Το να έχεις φίλους που μένουν μακριά,μόνο ένα καλό έχει.. Οτι μπορείς να τους επισκεφθείς!!
Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε ακόμα ένα ταξίδι και να επισκεφθούμε την Ξάνθη και ειδικά τα Πομακοχώρια,σε ένα από τα οποία κατάγεται και μένει ο κολλητός μας Ενίς.
Εκμεταλλευόμενοι την προσφορά της Aegean στα μέσα του καλοκαιριού, κλείσαμε Ρόδο-Θεσσαλονίκη με επιστροφή στην εκπληκτική τιμή των 40ευρώ για το Σαββατοκύριακο 06/12-09/12.
Την Παρασκευή το απόγευμα φτάσαμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία όπου και μας παρέλαβε ο εκπρόσωπος της εταιρείας ενοικιασης αυτοκινήτων Grekostar, την οποία ανακάλυψα μέσω του φόρουμ . Το αμάξι κόστισε 102ευρώ για όλες τις μέρες, με φουλ ασφάλεια και χωρίς να χρειαστεί να δώσουμε κάποια εγγύηση ή πιστωτική κάρτα. Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και το αμάξι ολοκαίνουργιο.
Σε 2μιση περίπου ώρες βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο Le Chalet, το οποίο έχουμε επισκεφθεί ξανά και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι,για ακόμα μια φορά. Το ξενοδοχείο βρίσκεται στα Πηγάδια,δίπλα από το γήπεδο της Ξάνθης. Περάσαμε το βράδυ στο σπίτι του φίλου μας στο χωριό Φίλια,το οποίο είναι γνωστό για τα καπνά και τα καρύδια του. Παραδοσιακός μπακλαβάς από τα χεράκια της αγαπημένης μας φίλης Φειζά,παραδοσιακή πατατόπιτα,τσάι και παιχνίδι με την μικρή μας κούκλα συντέλεσαν στο να περάσει το βράδυ μας ευχάριστα
.
Στον εξωτερικό χώρο του Le Chalet.
Σάββατο
Απολαύσαμε το δεκατιανό μας τρώγοντας την πεντανόστιμη μπουγάτσα με κοτόπουλο,κιμά και φυσικά την αγαπημένη μου κρέμα στο Σέλερο,στην επαρχιακή οδό Ξάνθης-Κομοτηνής.Αργότερα ,όπως επιβάλλεται,επισκεφθήκαμε το παζάρι. Αυτό πραγματοποιείται στο κέντρο της Ξάνθης και διαρκεί από νωρίς το πρωί έως το μεσημέρι. Η βόλτα στο παζάρι κούρασε τους άντρες της παρέας,οι οποίοι μας άφησαν νωρίς και πήγαν για να βρουν τραπέζι στο ιδιαίτερο Ψωμί και Σοκολάτα,στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης. Εκπληκτικό μαγαζί που προσφέρει πολύ καλό καφέ και ζεστή σοκολάτα, ενώ μπορείς να κεραστείς και από τα νόστιμα κουλουράκια τους τα οποία είναι δωρεάν.
Ζεστή σοκολάτα και ελληνικός καφές στο Ψωμί και Σοκολάτα στην παλιά πόλη.
Μετά τον καφέ, περπατήσαμε στην παλιά πόλη της Ξάνθης,χωρίς να επισκεφθούμε όμως κάποιο από τα μουσεία. Η πείνα μας οδήγησε στο Πέρασμα,το οποίο φημίζεται για το κεμπάμπ του.Για γλυκό πήραμε προφιτερόλ και καριόκες από το Κάτι Άλλο. Η Ξάνθη είναι γνωστή και για το Σουτζούκ Λουκούμ όμως και αυτό μπορεί κανείς να το αγοράσει από διάφορα μαγαζιά,όπως π.χ. Του Μπεμπεκίδη.
Κεμπαμπ στη Ξάνθη, το φαγητό που πρέπει να δοκιμάσετε!
Το απόγευμα μας βρήκε στα Κιμμέρια. Τα Κιμμέρια αποτελούν ένα από τα χωριά στα οποία κατοικούν μουσουλμάνοι αλλά και χριστιανοί. Έτσι μπορεί κανείς στην είσοδό τους να δει το Τζαμί της περιοχής αλλά και λίγο πιο πέρα να θαυμάσει την Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
Η νυχτερινή ζωή της Ξάνθης είναι ενδιαφέρουσα αφού στην πόλη κατοικούν χιλιάδες φοιτητές, οι οποίοι κατακλύζουν το βράδυ τα καφέ-μπαρ της παλιάς πόλης. Ωραία ατμόσφαιρα με τα μαγαζιά και την πλατεία να είναι ντυμένη στα γιορτινά της. Ήπιαμε εκεί ένα χαλαρό ποτό και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γιατί η επόμενη μέρα μας επιφύλασσε μια μικρή απόδραση στις γύρω περιοχές.
Κυριακή
Καθιερωμένη μπουγάτσα και φύγαμε για βόλτα. Πήραμε τα βουνά και περάσαμε από εκπληκτικές γέφυρες ποταμάκια και δάση οδηγώντας προς Εχίνο. Περάσαμε από Άλμα, Σμίνθη και καταλήξαμε στον Εχίνο. Ο Εχίνος είναι ένα από τα πιο ανεπτυγμένα χωριά της περιοχής, με τους κατοίκους του να απασχολούνται κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό. Πολύ όμορφο χωριό,με τα γεφυράκια του να ενώνουν τις δυο πλευρές του χωριού και στο κέντρο του να δεσπόζει ένα από τα τζαμιά αλλά και μια τεράστια ελληνική σημαία.
Εχίνος
Τελικός προορισμός μας ήταν οι Θέρμες. Στο χωριό αυτό υπάρχουν θερμές πηγές, οι οποίες είναι ιδιαίτερα γνωστές και επισκέψιμες τόσο από τους κατοικούς των γύρω περιοχών όσο και από τους κατοίκους της γειτονικής Βουλγαρίας. Αν αντέχετε το καυτό νερό,κάντε μια δοκιμή και βάλτε τα πόδια σας στην μικρή πηγή,η οποία βρίσκεται στον εξωτερικό χώρο και για να την βρείτε περπατάτε στο πανέμορφο πλακώστρωτο δρομάκι στα δεξιά. Εκεί πήγαμε εμείς και φυσικά, ως παιδιά που είμαστε, κάναμε διαγωνισμό ποιος μπορεί να διασχίσει την καυτή πηγή (τελικά μόνο εγώ τα κατάφερα).
Το μονοπάτι που οδηγεί στην εξωτερική θερμή πηγή
Αφού..παίξαμε,πήραμε τον ίδιο δρόμο και βρεθήκαμε στο Πίλημμα. Στο μικρό χωριουδάκι μέσα στο δάσος, υπάρχει μια ταβέρνα που φημίζεται για την σούβλα, το μπουγιουρντί και το κεμπάμπ της. Αν θελήσετε να την επισκεφθείτε,ζητήστε το κεμπαμπ χωρίς βούτυρο ώστε να μην είναι τόσο βαρύ. (Αυτό τουλάχιστον κάναμε εμείς, με παρότρυνση του κολλητού )
Το βράδυ μας πέρασε όμορφα αφού η καλή μας φίλη Εμινέ και ο αγαπημένος μας Ρεμζί μας υποδέχτηκαν στο σπίτι τους.Φυσικά η Εμινέ είχε ετοιμάσει διάφορες λιχουδιές και από τα πεντανόστιμα πιάτα της ξεχώρισαν τα παραδοσιακά λακμι ή αλλιώς λαλανγκίτα,τα οποία είναι τηγανίτες που τις φάγαμε με μέλι.
Τσάι,μέλι και λαλανγκίτα στης Εμινέ!
Το σύντομο ταξίδι μας τελείωσε γεμίζοντας μας με όμορφες αναμνήσεις από την επίσκεψη στους αγαπημένους μας φίλους.Τα χωριά της Ροδόπης συνθέτουν μια όμορφη και ιδιαίτερη εικόνα. Οι Πομάκοι είναι άνθρωποι φιλόξενοι και χαμογελαστοί,έτοιμοι να σου προσφέρουν με αγάπη ό,τι μπορούν.Χαρακτηριστική στιγμή του ταξιδιού μας ήταν όταν μας καλωσόρισε η γιαγιά,την οποία αποκαλούμε τιμητικά <<Babane>> ή <<Annane>>,μιλώντας μας στα πομακικά και ανοίγοντας τη μεγάλη της αγκαλιά. Με την μαντίλα στα μαλλιά και στα χέρια σημάδια από το παραδοσιακό χένα, μας έδωσε την ευχή της παρέα με τον παππού ,όπως κάνει όλα αυτά τα χρόνια της φιλίας μας.
Κλείνοντας, οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως κάποια ταξίδια,μπορεί να μην μας προσφέρουν απίθανες ταξιδιωτικές εμπειρίες όμως αποτελούν ταξίδια καρδιάς αφού μας ενώνουν με τους ανθρώπους που αγαπάμε πολύ!!
Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε ακόμα ένα ταξίδι και να επισκεφθούμε την Ξάνθη και ειδικά τα Πομακοχώρια,σε ένα από τα οποία κατάγεται και μένει ο κολλητός μας Ενίς.
Εκμεταλλευόμενοι την προσφορά της Aegean στα μέσα του καλοκαιριού, κλείσαμε Ρόδο-Θεσσαλονίκη με επιστροφή στην εκπληκτική τιμή των 40ευρώ για το Σαββατοκύριακο 06/12-09/12.
Την Παρασκευή το απόγευμα φτάσαμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία όπου και μας παρέλαβε ο εκπρόσωπος της εταιρείας ενοικιασης αυτοκινήτων Grekostar, την οποία ανακάλυψα μέσω του φόρουμ . Το αμάξι κόστισε 102ευρώ για όλες τις μέρες, με φουλ ασφάλεια και χωρίς να χρειαστεί να δώσουμε κάποια εγγύηση ή πιστωτική κάρτα. Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και το αμάξι ολοκαίνουργιο.
Σε 2μιση περίπου ώρες βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο Le Chalet, το οποίο έχουμε επισκεφθεί ξανά και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι,για ακόμα μια φορά. Το ξενοδοχείο βρίσκεται στα Πηγάδια,δίπλα από το γήπεδο της Ξάνθης. Περάσαμε το βράδυ στο σπίτι του φίλου μας στο χωριό Φίλια,το οποίο είναι γνωστό για τα καπνά και τα καρύδια του. Παραδοσιακός μπακλαβάς από τα χεράκια της αγαπημένης μας φίλης Φειζά,παραδοσιακή πατατόπιτα,τσάι και παιχνίδι με την μικρή μας κούκλα συντέλεσαν στο να περάσει το βράδυ μας ευχάριστα
.
Στον εξωτερικό χώρο του Le Chalet.Σάββατο
Απολαύσαμε το δεκατιανό μας τρώγοντας την πεντανόστιμη μπουγάτσα με κοτόπουλο,κιμά και φυσικά την αγαπημένη μου κρέμα στο Σέλερο,στην επαρχιακή οδό Ξάνθης-Κομοτηνής.Αργότερα ,όπως επιβάλλεται,επισκεφθήκαμε το παζάρι. Αυτό πραγματοποιείται στο κέντρο της Ξάνθης και διαρκεί από νωρίς το πρωί έως το μεσημέρι. Η βόλτα στο παζάρι κούρασε τους άντρες της παρέας,οι οποίοι μας άφησαν νωρίς και πήγαν για να βρουν τραπέζι στο ιδιαίτερο Ψωμί και Σοκολάτα,στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης. Εκπληκτικό μαγαζί που προσφέρει πολύ καλό καφέ και ζεστή σοκολάτα, ενώ μπορείς να κεραστείς και από τα νόστιμα κουλουράκια τους τα οποία είναι δωρεάν.
Ζεστή σοκολάτα και ελληνικός καφές στο Ψωμί και Σοκολάτα στην παλιά πόλη.Μετά τον καφέ, περπατήσαμε στην παλιά πόλη της Ξάνθης,χωρίς να επισκεφθούμε όμως κάποιο από τα μουσεία. Η πείνα μας οδήγησε στο Πέρασμα,το οποίο φημίζεται για το κεμπάμπ του.Για γλυκό πήραμε προφιτερόλ και καριόκες από το Κάτι Άλλο. Η Ξάνθη είναι γνωστή και για το Σουτζούκ Λουκούμ όμως και αυτό μπορεί κανείς να το αγοράσει από διάφορα μαγαζιά,όπως π.χ. Του Μπεμπεκίδη.
Κεμπαμπ στη Ξάνθη, το φαγητό που πρέπει να δοκιμάσετε!Το απόγευμα μας βρήκε στα Κιμμέρια. Τα Κιμμέρια αποτελούν ένα από τα χωριά στα οποία κατοικούν μουσουλμάνοι αλλά και χριστιανοί. Έτσι μπορεί κανείς στην είσοδό τους να δει το Τζαμί της περιοχής αλλά και λίγο πιο πέρα να θαυμάσει την Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
Η νυχτερινή ζωή της Ξάνθης είναι ενδιαφέρουσα αφού στην πόλη κατοικούν χιλιάδες φοιτητές, οι οποίοι κατακλύζουν το βράδυ τα καφέ-μπαρ της παλιάς πόλης. Ωραία ατμόσφαιρα με τα μαγαζιά και την πλατεία να είναι ντυμένη στα γιορτινά της. Ήπιαμε εκεί ένα χαλαρό ποτό και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γιατί η επόμενη μέρα μας επιφύλασσε μια μικρή απόδραση στις γύρω περιοχές.
Κυριακή
Καθιερωμένη μπουγάτσα και φύγαμε για βόλτα. Πήραμε τα βουνά και περάσαμε από εκπληκτικές γέφυρες ποταμάκια και δάση οδηγώντας προς Εχίνο. Περάσαμε από Άλμα, Σμίνθη και καταλήξαμε στον Εχίνο. Ο Εχίνος είναι ένα από τα πιο ανεπτυγμένα χωριά της περιοχής, με τους κατοίκους του να απασχολούνται κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό. Πολύ όμορφο χωριό,με τα γεφυράκια του να ενώνουν τις δυο πλευρές του χωριού και στο κέντρο του να δεσπόζει ένα από τα τζαμιά αλλά και μια τεράστια ελληνική σημαία.
Εχίνος
Τελικός προορισμός μας ήταν οι Θέρμες. Στο χωριό αυτό υπάρχουν θερμές πηγές, οι οποίες είναι ιδιαίτερα γνωστές και επισκέψιμες τόσο από τους κατοικούς των γύρω περιοχών όσο και από τους κατοίκους της γειτονικής Βουλγαρίας. Αν αντέχετε το καυτό νερό,κάντε μια δοκιμή και βάλτε τα πόδια σας στην μικρή πηγή,η οποία βρίσκεται στον εξωτερικό χώρο και για να την βρείτε περπατάτε στο πανέμορφο πλακώστρωτο δρομάκι στα δεξιά. Εκεί πήγαμε εμείς και φυσικά, ως παιδιά που είμαστε, κάναμε διαγωνισμό ποιος μπορεί να διασχίσει την καυτή πηγή (τελικά μόνο εγώ τα κατάφερα).
Το μονοπάτι που οδηγεί στην εξωτερική θερμή πηγή
Αφού..παίξαμε,πήραμε τον ίδιο δρόμο και βρεθήκαμε στο Πίλημμα. Στο μικρό χωριουδάκι μέσα στο δάσος, υπάρχει μια ταβέρνα που φημίζεται για την σούβλα, το μπουγιουρντί και το κεμπάμπ της. Αν θελήσετε να την επισκεφθείτε,ζητήστε το κεμπαμπ χωρίς βούτυρο ώστε να μην είναι τόσο βαρύ. (Αυτό τουλάχιστον κάναμε εμείς, με παρότρυνση του κολλητού )
Το βράδυ μας πέρασε όμορφα αφού η καλή μας φίλη Εμινέ και ο αγαπημένος μας Ρεμζί μας υποδέχτηκαν στο σπίτι τους.Φυσικά η Εμινέ είχε ετοιμάσει διάφορες λιχουδιές και από τα πεντανόστιμα πιάτα της ξεχώρισαν τα παραδοσιακά λακμι ή αλλιώς λαλανγκίτα,τα οποία είναι τηγανίτες που τις φάγαμε με μέλι.
Τσάι,μέλι και λαλανγκίτα στης Εμινέ!
Το σύντομο ταξίδι μας τελείωσε γεμίζοντας μας με όμορφες αναμνήσεις από την επίσκεψη στους αγαπημένους μας φίλους.Τα χωριά της Ροδόπης συνθέτουν μια όμορφη και ιδιαίτερη εικόνα. Οι Πομάκοι είναι άνθρωποι φιλόξενοι και χαμογελαστοί,έτοιμοι να σου προσφέρουν με αγάπη ό,τι μπορούν.Χαρακτηριστική στιγμή του ταξιδιού μας ήταν όταν μας καλωσόρισε η γιαγιά,την οποία αποκαλούμε τιμητικά <<Babane>> ή <<Annane>>,μιλώντας μας στα πομακικά και ανοίγοντας τη μεγάλη της αγκαλιά. Με την μαντίλα στα μαλλιά και στα χέρια σημάδια από το παραδοσιακό χένα, μας έδωσε την ευχή της παρέα με τον παππού ,όπως κάνει όλα αυτά τα χρόνια της φιλίας μας.
Κλείνοντας, οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως κάποια ταξίδια,μπορεί να μην μας προσφέρουν απίθανες ταξιδιωτικές εμπειρίες όμως αποτελούν ταξίδια καρδιάς αφού μας ενώνουν με τους ανθρώπους που αγαπάμε πολύ!!
