Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Περιεχόμενα
Το πολύχρωμο, σαραβαλιασμένο ΤΑΤΑ ερχόταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατά πάνω μας. Δεν ήταν εφιάλτης, οδηγούσαμε κανονικότατα στον αυτοκινητόδρομο και το τεράστιο καμιόνι έρχονταν εντελώς αντίθετα στο ρεύμα μας!! Η σύγκρουση με το παμπάλαιο φορτηγό φαίνονταν αναπόφευκτη. Ο Raj , ο οδηγός μας, κόρναρε με μανία και με μια ταχυδακτυλουργική μανούβρα απόφυγε με μαεστρία το παμπάλαιο τριαξονικό!! Κάθιδρος από το σοκ άκουγα την χαμογελαστή φωνή του Raj να με καλωσορίζει στη χώρα του “Welcome to incredible India!!” O Σπύρος πλάι μου κάτωχρος προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ και μου υπενθύμισε ότι είχαμε ακόμη 130 περίπου χλμ μέχρι το ξενοδοχείο μας!! Ο Raj απτόητος, συνέχιζε τις σφήνες του, αποφεύγοντας κάθε τόσο, κάρα, αγελάδες, καμήλες, φορτηγά και ιδιωτικά αυτοκίνητα ,που πεισματικά παρέμεναν στο δεξί μέρος του αυτοκινητόδρομου . Μην ξεχνάμε σε αυτή την πρώην Βρετανική αποικία η οδήγηση γίνεται πάντα σύμφωνα με τα Βρετανικά πρότυπα, στα δεξιά. Στην Ινδία χρειάζεσαι τρία πράγματα στην οδήγηση, είπε γελώντας ο Raj , καλά φρένα , καλή κόρνα και καλή τύχη. Για να μας το αποδείξει συνέχιζε να κορνάρει μανιωδώς, να φρενάρει ακατάπαυστα και να προκαλεί την καλή μας τύχη για το υπόλοιπο της διαδρομής!!
Είχαμε φτάσει μία περίπου ώρα πριν στο INDIRA GANDI INTERNATIONAL AIRPORT ακολουθώντας το γνωστό δοκιμασμένο δρομολόγιο ΑΤΗ-ΤΑS-DEL φεύγοντας από την Αθήνα την Μ.Τρίτη 3/4/07 αργά το βράδυ( 23:45) και φτάνοντας στο Ν.Δελχί το επόμενο μεσημέρι στις 13:00, αφού πρώτα κάναμε το απαραίτητο 3ωρο stopover στην Τασκένδη. Οι πτήσεις με τα γνωστά 757-200 της Uzbekistan Airways ήταν όπως πάντα χωρίς απρόοπτα και καθυστερήσεις. Πράγματι το VP-BUI τροχοδρομούσε στις 13:00 ακριβώς στο διεθνές αεροδρόμιο του DELHI κι εμείς με λαχτάρα κατεβαίναμε τις σκάλες του αεροπλάνου για να ζήσουμε οι αθεόφοβοι Πασχαλιάτικες εμπειρίες στην εξωτική Ινδία!! Αποφασίσαμε να περάσουμε οκτώ μέρες μακριά από την Ελληνική πραγματικότητα, χαμένοι στο παραμυθένιο Rajastan την πατρίδα των Μαχαραγιάδων. Αρωγός μας σε αυτή την φιλόδοξη προσπάθεια θα ήταν το Gajraj Travel ένα Ινδικό γραφείο τουρισμού με έδρα την Jaipur πρωτεύουσα του Rajastan. Με τίμημα 300euro θα είχαμε για 7 ημέρες το δικό μας αυτοκίνητο, με αγγλόφωνο ξεναγό-οδηγό και όλα τα έξοδα αυτοκινήτου και οδηγού πληρωμένα ήτοι βενζίνη, διόδια και έξοδα διαμονής και διατροφής του οδηγού. Μέσα σε 7 ημέρες θα παίρναμε μια ελάχιστη γεύση του Rajastan, επισκεπτόμενοι την Jaipur και το Pushkar μαζί με μια μικρή δόση Delhi αλλά μπρος στο τίποτε….
Το αεροδρόμιο ήταν πέραν πάσης περιγραφής. Ένα αρχαίο λεωφορείο μας παρέλαβε από το 752 μας και μας οδήγησε στην αίθουσα των αφίξεων. Οι εννέα όλες κι όλες φυσούνες του αεροδρομίου ήταν όλες σχεδόν γεμάτες από Α330 και Α340 της JET AIR της μεγαλύτερης και αξιοπρεπέστερης ιδιωτικής εταιρίας της Ινδίας. Η γνωστή διαφήμιση με τον γάιδαρο που πετάει μου ήρθε αυθόρμητα στο νου. Σε τέτοιο αχούρι σίγουρα πρέπει να δω κάπου εδώ γύρω και το συμπαθές τετράποδο σκέφτηκα. Αίμα , δάκρυα και ιδρώτας! Ο κόσμος γύρω μου άπειρος , στην συντριπτική του πλειοψηφία Ινδοί, δεν έδειχνε να ενδιαφέρετε ιδιαίτερα για το χάος που επικρατούσε. Περίμενε υπομονετικά στην ουρά του ελέγχου των διαβατηρίων, μια ουρά που η αλήθεια είναι προχωρούσε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Επί τέλους περάσαμε τον έλεγχο μαζί με μια μίνι ανάκριση σε Ινδοαγγλικά, του στυλ που θα πάτε, πόσο θα μείνετε, καλώς ήρθατε. Η κυρίως αίθουσα αφίξεων θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Ξεδοντιασμένα air condition ,ξεχαρβαλωμένες πολυθρόνες , Iνδές μαμάδες ντυμένες με πολύχρωμα σάρι να κυνηγούν τα μικρά τους , μωρά να τσιρίζουν, ηλικιωμένοι να προσεύχονται στο Θεό τους. Κάτι πρόχειρες ταμπέλες πληροφορούσαν τους δύστυχους επιβάτες για έργα που σα σκοπό είχαν τον μελλοντικό εξωραϊσμό αυτού του σουρεαλιστικού τοπίου. Σίγουρα ο μεγάλος Λουίς Μπουνιουέλ θα είχε βρεί εδώ το ιδανικό σκηνικό για να μεγαλουργήσει, σκηνοθετώντας ένα ακόμη σουρεαλιστικό αριστούργημα.
Μια που δεν είχαμε αποσκευές να περιμένουμε, ξεμπερδέψαμε σχετικά εύκολα από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες του τελωνείου κουνώντας καταφατικά το κεφάλι σε ότι μας ρωτούσαν, μια που στάθηκε αδύνατο να κατανοήσουμε την γραφική Ινδοαγγλική προφορά. Ο Σπύρος με απόγνωση ψέλλισε που μπλέξαμε, την στιγμή που διαβαίνοντας την πόρτα της εξόδου είδα μπροστά μου μια ταμπέλα με το όνομά μου κι ένα χαμογελαστό πρόσωπο να μου προσφέρει ένα μπουκέτο λουλούδια! Ο Raj ο μικρόσωμος και συμπαθέστατος ξεναγός - οδηγός μας ήταν πιστός στο ραντεβού του και μάς καλωσόρισε στην χώρα του την απίστευτη Ινδία!
Είχαμε φτάσει μία περίπου ώρα πριν στο INDIRA GANDI INTERNATIONAL AIRPORT ακολουθώντας το γνωστό δοκιμασμένο δρομολόγιο ΑΤΗ-ΤΑS-DEL φεύγοντας από την Αθήνα την Μ.Τρίτη 3/4/07 αργά το βράδυ( 23:45) και φτάνοντας στο Ν.Δελχί το επόμενο μεσημέρι στις 13:00, αφού πρώτα κάναμε το απαραίτητο 3ωρο stopover στην Τασκένδη. Οι πτήσεις με τα γνωστά 757-200 της Uzbekistan Airways ήταν όπως πάντα χωρίς απρόοπτα και καθυστερήσεις. Πράγματι το VP-BUI τροχοδρομούσε στις 13:00 ακριβώς στο διεθνές αεροδρόμιο του DELHI κι εμείς με λαχτάρα κατεβαίναμε τις σκάλες του αεροπλάνου για να ζήσουμε οι αθεόφοβοι Πασχαλιάτικες εμπειρίες στην εξωτική Ινδία!! Αποφασίσαμε να περάσουμε οκτώ μέρες μακριά από την Ελληνική πραγματικότητα, χαμένοι στο παραμυθένιο Rajastan την πατρίδα των Μαχαραγιάδων. Αρωγός μας σε αυτή την φιλόδοξη προσπάθεια θα ήταν το Gajraj Travel ένα Ινδικό γραφείο τουρισμού με έδρα την Jaipur πρωτεύουσα του Rajastan. Με τίμημα 300euro θα είχαμε για 7 ημέρες το δικό μας αυτοκίνητο, με αγγλόφωνο ξεναγό-οδηγό και όλα τα έξοδα αυτοκινήτου και οδηγού πληρωμένα ήτοι βενζίνη, διόδια και έξοδα διαμονής και διατροφής του οδηγού. Μέσα σε 7 ημέρες θα παίρναμε μια ελάχιστη γεύση του Rajastan, επισκεπτόμενοι την Jaipur και το Pushkar μαζί με μια μικρή δόση Delhi αλλά μπρος στο τίποτε….
Το αεροδρόμιο ήταν πέραν πάσης περιγραφής. Ένα αρχαίο λεωφορείο μας παρέλαβε από το 752 μας και μας οδήγησε στην αίθουσα των αφίξεων. Οι εννέα όλες κι όλες φυσούνες του αεροδρομίου ήταν όλες σχεδόν γεμάτες από Α330 και Α340 της JET AIR της μεγαλύτερης και αξιοπρεπέστερης ιδιωτικής εταιρίας της Ινδίας. Η γνωστή διαφήμιση με τον γάιδαρο που πετάει μου ήρθε αυθόρμητα στο νου. Σε τέτοιο αχούρι σίγουρα πρέπει να δω κάπου εδώ γύρω και το συμπαθές τετράποδο σκέφτηκα. Αίμα , δάκρυα και ιδρώτας! Ο κόσμος γύρω μου άπειρος , στην συντριπτική του πλειοψηφία Ινδοί, δεν έδειχνε να ενδιαφέρετε ιδιαίτερα για το χάος που επικρατούσε. Περίμενε υπομονετικά στην ουρά του ελέγχου των διαβατηρίων, μια ουρά που η αλήθεια είναι προχωρούσε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Επί τέλους περάσαμε τον έλεγχο μαζί με μια μίνι ανάκριση σε Ινδοαγγλικά, του στυλ που θα πάτε, πόσο θα μείνετε, καλώς ήρθατε. Η κυρίως αίθουσα αφίξεων θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Ξεδοντιασμένα air condition ,ξεχαρβαλωμένες πολυθρόνες , Iνδές μαμάδες ντυμένες με πολύχρωμα σάρι να κυνηγούν τα μικρά τους , μωρά να τσιρίζουν, ηλικιωμένοι να προσεύχονται στο Θεό τους. Κάτι πρόχειρες ταμπέλες πληροφορούσαν τους δύστυχους επιβάτες για έργα που σα σκοπό είχαν τον μελλοντικό εξωραϊσμό αυτού του σουρεαλιστικού τοπίου. Σίγουρα ο μεγάλος Λουίς Μπουνιουέλ θα είχε βρεί εδώ το ιδανικό σκηνικό για να μεγαλουργήσει, σκηνοθετώντας ένα ακόμη σουρεαλιστικό αριστούργημα.
Μια που δεν είχαμε αποσκευές να περιμένουμε, ξεμπερδέψαμε σχετικά εύκολα από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες του τελωνείου κουνώντας καταφατικά το κεφάλι σε ότι μας ρωτούσαν, μια που στάθηκε αδύνατο να κατανοήσουμε την γραφική Ινδοαγγλική προφορά. Ο Σπύρος με απόγνωση ψέλλισε που μπλέξαμε, την στιγμή που διαβαίνοντας την πόρτα της εξόδου είδα μπροστά μου μια ταμπέλα με το όνομά μου κι ένα χαμογελαστό πρόσωπο να μου προσφέρει ένα μπουκέτο λουλούδια! Ο Raj ο μικρόσωμος και συμπαθέστατος ξεναγός - οδηγός μας ήταν πιστός στο ραντεβού του και μάς καλωσόρισε στην χώρα του την απίστευτη Ινδία!
Ινδία!! 
