fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.980
- Likes
- 15.750
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Περιεχόμενα
Σε ένα ανοιξιάτικο ταξίδι μου στην Ιταλία είχα την ευκαιρία να περάσω για μια αυθημερόν μοναχική εκδρομούλα από την Πάρμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω ,πέρα ότι ήμουν σίγουρη πως θα υπήρχε πολύ νεολαία μιας και η Πάρμα έχει ένα από τα σπουδαιότερα και παλαιότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης .
Οι εικόνες που αντίκρισα βέβαια με άφησαν με τα καλύτερα συναισθήματα και σήμερα, 5 μήνες μετά, αποφάσισα να μοιραστώ τη νοσταλγία μου για το όμορφο αυτό ταξίδι μαζί σας.
Πήρα το πρώτο τραμ που βρέθηκε μπροστά μου κατά την έξοδό μου από το σταθμό των τραίνων. Χωρίς χάρτη, ακολούθησα το ένστικτό μου και αφού μαζί με το τραμ διασχίζαμε κατά μήκος το ποτάμι, αποφάσισα να κατεβώ σε μια κεντρική πλατεία.
Έτσι σε λίγα λεπτά είχα μπροστά μου το Palazzo del Governatore, στην Piazza Garibaldi το οποίο μοιάζει αρκετά με εκκλησία και είναι βαμμένο σε έντονο κίτρινο χρώμα που προσωπικά δε μου έκανε θετική εντύπωση αλλά και δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Η πόλη διαθέτει αρκετά παλάτια εκ των οποίων εντυπωσιακότερο είναι το Palazzo della Pilotta . Εκεί στεγάζονται επίσης και η σχολή καλών τεχνών και το παλάτι των Δουκών, Palazzo Ducale.
Η Πάρμα ανήκει στο νομό της Emilia Romagna και κόβεται στα δυο από τον ομώνυμο ποταμό Parma . Έχει σπουδαία μνημεία, κυρίως εκκλησίες και παλάτια. Φυσικά δε νοείται επίσκεψη σε ιταλική πόλη χωρίς πέρασμα από τον Καθεδρικό ναό της. Ο Duomo di Parma λοιπόν, ρομανικής αρχιτεκτονικής, χρονολογείται στο 12ο αιώνα και αποτελεί έργο του Benedetto Antelami , μαζί με το βαπτιστήριο που δεσπόζει ακριβώς δίπλα του. Βρίσκεται, που αλλού; Στην Piazza del Duomo.
Άλλες γνωστές εκκλησίες είναι αυτή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή που ξεχωρίζει για τη μπαρόκ αρχιτεκτονική της , κτισμένη το 10ο αιώνα και η γοτθικού ρυθμού San Francesco del Prato , η οποία από τους Ναπολεόντειους χρόνους έως τα 1900 λειτουργούσε ως φυλακή. Όλα αυτά βρίσκονται στην καρδιά της πόλης και μου αποκαλύπτονταν μπροστά μου το ένα μετά το άλλο .
Δε χρειάστηκε να ρωτήσω κανένα περαστικό, δε συμβουλεύτηκα κανένα χάρτη. Απλώς μπήκα μέσα στους δρόμους και τα δρομάκια και μου αποκαλύφτηκαν από μόνα τους . Δεν υπήρχαν ορδές τουριστών, για την ακρίβεια κανένας τουρίστας κι αυτό αποτελεί βασικό στοιχείο για το οποίο ανέβηκε στα μάτια μου η πόλη. Τα στενά της μου θύμισαν κάπως τη Νάπολη , σε κάθε περίπτωση ήμουν σε μια κλασσική ιταλική πόλη .
Βρέθηκα μπροστά από τις πανέμορφες αυτές εκκλησίες γύρω από τις οποίες η ζωή κυλούσε κανονικά. Παντού στο δρόμο νέοι πάνω σε ποδήλατα και πεζοί , πολλοί από ανατολικό μπλοκ, μόνιμοι κάτοικοι όπως έμαθα αργότερα. Βιτρίνες πανέμορφες και απλές, με καπέλα, με λουλούδια, με ακριβά φορέματα κλασσικής ιταλικής κομψότητας. Και σε κάθε στενό όλο και κάποιο ερωτευμένο ζευγάρι με έκανε να χαμογελώ και να νιώθω τη θετική ενέργεια του τόπου.
Πίσω από το Palazzo del Governatore βρισκόταν κατ’ εμέ το πιο όμορφο αξιοθέατο της πόλης. Από όλες τις εκκλησίες που είδα πιο πολύ μου άρεσε εκείνη της Santa Maria della Steccata , σε μπαρόκ αναγεννησιακό ρυθμό. Ήταν πολύ καλά διατηρημένη και για μένα που έχω εμμονή με τη συμμετρία άγγιζε την τελειότητα ! Το κτίριο έχει σχήμα ελληνικού σταυρού και περικλείεται από τέσσερις μεγάλες ασπίδες. Το εσωτερικό της είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες της Σχολής της Πάρμα του 17ου αιώνα .
Με θέα αυτό τον επιβλητικό ναό διάλεξα ένα όμορφο καφέ με μεγάλη τζαμαρία και έσπευσα για να απολαύσω ένα brunch , που θα αποτελούνταν από τι άλλο παρά από ένα κρουασάν με ντόπιο prosciutto crudo , μια focaccia al parmigiano και φυσικά έναν cappuccino latte . Παρέλαβα το δίσκο μου από τον ευγενέστατο και χαμογελαστό bar tender και κάθισα μπροστά στη τζαμαρία παρακολουθώντας τον κόσμο που περνούσε . Πρώτη φορά έβλεπα τόσες ωραίες γηραιές κυρίες μαζεμένες. Αν και βρισκόμουν κεντροβόρεια της Ιταλίας είχα την αίσθηση πως ήμουν στο Βορρά. Αλλά και οι νέοι διακρίνονταν για την κομψότητά τους. Τι καλύτερο να ζητήσει κανείς από μια πόλη;
Οι εικόνες που αντίκρισα βέβαια με άφησαν με τα καλύτερα συναισθήματα και σήμερα, 5 μήνες μετά, αποφάσισα να μοιραστώ τη νοσταλγία μου για το όμορφο αυτό ταξίδι μαζί σας.
Πήρα το πρώτο τραμ που βρέθηκε μπροστά μου κατά την έξοδό μου από το σταθμό των τραίνων. Χωρίς χάρτη, ακολούθησα το ένστικτό μου και αφού μαζί με το τραμ διασχίζαμε κατά μήκος το ποτάμι, αποφάσισα να κατεβώ σε μια κεντρική πλατεία.
Έτσι σε λίγα λεπτά είχα μπροστά μου το Palazzo del Governatore, στην Piazza Garibaldi το οποίο μοιάζει αρκετά με εκκλησία και είναι βαμμένο σε έντονο κίτρινο χρώμα που προσωπικά δε μου έκανε θετική εντύπωση αλλά και δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Η πόλη διαθέτει αρκετά παλάτια εκ των οποίων εντυπωσιακότερο είναι το Palazzo della Pilotta . Εκεί στεγάζονται επίσης και η σχολή καλών τεχνών και το παλάτι των Δουκών, Palazzo Ducale.
Η Πάρμα ανήκει στο νομό της Emilia Romagna και κόβεται στα δυο από τον ομώνυμο ποταμό Parma . Έχει σπουδαία μνημεία, κυρίως εκκλησίες και παλάτια. Φυσικά δε νοείται επίσκεψη σε ιταλική πόλη χωρίς πέρασμα από τον Καθεδρικό ναό της. Ο Duomo di Parma λοιπόν, ρομανικής αρχιτεκτονικής, χρονολογείται στο 12ο αιώνα και αποτελεί έργο του Benedetto Antelami , μαζί με το βαπτιστήριο που δεσπόζει ακριβώς δίπλα του. Βρίσκεται, που αλλού; Στην Piazza del Duomo.
Άλλες γνωστές εκκλησίες είναι αυτή του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή που ξεχωρίζει για τη μπαρόκ αρχιτεκτονική της , κτισμένη το 10ο αιώνα και η γοτθικού ρυθμού San Francesco del Prato , η οποία από τους Ναπολεόντειους χρόνους έως τα 1900 λειτουργούσε ως φυλακή. Όλα αυτά βρίσκονται στην καρδιά της πόλης και μου αποκαλύπτονταν μπροστά μου το ένα μετά το άλλο .
Δε χρειάστηκε να ρωτήσω κανένα περαστικό, δε συμβουλεύτηκα κανένα χάρτη. Απλώς μπήκα μέσα στους δρόμους και τα δρομάκια και μου αποκαλύφτηκαν από μόνα τους . Δεν υπήρχαν ορδές τουριστών, για την ακρίβεια κανένας τουρίστας κι αυτό αποτελεί βασικό στοιχείο για το οποίο ανέβηκε στα μάτια μου η πόλη. Τα στενά της μου θύμισαν κάπως τη Νάπολη , σε κάθε περίπτωση ήμουν σε μια κλασσική ιταλική πόλη .
Βρέθηκα μπροστά από τις πανέμορφες αυτές εκκλησίες γύρω από τις οποίες η ζωή κυλούσε κανονικά. Παντού στο δρόμο νέοι πάνω σε ποδήλατα και πεζοί , πολλοί από ανατολικό μπλοκ, μόνιμοι κάτοικοι όπως έμαθα αργότερα. Βιτρίνες πανέμορφες και απλές, με καπέλα, με λουλούδια, με ακριβά φορέματα κλασσικής ιταλικής κομψότητας. Και σε κάθε στενό όλο και κάποιο ερωτευμένο ζευγάρι με έκανε να χαμογελώ και να νιώθω τη θετική ενέργεια του τόπου.
Πίσω από το Palazzo del Governatore βρισκόταν κατ’ εμέ το πιο όμορφο αξιοθέατο της πόλης. Από όλες τις εκκλησίες που είδα πιο πολύ μου άρεσε εκείνη της Santa Maria della Steccata , σε μπαρόκ αναγεννησιακό ρυθμό. Ήταν πολύ καλά διατηρημένη και για μένα που έχω εμμονή με τη συμμετρία άγγιζε την τελειότητα ! Το κτίριο έχει σχήμα ελληνικού σταυρού και περικλείεται από τέσσερις μεγάλες ασπίδες. Το εσωτερικό της είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες της Σχολής της Πάρμα του 17ου αιώνα .
Με θέα αυτό τον επιβλητικό ναό διάλεξα ένα όμορφο καφέ με μεγάλη τζαμαρία και έσπευσα για να απολαύσω ένα brunch , που θα αποτελούνταν από τι άλλο παρά από ένα κρουασάν με ντόπιο prosciutto crudo , μια focaccia al parmigiano και φυσικά έναν cappuccino latte . Παρέλαβα το δίσκο μου από τον ευγενέστατο και χαμογελαστό bar tender και κάθισα μπροστά στη τζαμαρία παρακολουθώντας τον κόσμο που περνούσε . Πρώτη φορά έβλεπα τόσες ωραίες γηραιές κυρίες μαζεμένες. Αν και βρισκόμουν κεντροβόρεια της Ιταλίας είχα την αίσθηση πως ήμουν στο Βορρά. Αλλά και οι νέοι διακρίνονταν για την κομψότητά τους. Τι καλύτερο να ζητήσει κανείς από μια πόλη;
