georgeant
Member
- Μηνύματα
- 604
- Likes
- 2.542
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Στην Ιταλία βρέθηκα πρώτη φορά το 2015. Ρώμη, Φλωρεντία, Σιένα, Πίζα, ήταν ένα φανταστικό και χορταστικό ταξίδι. Ωστόσο η χώρα έχει μεγάλη ποικιλομορφία οπότε επιστρέψαμε ξανά μετά από χρόνια, για να κλείσουμε κάποιες “εκκρεμότητες”. Αν και δε νομίζω ότι σε μια τόσο ανεξάντλητη χώρα δεν προκύπτουν συνεχώς νέες. Ο βορράς είναι κάπως διαφορετικός από τον νότο, κυρίως όσον αφορά στην κουλτούρα και το φαγητό, ωστόσο όλη η Ιταλία προσφέρει μοναδικές εικόνες, μνημεία, ιστορία, φύση! Η Βενετία είναι μια μοναδική πόλη που δεν υπάρχει αντίστοιχη στον κόσμο και πάντα ήθελα να τη δω. Ε, λένε ότι βουλιάζει κιόλας σιγά σιγά, πάμε να προλάβουμε. Και πήγαμε λοιπόν! Όμως όπως σχεδόν σε κάθε ταξίδι, είπαμε να βάλουμε και τα “γύρω-γύρω”, ας βάλουμε λίγο κι από αυτό, ε αφού θα νοικιάσουμε αυτοκίνητο ας πάμε και λίγο παραδίπλα, στο δρόμο μας είναι, και τελικά φτιάξαμε ένα ωραιότατο road trip στη βόρεια Ιταλία για τον Οκτώβρη που πρόσθεσε πολλές ακόμα εικόνες και συγκινήσεις στο ταξιδιωτικό μας σακουλάκι.
Προγραμματισμός και κόστη:
Αεροπορικά:
Αθήνα-Μιλάνο με Wizz και Βενετία-Αθήνα με Volotea: 129,52 ευρώ από το mytrip.com. (Χωρίς βαλίτσες, μόνο με backpack πλάτης)
Αυτοκίνητο:
Παραλαβή από την Ecovia στο Μιλάνο στις 08/10 (μας πήγε shuttle bus από το αεροδρόμιο Malpensa ) και παράδοση στον χώρο της Εcovia στο αεροδρόμιο Marco Polo της Βενετίας στις 11/10: 142,63 ευρώ (+500 ευρώ εγγύηση η οποία επιστρέφεται στην κάρτα λίγες μέρες μετά την παράδοση). Η κράτηση του αυτοκινήτου έγινε από το site vipcars.com. Ενώ στο site είχαμε κλείσει ένα manual Fiat Panda εκεί μας έδωσαν τελικά ένα αυτόματο Seat Arona με βενζίνη/CNG. Upgrade δηλαδή.
Αν έχετε τη δυνατότητα προτείνω σίγουρα επιλογή αυτοκινήτου με φυσικό αέριο(CNG). Ναι μεν τα πρατήρια με αέριο είναι λίγα ωστόσο το κόστος είναι ελάχιστο. Βγάλαμε όλο το ταξίδι με γέμισμα μόνο 2 φορές και μας κόστισε στο σύνολο γύρω στα 70-80 ευρώ αν θυμάμαι καλά, για όλη την οδική μας διαδρομή (περίπου 460 χλμ).
Διαμονή (όλα Airbnb):
Λίμνη Como/Onno: 1 βράδυ, 76 ευρώ.
Μιλάνο: 1 βράδυ, 77 ευρώ.
Βερόνα: 1 βράδυ, 74 ευρώ.
Βενετία: 2 βράδια, 264 ευρώ.
Μέρα 1η:
Άφιξη στο Μιλάνο, shuttle bus για το χώρο της Ecovia, παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο μετά από τουλάχιστον 30 λεπτά αναμονής λόγω ενός ζευγαριού Ιταλών που τσακωνόντουσαν με την υπεύθυνο μιλώντας γρήγορα και ακατάπαυστα για κάποιο ζήτημα που είχε προκύψει. Παίρνουμε τον δρόμο για βόρεια, για τη λίμνη Κόμο και συγκεκριμένα για το χωριό Onno. Εκεί θα είναι η πρώτη μας διανυκτέρευση.
Η περιφέρεια Κόμο της Λομβαρδίας αποτελεί ένα πολύ δημοφιλή προορισμό και θεωρείται ένα από τα ομορφότερα και γραφικότερα μέρη παγκοσμίως. Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται το Κόμο και την πανέμορφη λίμνη του με τα γραφικά χωριά της και την υπέροχη φύση. Δεκάδες ταινίες του Hollywood, σειρές και video clips έχουν γυριστεί στο Κόμο και στα γύρω χωριά της ομώνυμης λίμνης. Τζορτζ Κλούνει μάλιστα έχει δύο βίλες στο χωριό Laglio τις οποίες χρησιμοποιεί ως εξοχικό.
Εμείς ωστόσο παραλείψαμε για αυτή τη φορά το Κόμο και επιλέξαμε δυο χωριά λίγο πιο βόρεια.
Onno
Αν και τα φώτα πέφτουν συνήθως στο ομολογουμένως φωτογενές και χλιδάτο, θα έλεγε κανείς, Bellagio, το Onno ήταν το μέρος που είδαμε να προτείνεται αρκετά συχνά, όσον αφορά στη δημοτικότητα και την προτίμηση των επισκεπτών, αλλά κι επειδή είναι σχετικά κοντά στο Bellagio. Και επειδή είδαμε και τα δύο, θα είμαι ειλικρινής. Το Onno μου άρεσε περισσότερο. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο και μαγευτικό στα ήσυχα στενά του, υπάρχει αυτή η αίσθηση της απομόνωσης, τουλάχιστον τον μήνα Οκτώβρη που πήγαμε εμείς. Το γεγονός ότι λείπουν οι ορδές τουριστών που συναντά κανείς στο Bellagio το κάνει ίσως και πιο μοναδικό. Ενδεχομένως να μην έχεις την πληθώρα επιλογών για φαγητό και gelato όπως στο Bellagio αλλά σίγουρα δεν απογοητεύει. Μια βόλτα στις όχθες της λίμνης θα σας το επιβεβαιώσει, ενώ το να περπατάτε στα στενά του χωριού παρέα μόνο με μια γάτα, σε σημείο του να θέλετε να κάνετε ησυχία το μεσημέρι για να μη σας κάνουν παρατήρηση οι ντόπιοι, είναι μοναδική αίσθηση.
Ο Paolino, ο ιδιοκτήτης του Airbnb ήταν ένας στερεοτυπικός, αξιολάτρευτος Ιταλός που μιλούσε έντονα, έκανε πολλές χειρονομίες και γενικά ήταν πληθωρικότατος. Κάναμε το λάθος να μπούμε λίγο πιο μέσα στο χωριό με το αμάξι ενώ μας είχε δώσει οδηγίες να παρκάρουμε λίγο πιο πριν. Βρεθήκαμε σε μια πλακόστρωτη και στενή κατηφόρα που λίγο έλειψε να στριμωχτούμε με το αυτοκίνητο και να μην μπορούμε να μετακινηθούμε. Ευτυχώς ήρθε και μας βρήκε, με το τσιγάρο στο στόμα και με υπομονή αλλά και προθυμία μας βοήθησε να κάνουμε όπισθεν και να σώσουμε το αυτοκίνητο και κατ’επέκταση και την τσέπη μας. Να θυμάστε λοιπόν ότι μέσα στο χωριό, αυτοκίνητα δεν μπαίνουν.
Αριστερά, οι σκάλες που οδηγούν στο σπίτι που μέναμε.
Η θέα από τη σοφίτα του σπιτιού, στην οποία ήταν και το κρεβάτι. Το βράδυ μπορούσες να δεις ένα υπέροχο φεγγάρι. Το σπίτι ήταν απλά φανταστικό.
Η θέα από την όχθη της λίμνης.
Απογευματινός περίπατος στην όχθη
Ώρα για ψάρεμα!
Σκαλιά. Για να μπαίνεις με άνεση και χάρη για βουτιές!
Το Onno, που τα στενά ήταν τόσο…στενά που άφηναν ελάχιστο φως να μπει, δίνοντας μια αίσθηση σκοτεινού και γοτθικού χωριού. Υπέροχο!
Μικρό «ξέφωτο» που συναντά κανείς καθώς διασχίζει τα στενά και τις πλατείες του χωριού.
Η αφεντιά μου! Βρήκα αρκετά φωτογενές το συγκεκριμένο σημείο, έτσι όπως κατηφορίζουν και χάνονται τα σκαλοπάτια μέσα στο σκοτεινό στενό. Ζακετούλα στο χέρι, αλλά ο Οκτώβρης ήταν πολύ γλυκός σαν αίσθηση και με το περπάτημα δε χρειάστηκε τελικά. Το βράδυ πέφτει λίγους βαθμούς η θερμοκρασία ωστόσο.
Αλλαγή σκηνικού και χρώματος. Εδώ τιμούν μάλλον το πράσινο χρώμα της ιταλικής σημαίας!
Όπως βλέπετε δεν υπάρχει ψυχή στα στενά.
Στη μικρή πλατεία του χωριού.
Εδώ βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Πέτρου και είναι από τα λίγα σημεία που μπορεί να έχει κάποιος πρόσβαση με το αυτοκίνητο, εξού και τα παρκαρισμένα που βλέπετε.
Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία, αυτό το πανέμορφο σπίτι, πνιγμένο στην πρασινάδα.
Κι άλλα σκοτεινά σοκάκια
Ίσως το ομορφότερο σημείο του χωριού, στο οποίο όπως βλέπετε έκανα κι έναν νέο φίλο (κοιτιόμαστε!)
Bellagio
Ξεκινήσαμε γύρω στις 8:30 το πρωί από το Onno και φτάσαμε σε 15-20 λεπτά διασχίζοντας μια υπέροχη διαδρομή με τη λίμνη στα δεξιά μας, αλλά και έναν σχετικά στενό δρόμο ομολογώ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε χώρο στάθμευσης με τη γνωστή χρονοχρέωση.
To Bellagio θεωρείται «το διαμάντι της λίμνης Κόμο». Κοσμοπολίτικη αύρα, φινέτσα, αλλά και αρκετοί τουρίστες. Αν φανταστούμε τη λίμνη Κόμο σαν ένα ανάποδο “Y”, τότε το Bellagio βρίσκεται στο σημείο που τέμνονται οι τρεις αυτές γραμμές. Μοναδικό σημείο!
Κατευθυνόμαστε στο χωριό.
Από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του χωριού. Είναι όντως γραφικότατα τα σκαλοπάτια που κατηφορίζουν, όμως αυτό που δεν βλέπετε στη φωτογραφία είναι το πόσοι τουρίστες προσπαθούσαν να βγάλουν την ίδια φωτογραφία με ένα αυτό το υπερυψωμένο σημείο. Σχεδόν με σειρά αναμονής βγάζαμε τη φωτογραφία.
Το Bellagio είναι γεμάτο με καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια.
H Place de l’eglise, με την Madonna Fountain.
Βρεθήκαμε στο βορειότερο άκρο, σε αυτό το “Y” που σας περιέγραψα πριν, όπου είχαμε μια μοναδική θέα προς τη λίμνη (αλλά και προς μερικές βίλες τριγύρω).
Υπέροχη «γέφυρα προσωπικού» που ενώνει δύο κτίρια.
Ακριβώς πριν την είσοδο στο χωριό υπάρχει ένα πολύ όμορφο πάρκο, το οποίο αποτελεί και μέρος των βοτανικών κήπων της Villa Melzi.
Φεύγοντας προς το μεσημέρι, ο κόσμος που ερχόταν ήταν αρκετός όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία.
Μιλάνο
Το ίδιο απόγευμα πήραμε τη διαδρομή για το Μιλάνο. H διαδρομή κράτησε λίγο περισσότερο από 1 ώρα. Από το συμπαθέστατο Airbnb που μέναμε, σε ένα τυπικό κτίριο του Μιλάνου, μπορώ να θυμηθώ 3 πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι αφού ανέβαινες 3 σκάλες, έπρεπε να βγεις σε ένα μπαλκόνι και από αυτό το μπαλκόνι ήταν η είσοδος για το διαμέρισμα. Το δεύτερο ήταν ότι στο μπάνιο μετά βίας χωρούσε ένα παιδί 6 ετών, πόσο μάλλον ένας νιπτήρας, μια λεκάνη, μια μπανιέρα κι ένας ενήλικας, και το τρίτο, ο αινιγματικός θερμοσίφωνα που τελικά λειτουργούσε με υγραέριο (μάλλον; ) και αφού έλυνες το puzzle του ποιον διακόπτη πρέπει να γυρίσεις, τότε παρακάλαγες να μη γίνει κάποιο μπουμ μέχρι να ζεσταθεί λίγο το νερό. Fun times.
Όμως ήταν κοντά στο κέντρο της πόλης και η τιμή του (77 ευρώ θυμίζω) ήταν σούπερ. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε πολλές απαιτήσεις. Ωστόσο έχει πλάκα να θυμάσαι τα περίεργα σε κάθε διαμονή.
Το Μιλάνο έχει χαρακτηριστεί αδιάφορη πόλη και αυτό αληθεύει, ως ένα βαθμό. Αν συγκρίνεις το Μιλάνο με τη Φλωρεντία το Μιλάνο σίγουρα θα είναι ο μεγάλος χαμένος, ωστόσο η πόλη έχει μια ταυτότητα, έχει κοινό που το λατρεύει και έχει και ΠΟΛΥ καλοντυμένο κόσμο, αν μπορεί κάποιος το τελευταίο δηλαδή να το βάλει στις ατραξιόν μιας πόλης. Υποθέτω μπορεί.
Οι περισσότεροι αρκούνται στο -ομολογουμένως- επιβλητικό Duomo και στη Galleria Vittorio Emanuele II για τις κλασικές φωτογραφίες και πιθανόν για να ψωνίσουν πανάκριβες τσάντες, όμως εγώ θα σας προτείνω να κάνετε και μια βόλτα στους δρόμους πέρα από την Piazza del Duomo και να χαζέψετε στα καταστήματα. Θα κάνετε καινούργιο συκώτι από τα γέλια βλέποντας τις τιμές και (κυρίως) σε τι κομμάτια αντιστοιχούν αυτές οι τιμές. Πέρα από αυτό, οι δρόμοι και τα στενά είναι συμπαθητικά και κάποια από αυτά έως και ήσυχα θα έλεγα, τα κτίρια όμορφα (μην έχετε τεράστιες προσδοκίες ωστόσο, δεν είναι κι η Ρώμη) και φυσικά υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορείτε να κάνετε, όπως σε κάθε μεγάλη πόλη (δραστηριότητες, μουσεία κλπ). Εμείς είχαμε κλείσει ένα τέλειο escape room, ως λάτρεις του «σπορ» και για αυτό και μόνο για αυτό η επίσκεψη άξιζε και με το παραπάνω μιας και περάσαμε φανταστικά. Τέλος, το Μιλάνο έχει ένα ακόμα καλό, που ίσως είναι και το μεγαλύτερο προτέρημά του τώρα που το σκέφτομαι. Έχει πάρα πολύ φθηνά αεροπορικά! Για αυτό και πολλοί το επιλέγουν ως ορμητήριο κι από εκει είτε ταξιδεύουν οδικώς στην υπόλοιπη χώρα είτε πετάγονται για mini day trips στις γύρω πόλεις ή χώρες (η Ελβετία απέχει μόνο 78 χλμ).
Ο πανύψηλος Καθεδρικός ναός Duomo di Milano γοτθικής και αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής είναι πράγματι εντυπωσιακός. Χρειάστηκαν σχεδόν 6 αιώνες για να ολοκληρωθεί (ξεκίνησε τον 14ο αιώνα κι οι τελικές λεπτομέρειες μπήκαν μόλις το 1965). Είναι ο μεγαλύτερος ναός της Ιταλίας (η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό είναι μεγαλύτερος αλλά το Βατικανό είναι ξεχωριστό κράτος) και ο τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα γιατί δεν είχαμε κλείσει online εισιτήρια και τη στιγμή που φτάσαμε δεν υπήρχε τίποτα διαθέσιμο. Αν και έχω δει άπειρους καθεδρικούς στην Ευρώπη, ο συγκεκριμένος είναι ένας που θα ήθελα να δω το εσωτερικό του.
Όλο χαρά και καμάρι.
Η πλατεία, από τα σκαλιά του Καθεδρικού.
Η Galleria Vittorio Emanuele II
…με τις γνωστούς οίκους της.
Αυτή είναι η διάσημη Σκάλα του Μιλάνο (La Scala di Milano), ένα από τα πιο διάσημα οπερατικά θέατρα στον κόσμο, γνωστή και ως “Ο ναός της όπερας”. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ένα πιο εντυπωσιακό κτίριο, ίσως κάτι σαν αυτό της Όπερας του Παρισιού, ενώ αυτό μου φάνηκε κάπως αδιάφορο (τουλάχιστον για τους τίτλους που το συνοδεύουν). Το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά δηλαδή είναι πιο εντυπωσιακό.
Η μικρή πλατεία απέναντι από το κτίριο της Σκάλας.
Βόλτα στους δρόμους της πόλης!
Καθημερινά ρούχα που θα έβαζε ο καθένας και η καθεμία, σε τιμές ευκαιρίας (4ψήφια νούμερα).
Στην πλατεία απέναντι από τη Σκάλα του Μιλάνο θα βρείτε το μουσείο που είναι αφιερωμένο στις εφευρέσεις του Leonardo Da Vinci. Πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη για να θαυμάσετε τις κατασκευές αλλά κυρίως το μυαλό και το ταλέντο αυτού του εξωπραγματικού ανθρώπου. Εμείς πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε.
Το βράδυ τα φώτα ανάβουν και όλα γίνονται πιο εντυπωσιακά!
Από το Μιλάνο επίσης θα μου μείνει και κάτι ακόμα. Οι δρόμοι και η σήμανση! Πανεύκολο να μπερδευτείς. Μπορεί σε μία διασταύρωση να έχει και φανάρι και σήματα και μετά από 10 μέτρα (κυριολεκτικά) δεύτερα φανάρια και ύστερα κι άλλη διασταύρωση και να μην ξέρεις πού να πας ή σε ποια λωρίδα να μείνεις. Όλα αυτά συνδυάστε τα και με άπειρη κίνηση. Ευτυχώς οδηγούσε ο Βασίλης και τα έβγαλε πέρα, αν οδηγούσα εγώ θα είχα βραχυκυκλώσει σίγουρα.
Αφού παίξαμε το escape room, οι φίλοι Ιταλοί ιδιοκτήτες μας έβγαλαν έξω για μπύρες και σνακ. Περάσαμε πολύ όμορφα, γυρίσαμε σπίτι μετά από μια γεμάτη μέρα. Το επόμενο πρωί αναχωρούμε για Βερόνα!
Προγραμματισμός και κόστη:
Αεροπορικά:
Αθήνα-Μιλάνο με Wizz και Βενετία-Αθήνα με Volotea: 129,52 ευρώ από το mytrip.com. (Χωρίς βαλίτσες, μόνο με backpack πλάτης)
Αυτοκίνητο:
Παραλαβή από την Ecovia στο Μιλάνο στις 08/10 (μας πήγε shuttle bus από το αεροδρόμιο Malpensa ) και παράδοση στον χώρο της Εcovia στο αεροδρόμιο Marco Polo της Βενετίας στις 11/10: 142,63 ευρώ (+500 ευρώ εγγύηση η οποία επιστρέφεται στην κάρτα λίγες μέρες μετά την παράδοση). Η κράτηση του αυτοκινήτου έγινε από το site vipcars.com. Ενώ στο site είχαμε κλείσει ένα manual Fiat Panda εκεί μας έδωσαν τελικά ένα αυτόματο Seat Arona με βενζίνη/CNG. Upgrade δηλαδή.
Αν έχετε τη δυνατότητα προτείνω σίγουρα επιλογή αυτοκινήτου με φυσικό αέριο(CNG). Ναι μεν τα πρατήρια με αέριο είναι λίγα ωστόσο το κόστος είναι ελάχιστο. Βγάλαμε όλο το ταξίδι με γέμισμα μόνο 2 φορές και μας κόστισε στο σύνολο γύρω στα 70-80 ευρώ αν θυμάμαι καλά, για όλη την οδική μας διαδρομή (περίπου 460 χλμ).
Διαμονή (όλα Airbnb):
Λίμνη Como/Onno: 1 βράδυ, 76 ευρώ.
Μιλάνο: 1 βράδυ, 77 ευρώ.
Βερόνα: 1 βράδυ, 74 ευρώ.
Βενετία: 2 βράδια, 264 ευρώ.
Μέρα 1η:
Άφιξη στο Μιλάνο, shuttle bus για το χώρο της Ecovia, παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο μετά από τουλάχιστον 30 λεπτά αναμονής λόγω ενός ζευγαριού Ιταλών που τσακωνόντουσαν με την υπεύθυνο μιλώντας γρήγορα και ακατάπαυστα για κάποιο ζήτημα που είχε προκύψει. Παίρνουμε τον δρόμο για βόρεια, για τη λίμνη Κόμο και συγκεκριμένα για το χωριό Onno. Εκεί θα είναι η πρώτη μας διανυκτέρευση.
Η περιφέρεια Κόμο της Λομβαρδίας αποτελεί ένα πολύ δημοφιλή προορισμό και θεωρείται ένα από τα ομορφότερα και γραφικότερα μέρη παγκοσμίως. Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται το Κόμο και την πανέμορφη λίμνη του με τα γραφικά χωριά της και την υπέροχη φύση. Δεκάδες ταινίες του Hollywood, σειρές και video clips έχουν γυριστεί στο Κόμο και στα γύρω χωριά της ομώνυμης λίμνης. Τζορτζ Κλούνει μάλιστα έχει δύο βίλες στο χωριό Laglio τις οποίες χρησιμοποιεί ως εξοχικό.
Εμείς ωστόσο παραλείψαμε για αυτή τη φορά το Κόμο και επιλέξαμε δυο χωριά λίγο πιο βόρεια.
Onno
Αν και τα φώτα πέφτουν συνήθως στο ομολογουμένως φωτογενές και χλιδάτο, θα έλεγε κανείς, Bellagio, το Onno ήταν το μέρος που είδαμε να προτείνεται αρκετά συχνά, όσον αφορά στη δημοτικότητα και την προτίμηση των επισκεπτών, αλλά κι επειδή είναι σχετικά κοντά στο Bellagio. Και επειδή είδαμε και τα δύο, θα είμαι ειλικρινής. Το Onno μου άρεσε περισσότερο. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο και μαγευτικό στα ήσυχα στενά του, υπάρχει αυτή η αίσθηση της απομόνωσης, τουλάχιστον τον μήνα Οκτώβρη που πήγαμε εμείς. Το γεγονός ότι λείπουν οι ορδές τουριστών που συναντά κανείς στο Bellagio το κάνει ίσως και πιο μοναδικό. Ενδεχομένως να μην έχεις την πληθώρα επιλογών για φαγητό και gelato όπως στο Bellagio αλλά σίγουρα δεν απογοητεύει. Μια βόλτα στις όχθες της λίμνης θα σας το επιβεβαιώσει, ενώ το να περπατάτε στα στενά του χωριού παρέα μόνο με μια γάτα, σε σημείο του να θέλετε να κάνετε ησυχία το μεσημέρι για να μη σας κάνουν παρατήρηση οι ντόπιοι, είναι μοναδική αίσθηση.
Ο Paolino, ο ιδιοκτήτης του Airbnb ήταν ένας στερεοτυπικός, αξιολάτρευτος Ιταλός που μιλούσε έντονα, έκανε πολλές χειρονομίες και γενικά ήταν πληθωρικότατος. Κάναμε το λάθος να μπούμε λίγο πιο μέσα στο χωριό με το αμάξι ενώ μας είχε δώσει οδηγίες να παρκάρουμε λίγο πιο πριν. Βρεθήκαμε σε μια πλακόστρωτη και στενή κατηφόρα που λίγο έλειψε να στριμωχτούμε με το αυτοκίνητο και να μην μπορούμε να μετακινηθούμε. Ευτυχώς ήρθε και μας βρήκε, με το τσιγάρο στο στόμα και με υπομονή αλλά και προθυμία μας βοήθησε να κάνουμε όπισθεν και να σώσουμε το αυτοκίνητο και κατ’επέκταση και την τσέπη μας. Να θυμάστε λοιπόν ότι μέσα στο χωριό, αυτοκίνητα δεν μπαίνουν.
Αριστερά, οι σκάλες που οδηγούν στο σπίτι που μέναμε.
Η θέα από τη σοφίτα του σπιτιού, στην οποία ήταν και το κρεβάτι. Το βράδυ μπορούσες να δεις ένα υπέροχο φεγγάρι. Το σπίτι ήταν απλά φανταστικό.
Η θέα από την όχθη της λίμνης.
Απογευματινός περίπατος στην όχθη
Ώρα για ψάρεμα!
Σκαλιά. Για να μπαίνεις με άνεση και χάρη για βουτιές!
Το Onno, που τα στενά ήταν τόσο…στενά που άφηναν ελάχιστο φως να μπει, δίνοντας μια αίσθηση σκοτεινού και γοτθικού χωριού. Υπέροχο!
Μικρό «ξέφωτο» που συναντά κανείς καθώς διασχίζει τα στενά και τις πλατείες του χωριού.
Η αφεντιά μου! Βρήκα αρκετά φωτογενές το συγκεκριμένο σημείο, έτσι όπως κατηφορίζουν και χάνονται τα σκαλοπάτια μέσα στο σκοτεινό στενό. Ζακετούλα στο χέρι, αλλά ο Οκτώβρης ήταν πολύ γλυκός σαν αίσθηση και με το περπάτημα δε χρειάστηκε τελικά. Το βράδυ πέφτει λίγους βαθμούς η θερμοκρασία ωστόσο.
Αλλαγή σκηνικού και χρώματος. Εδώ τιμούν μάλλον το πράσινο χρώμα της ιταλικής σημαίας!
Όπως βλέπετε δεν υπάρχει ψυχή στα στενά.
Στη μικρή πλατεία του χωριού.
Εδώ βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Πέτρου και είναι από τα λίγα σημεία που μπορεί να έχει κάποιος πρόσβαση με το αυτοκίνητο, εξού και τα παρκαρισμένα που βλέπετε.
Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία, αυτό το πανέμορφο σπίτι, πνιγμένο στην πρασινάδα.
Κι άλλα σκοτεινά σοκάκια
Ίσως το ομορφότερο σημείο του χωριού, στο οποίο όπως βλέπετε έκανα κι έναν νέο φίλο (κοιτιόμαστε!)
Bellagio
Ξεκινήσαμε γύρω στις 8:30 το πρωί από το Onno και φτάσαμε σε 15-20 λεπτά διασχίζοντας μια υπέροχη διαδρομή με τη λίμνη στα δεξιά μας, αλλά και έναν σχετικά στενό δρόμο ομολογώ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε χώρο στάθμευσης με τη γνωστή χρονοχρέωση.
To Bellagio θεωρείται «το διαμάντι της λίμνης Κόμο». Κοσμοπολίτικη αύρα, φινέτσα, αλλά και αρκετοί τουρίστες. Αν φανταστούμε τη λίμνη Κόμο σαν ένα ανάποδο “Y”, τότε το Bellagio βρίσκεται στο σημείο που τέμνονται οι τρεις αυτές γραμμές. Μοναδικό σημείο!
Κατευθυνόμαστε στο χωριό.
Από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία του χωριού. Είναι όντως γραφικότατα τα σκαλοπάτια που κατηφορίζουν, όμως αυτό που δεν βλέπετε στη φωτογραφία είναι το πόσοι τουρίστες προσπαθούσαν να βγάλουν την ίδια φωτογραφία με ένα αυτό το υπερυψωμένο σημείο. Σχεδόν με σειρά αναμονής βγάζαμε τη φωτογραφία.
Το Bellagio είναι γεμάτο με καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια.
H Place de l’eglise, με την Madonna Fountain.
Βρεθήκαμε στο βορειότερο άκρο, σε αυτό το “Y” που σας περιέγραψα πριν, όπου είχαμε μια μοναδική θέα προς τη λίμνη (αλλά και προς μερικές βίλες τριγύρω).
Υπέροχη «γέφυρα προσωπικού» που ενώνει δύο κτίρια.
Ακριβώς πριν την είσοδο στο χωριό υπάρχει ένα πολύ όμορφο πάρκο, το οποίο αποτελεί και μέρος των βοτανικών κήπων της Villa Melzi.
Φεύγοντας προς το μεσημέρι, ο κόσμος που ερχόταν ήταν αρκετός όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία.
Μιλάνο
Το ίδιο απόγευμα πήραμε τη διαδρομή για το Μιλάνο. H διαδρομή κράτησε λίγο περισσότερο από 1 ώρα. Από το συμπαθέστατο Airbnb που μέναμε, σε ένα τυπικό κτίριο του Μιλάνου, μπορώ να θυμηθώ 3 πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι αφού ανέβαινες 3 σκάλες, έπρεπε να βγεις σε ένα μπαλκόνι και από αυτό το μπαλκόνι ήταν η είσοδος για το διαμέρισμα. Το δεύτερο ήταν ότι στο μπάνιο μετά βίας χωρούσε ένα παιδί 6 ετών, πόσο μάλλον ένας νιπτήρας, μια λεκάνη, μια μπανιέρα κι ένας ενήλικας, και το τρίτο, ο αινιγματικός θερμοσίφωνα που τελικά λειτουργούσε με υγραέριο (μάλλον; ) και αφού έλυνες το puzzle του ποιον διακόπτη πρέπει να γυρίσεις, τότε παρακάλαγες να μη γίνει κάποιο μπουμ μέχρι να ζεσταθεί λίγο το νερό. Fun times.
Όμως ήταν κοντά στο κέντρο της πόλης και η τιμή του (77 ευρώ θυμίζω) ήταν σούπερ. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε πολλές απαιτήσεις. Ωστόσο έχει πλάκα να θυμάσαι τα περίεργα σε κάθε διαμονή.
Το Μιλάνο έχει χαρακτηριστεί αδιάφορη πόλη και αυτό αληθεύει, ως ένα βαθμό. Αν συγκρίνεις το Μιλάνο με τη Φλωρεντία το Μιλάνο σίγουρα θα είναι ο μεγάλος χαμένος, ωστόσο η πόλη έχει μια ταυτότητα, έχει κοινό που το λατρεύει και έχει και ΠΟΛΥ καλοντυμένο κόσμο, αν μπορεί κάποιος το τελευταίο δηλαδή να το βάλει στις ατραξιόν μιας πόλης. Υποθέτω μπορεί.
Οι περισσότεροι αρκούνται στο -ομολογουμένως- επιβλητικό Duomo και στη Galleria Vittorio Emanuele II για τις κλασικές φωτογραφίες και πιθανόν για να ψωνίσουν πανάκριβες τσάντες, όμως εγώ θα σας προτείνω να κάνετε και μια βόλτα στους δρόμους πέρα από την Piazza del Duomo και να χαζέψετε στα καταστήματα. Θα κάνετε καινούργιο συκώτι από τα γέλια βλέποντας τις τιμές και (κυρίως) σε τι κομμάτια αντιστοιχούν αυτές οι τιμές. Πέρα από αυτό, οι δρόμοι και τα στενά είναι συμπαθητικά και κάποια από αυτά έως και ήσυχα θα έλεγα, τα κτίρια όμορφα (μην έχετε τεράστιες προσδοκίες ωστόσο, δεν είναι κι η Ρώμη) και φυσικά υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορείτε να κάνετε, όπως σε κάθε μεγάλη πόλη (δραστηριότητες, μουσεία κλπ). Εμείς είχαμε κλείσει ένα τέλειο escape room, ως λάτρεις του «σπορ» και για αυτό και μόνο για αυτό η επίσκεψη άξιζε και με το παραπάνω μιας και περάσαμε φανταστικά. Τέλος, το Μιλάνο έχει ένα ακόμα καλό, που ίσως είναι και το μεγαλύτερο προτέρημά του τώρα που το σκέφτομαι. Έχει πάρα πολύ φθηνά αεροπορικά! Για αυτό και πολλοί το επιλέγουν ως ορμητήριο κι από εκει είτε ταξιδεύουν οδικώς στην υπόλοιπη χώρα είτε πετάγονται για mini day trips στις γύρω πόλεις ή χώρες (η Ελβετία απέχει μόνο 78 χλμ).
Ο πανύψηλος Καθεδρικός ναός Duomo di Milano γοτθικής και αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής είναι πράγματι εντυπωσιακός. Χρειάστηκαν σχεδόν 6 αιώνες για να ολοκληρωθεί (ξεκίνησε τον 14ο αιώνα κι οι τελικές λεπτομέρειες μπήκαν μόλις το 1965). Είναι ο μεγαλύτερος ναός της Ιταλίας (η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό είναι μεγαλύτερος αλλά το Βατικανό είναι ξεχωριστό κράτος) και ο τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα γιατί δεν είχαμε κλείσει online εισιτήρια και τη στιγμή που φτάσαμε δεν υπήρχε τίποτα διαθέσιμο. Αν και έχω δει άπειρους καθεδρικούς στην Ευρώπη, ο συγκεκριμένος είναι ένας που θα ήθελα να δω το εσωτερικό του.
Όλο χαρά και καμάρι.
Η πλατεία, από τα σκαλιά του Καθεδρικού.
Η Galleria Vittorio Emanuele II
…με τις γνωστούς οίκους της.
Αυτή είναι η διάσημη Σκάλα του Μιλάνο (La Scala di Milano), ένα από τα πιο διάσημα οπερατικά θέατρα στον κόσμο, γνωστή και ως “Ο ναός της όπερας”. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ένα πιο εντυπωσιακό κτίριο, ίσως κάτι σαν αυτό της Όπερας του Παρισιού, ενώ αυτό μου φάνηκε κάπως αδιάφορο (τουλάχιστον για τους τίτλους που το συνοδεύουν). Το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά δηλαδή είναι πιο εντυπωσιακό.
Η μικρή πλατεία απέναντι από το κτίριο της Σκάλας.
Βόλτα στους δρόμους της πόλης!
Καθημερινά ρούχα που θα έβαζε ο καθένας και η καθεμία, σε τιμές ευκαιρίας (4ψήφια νούμερα).
Στην πλατεία απέναντι από τη Σκάλα του Μιλάνο θα βρείτε το μουσείο που είναι αφιερωμένο στις εφευρέσεις του Leonardo Da Vinci. Πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη για να θαυμάσετε τις κατασκευές αλλά κυρίως το μυαλό και το ταλέντο αυτού του εξωπραγματικού ανθρώπου. Εμείς πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε.
Το βράδυ τα φώτα ανάβουν και όλα γίνονται πιο εντυπωσιακά!
Από το Μιλάνο επίσης θα μου μείνει και κάτι ακόμα. Οι δρόμοι και η σήμανση! Πανεύκολο να μπερδευτείς. Μπορεί σε μία διασταύρωση να έχει και φανάρι και σήματα και μετά από 10 μέτρα (κυριολεκτικά) δεύτερα φανάρια και ύστερα κι άλλη διασταύρωση και να μην ξέρεις πού να πας ή σε ποια λωρίδα να μείνεις. Όλα αυτά συνδυάστε τα και με άπειρη κίνηση. Ευτυχώς οδηγούσε ο Βασίλης και τα έβγαλε πέρα, αν οδηγούσα εγώ θα είχα βραχυκυκλώσει σίγουρα.
Αφού παίξαμε το escape room, οι φίλοι Ιταλοί ιδιοκτήτες μας έβγαλαν έξω για μπύρες και σνακ. Περάσαμε πολύ όμορφα, γυρίσαμε σπίτι μετά από μια γεμάτη μέρα. Το επόμενο πρωί αναχωρούμε για Βερόνα!
