dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο!!!!!!
Γύρισα. Τα κατάφερα αν και ομολογώ, ότι υπήρξαν στιγμές που αμφέβαλα. 3 εβδομάδες στην Νότια Κίνα, πάνω απο 2.500 χιλιόμετρα οδικώς με τοπικά κινεζικά ΚΤΕΛ (!!!!!!!), 3.000.000.000 λίτρα μπύρα, χόστελ με 3 ευρώ το άτομο (οκ... πολυτέλειες, το παραδέχομαι), διαμονή σε χωριό σε ξύλινο σπίτι φυλής ντονγκ, αρρώστιες, παντελή έλλειψη συνενόησης, λεωφορεία με γουρούνια κότες, πάπιες, κάπνα απο τα τσιγάρα, λιπάσματα, ξεράσματα, καλάθια, χωρικούς που σε κοίταγαν σαν Αλιεν σε δρόμους με
κρατήρες, ύπνος απο τις 8 το βράδυ, χωριά μειονοτήτων, φωτογραφήσεις για την διαφημιστική καμπάνια της εθνικής τράπεζας της Κίνας (δόξες!!!), εγκλωβισμός σε πόλη χωρίς συνάλλαγμα αλλά και χωρίς άμεση δυνατότητα να βρείς, (απίστευτη σφαλιάρα!!!), κράχτες, πείνα, πείνα, πείνα, +100 χιλιόμετρα σε μια μόλις ημέρα με βέσπα σε απάτητες περιοχές, εμετοί, ψήσιμο απο πυρετό σε ένα χωριουδάκι χωρίς δυνατότητα εύρεσης γιατρού , αιματοπτύσεις, ρίγη, ροχαλητά, φτυσίματα, βρώμα,
σκουπίδια, ευμάρεια, φτήνεια όλων των μορφών, αθλιότητα, απελπισία, ιδρώτας, ζέστη, υγρασία, πορνεία, αξεπέραστη τιμιότητα, σκοτεινά βρώμικα και άθλια καλντερίμια σε πόλεις των 12.600.000 πλαισιωμένα με αιωνόβιους κυρτούς κινέζους που έριχναν απόκοσμες σκιές στους πνιγερούς τοίχους, διαμονή σε ετοιμόροπα ξύλινα χόστελ που τα διάκενα στις μεσοτοιχίες ήταν κλεισμένα με χαρτί υγείας και τραπουλόχαρτα για να μην
παίρνουν μάτι οι διπλανοί και αράχνες μεγέθους μαμούθ στα σεντόνια με ιδιοκτήτη του έρημου, απομονωμένου και στοιχειωμένου χόστελ τον Νόρμαν Μπέιτς απο το Ψυχώ ο οποίος είχε όμως ψυχή μικρού παιδιού, αναγκαστική σίτηση σε πάγκους (φάε ή ψόφα απο ασιτία) ή σε εστιατόρια που οι θαμώνες έφτυναν συνεχώς στο πάτωμα μέχρι να φτιάξουν λίμνη και μετά ερχόταν ο εστιατορας και έβαζε πάνω στα σάλια τα τρόφιμα
για να τα ετοιμάσει προς βρώση για την επομένη, ασπρόμαυρες μουντές, πόλεις-τρύπες που αν τις δεις τρομάζεις (κοντέψαμε να ξεμείνουμε σε μια τέτοια ) , αρχαίες πόλεις που δυτικοί τουρίστες αποτελούν άγνωστο είδος, ξενοδοχεία που όταν έβλεπες την είσοδο με ούρα και σκουπίδια στους σκοτεινούς διαδρόμους νόμιζες ότι ήσουν σε τούρκικες φυλακές, χωριουδάκια που όταν πέσει η νύχτα ...... κηδείες, γάμοι, ατυχίες, ταξίδι με λεωφορείο σλίπερ με κατσαρόλες στους διαδρόμους και σεντόνια με λεκέδες απο αίμα, εμετό κλπ, παντελή απουσία τουριστών, υπαίθρια χασάπικα με νεκρά κρέατα να σαπίζουν κάτω απο τον καυτό ήλιο και μύγες να τα φλερτάρουν ασύστολα, φωτογραφήσεις απο κινέζους σε "αυτήν την φυλή με μη σχιστά μάτια", δημόσιες τουαλέτες ανεπανάληπτες χωρίς πόρτες με αυλάκι απο κάτω που την ώρα που ουρείς σε χαιρετούν με απόλυτη φυσικότητα οι περαστικοί και μερικοί σου πιάνουν και κουβέντα,
700 χλμ οδικώς σε μόλις 2 ώρες με τρένο, αλλά και 100 χλμ σε 4 ώρες, δάση απο μπαμπού, ομίχλη, απέραντοι οριζώνες, ποτάμια, βουνά, κωνικά καπέλα, γέφυρες του ανέμου και της βροχής, κόκκινα φανάρια, και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα που θα διηγηθώ προσεχώς.
Μέχρι τότε, όποιος ετοιμάζει ανεξάρτητο ταξίδι σε Νότια Κίνα, ας
ρωτήσει ότι θέλει ελεύθερα. Είμαι τίγκα στις πληροφορίες.
Η παλιά Κίνα ζει, και βασιλεύει ή τουλάχιστον το παλεύει. Θέλει κόπο να την βρεις, αλλά αν ψάξεις την ανακαλύπτεις. Αρκεί να κάνεις υποχωρήσεις. Αντέχεις?
Καλώς σας βρήκα.
Γύρισα. Τα κατάφερα αν και ομολογώ, ότι υπήρξαν στιγμές που αμφέβαλα. 3 εβδομάδες στην Νότια Κίνα, πάνω απο 2.500 χιλιόμετρα οδικώς με τοπικά κινεζικά ΚΤΕΛ (!!!!!!!), 3.000.000.000 λίτρα μπύρα, χόστελ με 3 ευρώ το άτομο (οκ... πολυτέλειες, το παραδέχομαι), διαμονή σε χωριό σε ξύλινο σπίτι φυλής ντονγκ, αρρώστιες, παντελή έλλειψη συνενόησης, λεωφορεία με γουρούνια κότες, πάπιες, κάπνα απο τα τσιγάρα, λιπάσματα, ξεράσματα, καλάθια, χωρικούς που σε κοίταγαν σαν Αλιεν σε δρόμους με
κρατήρες, ύπνος απο τις 8 το βράδυ, χωριά μειονοτήτων, φωτογραφήσεις για την διαφημιστική καμπάνια της εθνικής τράπεζας της Κίνας (δόξες!!!), εγκλωβισμός σε πόλη χωρίς συνάλλαγμα αλλά και χωρίς άμεση δυνατότητα να βρείς, (απίστευτη σφαλιάρα!!!), κράχτες, πείνα, πείνα, πείνα, +100 χιλιόμετρα σε μια μόλις ημέρα με βέσπα σε απάτητες περιοχές, εμετοί, ψήσιμο απο πυρετό σε ένα χωριουδάκι χωρίς δυνατότητα εύρεσης γιατρού , αιματοπτύσεις, ρίγη, ροχαλητά, φτυσίματα, βρώμα,
σκουπίδια, ευμάρεια, φτήνεια όλων των μορφών, αθλιότητα, απελπισία, ιδρώτας, ζέστη, υγρασία, πορνεία, αξεπέραστη τιμιότητα, σκοτεινά βρώμικα και άθλια καλντερίμια σε πόλεις των 12.600.000 πλαισιωμένα με αιωνόβιους κυρτούς κινέζους που έριχναν απόκοσμες σκιές στους πνιγερούς τοίχους, διαμονή σε ετοιμόροπα ξύλινα χόστελ που τα διάκενα στις μεσοτοιχίες ήταν κλεισμένα με χαρτί υγείας και τραπουλόχαρτα για να μην
παίρνουν μάτι οι διπλανοί και αράχνες μεγέθους μαμούθ στα σεντόνια με ιδιοκτήτη του έρημου, απομονωμένου και στοιχειωμένου χόστελ τον Νόρμαν Μπέιτς απο το Ψυχώ ο οποίος είχε όμως ψυχή μικρού παιδιού, αναγκαστική σίτηση σε πάγκους (φάε ή ψόφα απο ασιτία) ή σε εστιατόρια που οι θαμώνες έφτυναν συνεχώς στο πάτωμα μέχρι να φτιάξουν λίμνη και μετά ερχόταν ο εστιατορας και έβαζε πάνω στα σάλια τα τρόφιμα
για να τα ετοιμάσει προς βρώση για την επομένη, ασπρόμαυρες μουντές, πόλεις-τρύπες που αν τις δεις τρομάζεις (κοντέψαμε να ξεμείνουμε σε μια τέτοια ) , αρχαίες πόλεις που δυτικοί τουρίστες αποτελούν άγνωστο είδος, ξενοδοχεία που όταν έβλεπες την είσοδο με ούρα και σκουπίδια στους σκοτεινούς διαδρόμους νόμιζες ότι ήσουν σε τούρκικες φυλακές, χωριουδάκια που όταν πέσει η νύχτα ...... κηδείες, γάμοι, ατυχίες, ταξίδι με λεωφορείο σλίπερ με κατσαρόλες στους διαδρόμους και σεντόνια με λεκέδες απο αίμα, εμετό κλπ, παντελή απουσία τουριστών, υπαίθρια χασάπικα με νεκρά κρέατα να σαπίζουν κάτω απο τον καυτό ήλιο και μύγες να τα φλερτάρουν ασύστολα, φωτογραφήσεις απο κινέζους σε "αυτήν την φυλή με μη σχιστά μάτια", δημόσιες τουαλέτες ανεπανάληπτες χωρίς πόρτες με αυλάκι απο κάτω που την ώρα που ουρείς σε χαιρετούν με απόλυτη φυσικότητα οι περαστικοί και μερικοί σου πιάνουν και κουβέντα,
700 χλμ οδικώς σε μόλις 2 ώρες με τρένο, αλλά και 100 χλμ σε 4 ώρες, δάση απο μπαμπού, ομίχλη, απέραντοι οριζώνες, ποτάμια, βουνά, κωνικά καπέλα, γέφυρες του ανέμου και της βροχής, κόκκινα φανάρια, και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα που θα διηγηθώ προσεχώς.
Μέχρι τότε, όποιος ετοιμάζει ανεξάρτητο ταξίδι σε Νότια Κίνα, ας
ρωτήσει ότι θέλει ελεύθερα. Είμαι τίγκα στις πληροφορίες.
Η παλιά Κίνα ζει, και βασιλεύει ή τουλάχιστον το παλεύει. Θέλει κόπο να την βρεις, αλλά αν ψάξεις την ανακαλύπτεις. Αρκεί να κάνεις υποχωρήσεις. Αντέχεις?
Καλώς σας βρήκα.
