Έτσι όπως διάβασες είναι, ή περίπου έτσι τέλος πάντων.
Το βόρειο μέρος της χώρας είναι γεμάτο (γιατί θα μου πεις η υπόλοιπη Ταϊλάνδη δεν είναι; ) με τροπικά δάση, ποτάμια, απίστευτη φυσική ομορφιά και το σημαντικότερο, πολλές διαφορετικές φυλές. Με το που φτάσεις στη Chiang Mai, την συμπρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στο βορρά θα αντικρίσεις εκατοντάδες (δεν υπερβάλω) γραφεία που διοργανώνουν 2ήμερα ή 3ήμερα συνήθως treks στις γύρω περιοχές. Επίσης κάθε guesthouse ή ξενοδοχείο μπορεί να το κανονίσει για σένα. Όλος ο τουρισμός του βορρά βασίζεται σε αυτό το πράγμα, στο trekking που θα πάνε να κάνουν οι ξένοι.
Αυτές οι εκδρομές λοιπόν περιλαμβάνουν, περπάτημα, μια βόλτα πάνω σε ελέφαντα, μια βόλτα με σχεδία και επίσης κάτι σαν ράφτινγκ με σχεδία και επίσκεψη σε «παραδοσιακά χωριά μειονοτήτων και φυλών και παρατήρηση του παραδοσιακού τρόπου ζωής τους»... Θα σου πω από την αρχή ότι εγώ συνειδητά επέλεξα να μην το κάνω. Και ο λόγος είναι αυτά που μου είπαν άλλοι ταξιδιώτες που το έκαναν και από πράγματα που είχα διαβάσει. Και δεν μου το είπαν 2-3, αλλά τουλάχιστον 10 διαφορετικά άτομα. Επειδή όταν βρίσκεσαι εκεί είναι πολύ στάνταρ θέμα συζήτησης, το 70% αυτών που το συζήτησα μου δήλωσαν απογοητευμένοι.
Και εξηγώ τους λόγους: Το “trekking” δεν είναι όντως trekking αλλά περίπατος μερικών ωρών μέσα στο δάσος, η κακομεταχείριση των ελεφάντων (μου είπαν πως είδαν ελέφαντες να ματώνουν), το “ράφτινγκ” δεν είναι ράφτινγκ αφού τα ποτάμια δεν είχαν αρκετό νερό, κάποιοι από τους οδηγούς μου είπαν πως είναι άσχετοι (τους ρώταγαν πράγματα και δεν ήξεραν να απαντήσουν), κάποιοι βαριόντουσαν τη ζωή τους και μου είπαν για κάποιον που την έπεφτε (επανειλημμένα και προσβλητικά) στις κοπέλες του group. Το χειρότερο όμως είναι η κοροϊδία με τα «παραδοσιακά χωριά», το οποίο είναι κάτι που το έζησα και εγώ σε διάφορα μέρη. Πόσο παραδοσιακό μπορεί να παραμείνει ένα χωριό όταν δέχεται καθημερινά εκατοντάδες ξένους επισκέπτες; Η απάντηση είναι καθόλου! Πας εκεί, έχεις (τουλάχιστον είχα εγώ) την αίσθηση ότι είσαι σε ζωολογικό κήπο, που κοιτάς όλο περιέργεια και τραβάς φωτογραφίες ενώ αμέσως σε περιτριγυρίζουν γυναίκες και παιδιά που σου ζητάνε λεφτά, γλυκά, δώρα και προσπαθούν να σου πουλήσουν κοσμήματα και αναμνηστικά. Πλήρης εξάρτηση από τους τουρίστες.
Είμαι σίγουρος πως πολλοί θα διαφωνήσουν και θα μου πουν πως το έχουν κάνει και ήταν τρομερή εμπειρία και το ευχαριστήθηκαν πολύ κτλ. Μπράβο τους (και δεν το λέω ειρωνικά) απλά εμένα μου βρωμάει από μακριά «τουριστική παγίδα» και προτίμησα να μην πάρω. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι και μέρη να δεις και τη φύση και τα χωριά.
Και προχωράω: Η Ταϊλάνδη έχει ένα καταπληκτικό δίκτυο γραφείων πληροφοριών τα λεγόμενα Τ.Α.Τ. offices (προσοχή στις απομιμήσεις, τουριστικά γραφεία που το χρησιμοποιούν για να ξεγελάνε τον κόσμο). Τα κανονικά Τ.Α.Τ. δεν πουλάνε τίποτα. Αντιθέτως προσφέρουν δωρεάν χάρτες της περιοχής/πόλης, λίστες με ξενοδοχεία και GHs (guesthouses), λίστες με τα δρομολόγια λεωφορείων, πληροφορίες για τα αξιοθέατα και ότι άλλο μπορεί να χρειαστείς. Εγώ όπου πήγαινα και υπήρχε τέτοιο γραφείο πάντα πέρναγα μια βόλτα να προμηθευτώ υλικό και να πάρω πληροφορίες. Τουριστικά γραφεία (που πουλάνε εισιτήρια, εκδρομές κτλ), στα τουριστικά μέρη υπάρχει από ένα σε κάθε γωνία.
Κράτηση από πριν δεν χρειάζεται για κανένα λόγο. Πας εκεί, κοιτάζεις το δωμάτιο, αν σ’αρέσει μένεις, αλλιώς πας παρακάτω. Υπάρχει πληθώρα επιλογών, για όλα τα γούστα και βαλάντια.
Το που θα πας εξαρτάται από το τι θες να δεις και να κάνεις. Θες παραλίες, μένεις στο νότο, θες δάση και ποτάμια πας στο βορρά, θες ιστορικά μνημεία πας στα κεντρικά. Το καλό με την Ταϊλάνδη είναι πως όπου και να είσαι, θα βρεις λίγο απ’όλα. Σου προτείνω να μπεις σε κανένα site τουριστικό για την Ταϊλάνδη και να αποφασίσεις τι θες να κάνεις και μετά το ξανασυζητάμε.
Το βόρειο μέρος της χώρας είναι γεμάτο (γιατί θα μου πεις η υπόλοιπη Ταϊλάνδη δεν είναι; ) με τροπικά δάση, ποτάμια, απίστευτη φυσική ομορφιά και το σημαντικότερο, πολλές διαφορετικές φυλές. Με το που φτάσεις στη Chiang Mai, την συμπρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στο βορρά θα αντικρίσεις εκατοντάδες (δεν υπερβάλω) γραφεία που διοργανώνουν 2ήμερα ή 3ήμερα συνήθως treks στις γύρω περιοχές. Επίσης κάθε guesthouse ή ξενοδοχείο μπορεί να το κανονίσει για σένα. Όλος ο τουρισμός του βορρά βασίζεται σε αυτό το πράγμα, στο trekking που θα πάνε να κάνουν οι ξένοι.
Αυτές οι εκδρομές λοιπόν περιλαμβάνουν, περπάτημα, μια βόλτα πάνω σε ελέφαντα, μια βόλτα με σχεδία και επίσης κάτι σαν ράφτινγκ με σχεδία και επίσκεψη σε «παραδοσιακά χωριά μειονοτήτων και φυλών και παρατήρηση του παραδοσιακού τρόπου ζωής τους»... Θα σου πω από την αρχή ότι εγώ συνειδητά επέλεξα να μην το κάνω. Και ο λόγος είναι αυτά που μου είπαν άλλοι ταξιδιώτες που το έκαναν και από πράγματα που είχα διαβάσει. Και δεν μου το είπαν 2-3, αλλά τουλάχιστον 10 διαφορετικά άτομα. Επειδή όταν βρίσκεσαι εκεί είναι πολύ στάνταρ θέμα συζήτησης, το 70% αυτών που το συζήτησα μου δήλωσαν απογοητευμένοι.
Και εξηγώ τους λόγους: Το “trekking” δεν είναι όντως trekking αλλά περίπατος μερικών ωρών μέσα στο δάσος, η κακομεταχείριση των ελεφάντων (μου είπαν πως είδαν ελέφαντες να ματώνουν), το “ράφτινγκ” δεν είναι ράφτινγκ αφού τα ποτάμια δεν είχαν αρκετό νερό, κάποιοι από τους οδηγούς μου είπαν πως είναι άσχετοι (τους ρώταγαν πράγματα και δεν ήξεραν να απαντήσουν), κάποιοι βαριόντουσαν τη ζωή τους και μου είπαν για κάποιον που την έπεφτε (επανειλημμένα και προσβλητικά) στις κοπέλες του group. Το χειρότερο όμως είναι η κοροϊδία με τα «παραδοσιακά χωριά», το οποίο είναι κάτι που το έζησα και εγώ σε διάφορα μέρη. Πόσο παραδοσιακό μπορεί να παραμείνει ένα χωριό όταν δέχεται καθημερινά εκατοντάδες ξένους επισκέπτες; Η απάντηση είναι καθόλου! Πας εκεί, έχεις (τουλάχιστον είχα εγώ) την αίσθηση ότι είσαι σε ζωολογικό κήπο, που κοιτάς όλο περιέργεια και τραβάς φωτογραφίες ενώ αμέσως σε περιτριγυρίζουν γυναίκες και παιδιά που σου ζητάνε λεφτά, γλυκά, δώρα και προσπαθούν να σου πουλήσουν κοσμήματα και αναμνηστικά. Πλήρης εξάρτηση από τους τουρίστες.
Είμαι σίγουρος πως πολλοί θα διαφωνήσουν και θα μου πουν πως το έχουν κάνει και ήταν τρομερή εμπειρία και το ευχαριστήθηκαν πολύ κτλ. Μπράβο τους (και δεν το λέω ειρωνικά) απλά εμένα μου βρωμάει από μακριά «τουριστική παγίδα» και προτίμησα να μην πάρω. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι και μέρη να δεις και τη φύση και τα χωριά.
Και προχωράω: Η Ταϊλάνδη έχει ένα καταπληκτικό δίκτυο γραφείων πληροφοριών τα λεγόμενα Τ.Α.Τ. offices (προσοχή στις απομιμήσεις, τουριστικά γραφεία που το χρησιμοποιούν για να ξεγελάνε τον κόσμο). Τα κανονικά Τ.Α.Τ. δεν πουλάνε τίποτα. Αντιθέτως προσφέρουν δωρεάν χάρτες της περιοχής/πόλης, λίστες με ξενοδοχεία και GHs (guesthouses), λίστες με τα δρομολόγια λεωφορείων, πληροφορίες για τα αξιοθέατα και ότι άλλο μπορεί να χρειαστείς. Εγώ όπου πήγαινα και υπήρχε τέτοιο γραφείο πάντα πέρναγα μια βόλτα να προμηθευτώ υλικό και να πάρω πληροφορίες. Τουριστικά γραφεία (που πουλάνε εισιτήρια, εκδρομές κτλ), στα τουριστικά μέρη υπάρχει από ένα σε κάθε γωνία.
Κράτηση από πριν δεν χρειάζεται για κανένα λόγο. Πας εκεί, κοιτάζεις το δωμάτιο, αν σ’αρέσει μένεις, αλλιώς πας παρακάτω. Υπάρχει πληθώρα επιλογών, για όλα τα γούστα και βαλάντια.
Το που θα πας εξαρτάται από το τι θες να δεις και να κάνεις. Θες παραλίες, μένεις στο νότο, θες δάση και ποτάμια πας στο βορρά, θες ιστορικά μνημεία πας στα κεντρικά. Το καλό με την Ταϊλάνδη είναι πως όπου και να είσαι, θα βρεις λίγο απ’όλα. Σου προτείνω να μπεις σε κανένα site τουριστικό για την Ταϊλάνδη και να αποφασίσεις τι θες να κάνεις και μετά το ξανασυζητάμε.
