Runvel
Member
- Μηνύματα
- 40
- Likes
- 216
Ήταν αρχές Νοεμβρίου και προσπαθούσα να ζήσω και να γευτώ όσα περισσότερα μπορούσα από αυτή τη μαγική χώρα. Φήμες που διαδίδονται μεταξύ ταξιδιωτών και ντόπιων έλεγαν ότι μια επίσκεψη στην Σρι Λάνκα είναι ελλιπής χωρίς να ζήσεις την άγρια ζωή της σε ένα από τα δεκάδες εθνικά πάρκα της χώρας.
Έτσι λοιπόν πάρθηκε η απόφαση να επισκεφτούμε το μεγαλύτερο εκ των πάρκων, το Υala National Park στη νοτιοανατολική Κεϋλάνη. Πρόκειται για έναν καλά προστατευμένο τόπο συνολικής έκτασης 1300 τετραγωνικών χιλιομέτρων που χωρίζεται σε πέντε τομείς. Μόνο ο πρώτος εκ των πέντε είναι ο επισκέψιμος και ήταν υπεραρκετός για να θαυμάσεις όσα περισσότερα από τα 45 είδη θηλαστικών και τα πλέον των διακοσίων πτηνών που διαθέτει.
Πάρκα υπάρχουν πολλά μας έλεγαν, σε ένα όμως υπάρχει περίπτωση να δεις λεοπάρδαλη, στο Yala. Στον γειτονικό οικισμό με το υπέροχο όνομα Tissamaharama όπου και διαμέναμε βρήκαμε λοιπόν έναν ντόπιο ιδιοκτήτη οχήματος με ειδική άδεια για σαφάρι. Μέσα σε λίγα λεπτά είχε κάνει τα απαραίτητα τηλεφωνήματα και εμφανίστηκε ένα φοβερός νεαρός ονόματι Τσαμίλ που θα ήταν οδηγός μας για τις επόμενες έξι ώρες.
Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε από την πόλη που δεν έμαθα ποτέ να προφέρω, με ένα όχημα τύπου τζιπ με χακί αποχρώσεις και όλα τα λοιπά που σε κάνουν να νιώθεις και πολύ δραστήριος τύπος, ναούμε . Όλο καμάρι και με αέρα αποικιοκράτη κυνηγού περασμένων αιώνων ξεκινήσαμε για το περιβόητο πάρκο.
Με το που περάσαμε την πύλη του πάρκου θαρρείς και μας περίμενε, ένα φίδι στη μέση του δρόμου σηκώθηκε για να μας υποδεχθεί. Τα ζώα που αφθονούν σε όλη την περιοχή είναι οι ασιατικοί βούβαλοι που βόσκουν ολόγυρα, πολλά κροκοδείλια ερπετά και βαράνοι καθώς και αρκετά κοπάδια ελαφιών. Υπάρχουν επίσης μεγάλοι αριθμοί ασιατικών ελεφάντων, κροκοδείλων, μαϊμούδων και δεκάδων πτηνών με τα πανέμορφα παγώνια να κλέβουν την παράσταση.
Η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλη διαφορά από πλευρά χλωρίδας με την υπόλοιπη τροπική Σρι Λάνκα. Εδώ το τοπίο είναι λίγο πιο άνυδρο και άγονο και κάλλιστα νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην αφρικανική σαβάνα.
Είναι περιττό να αναφέρω ότι τα κλικ από τις δυο φωτογραφικές μηχανές έπεφταν ασταμάτητα. Για ώρες περιπλανιόμασταν εντός του πάρκου και χάρη στην εμπειρία του οδηγού εντοπίζαμε κάποια καλά κρυμμένα ζώα. Έτσι και έγινε με την περίπτωση της κορυφαίας ατραξιόν του πάρκου, τη λεοπάρδαλη. Ξαφνικά επικρατεί μια κινητικότητα και μια αναστάτωση μεταξύ των ντόπιων οδηγών. Απότομα επιχειρούμε μια αναστροφή και με αυξημένη ταχύτητα πηγαίνουμε προς το μέρος που εθεάθει ένα περήφανο αιλουροειδές. Το δόλιο ξάπλωνε πίσω από την πυκνή βλάστηση και μείς σα θορυβώδεις βάρβαροι καταφέραμε τουλάχιστον να δούμε τη ράχη της. Από το καθόλου, κάτι είναι και αυτό μας είπαν.
Η περιοχή του πάρκου είχε την ατυχία να πληγεί από τη μανία του τρομερού τσουνάμι του 2004. Μάλιστα υπήρχε ένα κατάλυμα στην ακτή που φιλοξενούσε τουρίστες κυρίως Γιαπωνέζους και Γερμανούς , που καταστράφηκε ολοσχερώς. Όλη η ευρύτερη περιοχή και η μορφολογία της άλλαξε από τότε . Έρευνες έδειξαν ότι το ένστικτο των περισσοτέρων ζώων λειτούργησε και απομακρύνθηκαν μυστηριωδώς από την ακτή.
Λίγο πριν τη δύση του ηλίου πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτοι ικανοποίηση και φυσικά αρκετή σκόνη πάνω μας. Είναι ένας ωραίος τόπος να γεμίσει ο εγκέφαλος όμορφες εικόνες.
Θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος με αρκετές ακόμη φωτογραφίες.
Έτσι λοιπόν πάρθηκε η απόφαση να επισκεφτούμε το μεγαλύτερο εκ των πάρκων, το Υala National Park στη νοτιοανατολική Κεϋλάνη. Πρόκειται για έναν καλά προστατευμένο τόπο συνολικής έκτασης 1300 τετραγωνικών χιλιομέτρων που χωρίζεται σε πέντε τομείς. Μόνο ο πρώτος εκ των πέντε είναι ο επισκέψιμος και ήταν υπεραρκετός για να θαυμάσεις όσα περισσότερα από τα 45 είδη θηλαστικών και τα πλέον των διακοσίων πτηνών που διαθέτει.
Πάρκα υπάρχουν πολλά μας έλεγαν, σε ένα όμως υπάρχει περίπτωση να δεις λεοπάρδαλη, στο Yala. Στον γειτονικό οικισμό με το υπέροχο όνομα Tissamaharama όπου και διαμέναμε βρήκαμε λοιπόν έναν ντόπιο ιδιοκτήτη οχήματος με ειδική άδεια για σαφάρι. Μέσα σε λίγα λεπτά είχε κάνει τα απαραίτητα τηλεφωνήματα και εμφανίστηκε ένα φοβερός νεαρός ονόματι Τσαμίλ που θα ήταν οδηγός μας για τις επόμενες έξι ώρες.
Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε από την πόλη που δεν έμαθα ποτέ να προφέρω, με ένα όχημα τύπου τζιπ με χακί αποχρώσεις και όλα τα λοιπά που σε κάνουν να νιώθεις και πολύ δραστήριος τύπος, ναούμε . Όλο καμάρι και με αέρα αποικιοκράτη κυνηγού περασμένων αιώνων ξεκινήσαμε για το περιβόητο πάρκο.
Με το που περάσαμε την πύλη του πάρκου θαρρείς και μας περίμενε, ένα φίδι στη μέση του δρόμου σηκώθηκε για να μας υποδεχθεί. Τα ζώα που αφθονούν σε όλη την περιοχή είναι οι ασιατικοί βούβαλοι που βόσκουν ολόγυρα, πολλά κροκοδείλια ερπετά και βαράνοι καθώς και αρκετά κοπάδια ελαφιών. Υπάρχουν επίσης μεγάλοι αριθμοί ασιατικών ελεφάντων, κροκοδείλων, μαϊμούδων και δεκάδων πτηνών με τα πανέμορφα παγώνια να κλέβουν την παράσταση.
Η ευρύτερη περιοχή έχει μεγάλη διαφορά από πλευρά χλωρίδας με την υπόλοιπη τροπική Σρι Λάνκα. Εδώ το τοπίο είναι λίγο πιο άνυδρο και άγονο και κάλλιστα νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην αφρικανική σαβάνα.
Είναι περιττό να αναφέρω ότι τα κλικ από τις δυο φωτογραφικές μηχανές έπεφταν ασταμάτητα. Για ώρες περιπλανιόμασταν εντός του πάρκου και χάρη στην εμπειρία του οδηγού εντοπίζαμε κάποια καλά κρυμμένα ζώα. Έτσι και έγινε με την περίπτωση της κορυφαίας ατραξιόν του πάρκου, τη λεοπάρδαλη. Ξαφνικά επικρατεί μια κινητικότητα και μια αναστάτωση μεταξύ των ντόπιων οδηγών. Απότομα επιχειρούμε μια αναστροφή και με αυξημένη ταχύτητα πηγαίνουμε προς το μέρος που εθεάθει ένα περήφανο αιλουροειδές. Το δόλιο ξάπλωνε πίσω από την πυκνή βλάστηση και μείς σα θορυβώδεις βάρβαροι καταφέραμε τουλάχιστον να δούμε τη ράχη της. Από το καθόλου, κάτι είναι και αυτό μας είπαν.
Η περιοχή του πάρκου είχε την ατυχία να πληγεί από τη μανία του τρομερού τσουνάμι του 2004. Μάλιστα υπήρχε ένα κατάλυμα στην ακτή που φιλοξενούσε τουρίστες κυρίως Γιαπωνέζους και Γερμανούς , που καταστράφηκε ολοσχερώς. Όλη η ευρύτερη περιοχή και η μορφολογία της άλλαξε από τότε . Έρευνες έδειξαν ότι το ένστικτο των περισσοτέρων ζώων λειτούργησε και απομακρύνθηκαν μυστηριωδώς από την ακτή.
Λίγο πριν τη δύση του ηλίου πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτοι ικανοποίηση και φυσικά αρκετή σκόνη πάνω μας. Είναι ένας ωραίος τόπος να γεμίσει ο εγκέφαλος όμορφες εικόνες.
Θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος με αρκετές ακόμη φωτογραφίες.
