Σουηδία Hej Stockholm!

[alice~]

Μάρτιος 2018. Βρίσκομαι στην Πολωνία. Στόχος να ταξιδέψω όσο μπορώ στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη μιας και τα εισητήρια είναι πραγματικά πάμφθηνα προς τους περισσότερους κοντινούς (αλλά και μακρινούς) προορισμούς. Κάνοντας αναζήτηση στο skyscanner για να δω τι παίζει (για πολλοστή φορά), βλέπω τα εισητήρια της WizzAir. 20 ευρώ για Στοκχόλμη. Πήγαινε-έλα.
H Σουηδία ήταν ένας προορισμός που πάντα ήθελα να επισκεφθώ. Όταν ακούς τόσα λόγια για την ποιότητα ζωής σ'αυτή την χώρα, για τις επαγγελματικές ευκαιρίες, για τα όμορφα τοπία, όταν σ'αρέσει η σύγχρονη μουσική εναλλακτική/indie σκηνή της, όταν έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου την πιθανότητα σπουδών εκεί, είναι λίγο δύσκολο να μην θες να ταξιδέψεις εκεί και να δεις όλα αυτά για τα οποία τόσα έχεις ακούσει.
Τα εισητήρια ήταν εξαιρετικά δελεαστικά. Δεν το συζήτησα με φίλους μου, δεν ήξερα αν κάποιος θα ήθελε να ακολουθήσει και δεν με ένοιαζε κιόλας. Συνήθως όταν προσπαθείς να συνεννοηθείς με την παρέα σου για ένα ταξίδι, κάποιος θέλει λίγο χρόνο να το σκεφτεί, κάποιος σκεφτεται να περάσει λιγος καιρός ακόμα για να βρεθούν πιο οικονομικά εισητήρια, άλλος δεν ξέρει αν θα μπορεί να βολέψει τις υποχρεώσεις του... Και κάπως έτσι δεν πηγαίνει κανείς πουθενά. Η τακτική μου είναι να κλείνω εισητήρια μόνη μου χωρίς να ρωτήσω κανέναν και μετά να τους το ξεφουρνίζω, και όποιος θέλει ακολουθεί, ή κλείνω με ένα ακόμα άτομο που θα έρθει σίγουρα, και οι υπόλοιποι ακολουθούν αργότερα.
Έτσι λοιπόν ένα βράδυ έκλεισα τα εισητήρια. Τέλη Μαϊου, Παρασκευή θα πετούσα για Στοκχόλμη και θα επέστρεφα στην Πολωνία την Δευτέρα. ΠΣΚ στην Στοκχόλμη. Στην ανοιξιάτικη, ζεστή, ηλιόλουστη Στοκχόλμη

 

[alice~]

Ο καιρός για το ταξίδι πλησίαζε. Το λάθος που έκανα ήταν ότι έκλεισα την διαμονή μου τελευταία στιγμή. Είχα ανακαλύψει ότι και άλλοι τέσσερις φίλοι μου, δυο Γάλλοι, ένας Σλοβένος και μια Ισπανίδα, είχαν επίσης κλείσει εισιτήρια για τις ίδιες ακριβώς πτήσεις (τι συμπτωση? ) Μια φίλη μου από Ελλάδα επίσης σκόπευε να έρθει να με βρει και να φύγουμε μαζί για Σουηδία καθώς είχε ξαναπάει και της άρεσε πολύ. Στη συνέχεια θα πηγαίναμε Βερολίνο και μετά εγώ θα επέστρεφα στην Πολωνία. Κάπως έτσι ο καιρός περνούσε και καθυστερούσα όσο μπορούσα το να κλείσω διαμονή μέχρι να συντονιστούμε όλοι μεταξύ μας. Τελικά η φίλη μου δεν μπορούσε να έρθει λόγω υποχρεώσεων, οι άλλοι φίλοι μου είχαν κλείσει σε ένα χόστελ που δεν είχε άλλα κρεβάτια (ευτυχώς τελικά γιατί ήταν χάλια ) και υπήρχαν ελάχιστα κρεβάτια σε χόστελ διαθέσιμα. Ευτυχώς βρήκα στο Generator. Έμεινα πολύ ευχαριστημένη γιατί ήταν καθαρό, σύγχρονο και με πολύ καλο πρωινό. Το πλήρωσα λίγο παραπάνω μιας και έκλεισα τελευταία στιγμή αλλά άξιζε. Η τοποθεσία βόλευε επισης πολύ γιατί ήταν κοντά στον κεντρικό σταθμό και μπορούσες να πας ως εκεί με τα πόδια.
Κάπως έτσι φύγαμε από το αεροδρομιο του Πόζναν και φθάσαμε στο Σκάβστα σε μια ώρα και κάτι. Το Σκάβστα είναι το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώνονται οι low cost και το λες και λίγο στη μέση του πουθενά Βγήκαμε από το αεροπλάνο και γύρω μας υπήρχε μόνο πράσινο, πράσινο και πάλι πράσινο. Φύση! Είχε λίγη ψύχρα η αλήθεια είναι, είχα καλομάθει από τα 30αρια της Πολωνίας εκεινη την περίοδο, αλλά τις επόμενες μέρες είχε ζέστη στην Στοκχόλμη, ακόμα και πολλή ζέστη θα έλεγα.

Έξω από το αεροδρόμιο υπάρχουν λεωφορεία της εταιρίεας flygbussarna που κάνουν διαδρομές προς την Στοκχόλμη και μερικές άλλες περιοχές. Εισιτήριο αγοράζεις ηλεκτρονικά αλλά υπάρχουν και μηχανήματα για εισιτήρια στο αεροδρόμιο, στην έξοδο. Η διαδρομή για την Στοκχόλμη διαρκεί μιάμιση ώρα.
Μπαίνουμε στο λεωφορείο λοιπόν και παρατηρούσαμε τα τοπία γύρω μας.

Μέχρι που επιτέλους φτάσαμε στην πόλη

Για το συνάλλαγμα δεν εχω να πω κάτι γιατί πολύ απλά δεν έκανα καθόλου..! Χρησιμοποιούσα παντού την κάρτα μου (αν και ειχα περιέργεια να δω τις σουηδικές κορώνες... next time ) H μία κορώνα πάντως είναι περίπου 10 λεπτά του ευρώ.
Μέσα μεταφοράς επίσης δεν χρησιμοποίησα ιδιαίτερα, εκτός από μια μέρα που ήθελα να κάνω τουρ στις περίφημες στάσεις του μετρό και έβγαλα εισιτήριο που μπορούσα να χρησιμοποιήσω για πολλές διαδρομές για αρκετή ώρα.

Οπότε λοιπόν το λεωφορείο μας άφησε στον κεντρικό σταθμό και από εκεί πήγαμε προς τα χόστελ μας. Τα παιδιά έμεναν σε ένα χοστελ κοντά στο δικό μου οπότε ήμασταν στην ίδια περιοχή.
Αφήσαμε τα πράγματα και φύγαμε για φαγητο, μιας και είχαμε πεθάνει από την πείνα Ήταν απογευματάκι πλέον. Πήγαμε στο κοντινό μας burger king που έμελλε να γίνει το στέκι μας για τις επόμενες μέρες. Η αλήθεια είναι πως δεν το ψάχναμε πολύ το φαγητό, γιατί περπατούσαμε όλη μέρα και συνήθως θέλαμε απλά να φάμε κάτι στα γρήγορα, με εξαίρεση μια μέρα που φάγαμε σε ένα εστιατόριο (τουριστικό μεν αλλά οκ, αξιοπρεπές). Οι τιμές γενικότερα ήταν στα ύψη και όχι μόνο για το φαγητό.
Οι συνταξιδιώτες μου λοιπόν που λέτε, πολύ καλά παιδιά, απλά είχαν μια ιδιαίτερη προτίμηση στις μπύρες. Θα έλεγα ότι τις προτιμούσαν λίγο περισσότερο από το να κάνουν sightseeing και να περπατάνε όλη μέρα στην πόλη (σαν μερικές άλλες τρελές ). Οπότε μετά το φαγητό ήθελαν να πάνε να πιουν κάτι. Ξέρω ότι και η Σουηδία έχει πολύ καλές μπύρες αλλά τους ζήτησα να με συγχωρήσουν γιατί δεν κρατιόμουν να δω την πόλη.
Με την Ισπανίδα λοιπόν είπαμε να βρούμε τον κεντρικό πεζόδρομο, την Drottninggatan και να κατηφορίσουμε και όπου μας βγάλει τέλος πάντων.

Στον συγκεκριμένο δρόμο βρίσκονται τα περισσότερα μεγάλα καταστήματα και όλοι οι τουρίστες τον διασχίζουν. Στην συγκεκριμένη φωτογραφία δεν φαίνεται να έχει τόση κίνηση γιατί..μαντέψτε τι ώρα ήταν... Όχι δεν ήταν 7 ούτε 8... ήταν 10 το βράδυ

Το φως μέχρι και αργά το βράδυ ήταν κάτι που μου έκανε πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση... στην Πολωνία, το καλοκαίρι ακόμα και στις 10 το βράδυ μπορούσες να παρατηρήσεις ότι ο ουρανός είχε ακόμα λίγο φως... στην Στοκχόλμη όμως όχι μόνο είχε λίγο φως αλλά ο ήλιος μόλις τότε έδυε! Και αν παρατηρούσε κανείς τον ορίζοντα προς τον βορρά, ακόμα και μετά τις 12 τα μεσάνυχτα υπήρχε μια λωρίδα φωτός. Ήταν ό,τι έπρεπε πάντως γιατι μου έδινε την δυνατότητα να περπατάω έξω μέχρι αργά το βράδυ. Έβλεπα το φως και έλεγα οκ, ας περπατήσω λίγο ακόμη Η ανατολή από την άλλη, ήταν στις 4 το πρωι..! (Αλλά είχα συνηθίσει πλέον το δυνατό φως του ήλιου 5-6 το πρωί λόγω Πολωνίας.. απλά άλλαζα πλευρό και κοιμόμουν λίγο ακόμα )
Για του λογου το αληθες.... κοιτώντας την Drottninggatan προς τον βορρά

Κατηφορίζοντας, περάσαμε την πλατεία Sergels Torg

Λίγο πριν την Gamla Stan, την παλιά πόλη, υπάρχει η νησίδα στην οποία βρίσκεται το Κοινοβούλιο της Σουηδίας. Ετσι λοιπόν διασχίσαμε το γεφυράκι...

Άποψη της εισόδου στη νησίδα του Κοινοβουλίου

Η θέα δεξιά και αριστερά από το γεφυράκι... εδώ βλέπουμε από μακριά τον ναό Ρίνταρχολμ

και διασχίσαμε την νησίδα...

μέχρι που φτάσαμε στην Gamla Stan.

H ώρα ήταν σχετικά περασμένη, οπότε δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος στα στενάκια. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ όμορφη.

Περπατούσαμε λοιπόν βγάζοντας φωτογραφίες, μέχρι που φτάσαμε στο νότιο άκρο της νησίδας, κάπου στον δρόμο Skeppsborn. Βγαίνοντας από τα στενά, μπροστά μας βλέπαμε από την μια πλευρά την Βαλτική θάλασσα και από την άλλη την λίμνη Malaren.

Και κάπως έτσι φίλοι μου, όταν σου έχει λείψει τόσο η θάλασσα και έχεις να την δεις και να νιώσεις τον δροσερό αέρα της τέσσερις μήνες και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου όλο αυτό το νερό, σε συνδυασμό με το ηλιοβασίλεμα και την υπέροχη θέα με τα φωτισμένα κτήρια στο απέναντι νησί, στην περιοχή Sodermalm, μια πλάκα την παθαίνεις. Ε και στέκεσαι εκεί χαζεύοντας την θέα για κανένα μισάωρο
Φυσικά και δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε και συνεχίσαμε προς το απέναντι νησί, αν και η ώρα κόντευε 11. Ανηφορίσαμε τον δρόμο Skeppsbron, στον οποίο δυστυχως γινονταν έργα και δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε τη θέα δεξιά και αριστερά, αφού γύρω μας υπήρχαν λαμαρίνες.

Ήμασταν πλέον κάπου κοντά στην στάση Slussen και στη συνέχεια κάναμε μια σύντομη βόλτα για να καταλήξουμε σε ένα ύψωμα πάνω από το Fotografiska museum,το μουσείο φωτογραφίας (για όσους ενδιαφέρονται, το μουσείο είναι ανοιχτό μέχρι αργά το βράδυ!)
Δεν επισκέφθηκα καθόλου το νότιο τμήμα του Sodermalm, αλλά αυτή η βόρεια περιοχή που περπάτησα (και αργότερα και ο δρόμος Hornsgatan), μου φάνηκαν περιοχές με ζωή, με χαριτωμένα καφέ αλλά και πιο προσεγμένα μέρη για ποτό, που ήταν γεμάτα νέο κόσμο. Τις επόμενες μέρες, καθώς πήγαινα προς το Monteliusvagen, στην περιοχή είχα παρατηρήσει και πολλές γκαλερί και εκθέσεις.
Έτσι λοιπόν φτάσαμε λίγο πιο πάνω από το Fotografiska. Είχα τους ενδοιασμούς μου για το αν έπρεπε να πάμε εκεί τόσο αργά, καθώς ήμασταν ολομόναχες και δεν κυκλοφορούσε ψυχή αλλά μόλις είδα την θέα κατάλαβα ότι άξιζε

12 παρά είκοσι λοιπόν, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τα χόστελ μας. Για τις τρεις επόμενες μέρες περπατούσα κάθε μέρα τουλάχιστον 20 χιλιόμετρα αφού ο καιρός ήταν ιδανικός και οι μέρες μεγάλες!