DrG
Member
- Μηνύματα
- 149
- Likes
- 1.016
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαλαισία - Σιγκαπούρη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπόρα Μπόρα
Αφού αντιστάθηκα όσο περισσότερο μπορούσα, ήρθε τελικά το πλήρωμα του χρόνου για να χορέψω κι εγώ το χορό του Ησαΐα! Παράλληλα είχε έρθει και η ώρα για το βασικότερο ερώτημα που έχει σχέση με το γάμο: Πού θα πάμε για μήνα του μέλιτος; Την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου, σε μια ξαπλώστρα της Χαλκιδικής, εκεί που γίνονται τα καλύτερα deals, έπεσαν στο τραπέζι όλοι οι δημοφιλείς εξωτικοί προορισμοί. Η σύζυγος όμως ήταν κατηγορηματική: Θέλω Μεξικό!
Μεξικό, Μεξικό! Χαλάω εγώ χατίρια; Viva Mexico λοιπόν!
Ο γάμος ήταν προγραμματισμένος για το τέλος Ιουνίου, στο νησί της Μήλου και όλη την οργάνωση (εξ αποστάσεως) την είχε αναλάβει φυσικά, ποιος άλλος; Ο γαμπρός (κάποια στιγμή ίσως γράψω και για αυτό μια ιστορία)! Πρώτο ερώτημα λοιπόν: Προλαβαίνω να οργανώσω παράλληλα ένα γάμο στις Κυκλάδες και ένα ταξίδι του μέλιτος στο Μεξικό; Ευκολάκι (λέμε τώρα)! Δευτέρα με Πέμπτη οργάνωση γάμου, ΠΣΚ οργάνωση honeymoon! Κάπως έτσι κύλισαν 6 μήνες!
Δεύτερο ερώτημα: Πότε θα πάμε στο Μεξικό; Ο κανόνας λέει ότι προηγείται ο γάμος και έπεται ο μήνας του μέλιτος. Οι κανόνες όμως είναι για να σπάνε! Τι να κάνουμε Ιούλιο ή Αύγουστο στο Μεξικό; Honeymoon in the rain? Αναγκαστικά θα έπρεπε να πάμε πριν από το γάμο! Το ταξίδι λοιπόν προσδιορίστηκε για αρχές Απριλίου με αρχές Μαΐου, δηλαδή στο τέλος του spring break των αμερικανικών πανεπιστημίων, προκειμένου να αποφύγουμε τον κακό χαμό, τα μεθυσμένα αμερικανάκια και τις τριπλάσιες τιμές. Θα τρώγαμε λίγο βρίσιμο από τους καλεσμένους μας, που θα μας έψαχναν για να μας ρωτήσουν λεπτομέρειες, για το πως θα καταφέρουν να έρθουν στη Μήλο, όπου βαλθήκαμε εμείς οι παλαβοί να τους κουβαλήσουμε, αντί να παντρευτούμε «φυσιολογικά», όπως όλος ο κόσμος σε μία εκκλησία της Θεσσαλονίκης και να μην ταλαιπωρούμε τον κόσμο, αλλά χαλάλι, ο σκοπός ήταν ιερός! Προηγήθηκε λοιπόν ένας μήνας του μέλιτος στο Μεξικό, ακολούθησε ένας υπέροχος νησιώτικος γάμος στη Μήλο και η διαδικασία του «κρεμάσματος» ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα δίμηνο του μέλιτος στις Κυκλάδες, για να μην καταλάβει ο έρμος ο γαμπρός τι ακριβώς πήγε και έκανε!
Τρίτο ερώτημα: Μεξικό. Αλλά πού στο Μεξικό; Καλό ερώτημα, γιατί το Μεξικό είναι μια τεράστια χώρα. Η κλασική διαδρομή που ακολουθούν οι περισσότεροι είναι άφιξη στο Mexico city και από εκεί οδικώς ως το Κανκούν, με στάσεις στις βασικές πόλεις και αξιοθέατα στη διαδρομή, 2 – 3 μέρες θάλασσα στο Κανκούν ή στη γύρω περιοχή και επιστροφή από το Κανκούν. Ή το αντίστροφο. Σίγουρα ένας μήνας είναι αρκετός για αυτή τη διαδρομή. Από την άλλη όμως έχει πολύ τρέξιμο και εμείς υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε για honeymoon. Η δεύτερη επιλογή ήταν να επικεντρωθούμε στις παραλίες του Μεξικού. Μιας και οι δύο είμαστε παραλιόπληκτοι, επιλέξαμε τελικά το δεύτερο.
Τέθηκε τότε το τέταρτο ερώτημα: Ποιες παραλίες; Το Μεξικό, ως τεράστια χώρα, έχει και τεράστια ακτογραμμή. Συνεπώς και εκατοντάδες παραλίες. Πού ακριβώς θα πηγαίναμε; Οι δύο επιλογές μας ήταν είτε η πλευρά του Ειρηνικού, εκεί που βρίσκεται το ένα διάσημο τουριστικό θέρετρο του Μεξικού, το Ακαπούλκο, είτε η Καραϊβική, δηλαδή η χερσόνησος του Yucatan, με επίκεντρο το άλλο διάσημο τουριστικό θέρετρο, το Κανκούν. Έριξα μια αναλυτική φωτοαναζήτηση στο google, με ερώτημα «Mexico beaches» και η διαπίστωση ήταν ότι οι παραλίες από την πλευρά του Ειρηνικού δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Απλές παραλίες, επιπέδου ή και χειρότερες από τη Χαλκιδική. Το δε διάσημο Ακαπούλκο, είχε μόνο το όνομα και όχι τη χάρη. Είχε δε και αρκετή εγκληματικότητα, οπότε απορρίφθηκε ως επιλογή. Να επισημάνω, για όποιον παραλιόπληκτο ενδιαφέρεται, ότι η μοναδική ουάου παραλία της πλευράς του Ειρηνικού, την οποία εντόπισα, είναι η Playa de Balandra κοντά στη La Paz. Όλες οι υπόλοιπες μου φάνηκαν από απλά συμπαθητικές έως μέτριες και αρκετά αμερικανοκρατούμενες, λόγω της εύκολης οδικής πρόσβασης.
Η επιλογή μας ήταν λοιπόν η χερσόνησος του Yucatan. Το πέμπτο ερώτημα ήταν: Μήπως ένας μήνας στο Yucatan ήταν μεγάλο χρονικό διάστημα; Θα δώσω εκ των προτέρων την απάντηση: Δεν ήταν! Πραγματικά, στη χερσόνησο του Yucatan έχει τόσες παραλίες, τόσες πόλεις, τόσους αρχαιολογικούς χώρους, τόσες cenotes, τόσα αξιοθέατα και τόσες δραστηριότητες, που κυριολεκτικά μπορείς να μείνεις 3 μήνες και κάθε μέρα να πηγαίνεις σε διαφορετικό μέρος ή να κάνεις κάτι το διαφορετικό. Εμείς κάναμε τόσα πολλά πράγματα, τρέχαμε κάθε μέρα (είπαμε honeymoon, αλλά πάνω απ’ όλα είμαστε ταξιδιώτες), είδαμε τόσα πολλά μέρη και, παρόλα αυτά, δεν καταφέραμε να κάνουμε ούτε το 1/3 από αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε εκεί.
Έκτο ερώτημα: Είναι ασφαλής προορισμός; Δύσκολη η απάντηση. Από την ημέρα που αποφασίσαμε να πάμε στο Μεξικό, μέχρι την ημέρα που πατήσαμε το πόδι μας εκεί, διαβάζαμε καθημερινά στις εφημερίδες για πιστολίδια και σκοτωμούς στο Μεξικό (κυρίως ανάμεσα σε συμμορίες ναρκοεμπόρων). Οι περισσότεροι bloggers έλεγαν βέβαια ότι αυτά συμβαίνουν σε άλλες επαρχίες του Μεξικού και ότι το Yucatan ήταν τουριστικός και ασφαλής προορισμός. Όλα αυτά μέχρι που τα σχετικά πιστολίδια έπεσαν και μέσα στην Playa del Carmen, με αποτέλεσμα το θάνατο και τουριστών. Παρά ταύτα δεν πτοηθήκαμε. Θα πάμε κι ο Θεός βοηθός! Τελικά, αυτό που βιώσαμε ένα μήνα ήταν κάπως περίεργο. Από τη μία πλευρά, πάνοπλοι αστυνομικοί σε όλα τα τουριστικά μέρη, με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Παράλληλα, κάθε μέρα διαβάζαμε στις εφημερίδες ή ακούγαμε στο ράδιο ή σε συζητήσεις, ότι κάποιον (μεξικάνο) σκότωσαν στην περιοχή. Όσο ήμασταν στην Playa del Carmen, σκότωσαν τουλάχιστον 3 άτομα. Από την άλλη πλευρά, όμως, εμείς δεν βιώσαμε κανέναν απολύτως κίνδυνο, εντός ή εκτός τουριστικών περιοχών. Δεν μας ενόχλησε κανείς και αντιθέτως οι μεξικάνοι ήταν φιλικότατοι, γλεντζέδες και έξω καρδιά. Και φατσάρες! Δεν μας συνέβη κανένα περίεργο περιστατικό, μέρα ή νύχτα, ήμασταν παντού άνετοι και ασφαλείς. Δεν αισθανθήκαμε ποτέ φόβο ή κίνδυνο και δεν είμαστε από αυτούς που θα την αράξουν σε ένα resort και θα πίνουν όλη μέρα. Πήγαμε παντού (ή σχεδόν παντού). Κίνδυνος λοιπόν υπάρχει. Αλλά είναι περισσότερο κίνδυνος του τύπου να μην είσαι τόσο γκαντέμης, ώστε να βρεθείς τη λάθος ώρα, στο λάθος μέρος. Δεν θα απέτρεπα κανέναν από το να επισκεφτεί το Μεξικό, τουλάχιστον το κομμάτι της χερσονήσου του Yucatan.
Έβδομο ερώτημα: Πώς πάμε στο Κανκούν; Έψαξα καταρχήν αεροπορικά εισιτήρια Θεσσαλονίκη – Κανκούν ή Αθήνα – Κανκούν. Οι τιμές ήταν σχετικά ακριβές. Πάνω από 1.000 – 1.200 ευρώ. Οπότε, η τελική επιλογή ήταν Θεσσαλονίκη – Νέα Υόρκη με KLM, μέσω Άμστερνταμ. Και επιστροφή Νέα Υόρκη – Αθήνα, απευθείας με Delta, με συνολικό κόστος κάτω από 400 ευρώ. Επιλέξαμε επιστροφή στην Αθήνα, για να πεταχτούμε στη Μήλο για 3 – 4 μέρες, να κανονίσουμε τα του γάμου και από κοντά. Και ανεξάρτητα εισιτήρια Νέα Υόρκη – Κανκούν – Νέα Υόρκη, με κόστος περίπου 300 ευρώ. Αυτά με παίδεψαν αρκετά, καθώς οι τιμές ανεβοκατέβαιναν καθημερινά, χωρίς κάποια λογική. Αν τα κλείσεις νωρίς και τα παρακολουθείς συνέχεια, μπορείς να τα κλείσεις και με 150 – 200 ευρώ. Στην επιστροφή κανονίσαμε να μείνουμε και δύο ημέρες στη Νέα Υόρκη, για να πάρει μια γεύση και η σύζυγος (εγώ είχα πάει άλλη φορά και είχα καθίσει 2 βδομάδες). Μοναδικό μειονέκτημα, ότι θα έπρεπε να περάσουμε ένα βράδυ στο αεροδρόμιο JFK. Αυτό γιατί φτάσαμε στη Νέα Υόρκη αργά το βράδυ και πετούσαμε για Κανκούν νωρίς το πρωί. Δεν ήταν αρκετές οι ώρες αναμονής και φοβήθηκα να φύγουμε από το αεροδρόμιο (μαύρα μεσάνυχτα), να πάμε στην πόλη για να κοιμηθούμε 3 – 4 ώρες και να σηκωθούμε άγρια χαράματα για να ξαναπάμε στο αεροδρόμιο. Καλύτερα λέω να ταλαιπωρηθούμε λίγο, αλλά να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και να μην γίνει καμιά στραβή. Η ταλαιπωρία ήταν λίγο μεγαλύτερη τελικά, γιατί αυτό το JFK είναι ίσως το χειρότερο αεροδρόμιο στον κόσμο! Στην αίθουσα του check in, όπου τη βγάλαμε αναγκαστικά περιμένοντας να ξημερώσει για να κάνουμε check in και να δώσουμε τις βαλίτσες, δεν έχει ούτε μία καρέκλα! Να το επαναλάβω: ΟΥΤΕ ΜΙΑ καρέκλα! Ο κόσμος τη βγάζει στα πατώματα! Είχε μόνο ένα μικρό δωματιάκι για ΑΜΕΑ, με καμιά 10αριά καρέκλες. Πήγαμε και καθίσαμε εκεί και στις 5 το πρωί ήρθε μια αμερικάνα υπάλληλος του αεροδρομίου, από αυτές τις νταρντάνες αφροαμερικανές που βλέπουμε στις ταινίες και άρχισε να γκαρίζει για να φύγουμε, γιατί εκεί ήταν χώρος για ΑΜΕΑ και όχι για «βρωμιάρηδες» τουρίστες σαν εμάς! Ζόρικη νύχτα, αλλά είχαμε μπροστά μας ένα μήνα στο Μεξικό. Σιγά μην πτοηθούμε!
Να σημειώσω, ότι στις τιμές των αμερικανικών εταιριών δεν συμπεριλαμβάνεται η βαλίτσα. Τη βαλίτσα την πληρώνεις έξτρα στο αεροδρόμιο στο check in, 25 δολάρια τη μία και μόνο με πιστωτική κάρτα. Δεν δέχονται μετρητά. Το ήξερα και είχα μια κάρτα prepaid φορτωμένη. Τη δέχθηκε κανονικά και στο check in και στο μετρό της Νέας Υόρκης και όπου αλλού τη χρησιμοποιήσαμε.
Ο επόμενος και τελευταίος (ευχάριστος) πονοκέφαλος ήταν να φτιάξω το πρόγραμμα του ταξιδιού. Πως θα περνούσαμε ένα μήνα στο Yucatan και με ποια σειρά θα γυρνούσαμε τις πόλεις και τις παραλίες. Ευτυχώς, το Μεξικό ή, καλύτερα, το Yucatan, ήταν το ευκολότερο μέρος στο οποίο έχω οργανώσει ταξίδι. Ήταν όλα απλά και οργανωμένα. Καμία σχέση με τις χώρες της Ασίας. Εύκολα έβρισκες διαμονή και σε σχετικά καλές τιμές, όλες οι μετακινήσεις ήταν βολικές και τακτικές (με λεωφορεία ADO ή colectivo) και καλό φαγητό έτρωγες παντού και σε καλές τιμές. Μόνη δυσκολία η γλώσσα, καθώς οι περισσότεροι μιλούν μόνο ισπανικά. Ευτυχώς που η οργάνωση του ταξιδιού ήταν τόσο εύκολη, γιατί πραγματικά είναι πάρα πολύ δύσκολο να οργανώνεις εξ αποστάσεως ένα γάμο σε νησί και παράλληλα να οργανώνεις και ένα ταξίδι ενός μηνός στο εξωτερικό. Τελικά όλα κύλησαν ομαλά. Και τα του γάμου (με αρκετή δόση τύχης) και τα του Μεξικού (χωρίς απρόοπτα).
ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Το πρόγραμμα στο οποίο καταλήξαμε και το οποίο κάναμε τελικά ήταν το ακόλουθο:
Νέα Υόρκη – Κανκούν.
Κανκούν (4 βράδια), με ημερήσιες εκδρομές σε Isla Mujeres και Isla Blanca.
Κανκούν – Isla Holbox με λεωφορείο ADO + ferry.
Isla Holbox (3 βράδια).
Isla Holbox – Playa del Carmen με ferry + colectivo
Playa del Carmen (6 βράδια), με επίσκεψη σε Cozumel (ημερήσια) και ημερήσιες εκδρομές (με colectivo) σε όλες τις κοντινές παραλίες προς το Κανκούν (βόρεια) και προς την Τουλούμ (νότια).
Playa del Carmen – Tulum με colectivo
Tulum (3 βράδια), με επίσκεψη σε Coba και σε όλα τα κοντινά αξιοθέατα.
Tulum – Bacalar, με λεωφορείο ADO.
Bacalar (2 βδάδια), με ημερήσια εκδρομή στην παραλία Mahahual με colectivo.
Bacalar – Palenque με βραδινό λεωφορείο ADO.
Palenque (1 βράδυ), με επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο.
Palenque – Campeche, με λεωφορείο ADO.
Campeche (1 βράδυ).
Campeche – Merida, με λεωφορείο ADO.
Merida (2 βράδια), με ημερήσιες στον αρχαιολογικό χώρο του Uxmal και στο Izamal.
Merida – Valladolid, με λεωφορείο ADO.
Valladolid (4 βράδια), με ημερήσιες εκδρομές σε Chichen Itza, στις κοντινές cenotes, στο Rio Lagartos και στις ροζ λίμνες του Las Coloradas και στην Espita.
Valladolid – Playa del Carmen, με λεωφορείο ADO.
Playa del Carmen (1 βράδυ). Από Valladolid θα πηγαίναμε κατευθείαν στο Κανκούν, αλλά είπαμε να πάμε μία μέρα στην Playa del Carmen, προκειμένου να πάμε μία ημερήσια στην Τουλούμ, μήπως και είχε στο ενδιάμεσο καθαρίσει η θάλασσα από τα φύκια που είχε την πρώτη φορά που πήγαμε. Τελικά δεν είχε καθαρίσει και τζάμπα χάσαμε μια μέρα. Η διαμονή στην Playa del Carmen και όχι στην Tulum, έγινε γιατί στην Playa είχαμε βρει πολύ καλό και φθηνό δωμάτιο, ενώ στην Tulum όχι, και γιατί η σύζυγος είχε ξετρελαθεί με την περαντζάδα στην Avenida quinta και ήθελε να ξαναπάμε.
Playa del Carmen – Κανκούν με colectivo.
Κανκούν (3 βράδια), για ξεκούραση!
Κανκούν – Νέα Υόρκη (2 βράδια). Επιστροφή στην Αθήνα με απευθείας πτήση, 4 μέρες στη Μήλο για τα του γάμου και επιστροφή στη Θεσσαλονίκη!
Έτσι πέρασαν 6 μήνες, με παράλληλη οργάνωση του γάμου και του ταξιδιού στο Μεξικό, μέχρι που έφτασε επιτέλους η ώρα της αναχώρησης! Άφιξη στη Νέα Υόρκη, λίγο ζόρι το βράδυ στο JFK, ξυπνητήρι από τις αγριοφωνάρες της αφράτης αφροαμερικάνας, επιβίβαση στο αεροπλάνο για Κανκούν και μετά από λίγες ώρες πετούσαμε πάνω από την Καραϊβική και προσγειωνόμασταν στο Κανκούν! Viva Mexico λοιπόν, με δύο φωτογραφίες από την πτήση, για να πάρετε μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει!
Last edited: