MOMIX-"Botanica"

[Pandora]

Ελιξίριο για την παγκόσμια μελαγχολία

Αλλη μια περίτεχνη προσπάθεια απόδρασης από την καθημερινότητα θα παρουσιάσουν οι «ΜΟΜΙΧ» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο.



Η νέα υπερπαραγωγή του Μόζες Πέντλεντον με τον «πράσινο» τίτλο «Botanica» θ' ανεβεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το οπτικοακουστικό υπερθέαμα απαράμιλλης ομορφιάς θα απολαύσουμε μάλιστα σε δέκα παραστάσεις, από τις 23 ώς τις 27 Νοεμβρίου στο θέατρο «Παλλάς» στην Αθήνα και από την 1η μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Αψηφώντας τη βαρύτητα, χορταίνοντας τις αισθήσεις μας, φλερτάροντας με την οφθαλμαπάτη, επιστρέφουν στην Ελλάδα με τη νέα χορογραφία, την πλουσιότερη παραγωγή που δημιούργησε στην καριέρα του ο καλλιτεχνικός τους διευθυντής και χορογράφος, ο δαιμόνιος Μόζες Πέντλετον.
Εμπνευσμένος από την εξέλιξη της ζωής και των τεσσάρων εποχών, από την καθημερινότητα, τις συνήθειες, τις ιδιοτροπίες,την ερωτική συμπεριφορά των ζώων και των φυτών, δημιούργησε ένα λαμπερό και σαγηνευτικό σκηνικό πλαίσιο, όπου ο χορός συναντά το τσίρκο, την παντομίμα, τον αθλητισμό, την υποκριτική,το θέατρο σκιών.

«Το απειλητικότερο για τη δημόσια υγεία, την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη, είναι η τρέχουσα παγκόσμια μελαγχολία! Είχα ένα όνειρο λοιπόν. Για ένα φυτικό φάρμακο, ένα φυσικό αφροδισιακό γι' αυτή την επικίνδυνη ίωση. Ετσι οραματίστηκα το "Botanica". Σαν ένα εμβόλιο, ένα ελιξίριο για την επιδημία της μελαγχολίας, της απομόνωσης, της ανασφάλειας. Ενα εκθαμβωτικό νέο σόου, μια παράσταση με εκλεκτά ακούσματα -από κελαηδήματα πουλιών μέχρι Βιβάλντι- και τα σώματα των "ΜΟΜΙΧ" να μπαίνουν στον δοκιμαστικό σωλήνα, παρασκευάζοντας την αναγκαία, πολύχρωμη βοτανική θεραπεία», λέει ο Μόζες Πέντλεντον για τη νέα του παράσταση.

η συνέχεια του άρθρου με χρηστικές πληροφορίες : http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=220709

 

[Pandora]

Ας τους θυμηθούμε :

MOMIX - Wikipedia, the free encyclopedia

 

[discolata]

εχω παρει εισιτήρια!
οι Momix ειναι απίθανοι !

 

[Pandora]

Ο Μόουζες Πέντλεντον έδωσε συνέντευξη στην "Ε" :

Πώς κυνηγάτε ιδέες σαν αυτή του «Botanica»;
«Χμ, ποτέ δεν ξέρεις πού και πότε θα σου επιτεθεί μια ιδέα. Δεν μου έρχονται συχνά στο στούντιο, πάντως. Γι' αυτό βγαίνω στη φύση, όπου ζω άλλωστε. Συνήθως περπατώ σε ένα δάσος από δρυς κάθε μέρα για 2 ώρες, καλωδιωμένος, ακούγοντας μουσική στο mp3. Και επειδή δεν μπορώ να λειτουργήσω και πολύ μπροστά σε έναν υπολογιστή στο γραφείο, ηχογραφώ σ' αυτό σχεδόν αυτόματα όποια σκέψη μου έρθει. Πίσω στο γραφείο τυπώνω αυτόματα την ηχογράφηση και διαλέγω την εικόνα που μου δημιούργησε η μουσική, τα φυτά, το φως, το νερό. Δεν είναι η μόνη διαδικασία, αλλά είναι η συχνότερη. "Δούλεψε" και στο "Botanica"».

Πώς όλο αυτό γίνεται χορογραφία;
«Το Momix στην πραγματικότητα είναι ένα είδος οπτικού θεάτρου. Ξεκινώ από μια εικόνα, μια καλέντουλα για παράδειγμα, που τη φτιάχνω ας πούμε από πέντε χορευτές. Και μετά τη δουλεύω σαν γλυπτό, ψάχνοντας πώς μπορεί να στηθεί και να κινηθεί μέσα από τα σώματα. Υστερα τη μεταφέρω στο χώρο και την κινώ στο χρόνο και τη μουσική -κάπως σαν το παλιό ανιμέισον του Ντίσνεϊ. Χρησιμοποιώ, ακόμα, σκηνικά, τεράστια υφάσματα ή κούκλες και κοστούμια που μετατρέπω σε προεκτάσεις του σώματός μας. Μια από τις αισθητικές αρχές μου είναι να κάνω ορατή τη σχέση του ανθρώπινου με το μη ανθρώπινο».

Στο «Botanica» μιλάτε και για τη μελαγχολία της οικονομικής κρίσης...
«Οι άνθρωποι χρειάζονται χρόνο για να δουν τα απλά πράγματα στη ζωή. Δεν θέλω να τα υπεραπλουστεύω, αλλά μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα με λίγα μέσα. Οπως οι Momix, που είμαστε πολύ φτωχό θέατρο, γι' αυτό και οικολογικό. Το να φτιάχνεις πράγματα από το τίποτα θα γίνει σύντομα βασική οικονομική αρχή. Το ζητούμενο στην κρίση είναι η ενέργεια που χρειάζεται για να την αντιμετωπίσεις. Η πίστη ότι μπορείς. Η οικονομική κρίση είναι και κρίση ανθρώπινης ενέργειας. Πρέπει να το νιώθετε ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Πρέπει να γίνουμε πιο εφευρετικοί. Εδώ, στις ΗΠΑ, όλο και περισσότεροι μαθαίνουν πώς να κάνουν, για παράδειγμα, φθηνότερες διακοπές. Μαθαίνουν γιόγκα για να βελτιώσουν τη ζωή τους ή φυτεύουν το φαγητό τους σε μικρούς κήπους, ξαναγυρνώντας σε ιδέες των '60ς».

η συνέχεια εδώ : Η κρίση είναι ευκαιρία να βγούμε από την πρίζα | Τέχνες | Ελευθεροτυπία