοβυζαντινό ρυθμό. Θα ανεβείτε χρησιμοποιώντας το Funiculaire ή αν είστε αθλητικοί τύποι τις σκάλες. Η εκκλησία αυτή κτίστηκε ως τάμα, προκειμένου με άνωθεν βοήθεια να ξεπεράσει η Γαλλία τα προβλήματά της από τον Γαλλο-πρωσικό Πόλεμο που έχανε. Η εκκλησία ολοκληρώθηκε το 1914, τότε δηλαδή που ξεκίνησε ο επόμενος πόλεμος με τους Γερμανούς. Καθαγιάστηκε τελικά μετά τη λήξη του πολέμου, ολοκληρώνοντας το τάμα εφόσον η Γαλλία ξαναπήρε πίσω τις επαρχίες της Αλσατίας και της Λωραίνης τις οποίες είχε χάσει κατά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο. Αφού επισκεφθείτε την εκκλησία θα κάνετε μια επίσκεψη στην εντελώς τουριστικοποιημένη, αλλά ακόμη γραφική Place du Tertre . Πλήθος πλανόδιων ζωγράφων θα θελήσουν να σας κάνουν το πορτραίτο σας, είτε την καρικατούρα σας (αυτό το τελευταίο κατά τη γνώμη μου έχει πιο πλάκα). Γύρω γύρω καφέ, αν πεινάσετε μπορείτε να φάτε στο À la Mère Catherine, το παλαιότερο εστιατόριο της περιοχής και μάλλον πολύ τουριστικό πλέον. Το 1814, μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Παρίσι στρατοπεύδευσαν Κοζάκοι οι οποίοι ανακάλυψαν αυτό το εστιατόριο. Συνήθιζαν να κτυπούν το τραπέζι και να φωνάζουν «Bystro!» που στα ρώσικα σημαίνει «γρήγορα». Έκτοτε τα μικρά πρόχειρα εστιατόρια ονομάστηκαν μπιστρό.Μη χάσετε την πολύ όμορφη εκκλησία Saint-Pierre de Montmartre, η οποία βρίσκεται δίπλα στην πλατεία και είναι μια από τις παλιότερες του Παρισιού. Στο εσωτερικό υπάρχουν τέσσερις μαρμάρινες κολώνες που μάλλον ανήκαν σε ρωμαϊκό ναό, που προϋπήρχε στον χώρο, μάλλον του Άρη . Και καθώς το τελευταίο φως της ημέρας θα χάνεται αποχαιρετίστε το Παρίσι. Ξανά μιαν άλλη φορά.
Attachments
Last edited by a moderator:
