sinefoula
Member
- Μηνύματα
- 451
- Likes
- 1.685
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;;;;;;;;;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα,Αίγυπτος,Μαρόκο!
Δεν ξερω αν ειχε χρωμα η ζωη,ποιο χρωμα θα ηταν,αυτο που ξερω ειναι οτι η ζωη ειναι αναπαντεχα απροβλεπτη και πανεμορφη πορνη...
θα μου πειτε γιατι ξεκινας το ταξιδι σου ετσι;Θα σας πω...μην βιαζεστε...καθιστε παρτε και ποπ-κορν και μια ομορφη κι αληθινη ιστορια,θα εξελιχθει μπροστα σας.
Ηταν να παω στο Παρισι αρχικα,εγω μενω σ ενα μικρο,τοσο δα νησακι την Πατμο,εδω παντρευτηκα,εδω χωρισα,εδω μεγαλωσα παιδια και γατες,κι εδω επελεξα να μενω,για οσο παει αυτη η ζωη,που για μενα ειναι χρωματιστη,κι οχι κοκκινη.
Η ιστορια μου ομως δεν ξεκινα εδω,παει πιο μακρια,καπου στον Πειραια τις αρχες του 1970,ολη γενικα την δεκαετια του 1970,γεννηθηκα σε μια γειτονια με προσφυγες Σμυρνιους,η λεξη ταξιδι ειχε παντα μια οικειοτητα για μενα,απο ιστοριες που ακουγα μικρουλα κι απο τραγουδια κι αμανεδες της προσφυγιας,εμαθα ν αγαπαω τους ανθρωπους,απ οπου κι οπως κι αν ηταν.Εκεινη την εποχη ο αδελφος της μαμας μου,ειχε φυγει για Γαλλια,εκει σπουδασε,εκει δουλεψε,εκει αγαπησε την θεια μου την μπενουατ και εκει πηρε την μεγαλυτερη αποφαση στην ζωη του,να την παντρευτει και να υιοθετησει τον γιο της τον Αλεξανδρο,κι οχι με λογια,αλλα με χαρτια και με βουλες,αναγνωρισε το παιδι,ο αλεξανδρος,υπηρξε ο μοναδικος μου πρωτος ξαδελφος στην ζωη μου,κι ας μην ηταν εξ αιματος,ηταν ομως οτι ηθελα,ενα ψηλο αγορακι,με μπουκλες ξανθες,ζωηρος απο μικρος,δυναμικος και καμια σχεση με τα παιδακια στο κερατσινι,απ ολα τα παιδια,εμενα δλδ και τα δυο αδελφια μου,κανεις δεν ηξερε την αληθεια,ουτε κι ο ιδιος,οτι δλδ ειναι υιοθετημενος απ το θειο μου...εκεινος μεγαλωνε παντα σαν ελληνας,και σαν γαλλος ταυτοχρονα....παιζαμε στις γειτονιες,ξυλα,πετρες,πολεμο και αγαπουσαμε τις γατες,και κυνηγουσαμε τον μπογια,ναι υπηρχε μπογιας τοτε...μεγαλωσαμε μαζι................
Τα χρονια περασαν,ξεχαστηκε το μυστικο,εφηβοι πια,παντα μαζι,ξενυχτια,γκομενικα,κλαμματα και ταξιδια τα περναγαμε παρεα,καποια στιγμη χωρισε η θεια μου με τον θειο μου,και ο καθενας πηρε τον δρομο του,ο αλεξανδρος με την θεια μου πηγαν στη γαλλια,κι ο θειος μου ξαναπαντρευτηκε κι εμεινε στην ελλαδα,εκεινη την εποχη εγω ηρθα πατμο μονιμα,ειχα να τον δω......απ το 1994....ολα τα παραπανω τα σκεφτομουν οταν ΤΕΛΙΚΑ καταφερα να βρω το τρενο που πηγαινε avignon απο παρισι...θα μου πειτε μα καλα γιατι πηγες παρισι εφοσον ειχες σκοπο να πας Νοτια Γαλλια.Ειχα βγαλει αεροπορικα απ το μαρτιο του 2019,δεν ειχα σκοπο να παω να δω το ξαδελφακι μου,που με τα χρονια ειχε μαθει την αληθεια,και ειλικρινα ντρεπομουν πολυ που παρολο που περασαμε τοσα μαζι,ποτε δεν τολμησα να του μιλησω για το τι ακριβως ειχε γινει τοτε οταν ηρθε πλεον στην ελλαδα υιοθετημενος,εγω σαν γνησιο κ...λοπαιδο ολα τα ειχα ακουσει,αλλα δε μιλαγα,κι ας ηξερα,δεν ηταν εξ αλλου δικη μου δουλεια.αφου οι γονεις του δεν αποφασισαν ποτε να το πουν τι δουλεια εχω εγω να ανακατευτω;
Εγω που λετε πηγαινα παρισι για να δω το(ετσι νομιζα μεχρι τον μαρτη)το αμορε μου,ειμασταν μαζι 4 χρονια,οσο μαζι μπορεις να εισαι απο αποσταση,πονεμενος ανθρωπος,αιγυπτιος χριστιανος,τον γνωρισα πατμο αλλα...εφυγε για μια καλυτερη ζωη και δεν ξαναγυρισε,δεν το μετανιωνω,για χαρη του μπηκα σε αεροπλανο πρωτη φορα στα 42 μου,χωρισαμε λοιπον........και δεν ηθελα να χασω αυτο το ταξιδι,ηθελα να παω στη γαλλια ο κοσμος να χαλασει.....και ετσι συνενοηθηκα να παω αβινιόν για να δω τον ξαδελφο μου και τη θεια μου και κλεισαμε εισητηρια με το τρενο απο παρισι αβινιον...με την εταιρια sncf καθως εφτασα στο παρισι...εβαλαν βομβα σε μια αδεια τσαντα,στον σταθμο gare de nord...παρεπιπτοντως ο σταθμος gare de nord δεν ηταν τελικα η σταση που επρεπε να κατεβω.
κι ευτυχως που κατεβηκα chatellet και απεναντι ακριβως ηταν το τρενο που πηγαινε gare de lyon για ολα τα τρενα εξωτερικου-εσωτερικου....αν ειχα κατεβει gare de nord ισως να μην ειχα προλαβει αυτο το ταξιδι...εφτασα στο τσακ,ειχαν κλεισει τα παντα,αστυνομια παντου κι ενας πανικος,μπηκα στο τρενο μου λοιπον και ............εφτασα σε 3μιση ωρες νοτια γαλλια,αργα τη νυχτα δλδ,με περιμενε μια γνωριμη φατσουλα ο αλεξανδρος,με τη μητερα του,κλαιγαμε αρκετη ωρα και γελαγαμε παραλληλα...με φιλοξενησε στο σπιτι του,ηπιαμε κρασακι,πολυ κρασακι,ειχα ξεχασει να πινω οπως οι γαλλοι....αλλο απεριτιφ,αλλο με το φαγητο,αλλο με το τυρι,αλλο με το γλυκο........κοινως εγινα τυφλα και καθε μερα δλδ μες στην καλη χαρα γινομουν,απ το κρασακι,την καλη διαθεση,τις εκπληξεις με κιθαριτσες και βραδυες γαλλικες-ελληνικες,με τις αναμνησεις κι ολα τα υπεροχα που εγιναν και αν δεν ειχα παει δεν θα μπορουσα τωρα να τα μοιραστω μαζι σας.
πρωτη μερα λοιπον,η επομενη το πρωι,που πηγαμε στην αβινιον να δουμε την πολη να φαμε,να πιουμε και να μαθω λιγο απ την παλια πολη της αβινιον,ελπιζω με τις φωτογραφιες να μπειτε λιγο στο κλιμα,εγω οτι ειπα,ειπα...και δε θελω να κουρασω περισσοτερο.
(Palais des Papes)
Δευτερη μερα σε διαφορα γραφικα χωρια της Νότιας Γαλλιας.
Villeneuve-lès-Avignon.
Τριτη μερα εκδρομούλα σ ενα υπεροχο χωριο.
γεματο νερα,ποταμια,και μυθους για χαμενες νεράιδες.
Fontaine-de-Vaucluse.
τέταρτη μέρα χωριο uzes περιηγηση στην μικρη πολη και ορειβασια,οχι δεν εχω ιδεα απο ορειβασια,απλα ο ξαδελφος μου,νομιζε οτι ημουν οπως οταν ημασταν μικρα και τρεχαμε,καλα τα καταφερα για τα 48 μου παντως...αλλα τα ειδα ολα που λενε....
το βραδακι τραπεζι στην θεια μπενουάτ οπως καθε βραδυ δλδ,αλλα αυτη τη φορα μαγειρεψα εγω,τι αλλο;σουτζουκάκια σμυρναιικα απ την συνταγη της προ-προ γιαγιας μας.
πεμπτη μερα στο χωριο brantes και στα βουνα dandeles
γεματη μερα και τελευταια.
και καπως ετσι υπεροχο ηταν κι αυτο το ταξιδι,οσα γκαντεμικα γεγονοτα κι αν εγιναν μεχρι να παω,απο απεργιες,ακυρωσεις εισητηριων,βομβες και συλλαλητηρια,μεχρι και την τελευταια στιγμη ακυρωθηκε το τρενο της επιστροφης και η πτηση της aegean γιατι το παρισι ειχε αποκλειστει λογω απεργιων,γυρισα μεσω ρωμης,απο το αεροδρομιο της μασσαλιας και μετα απο ρωμη αθηνα...και μετα καπακι πατμο μ ενα ατελειωτο καραβι...αλλα οχι απλα περασα καλα,περασα υπεροχα,ηταν μια ευκαιρια να μιλησουμε μετα απο πολλα χρονια με τον ξαδελφο,κι αδελφο της καρδιας μου,γιατι καμια φορα οι συγγενεις εξ αιματος δεν ταιριαζουν οπως κολαγαμε εμεις απο παιδακια...χαρηκα που τους ξαναειδα,που τολμησα να παω,και που το εκανα τελικα αυτο το ταξιδι,ελπιζω να μην σας κουρασα,και να απολαυσατε κι εσεις εστω και λιγο ενα μικρο μερος απο νοτια γαλλια,ενα μερος γεματο υπεροχη κουζινα,γλυκο κρασι,ομορφα χωρια και λεβαντες.
αφερωμενο στο ξαδελφακι μου,εκει που ειναι...
θα μου πειτε γιατι ξεκινας το ταξιδι σου ετσι;Θα σας πω...μην βιαζεστε...καθιστε παρτε και ποπ-κορν και μια ομορφη κι αληθινη ιστορια,θα εξελιχθει μπροστα σας.
Ηταν να παω στο Παρισι αρχικα,εγω μενω σ ενα μικρο,τοσο δα νησακι την Πατμο,εδω παντρευτηκα,εδω χωρισα,εδω μεγαλωσα παιδια και γατες,κι εδω επελεξα να μενω,για οσο παει αυτη η ζωη,που για μενα ειναι χρωματιστη,κι οχι κοκκινη.
Η ιστορια μου ομως δεν ξεκινα εδω,παει πιο μακρια,καπου στον Πειραια τις αρχες του 1970,ολη γενικα την δεκαετια του 1970,γεννηθηκα σε μια γειτονια με προσφυγες Σμυρνιους,η λεξη ταξιδι ειχε παντα μια οικειοτητα για μενα,απο ιστοριες που ακουγα μικρουλα κι απο τραγουδια κι αμανεδες της προσφυγιας,εμαθα ν αγαπαω τους ανθρωπους,απ οπου κι οπως κι αν ηταν.Εκεινη την εποχη ο αδελφος της μαμας μου,ειχε φυγει για Γαλλια,εκει σπουδασε,εκει δουλεψε,εκει αγαπησε την θεια μου την μπενουατ και εκει πηρε την μεγαλυτερη αποφαση στην ζωη του,να την παντρευτει και να υιοθετησει τον γιο της τον Αλεξανδρο,κι οχι με λογια,αλλα με χαρτια και με βουλες,αναγνωρισε το παιδι,ο αλεξανδρος,υπηρξε ο μοναδικος μου πρωτος ξαδελφος στην ζωη μου,κι ας μην ηταν εξ αιματος,ηταν ομως οτι ηθελα,ενα ψηλο αγορακι,με μπουκλες ξανθες,ζωηρος απο μικρος,δυναμικος και καμια σχεση με τα παιδακια στο κερατσινι,απ ολα τα παιδια,εμενα δλδ και τα δυο αδελφια μου,κανεις δεν ηξερε την αληθεια,ουτε κι ο ιδιος,οτι δλδ ειναι υιοθετημενος απ το θειο μου...εκεινος μεγαλωνε παντα σαν ελληνας,και σαν γαλλος ταυτοχρονα....παιζαμε στις γειτονιες,ξυλα,πετρες,πολεμο και αγαπουσαμε τις γατες,και κυνηγουσαμε τον μπογια,ναι υπηρχε μπογιας τοτε...μεγαλωσαμε μαζι................
Τα χρονια περασαν,ξεχαστηκε το μυστικο,εφηβοι πια,παντα μαζι,ξενυχτια,γκομενικα,κλαμματα και ταξιδια τα περναγαμε παρεα,καποια στιγμη χωρισε η θεια μου με τον θειο μου,και ο καθενας πηρε τον δρομο του,ο αλεξανδρος με την θεια μου πηγαν στη γαλλια,κι ο θειος μου ξαναπαντρευτηκε κι εμεινε στην ελλαδα,εκεινη την εποχη εγω ηρθα πατμο μονιμα,ειχα να τον δω......απ το 1994....ολα τα παραπανω τα σκεφτομουν οταν ΤΕΛΙΚΑ καταφερα να βρω το τρενο που πηγαινε avignon απο παρισι...θα μου πειτε μα καλα γιατι πηγες παρισι εφοσον ειχες σκοπο να πας Νοτια Γαλλια.Ειχα βγαλει αεροπορικα απ το μαρτιο του 2019,δεν ειχα σκοπο να παω να δω το ξαδελφακι μου,που με τα χρονια ειχε μαθει την αληθεια,και ειλικρινα ντρεπομουν πολυ που παρολο που περασαμε τοσα μαζι,ποτε δεν τολμησα να του μιλησω για το τι ακριβως ειχε γινει τοτε οταν ηρθε πλεον στην ελλαδα υιοθετημενος,εγω σαν γνησιο κ...λοπαιδο ολα τα ειχα ακουσει,αλλα δε μιλαγα,κι ας ηξερα,δεν ηταν εξ αλλου δικη μου δουλεια.αφου οι γονεις του δεν αποφασισαν ποτε να το πουν τι δουλεια εχω εγω να ανακατευτω;
Εγω που λετε πηγαινα παρισι για να δω το(ετσι νομιζα μεχρι τον μαρτη)το αμορε μου,ειμασταν μαζι 4 χρονια,οσο μαζι μπορεις να εισαι απο αποσταση,πονεμενος ανθρωπος,αιγυπτιος χριστιανος,τον γνωρισα πατμο αλλα...εφυγε για μια καλυτερη ζωη και δεν ξαναγυρισε,δεν το μετανιωνω,για χαρη του μπηκα σε αεροπλανο πρωτη φορα στα 42 μου,χωρισαμε λοιπον........και δεν ηθελα να χασω αυτο το ταξιδι,ηθελα να παω στη γαλλια ο κοσμος να χαλασει.....και ετσι συνενοηθηκα να παω αβινιόν για να δω τον ξαδελφο μου και τη θεια μου και κλεισαμε εισητηρια με το τρενο απο παρισι αβινιον...με την εταιρια sncf καθως εφτασα στο παρισι...εβαλαν βομβα σε μια αδεια τσαντα,στον σταθμο gare de nord...παρεπιπτοντως ο σταθμος gare de nord δεν ηταν τελικα η σταση που επρεπε να κατεβω.
κι ευτυχως που κατεβηκα chatellet και απεναντι ακριβως ηταν το τρενο που πηγαινε gare de lyon για ολα τα τρενα εξωτερικου-εσωτερικου....αν ειχα κατεβει gare de nord ισως να μην ειχα προλαβει αυτο το ταξιδι...εφτασα στο τσακ,ειχαν κλεισει τα παντα,αστυνομια παντου κι ενας πανικος,μπηκα στο τρενο μου λοιπον και ............εφτασα σε 3μιση ωρες νοτια γαλλια,αργα τη νυχτα δλδ,με περιμενε μια γνωριμη φατσουλα ο αλεξανδρος,με τη μητερα του,κλαιγαμε αρκετη ωρα και γελαγαμε παραλληλα...με φιλοξενησε στο σπιτι του,ηπιαμε κρασακι,πολυ κρασακι,ειχα ξεχασει να πινω οπως οι γαλλοι....αλλο απεριτιφ,αλλο με το φαγητο,αλλο με το τυρι,αλλο με το γλυκο........κοινως εγινα τυφλα και καθε μερα δλδ μες στην καλη χαρα γινομουν,απ το κρασακι,την καλη διαθεση,τις εκπληξεις με κιθαριτσες και βραδυες γαλλικες-ελληνικες,με τις αναμνησεις κι ολα τα υπεροχα που εγιναν και αν δεν ειχα παει δεν θα μπορουσα τωρα να τα μοιραστω μαζι σας.
πρωτη μερα λοιπον,η επομενη το πρωι,που πηγαμε στην αβινιον να δουμε την πολη να φαμε,να πιουμε και να μαθω λιγο απ την παλια πολη της αβινιον,ελπιζω με τις φωτογραφιες να μπειτε λιγο στο κλιμα,εγω οτι ειπα,ειπα...και δε θελω να κουρασω περισσοτερο.
(Palais des Papes)
Δευτερη μερα σε διαφορα γραφικα χωρια της Νότιας Γαλλιας.
Villeneuve-lès-Avignon.
Τριτη μερα εκδρομούλα σ ενα υπεροχο χωριο.
γεματο νερα,ποταμια,και μυθους για χαμενες νεράιδες.
Fontaine-de-Vaucluse.
τέταρτη μέρα χωριο uzes περιηγηση στην μικρη πολη και ορειβασια,οχι δεν εχω ιδεα απο ορειβασια,απλα ο ξαδελφος μου,νομιζε οτι ημουν οπως οταν ημασταν μικρα και τρεχαμε,καλα τα καταφερα για τα 48 μου παντως...αλλα τα ειδα ολα που λενε....
το βραδακι τραπεζι στην θεια μπενουάτ οπως καθε βραδυ δλδ,αλλα αυτη τη φορα μαγειρεψα εγω,τι αλλο;σουτζουκάκια σμυρναιικα απ την συνταγη της προ-προ γιαγιας μας.
πεμπτη μερα στο χωριο brantes και στα βουνα dandeles
γεματη μερα και τελευταια.
και καπως ετσι υπεροχο ηταν κι αυτο το ταξιδι,οσα γκαντεμικα γεγονοτα κι αν εγιναν μεχρι να παω,απο απεργιες,ακυρωσεις εισητηριων,βομβες και συλλαλητηρια,μεχρι και την τελευταια στιγμη ακυρωθηκε το τρενο της επιστροφης και η πτηση της aegean γιατι το παρισι ειχε αποκλειστει λογω απεργιων,γυρισα μεσω ρωμης,απο το αεροδρομιο της μασσαλιας και μετα απο ρωμη αθηνα...και μετα καπακι πατμο μ ενα ατελειωτο καραβι...αλλα οχι απλα περασα καλα,περασα υπεροχα,ηταν μια ευκαιρια να μιλησουμε μετα απο πολλα χρονια με τον ξαδελφο,κι αδελφο της καρδιας μου,γιατι καμια φορα οι συγγενεις εξ αιματος δεν ταιριαζουν οπως κολαγαμε εμεις απο παιδακια...χαρηκα που τους ξαναειδα,που τολμησα να παω,και που το εκανα τελικα αυτο το ταξιδι,ελπιζω να μην σας κουρασα,και να απολαυσατε κι εσεις εστω και λιγο ενα μικρο μερος απο νοτια γαλλια,ενα μερος γεματο υπεροχη κουζινα,γλυκο κρασι,ομορφα χωρια και λεβαντες.
αφερωμενο στο ξαδελφακι μου,εκει που ειναι...
