Ο Τόνυ ένας τυπικός Κουβανός, που το βλέμμα του σε μαγεύει, όχι τόσο για την εξωτερική τους εμφάνιση, αλλά για την πορεία ζωής που βλέπεις να περνούν μέσα από αυτά, έμελλε να με ταξιδέψει και να μου γνωρίσει αυτά που όλοι ψάχνουν να βρουν πηγαίνοντας στην Κούβα.
Οι Ιστορίες του κοινές με την πλειονότητα των Κουβανών. Ζει με ότι έχει να παίρνει από τα κουπόνια φαγητού που δίνει το κράτος και το μισθό του που βγάζει δουλεύοντας ως ξεναγός. Δεν ψάχνει να έχει κάτι περισσότερο από αυτά. Για το Τόνυ αυτά είναι αρκετά.
Προορισμός μου η Αβάνα αλλά λόγω τυφώνα το αεροπλάνο κατευθύνθηκε ανατολικότερα στο Όλγκιν. Το προγραμματισμένο από μήνες πριν ταξίδι μου αλλάζει άρδην. Μετά από 2 μέρες φτάνω Αβάνα. Μια πόλη χωρίς νερό και ρεύμα με τα συνεργεία στους δρόμους να προσπαθούν να επαναφέρουν την κατάσταση.
Η νύχτα δύσκολη χωρίς να προσμένω κάτι καλύτερο το πρωί.
Η συνάντηση μου με Τόνυ στο ξενοδοχείο το πρωί μου ανάτρεψε τα σχέδια. Πρώτο ταξίδι Τρινιδάδ. Καθοδόν ο πρώτος διάλογος η πρώτη ιστορία.
«Να βγεις εκτός Κούβας είναι πολύ δύσκολο. Μια μόνο φορά βγήκα και δεν θέλω να ξαναφύγω. Στην Αγγλία κατάλαβα ότι εδώ δεν έχει κάτι για μένα. Κοίταζα τα ρούχα στις βιτρίνες απαθείς και διερωτόμουν γιατί όλα αυτά.
Όπως πήγα επέστρεψα. Έτσι είναι οι "los cubanos", περήφανοι για την ξεχωριστή ταυτότητα τους έμαθα να ζουν με τα απαραίτητα και να δημιουργούν χωρίς την ανάγκη βοήθειας".
Επόμενη μέρα Σάντα Κλάρα.
"Πολύ δύσκολο για νέο ζευγάρι να έχει την δική του στέγη. Το σύστημα είναι τέτοιο που σε αναγκάζει να μένεις με τους γονείς σου, και ας είμαι αισίως στα 40. Απλώς έχω ένα δεσμό.
Τρίτη μέρα Σιενφουεγος.
«Πολύ δύσκολο να μάθεις τι συμβαίνει έξω από εδώ. Τα νέα λιγοστά, αλλά για μας σημασία έχει ότι ακόμη είμαστε εδώ. »
Οι μέρες περνούν, το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Τελευταίος προορισμός Βαραδέρο.
Κάπου εδώ πρέπει να με αφήσει.
Μου γράφει σε ένα χαρτί τη διεύθυνση του και μου ζητά να μην γράφω ότι έχει σχέση με πολιτική. Ότι ειπώθηκε να μείνει μεταξύ μας. Τον αγκαλιάζω και μου λέει στο αυτί «σημασία δεν έχει η ιστορία αλλά ο τρόπος που την διηγείται ο καθένας».
Οι Ιστορίες του κοινές με την πλειονότητα των Κουβανών. Ζει με ότι έχει να παίρνει από τα κουπόνια φαγητού που δίνει το κράτος και το μισθό του που βγάζει δουλεύοντας ως ξεναγός. Δεν ψάχνει να έχει κάτι περισσότερο από αυτά. Για το Τόνυ αυτά είναι αρκετά.
Προορισμός μου η Αβάνα αλλά λόγω τυφώνα το αεροπλάνο κατευθύνθηκε ανατολικότερα στο Όλγκιν. Το προγραμματισμένο από μήνες πριν ταξίδι μου αλλάζει άρδην. Μετά από 2 μέρες φτάνω Αβάνα. Μια πόλη χωρίς νερό και ρεύμα με τα συνεργεία στους δρόμους να προσπαθούν να επαναφέρουν την κατάσταση.
Η νύχτα δύσκολη χωρίς να προσμένω κάτι καλύτερο το πρωί.
Η συνάντηση μου με Τόνυ στο ξενοδοχείο το πρωί μου ανάτρεψε τα σχέδια. Πρώτο ταξίδι Τρινιδάδ. Καθοδόν ο πρώτος διάλογος η πρώτη ιστορία.
«Να βγεις εκτός Κούβας είναι πολύ δύσκολο. Μια μόνο φορά βγήκα και δεν θέλω να ξαναφύγω. Στην Αγγλία κατάλαβα ότι εδώ δεν έχει κάτι για μένα. Κοίταζα τα ρούχα στις βιτρίνες απαθείς και διερωτόμουν γιατί όλα αυτά.
Όπως πήγα επέστρεψα. Έτσι είναι οι "los cubanos", περήφανοι για την ξεχωριστή ταυτότητα τους έμαθα να ζουν με τα απαραίτητα και να δημιουργούν χωρίς την ανάγκη βοήθειας".
Επόμενη μέρα Σάντα Κλάρα.
"Πολύ δύσκολο για νέο ζευγάρι να έχει την δική του στέγη. Το σύστημα είναι τέτοιο που σε αναγκάζει να μένεις με τους γονείς σου, και ας είμαι αισίως στα 40. Απλώς έχω ένα δεσμό.
Τρίτη μέρα Σιενφουεγος.
«Πολύ δύσκολο να μάθεις τι συμβαίνει έξω από εδώ. Τα νέα λιγοστά, αλλά για μας σημασία έχει ότι ακόμη είμαστε εδώ. »
Οι μέρες περνούν, το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Τελευταίος προορισμός Βαραδέρο.
Κάπου εδώ πρέπει να με αφήσει.
Μου γράφει σε ένα χαρτί τη διεύθυνση του και μου ζητά να μην γράφω ότι έχει σχέση με πολιτική. Ότι ειπώθηκε να μείνει μεταξύ μας. Τον αγκαλιάζω και μου λέει στο αυτί «σημασία δεν έχει η ιστορία αλλά ο τρόπος που την διηγείται ο καθένας».
