Τα Χριστούγεννα 2007 ταξίδεψα στην Υεμένη. Ταξίδι μοναδικό αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνο. Οι άνθρωποι φιλικοί με τους τουρίστες αλλά οι συνθήκες όχι και τόσο καλές. Οι δρόμοι πανάθλιοι , και το φαγητό χάλια. Η διαμονή στην επαρχία της Υεμένης είναι άσχημη ειδικά στην πόλη Χοντέιντα όπου το μοναδικό ξενοδοχείο 3 το πολύ αστέρων είναι εμετικό. Η πρώτη επαφή με το δωμάτιο ήταν σιχαμερή από τα διασκορπισμένα είδη υγιεινής ήδη χρησιμοποιημένα από γυναίκες (σε.....ες). Το αντιπαρέρχεσαι όμως όταν επισκεφτείς την ψαραγορά της πόλης όπου οι ξυπόλητοι ντόπιοι έχουν αραδιασμένα τα σπαρταριστά ακόμη ψάρια ιδίως μεγάλα ,ακόμη και καρχαρίες , όπου πατούν πάνω σε αυτά προκειμένου να τα τεμαχίσουν ή να τα καθαρίσουν. Μοναδική εμπειρία είναι όταν μετά την πόλη Σεγιούν,αρχίζει η περιπλάνηση 700 χιλιομέτρων στην έρημο , όπου είχαμε την ατυχία καταμεσής της ερήμου12:00 το μεσημέρι δύο από τα τζιπ να τρακάρουν μεταξύ τους με αποτέλεσμα το ένα να μείνει εκτός λειτουργίας. Η ζέστη ήταν αφόρητη και μείναμε έξω για τουλάχιστον δύο ώρες προσπαθώντας να σπρώξουμε τα τζιπ να ξεκολλήσουν απ΄οτην άμμο. Φορτώθηκαν οι επισκευές στην καρότσα αγροτικού αυτοκινήτου του βεδουίνου όπου όταν το βράδυ φτάσαμε στην πόλη Μαρέμπ αδυνατούσες να γνωρίσεις την βαλίτσα σου. Αυτά για την ώρα θα επανέλθω