go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.017
- Likes
- 9.784
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Είναι σα να ξημέρωσα σε άλλη παραλία.
Με την ανατολή του ήλιου μετακόμισα απο το δωμάτιο στην αιώρα και υπό τους ήχους των κυμάτων που έσκαζαν στον ύφαλο , χάζευα τα αμμουδερά κομμάτια που κέρδιζαν συνεχώς έδαφος από τη θάλασσα. Οι long tails έπλεαν στην κυριολεξία στην ξηρά. Τις επόμενες μέρες παρατήρησα ότι η άμπωτη έφτανε στο ζενίθ της γύρω στις έξι με επτά το πρωί – Ναι ξύπναγα από τα χαράματα!
Χθες το απόγευμα που φτάσαμε εδώ , το κολύμπι ήταν μια χαρά , με τη θάλασσα ζεστή , διαυγή και ένα μεγάλο κομμάτι στη μέση ακριβώς της παραλίας με απαλή άμμο όποτε πατούσες κάτω. Το βραδάκι η θάλασσα έφτανε μέχρι έξω , αφήνοντας ένα κομμάτι για τα τραπεζάκια που έβγαζαν στην αμμουδιά τα παραθαλάσσια εστιατόρια μόλις έπεφτε ο ήλιος.
Πρωί πρωί η παλίρροια έχει μεταμορφώσει την παραλία και η θάλασσα έχει αποτραβηχτεί. Από το μπαλκόνι μου βλέπω κάποιους να τσαλαβουτάνε στα νερά βάθους λίγων εκατοστών, άλλους να έχουν ηδη φτάσει στον ύφαλο για σνορκελ -κάνοντας τη μισή διαδρομή περπατώντας - και κάποιους να περπατάνε πάνω στα μεγάλα κομμάτια άμμου που αποκάλυψε η θάλασσα με την αποχώρηση της.
Μη φανταστείτε κανένα συνωστισμό , μετρημένοι στα δάχτυλα είμαστε οι θαμώνες της παραλίας. Πρόκειται για εναν ήσυχο και ειδυλλιακό κόλπο με λευκή αμμουδιά , τιρκουάζ νερά και όμορφα ξενοδοχεία κρυμμένα σε εξωτικούς κήπους.
Υπάρχει ένα μεγάλο ¨καθαρό¨ από φύκια και πέτρες κομμάτι , αυτό που κολύμπησα χθες και που συγκεντρώνονται συνήθως οι λουόμενοι. Αριστερά του καθαρού κομματιού είναι ένα σημείο που κανείς δεν κολυμπά αφού αράζουν long tails και δεξιά υπάρχει ένα κομμάτι με ¨μαύρα¨ , πέτρες και χορταρικά τα οποία χθες απέφυγα περιμένοντας να εξερευνήσω σήμερα με τη μάσκα λίγο πιο βαθιά , προς τον ύφαλο.
Οι ακόλουθες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από το ίδιο σημείο , οπου και βρίσκεται το ¨καθαρό¨ κομμάτι της παραλίας , μόνο που η πρώτη είναι απογευματινή και η δεύτερη πρωινή:
Μάσκα , αναπνευστήρα , βατραχοπέδιλα και βουρ για κάτω!
Μια στάση για παγωμένο χυμό λεμόνι στο μπητς μπαρ και ξεκινάω.
Πως στο καλό τους ήρθε να ονομάσουν την παραλία ¨Σαλάτα¨ ? Αναρωτήθηκα αρκετές φορές από τη στιγμή που πρόσεξα οτι το ξενοδοχείο που έβαλα στο μάτι βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Koh Phangan , σε έναν κολπίσκο που ονομάζεται Salad beach.
Paradise beach , long beach , white , sugar είναι αναμενόμενα , αλλά σάλαντ?
Τώρα με το νερό να μου φτάνει ως το γόνατο , τη μασκα κρεμασμένη στο μπράτσο και τον αναπνευστήρα ανα χείρας σαν σπαθί έτοιμο να με υπερασπιστεί μέχρι τελευταίας λευκής κόκκου άμμου , κοιτάζω έντρομη τον πυθμένα! Ώστε έτσι προέκυψε το Σάλαντ! Αναφωνώ..
Μόνο που δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη σαλάτα , αλλά για αγγουροσαλάτα!
Δεκάδες – τι λέω?? – εκατοντάδες αγγούρια της θάλασσας , sea cucumber , κάνουν να κυλήσουν τα κυλινδρικά κορμιά τους και επιστρέφουν στην αρχική θέση σε στυλ αλευρώματος καθώς τα κινεί το θαλάσσιο ρεύμα. Φρίκη! Μαύρα ή κάτασπρα με μαύρες χοντρές βούλες , πότε μακρουλά , πότε κουλουριασμένα , πότε σαν ανατριχιαστικά S-άκια στέκουν παντού τριγύρω μου κόβοντας μου το δρόμο προς τα βαθιά.
Κρυστάλλινο νεράκι , λευκή απαλή άμμος , το σκηνικό είναι τέλειο από όλες τις απόψεις για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.
Δε γίνεται όμως να συνυπάρχουμε στην ίδια παραλία αυτά (!!) κι εγώ και να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας! Μάλλον , οι ζωντανοί κύλινδροι εξακολουθούν να μασουλάνε άμμο ευτυχισμένοι , αφήνοντας πίσω τους μικρότερα κυλινδράκια , σημάδι οτι ο μεταβολισμός τους δουλεύει ρολόι , αδιαφορώντας για την παρουσία μου. Ενώ εγώ! Στρίβειν δια του μπητς μπαρ!
Είμαι έξαλλη μαζί τους! Είναι δυνατόν? Τόσος ύφαλος , τόση θάλασσα , εδώ έξω στην παραλία τους ήρθε να μαζευτούν? Έλεος πια! Ας άφηναν λίγο χώρο και για μας , όλη η παραλία για την πάρτη τους!
-Μα δε σε ενοχλούν , είναι εντελώς ακίνητα! Δεν το πιστεύω οτι τα φοβάσαι...Επιμένει ο junior go2. Τι θα γίνει? Δε θα εξερευνήσεις τον ύφαλο?
Όχι! Αυτό δε γίνεται! Όπως και να΄χει , ο ύφαλος θα εξερευνηθεί! Το πήρα απόφαση , όρθωσα το ανάστημά μου κάτω από το φοίνικα , βούτηξα ξανά τα σύνεργα σνορκελ και ως άλλος Κουστώ , έδωσα σαφείς οδηγίες:
Λοιπόν , πας μέχρι το σημαιάκι εκεί που είναι μαζεμένοι και άλλοι σνόρκελερς , βλέπεις καλά τον ύφαλο και έρχεσαι να με ενημερώσεις!
Επιστρέφω στο μπαράκι σίγουρη οτι έπραξα ορθώς σαν καλή μανούλα , παρακολουθώντας από την ασφάλεια της ακτής το άξιο τέκνο μου που οδεύει προς τον ύφαλο.
Η αναφορά του τζούνιορ ήταν ανατριχιαστική!
Πως είναι το υποβρύχιο τοπίο μέσα? Να το τολμήσω να μπω το απόγευμα που θα ανέβει η θάλασσα?
-Αν φοβάσαι αυτά εδώ , που να δεις τι γίνεται εκεί μέσα!
Έχει παιδί μου περίεργα ψαράκια?
-Εκεί μέσα βρίσκονται οι γονείς και οι θείοι των αγγουριών!
Έχει πολύχρωμα κοράλλια και... Ποιοι γονείς? Ποιοι θείοι?
-Διπλά και τριπλά σε μέγεθος και πάχος...σαν φίδια. Γιγάντια sea cucumbers! Σε παρέες , κάποια αγκαλιασμένα , κάποια...
Φτάνει! Δε θέλω να ακούσω άλλο! Τέλος αναφοράς!
Στα ρηχά. Και μόνο απόγευμα να έχει ανέβει η θάλασσα. Στο κομμάτι που είχε μόνο άμμο. Και κοιτούσα και κάτω για σιγουριά μήπως ξεστράτισε κανένα.
Μόνο τα μπρατσάκια μου έλειπαν..:roll: Ξεπεσμός για την ατρόμητη go2dbeach που κάποτε κολύμπησε με μια ντουζίνα καρχαρίες στο Μπελίζ!
Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι , εσείς ρεπορτάζ από τον ύφαλο είχατε!
Μπορώ να πω λοιπόν, οτι έκανα εξερεύνηση στον ύφαλο της Σάλαντ , απλά την έκανα όπως λέει και το ομώνυμο μπαράκι....my way!
Με την ανατολή του ήλιου μετακόμισα απο το δωμάτιο στην αιώρα και υπό τους ήχους των κυμάτων που έσκαζαν στον ύφαλο , χάζευα τα αμμουδερά κομμάτια που κέρδιζαν συνεχώς έδαφος από τη θάλασσα. Οι long tails έπλεαν στην κυριολεξία στην ξηρά. Τις επόμενες μέρες παρατήρησα ότι η άμπωτη έφτανε στο ζενίθ της γύρω στις έξι με επτά το πρωί – Ναι ξύπναγα από τα χαράματα!
Χθες το απόγευμα που φτάσαμε εδώ , το κολύμπι ήταν μια χαρά , με τη θάλασσα ζεστή , διαυγή και ένα μεγάλο κομμάτι στη μέση ακριβώς της παραλίας με απαλή άμμο όποτε πατούσες κάτω. Το βραδάκι η θάλασσα έφτανε μέχρι έξω , αφήνοντας ένα κομμάτι για τα τραπεζάκια που έβγαζαν στην αμμουδιά τα παραθαλάσσια εστιατόρια μόλις έπεφτε ο ήλιος.
Πρωί πρωί η παλίρροια έχει μεταμορφώσει την παραλία και η θάλασσα έχει αποτραβηχτεί. Από το μπαλκόνι μου βλέπω κάποιους να τσαλαβουτάνε στα νερά βάθους λίγων εκατοστών, άλλους να έχουν ηδη φτάσει στον ύφαλο για σνορκελ -κάνοντας τη μισή διαδρομή περπατώντας - και κάποιους να περπατάνε πάνω στα μεγάλα κομμάτια άμμου που αποκάλυψε η θάλασσα με την αποχώρηση της.
Μη φανταστείτε κανένα συνωστισμό , μετρημένοι στα δάχτυλα είμαστε οι θαμώνες της παραλίας. Πρόκειται για εναν ήσυχο και ειδυλλιακό κόλπο με λευκή αμμουδιά , τιρκουάζ νερά και όμορφα ξενοδοχεία κρυμμένα σε εξωτικούς κήπους.
Υπάρχει ένα μεγάλο ¨καθαρό¨ από φύκια και πέτρες κομμάτι , αυτό που κολύμπησα χθες και που συγκεντρώνονται συνήθως οι λουόμενοι. Αριστερά του καθαρού κομματιού είναι ένα σημείο που κανείς δεν κολυμπά αφού αράζουν long tails και δεξιά υπάρχει ένα κομμάτι με ¨μαύρα¨ , πέτρες και χορταρικά τα οποία χθες απέφυγα περιμένοντας να εξερευνήσω σήμερα με τη μάσκα λίγο πιο βαθιά , προς τον ύφαλο.
Οι ακόλουθες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από το ίδιο σημείο , οπου και βρίσκεται το ¨καθαρό¨ κομμάτι της παραλίας , μόνο που η πρώτη είναι απογευματινή και η δεύτερη πρωινή:
Μάσκα , αναπνευστήρα , βατραχοπέδιλα και βουρ για κάτω!
Μια στάση για παγωμένο χυμό λεμόνι στο μπητς μπαρ και ξεκινάω.
Πως στο καλό τους ήρθε να ονομάσουν την παραλία ¨Σαλάτα¨ ? Αναρωτήθηκα αρκετές φορές από τη στιγμή που πρόσεξα οτι το ξενοδοχείο που έβαλα στο μάτι βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Koh Phangan , σε έναν κολπίσκο που ονομάζεται Salad beach.
Paradise beach , long beach , white , sugar είναι αναμενόμενα , αλλά σάλαντ?
Τώρα με το νερό να μου φτάνει ως το γόνατο , τη μασκα κρεμασμένη στο μπράτσο και τον αναπνευστήρα ανα χείρας σαν σπαθί έτοιμο να με υπερασπιστεί μέχρι τελευταίας λευκής κόκκου άμμου , κοιτάζω έντρομη τον πυθμένα! Ώστε έτσι προέκυψε το Σάλαντ! Αναφωνώ..
Μόνο που δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη σαλάτα , αλλά για αγγουροσαλάτα!
Δεκάδες – τι λέω?? – εκατοντάδες αγγούρια της θάλασσας , sea cucumber , κάνουν να κυλήσουν τα κυλινδρικά κορμιά τους και επιστρέφουν στην αρχική θέση σε στυλ αλευρώματος καθώς τα κινεί το θαλάσσιο ρεύμα. Φρίκη! Μαύρα ή κάτασπρα με μαύρες χοντρές βούλες , πότε μακρουλά , πότε κουλουριασμένα , πότε σαν ανατριχιαστικά S-άκια στέκουν παντού τριγύρω μου κόβοντας μου το δρόμο προς τα βαθιά.
Κρυστάλλινο νεράκι , λευκή απαλή άμμος , το σκηνικό είναι τέλειο από όλες τις απόψεις για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.
Δε γίνεται όμως να συνυπάρχουμε στην ίδια παραλία αυτά (!!) κι εγώ και να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας! Μάλλον , οι ζωντανοί κύλινδροι εξακολουθούν να μασουλάνε άμμο ευτυχισμένοι , αφήνοντας πίσω τους μικρότερα κυλινδράκια , σημάδι οτι ο μεταβολισμός τους δουλεύει ρολόι , αδιαφορώντας για την παρουσία μου. Ενώ εγώ! Στρίβειν δια του μπητς μπαρ!
Είμαι έξαλλη μαζί τους! Είναι δυνατόν? Τόσος ύφαλος , τόση θάλασσα , εδώ έξω στην παραλία τους ήρθε να μαζευτούν? Έλεος πια! Ας άφηναν λίγο χώρο και για μας , όλη η παραλία για την πάρτη τους!
-Μα δε σε ενοχλούν , είναι εντελώς ακίνητα! Δεν το πιστεύω οτι τα φοβάσαι...Επιμένει ο junior go2. Τι θα γίνει? Δε θα εξερευνήσεις τον ύφαλο?
Όχι! Αυτό δε γίνεται! Όπως και να΄χει , ο ύφαλος θα εξερευνηθεί! Το πήρα απόφαση , όρθωσα το ανάστημά μου κάτω από το φοίνικα , βούτηξα ξανά τα σύνεργα σνορκελ και ως άλλος Κουστώ , έδωσα σαφείς οδηγίες:
Λοιπόν , πας μέχρι το σημαιάκι εκεί που είναι μαζεμένοι και άλλοι σνόρκελερς , βλέπεις καλά τον ύφαλο και έρχεσαι να με ενημερώσεις!
Επιστρέφω στο μπαράκι σίγουρη οτι έπραξα ορθώς σαν καλή μανούλα , παρακολουθώντας από την ασφάλεια της ακτής το άξιο τέκνο μου που οδεύει προς τον ύφαλο.
Η αναφορά του τζούνιορ ήταν ανατριχιαστική!
Πως είναι το υποβρύχιο τοπίο μέσα? Να το τολμήσω να μπω το απόγευμα που θα ανέβει η θάλασσα?
-Αν φοβάσαι αυτά εδώ , που να δεις τι γίνεται εκεί μέσα!
Έχει παιδί μου περίεργα ψαράκια?
-Εκεί μέσα βρίσκονται οι γονείς και οι θείοι των αγγουριών!
Έχει πολύχρωμα κοράλλια και... Ποιοι γονείς? Ποιοι θείοι?
-Διπλά και τριπλά σε μέγεθος και πάχος...σαν φίδια. Γιγάντια sea cucumbers! Σε παρέες , κάποια αγκαλιασμένα , κάποια...
Φτάνει! Δε θέλω να ακούσω άλλο! Τέλος αναφοράς!
Στα ρηχά. Και μόνο απόγευμα να έχει ανέβει η θάλασσα. Στο κομμάτι που είχε μόνο άμμο. Και κοιτούσα και κάτω για σιγουριά μήπως ξεστράτισε κανένα.
Μόνο τα μπρατσάκια μου έλειπαν..:roll: Ξεπεσμός για την ατρόμητη go2dbeach που κάποτε κολύμπησε με μια ντουζίνα καρχαρίες στο Μπελίζ!
Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι , εσείς ρεπορτάζ από τον ύφαλο είχατε!
Μπορώ να πω λοιπόν, οτι έκανα εξερεύνηση στον ύφαλο της Σάλαντ , απλά την έκανα όπως λέει και το ομώνυμο μπαράκι....my way!
Attachments
Last edited:
