canf
Member
- Μηνύματα
- 735
- Likes
- 218
- Επόμενο Ταξίδι
- Ολλανδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Ισπανίας
Περιεχόμενα
Δεν το λες ταξίδι ένα τριημεράκι...Το λες μια απόδραση, μια ανάσα, μια μικρή γεύση...Όπως και να το λες η εμπειρία στη Ρώμη ήταν ένα απο τα ωραιότερα Ταξίδια μου. Όλως περιέργως, δεν είχα ρίξει πολύ ψάξιμο για το εν λόγω ταξίδι μέχρι σχεδόν την τελευταια στιγμή, ίσως λόγω πεσμένης διάθεσης, ίσως γιατι προέκυψε ως δεύτερη λύση καθώς δεν κάθησε ένα άλλο ταξίδι...ίσως (για να είμαι ειλικρινής) επειδή σε αντίθεση με πολλούς άλλους , το ψάξιμο και η οργάνωση δεν είναι το αγαπημένο μου...Ο βομβαρδισμός πληροφοριών στο forum απο τη μία σωτήριος, από την άλλη ...ζαλιστικός...
Κούτσα-κούτσα μάζεψα κάποιες πληροφορίες, εφοδιαστήκαμε με ταξιδιωτικούς οδηγούς καλού κακού, φόρτωσα και μια μικρή βαλίτσα, και ένα χαλαρό πρωινό πήγα να συναντήσω τη καλή μου φίλη μου και πήραμε το δρόμο για το πολυαγαπημένο αεροδρομειάκι. Η πτήση ήταν με την EasyJet (οχι στα πολύ φθηνά της μιας και έγινε καθυστερημένα η κράτηση). Λίγες ώρες πριν τα τελευταία tips απο φιλους και γνωστούς λάτρεις της πόλης.
(Να τονίσω οτι όσα γράφω είναι περιληπτικά και σίγουρα δεν είμαι και ο μεγαλύτερος γνώστης περι ταξιδιών. Απλά σημειώσεις απο τρεις μέρες μου στη Ρώμη, απλές, χαλαρές. Τίποτα παραπάνω.
)
Η απογείωση έγινε σχεδόν στην ώρα της και η πτήση ήταν σχετικά κάλή. Στο αεροδρόμιο είχαμε κανονίσει να μας περιμένει ταξί και έτσι αποφύγαμε το ψάξιμο για τρένα. Γενικά, σχεδόν, πάντα αποφεύγω να παίρνω ταξί, αλλά αυτή τη φορά πείστηκα σχετικά εύκολα, γιατί και τα λίγα λεπτά που ίσως γλυτώναμε, θα μας φαίνοταν σημαντικά και θα βλέπαμε κάτι παραπάνω, θα πίναμε ένα καφέ παραπάνω, θα τρώγαμε ένα παγωτάκι παραπάνω κοκ. Τελικά αναθεώρησα: δεν χρειαζόταν αυτή η έξτρα σπατάλη... όπως και να χει, το ταξί μας άφησε έξω απο το ξενοδοχειάκι μας και έτσι αφού τακτοποιηθήκαμε πήραμε τους δρόμους!Άχ, οι δρόμοι της Ρώμης...
Το ξενοδοχείο ήταν ένα B&B στο κέντρο της Ρώμης, το Morpheus Rooms, στη Via Palermo 36, παράλληλη της πολύβουης via Nazionale και σχετικά κοντά στη Fontana di Trevi αλλά και στο Termini, το οποίο, προσωπικά, καθόλου Ομόνοια δεν μου θύμισε, όπως πολύ μου είχαν πει. Το δρομάκι ήταν ήσυχο και το ξενοδοχείο πολύ καλό για τα λεφτά του. Το πρωινό του ήταν λιτό αλλά λίαν ικανοποιητικό. Στα θετικά η 24ωρη reception!!
Όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε ετοιμαστήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Ο καιρός, δυστυχώς, ήταν πολύ άστατος και ο ουρανός συννεφιασμένος. Η ψύχρα μας είχε απογοητεύσει(μα μεσα Απριλιου...!!!) αλλά ακόμα δεν μας είχε πτοήσει. Εκείνο το απογευματάκι, λοιπόν, με τις ομπρέλες πότε ανοιχτές, πότε στη τσάντα, περπατήσαμε σχεδόν ολόκληρο το ιστορικό κέντρο, χωρίς καλά καλά να το πάρουμε χαμπάρι. Απο το Termini είχαμε φτάσει στο Βατικανό, έτσι απλά. Στο μεταξύ είχαν περάσει μπροστά απο τα μάτια μας τα πάντα. Απο το Κολοσσαίο και τη Fontana di Trevi, τις τόσες χρωματιστές και όμορφες πλατείες και τα συντριβανάκια, μέχρι το Πάνθεον, το Castel sant’ Angelo και τον Τίβερη υπο το φως της νύχτας.
Περάσαμε, σχεδόν τυχαία, μπροστά απο το Πάνθεον και δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε. Μπήκαμε μέσα λίγα λεπτα, δυστυχώς, πριν κλείσει αλλά προλάβαμε να δούμε αυτό που είναι γνωστό ως το καλύτερα διατηρημένο κτήριο της αρχαιότητας. Ο θόλος κάτι παραπάνω απο επιβλητικός. Εκεί αναπαύονται βασιλείς αλλά και ο Ραφαήλ.
Δυό στάσεις μόνο για ξεκούραση. Η πρώτη στην πανέμορφη πλατεία Nanona για χάζι, γλυκό και καφεδάκι. Σε μια μπαρόκ πλατεία, μάλλον θα έπρεπε να περιμένω και μπαρόκ ...τιμέςκαι τις βρήκαμε στο Tre Scalini (P.zza Navona 28/29). Ένα tartufo, για το οποίο και φημίζεται, κόστιζει 10 ευρώ και ένας καφές 4...Τα λόγια περιττά...
Η δεύτερη στάση, και την αναφέρω γιατί ήταν μεγάάάλη..., σε ένα μικρό παράδεισο στη Corso Vittorio Emanuele ,στο νούμερο 11.(Invito alla lettura). Άν, λοιπόν, δείτε στον διάβα σας ένα μαγαζάκι με παλιά βιβλία, αφίσες, δίσκους και άλλα τέτοια γοητευτικά αντικείμενα, κάντε μια στάση. Εμένα μου έφτιαξε τη μέρα ακόμα περισσότερο και κατάλαβα οτι κάτι τέτοια συνήθως κατα τύχη ανακαλύπτονται.
Φυσικά Ρώμη χωρίς φαγητό δεν γίνεται. Εκείνη τη μέρα δοκίμασα carbonara σε ένα όμορφο ristorante, το Rosa Rosae (Via di Pietra 88). Δεν το βρήκα τέλειο(όμως δεν έχω ξαναφάει αυθεντική καρμπονάρα για να μπορώ να συγκρίνω...), αλλά αρκετά καλό. Ξαναέφαγα πάντως στο ίδιο μέρος την μεθεπόμενη κάτι πολύ πιο πετυχημένο. Έξοχο προσωπικό, φιλικό και προσιτό και καλές τιμές. Η νύχτα είχε πέσει και εμείς έπρεπε να πάρουμε το μακρύ δρόμο του γυρισμού, τον πολύ μακρύ αφού είχαμε περπατήσει τόσες ώρες...
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε ανυπόμονα, φάγαμε ωραίο πρωινό και ξεκινήσαμε για τη βασιλική της Santa Maria Maggiore (στην ομώνυμη piazza), που ήθελα τόσο πολύ, εγώ ειδικά, να επισκεφτώ, μιας και την έφαγα με το κουτάλι στη σχολή μου κάποτε λόγω της μελέτης του σπουδαίου εσωτερικού διάκοσμου. Είναι η καλύτερα διατηρημένη παλαιοχριστιανική εκκλησία της Ρώμης και πάνω της φέρει σημάδια πολλών ρυθμών. Στο κεντρικό κλίτος, ο παλαιοδιαθηκικός κύκλος είναι αριστουργηματικός. Είναι επισκέψιμη απο νωρίς το πρωί έως το απογευματάκι.
Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στο Colosseo και την αρχαία αγορά. Φαντάζομαι έχουν γραφτεί τόσα που ό,τι και να πω θα είναι περριτό. Δυστυχώς η ουρά και η αναμονή, σε συνδυασμό με τη ψύχρα της ημέρας, μείωσαν λίγο τον ενθουσιασμό μου. Το εσωτερικό, πάντως, του ρωμαικού αμφιθεάτρου μας άφησε με το στόμα ανοιχτό.
Αργότερα, πήραμε το μετρό και σταματήσαμε στη στάση Spagna για να δούμε την πλατεία. Απίστευτα όμορφη και θεαματική, μια τριγωνική πλατεία στην οποία δεν χορταίνεις να βολτάρεις. Τα σκαλιά οδηγούν στην Trinita dei Monti, μια γαλλική εκκλησία του 16ου αιώνα.. Η θέα απο το προάυλιο όλα τα λεφτά και ό,τι πρέπει για όμορφες φωτογραφίες. Στη Via delle Carrozze στον αριθμό 34/36, καθήσαμε για φαγητό, ελπίζοντας να σταματήσει και το εκνευριστικό ψιλόβροχο, στο Le bistrot(δεν είμαι σίγουρη για το όνομα), οπου εγώ έφαγα ωραιότατα lasagne και μια απολαυστική caprese υπο τη συνοδεία κόκκινου κρασιού. Δυστυχώς ο καιρός συνέχιζε να μη μας κάνει το χατίρι και η η διάθεση έπεφτε μέχρι τη στιγμή που φτάσαμε μπροστά απο το ιστορικό καφε για το οποίο μιλάνε όλοι οι οδηγοί : Caffe Greco (Via Condotti 86). Πανάκριβο μεν, πανέμορφο δε, ένα καφέ απο το οποίο πέρασαν μερικοί απο τους μεγαλύτερους συγγραφείς. Δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε μπει εκεί μεσα. Είχε σημειωθεί με μακραδοράκι στον οδηγό μας. Και μιας και εκεί μέσα οι τιμές των παγωτών ήταν απαγορευτικές, πήρα ένα θεικό με γεύση νουτέλα απο τη Caffetteria Barcaccia (P.zza di Spagna 71).
Απο τη μια πλατεία περπατήσαμε εως την έτερη, την λίγότερο εντυπωσιακή P.zza del Popolo, για την προγραμματισμένη επίσκεψη στην αναγεννησιακή εκκλησία της Santa Maria del Popolo(στον αριθμό 12 της πλατείας). Στο παρεκκλήσι Τσερόζι βρίσκονται και δυο έργα του Caravaggio.
Φτάνοντας προς τη λήξη της μέρας συνειδητοποιήσαμε οτι δεν είχαμε φάει ακόμα πίτσα. Έτσι, προμηθευτήκαμε 2 λαχταριστές απο τη γειτονιάς μας (via Agostino de pretis 77) και τις τσακίσαμε.
Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στο ανυπέρβλητο Βατικανό. Και τι δεν έχει γραφτεί και γι’αυτό. Άπειρα μουσεία, η capella sistina, η σχολή των αθηνών, οι αίθουσες που σε άφηναν με το στόμα ορθάνοιχτο, η συλλογή με τα έργα τέχνης απο διάφορες φάσεις, τα φλας που δεν σταμάτησαν να αναβοσβήνουν και έπειτα η πλατεία και η βασιλική του Αγίου Πέτρου με το εντυπωσιακό μέγεθος που ξετυλίγεται σταδιακά και δεν πιστεύεις στα μάτια σου. Και ο καλύτερος επίλογος σε όλα αυτά, το Castel sant’ Angelo, όχι πολύ μακριά , απο τη κορυφή του οποίου απλά απολαμβάνεις έκθαμβος τα όσα προσφέρει η αιώνια πόλη. Πρόκειται για το μαυσωλείο του Αδριανού που γνώρισε διάφορες χρήσεις με το πέρασμα των αιώνων και είναι ιδιαίτερα απολαυστικό για παιδιά και μεγάλους, ρομαντικούς και μη. Η είσοδος ήταν δωρεάν.
Ευτυχής ανακάλυψη στη Via Ottaviano 55 το παντοπωλείο Castroni Caffe. Έχει τα πάντα, απο μαρμελάδες και καραμέλες μέχρι ζυμαρικά και σοκολάτες, σίγουρα μια σακουλίτσα γεμάτη θα τη φέρεις μαζί σου στο γυρισμό.
Και φυσικά, σαν γνήσιες τουρίστριες που ζουν το παραμύθι τους, δεν μπορούσαμε να αποχαιρετήσουμε την Ρωμη χωρίς να έχουμε πετάξει ένα νόμισμα στη Fontana di trevi. Κάτι που κάναμε αφού φάγαμε στο δικό μας Rosa Rosae για μια ακόμα φορά (τα fusilli pesto μου αν και τόσο απλά ό,τι πιο λαχταριστό έφαγα).
Το επόμενο πρωί , μετά απο ένα γερό πρωινό αποχαιρετήσαμε την απίστευτη Ρώμη. «Ε, καλά , σιγουρα θα ξανάρθουμε...Δεν παίζει...».
The end…
Κούτσα-κούτσα μάζεψα κάποιες πληροφορίες, εφοδιαστήκαμε με ταξιδιωτικούς οδηγούς καλού κακού, φόρτωσα και μια μικρή βαλίτσα, και ένα χαλαρό πρωινό πήγα να συναντήσω τη καλή μου φίλη μου και πήραμε το δρόμο για το πολυαγαπημένο αεροδρομειάκι. Η πτήση ήταν με την EasyJet (οχι στα πολύ φθηνά της μιας και έγινε καθυστερημένα η κράτηση). Λίγες ώρες πριν τα τελευταία tips απο φιλους και γνωστούς λάτρεις της πόλης.(Να τονίσω οτι όσα γράφω είναι περιληπτικά και σίγουρα δεν είμαι και ο μεγαλύτερος γνώστης περι ταξιδιών. Απλά σημειώσεις απο τρεις μέρες μου στη Ρώμη, απλές, χαλαρές. Τίποτα παραπάνω.
)Η απογείωση έγινε σχεδόν στην ώρα της και η πτήση ήταν σχετικά κάλή. Στο αεροδρόμιο είχαμε κανονίσει να μας περιμένει ταξί και έτσι αποφύγαμε το ψάξιμο για τρένα. Γενικά, σχεδόν, πάντα αποφεύγω να παίρνω ταξί, αλλά αυτή τη φορά πείστηκα σχετικά εύκολα, γιατί και τα λίγα λεπτά που ίσως γλυτώναμε, θα μας φαίνοταν σημαντικά και θα βλέπαμε κάτι παραπάνω, θα πίναμε ένα καφέ παραπάνω, θα τρώγαμε ένα παγωτάκι παραπάνω κοκ. Τελικά αναθεώρησα: δεν χρειαζόταν αυτή η έξτρα σπατάλη... όπως και να χει, το ταξί μας άφησε έξω απο το ξενοδοχειάκι μας και έτσι αφού τακτοποιηθήκαμε πήραμε τους δρόμους!Άχ, οι δρόμοι της Ρώμης...
Το ξενοδοχείο ήταν ένα B&B στο κέντρο της Ρώμης, το Morpheus Rooms, στη Via Palermo 36, παράλληλη της πολύβουης via Nazionale και σχετικά κοντά στη Fontana di Trevi αλλά και στο Termini, το οποίο, προσωπικά, καθόλου Ομόνοια δεν μου θύμισε, όπως πολύ μου είχαν πει. Το δρομάκι ήταν ήσυχο και το ξενοδοχείο πολύ καλό για τα λεφτά του. Το πρωινό του ήταν λιτό αλλά λίαν ικανοποιητικό. Στα θετικά η 24ωρη reception!!
Όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε ετοιμαστήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Ο καιρός, δυστυχώς, ήταν πολύ άστατος και ο ουρανός συννεφιασμένος. Η ψύχρα μας είχε απογοητεύσει(μα μεσα Απριλιου...!!!) αλλά ακόμα δεν μας είχε πτοήσει. Εκείνο το απογευματάκι, λοιπόν, με τις ομπρέλες πότε ανοιχτές, πότε στη τσάντα, περπατήσαμε σχεδόν ολόκληρο το ιστορικό κέντρο, χωρίς καλά καλά να το πάρουμε χαμπάρι. Απο το Termini είχαμε φτάσει στο Βατικανό, έτσι απλά. Στο μεταξύ είχαν περάσει μπροστά απο τα μάτια μας τα πάντα. Απο το Κολοσσαίο και τη Fontana di Trevi, τις τόσες χρωματιστές και όμορφες πλατείες και τα συντριβανάκια, μέχρι το Πάνθεον, το Castel sant’ Angelo και τον Τίβερη υπο το φως της νύχτας.
Περάσαμε, σχεδόν τυχαία, μπροστά απο το Πάνθεον και δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε. Μπήκαμε μέσα λίγα λεπτα, δυστυχώς, πριν κλείσει αλλά προλάβαμε να δούμε αυτό που είναι γνωστό ως το καλύτερα διατηρημένο κτήριο της αρχαιότητας. Ο θόλος κάτι παραπάνω απο επιβλητικός. Εκεί αναπαύονται βασιλείς αλλά και ο Ραφαήλ.
Δυό στάσεις μόνο για ξεκούραση. Η πρώτη στην πανέμορφη πλατεία Nanona για χάζι, γλυκό και καφεδάκι. Σε μια μπαρόκ πλατεία, μάλλον θα έπρεπε να περιμένω και μπαρόκ ...τιμέςκαι τις βρήκαμε στο Tre Scalini (P.zza Navona 28/29). Ένα tartufo, για το οποίο και φημίζεται, κόστιζει 10 ευρώ και ένας καφές 4...Τα λόγια περιττά...
Η δεύτερη στάση, και την αναφέρω γιατί ήταν μεγάάάλη..., σε ένα μικρό παράδεισο στη Corso Vittorio Emanuele ,στο νούμερο 11.(Invito alla lettura). Άν, λοιπόν, δείτε στον διάβα σας ένα μαγαζάκι με παλιά βιβλία, αφίσες, δίσκους και άλλα τέτοια γοητευτικά αντικείμενα, κάντε μια στάση. Εμένα μου έφτιαξε τη μέρα ακόμα περισσότερο και κατάλαβα οτι κάτι τέτοια συνήθως κατα τύχη ανακαλύπτονται.
Φυσικά Ρώμη χωρίς φαγητό δεν γίνεται. Εκείνη τη μέρα δοκίμασα carbonara σε ένα όμορφο ristorante, το Rosa Rosae (Via di Pietra 88). Δεν το βρήκα τέλειο(όμως δεν έχω ξαναφάει αυθεντική καρμπονάρα για να μπορώ να συγκρίνω...), αλλά αρκετά καλό. Ξαναέφαγα πάντως στο ίδιο μέρος την μεθεπόμενη κάτι πολύ πιο πετυχημένο. Έξοχο προσωπικό, φιλικό και προσιτό και καλές τιμές. Η νύχτα είχε πέσει και εμείς έπρεπε να πάρουμε το μακρύ δρόμο του γυρισμού, τον πολύ μακρύ αφού είχαμε περπατήσει τόσες ώρες...
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε ανυπόμονα, φάγαμε ωραίο πρωινό και ξεκινήσαμε για τη βασιλική της Santa Maria Maggiore (στην ομώνυμη piazza), που ήθελα τόσο πολύ, εγώ ειδικά, να επισκεφτώ, μιας και την έφαγα με το κουτάλι στη σχολή μου κάποτε λόγω της μελέτης του σπουδαίου εσωτερικού διάκοσμου. Είναι η καλύτερα διατηρημένη παλαιοχριστιανική εκκλησία της Ρώμης και πάνω της φέρει σημάδια πολλών ρυθμών. Στο κεντρικό κλίτος, ο παλαιοδιαθηκικός κύκλος είναι αριστουργηματικός. Είναι επισκέψιμη απο νωρίς το πρωί έως το απογευματάκι.
Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στο Colosseo και την αρχαία αγορά. Φαντάζομαι έχουν γραφτεί τόσα που ό,τι και να πω θα είναι περριτό. Δυστυχώς η ουρά και η αναμονή, σε συνδυασμό με τη ψύχρα της ημέρας, μείωσαν λίγο τον ενθουσιασμό μου. Το εσωτερικό, πάντως, του ρωμαικού αμφιθεάτρου μας άφησε με το στόμα ανοιχτό.
Αργότερα, πήραμε το μετρό και σταματήσαμε στη στάση Spagna για να δούμε την πλατεία. Απίστευτα όμορφη και θεαματική, μια τριγωνική πλατεία στην οποία δεν χορταίνεις να βολτάρεις. Τα σκαλιά οδηγούν στην Trinita dei Monti, μια γαλλική εκκλησία του 16ου αιώνα.. Η θέα απο το προάυλιο όλα τα λεφτά και ό,τι πρέπει για όμορφες φωτογραφίες. Στη Via delle Carrozze στον αριθμό 34/36, καθήσαμε για φαγητό, ελπίζοντας να σταματήσει και το εκνευριστικό ψιλόβροχο, στο Le bistrot(δεν είμαι σίγουρη για το όνομα), οπου εγώ έφαγα ωραιότατα lasagne και μια απολαυστική caprese υπο τη συνοδεία κόκκινου κρασιού. Δυστυχώς ο καιρός συνέχιζε να μη μας κάνει το χατίρι και η η διάθεση έπεφτε μέχρι τη στιγμή που φτάσαμε μπροστά απο το ιστορικό καφε για το οποίο μιλάνε όλοι οι οδηγοί : Caffe Greco (Via Condotti 86). Πανάκριβο μεν, πανέμορφο δε, ένα καφέ απο το οποίο πέρασαν μερικοί απο τους μεγαλύτερους συγγραφείς. Δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε μπει εκεί μεσα. Είχε σημειωθεί με μακραδοράκι στον οδηγό μας. Και μιας και εκεί μέσα οι τιμές των παγωτών ήταν απαγορευτικές, πήρα ένα θεικό με γεύση νουτέλα απο τη Caffetteria Barcaccia (P.zza di Spagna 71).
Απο τη μια πλατεία περπατήσαμε εως την έτερη, την λίγότερο εντυπωσιακή P.zza del Popolo, για την προγραμματισμένη επίσκεψη στην αναγεννησιακή εκκλησία της Santa Maria del Popolo(στον αριθμό 12 της πλατείας). Στο παρεκκλήσι Τσερόζι βρίσκονται και δυο έργα του Caravaggio.
Φτάνοντας προς τη λήξη της μέρας συνειδητοποιήσαμε οτι δεν είχαμε φάει ακόμα πίτσα. Έτσι, προμηθευτήκαμε 2 λαχταριστές απο τη γειτονιάς μας (via Agostino de pretis 77) και τις τσακίσαμε.
Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στο ανυπέρβλητο Βατικανό. Και τι δεν έχει γραφτεί και γι’αυτό. Άπειρα μουσεία, η capella sistina, η σχολή των αθηνών, οι αίθουσες που σε άφηναν με το στόμα ορθάνοιχτο, η συλλογή με τα έργα τέχνης απο διάφορες φάσεις, τα φλας που δεν σταμάτησαν να αναβοσβήνουν και έπειτα η πλατεία και η βασιλική του Αγίου Πέτρου με το εντυπωσιακό μέγεθος που ξετυλίγεται σταδιακά και δεν πιστεύεις στα μάτια σου. Και ο καλύτερος επίλογος σε όλα αυτά, το Castel sant’ Angelo, όχι πολύ μακριά , απο τη κορυφή του οποίου απλά απολαμβάνεις έκθαμβος τα όσα προσφέρει η αιώνια πόλη. Πρόκειται για το μαυσωλείο του Αδριανού που γνώρισε διάφορες χρήσεις με το πέρασμα των αιώνων και είναι ιδιαίτερα απολαυστικό για παιδιά και μεγάλους, ρομαντικούς και μη. Η είσοδος ήταν δωρεάν.
Ευτυχής ανακάλυψη στη Via Ottaviano 55 το παντοπωλείο Castroni Caffe. Έχει τα πάντα, απο μαρμελάδες και καραμέλες μέχρι ζυμαρικά και σοκολάτες, σίγουρα μια σακουλίτσα γεμάτη θα τη φέρεις μαζί σου στο γυρισμό.
Και φυσικά, σαν γνήσιες τουρίστριες που ζουν το παραμύθι τους
, δεν μπορούσαμε να αποχαιρετήσουμε την Ρωμη χωρίς να έχουμε πετάξει ένα νόμισμα στη Fontana di trevi. Κάτι που κάναμε αφού φάγαμε στο δικό μας Rosa Rosae για μια ακόμα φορά (τα fusilli pesto μου αν και τόσο απλά ό,τι πιο λαχταριστό έφαγα).Το επόμενο πρωί , μετά απο ένα γερό πρωινό αποχαιρετήσαμε την απίστευτη Ρώμη. «Ε, καλά , σιγουρα θα ξανάρθουμε...Δεν παίζει...».
The end…
