Ελλάδα Tour de Ήπειρος (και λίμνη, και βουνό και ποταμός και θάλασσα..) ...συν κανά νησάκι

[Ivana]

Κάπου τον Ιούλιο μήνα το 2011...τότε την εποχή του μεσοπρόθεσμου και κινδύνου να γίνει στάση πληρωμών....συνειδητοποιημένη ότι τα ταξίδια που πρόκειται να κάνω σε κοντινό μέλλον ήταν Σερβία και ιστορίες των μέλων του travelstories....χάζευα διάφορες προσφορές και τιμές...απλά να μην βγω από το κλίμα...

( παρένθεση 1-ωραία δεν ακούγεται το ύφος του παρελθόντος που πήρα; ή αλλιώς-μακάρι...)
(παρένθεση 2...σχεδόν τα ξέχασα όλα, για αυτό το παίζω χαλαρή...μόλις γύρισα χωρίς να έχω δει τηλεόραση επί 2 εβδομάδες)

Λοιπόοον......
Η Χαλκιδική ήταν λύση για την ξεκούραση...λέμε τώρα ...αφού με τόσο κόσμο και πανικό είναι όλα παρά τη ξεκούραση... αλλά ας μην είμαστε και αχάριστοι. Πήγαμε δυο-τρεις φορές , κάναμε τα μπανάκια μας.....ίδιες παραστάσεις, ίδιοι άνθρωποι...όλα ίδια.

Θα πηγαίναμε ξανά αρχές Αυγούστου για μία βδομάδα, αν τυχαία δεν βρήκα ( ή καλύτερα αν δεν με βρήκε) μια προσφορά για Ζαγοροχώρια τριών ημερών.....


Έτσι άρχισαν όλα....


Όταν είπα ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα για διακοπές εννοούσα τα νησιά τα οποία δεν θα μπορούσαμε να καλύψουμε με τίποτα...


Από την άλλη.. διακοπές και κυρίως κάτι που θα μας γέμιζε μπαταρίες για την χρονιά που μας έρχεται (παράξενα, αλλά πάντα τον Αύγουστο έχω αίσθηση ότι αρχίζει καινούργια χρονιά) μας ήταν πάνω από απαραίτητο.....


Και έτσι λέω στον κύριό μου.... «και δεν πάμε;»
Σκέφτοντας ότι θα μας ταλαιπωρήσουν μόνο τρεις μέρες...συμπληρώνω κιόλας με «αφού θα΄μαστε κοντά, δεν πάμε και σε θάλασσα εκεί για λίγες μέρες σε κανένα κάμπινγκ»...έτσι θα μας έβγαινε λιγότερα.


Ο ίδιος-κλασικός : « να πάμε, αλλά.... μας φοβάμαι λίγο»..... λες και εγώ δεν μας ήξερα.


Τέλος πάντων...εκείνες τις μέρες (για να ξεφύγω λίγο από την μιζέρια) μπαίνοντας στην σελίδα μας έβλεπα 500 θέματα με Σύβοτα Θεσπρωτίας, και ήταν τόσο έντονα, που αναρωτήθηκα- τι είναι αυτά τα Σύβοτα που υπάρχει τόση ζήτηση....


Η αλήθεια είναι ,αφού πήγα...δεν παύω να αναρωτιέμαι, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...


Και έτσι, συνδυάζω βουνό με θάλασσα , βρίσκω και δύο-τρία κάμπινγκ εκεί κοντά στα Σύβοτα, κλείνουμε την προσφορά για Ζαγοροχώρια...και αρχίζω να σχεδιάζω μία εκδρομή μιας εβδομάδας....
Να πω ότι στα εκείνα τα μέρη δεν είχα πάει, και είχα περάσει την Εγνατία για μόνο μία φορά.
Η ερεύνα κατέληξε στα αρκετά...τόσο που άρχισα να πιστεύω ότι τόσες λίγες μέρες δεν θα μας φτάσουν....
Στα αρχικά σχέδια θα ήταν σίγουρα ο Αχέροντας που καταχάρηκα (έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για ιστορία) όπως και μια εκδρομούλα στους Παξούς για να πάρουμε την γεύση, και αν κάτσει ημερήσια επίσκεψη της πόλης της Κέρκυρας (με ενδιέφερε ένα μουσείο και ένα νησάκι δίπλα)..... Έτσι προτείνω να μείνουμε 3 νύχτες Σύβοτα και 3 Πάργα.... έστω και κάποιες από αυτές να είναι στο ελεύθερο κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ στην ζωή μου.
Τι να τον κάνω...μου εγκρισε και αυτό ...
Να γυρίσω πάλι στο αιώνιο φαινόμενο της ανικανοποίησης του ανθρώπου (ή μάλλον της γυναίκας) και αχαριστία- έλεγα...μήπως... μήπως σπρώξουμε και κάτι άλλο μέσα..(συγκεκριμένα κανά ραφτινγκ στον Άραχθο).... Αυτό το τελευταίο έμεινε ιδέα και καθόλου δεν το λυπάμαι ούτε μετανιώνω...


Τα πηγαίναμε 7 ως 15/16....


Κάπου στην πορεία, μαθαίνω και για το river party και προσθέτουμε και αυτό για μία μέρα χορις πολύ συζήτηση ....για το Σάββατο, 6 του μηνός.
Ελειψη της υπομονής που είχαμε κόψαμε με ένα πενταήμερο στο Πευκοχώρι (μια χαρά μας φάνηκε αυτή την φορά.....υποκρισία και αχαριστία πάλι)...


Δύο ή τρεις μέρες πριν αναχωρήσουμε....μου φτάνει στο mail το newsletter μιας άλλης ιστοσελίδας με προσφορές για δυο διανυκτερεύσεις στο Πάπιγκο. Ο δικός μου το καταχάρηκε αφού ήξερε ότι θα ζορίστει με την οδήγηση και θα θέλει ξεκούραση (από διακοπές).... Το μόνο προβληματάκι που βρέθηκε ήταν ότι εμείς θα θέλαμε να το κλείσουμε για 15-16 Αυγούστου...ενώ ο ξενοδόχος είχε διαθέσιμα μόλις 17-18....όποτε το προεκτείνουμε μέχρι τότε και κλείνουμε για εκείνες ημερομηνίες.


Για να μην είμαι κουραστική με εξελίξεις του σχεδίου, θα σας πω μόνο ότι τελικά οι μέρες δεν μας «έφτασαν» και τελικά στην πορεία το Πάπιγκο αλλάξαμε για 18-19 του μηνός....



Έτσι η φετινές μας διακοπές έγιναν 2 εβδομάδες, κάτι που ευχαριστιθήκαμε υπερβολικά και μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε και άλλες μέρες (από όλες τις απόψεις).....θα είχαμε πολλά άλλα να δούμε και να κάνουμε!!!


Μετά την αρχική εξομολόγηση σας βάζω μερικές φωτογραφίες από σχεδόν όλα τα μέρη που πήγαμε για να πάρετε μια ιδέα της πορειάς του δρόμου....

Καστοριά.....πρώτη στάση



Στο δρόμο που πήραμε μας συνάντησαν Μαστοροχώρια μαζί με την Κόνιτσα



Φτάσαμε Ζαγοροχώρια και γυρίσαμε το κεντρικό Ζαγόρι







Κατεβήκαμε στην Πρέβεζα....



...και αφού κατεβήκαμε προχωρήσαμε τυχαία στην Λευκάδα



....από εκεί ανεβήκαμε προς τα πάνω...

Μια πανέμορφη εκδήλωση στο Νεκρομαντείο την νύχτα της Πανσελήνου



...πηγές του Αχέροντα



Δεν παραλείψαμε την Νικόπολη, αλλά ούτε την Κασσώπη και Ζάλογγο




Το ταξίδι μας οδήγησε προς την Πάργα...



...και απίστευτους Παξούς..



Επόμενα ήταν τα Σύβοτα (και πιο πολύ οι παραλίες εκτός)



..και μέσω παράξενης διαδρομής κατέληξε στην αρχαία Δωδώνη... Δυτικό Ζαγόρι ...και Ιωάννινα







Δεν ξέρω αν τα μέρη αυτά ήταν τόσο όμορφα.... ή αν μεγάλο ρόλο στο να έχω πραγματικά πανέμορφες εντυπώσεις έχει το γεγονός που ξαφνικά αποφασίστηκε να πάμε...ή μάλλον το χρειαζόμασταν πολύ....αλλά ελπίζω στην ιστορία που θα ακολουθήσει να σας τις μεταφέρω με αρκετές λεπτομέρειες που πράγματι αποτελούν μπαχάρι αυτού (όπως και κάθε άλλου) ταξιδιού.....

 

[LULLU]

..εχει βρε παιδι μου και η Ελλαδα τις ομορφιες της!!!!!!!!!!

 

[maska_29]

Δεν ξέρω αν τα μέρη αυτά ήταν τόσο όμορφα.... ή αν μεγάλο ρόλο στο να έχω πραγματικά πανέμορφες εντυπώσεις έχει το γεγονός που ξαφνικά αποφασίστηκε να πάμε...ή μάλλον το χρειαζόμασταν πολύ....αλλά ελπίζω στην ιστορία που θα ακολουθήσει να σας τις μεταφέρω με αρκετές λεπτομέρειες που πράγματι αποτελούν μπαχάρι αυτού (όπως και κάθε άλλου) ταξιδιού.....

Σίγουρα η περιοχή έχει πολλές ομορφιές...
Την έχω γυρίσει αρκετά.
Περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[Ivana]

εννοείται πως έχει....

φαντάζομαι τι χασαμε κιόλας

συνέχεια απόψε....

 

[fenia42]

Φίλη, τα γράφεις υπέροχα .

 

[pattyyy]

Μμμμ...Υπέροχες φωτογραφίες! Ανυπομονώ για λεπτομέρειες!

 

[Ivana]

Η μόνη σκέψη ότι θα κάνουμε οργανωμένο και ελεύθερο κάμπινγκ (και στα δύο είμαι σχετικά άπειρη) έφερε και τα υπόλοιπα.. .Τόσα ότι είχα ετοιμάσει όλα τα απίθανα και πιθανά/χρήσιμα και μην πράγματα του κόσμου!!! Και μάλιστα πάνω από τα μισά ούτε τα πιάσαμε... Η αλήθεια είναι ότι με ενθουσίαζε λίγο η ιδέα επιβίωσης στην φύση...χωρίς να καταλάβω ότι η φύση ποτέ δεν μπορεί να παρέχει απόλυτη άνεση και ούτε την ταιριάζει.... Τέλος πάντων...δια βίου μάθηση είναι αυτή και καλό είναι που το τελικό συμπέρασμα είναι θετικό, άρα θα το ξανακάνω σίγουρα. (άσε πού ετοιμαζόμουν να δοκιμάσω και να γράψω καμια συνταγή στο ανάλογο θέμα που υπάρχει στο φόρουμ...αλλά μάπα...δεν προχωρήσαμε από ψητά και τηγανητή πατάτα στο γαζάκι).
Και έτσι... το Σάββατο πρωί προσπαθούσαμε να σπρώξουμε τα πραγματάκια μας στο αυτοκινητάκι μας και φύγαμε γύρω στις 12.... (μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάστικε όταν έπρεπε να τα ξαναβγάλουμε και αντίστοιχα χαχαχαχα).
Από Θεσσαλονίκη βγήκαμε γρήγορα μιας και τέτοιες μέρες δεν έχει κίνηση και μετά από λίγο βρεθήκαμε στην έξοδο για την Εγνατία. Μάλλον είναι αυτονόητο, αλλά οφείλω να πω ότι από Θεσσαλονίκη ως Ιωάννινα υπάρχουν δύο σταθμοί διοδίων- ένα στην δέλτα του Αξίου και άλλο που δεν υπήρχε πέρυσι- στην Κοζάνη/Πτολεμαΐδα. Και στα δύο το κόστος είναι από 2.8 ευρώ. Η διαδρομή είναι ευχάριστη και εύκολη. Από την Εγνατία στρίψαμε λίγο μετά την στροφή για Σιάτιστα, παίρνοντας τον δρόμο για την Καστοριά και στην συνέχεια για το Συνοριακό σταθμό Κρυσταλλοπηγή. Ο δρόμος ανέλπιστα πολύ καλός!!! Πιθανόν λόγω του ότι είναι ένας από τους εθνικούς δρόμους για την Αλβανία. Το τοπίο όμως όχι και τόσο ευχάριστο ...ξηρασία που κυριαρχεί σε όλη την διαδρομή και λίγο χάνεται γύρω στην Καστοριά. Αν θυμάμαι καλά το ταξίδι από τα Σιάτιστα ως την Καστοριά κράτησε περίπου 45 λεπτά. Η πρώτη εικόνα της πόλης είναι όπως την φανταζόμουνα...μια πόλη κρεμασμένη στα βουνά που αντανακλάται στη λίμνη....πινελιές στον πίνακα αποτελούν οι πάπιες, οι χίνες και οι κύκνοι που τους συναντήσαμε όταν πλησιάσαμε... στεκότανε εκεί σαν φρουροί αυτής της μικρής βασιλείας....
Πρέπει να πω πως δεν απογοητεύτηκα, αλλά σαφώς και δεν ενθουσιάστηκα από την πόλη. Δεν είναι τελείως τουριστική και αυτό την κάνει να είναι ένας μικρός θησαυρός για αυτούς που μένουν εκεί, αλλά η αρχιτεκτονική της δεν δείχνει καθόλου ευχάριστη. Αν εξερέσουμε μερικά μεγάλα παλιά κτήρια, μερικές βίλες και από κανένα κατεστραμμένο αρχοντικό...όλα τα άλλα κτίστηκαν τις δεκαετίες του 70 και 80 (εκείνο το χάλι που μοιάζει κουτί με κάτι στενά και μακρύ μπαλκόνια και συνήθως στα κίτρινό-γκρι χρώματα) και αποτελούν μια άλλη «ομορφιά» που δεν ταιριάζει με την λίμνη αυτή. Μπορεί να υπερβάλω, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που περίμενα εγώ- μία Μακεδονίτικη αρχόντισα με την γνωστή αρχιτεκτονική της. Γύρω απ’την λίμνη στο κεντρικό σημείο, πολλές καφετέριες και ταβέρνες και αρκετοί πού κάθονται σε αυτές... Το άλλο κομμάτι «πίσω από την στροφή» προς τα έξω από το κέντρο αλλάζει παραστάσεις.....Πιο ήπιο και πιο ωραίο...χαλαρό με αμέτρητους ψαράδες που μπορεί να περνάνε ώρες για να πιάσουν κάτι . Μέσα στο νερό επιπλέουν οι πάπιες και πελεκάνοι , ενώ οι σειρές των πλάτανων περιτριγυρίζουν την ακτή .... Επίσης πολύς κόσμος που περπατάει και αθλείται κάνοντας γύρο της λίμνης... Αυτό το κομμάτι με μάγεψε...

 

[Soctama]

Τέλεια αυτά τα μέρη που πήγες.. Τα έχω επισκεφτεί αρκετές φορές,λόγω καταγωγής γονέα...! Ανυπομονώ να ακούσω όλη την ιστορία και ποια μέρη σου άρεσαν περισσότερο..! Πες μας και μια σούμα στις τιμές..

 

[Ivana]

ευχαριστώ...έβγαλα πολλές φωτογραφίες και θα ήθελα μερικές (?) να τις βάλω να ακολουθήσουν το κείμενο...και θέλει ώρα για σμικρινσεις και τέτοια..αλλά θα συνεχίσω σύντομα.
Εγώ (και εμεις) μαγευτήκαμε από τα Ζαγοροχώρια λόγω του ότι δεν μείναμε απλά, αλλά χοθήκαμε και στους ντόποιους, μιλήσαμε μαζί τους (ακούσαμε χιλια δυό)...και αυτό μας άρεσε πολύ...Είμασταν και πολύ τυχεροί αφού τότε που πήγαμε γινότανε πάρα πολλές και διαφορετικές εκδηλώσεις (από πανηγύρια μέχρι τα ρεσιτάλ με άρπα...και άλλα) ..και όλα αυτά μαζί πραγματικά ήταν το κάτι άλλο.
Όσο για τις τιμές θα ανφέρω κάποιες μέσα στην ιστορία, όσες θυμάμαι, αλλά το τελικό σούμα θα σου πω τώρα..με οικονομία (δλδ πήγαμε σε κάμπινγκ στα παραθαλάσσια μέρη, αλλά κάναμε και το ελεύθερο), της περισσότερες μέρες φάγαμε έξω, και με όλα υπόλοιπα μας βγήκε 1300 ευρώ.

 

[Ivana]

Κάνοντας το γύρω της λίμνης φτάσαμε στο σημείο όπου βρίσκεται η Μονή της Παναγίας Μαυβριώτησας. Σημαντικό μνημείο βυζαντινής εποχής και όμορφο στολίδι της ακτής της λίμνης. Μπροστά υπάρχει μεγάλο πάρκινγκ κάτι που δικαιολογήθηκε αργότερα....

Παραδίπλα βρίσκεται μια καφετέρια/εστιατόριο το οποίο δεν θυμίσαμε για να έχω άποψη, αλλά είναι σε πολύ ωραίο μέρος για όσους έχουν παραπάνω χρόνο απ'ό τι είχαμε εμείς.
το μοναστήρι της Παναγίας Μαυριώτησας


Καταρχήν σχεδόν όλα τα τοίχη του ναού είναι τοιχογραφημένα, με πολύ ωραίες παλιές τοιχογραφίες όλες με "βγαλμένα" μάτια των Αγίων σαν μνημείο των περασμένων χρόνων. Το καθολικό του ναού είναι μονόχωρο αλλά να φτάσεις σε αυτό περνάς από δύο άλλους χώρους που μας έκαναν εντύπωση με κάτι ασυνήθιστο που είχανε. Ο πρώτος χώρος για τον οποίο μιλάω ήταν άλλη εκκλησία από μόνη της. Είναι η πρώτη πόρτα από την οποία θα έμπαινε κάθε επισκέπτης... Και εκεί μου έκανε εντύπωση η τοιχογραφία του σταυρομένου Χριστού που δεν βρισκότανε στην κεντρική όψη, αλλά στο βόρειο-αριστερό τοίχο. Αργότερα ο Ιερέας στον οποίο θα επαναφερθώ μου εξήγησε ότι δεν είναι απαραίτητο αυτή η εικόνα (του Χριστού) να έχει κεντρική θέση (δηλώνω ότι δεν είμαι και γνώστρια, απλά παρατηρώ). Βγαίνοντας από εκεί, στα δεξιά φαίνεται ότι κάποτε υπήρχε πόρτα. Προχωρήσαμε ευθεία και μπήκαμε στο δεύτερο χώρο που ανέφερα, το οποίο φαίνεται να είναι μεταγενέστερο αλλά όχι και πολύ. Από εκεί μέσω μιας χαμηλής πόρτας η οποία είχε παμπάλαιο ξύλινο κατώφλι (λες και ήταν έργο ξυλογλυπτικής) μπήκαμε στο "κυριο" καθολικό της εκκλησίας το οποίο ήταν πράγματι πανέμορφο. Λυπάμαι που δεν θα σας το περιγράψω με φωτογραφία, αλλά δεν φωτογραφίζω τους εσωτερικούς χώρους (των ναών) ποτέ.

Εκεί μας βρήκε ένα γκρουπ των Γάλλων τουριστών και βγήκαμε να μην ενοχλήσουμε την ξενάγηση που παρακολουθούσανε με ιδιαίτερη προσοχή.
Επίσης καταλάβαμε ψηλο-ειρωνική παρατήρηση του Ιερέα "α, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα-είμαστε τουριστικό μοναστήρι", στην ερώτηση μας αν είμαστε κατάλληλα ντυμένη.



Ο Ιερέας αυτός..με άσπρα του μαλλιά και μούσια καθότανε μπροστά στην πρώτη είσοδο η οποία βρίσκεται σε έναν επίσης τοιχογραφημένο τοίχο (η φωτογραφία από πάνω). Σοφός και αυθεντικός μας παρακολουθούσε συνέχεια. Κάποια στιγμή τον ρώτησα αν αυτός ο τοίχος ήταν κάποτε στο εσωτερικό του ναού, και εκεί που περίμενα να μου απαντήσει με ρωτάει απότομα-τι δουλειά κάνεις... Λίγο είναι να πω ότι για κάποιο άγνωστο λόγο τρόμαξα ...και ακόμα δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο άνθρωπος μου προκαλούσε τέτοια αισθήματα..εννοείται με θετική έννοια. Και εκεί άρχισε να μας αφηγείται το ιστορικό του ναού και αρκετά άλλα. Δίπλα στο παγκάκι που βλέπετε στα αριστερά στην φωτογραφία είναι τα θεμέλια του παλαιοχριστιανικού ναου. Επίσης μας είπε ότι το μοναστήρι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εικονομαχία άρα θα υπήρχε και πιο παλιά από ότι αναφέρεται για την χρονια ίδρυσης. Οι τοιχογραφίες είναι από το 12ο αιώνα από τότε που ξαναχτίστηκε (ή ανανεώθηκε, αν μπορω έτσι να το πω) ο ναός. Αυτός ο τοίχος (αριστερά) πράγματι ήτανε στο εσωτερικό του ναού και για αυτό δίπλα στα δεξιά φαίνεται η πόρτα που υπήρχε, όπως και διαφορά στο πάτομα σε φάρδος ενός μέτρου από την πόρτα. Δεν θυμάμαι για πιο λόγο γκρεμίστηκε αυτός ο τοίχος. Η αλήθεια είναι ότι δεν άκουσα καλά όλα που μας έλεγε λόγω του ότι ήταν πολύ σιωπιλός και εγώ ντρεπόμουνα να του ζητήσω να τα ξαναπεί. Πάντως όπως μας είπε, ο χώρος πριν το κεντρικό καθολικό στον οποίο πιθανόν να έμπαιναν από αυτή την πόρτα ήταν για αβάφτιστους, αλλά δεν καταλάβαμε κανένας από μας για πιο λόγο υπήρχανε αβάφτιστοι οι οποίοι ερχότανε στην εκκλησία. Έλεγε ότι τότε (αλλά όχι και πότε) τα παιδιά τα βάπτισαν μέχρι την ηλικία 8 ημερών...(παραπάνω δεν μπορω να σας πω, παρόλο που ήθελα να το μοιράσω μαζί σας αφού μου προκάλεσε διάφορες εντυπώσεις)...Και έτσι, όταν χτυπούσε η καμπάνα πρώτα πήγαιναν οι βαφτισμένοι και στο τέλος αβάφτιστοι οι οποίοι παρακολουθούσαν την λειτουργεία πίσω από την κλειστή πόρτα (?).. εκείνη την πόρτα που είπα ότι είχε παλιό κατώφλι. Το κατώφλι αυτό είναι από το 13ο αιώνα και είναι υλοποιημένο από την καστανιά.
Το άλλο που μας έδειχνε ήταν το φέρετρο το οποίο βλέπετε ζωγραφισμένο στον τοίχο δεξιά, λίγο πιο πάνω από το παγκακι. Σε αυτό το φέρετρο είναι απεικονισμένοι 3 σωροί. Μας είπε και το όνομα του αγιογράφου που δεν το θυμάμαι και πως αυτός ήταν γνωστός ως αγιογράφος που ζωγράφισε τον τάφο του Μέγα Αλέξανδρου με τους φρουρούς του. Τον τάφο ο οποίος μεν δεν βρέθηκε ποτέ, δε κάποιοι υποστιρίζουν ότι έχει βρεθεί και μέσα είναι 2 στρατιώτες του Αλέξανδρου ταμένοι ζωντανή. Υπέθεσε την ερώτηση- και τι νομίζετε ποιός από τους τρεις είναι ο Μέγας; Αφού δεν βιαστήκαμε να απαντήσουμε....πήραμε και το βιβλικό μάθημα ότι στον τάφο όλοι είμαστε ίδιοι και δεν παίρνει κανένας ούτε την δόξα του, ούτε το πλούτο του εκεί που πάει...

κατά τα άλλα πήγαμε διακοπές

Τέλος πάντων...ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία όπως και διαφορετική, αφού δεν είμαστε και πρώτοι στην εκκλησία παρόλο που λέμε ότι είμαστε πιστοί.

Δύο άλλα πραγματάκια τα οποία μοίρασε μαζί μας ήταν ότι το όνομα της Μονής προέρχεται από το όνομα του -απέναντι της λίμνης- χωριού και ότι παλιά λεγότανε Μονή Μεσονησιώτησα (ή κάπως έτσι) αφου η Καστοριά ήταν νησί και όχι χερσόνησος.

 

[Ivana]

Η ευχάριστη αυτή η διαδρομή συνεχίστηκε και όλο και πιο πολύ με έκανε να θέλω να ξανά έρθω και να χαθώ σε εκείνο το κομμάτι της ακτής της λίμνης που θυμίζει άγριο και απομακρυσμένο από το πολιτισμό.

Από αυτό το δρόμο κανείς μπαίνει στην πόλη περνώντας τον ιστιοπλοϊκό σύλλογο και συναντάει πιο ωραία σπίτια και μέρη από εκείνα απ' την "άλλη" μεριά. Υπάρχουν πολυκατοικίες, αλλά τα περισσότερα ( ή έτσι μου φάνηκε), είναι τα σπίτια -νεοκλασικά ή πιο παλιά ή εντελώς καινούργια. Η ακτή έχει ωραίο πεζοδρόμιο για βόλτες ακριβώς δίπλα στην λίμνη το οποίο δεν είναι κατειλημμέο από μαγαζιά. Μαζί με την δενδροσειρά, με παγκάκια με πελεκάνους και ωραίο νερό που ηρεμεί.....αποτελεί ιδανικό μέρος ξεκούρασης...


Εκεί, κάπου στην μέση της διαδρομής...παρατηρώντας διάφορο κόσμο που απολαμβάνει αυτό το τοπίο, βλέπω ένα "ζευγαράκι", δύο φιλαράκια-αγόρι και κορίτσι που δήθεν ψαρεύουν... Το αγόρι φαινόταν ότι προσπαθούσε να φανεί γνώστης...και εκεί...τσακ...βγάζει το ψαράκι.....

Τρελάθηκα....και αφού τρελάθηκα εγώ, τι να' κανε και το κοριτσάκι αυτό



σταματήσαμε να τον συγχαρούμε και επίσημα και πολύ "σοβαρά"... και το παιδί έκανε και κάτι άλλο που με "έριξε" κάτω....έριξε και το ψαράκι πίσω στην λίμνη μόλις το έπιασε....

...αχ, τι μας κάνετε από μικρή ηλικία ...ιππότης της ημέρας!!!

Με αυτή την ευχάριστη εικόνα φύγαμε από την Καστοριά και τρέχαμε να φτάσουμε στο Νεστόριο αφού το βράδυ πλησίαζε....

Να μην βγει ότι ήμουνα αυστηρή με την κριτική μου, θα ξανάρθούμε να αποκτήσω καλύτερη εικόνα...τόσο λίγο δεν φτάνει για τίποτα...

Στο τέλος σας βάζω και μερικές άλλες φωτογραφίες....


κάποιοι από πολλούς ψαράδες


μία από τις ταβέρνες στην είσοδο/κέντρο της πόλης


απλά- Καστοριά

 

[mariath]

Ivana πολύ ωραία η περιγραφή σου. Ομολογώ ότι αν και έχω πάει στην Καστοριά πολλές φορές αυτό το μοναστήρι δεν το ήξερα Περιμένω την συνέχεια!